Etentje met een vegetarier en vleeseters

Zoetigheid kinderachtig?

Ik ben gematigd met het meeste. Ik drink sporadisch alcohol, snoep me niet suf en kan heel gedisciplineerd met chocola omgaan. Jammer dat het nog sporadischer en matiger moet, want ik kom wel aan, grrr. Ik heb sinds een jaar zo'n beetje een yoghurt met muesli verslaving ontwikkeld. Je maakt me bijna nergens zo gelukkig mee als met een flinke bak yoghurt, een schepje suiker en de muesli van de C1000. (Ooohhhh... ik bedenk me opeens dat ik over een half jaar geen C1000 muesli meer kan kopen...). Als toetje, niet als ontbijt. Dit zal dan ook wel een van de dingen zijn waar ik niet slanker van wordt. Ik drink koffie zwart, thee zonder suiker. Op het gebied van koek vind ik vooral groter koekwerk lekker. Kleine koffiekoekjes zijn te mini. Mijn man is een veel grotere zoetekauw. Zet een pot drop of snoep neer en hij verandert in een piranha die zo'n pot met huid en haar verslindt. Hetzelfde met koek. Niet netjes één koekje per keer pakken, nee meteen een stapeltje tegelijk. Toetjes: vla met yoghurt en flink suiker, koffie met suiker, thee met suiker... ik noem dat niet kinderachtig. Het is een kwestie van smaak. Net zoals iemand een voorkeur voor hartig kan hebben. En zelfbeheersing, of het ontbreken daarvan.

Het is me trouwens ook al meerdere malen opgevallen dat obers en zo, vaste ideeën hebben over wat per geslacht gekozen wordt. Als man en ik wat bestellen, koffie en ijsthee bijvoorbeeld, dan zie ik regelmatig de hand van de ober al richting man gaan met de zwarte koffie dus wapper ik maar vast dat het mijn kant op mag. 'Stevige' smaken, ook op het gebied van vlees, horen blijkbaar bij de man.

Kaaskopje

Dat toetje doet je idd de das om..... In combinatie met de grote koeken....

Als je dat toetje zonder suiker als ontbijt is, hoef je het niet te missen, maar is het wel gezonder ;-)

Kaaskopje kwestie van smaak

ben ik niet met je eens. Veel suiker nuttigen is geen kwestie van smaak, dat is een gewoonte en vaak zelfs een verslaving.
(Maar kan er zelf ook wat van hoor, heb weer moeite met chocola laten staan.
Zoet hoort toch bij kinderen, meestal ebt dat langsaam weg en komt ook de zelfbeheersing met de jaren:-)

ik begrijp

niet hoe mensen daarbij komen.
Je hebt in het leven zoetekauwen en hartige klanten en sommige mensen hebben iets van beide.

Mijn moeder zou altijd kiezen voor taart, koek, snoep.
Ikzelf zou altijd kiezen voor zoute hapjes.
Mijn kinderen eten zelden snoep maar zijn gek op zoutere hapjes terwijl hun vader zich klem kan eten aan zoete toetjes.

Ben je dan alleen volwassen als de olijven en de eeuwige zalm en tonijn je oren uitkomen? Ik ben gek op hartig, maar dat soort dingen eet ik niet. Humus geprobeerd, ik vind het lekker op 1 toastje, daarna niet meer. Sushi, ik vind het echt vreselijk. Wijn lust ik dus ook niet en vis zal ik nooit bestellen in een restaurant. Wie heeft er toch verzonnen en zichzelf ervan overtuigd dat je kinderlijk bent als je daar niet aan meedoet en dat zoet kinderlijk is? Het is gewoon een smaakervaring die bestaat op je tong, evenals zout, zuur, bitter. Niks meer, niks minder. En je vindt het fijn als die gekieteld wordt of je vindt het een beetje of niet fijn. Dat is alles.

