Verder na ontrouw deel 2

Fay, zoooo herkenbaar!

'Wat voor mij en mijn man ook iets is geweest wat naar voren is gekomen door de hele affaire is dat mijn man altijd erg bang is geweest om mij kwijt te raken en mij altijd ontzettend vrij heeft gelaten! Soms liet hij dingen toe die hij eigenlijk niet fijn vond, maar deed hij dat omdat hij er niks van durfde te zeggen. Bang dat ik het niet zou accepteren, bang voor ruzie, bang om me van hem af te duwen.

Doordat hij dit nooit uitsprak en alles altijd allemaal wel prima leek te vinden, ben ik zijn gedrag helemaal verkeerd gaan interpreteren! ik zag het als desinteresse, laksheid. Hij vind het allemaal wel best!! Hij is nooit jaloers, hij wordt nooit boos; dus eigenlijk interesseert het hem blijkbar niet zo. al zou ik 5 avonden in de week weg zijn, het boeit hem niet.'

Dit is precies, maar dan ook precies zo, bij ons gebeurd. En nog vind ik het moeilijk om aan man aan te geven dat ik het niet prettig vind als hij veel weg is. Het is al enorm verbeterd, hij geeft mij nu juist alle ruimte om dingen te ondernemen, maar hij is natuurlijk niet meteen veranderd in een huismus.
Helaas is het bij ons zo dat man zijn liefde voor mij kwijt is, dus ik durf het nog steeds niet aan om 'eisen' te stellen, terwijl ik heel goed weet dat ik mag en misschien wel moet doen. Grenzen blijven lastige dingen voor mij, net als voelen en aangeven wat ik wel wil en nodig heb.

Ik bedacht van de week juist dat ik het gevoel heb weer stil te staan, terwijl ik zo graag verder/door wil groeien. Misschien is dit een mooi haakje om weer coaching op te pakken. Ik ga het in ieder geval morgen inbrengen bij onze eerste sessie bij de relatietherapeut. Dank voor het delen dus, heb ik (weer) heel veel aan!

Succes Pennestreek

Succes morgen, bij de eerste sessie. En lees Verslaafd aan liefde van Jan Geurtz als kader om jullie relatie 3.0 vorm te geven. Want zolang jij je veiligheid zoekt bij je man, zul je dezelfde valkuilen steeds weer tegenkomen... zoek alles wat je in je man denkt te vinden eerst en vooral in jezelf. Daarin ligt je redding. Niet in hem!

Dikke knuffel

Eerste sessie

Vandaag eerste sessie bij relatietherapie gehad. Mijn god waar begin ik aan. Voel me boos en verdrietig dat dit gezeik allemaal op m'n pad kwam en dan ook nog een keer terug naar t jaar voordat t ontstond. Daarna kijkend schrik je al. Terwijl t eigenlijk gewoon was vind je dat nu ongewoon. En dat is wat me kwaad maakt daarover. Ja we werkten mss wel (te) veel. En met drie kinderen; veel met en voor hun bezig en toen ze vroeg wat deed je voor jezelf had ik geen antwoord. Ik deed niets voor mezelf. Schrok ik wel van terug kijkend. Dat was ik allang weer vergeten. Voor man gold t zelfde echter hij ging een keer per week tennissen. Dat was alles.

Ze vertelde ook dat we terug naar onszelf moesten in die tijd; gehoord geliefd gerespecteerd. Met jezelf bezig etc.... ik voel m al aankomen krijg dadelijk mede verantwoordelijkheid over de affaire. Naja we gaan kijken naar hoe dit voor hem heeft kunnen gebeuren. Verdriet en boos en echtscheiden is t enige wat ik voel nu. Als m'n kinderen groot genoeg is ga ik dat doen. Punt!

Gitte NN

GitteNN

Het is logisch dat je nu overspoeld word door allerlei emoties en dat je nu denkt ik wil het liefst bij hem weg.
Relatietherapie is gewoon heftig en confronterend op vele vlakken.
Je hele relatie word onder de loep genomen.
Ik vind het ook altijd erg heftig, zag er vaak tegenop om heen te gaan.
Het ging in het gesprek ook vaak om man en dan dacht ik, ja hallo, ik ben het slachtoffer!
Maar ze wilden precies nagaan hoe het kon gebeuren dat er ruimte ontstond voor een andere vrouw.
Ik was ook vaak boos op man omdat hij daaraan gaf veel te missen in onze relatie, dacht dan waarom heb je dat nooit eerder gezegd?
Misschien had ik in eerste instantie ook verwacht dat het vooral om mij zou gaan.
Maar een relatie heb je natuurlijk met zijn beiden.
Ik bevond me ook vaak in een emotionele achtbaan als ik van therapie kwam, heel normaal dus dat je zo reageert.
Bij jullie is het misschien nog wel moeilijker want jullie zijn niet gelijk na het uitkomen in therapie gegaan.

