

Relaties
U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.

GitteNN
10-02-2017 om 10:02
Verder na ontrouw deel 2
Meer dan 1 jaar geleden kwam ik er achter dat mijn man 0,75 jaar een relatie had met een ander. Het was heel intiem geworden. Ik kwam er achter door zijn telefoongebruik. Heb het dus zelf ontdekt. Al meteen wist ik dat ik zelf graag met hem verder wilde. Ondanks het grote verdriet en alle oneerlijkheid die je dan ervaart. Mensen kunnen fouten maken maar als je het recht op de man afvraagt en iemand liegt erover is dat in eerste instantie onverteerbaar. Nu na zoveel tijd en nu een nog fijne relatie samen blijft de behoefte op moeilijke dagen te "chatten" met lotgenoten. Het delen van tips/ideeen en "gewoon" een luisterend oor kan wonderen verrichten heb ik gemerkt. Face to face zo'n groep opstarten is heel moeilijk. Zelf zou ik dit best willen maar ik worstel enorm met de schaamte. Een aantal mensen in mijn omgeving weten het. Als ik met hun contact heb gehad (ook als we het er niet over hebben gehad) lig ik weer zo onderuit. Hoe dit te handelen. Dat vind ik erg lastig. Hoe doen jullie dit?
Lieve grt. GitteNN

Ook Ervaring
04-03-2017 om 17:03
Anders bedoeld?
Ik denk dat SkiHappy refereert aan wat Esther Perel zegt in het bovenstaande filmpje: "Staying is the new shame". In het filmpje slaat het op koppels die niet met ontrouw te maken hebben (gehad), maar uit elkaar gaan niet omdat de relatie slécht is, maar omdat hij béter kan. "The shame" zit hem in dat men een jarenlange spetterende relatie wil, maar zodra je tegenwoordig iets mist, ga je uit elkaar (lijkt de trend).
Scheiden lijkt zo 'normaal' geworden en daarom bij elkaar blijven niet.
Echt vechten voor je relatie lijkt er tegenwoordig niet meer bij.
Dat bedoel je toch, SkiHappy?
Ik ben ook supertrots op dat we dit hebben overleefd zonder therapie.
Ik denk SkiHappy ook :-)

Bobbie
04-03-2017 om 18:03
Helemaal niet normaal.
"Scheiden lijkt zo 'normaal' geworden en daarom bij elkaar blijven niet.
Echt vechten voor je relatie lijkt er tegenwoordig niet meer bij."
Wie dit ook zegt of bedoelt, ik hoor het vaker: scheiden doe je niet voor je lol. Dit soort dingen kreeg ik ook naar mijn hoofd. Pijnlijk, kwetsend en zo onwaar.
Geen hond die erbij was, de ware reden weet, geholpen heeft, achter de schermen heeft gekeken, weet wat mensen wel of niet gedaan hebben en waarom enz.
Zoiets moet je niet zeggen, dan doe je veel mensen tekort.
En relatietherapie is ook niets mis mee. Je hoeft er ook niet trots op te zijn als je het niet nodig hebt.
Je komt uit dezelfde rotte situatie (niets goeds aan) alsdegene die wel gebruik maakt van therapie die voorhanden is. Het is sterk dat te kunnen erkennen.