Eens met Astrid

Suiker kan een verslaving zijn, maar om het daar nu allemaal op af te schuiven als iemand van suiker houdt?? Ik heb denk ik een tamelijk volwassen smaak. Ik hou van bitter, zoet, zuur, pittig e.d.. Wat ik als kind niet lustte, lust ik nu in grote lijnen wel.

Ik kan niet zo goed tegen véél zoet. Je zult mij niet snel een zak drop leeg zien eten. Na een stuk of wat ben ik het echt beu en voel ik me er niet prettig bij. Grote koeken bij de thee/koffie is zwakte van mijn kant, omdat ik het lekker vind. Tenminste... sommige koeken. Ik ben dan ook gevoelig voor aanbiedingen rond de ingang van de supermarkt wat gevulde koeken betreft. 2 voor de prijs van 1... tja... die gaat mijn kar in, ondanks goede voornemens. Maar áls de knop dan toch weer om gaat stel ik me tevreden met een of twee biskwietjes. Wat ik wel gemerkt heb is dat je door gewenning meer suiker kunt gaan gebruiken dan eigenlijk verstandig is en dat je door ontwenning daar weer een eind aan kunt maken. Ik heb een periode de suiker uitgebannen. Ik vond dat wel een beetje kleurloos en ben na die periode weer suiker gaan gebruiken, maar minder. Moesten er eerst twee dikke scheppen in, nu volstaat 1 schep in een grote bak yoghurt. Ik ben gister de suiker vergeten en heb besloten dat dat een goed begin is van weer een periode kilo's wegwerken.

skik

"Verschil maken tussen vlees en vis kan liggen aan de reden waarom je vega- of vagetariër bent. Als je beweegredenen voornamelijk de bioindustrie zijn, of het in gevangenschap houden van dieren voor consumptie, dan kan het best zijn dat je geen problemen hebt met het consumeren van vis, omdat die een vrij leven hebben gehad."

Als dat een reden zou zijn zouden dit soort vegetariërs wel wild eten. Dat gaat meestal toch niet op. Althans, ik heb deze reden vaker gehoord maar als je dan doorvraagt blijkt de reden toch anders te zijn.

Of biologisch vlees

Maar skik, jij doet aannames. En nog steeds ben ik het niet eens met jouw definitie van een vegetariër, met je agree to disagree. Met een feit kun je het niet oneens zijn.

Ulla

Ulla, wat voor aannames doe ik dan?

skik

Reden

Over de redenen van mensen om vege- of vagetariër te zijn. Ik ging even in op wat Meisje Klein zei. Ik bedoelde het niet negatief trouwens, misschien had ik het beter anders kunnen zeggen. Geen aannames, maar dat je mogelijke redenen geeft. Sorry voor de verwarring.

Reden

De reden waarom iemand ervoor kiest om vegetariër te zijn, maakt mij niet uit. Ieder zijn keuze. Maar maak het niet mooier dan het is want met dit soort redenen praat je jezelf vast.

hokjesgeest

Mijn zoon is gestopt zich vegetarier te noemen nadat het hem begon te ergeren dat anderen gingen bepalen wat hij dan wel en niet behoorde te eten en aan zijn voeten te doen en verder verplicht nog wel en niet moest laten zien om aan de definitie te mogen voldoen.

AnneJ

Daar kan ik me best wat bij voorstellen in het geval van jouw zoon. Ik heb ook heel wat te verduren gehad wat dat betreft, vooral in de beginjaren, mensen reageerden zelfs vaak agressief, voelden zich denk ik zelf aangevallen, terwijl ik nooit mensen heb aangesproken op het feit dat ze vlees eten. Ik gaf alleen mijn beweegredenen als er naar gevraagd werd.
Ik ben vegetariër geworden op mijn zestiende, inmiddels zo'n dertig jaar geleden. Tegenwoordig is het wel gemakkelijker; er zijn veel meer mogelijkheden in restaurants en er zijn veel meer mensen die vegetariër of deeltijdvegetariër zijn. Ik krijg nu meestal complimenten dat ik het zo lang volhoud, dat zij dat ook wel zouden willen, maar het te moeilijk vinden.

