U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Repressie - moord - de huisarts in Tuitjehorn
Het bleek te gaan om het geven van een grote hoeveelheid morfine aan een terminale patient. Meer is er niet gebeurd.
http://medischcontact.artsennet.nl/actueel/nieuwsbericht/138235/huisarts-tuitjenhorn-gaf-overdosis-morfine.htm?forum=109919&pagenr=2
Huisartsen protesteren tegen de criminalisering van een huisarts die een terminale patient palliatieve zorg gaf.
Net als een vermeend tekort aan zorg 'kindermishandeling' noemen en ouders daarmee voor de rechter slepen is hier een zelfde semantische discussie aan de gang. Het uiteindelijke feit is een discussie over een hoeveelheid morfine bij een terminale patient.
Twijfels over de juiste procedure worden met aangifte 'moord' genoemd en de huisarts gecriminaliseerd. Voordat hij voor de rechter is geweest wordt hij al aan de schandpaal genageld. Er wordt door AMC en inspectie gesuggereerd dat er ernstige misstanden zijn, waar rook is is vuur nietwaar. De huisarts pleegt zelfmoord. Niet ongebruikelijk onder artsen die onder vuur liggen door het OM vanwege een omstreden euthanasie of palliatieve zorg zaak.
Ik ben er niet voor om zaken in de doofpot te stoppen of onder de mat te vegen, maar ik ben er wel tegen om eerst zaken te criminaliseren en dan pas uit te zoeken laat staan op te lossen.
Vreemde zaken.
Wat mij betreft mag er echt weer eens een heel andere wind gaan waaien in de samenleving.
Passant
Hoe kan ik nou de jeugdzorg criminaliseren?
Je kent mijn kritiek? Justitie is geen hulp. Kindermishandeling en justitie heeft het ontwikkelen van echte deskundigheid verdrongen en daar hebben we allemaal last van en kost een vermogen?
Dat neem ik niemand persoonlijk kwalijk maar ik zie ook niet in hoe ik hier iemand criminaliseer.
des te triester
je eindeloze betogen, verbanden en linken zijn.
passant
Ik vind het ook erg triest dat je onder een andere nick zit en dat je op de 'man' af speelt.
Ik denk dat deze huisarts niet de enige is die niet altijd volgens de regeltjes werkt, vandaar ook alle commotie. Je kan zo maar door 1 bron, een studente, worden aangeklaagd zonder vooronderzoek. Helaas kan de huisarts zich niet meer verweren.
Maar als de familie en de patient dit niet erg vinden, vind ik dit ook niet en dat was zo in dit geval.
Euthanasie en regels
De teneur van veel reacties is: dit zijn nou eenmaal de regels en daar heeft een arts zich aan te houden. Klopt natuurlijk. Maar misschien voldoen de regels niet.
Het verhaal van Miriam doet mij sterk denken aan het overlijden van mijn moeder: stervend aan kanker, uiteindelijk gestikt in het vocht in haar longen. En al een week aan de morfine, die ze zelf bij kon klikken. In een RK ziekenhuis, waar men niet aan euthanasie deed. Maar wel aan laten stikken blijkbaar... Volgens de regels?
Mijn vader, stervend in een ander, eveneens RK ziekenhuis, ook al weer zonder euthanasie. Wel werden wij sterk gepresst om niets meer te ondernemen, omdat het toch geen zin meer zou hebben. Mijn vader, door hersenbloeding helemaal verlamd en in coma, is jammerlijk gestorven, stikkend en kronkelend (??? hij was toch verlamd?) door het gevecht van zijn lijf om te blijven leven. Fijn (NOT) maar wel volgens de regels.
Een goede vriend van ons is dan dus vermoord, door zijn huisarts, in overleg, met hemzelf en met ons. Gewoon twee spuitjes gehad, eentje om in slaap te vallen, en eentje om het hart te stoppen. Zoals je dat doet bij een dier, ja. Wat ben ik blij met deze arts. Een waardig einde, in overleg, goed gepland op een bepaalde tijd, zoals mijn vriend het wilde. En het is ook nog eens een veel prettiger manier om te sterven. Respect voor deze arts!
