U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Repressie - moord - de huisarts in Tuitjehorn
Het bleek te gaan om het geven van een grote hoeveelheid morfine aan een terminale patient. Meer is er niet gebeurd.
http://medischcontact.artsennet.nl/actueel/nieuwsbericht/138235/huisarts-tuitjenhorn-gaf-overdosis-morfine.htm?forum=109919&pagenr=2
Huisartsen protesteren tegen de criminalisering van een huisarts die een terminale patient palliatieve zorg gaf.
Net als een vermeend tekort aan zorg 'kindermishandeling' noemen en ouders daarmee voor de rechter slepen is hier een zelfde semantische discussie aan de gang. Het uiteindelijke feit is een discussie over een hoeveelheid morfine bij een terminale patient.
Twijfels over de juiste procedure worden met aangifte 'moord' genoemd en de huisarts gecriminaliseerd. Voordat hij voor de rechter is geweest wordt hij al aan de schandpaal genageld. Er wordt door AMC en inspectie gesuggereerd dat er ernstige misstanden zijn, waar rook is is vuur nietwaar. De huisarts pleegt zelfmoord. Niet ongebruikelijk onder artsen die onder vuur liggen door het OM vanwege een omstreden euthanasie of palliatieve zorg zaak.
Ik ben er niet voor om zaken in de doofpot te stoppen of onder de mat te vegen, maar ik ben er wel tegen om eerst zaken te criminaliseren en dan pas uit te zoeken laat staan op te lossen.
Vreemde zaken.
Wat mij betreft mag er echt weer eens een heel andere wind gaan waaien in de samenleving.
Dat is he wel
Mirreke, dat is het wel. Tenminste, voor iedereen die op blijft letten.
Het is gewoon een KNMG protocol. Het is kenbaar gemaakt. Je kunt het gewoon vinden.
Er is meer dan genoeg publiciteit over.
"Want in alle, echt alle verhalen (ook eigen ervaring) die ik ken over stervenden"
Dat zou waar kunnen zijn, maar het kan ook je eigen invulling zijn. Je bent geen arts.
Morfine hoort bij het einde van het leven niet om een einde aan het leven te maken, maar om pijn te stillen.
Mirreke:'De klacht was ook niet dat deze huisarts morfine gebruikte, wat je dan misschien zou kunnen verwachten, maar dat hij zoveel gebruikte."
Dat hij zoveel gebruikte in de context van euthanasie of sedatie. Zie ook de brief van mevrouw Tromp.
Medisch gezien heeft hij zijn patiënt mishandeld.
Juridisch gezien is niet duidelijk wat hij nu aan het doen was.
Zie ook de link van Wikka: het OM bemoeit zich niet zomaar met medicijngebruik of het volgen van medische protocollen. In dit geval heeft de arts wel door alle gedragingen bij elkaar de indruk gewekt iets stiekems te doen. Dat is wel vatbaar voor juridisch onderzoek.
Maakt het je werkelijk wat uit?
Maakt het je trouwens werkelijk wat uit welke middel je stervende tante definitief tot zwijgen brengt?
Mij wel zie #31.
Mijn oma is langzaam gecrepeerd aan een expres steeds hogere dosis morfine.
Zonder steekhoudend sedatie-protocol (op een palliatieve afdeling NB!) terwijl dat toen ook al bekend was.
Het eerste protocol is van 2002.
Ik word kwaad van dit soort gepruts.
Mythe van de zachte dood
Tja, wel of geen zachte dood is misschien een twistpunt. Maar ik geloof wel in een zelfgekozen dood, als mij daarvoor tijd en gelegenheid wordt geboden.
Ik heb meegemaakt hoe mijn eigen moeder na jaren kanker niets mee kon, binnen 24 uur van een uitgeteerd lichaam opzwol tot een ballon vol vocht en reutelend en vechtend stikte toen haar longen volliepen. Ik zie er totaal de meerwaarde niet van in. Een dergelijk sterven maakt je geen beter mens of zo, brengt je niet dichter tot god.
