U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Spraak- taalachterstand peuter 20 maanden
Hoi iedereen,
Het is niet mijn gewoonte om iets op een forum te posten, maar hier gaat ie dan toch maar...
Ik ben de mama van een zoontje dat een duidelijke achterstand heeft op vlak van spraak en taal. Hij is op zijn 15 maanden vlot beginnen brabbelen... En dat is eigenlijk zo gebleven. Hij maakt geen “standaard” geluiden als “baba” enzo, maar hij heeft echt zijn eigen taaltje. Het klinkt een beetje of hij Zweeds praat 
Daarnaast gebruikt hij eigenlijk zo goed als geen gebaren. Hij wijst niet, en imiteert weinig. Hij zwaait wel “dada”, kan klappen in de handjes en als je “bravo” zegt. Maar daar blijft het zoal bij... Mijn grote zorg is ook dat hij weinig begrijpt. Of dat lijkt toch zo alleszins... Soms denk ik: hij begrijpt me, maar soms ook compleet niet. Maar bijvoorbeeld: ga de schoentjes halen, dat zou bv. een veel te moeilijk opdracht zijn voor hem. Hij reageert verder ook niet consequent op zijn naam.
Verder loopt zijn ontwikkeling goed. Zijn fijne motoriek is heel sterk. Hij liep niet heel vlug (op 15 maanden) maar wel onmiddellijk stevig en goed. Hij klimt en klautert op zowat alles en hij kan zelf eten met een lepel en drinken uit een open beker. Qua grove motoriek valt nog wel op te merken dat hij heel hoog op zijn tippen loopt als hij geen schoentjes aanheeft.
Ook is het een heel sociaal mannetje. Hij is graag tussen de mensen en ziet heel graag kindjes. Hij lacht veel en hij is ook niet snel slecht gezind. Hij is een avonturier en gaat graag op ontdekking.
Het lijkt gewoon soms ook wel dat hij gewoon geen aandacht heeft voor taal/communicatie. Hij is meestal met zijn ding bezig (en vaak ook heel vluchtig in zijn gedrag, het is geen zittend gat), dus het lijkt of hij er gewoon geen interesse voor heeft. Tot nu toe heeft hij er ook nog geen frustraties rond... De onthaal moeder noemt hem ook een “speciaal” manneke, maar kan er haar vinger ook niet echt opleggen.
Zijn gehoor is getest, dat is in orde. Verder hebben we ook al contact opgenomen met de thuisbegeleiding van het KIDS. Er is een kleine wachtlijst maar vanaf februari/maart zouden ze kunnen starten. Ze gaan dus bekijken waar de taal en communicatie spaak loopt en zowel hem als ons hierin begeleiden. Als ze vermoedens hebben dat er echt niet iets ok is, dan kunnen ze ons doorverwijzen naar bv. het COS.
Ik weet dat jullie ook geen antwoord hebben op de vraag “wat is er met mijn zoontje aan de hand”, maar ik vroeg me af of mensen mijn verhaal herkennen. Zelf werk ik als opvoedster met personen met een mentale beperking, en ik heb gewoon al heel veel gezien... Daarom gaan er ook echt drama’s om in mijn hoofd. Zelf ben ik ondertussen ook naar een psycholoog aan het gaan om mijn gedachten wat te ordenen.
Ben ik weer eens dames
Hallo daar.
Eventjes een poosje niet op het forum geweest. Ik wilde me even niet bezighouden met googelen en de nadruk steeds leggen voor mezelf op de ontwikkeling van m'n dochtertje.
Daarnaast ook nog wat ziek geweest en druk druk.
Maar ik was nu toch weer heel erg benieuwd hoe het met jullie en jullie kindjes vergaat. Ik heb mss niet alles even goed onthouden wat er bijgeschreven is hoor.
Met mijn dochter gaat het de laatste tijd best wel goed opzich. Ze zoekt steeds vaker affectie en geeft knuffels aan mij en m'n vriend of m'n ouders. Ze pakt je dan echt beet met haar armpjes... De eerste keer dat ze dit heel concreet dit werd ik gewoon emotioneel... Klinkt heel gek maar het kwam nu echt vanuit haar en het gaf me zo'n warm gevoel.. Voor sommige kinderen mss heel vanzelfsprekend maar hier dus wel echt iets nieuws. Kusjes snapt ze echt nog niet hoor...
Ze heeft geen woorden bij geleerd moet ik zeggen behalve "kwak kwak" als ze haar badeend ziet en ze zegt nu "klaa" als haar fles leeg is of bordje leeg en steekt die dan omhoog om aan ons te geven. Daarnaast kan ze "voet" en "oog" nu aanwijzen als ik erom vraag...sowieso moet ik zeggen dat mijn dochter wel al heel vroeg begon met wijzen naar dingen en als wij ergens naar wijzen kijkt ze ook in die richting. En ze vind de loop auto ineens erg leuk en kan hier zelfstandig op en af en mee rijden. Dit zijn wel heel goede dingen hoor..