Regenboog

Waarom denk je dat t bij ons daarom moeilijker is. Ik ben al die tijd in therapie geweest en nog,

Ik bedoel

Ik bedoel hiermee dat wij gelijk na het uitkomen van de affaire van man in relatietherapie zijn gegaan en dus midden in de crisis zaten.
De wond was net ontstaan zeg maar, we waren beiden nog geshockeerd door alles dat we rijp waren voor de therapie.
Het lijkt me daarom moeilijk voor jullie om nu te gaan graven en te zoeken naar antwoorden....vaak vervaagd er ook veel en weet je misschien niet precies meer hoe het zat en ging.
Ook voor je man.
Onze therapeut zei zie het als een gezamenlijk probleem dat opgepakt moet worden....niet alleen iets dat je man heeft veroorzaakt.
Tuurlijk het vreemdgaan is niet goed te keuren maar vaak zit er wel iets scheef in de relatie en daar zijn jullie wel samen verantwoordelijk voor.
Ik snap niet dat man hier letterlijk de stap heeft kunnen nemen om vreemd te gaan maar begrijp wel dat hij tekort kwam en zich ongelukkig voelde in onze relatie.
Door de relatietherapie kwam man op een gegeven moment bij zijn zere plekken en zag ik ook mijn rol daarin.

Het kan heel heftig zijn en het hoeft niet te betekenen dat er een goede afloop zal zijn, dat zal wel de insteek zijn maar soms loopt het anders en komt één van beiden erachter dat het stopt.
Dat hoop ik niet voor jullie hoor.
Ik wens jullie juist alle goeds toe.

Ik hoop echt dat het jullie veel goeds gaat op leveren deze therapie, GitteNN!
Eerst rollebollen door de modder en de sh*t en dan komen jullie er (geen idee over hoeveel tijd) hopelijk weer opgefrist uit.
Aan je man zal het niet liggen, die is weer helemaal dedicated, toch?

Hoe vaak hebben jullie nu therapie?

Als t stopt

Zal dat van mijn kant zijn. Ik heb altijd gezegd dat als mijn vent dat zou doen hij er uit zou vliegen. Als ik m niet zie voel ik me verbonden. Als ik m wel zie rakelt alles telkens op en nu helemaal door t huiswerk dat we krijgen.

De therapie is soms na een week soms na twee weken om dat de peut vol zit maar dat laatste vind ik heel erg, raak er van in paniek. Ik wil door door door!!

Maar ook voor de kinderen zal ik zo hard mogelijk doorploeterenn. Ik zal daar m'n eigen leven voor op de tweede plaats zetten. Dat doe ik nu al want anders was ik per direct gescheiden.

......

GitteNN geef het ook tijd!
Wees niet steeds bezig met de gedachte dat als de kinderen ouder zouden zijn je bij hem weg zou gaan.
En dat er tijd tussen de therapie zit is normaal en ook alleen maar goed.
Anders kan het te veel worden, wij gingen op een gegeven moment toen het slechter ging iedere week en dat is niet goed geweest.
We waren er daardoor te veel mee bezig en konden niet echt op adem komen voor de volgende sessie.
Het is trouwens ook heel normaal dat de therapie jullie in eerste instantie wat verder uit elkaar drijft.
Er komen zoveel emoties bij kijken, dat doet zoveel pijn en verdriet.
Ook al zijn wij er goed uitgekomen en ervaar ik nu vaker een positief gevoel bij ons en voel ik me ook wel weer gelukkiger toch jeukt het litteken nog en als ik er flink aan krab dan val ik ook wat terug.
Denk dan ook wel wat doe ik hier eigenlijk nog en wat ben je toch een hufter geweest om mij zo te bedonderen en voor te liegen.
Toch kom ik daar nu snel weer uit en heb ik die gedachten steeds minder vaak.
Het hoort er ook bij, je hebt een soort van trauma meegemaakt.