Ook Ervaring
05-03-2017 om 09:03
Sorry
als ik je gekwetst heb, Bobbie.
Het is nooit mijn bedoeling geweest om hier mensen op het forum of waar dan ook over 1 kam te scheren, of mijzelf daar boven te plaatsen. Het spijt me als dat zo overkomt.
Op zo'n forum praat men heel vaak (valt me op) binnen het eigen straatje zonder enige nuance... en nou doe ik het zelf ook, terwijl ik daar zelf zo'n hekel aan heb, shame on me!
Alles wat je zegt is waar, ik ben er niet bij geweest en scheiden doe je niet voor de lol.
Ik ben bang dat ik hiermee nog meer mensen uit andere topics heb gekwetst die op dit moment juist vréselijk hard aan het vechten zijn voor hun relatie.
Maar over deze mensen heb ik het ook niet en over jou ook niet.
Je kent mij ook niet dus je weet ook niet míjn achterliggende gedachte.
Ik vind het alleen zo frappant dat het scheidings percentage zo ongelooflijk hoog is op dit moment. En als ik bijvoorbeeld jonge meiden 20-ers) op mijn werk spreek hebben we wel eens gesprekken over dat ze met vriendinnen onderling praten over dat het tegenwoordig bijzonder is dat hun ouders nog bij elkaar zijn, triest toch?
Dit bedoel ik een beetje, maar ik draafde misschien een door in mijn euforie van dat ik mijn eigen relatie crisis aan het overleven ben.
Nogmaals sorry iedereen die zich te kort voelt gedaan.
Sterkte allemaal met het overleven van welke (relatie) crisis dan ook!
"You can't stop the waves, but you can learn to surf".

SkiHappy
05-03-2017 om 11:03
Inderdaad
Dank je "ook ervaring" ik was ook niet zo duidelijk.
Hier is ook geen eenduidige visie over te geven. Ieder verhaal is anders en uniek op zijn manier.
Het zijn dan ook maar twee mensen die er bij zijn en weten wat de juiste weg is.
Ik zie veel mensen nu rond mij scheiden en het is een lange pijnlijk weg zie ik..
Ik schaam mij zeker niet dat ik gebleven ben maar ik weet wel dat er genoeg mensen mijn keuze ook niet zullen begrijpen. Ik ben trots op mijn moed die ik heb kunnen inbrengen om achter daden te kijken, om te voelen wat echt is, om te springen, om voluit lief te hebben, steeds terugkerende angsten te overwinnen elke dag opnieuw. Want ik weet en voel en hij weet en voelt het juiste verhaal. Het is nu eenmaal geen verhaal van zwart / wit, goed en fout... Ik heb ook mijn aandeel. Alleen heb ik nog niet genoeg kracht om dit aan vb familie te vertellen. We hebben onze support groep rond ons en misschien is dat wel genoeg.
De teneur de laatste tijd hier op het forum is mooi, sterk en hoopvol. Ik lees geen opzettelijke woorden om pijn te doen, meningen uitwisselen is zo leerrijk!
Be strong!
X

Been there
05-03-2017 om 12:03
SkiHappy, Bobbi en Ook ervaring
Helemaal eens met jullie postings. Bobbi ook jij hebt gelijk. Kwetsen is hier niemand's bedoeling, alleen steunen, wat voor keuze's men ook maakt. Het topic is verder gaan naar ontrouw. Wat een aantal van ons probeert te zeggen is dat het kan. Als het niet meer gaat is er geen andere keuze. Helaas is mijn beste vriendin recent gescheiden, geen ontrouw maar na jaren ongelukkig te zijn geweest kiest ze nu voor haarzelf. Ik kan haar alleen maar steunen in deze beslissing. Every story has more than one page.....

regenboog
06-03-2017 om 11:03
van slag
Een heerlijk ontspannen weekend gehad met man.
En vanochtend raakte ik even enorm van slag toen ik "haar" (Truus) tegen kwam in de winkel.
Ze liep langs me langs de kassa en wierp me een behoorlijk kwade blik toe.
Waarschijnlijk toeval maar ben altijd nog bang dat ze weer begint met mij te stalken.
Heb even later met man gesproken omdat ik in de auto op weg naar huis brak en alle frustratie er uit kwam.
Man was ook aangeslagen omdat ik zoveel last had en hij zich hier mede verantwoordelijk voor voelt.
Over het algemeen heb ik er niet veel last meer van maar vooral het met "haar" geconfronteerd worden blijf ik heel moeilijk vinden.
Misschien klinkt dit dom en naïef maar ik begrijp niet waarom zij kwaad is op mij en haar pijlen ook op mij heeft gericht en niet op man.
Een gesprek met haar aan gaan heeft ook geen zin, heb ik al eens geprobeerd en dat zorgde voor meer olie op het vuur.
Bah ik hoop dat ik me eens wat minder van slag laat brengen door haar.

