Verder na ontrouw deel 2

Ander telefoonnummer

GitteNN, wel eens aan een ander telefoonnummer gedacht? Eentje zonder weergave. Wel zo rustig, denk ie niet?

Trouwens, je man heeft haar ook niet gevraagd jullie op te bellen. Reageer het dan ook niet op hem af. Als je wilt dat hij haar aanspreekt op ongewenst belgedrag, moet hij wel contact met haar opnemen. Dat kan prcies hetgene zijn wat ze wilt.
( aanname dat zij het is die belt)
Dus ander nummer, en klaar.

Weergave

Zonder weergave weet je niet wie er belt en dan wordt elk telefoontje een mogelijke stalker.

Weergave is een instelling. En voor een nieuw nummer heb je geen nieuwe telefoon nodig.

Ik had een scheidsrechtersfluit en dat leek effectief toen ik eens last had van een stille beller.

GitteNN; bah, ik voel je pijn en ik ken ze... voor mij hielp en helpt gewoon er door gaan...niks uit de weg, niet ontlopen, geen verzet...gewoon er in en er door... maar het is moeilijk! zeker en vast!
wat dat wil zeggen " er door gaan" is misschien wel heel verschillend. Ik had bvb nodig om nog contact op te nemen met "Truus" een ander heeft dat misschien weer niet nodig...
Wat denk jij nodig te hebben nog? Heb je het gevoel alsof je je verzet tegen wat er gebeurde?

@regenboog; Ik herken jouw deel van er zo veel aan denken en over spreken...moet op een bepaald moment echt minderen inderdaad. hoe deden jullie dat?

courage dear hearts! <3

Ik had bvb nodig om nog contact op te nemen met "Truus" . Wat deed je dan? Ik zou ook zo graag eens weten wat ze gedacht heeft? De tut gaat door heeft inmiddels een nieuwe relatie en ik....ja ik weet t t klinkt slachtofferhulp maar zo voelt t wel. En t is zo fijn dat eens van me af te schrijven. Ik heb een obsessie met opzoeken op FB. Ze woont ver weg maar ik weet vanalles.

De inzet van Gitteman is top. Echt hij helpt me ALTIJD en ALTIJD. T word wel lastig als ik er weer naar vraag. Hij stopt dingen weg en de schaamte als hij iets gevraagd krijt. Eigenlijk wil hij er niet meer over praten. Ze is weg. Had nooit mogen gebeuren ik ben nu hier bij jou. En ik snap dat ook wel. Toch is t zo dat t op vele momenten op een dag door mijn hoofd gaat. Geen dag gaat voorbij geen ochtend word ik wakker zonder dat t weer er is.

Die fluit vind ik een hele goede. Onthou ik. Wel frappant dat nu ze op vakantie is ik geen telefoon meer krijg. Ben ook geblokkeerd door haar op FB. Dat is al de tweede of derde keer. Waarom weet ik niet want we zijn geen vrienden.

ze blokkert

jou waarschijnlijk omdat jij haar dan in het geheel niet kan zien, zelfs de naam niet vindt als je haar zoekt.

Maar Gitte

Je hoopt bij Truus antwoorden te vinden maar waarom ga je er van uit dat zij de waarheid zal spreken. Het zal "haar" waarheid misschien zijn maar toch gekleurd met haar fantasieën. En niet elke Truus is berouwvol laat staan eerlijk. Dus wat gaat het je opbrengen? Op mijn slechte momenten bekruipt me ook nog wel eens de zin om haar te contacteren maar ik ben blij dat ik na de beginperiode toen het bedrog was uitgekomen dat niet meer gedaan heb. Wat als ze je een boel leugens verteld om je te kwellen? Je gaat er blijvend in je hoofd mee zitten. Je kan wel tijdens jullie therapie ter sprake brengen dat je nog met vragen zit en dan kan Gitteman met begeleiding bekijken wat hij kwijt wil of kan. Maar uiteindelijk is toch het belangrijkste dat hij zijn fout heeft ingezien, dat hij berouw heeft en dat hij voluit voor jou kiest. Besef dat ten volle Gitte, hij kiest voor jou en jullie gezin. Grijp die kans en probeer te zien en te genieten van het geluk dat het je brengt x

Brief enzo

Wat je kunt doen is een brief aan Truus schrijven, gewoon om van je af te schrijven, dat scheelt al een hele hoop!
Desnoods laat je hem aan Gitteman lezen en/of neem je de brief mee naar therapie. Maar verstuur hem niet.