Ik wil dit zo niet, en ik wil het niet voor mijn naasten. Ik zie niet in waarom we wel een geboorte zo zacht mogelijk kunnen (proberen) te laten verlopen, maar een overlijden niet.
Dat is de kwestie niet
Ik begrijp niet waar je vandaan haalt dat euthanasie of sedatie zelf ter discussie staat in deze kwestie.
"Ik zie niet in waarom we wel een geboorte zo zacht mogelijk kunnen (proberen) te laten verlopen, maar een overlijden niet."
Nogmaals: morfine is niet het juiste middel voor een zachte dood.
Maar toch...
Nee, het is niet mijn eigen perceptie. Ik weet (want vraag) welk middel wordt gebruikt, ik hoor van (vooral ouders, die dat echt maar al te goed weten) welk middel wordt gebruikt. Zeker bij (kleine) kinderen en ook nu (nu dus!) wordt morfine gebruikt, bij stervende kleine kinderen thuis, maar ook in het ziekenhuis, in de laatste fase. Om het lijden te verzachten.
Bij mijn moeder net als bij de oma van #31. Mijn moeder kreeg zo'n pompje, en maar drukken omdat de pijn steeds meer toenam. En uiteindelijk kon ze het zelf niet meer, en werd gespoten.
Ik lees inderdaad in de internationale literatuur dat er binnen de palliatieve geneeskunde veel meer mogelijk is dan in Nld vaak bekend is of wordt gebruikt. Misschien moet dat hier ook veel meer onder de aandacht komen. Ook al is er gewoon een protocol. Want anders begrijp ik ook niet waarom niet allang algemeen andere middelen worden gebruikt.
Ik begrijp idd dat er middelen zijn waarvan je niet verward raakt, die veel beter de pijn bv. kunnen onderdrukken, zonder dat je dan zwaar verward raakt. Tuurlijk zou ik dat dan willen.
Maar zeg niet dat een zachte dood een mythe is of zou moeten zijn. Zeg dat niet aan ouders die hun tweejarig kind aan kanker zien sterven... Ik vind dat er wel degelijk gestreefd moet worden naar een zachte dood, dat wij mensen daar recht op hebben. voor zover mogelijk.
Miriam
Ik hou geen pleidooi voor morfine per se. Het maakt mij niet uit welk middel je krijgt of welk middel helpt. Als morfine fout is, prima, welk ander middel is er dan.
Inderdaad loopt het in deze discussie een beetje door elkaar met het drama Tuitjenhorn. Ik ben vast overtuigd van de goede bedoelingen van deze huisarts. En als het middel morfine fout was, ok, dan moet dat anders.
Maar ik zou liever deze huisarts hebben, als ik aan het sterven ben, dan een huisarts die uit overtuiging niets wil doen. Dan maar met morfine, trouwens. Maar liever dus niet, als er een ander/beter werkend middel is.
Lees eens echt
Ik krijg de indruk dat je nog steeds het verschil niet ziet.
"Maar ik zou liever deze huisarts hebben, als ik aan het sterven ben, dan een huisarts die uit overtuiging niets wil doen. "
Nee, dat wil je helemaal niet. Zie ook #191
Morfine heeft namelijk vervelende bijwerkingen. Het toedienen van zo'n enorme hoeveelheid doet bovendien pijn.
Niets willen doen bestaat helemaal niet. Palliatieve sedatie is gewoon onderdeel van het kundig handelen bij sterven. Er is een protocol voor. Het doel van sedatie is niet dood gaan. zie #191, maar sterven zonder narigheid. Er is helemaal geen bezwaar tegen Palliatieve sedatie.
Morphine
Ik denk dat dat een te eenvoudige voorstelling van zaken is, alsof er gewoon een stel dokters is die zich niet aan de moderne inzichten houdt. Mogelijk.
Maar dat je over een verschil van inzicht strafrechtelijke procedures gaat voeren gaat mij veel te ver.
Dat verzin je zelf
"Maar dat je over een verschil van inzicht strafrechtelijke procedures gaat voeren gaat mij veel te ver."
Dat is je eigen stropop.