Sinbads vrouw
06-03-2017 om 11:03
Waarom boos?
Omdat jij degene bent die het "snoepje" weer van haar "afgepakt" heeft.
Dat het haar "snoepje" helemaal niet was, is een ander verhaal.
Ze heeft een hapje geproefd en wil meer, en daar steek jij een stokje voor.
En nee. Naar de mening van het snoepje wordt niet gevraagd.

GitteNN
06-03-2017 om 22:03
Ik ben er nog
Iemand vroeg of ik er nog was. Ja ik ben er nog. Tijdje niet mee gelezen ivm vakantie. Ik ben zo blij met alles wat ik hier lees. Niet dat wat jullie is aangedaan me blij maakt. NEE verre van dat. Maar het herkennen van wat we allemaal in meer of mindere mate voelen en ervaren maakt dat dingen waarvan ik denk dat ik niet normaal reageer toch normaal blijken te zijn. Dat is fijn. Ik ga kijken om te starten met EFT. Ik zit vast. Steeds meer voel ik me ijzig worden binnen onze relatie. Steeds vaker interesseert t me niet meer of hij t moeilijk heeft. Dat baart me zorgen. Ik sta niet meer garant voor ons huwelijk. Ik zou ook nooit meer met hem trouwen na dit.
Herkent iemand dit?
Grt
GitteNN

Ook Ervaring
07-03-2017 om 07:03
Bedoel je
nooit meer trouwen, of niet met hém?
Ik zou denk ik niet meer trouwen, maar wel met hem.
Als we alles van te voren zouden weten....tja, dan.....
Dan had ik mij ook gedurende een paar jaar anders naar mijn man hebben opgesteld, gezien het feit dat ik mij bewust ben van 'mijn aandeel' in het geheel.
Ik praat hier natuurlijk niks mee goed, maar ik heb ook fouten gemaakt.
Geen idee of dit ook bij jou speelt Gitte?

Been there
07-03-2017 om 08:03
Jawel hoor
Ik zou weer kiezen voor mijn partner. Met de wetenschap die we nu hebben overkomt hetgeen gebeurd is ons (hopelijk) niet nogmaals. Zeg nooit nooit, maar ik durf het zeker weer aan.

Ook Ervaring
07-03-2017 om 10:03
Ik bedoel
Ik was nog niet helemaal wakker vanochtend toen ik dit schreef:
"Ik zou denk ik niet meer trouwen, maar wel met hem".
Inderdaad misschien niet meer trouwen, maar wel voor HEM kiezen.
Maar dat had je denk ik al begrepen :-)

pluis
07-03-2017 om 10:03
oerkracht
Ik kreeg juist een enorme bezitsdrang, zo van, hij is van mij! Afblijven! Ineens zag ik Pluisman door de ogen van andere vrouwen, en hij is eigenlijk best wel leuk. Dus het was echt een wake-upcall, en heb geen moment gedacht van "wegwezen jij Pluisman". Truus taaide gelukkig direct af zoals ik al verteld had, maar toch gaf het ook een soort "boost" aan onze relatie, waarin ongemerkt een sleur ingetreden was. Meer praten, meer verbinding, ondanks de tranen ook weer lachen. Ik kon dat alleen maar hebben omdat hij nooit ook iets geprobeerd heeft goed te praten.
Truus tegenkomen vind ik niet fijn, een enkele keer in de sportclub, maar ze ontwijkt me en ik zie de pijn en schaamte in haar ogen. Dat scheelt toch. Vind haar verder niet laf omdat ze me ontwijkt, we hebben elkaar een aantal keer al gesproken en dat vond ik dapper van haar. Als Truus mij kwade blikken toe zou werpen zou ik daar direct heenlopen en vragen wat er aan de hand is. Dat zou mij zo negatief triggeren. Maar zo'n type is mijn Truus niet, om dat te doen. Ze is eigenlijk een heel leuk mens, dat maakte het mes in mijn rug en de pijn in mijn hart ook zo diep.
Dat Truus en Pluisman elkaar per ongeluk ergens tegenkomen, al dan niet met mij erbij, dat vind ik echt heel moeilijk en hoop ik niet meer mee te maken, al gaat dat ongetwijfeld nog weer een keer gebeuren.
Zou het zo weer overdoen met Pluisman eigenlijk.