Astrid

"Humus geprobeerd, ik vind het lekker op 1 toastje, daarna niet meer. Sushi, ik vind het echt vreselijk. Wijn lust ik dus ook niet en vis zal ik nooit bestellen in een restaurant. Wie heeft er toch verzonnen en zichzelf ervan overtuigd dat je kinderlijk bent als je daar niet aan meedoet en dat zoet kinderlijk is?"

Mmmm, dat was ik, geloof ik. (daarmee de hele draad off topic gooiend)

"Het is gewoon een smaakervaring die bestaat op je tong, evenals zout, zuur, bitter. Niks meer, niks minder. En je vindt het fijn als die gekieteld wordt of je vindt het een beetje of niet fijn. Dat is alles."

Natuurlijk. Die smaak van jou deel je met nog aardig wat volwassenen... en kinderen natuurlijk, vooral heel veel kinderen

Ben je wel eens in een sterrenrestaurant geweest? Hadden ze daar ueberhaupt wel wat van je gading? Wijn, bwuh. Vis, bwuh. Lijkt me geen leuke plek voor je. En daarmee mis je zomaar een van de topuitingen van de westerse (en wereld) cultuur. Jammer voor jou en sociaal ook best lastig lijkt me.

Het is misschien niet eens zozeer 'kinderachtig' maar misschien eerder lower class. In bepaalde kringen is het heel normaal om moeilijk te doen over eten en om bijv. alleen patat of geen groente te eten. Iedereen met een beetje behoorlijke opvoeding krijgt dat van huis mee (naar mijn bescheiden mening natuurlijk). Mijn kids i.i.g. wel. Dol op vis, humus, sushi, olijven. Wijn, daar wachten we nog even mee. Geitenkaas vinden ze ook nog niks. Maar wat wil je, ze zijn pas 5 en 8. Dan mag het nog.

---Ben je wel eens in een sterrenrestaurant geweest? Hadden ze daar ueberhaupt wel wat van je gading? Wijn, bwuh. Vis, bwuh. Lijkt me geen leuke plek voor je.---
Ja hoor, ik ga regelmatig uit eten en daarmee bedoel ik niet de snackbar. Ik drink daar een sapje of een fris en eet vlees. Zit er een zeebeest in het voorgerecht dan kies ik iets zonder oogjes/vis. Toetje...ach daar kan weinig mee misgaan, dus ik kom een heel eind. Gelukkig is daar de menukaart.

"En daarmee mis je zomaar een van de topuitingen van de westerse (en wereld) cultuur. Jammer voor jou en sociaal ook best lastig lijkt me."
Ik heb zelf niet het gevoel iets te missen als ik iets niet lekker vind. Net zoals ik met hoogtevrees de ultieme kick van het springen prima kan missen. Je wilt het niet, je kiest er niet voor, je mist het niet, meer dat werk. Ik heb behalve opmerkingen dat ik sterke drank moet leren drinken (ik moet niets, ik moet ook niet roken, niets moet behalve je lichaam van voedsel en vocht voorzien en dat kan gelukkig op vele manieren)niet veel hinder in gezelschappen eigenlijk. Misschien zit ik in de verkeerde, of voor mij juist goede gezelschappen

"Het is misschien niet eens zozeer 'kinderachtig' maar misschien eerder lower class. In bepaalde kringen is het heel normaal om moeilijk te doen over eten en om bijv. alleen patat of geen groente te eten."

Oei, lower class! Dus als ik aan de fles ga (net zo gewoon in die "lower class" om even te generaliseren en te overdrijven) dan tel ik wel mee? Grapje, ik heb een behoorlijke opvoeding gehad, mijn ouders hebben beiden als hobby koken en zijn in vele keukens thuis en niet onverdienstelijk. Met een Scheveningse familie heb ik heel veel vissoorten geproefd, rauw, garnalen gepeld, zelf gerookt (en gevangen, ik ben dol op vissen), gebakken, gestoomd enz. Ik lust het alleen niet.