Werkelijk er is voldoende informatie - in deze draad alleen al - om te begrijpen waar het wel over gaat. Dat moet je wel willen natuurlijk.
Ik kan me voorstellen dat het juist voor jou moeilijk is om te erkennen dat je op het verkeerde paard hebt gewed.
Tromp heeft de vertrouwensrelatie met zijn patiënt misbruikt om zijn eigen incompetentie te verhullen. Hij heeft voor die patiënt niet het best mogelijke gedaan.
Morphine
Mijn moeder is, in een ander ziekenhuis dan het Ruwaart van Putten, op een vergelijkbare manier in een paar dagen overleden.
Blijkbaar is er onder artsen toch nog een groep die daar het nut van inziet. In Tuitjenhorn geen klachten van de patienten. In het incidentele geval van mijn moeder ook niet.
Dat weet ik natuurlijk niet zeker, maar het gebruik van morphine met een te hoge dosering kan ook een manier zijn om uit de discussie te blijven of het nu sedatie is of euthanasie. Dat zijn tussen mensen ook gevoelige onderwerpen en voor artsen een mogelijkheid om uit de melding te blijven waar ze ook niet op zitten te wachten. Om wat voor reden dan ook. En dat kan ik goed begrijpen.
Dus die conclusie Miriam -Tromp heeft de vertrouwensrelatie met zijn patiënt misbruikt om zijn eigen incompetentie te verhullen- is volledig voor je eigen rekening. Blijkbaar redeneren we niet volgens dezelfde wetten voor logica. Of we argumenteren met verschillende ervaringen die we anders wegen.
Ik zie wat daar in dit individuele geval aan vooraf is gegaan en dat weeg ik ook mee. En ik zie ook dat dat een veld in beweging is waar nog niet het laatste over gezegd is, waar verschillende partijen zijn en argumenten en belangen, en dat is een proces in wording, geen feit. En dat weeg ik ook mee.
Onzin
Er is consensus over de protocollen
Er is wel sprake van onwetendheid en incompetentie. Luihuid misschien.
"Ik zie wat daar in dit individuele geval aan vooraf is gegaan en dat weeg ik ook mee. "
Ja, de vorige keer ging het ook al fout. Met morfine.
Hoe vaak moet het in Tuitjehorn nog fout gaan met morfine voordat ze daar gewoon het protocol gaan volgen?
"Dat weet ik natuurlijk niet zeker, maar het gebruik van morphine met een te hoge dosering kan ook een manier zijn om uit de discussie te blijven of het nu sedatie is of euthanasie. "
Oh, dus Tromp heeft de vertrouwensrelatie met zijn patiënt misbruikt om een maatschappelijke discussie te starten?
Goh.
Gewetensvraag
Over die brede scope van je AnneJ; valt het verhaal van Nina Blom daar ook nog binnen?
Ik denk
Dat Hombre gewoon groot gelijk heeft.
Ene AnneJ heft weer een mogelijkheid gevonden om haar kruistotcht voort te zetten. Had ze 500 jaar geleden geleefd dan was ze waarschijnlijk lid van de inquisitie en druk op heksenjacht geweest.
Verder, deze huisarts klinkt een beetje als het type huisarts dat graag volkomen zijn eigen gang gaat, allemaal vanuit zijn eigen goede bedoelingen er niet om malend wat de voorschriften zijn en wat nou eigenlijk echt in het belang van de patient is. Het type dat graag voor God speelt.Hij wist dondersgoed dat hij fout zat, was alleen zo arrogant dat hij dacht er weg mee te komen.
individuele geval
Deze familie, deze patient, had aanvankelijk een euthanasieverklaring. Je hoort in het stukje bij Pauw, de broer uitleggen hoe dat mogelijk gegaan is. Er was een waarnemer en die begon over de euthanasieverklaring, maar dat klink de familie wat te heftig en te precies. 'Als hij maar geen pijn lijdt'. Waarop de arts concludeert dat het dan maar sedatie moet zijn.