Ook Ervaring
07-03-2017 om 12:03
Wake up call indeed
Zo heb ik het ook vanaf het begin gezien, als een enorme wake up call.
Die ongelooflijke chemische reactie die er in mijn lichaam plaats vond.
Alles stond op zijn kop. Ik ben zo door elkaar geschud en er heeft een soort update plaatsgevonden, als bij een computer: overbodige gegevens gewist, coockies verwijderd, moederbord schoongemaakt.
Alles had wel tijd nodig om in te dalen en hergeschikt te worden, maar met volle kracht in de versie 2.0 vooruit gegaan, bij allebei.
Tweede huwelijk met zelfde man.
OE man is ook weer zo blij met de oude vertouwde OE vrouw, maar dan de versie 2.0

pluis
07-03-2017 om 12:03
Gitte
Vind het bij jou verdrietig om te lezen dat jij juist ijzig wordt van binnen. Het vreemdgaan kan zoals bij mij en zoals hierboven beschreven door OE een positieve 'wake-upcall" zijn, maar dus ook een negatieve. Ik ben echt voorstander van gezin en geven en nemen in een relatie, maar aan de andere kant is het leven ook te kort om je tijd uit te moeten zitten als je echt doodongelukkig bent.
Als de vreemdgaande partij er niet alles op alles zet om hier weer uit te komen, en er vanuit de bedrogen partij geen energie of gevoelens meer zijn om dit samen te doen, kan ik me voorstellen dat een scheiding plaats kan vinden. En dat hoeft juist niet stel op sprong na het vreemdgaan. Eerst aansterken en het leven weer zijn gewone gangetje laten aannemen. Dan heb je veel meer rust om een goede beslissing te nemen en een scheiding aan te kunnen. Laat je dus vooral niet opjagen om een beslissing te nemen.
Nog even over het wel of niet vertellen aan je omgeving, het was niet dat ik me schaamde. Maar thuis zat ik (zaten wij) al in zo'n verdrietbubbel, ik vond het heerlijk om in de buitenwereld even "gewoon" te zijn, dan was ik er echt even uit. Heb diverse malen gedacht om me ziek te melden en weken met mijn hoofd onder de dekens te gaan liggen maar niet gedaan, en juist het werkritme en de afleiding van mijn collega's deed me goed. Maar dat is mijn manier van verwerken. Wel avonden doorgebracht met lezen op fora en andere internetartikelen hierover. Dat was ook fijn, lekker met mijn eigen gedachten (en thee en chocola). In rouwen en verdriet gaat gewoon heel veel tijd zitten, en ik wisselde dat af met een gewoon-niks-aan-de-hand-Pluis voor de buitenwereld.

Ook Ervaring
07-03-2017 om 16:03
Jeetje
Ik vind het ook echt naar voor je dat je nu in een neerwaartse spiraal terecht komt.
Terwijl wij hier hoog van de toren zitten te blazen over onze wake up call, is het voor jou een andere kant aan het uit gaan.
Ook een mogelijk scenario natuurlijk, maar niet wenselijk.
Ik ben natuurlijk ook door die hel gegaan met terugkerende, negatieve, jalourse, wantrouwende en onzekere gevoelens.
Maar er zat vooruitgang in.
Steeds weer opkrabbelen en teruggesmeten worden, gék word je er van!
Elke keer denk je, 'nou hè hè, ben ik er nou?" en hoppaaa, daar ga je weer onderuit.
Maar met kleine babystapjes gaat het toch steeds beter en goed zelfs!
Kun jij bij jezelf voelen hoe die balans voor jou is?
Als je een grafiekje zou moeten maken, zie je dan een stijgende lijn in hoe het met jou en je relatie gaat?
Het kost allemaal óngelooflijk veel tijd, gun jezelf en hem de tijd om op te krabbelen.
Je schrijft:
"Steeds vaker interesseert t me niet meer of hij t moeilijk heeft".
Waar heeft Gitteman het moeilijk mee?
Heeft hij spijt? Voelt hij zich schuldig?
Doet hij moeite om je weer met alle geduld op te vangen?
Heel eerlijk zeggen: zie je dat je misschien zelf 'een aandeel' hebt gehad in het geheel (niet om goed te praten, maar qua inzicht)?
Zie je nog een sprankje van de oude Gitteman waar je ooit voor viel?
Allemaal vragen die je jezelf moet stellen.
Hé, want Gitte: "Verdergaan na ontrouw deel 2", hè
Sterkte!