(dit alles speelde allemaal binnen een jaar tijd)
Mijn punt dus: beantwoorden de regels wel aan de wens van stervenden?
Los daarvan vind ik ook het criminaliseren van deze huisarts schokkend. Veel huisartsen zijn enorm geschrokken.
rafelkap
Dus jij heet echt Rafelkap en niet Marie v/d Velde? En ik speel niet op de man maar reageer op de feiten. Jij speelt juist op de man omdat je me beticht op mijn nick. En je meet ook met dubbele maten daardoor, net als AnneJ. Ach, soort zoekt soort zullen we maar zeggen.
Mirreke
Mooi en helder betoog. Stemt tot nadenken, dank je.
morfine voldoet niet
Mirreke, morfine voldoet niet. Daarom is dat sedatieprotocol gemaakt. En dat is ook nog eens voortdurend in ontwikkeling. Zie http://knmg.artsennet.nl/Publicaties/KNMGpublicatie/KNMGrichtlijn-palliatieve-sedatie-2009.htm
Mijn oma, jouw moeder, jouw vader en alle andere verhalen die je kent over stikkende mensen wel aan de morfine, zijn gestikt omdat de behandelend arts niet de juiste medicatie heeft gegeven.
Net als die dokter in Tuitjehorn. Als heeft die er nog moedwillig een schepje bovenop gegooid. 100 x de dosering voor morfine. Dan is het snel afgelopen voor meneer.
Waarom in vre-des-naam niet voor sedatie medicatie gekozen?
Mirreke
Het is schrijnend wanneer er mensen sterven op de manier die jij beschrijft. Tenhemelschrijend schrijnend. Mag niet gebeuren, daar ben ik het voor meer dan 1000% mee eens. En ik zal de laatste zijn om te beweren dat dit door regels, richtlijnen en protocollen in alle gevallen voorkomen kan worden. Dan moet er naar individuele oplossingen gezocht worden, die afwijken van de hele mikmak.
Maar -en dan komt het- als dokters afwijken van de regels moet dat beargumenteerd worden, moet er liefst worden meegekeken door een andere arts (het om raad vragen van een vakgenoot hoeft echt geen dagen in beslag te nemen) en het moet gecontroleerd kunnen worden. Als dokters keuzes maken en deze ten uitvoer brengen moeten ze bereid zijn deze te laten te laten toetsen, desnoods aan de wet.
Wat betreft de voorbeelden van jouw ouders, die zijn afschuweljk en hadden nooit zo mogen gebeuren. Maar tegelijkertijd snap ik het niet. Officieel RK betekent idd dat euthanasie niet mag, maar er is zeer zeker geen verbod op goede palliatie, pijnbestrijding, palliatieve sedatie enzovoort. Dus waarom er in die ziekenhuizen daar niet aan meegewerkt is, kan ik niet plaatsen. Of het moet heel erg lang geleden zijn, maar dan nog waren ze echt niet overal zo als jij beschrijft.
De situatie van jullie vriend, fijn dat je daar een goede herinnering aan bewaart. Klinkt niet als moord, maar als euthanasie. Daar hoeft niets mis mee te zijn, als het aan bepaalde voorwaarden voldoet. Daar zijn in ons land afspraken over, die zijn al verregaand en het lijkt me prima wanneer de betrokkenen zich daaraan houden. Want ook dan vindt toetsing achteraf plaats.
Even voor de duidelijkheid: ik ben niet tegen eurhanasie, niet tegen palliatieve sedatie of andere palliatie. Ik ben er wel voor als dokters hun handelen beargumenteren, verantwoorden en laten beoordelen, juist wanneer het afwijkt van vastgestelde normen.
Aagje
levenseindekliniek
Ik zie dat ik de link niet goed erin heb staan. Het is de volgende link met een uitzending van Nieuwsuur.
http://nieuwsuur.nl/video/480245-euthanasiepraktijk-levenseindekliniek-zorgvuldig.html
Goed dat dat er is. Deze mensen zijn alleen maar bezig met het afstemmen van de wensen van de patient en de regelgeving. Up to date.