Waarop de IGZ in haar rapport verklaart dat de waarnemers niet tijdig zijn begonnen met het starten daarmee. Die waarneming speelt hier een grote rol, de communicatieproblemen die daarmee ontstaan.
Te grote nadruk op de lettertjes wil zeggen dat je in een uiterst menselijke situatie, leven en dood, eerst maar even woorden gaat splitten en contracten aftimmeren om het in alle opzichten goed te krijgen. Waar de patient 'niet wil lijden'.
De arts heugt zich de euthanasieverklaring, split verder niet, realiseert zich dat er hier iets in het voortraject helemaal fout is gegaan. Diezelfde ochtend nog. De verpleegkundige meldt in de ochtend dat het al zeer slecht gaat, er zijn lijkvlekken, maar dat krijgt de dokter niet te horen. Een groot communicatieprobleem.
Eenmaal bij de patient wil hij het lijden stoppen, maar ook zelf niet 'aan de naald' blijven hangen, dus hij kiest voor een te grote hoeveelheid morphine. Te groot, met name in gedachten een eerder geval. Dat kun jij onprofessioneel noemen, maar mogelijk had dat ook te maken met het uit de discussie willen blijven en met pijnbestrijding, al is dat wat te hoog, is er een an sich legale uitweg. Moet je alleen niet zo hoog gaan doseren, en in de omgeving moet daar ook acceptatie voor zijn.
Stel je voor dat in die 550 gevallen de medewerkers, leerlingen, verpleegkundigen, co-assistenten massaal gaan melden dat ze het niet vertrouwen want de dokter doet iets dat niet mag en tegen het protocol is?
Deze dokter is te gehaast aan zijn eerste werkdag na de vakantie begonnen. Hij had even gas moeten terugnemen en zich realiseren dat die communicatieproblemen zich voordoen en dat je daar maar mee hebt te dealen zonder daar zelf mee op je gezicht te gaan. Maar deze dokter had die rust niet en besloot zijn afspraak met de patient op zijn manier na te komen. En dat was goed voor hemzelf en voor de familie. Maar een te ondoordachte beslissing gezien de rest van de situatie. Inmenselijk. Maar strafbaar.
Weer Miriam, jou conclusie 'Tromp.... om een maatschappelijke discussie te starten' is natuurlijk vals, want Tromp heeft vermoedelijk juist beoogd buiten het beeld van de maatschappelijke discussie te blijven door te kiezen voor een te hoge dosis pijnbestrijding zodat hij buiten de discussie euthanasie-sedatie en mogelijk zelfs buiten melding daarvan kon blijven.
Autonomie
Natuurlijk houden artsen ook van autonomie, er zitten vast ook behoorlijke ego's tussen en dat werkt een vorm van anarchie ook vast wel in de hand. Ook dat is een werkelijkheid in dit proces. Strafbaar?
Autonomie kan ook betekenen dat er ontwikkeling is en out of the box denken en nieuwe manieren, maar ook kritiek op wetenschap die scheef gelopen is. Het heeft altijd voor- en nadelen. En je moet je afvragen of we zo zeker willen zijn dat we professionals die autonomie willen afpakken om er productiemedewerkers van te maken die producten leveren die voldoen aan de minimale voorwaarden. Ik denk dat professionals ook een eigen autonomie nodig hebben, dat heeft voor- en nadelen, en dat is een proces, geen feit.
Niet zo ingewikkeld
Je moet niet zo ingewikkeld doen.
Zie http://www.internisten-rijnland.nl/palliatietekst.htm
Het protocol voor sedatie 'het opzettelijk verlagen van het bewustzijn van een patiënt in de laatste levensfase' is niet ingewikkeld.
Er is niets dat meneer Tromp weerhield om dat protocol gewoon in te zetten.
"want Tromp heeft vermoedelijk juist beoogd buiten het beeld van de maatschappelijke discussie te blijven "
Aha. Kijk. Ben je het daar dus toch mee eens.
Daarom dus - om dat stiekeme - is dat strafrechtelijk onderzoek gestart.