Ook ik denk er nog elke dag aan. Het is een beetje bij mij gaan horen.
Houdt me alert, denk ik dan. Maar ik ben die malende gedachten (die wel minder worden) gaan accepteren, niet meer tegen vechten...
Er zijn mensen die andere traumatische dingen hebben meegemaakt of met andere problemen zitten en daardoor ook met een vol hoofd zitten.
Iedereen zit met zijn eigen sores, maar je ziet het niet aan ze. Elk huisje heeft zijn kruisje.

Wat fijn dat je op Gitteman kunt bouwen, haal daar je kracht uit!

Confrontatie

GitteNN, mocht je nou echt de confrontatie willen opzoeken, maak er dan een 1-acter van, dwz zorg dat jij alleen zegt wat je wil zeggen en geef haar geen kans op wederwoord. Het is wat Maete al schrijft, wie zegt nl dat zij de waarheid spreekt. De waarheid zul je van je man (moeten) horen. Tegen de andere vrouw moet je alleen zeggen wat jij aan haar kwijt wil. Daar ben je dan ook vanaf en mogelijk lucht het op. Ik heb ook de andere vrouw gesproken (telefonisch) en haar gezegd wat ik haar wilde zeggen, haar kant van alles wilde ik niet eens horen. Op die manier plaats je je ook boven haar en kan ze je niet (opnieuw) kwetsen, maar kun jij wel even je frustratie kwijt. Dit kan idd ook zoals Ook Ervaring schrijft in een brief. Telefonisch kun je altijd neerleggen wanneer je zelf wil.p, het gaat erom dat Jij het moment bepaalt.

Nog alrijd breekbaar

Als je je gevoelens zoals boosheid of frustratie of alsnog een huilbui omdat het zo moeilijk is om je te beheersen, aan haar toont, weet ze dat jullie relatie nog lang niet zo steady is als je zou willen. Dergelijk signaal geef je ook af als je man haar zou aanspreken. Ze hoeft helemaal niet te weten hoe jullie er voor staan.

Zij hoeft niet te weten wat jij voelt want dat is zij niet waard.

Daarom opperde ik een nummerwijziging zodat zij niet op de hoogte is van jullie nieuwe telefoonnummer. Zo wordt jij hopelijk ook niet meer opgebeld door een lastpak.
Maar het kan ook iemand anders zijn en met een nummerwijziging, die meteen onbekend blijft, houd je ook andere grappenmakers buiten je deur.

Zelf heb ik een ouderwets telefoontoestel zonder schermpje om van te voren te zien wie belt. Als ik een stalker had, die doof is voor een fluit, zou ik een ander nummer aanvragen. Klaar met dat gezeik.

onvoorspelbaar

Het is ook onvoorspelbaar hoe Truus gaat reageren als je met haar de confrontatie aan gaat.
Het kan je goed gaan doen maar het kan ook slecht voor je uitpakken.
Ik ben de confrontatie nooit bewust met haar aan gegaan ook al had ik heel veel vragen voor haar.
Helaas is mijn Truus 2 maanden nadat het uit was gekomen en man toch voor zijn gezin had gekozen me gaan dwarsliggen door overal plotseling te verschijnen waar ik ook was.
(En dan naast je gaan staan of langs je te lopen met een lach om der mond)
Vooral het langs ons huis rijden (heb haar 3 dagen achter elkaar voorbij zien komen) terwijl we in een ander dorp wonen en dit een afgelegen buurtje is waar verder niets is heeft me echt wat gedaan.
Truus is later de confrontatie met mij aangegaan en op mijn vragen heb ik geen antwoord gekregen. Ze was niet voor rede vatbaar en aan alles merkte woede en verbittering aan haar.(natuurlijk was ik ook razend)
Bij mij heeft een confrontatie dus alleen maar voor meer onrust en vragen gezorgd maar dat komt ook door de situatie die zich hier heeft afgespeeld.
Je zult toch nooit een bevredigend antwoord krijgen op je vragen een ieder praat vanuit zijn eigen gevoel en beleving.
En als Truus het niet kan verwerken dat er niet voor haar gekozen is dan kan ze je willen kwetsen en onzeker proberen te maken.
Gun haar niet het gevoel dat ze jou nog veel doet GitteNN, als ik de confrontatie kon voorkomen dan had ik het gedaan.
Alleen dan was ze waarschijnlijk wel doorgegaan met haar negatieve gedrag naar mij toe.
Helaas hangt er nu nog meer spanning tussen ons als ik haar tegenkom.
Ze weet nu alleen wel dat ik niet bang voor haar ben en ik haar bloed wel kan drinken.
Maar of dat nou zo goed is...
Ik zou in jouw geval een brief aan haar schrijven en deze niet opsturen maar verscheuren en haar lekker in de waan laten dat ze niets voor je betekent.