Ga ervoor en laat het over je heen komen maar hou je vooral niet in tijdens de therapie, wees eerlijk en zeg alles wat je dwars zit.
Daarvoor ben je er.

Dikke knuffel.

Zo fijn

Zo fijn dat ik jullie vond zo blij met jullie woorden. Lotgenoten luisteren echt en jullie zijn ook allemaal mensen die ervoor willen gaan en daardoor elkaar steunen en niet mee praten met iemand. Heel heel blij dat ik hier zo'n steun krijg
Dank jullie wel xx

GitteNN

Fijn dat we je kunnen helpen.

Als ik kijk naar andere huwelijken waar (nog) geen ontrouw in het spel is, dan kan ik zeggen dat het daar soms ook 'overleven' is.
Vermoeidheid, slechte communicatie, zorgen over opvoeding, geen intimiteit meer, afwijzing...
Dan denk ik: fieuw dat gedeelte hebben wij al gehad, met 'dit' als gevolg, niet chique, maar heeft de boel wel opgeschud en doorbroken.

Nou zeker is dat waar. En als ik bij anderen waar t idd (voor zover ik weet(nog)) niets gaande is maar wel de afstand tussen de partners zie dan denk ik dat ook. Maar er zijn er ook genoeg die wel "verliefd" voelen. Zo is t ook he!!
Voor mij was t bij ons Oke. En t feit dat er nu onderzocht gaat worden wat mijn aandeel zou zijn maakt me boos; ik praatte wel vroeg wel. Hij loog over alles er voor al. Nu voor de therapie moesten we een waslijst aan vragen invullen. Alles wat ging over hem Zelf of zijn gevoelens zijn niet beantwoord!

En dan heb ik een aandeel. Voor nu ga ik dat niet accepteren!

Wel word me weer duidelijk waar ik me aan t begin van onze relatie zo aan ergerde; geen initiatief, weinig woorden. Daar wil ik niet meer naar terug! Hij heeft wel veel bijgeleerd.

Dat je man heeft bijgeleerd is al een hele winst én hij doet zijn best!
Hier ook hoor, ik zie mijn aandeel, maar mijn aandeel is ook ontstaan door bepaalde houding van OE-man, tja, ik had daar anders mee om kunnen gaan....
OE-man is ook veranderd.

Maarja, 'achteraf' lijkt alles zo 'makkelijk'.

Ja en dan die stellen die wel 'verliefd voelen' daarvan weet je ook niet wat daaraan ten grondslag ligt: wellicht ook een crisis, al dan niet na ontrouw, tweede huwelijk of noem maar op.

Wat ik ook heb geleerd is om me nooit meer te spiegelen aan anderen.
Op wat voor een manier dan ook: relatie, werk, uiterlijk, persoonlijkheid.
Iedereen is uniek en iedereen heeft z'n eigen verhaal.

Uhm,

...ja of die stellen die (nogsteeds) 'verliefd voelen' hebben wel alles van nature weten 'te behouden'... maar dat klinkt als een sprookje ....

Dat kan

Je kunt het je misschien niet voorstellen, maar het kan.
Mensen die van elkaar houden en dat blijven doen, zonder vreemd te gaan, zonder scheiding, zonder veel sores op liefdesgebied, zonder crisis, zonder koude oorlog.

Ik geloof nog steeds in de liefde, alleen niet meer met die man. Ik geloof ook nog in een wederzijds geven en nemen en trouw tot de dood je scheidt. In ups andere downs, in rustig vaarwater, in de onperfecte mens, in een beetje afstand voor even, in een vertrouwd verbonden zijn.
Het is niet zo dat dat niet bestaat natuurlijk, sterker, het is zoals het meestal gaat.

Trouwdag

Vandaag is het onze trouwdag. De meest bijzondere tot nu toe ;-)! Heb lange tijd gedacht dat we hem niet zouden halen.
En toch dubbele gevoelens. Logisch, we staan net aan het begin van het herstel, het kan nog steeds alle kanten op, en ik heb enorme twijfels over of het ons gaat lukken. Maar ik probeer daar even niet aan te denken en alleen maar te genieten van het feit dat we nog steeds samen zijn en dat het de laatste weken in stijgende lijn gaat.

Hoe is het intussen met de andere dames in dit draadje??

Stil

Ja die trouwdag! Hoe lang zijn jullie nu onderweg Pennenstreek? Vijf maanden of zo?
Heel vervelend ja dat op en neer gestuiterd. Al die gemengde gevoelens. Raar is t he?