Maar ze kan nog steeds volledig in haar eigen bubbel leven en niet reageren op naam of opdrachtjes. Ze zegt dus verder nog niet veel nieuwe woorden.. Maar ik probeer me echt vast te houden aan de belofte aan mezelf dat ik haar daar echt nog de ruimte voor geef het komende halfjaar tot ze 2 is.... En ik moet zeggen dat lukt nu toch wel redelijk de laatste dagen. Ik maak me iets minder druk. Ook omdat ze dus wel vooruitgang laat zien in haar algemene ontwikkeling. Wat ik ook wel bizar vond is dat als ik de oprit op tijd van ons huis ze standaard papa roept. Heel grappig..
Het is nog steeds allemaal niet heel kant en klaar en kan nog alle kanten uit heb ik soms het gevoel. Wat ook wel onzekerheid heeft hoor.
@wiesje: wat super dat je nu concreet onderzoek kan laten doen en hopelijk meer duidelijkheid gaat krijgen!! Heel dapper van je. Ik sta er hetzelfde in zoals Loepsie dat omschrijft eigenlijk..
En wat betreft dat kindje wat zo vooruit is met ontwikkeling... :ik zou dat ook zo ervaren als jij hoor... Die kindjes zie ik ook om mij heen en dat is dan zoooon contract met je eigen kindje.. Heel confronterend is dat. Ik kan daar ook helmaal door van slag zijn. Maargoed dat zijn ook weer uitzonderingen denk ik dan maar..
@loepsie : hoe jij jou dochter omschrijft is super goed vind ik eerlijk gezegd. Ze klinkt op die manier ook echt als een laatbloeier met sommige dingen.
Wat fijn dat ze toch echt wel zo vooruit gaat!
@mijntje
Dankjewel voor de steunende woorden!
@Lottedekort
Hey! Fijn wat van je te horen! Je moet je trouwens niet verantwoorden waarom je een poosje niet hier geweest bent 😊 Iedereen heeft er een andere reden voor en je moet gewoon naar jezelf kijken waar je op dat moment nood aan hebt.
Amai, ook jouw dochtertje heeft al heel wat vooruitgang gemaakt! Wat goed! Ik kan het goed geloven dat je emo werd van haar eerste knuffel. Die heb ik ook nog niet gehad, dus ik begrijp het goed dat dit iets heel speciaal moet zijn. Ook super dat ze wat leer woordjes heeft en ook lichaamsdelen kan aanwijzen! Flinke meid! Ook dat ze linken legt is heel erg goed he... Oprit -> papa. Dat zijn zaken waar ik alleen nog maar van kan dromen.
Fijn ook om te horen dat het beter met je gaat. Het zal sowieso nog even een hobbelige weg zijn, maar een hobbelige weg is ook een weg. Je meisje is alvast goed op pad, dus mama zal dit ook wel lukken 😊 Het is inderdaad de onzekerheid die het moeilijkste is. Daarom ben ik blij dat we eindelijk iets concreet bezig zijn, dat geeft me echt een gevoel van rust. Jij wilt nog liever een halfjaartje afwachten, en ook dat is prima! Ik denk dat we gewoon een manier moeten zoeken hoe we als mama er het best mee om kunnen gaan en dat betekent in de eerste plaats naar je moedergevoel luisteren. Wat ik doe is vind ik zelf niet echt dapper, het is eerder een manier zoeken om met de situatie om te gaan.
Mja, dat toen van van dat kindje dat zo vooruit was op zijn leeftijd was echt niet gemakkelijk. Achteraf gezien vind ik het erg dat het me zo aangreep. Want mijn zoontje is mijn zoontje en ik wil hem eigenlijk niet anders. Ik zie mijn manneke zo graag! Het is gewoon op dat moment erg confronterend. En vooral naar mijn zoontje. Ik wil gewoon dat hij dezelfde kansen krijgt als diezelfde “slimme” peuter. En daar zit maar 1 ding op: ik ga voor hem moeten vechten als mama. En dat zal ik ook doen 💪🏼
Het is echt logisch dat het ons aangrijpt Wiesje
Want natuurlijk is je kindje perfect zoals hij is. Maar niemand kan ontkennen dat men het liefst een gezond/gemiddeld kind wil. En niet eens voor de mama's maar voor het kindje zelf. Iedere ouder ziet graag dat zijn kindje zichzelf straks redt in de grote boze wereld. Natuurlijk houdt iedere ouder net zoveel van zijn kind wanneer er wel 'iets' is. Dus ik vind het echt niet raar dat het je zo aangreep. Zou precies hetzelfde hebben hoor.
@Lotte wat goed dat daar ook al toch wel weer wat ontwikkelingen zijn. Ze heeft er toch wel wat woordjes bij. Zoals Wiesje zei ook de kleine dingetjes mogen we niet vergeten mee te tellen. En linkjes kunnen leggen is natuurlijk super!