....

Heftig hoor regenboog. Dat komt je relatie ook niet ten goede denk ik. Wat een pijn. ik zou die truus van jou ook wel een dreun willen verkopen. Wat gemeen van haar. Ik heb diep diep diep respect voor je. Je hebt er maar mee te dealen. ik kan het opzoeken als ik dat zelf wil. Op FB bedoel ik.

Het is idd wat jullie zeggen. Zij praat vanuit haar situatie. Ze gaat mij niet zeggen wat ik horen wil. Eigenlijk alleen maar sorry. DAt is wat ik horen wil.

ik zie haar feestend op FB.. kan natuurlijk niet inschatten hoe ze zich van binnen voelt...weet alleen dat ik zou willen dat...och wat wil ik eigenlijk. het gaat me niets maar dan ook niets brengen.

ik ben happy met alles wat jullie hier posten. dat is veel belangrijker. dankbaar ben ik dat ik lotgenoten gevonden heb. moest lang zoeken. dat je hier anoniem bent is ook fijn.

regenboog. hoe handel je dat allemaal? ik zou zo veel huilen denk ik.

samen delen

Het heeft ons eigenlijk alleen maar dichterbij elkaar gebracht.
Ik kan nu goed bij man terecht als ik het moeilijk heb, ze heeft bij hem ook helemaal afgedaan.
Het is soms ook erg moeilijk voor me en ik denk ook wel eens ik kan dit niet meer.....
Maar mijn liefde voor mijn mooie gezin houd me op de been, ook dat man en ik nu een fijne relatie hebben.
Het zou beter met me gaan als ik haar niet meer zou zien maar dat is nu niet zo, ik moet er het mee doen.
En dan maar eens een flinke huilbui.
Nooit zal ik breken voor haar, dat gun ik haar niet nogmaals. (Toen het uitkwam brak ik ook)

ook maar mensen...

GitteNN; ik heb gewacht op het moment dat ik zonder boosheid en op een milde toon kon zeggen wat ik wou zeggen en vooral dat ik in de fase zat waarin het me eigenlijk niet zo heel veel zou kunnen doen wat ze zou schrijven. Want net als ik hierboven lees bracht het ook ons super dicht bij elkaar, man en ik.

Ik lees hier wel een gemene Truus bij Regenboog. Die zijn er en dat moet echt moeilijk zijn.
Maar het kan ook anders, die Truzen zijn ook maar mensen die zich waarschijnlijk ook mega schamen om wat ze deden. Onze mannen verloren zichzelf even maar dat kan evengoed voor de Truzen tellen.
Ze waren met twee.
Ik wil van "onze Truus" geen slecht iemand maken. Als ik mijn man vergeef, dan haar ook en dat kan ik ook binnen het kader van ons verhaal. Ik weet heel goed dat ieder verhaal anders is!

Ik heb echt geen zin om in de boosheid te blijven hangen, het verdriet is al erg genoeg. Ik heb er zo veel uit geleerd, zo gegroeid. Ik weet wat ik kan, wat ik aan man heb, wat ik aan bepaalde vrienden heb.
Ik heb oude vriendschappen daardoor terug gevonden en er is zelf een heel nieuwe vriendschap ontstaan uit gedeeld verdriet!

Op sommige dagen is het heel moeilijk maar ik wil echt focussen op alle schoonheid die er uit kwam.
Voor mij the only way out.

moeilijk

als het nu bij jullie moeilijk gaat wat doen jullie dan. ik kan GVD mijn hoofd niet stil krijgen. zoek en zoek en zoek naar foto's van haar etc. en denk dan jij lag bij hem. en dan begint het. verdrietig, boos. boos ook op mezelf dat ik het telkens weer opzoek.

"Op sommige dagen is het heel moeilijk maar ik wil echt focussen op alle schoonheid die er uit kwam." Mooie woorden. die meteen een goed gevoel geven. en toch.....

hoe kom ik van dat hangen blijven af. ik praat ook niet meer met man erover. hij zegt telkens: het is er niet meer. ik ben bij jou. ik weet dat ondertussen wel.

EFT de oplossing?