SkiHappy
07-03-2017 om 17:03
Ik herken me zo in de post van Ook ervaring en Pluis, fijn om te lezen. De pieken worden minder intens maar zijn er uiteraard nog.
hoe zou het ook anders kunnen!
Gitte; Ook Ervaring somt wel rake punten op, ik zou ze ook schrijven kan je er antwoord op vinden? Ik snap dat kille gevoel, het is ergens een beschermingsmodus. Maar , die wil je niet. Ik hoop dat je kan blijven voelen en handelen vanuit je rust.
En dat opnieuw trouwen...Ik wel. héél graag met hem! hij zou het zo doen me weer vragen, maar ik ben daar nog niet klaar voor. maar ooit hoop ik het wel te kunnen, met deze man om wie hij is en dat is veel meer dan die stomme fout! <3

regenboog
08-03-2017 om 11:03
Een half jaar na de EFT
Voor mij ook veel herkenning uit de verhalen van lotgenoten.
Wel jammer dat ik nog niemand heb gehoord over zulk gelijke ervaringen als ik heb gehad met mijn Truus.
Ik vind ook amper verhalen van lastige ex-minnaressen op andere forums.
Maar goed iedere situatie is weer anders en wat bij de één werkt, werkt bij de ander niet.
Ik ben haar aan de ene kant ook wel dankbaar, zij heeft er mede voor gezorgd dat ik "wakker" ben geschud en in ben gaan zien hoe kostbaar mijn gezin voor mij is.
Ik ben als een leeuwin gaan vechten.
Het is voor veel buitenstaanders misschien niet te begrijpen maar ik ben er echt een ander mens door geworden.
Sta anders in het leven, geniet meer van mijn gezin, ben volwassener geworden en de relatie met man is nu evenwichtiger en hechter.
Het heeft me in dat opzicht ook veel goeds gebracht maar als ik terugkijk naar de lange en zware weg die we daarvoor samen moesten afleggen dan moet ik wel even slikken.
Zonder de relatietherapie (EFT) zouden we het waarschijnlijk niet gered hebben.
Het zorgde ook voor weer een kleine crisis na een paar maand, de gesprekken maken veel los en niet alleen over het vreemdgaan.
Ik zat helemaal vast qua gevoelens en gaf man geen rust en ruimte meer.
Ik kon alleen nog maar bezig zijn met wat er gebeurt was en het ging ook alleen nog maar daarover als ik met man praatte.
Man zat er compleet doorheen en zag geen vooruitgang meer.
Het was misschien ook voor beiden gewoon te veel, bijna iedere week naar relatietherapie, dan thuis er ook nog heel veel over praten, we kregen onze rust niet meer.
Gelukkig zorgde die crisis bij ons voor een ommekeer en ging het vanaf toen alleen maar beter.
Het was net alsof ik voor de tweede keer gereset was.
Onze therapeut zei dat het voor ons op twee manieren kon uitpakken, of onze relatie eindigde of het bood een nieuwe kans.
Vanaf toen hebben we ook voor meer ruimte tussen de afspraken gekozen, dat werkte ook beter voor ons.
Je moet namelijk oppassen dat je samen niet helemaal word opgeslokt door het vreemdgaan en alles eromheen.
Dat al je energie daar naartoe gaat en je haast geen normaal leven meer hebt, dan kan relatietherapie ook averechts gaan werken.
Nu een half jaar na de laatste sessie gaat het best goed.
Tussen man en mij helemaal maar ik heb zelf nog vaak last van wat er gebeurt is.
Het komt soms even aanwaaien en de ene keer kan ik het makkelijker loslaten dan de andere keer.
Achterdochtig of wantrouwend ben ik ook nog af en toe ligt meestal aan mezelf dat ik mijn fantasieën op de loop heb gelaten.