Kort, bondig en helder verwoordt, Miriam!
De richtlijnen zijn er om te voorkomen dat het zo uit de hand loopt dat mensen overkomt wat de ouders van Mirreke en de oma van Miriam overkwam. Mijn aanvulling: voldoen ze in een individuele situatie niet, dan moet er zeker verder gekeken worden. Maar niet zonder argumentatie en controle!
Aagje
Een gevaar voor patiënten
Anne:"Zoals het nu gaat ga je niet met mensen om, niet met ouders en niet met professionals."
Nogmaals: er is een groot verschil tussen ouders en professionals. Er is bovendien een groot verschil tussen opvoeden en een medisch beroep uitoefenen. Ja, professionals en zeker dokters, hebben zich te verantwoorden. Als je het ter verantwoording roepen op zich, een onderzoek instellen, al gelijk vindt staan aan criminaliseren dan houdt elk redelijk gesprek op.
Deze dokter wist wat hij deed en hij wist wat hij gedaan had. Wij kunnen er alleen maar naar raden.
Maar uit het feit dat hij voor zelfmoord koos, moet worden opgemaakt dat hem heel wat te verwijten viel. Of, en dat kan ook, dat hij diep in de geestelijke problemen zat. Heel triest allemaal. Maar geen reden om een volgende keer wat voorzichtiger om te gaan met toezicht bij dit soort vermoedens.
In tegendeel juist.
Overigens, net op het journaal, de advocaat van de familie meent dat de student haar verhaal dik heeft aangezet, dat de huisarts in kwestie in een impuls heeft gehandeld en dat hij de patiënt 'alleen maar' pijn en benauwdheidsvrij wilde krijgen.
Pijn en benauwdheidsvrij, hm. Laten we die advocaat even gelijk geven, voor de discussie.
Dat benadrukt eens te meer de noodzaak om deze huisarts direct te schorsen en te onderzoeken.
Alleen maar pijn en benauwdheidsvrij en dan heel veel morfine geven.
Die arts wist kennelijk niet wat hij deed en was een gevaar voor de patiënten.
Oeps
Verwoordt moet zijn verwoord, sorry
passant - tamtam
Nee hoor, ik vind het alleen wat laf om met een gelegenheidsnick iemand op de man aan te vallen (want volgens mij ben jij 1 van de vaste bezoekers hier). Je tactiek stoorde me (1 zin).
Rafelkap is hier mijn vaste nick.
En ik ben het helemaal eens met Mirreke, binnen de protocollen blijven is soms onmenselijk, zou goed zijn als daar weer naar wordt gekeken. En ja: deze huisarts zou wel een berisping moeten hebben gekregen maar wel met wat minder tamtam.
De co assistent
Viel me gelijk op in haar brief dat ze geen woord wijdde aan de conditie van de patient zoals ze die aantrof. Of het heeft geen indruk gemaakt of dat wilde ze buiten de discussie laten. Terwijl dat juist is waar de huisarts op reageert.
Dan zou hij geen haast gehad hebben om medicatie op te gaan halen uit zijn praktijk. Dat is geen bewijs dat hij het ook geen spoedgeval vond. Je gaat juist in noodsituaties kalm en efficient door, in paniek gaan lopen rennen is verleidelijk maar meestal juist contraproductief. En een beginnersfout.
Wat ik ook verdrietig vind is dat de huisarts blind voor de situatie de co-assistent, die daar helemaal niet geschikt voor is, bondgenoot maakte van zijn eigen emoties. Bij een overlijden kun je soms onder hulpverleners een opgelaten ongepaste vrolijkheid waarnemen. Dat is afreageren van de spanning, relativeren. Maar niet iets dat je wil delen met de nabestaanden.
Er moet iets aan de hand zijn geweest met deze huisarts dat hij dat niet in de gaten had dat hij ongepast omging met zijn co-assistent.