Gemeen

Ik zag mezelf niet als gemene Truus maar vond wel dat ik meer recht had op de man dan zijn vrouw. Wij hadden zo'n grote verbondenheid die zij allang kwijt waren. Ik denk dat als ze contact met me had opgenomen ik haar correct maar ook vol zelfvertrouwen te woord had gestaan. En zeker niets laten merken van eventuele onzekerheid of schaamte (die ik op dat moment ook niet had).
Ik denk dus dat het weinig zin heeft om Truus te confronteren. De meeste Truzen zijn ook maar gewone vrouwen die toevallig verliefd werden op een gebonden man. Tenzij je dermate sterk in je schoenen staat zul je daar waarschijnlijk een rotgevoel aan overhouden of meer onzekerheid. Het levert haar in ieder geval genoegdoening op omdat ze dan weet dat ze nog steeds verschil maakt.

Hulp zoeken

GitteNN, ga je zelf ook naar iemand toe waar je mee kunt praten?
Een psycholoog of een maatschappelijk werker?
Ik had buiten de relatietherapie die ik samen met man had ook een eigen therapeut waar ik altijd bij terecht kon als ik het moeilijk had.
Soms was het voldoende om alleen even bellen met mijn therapeut en dan kon ik weer verder.
Het blijven "hangen" herken ik ook heel goed, bij zorgde dat op een gegeven moment voor weer een crisis in de relatie.
Dat is hier de redding geweest maar ik raad het niet aan.
Probeer hulp voor jezelf te zoeken!

Even over de Truzen.
Ik begrijp ook heel goed dat het voor mijn Truus heel moeilijk moet zijn dat er uiteindelijk toch niet voor je gekozen wordt en je achter blijft met weinig tot niets. (Zij is bij haar man weggegaan)
Er is haar waarschijnlijk ook van alles toegezegd en de liefdesverklaringen van man logen er ook niet om.
Dan is het wel heel bitter dat je alleen achter blijft en je minnaar met zijn gezin verder gaat.
Daar heb ik het ook wel eens met man over gehad, hij zegt nooit iets te hebben beloofd en ook geen plannen met haar maakte maar zij kan al wel veel verder zijn geweest in de affaire, haar relatie met haar man was volgens haar niets meer.
Het is alleen jammer dat mijn Truus haar leven weer moeilijk kan oppakken en blijft hangen in haar verdriet en verbittering.
Maar dat ze ook pijn en verdriet heeft en gekwetst is door man dat begrijp ik en zal ik nooit veroordelen.

heftig

superheftig Gitte, dat dit nog steeds zo speelt. Ik herken je gevoelens van de eerste 6 maanden bij mezelf. Daarna kreeg ik iedere maand nog een aanval, en nu al 2 maanden nik. Het slijt dus echt. Ben even kwijt hoe lang het bij jou geleden is. Bij mij nu zo'n 11 maanden. Ik sluit niet uit dat ik straks als weer haar (in mei) voor het eerst waarschijnlijk weer tegenkomen (met zijn vieren) dat ik dag erna weer even terugslag heb.
Maar jij laat het zo slecht los in jezelf, afschuwelijk, ik kon dat ook niet afdwingen, maar de tijd hielp me. Als het bij jou ook al lang geleden is kan ik me voorstellen dat je professionele hulp zou zoeken om het eens van je af te praten. Ik heb daar verder geen ervaring mee, ook niet met relatietherapie. Maar waarom niet.
Ben ook wel stalkering geweest in het begin, wilde ik toch alles van haar weten, echt niet raar hoor Gitte, als dat maar weer weggaat, anders draai je echt door. Afgelopen weekend hadden we leuk etentje en daarna nog een feest, de dag erna dacht ik ineens, hé, volgens mij heb ik er 24 uur achter elkaar geen een keer aan gedacht. Dat was best fijn om me te realiseren.

Truus

Truus, bedankt voor je reactie. Vind het wel hard overkomen. Dat jij vond dat je meer recht op hem had. Vind je de man in kwestie (die dus uiteindelijk om wat voor reden dan ook) die bij zijn vrouw bleef nu een slappeling? Of kon je het begrijpen? en had jij de behoefte om dan wraak te nemen op zijn vrouw dus langs zijn/hun huis te rijden en haar daarmee een rotdag te bezorgen?

Mijn eigen Truus (en een paar Truzen in mijn omgeving)waren vol schaamte en dropen af. Dat is voor mij de meest logische manier om te reageren als Truus, als het uitkomt. Waarmee ik Truzen niet de schuld geef hoor, dat ligt vnl bij de man. Maar je richten op de vrouw kan ik niet begrijpen. (wel dat je jaloers bent uiteraard, je wilde graag in haar schoenen staan, alhoewel achteraf niet meer).