Ook Ervaring
08-03-2017 om 18:03
Regenboog
"Ik ben haar aan de ene kant ook wel dankbaar, zij heeft er mede voor gezorgd dat ik "wakker" ben geschud..."
Dit zou je haast niet zo willen zien, maar zo zie ik het ook.
Stiekem had ik mij dit ook al veel eerder bedacht; "dankbaar" dat het gebeurd en uitgekomen is...
Zonder deze crisis weet ik niet waar we nu hadden gestaan.
'Voorspoed is een goede leraar, maar tegenspoed een betere'.

pluis
08-03-2017 om 20:03
Gevoelens
Zijn er hier nog mensen waarbij de extruus lastig was? Bij Mollie is ze ook nog in beeld volgens mij, maar wel weer terug bij haar man dus die zal zich gedeisd houden.
Is bij jou Regenboog je man ook echt afgeknapt op Truus? Nu ze zo bitter rondloopt en raar verdrag vertoont richting jou? Zou wel fijn zijn als Truus gewoon lekker relatie krijgt met een ander, zou jou dat opluchten?
Pluisman was echt verliefd geworden op zijn Truus, dat vond ik nog zoooo veel erger dan het lichamelijke...
Cold Turkey is hij afgekickt. Ik heb er nooit meer naar gevraagd, neem aan dat de gevoelens weg zijn.
Durfde jij nog wel te vragen naar zijn gevoelens? Kon hij snel aangeven dat ze weg waren? Je hoopt toch dat hij zegt: wat heb ik ooit in haar gezien.
In mijn omgeving een situatie waarbij de man wel doorgegaan is met zijn Truus. Ik zou niet voor mezelf instaan.
Erg hè, je weet dat een vechtscheiding afschuwelijk is, maar dat mijn kinderen dan de helft van de tijd bij hun zouden zijn...., onverdragelijk.

regenboog
10-03-2017 om 08:03
Pluis
Hoi Pluis,
Bedankt voor je reactie.
Ja man is ook echt afgeknapt op haar, dit had hij ook nooit van haar verwacht.
Maar hoe goed leer je iemand ook werkelijk kennen in een paar maand en door een roze bril heen?
Ze heeft ons door haar gedrag alleen nog maar dichter naar elkaar toe gedreven en zichzelf compleet te kijk gezet.
Hier heeft het bij man ook lang geduurd voordat hij van zijn verliefdheid af was, ik bleef wel steeds vragen naar zijn gevoelens voor mij en voor haar.
Dat is niet goed geweest besef ik me nu.
Man was ook verward door alles en ik had hem meer rust en ruimte moeten geven.
Helaas was ik mezelf ook niet meer door alles en hoe ik die tijd ben doorgekomen qua redelijk functioneren op werk geen idee.
Automatische piloot denk ik.
Pas toen zijn gevoel voor haar helemaal weg was kon hij weer open komen te staan voor mij en toen ging het ook snel beter.

GitteNN
10-03-2017 om 16:03
bang
iedere dag word ik gebeld door een anonieme beller. telkens als ik opneem of ik nu wel of niet mijn naam zeg word er opgehangen. zo vreemd. ineens kan ik truus ook niet meer vinden op facebook. ze heeft me geblokkeerd. ik weet het zeker. ik vind het zo raar.
het ging net twee dagen goed. kreeg weer zin in mijn man. ook zin in een vrijpartij.....
er hoeft maar het minste of geringste te gebeuren of ik ben boos en wil weg. ik haat dit alles. het komt op je pad en je hebt er voor de rest van je leven mee te dealen.
zal ik haar toch eens benaderen?
pff ben ook wel een ego he. helemaal niet aan het reageren op jullie verhaal. sorry ga ik echt weer doen. maar ben even leeg.