De brief van de co-assistent
"Viel me gelijk op in haar brief dat ze geen woord wijdde aan de conditie van de patient"
In de brief schrijft de co (2e alinea) "... Hij zag er zwakker uit dan de week ervoor, maar ademde rustig en kon aangeven dat hij pijn had en waar. Zijn vrouw vertelde dat hij wel wat dronk en daarbij nog nutridrink nam. .... De thuiszorg medewerkster vroeg of hij wat extra's voor de pijn kon krijgen, bijvoorbeeld morfine middels een pompje...."
waarna, volgens de brief, de huisarts naar zijn praktijk rijdt en daar de spuiten met morfine en dormicum optrekt. Ondertussen verteld hij de coassistent stoere verhalen over plasticzakken en heliumcapsules.
Als dit allemaal klopt komt bij mij een beeld naar voren van een arts die er soms helaas zijn (Jansen Steur bijvoorbeeld). Eigengereid en narcistisch, denkend dat hij god is of superman, de verlosser.
haar woord
Tegen het woord van de huisarts. Gezien de tevredenheid van de familie na het ingrijpen van de huisarts, en de spoedoproep van die ochtend die niet goed doorgekomen is kan ik me zo'n gemoedelijk ziekbed niet zo goed voorstellen.
Narcistisch. Tja. Ik denk dat het goed is dat artsen hun handelen laten controleren. Maar zoals je misschien al hebt kunnen lezen had ook Jansen Steur een schare tevreden fans.
Het vak van arts is een kunst en er kan van alles fout gaan dat je in goede banen wil leiden. En zeker wil je voorkomen dat artsen voor God gaan spelen.
Of dat gaat lukken als je ze aan de schandpaal nagelt betwijfel ik. Dan gaan er hele andere dingen spelen.
Maar Anne J
Daar waren we het toch al over eens, dat die schandpaal niet had gemoeten? Wat is nu verder je punt?
Aagje
Een schare tevreden fans
In de geschiedenis hebben zelfs de grootste misdadigers een schare tevreden fans. Dat zeg mij niets.
Dat de familie tevreden is, is fijn, vooral voor henzelf. Ze kunnen waarschijnlijk ook niet anders. Ze hebben te maken met verdriet om een geliefde die verloren is, en daarbij ook nog de gebeurtenissen eromheen, waar je echt niet op zit te wachten als je aan het rouwen bent. Dat is verschrikkelijk. Ze kiezen de kant van de huisarts, die voor deze "oplossing" gekozen heeft. De huisarts had ook voor een andere handelswijze kunnen kiezen. Als hij het protocol had gevolgd was de familie misschien ook tevreden geweest, en hadden ze deze nasleep er niet bij gehad.
Het is het woord van de co tegen die van de huisarts. Al zullen we het woord van de huisarts helaas nooit horen, vind ik het bedenkelijk dat de co nu als een soort dom gansje wordt neergezet (de advocaat van de familie, nu.nl) die groen uit de college banken van toeten nog blazen weet. Een arts hoort altijd open te staan voor de input van anderen in het vak, ook al is het "slechts" de co, de verpleegkundige of de ziekenverzorgende.
niet de avocaat van de familie
maar de advocaat van de arts bedoelde ik
Grijs
100(0) x de max. hoeveelheid morfine toedienen, een heliumtank en opmerkingen die de arts gemaakt zou hebben vallen buiten het grijze gebied. Zeker omdat de patient zijn euthanasieverklaring ingetrokken heeft. Door het gebrek aan openheid aan het begin, om de privacy van de huisarts te eerbiedigen, is het beeld van onveiligheid voor dat handelen in grijs gebied ontstaan. Verder hebben er volgens het OM geen nachtelijke verhoren plaats gevonden: voor elk gesprek is een afspraak met huisarts en advocaat gemaakt. Nogal logisch dat de huiszoeking niet aangekondigd was. Als de beschuldigingen waar zijn, is de arts alleen door zichzelf gecriminaliseerd. Ik weet niet wat werkelijk heeft plaatsgevonden en vind het heel naar dat de arts zich van het leven beroofd heeft. Ik vind echter ook dat het heel belangrijk is dat artsen geen "normoverschrijdend" gedrag vertonen en voor god gaan spelen. En als dat hier gebeurd is en de arts zich niet in grijs, maar in zwart gebied begeven heeft, zou ik niet weten wat de opleiding, IGZ en OM anders hadden moeten doen. Voor artsen is het belangrijk dat ze in het belang van hun patiënt soms iets kunnen afwijken van de richtlijnen. Daarom is duidelijkheid van de IGZ belangrijk.