AnneJ
"Stel je voor dat in die 550 gevallen de medewerkers, leerlingen, verpleegkundigen, co-assistenten massaal gaan melden dat ze het niet vertrouwen want de dokter doet iets dat niet mag en tegen het protocol is?"
Nou, ik mag in iedergeval wel hopen dat verpleegkundige, co-assistenten, collega's de arts wel aan mogen spreken en ter verantwoording mogen roepen als hij een fout maakt ja, en als hij bijvoorbeeld een protocol niet volgt uit weloverwogen redenen, in het belang van de patiënt en hij kan dat onderbouwen is er niets aan de hand. In mag ook hopen dat dat er in geval van grove fouten melding gemaakt wordt en dat dat serieus genomen wordt, dossiers vol van patiënten met klachten waarbij dat niet gebeurt is trouwens.
Je bent anders aan de goden overlevert, aan artsen die denken dat ze de here God zelf zijn, boven iedere kritiek en tweifel verheven.
Oeps
Twijfel, dus
Nina Blom
http://www.idoweijers.nl/Mulock%20Houwerlezing%2017%20nov.2011.pdf
Je wil kinderen die door hun ouders onnodig in de zorg gestopt worden om wat voor reden dan ook uit die situatie halen. Het liefste door de ouder tot rede te krijgen. Maar dat is dus een lastige zaak.
Als artsen elke bezorgde ouder moeten melden dan kun je de helft zo uit huis halen. Ouders zijn per definitie bezorgd en soms leeuwen om te zorgen dat hun kinderen krijgen wat ze volgens ouders nodig hebben.
Of dat terecht is of niet moet alleen geen kwestie zijn van een onderbuikgevoel zonder feiten. En je wilt er ook alles aan doen om het te stoppen. Maar je wilt niet dat elke bezorgde ouder geconfronteerd wordt met die beschuldigingen. En zie daar maar eens tussendoor te laveren.
In deze link een mooi verhaal over een kinderbeschermer en de geschiedenis van de kinderbescherming midden vorige eeuw.
"Ten eerste, wat betreft de ouders: ook als de ouders leefden
was alles beter dan de kinderen naar huis te laten terugkeren - de invloed van de ouders werd algemeen als ongunstig beschouwd en men achtte het het beste om de banden met thuis te verbreken."
"Van Bowlby is de uitspraak ‘Bad homes are often better than good institutions’. In dat licht werd gestichtsopvoeding natuurlijk überhaupt problematischer. In die lijn begon Mulock Houwer steeds meer op het gevaar en het probleem van het weghalen van het kind uit zijn ouderlijk milieu te wijzen. 'Milieu-overplaatsing betekent verbreking van het voor het kind eigene emotionele relatiepatroon en verstoring van het voor hem vertrouwde levensritme. Het is van ingrijpende betekenis en moet vermeden worden zolang tenminste doelmatige hulp extra-muraal aan ouder en kind kan worden gegeven. (...)"
Tussen die twee uitersten zwalkt de kinderbescherming. Nog steeds. Maar mooi om te lezen dat ook binnen de beroepsgroep zelf daar in elke tijd heel verschillend over gedacht wordt. Rebellen worden sommige kinderbeschermers dan ook genoemd.
Nina Blom was mogelijk geholpen met een wantrouwende en altijd ingrijpende kinderbescherming. Maar wel ten koste van onjuist uit huis weggehaalde kinderen en het leed dat je daarmee aanricht. En of ze dan in de 'bescherming' zo goed terecht kwamen.
"Zo is typerend dat Ortt, ondanks zijn
geloof in gezinsopvoeding, in een zeer kritisch stuk wees op de ernstige misstanden in
de pleegzorg, waar pleegkinderen vaak werden uitgebuit en mishandeld (1929)."
Of je door de kat of door de hond gebeten wordt.
Wat verwijderd
Beste forummers,
Zojuist heb ik hier en daar wat verwijderd, het is niet de bedoeling dat we gaan schelden op elkaar. Discussieer mee of niet maar houd het netjes naar elkaar.
Met vriendelijke groet,
Forumbeheer Ouders Online.