"Iedereen met een beetje behoorlijke opvoeding krijgt dat van huis mee (naar mijn bescheiden mening natuurlijk). Mijn kids i.i.g. wel. Dol op vis, humus, sushi, olijven. Wijn, daar wachten we nog even mee. Geitenkaas vinden ze ook nog niks. Maar wat wil je, ze zijn pas 5 en 8. Dan mag het nog. ;-)"

Mijn ouders zijn gezelschapsdrinkers, mijn vader lust graag een duur portje, is gek op rode wijn, drinkt wel eens een biertje. Mijn moeder dito. En ik...ik lust het niet. Het is dus niet zo dat ik het niet voorgeschoteld of aangeboden heb gekregen, ik lust het niet en het valt ook niet lekker.
Mijn kinderen zijn 22 en 25, die drinken wel allerlei drankjes en de jongste houdt van sushi en de oudste bv van garnalen.
Het heeft dus duidelijk een generatie overgeslagen, maar niet aan de opvoeding gelegen.
Wel hebben ze tot hun 10 geen patat gelust, je begrijpt dat ik daar werk van heb gemaakt.
Ik vind olijven pas (de groene) sinds een paar jaar lekker/eetbaar. Ik merk ook dat smaak zich aanpast. Alleen bij kriebelige beestjes en alcohol gebeurt dat nog steeds niet.
Maar ik houd jullie op de hoogte!

Grappig Astrid

Toen ik jouw vorige reactie las, had ik het idee dat je niets wil proberen. Bij 1x proeven besluiten dat het niet lekker is en het nooit meer aanraken.
Dat maak ik momenteel vooral mee bij pubers en dan vraag ik me af of ze ooit bijna alles leren eten. Ze geven direct op. Sommige groenten hebben ze nog nooit geprobeerd.
En toen ze kleiner waren, kregen we kinderen te eten die zeiden vis te lusten. Ze bleken visstick te bedoelen, echte vis hadden ze nog nooit gehad. Die werd ook gelijk afgewezen.
Bij de volwassenen die ik met eten meemaak, zie ik dat niet terug. Dan zie ik dat iedereen wel iets heeft dat ze niet lusten, maar het meeste wordt gewaardeerd.

Jouw verhaal snap ik nu. Jij hebt het echt geprobeerd, je ouders zijn het niet uit de weg gegaan. Je lust alleen sommige dingen echt niet.
Heb ik ook. (wel handig dat het bij mij minder dingen zijn dan bij jou ;-)

Astrid

"Ik vind olijven pas (de groene) sinds een paar jaar lekker/eetbaar. Ik merk ook dat smaak zich aanpast. Alleen bij kriebelige beestjes en alcohol gebeurt dat nog steeds niet."

Mooi, er is dus nog hoop!
Je smaak ontwikkelt zich nog!

Mossel

Lang geleden hebben wij op school voor biologie mosselen moeten ontleden.
Ik hoef nog steeds geen mosselen.

Ad Hombre :-)

Je lust zeker ook graag bijdehandjes geserveerd op een bedje van zeekraal en gesouffleerd door een glaasje gekoelde Bourgogne uit 2012?

:-)))))))))))))))))

Leuk

heerlijk

Van alle suggesties bleven taco's en tapas over. Ik ben dol op Aziatisch maar dat is erg bewerkelijk en zoveel tijd had ik niet. Ik heb de taco's gemaakt en het was een groot succes, dankzij Juno's recepten.

Het is allemaal schoon opgegaan en in een kleine keuken goed te doen. In de vegetarische gerechten heeft niemand het vlees gemist. Wel had ik wat gehakt apart en kaas ook apart. Het was gezellig en is behoorlijk laat geworden, veel complimenten voor het lekkere (en gezellige) eten.

Tapas bewaar ik voor de volgende keer.

Leuk!