AnneJ
Anne, waar ik nu oprecht benieuwd naar ben...
Stel dat deze student haar co-schappen niet bij de huisarts liep, maar bij Jeugdzorg. Stel dat ze met een gezinscoach bij een gezin binnenkwam waar de nood nogal hoog was. En stel dat haar begeleider (die het gezin en de ernst al kende) in een split second besloot dat het nu tijd werd voor serieuze actie. De crisisdienst (of hoe dan ook maar heet) wordt gebeld en de kinderen worden binnen een half uur uit huis gehaald. En stel nu dat die studente van mening was dat deze actie niet de juiste is, en vindt dat haar begeleider het protocol dat voor dit soort situaties absoluut niet heeft nageleefd. De studente meldt dit bij haar opleiding. Haar stagebegeleider maakt dit aanhangig, de gezinscoach wordt ondervraagd, er wordt een grondig onderzoek aangekondigd en hij wordt voorlopig geschorst.
Zou je dan net zo reageren als bij deze case?
tja ijsvogeltje
Ik weet helemaal niet of je wel een realistische situatie beschrijft Ijsvogeltje. En bovendien is het geen vergelijkbare casus. Ik denk dat ik daar beter niet aan kan beginnen. Ik snap die preoccupatie met uithuisplaatsing al niet. Blijkbaar is het niet meer voorstelbaar dat uithuisplaatsen onder dwang geen staande praktijk zou kunnen zijn.
Spirit - OT voor ijsvogeltje
http://www.spirit.nl/index.php?id=15&no_cache=1&tx_ttnews%5Btt_news%5D=425&cHash=0e52516af948bdadff4536d205e17220
Misschien is het wel een mooi praatje voor de vaak maar dit stuk geeft voor mij wel weer waar het om gaat: dwang in de hulpverlening moet een sluitstuk zijn geen staande praktijk.
"Als ouder weet je zelf wel dat wanneer je kind onhandelbaar is, het pedagogische antwoord van dwangtoepassing (lees: straf) meestal slecht werkt. Begrijpen wat een kind drijft en hoe je echt in contact komt, werkt veel beter. Straf en repressie kunnen juist een beletsel voor dit contact zijn.
Wat in het klein niet werkt, werkt in het groot (stelselbreed) ook niet. Dat zie je terug in het averechts effect dat dwangmaatregelen en het dreigen hiermee hebben. Uit angst voor dwangmaatregelen wenden ouders die hulp nodig hebben zich niet vrijwillig tot de hulpverleners en blijven ze argwanend bij opgelegde hulp."
Dus ijsvogeltje ik zou het echt fijn vinden als je een vergelijkbaar voorbeeld had kunnen vinden waar een gezinsvoogd de regels had overtreden waardoor een gezin echt goed geholpen was ook al was dat tegen de regels. Misschien juist wel door bij dreigende uithuisplaatsing een gezin te helpen om te emigreren naar Belgie. Omdat je het niet eens bent met het huidige dwangbeleid overtreed je de regels met eigenmachtig ingrijpen, beetje voor God spelen.
Een gezin heeft jaren problemen gehad doordat ze niet tijdig verwezen zijn naar de kinder- en jeugdpsychiatrie. Eindelijk heb je dat voor elkaar en zaken komen in een stroomversnelling. Het is heftig maar je ziet dat het gezin er alles aan doet en het snapt ook al zijn er echt wel grote problemen. Echter je afdelingshoofd beslist op grond van de rapportages dat het nu echt te lang geduurt heeft, de kinderen moeten uit huis. Je schrikt je een hoedje, een paar autistische kinderen waar de ouders net aan snappen hoe het werkt naar een crisisgezin? Kinderen die behoefte hebben aan rust en voorspelbaarheid en mensen met begrip voor hun autisme gaan slepen door gezinnen en instellingen zonder die kennis en deskundigheid? Dat gebeurt niet!