Pluis

Dat weet ik niet want hij is bij mij gebleven. Heel even is hij terug gegaan. Toen heb ik hem veel geluk gewenst en het contact verbroken. Drie weken later stond hij weer voor de deur. Ik vermoed dus dat hij het geen eerlijke kans heeft gegeven met zijn vrouw hoewel hij gezegd het dat te gaan doen.
Ik denk toch wel dat ik de eer aan mezelf had gehouden als hij was gebleven. Tenzij zijn vrouw was gaan poeren in mijn gebroken hart, dat had ze dan wel terug gekregen.

Even beetje OT vraag over relatietherapie

Wat voor relatietherapie hebben de stellen die het gered hebben gehad? En hoe vond je een goede therapeut? Hier dus een zelfde soort situatie en wij weten niet zo goed wat voor ons een goede therapie/therapeut zou zijn. Hoe kom je daarachter? Ja, via de huisarts, maar we hebben net een nieuwe vers uit de collegebanken en niet afkomstig uit onze regio, dus ik weet niet hoe goed hij ons kan doorverwijzen.

Truus

Truus beetje vreemde uitspraak van je tenzij zijn vrouw was gaan porren in mijn gebroken hart, dat had ze dan wel terug gekregen.
Heeft zo'n vrouw al niet genoeg verdriet te verwerken gehad?
Je hebt kennelijk echt geen idee waar je over praat.
Ik hoop dat jullie elkaar nu trouw zullen zijn en hij jou niet zal gaan bedriegen met een ander.

Regenboog

Ik bedoelde niet dat ik naar zou doen. Het hangt van de insteek van het gesprek af, maar als je mij belt om me de ogen uit te steken wens ik je veel geluk in je leven en hang ik op.

Help jezelf

Voor mij was frekwente therapie de oplossing. Buiten de relatietherapie had ik persoonlijke hulp om mij van het grote verdriet af te helpen. Daar kon ik alle vragen, alle verdriet bespreken en dat heeft me echt geholpen. Soms waren de interventies van de psy heel simpel. Wanneer ik vertelde hoe ik terug dacht aan hun fysieke contact, dat ik het in mijn verbeelding voor mijn ogen zie gebeuren, vroeg de psy bijvoorbeeld heel simpel... "en heb je het gevoel dat dat je nu helpt in de verwerking?" ... en dat bracht me meteen terug in de overtuiging dat ik voor mezelf moest zorgen en dat kon alleen maar door me meer op het heden te focussen, op wat er nu is. En indien ik een slechte dag heb, omarm ik het als een slechte dag, die er ook mag zijn, en probeer ik de focus stilaan op het positieve te brengen.

hulp

het is helemaal waar dat je het uiteindelijk helemaal zelf moet doen. oh herkenbaar ik zie ze ook telkens samen voor me. ik doe het me allemaal zelf aan. helemaal waar wat je psych zei of het je helpt in de verwerking. dat weet ik ook wel (dat bedoel ik naar die psych he) de mijne zegt dit ook hoor. maar hoe krijg ik het dan uit mijn rotkop. zo denk ik dan. hoe deed jij dat.

iemand vroeg nog hoe lang het geleden is. het is is bijna 1.5 jaar geleden dat ik er achter kwam. lang he? en dan nog zo aan het schommelen. pfff. maar dat hoort ook bij mij hoor.

ons eerst kindje hebben we verloren in de zwangerschap...dat duurde ook zo lang. ook was ik boos en helemaal op mensen die aan het klagen waren over hun kinderen. jullie hebben er tenminste een dacht ik dan. dat hielp ook niet. en ook daarbij gold...dat moet je zelf verwerken. helemaal alleen uiteindelijk.

Aan Truus

Enerzijds vind ik het dapper van je dat je hier reageert. Maar anderzijds vind ik hetgeen je schrijft zo fout en naïef. Waar haal je het idee dat je meer recht zou hebben op die getrouwde man? Indien die verbondenheid in zijn huwelijk weg was, is het dan niet aan hem om daar de gepaste oplossingen voor te zoeken? En die kunnen alle richtingen uit maar een minnares nemen is daar niet een fatsoenlijke keuze. En ook beste Truus, hoe kan jij nu weten wat de verbondenheid is en was in het huwelijk? Iedereen met een beetje verstand weet dat zelfs een goed huwelijk met ups en downs verloopt en dat in een "down" die verbondenheid wat minder of zelfs tijdelijk weg is. Maar daarom is het over de hele lijn nog niet slecht. Sorry maar ik heb echt geen begrip voor Truzen. Dat de schuld bij beide partijen ligt, da's een feit. It takes two to tango...