Leuk dat het allemaal zo in de smaak viel en fijn dat je een update geeft! Ik was benieuwd wat je had gekozen .

Uit eten en geen vis lusten

Zo grappig, Ad Hombre, de ene helft van de kaart is regelmatig gevuld met visachtige gerechten en de andere helft met vleesgerechten. Als je mazzel hebt is er ook nog een hoekje gereserveerd voor de vegetarische hap. Ik vind gebakken vis heerlijk én een harinkje, maar de rest hoeft van mij niet eigenlijk. Gelukkig is er dan andere keus. Dus kies ik bijvoorbeeld slakken, of carpaccio, of iets anders wat ik lekker vind. Ik vind dat volwassen genoeg. Uiteraard sluit ik af met iets waar het glazuur door van mijn tanden valt. Ik voel me een hele Piet als ik dat op heb:-).

Bij ons thuis kun je goed zien dat smaak zich ontwikkelt, maar een voorwaarde is wel dat je jezelf daar voor wilt openstellen. Als je blijft vasthouden aan 'wat de boer niet kent dat lust ie niet' zul je nooit ontdekken dat een bepaalde smaak inmiddels wel langs je smaakpapillen komt zonder te kokken. Mijn man was van het 'wat de boer niet kent' en inmiddels is hij overal voor in. Toch ontdekt hij daar ook af en toe door dat hij iets echt niet zo lekker vindt. Nou goed... hij heeft het geprobeerd, jammer.

Ik hoop dat je opmerkingen over drank niet zo stellig zijn als je hier deponeerde. Ik ben soms wel verrast als iemand zegt geen wijn te drinken, maar als een werkgever mij aan zou nemen omdat ik van een glas wijn hou, ligt de lat wel laag. En als de groep waarmee ik uit eten ben, mij serieus raar zou vinden als ik voor cola kies, zou ik daar toch even op afknappen.

Ik wens je een toekomst toe met kinderen die alles lusten, ideaal natuurlijk, maar hopelijk is een etentje niet verpest als dat anders uitpakt. Jij bepaalt dat namelijk niet is mijn ervaring, zelfs niet als ze altijd hebben moeten proeven.

Definitie van....

Volgens de Van Dale is een vegetariër "iem. die geen vlees of vis eet". Voor wie het niet gelooft, is hier de link:
http://vandale.nl/opzoeken?pattern=vegetari%C3%ABr&lang=nn#.VLMFY3v4z4w

Ad Hombre met zijn idee dat je niet helemaal voor vol wordt aangezien als je geen koffie, alcoholische drank en bepaald eten nuttigt: als het nou heel erg gezond zou zijn, had je een punt. Astrid heeft helemaal gelijk. Ook vegetariërs missen al die topuitingen van de westerse cultuur. In dat soort restaurants staat trouwens vaak foie gras op de kaart, dat is zo'n beetje het foutste eten dat er bestaat. De ganzen krijgen dwangvoeding, er wordt elke dag een trechter in hun keel gepropt en hun maag wordt vol eten gepompt, vele malen meer dan ze van nature eten. Hiervan vervet de lever. Na een week of twee worden ze geslacht, net voordat ze van ellende uit zichzelf het loodje zouden hebben gelegd.

Foie gras

Heerlijk is dat. Nooit geproefd? Ik neem het bijna altijd als het op het menu staat. Noem het een antivegetarisch statement. Een jaar of wat terug in Vietnam wilde ik ook eens hond eten, maar toen we onze moed bij elkaar geraapt hadden konden we ineens geen hondenrestaurants (want die heb je daar) meer vinden. Jammer, ober, doet u mij maar een rotweilersteak!

Cola kan natuurlijk niet Kaaskopje ;-)

Mijn kinderen mochten alleen maar cola bij fastfood. Als we uit eten gingen, was het water of appelsap. Zeker geen fristi of chocomelk.
Reden? Een zoet drankje verpest je smaak voor hartig eten. Zonde van het lekkere eten.