GitteNN
10-03-2017 om 17:03
Hoe doen jullie dat? Hoe deden jullie dat? Heb je dat gedaan? Wij hebben kinderen. Dat maakt dat je niet zomaar een paar dagen weggaat om eens rustig alleen na te denken. Hoe doen/deden jullie dat? Heb je het gedaan?
grt
GitteNN

Been there
11-03-2017 om 00:03
Je klinkt wanhopig GitteNN. Hoe we het deden? Het was best een moeizame weg. Vertrouwen wordt m.i. maar langzaam hersteld, dat heeft tijd nodig, best veel tijd. Beide partijen moeten het willen, er voor gaan en ook helemaal, geen blokkades. Alles open gooien, geen geheimen, geen twijfels, geen achterdocht. Lastig dat zeker. Ik ben nooit weggegaan, ben altijd de confrontatie aangegaan, met man, met "de andere" vrouw, met mezelf en mijn verdriet. Wij hadden ten tijde van het gebeuren 2 kleine kinderen....

regenboog
11-03-2017 om 09:03
GitteNN
Ik voel je wanhoop GitteNN.
Herken het ook heel goed hoor, heb het ook gehad, de woede, verdriet, wanhoop en vooral twijfels.
Twijfels of ik wel door moet gaan, of we er wel doorheen komen en of het ooit wel weer "goed" gaat voelen.
Ik kon voor mijn gevoel ook niet even weggaan omdat hier ook een kindje in beeld is, ik wilde voorkomen dat hij er iets van zou meekrijgen dat het tussen zijn papa en mama niet goed ging.
Toch voelen ze dat echt wel aan hoor. De spanning en stress en dat je niet goed in je vel zit.
Het is makkelijker gezegd dan gedaan en geloof me dat weet ik als geen ander maar probeer te accepteren dat het nu zo is.
Je kunt je gevoel niet afdwingen, je bent nu eenmaal boos en logisch dat je dan het liefste weg wil.
Je wilt rust en weer een normaal leven.
Wij konden op heel moeilijke momenten altijd even contact opnemen met onze relatietherapie, gewoon om even je hart te luchten.
Dat hielp vaak wel en man en ik deden ook heel veel leuke dingen samen.
Misschien heb je daar nu geen zin in maar het kan echt helpen om jullie weer dichter bij elkaar te brengen.
Kunnen de kinderen niet ergens logeren? Ga een nachtje weg met man en plan tijd voor jullie samen.
Als ik er eens weer helemaal doorheen zat dan deden wij dat vaak.
En lieve GitteNN probeer ook onderscheid te maken tussen wat je hoofd zegt en je hart.
Mijn hoofd zei vaak, ga maar bij hem weg, hij is nooit meer te vertrouwen maar mijn hart zei hij heeft een grote fout gemaakt maar zet zich in om de relatie te redden dat is toch heel wat waard.
Ik weet niet of jouw man zich ook volledig inzet om de relatie te herstellen?
Het klopt namelijk wat Been there schrijft, je moet er allebei achterstaan en er voor willen gaan.

Ook Ervaring
11-03-2017 om 10:03
Benieuwd
Hé Gitte,
Waar ik ook benieuwd naar ben is de inzet van Gitteman om jou weer volledig op de rit te krijgen.
Dat is misschien wel het belangrijkste gedeelte van de genezing.
Voor OE-man was het een hele geruststelling om te merken dat ik door zijn helende houding weer langzaam aan de oude OE werd.
Daarmee ging mijn vertrouwen in hem snel vooruit én wist ik zeker dat het écht voorbij was met Truus.
De manier waarop hij het gaandeweg heeft goed gemaakt (én hoe we nu weer samen zijn) is op weg om zwaarder te gaan wegen dan wat er gebeurd is...
Daarin is OE-man al die tijd gelukkig zichzelf gebleven en heeft geen rare overdreven acties ondernomen. Dat zou ook raar zijn geweest.