Dan heb je toevallig een stagiaire bij je die je erop aanspreekt maar je probeert haar medeverantwoordelijk te maken door haar de sleutels te geven van het busje waarmee je het gezin naar Belgie gaat rijden. Je vraagt of ze alvast even wil tanken. Maar ze wil niet en spreekt je aan op dit overtreden van de regels. Ze gaat wel met je mee en als jullie bij het gezin aankomen staan ouders en kinderen al klaar om mee te gaan, ingepakt en wel. De gezinsverzorgster staat er wat aarzelend bij en spreekt de gezinsvoogd aan of dit nu wel de manier is, de mensen kunnen toch ook in hoger beroep bij de kinderrechter?
Maar je zet door. Soms moet je nou eenmaal de regels overtreden om fatsoenlijk en menselijk te zijn en echt hulp te bieden.
Samen met de stagiaire rijdt je de mensen naar het opvangadres in Belgie. Op de terugweg zeg je nog tegen de stagiaire dat ze dit niet mag melden bij haar begeleiders want dan hang je.
De stagiaire die nog van mening is dat jeugdzorg altijd het beste voor heeft met kinderen en gezinnen is in verwarring en bespreekt de zaak met haar opleiders. Die daarop direct aangifte doen tegen de gezinsvoogd, deze schorst en deze laat ophalen door de politie. Het gezin gaat op de telex en er wordt een uitleveringsverzoek gedaan aan Belgie.
Het opsporingsverzoek wordt herkend door jeugdzorg Dark horse en de zaak komt in de openbaarheid. De gezinsvoogd plaagt zelfmoord en zaken leiden tot een landelijke discussie waar na enige aarzeling elke partij het verhaal naar de media doet om de maatschappelijke onrust te kalmeren. Want stel je voor, zelfs gezinsvoogden zijn tegen de regelgeving rond het uithuisplaatsen van kinderen. Waar blijven we dan als we de instanties niet meer kunnen vertrouwen? En als gezinsvoogden zich met hart en ziel inzetten voor families en daardoor in de problemen kunnen komen met justitie?
o ja
En je vertelt je stagiaire dat je dit al vaker hebt gedaan. Je doet net of je neus bloedt. Je helpt het gezin naar Belgie en als je dan later met het crisisteam komt binnenvallen zijn ze tot je grote verrassing vertrokken met onbekende bestemming. En dan lach je daar eens hartelijk over samen met je stagiaire. Maar je ziet niet dat die stagiaire daar niet om kan lachen.
Andere kant
De richtlijnen rondom euthanasie en palliatieve sedatie zijn er, zoals eerder gezegd, echt niet om patienten te laten lijen, maar juist voor het in stand houden van het recht op euthanasie broodnodig. Het verhaal van mijn grootvader ondersteunt dit:
Een verkoudheid van mijn grootvader werd een longontsteking en hij werd opgenomen in het ziekenhuis. Een aantal dagen later werden we door mijn moeder gebeld: we moesten afscheid komen nemen. Volgens de arts ging het heel slecht, had mijn grootvader veel pijn (hij werd in versufte toestand gehouden) en moest er met morfine begonnen worden. Mijn grootvader ademde wat moeilijk en was niet aanspreekbaar (logisch met die medicatie). Wij geloofden de arts, totdat mijn vader die halsoverkop vanuit het buitenland moest komen, de kamer in kwam. Om een lang verhaal kort te maken: met morfine werd niet begonnen, de andere medicatie werd afgebouwd, zes (!) dagen later was hij weer thuis. De arts is er met een berisping vanaf gekomen. Fouten maken is menselijk, een arts maakt ook verkeerde inschattingen. Door de richtlijnen niet te volgen (consulteren van een andere arts, grondig lichamelijk onderzoek verrichten) geeft een arts onvoldoende blijk van die wetenschap en dat levert inderdaad een gevaar voor zijn patienten op.