Idd het is hier best stil. Zitten jullie op een ander draadje?

Moeilijk blijft t

Ja we zien wat er bij anderen gebeurd; sleur...maar echt liever sleur dan dit. En idd Bobby het bestaat echt dat er stellen zijn waar t wel romantisch is. Ik ging voor trouw tot de dood ons scheidt. Dat was de belofte.
Door de therapie erger ik me meer en meer. Krijg bijna niets gedaan thuis en op m'n werk. Ik weiger te accepteren dat ik een verantwoording heb in dit stuk. Ik heb gepraat gevraagd me gemeld als ik iets nodig had. Hij praatte niet loog en bedroog.

Moet bijna lachen. Als iemand dit zou lezen buiten jullie om dan zeg je toch: meid dan ga je toch weg bij die Lul?!

Tjaa

Boos

Als je zoveel boosheid voelt en denkt onterecht een deel van de schuld toegeschoven te krijgen: wees dan gewoon boos.

Gezien mijn situatie weet ik dat niet elke pannenkoek 2 kanten heeft, maar soms vastgekoekt zit.
Het zijn soms lijkt wel nieuwe modebeelden;
-vergeven maar niet vergeten zodat je verder kunt.
-Als iemand (eindelijk...uit schuld??) Zijn best doet daar tevreden mee moeten zijn.
- Een fout moet kunnen, iemand is niet zijn of haar fout.
- we komen er sterker uit ( mensen lijken er soms dankbaar voor want dan is het minder pijnlijk)
- blijf niet hangen ( als t nog maar kort geleden is of na een tijd nog onverwerkt)

Maar geloof me, je ziet van bijna niemand de angsten, het wantrouwen, de pijn, de ineenkrimping, het verdriet, het tot in de basis beschadigde vertrouwen. En dat is er wel, komt op als boeren en blijft altijd een zwakke plek.
En dat alles voor die minuten onderbroekenlol, een periode van gestreelde ego's en vleierij.

Daar mag jij best heel boos om zijn. Ook heel lang. En hij moet het goedmaken, de ontrouw, het bedrog... 100 keer, 1000 keer, zolang als je het wilt of nodig hebt. Want hij nam die beslissing waarmee hij knoeide met liefde en vertrouwen en dat moet hij fixen.

En andere problemen fix je samen, maar dan alleen met evenveel inzet.

Bobby

X--

Bobby

Kun je mooi schrijven en je beeldspraak GEWELDIG. Zou je een dikke knuffel geven x

Droom

Ik droomde weer over haar. Ze zei dat ik een ander moest gaan zoeken. Ze. Klonk lief en ik deed erg onaardig. Gaf geen antwoord en keurde haar geen blik waardig.

verdrietig

Met mij gaat het helaas weer wat minder.
Ben verdrietig en zit even niet zo lekker in mijn vel.
Zie weer wat meer beren op de weg en ben wat argwanend ten opzichte van man.
Een voorbeeld man komt thuis na zijn werk en zijn broodtrommel is nog half vol.
Ik zeg hier wat van en man bekent dat hij bij een klant een broodje kroket heeft gekregen, prima toch?
Alleen gaat er in mijn hoofd rond zal hij ergens met "haar" geluncht hebben zoals ze eerder ook wel deden?
Man ziet mijn blik en raadt in één keer mijn gedachten.
Ik weet dat ik wat op en neer ga in mijn verwerkingsproces en dat het over het algemeen best goed gaat en de mindere periodes steeds korter worden.
Maar wat blijft het soms moeilijk en pijnlijk!
Ik houd me maar vast aan het besef dat er weer betere tijden aan gaan komen en ik me ook weer happy kan voelen.
We zijn nu ongeveer 1,5 jaar verder en hebben toch al heel veel bereikt.

Liefs Regenboog

Citaat:

Dit hoorde ik van een lieve vriendin die het zelfde is overkomen als ons:

"Het eerste jaar is de hel.
Het tweede jaar is beter maar het blijft constant sluimeren.
Het derde jaar is als vroeger, het hangt niet meer tussen jullie in.
Het vierde jaar is veel beter dan vroeger".

Zij heeft dit weer van een vriend die ooit zijn vrouw bedroog.
Dus er is nog hoop dames!

nog even

en we moeten de overspelpleger dankbaar zijn! :-)