Ik ben gisteren naar de logopediste geweest. Het is een andere want de pre-logopediste die altijd aan huis kwam is er helaas mee gestopt. Ze had een dubbele afspraak voor ons ingepland. Het eerste halfuur was het vooral vertellen en daarna moest ik met haar gaan spelen terwijl zij ons filmde. Nou kende ik deze logopediste al van mijn andere kinderen. Ik vroeg haar eerlijk te vertellen wat ze op dat moment zag. Zij zei me geen enkele afwijking of achterstand te zien hoewel ze dat natuurlijk niet zomaar in een uurtje kon bepalen. Als vb reden gaf ze dat mijn dochter zelf op haar afstapte. Ook stopten we samen de poppen in bed. Ik gaf de poppen een aai en een kus en mijn dochter deed hetzelfde.
Ik begin te denken dat het ook grotendeels wel aan mij kan liggen. Mijn man raakte gister heel geïrriteerd. Hij zei me dat ik haar weinig ruimte gaf om zichzelf te ontwikkelen. Volgens hem ben ik constant aan het 'zenden' en testen en heeft zij daar helemaal geen zin in. Ik vind sommige gedragingen van haar raar of apart en hij zegt dan dat ik teveel op haar let.
Het receptieve taalgebruik is nog steeds kiele kiele. Der schoentjes pakt ze nog steeds niet en nog steeds wel die eigen bubbel hoor. Ze is volop aan het rennen/springen/huppelen. Soms rent ze gewoon maar heen en weer en dat vindt ze dan zo grappig. Ze ligt dan helemaal in een deuk om zichzelf. Ik vind dat dan zo raar die lol met zichzelf. En mijn man vindt mij dan dus weer raar omdat ik dat raar vind.
Ze begrijpt nu ook wat 'duw' betekend. Der broertjes gaan voor der staan en vragen der om een duw. Zogenaamd vallen ze dan om en zij ligt dan dubbel van het lachen.
Hier zegt ze nu ook 'klaa' ipv 'daa' als ze aangekleed is of klaar is met iets. Ze zegt ook 'dicht' als ze haar boekje dicht doet. En heb 2x "oor' voorbij horen komen. Ze is ook al flink aan het oefenen want hoor haar zelfs af en toe al zingen!
Wat ik echt een hele leuke ontwikkeling vind is dat ze 'pakkertje' spelen nu begrijpt. Dus ik doe net of ik achter haar ren om der te lakken en dan gilt ze het al uit van de pret en rent ze weg. Ze beschermd dan alvast der buikje waar ik der wil kietelen en dat vind ik zooooo leuk!
Ze vond het altijd al leuk maar snapte het wegrennen nog niet.
Vandaag 2 hoogtepunten. Vanmorgen belde haar vader vanuit zijn werk. Had hem op luidspreker gezet zij zat te spelen. Ze hoorde hem kwam naar me toe gelopen en zei 'pa pa'!
Vanavond was ze een beetje moe. Ik was een beetje aan het stoeien met haar broertje. Ze kwam op mij afgelopen, strekte haar armpjes uit en zei 'mam'.
Het was vlak voor bedtijd. Ik bid tot de Heer dat het een begin is....
Klinkt super Loepsie!
Klopt helemaal loepsie. Je wilt toch als ouders dat je kind volledig mee kan in de maatschappij en niks hem of haar in de weg ligt! Je houdt van ze zoals ze zijn maar je wilt het allerbeste voor ze.. Ja en wie bepaalt dan wat het allerbeste is hé? Maar dat is weer een andere discussie wellicht..
Wat je verteld over je dochter herken ik behoorlijk. Ook ik let constant op haar en vind al snel dingen "apart", net als dat in een deuk liggen "zonder aanleiding". Dat heeft mijn dochter ook. Mijn dochter hoor ik smorgens soms hard lachen in bed. Terwijl haar kamer nog donker is.. Dan denk ik meteen: apart... Waar lacht ze nu precies om...
Je verteld een aantal dingen over je dochter die erg positief klinken hoor. De mening van een professional is ook zeker erg belangrijk. Dus hou je daaraan vast. Zij zullen het echt wel weten en ook zorgen uitspreken als die er zijn.
Wij hadden een verjaardag vandaag en mijn dochter hobbelde rond en was vrolijk. Ik moest er continue achteraan rennen... Erg ontspannend is dat niet..... Maargoed, beter dan dat ze stil in een hoekje zit. Soms riepen mensen haar naam en wilde haar aandacht. Maar ik weet natuurlijk dat ze daar niet altijd op reageert... Dus dat vind ik dan niet zo leuk...Maar het was ook druk dus het viel niet zo op. Zwaaien op commando is ze ook niet van net als kusjes geven... Wel is ze gericht op mensen en andere kinderen. Ze lacht naar ze en komt dingen brengen (speeltjes etc). Ze ziet er heel schattig uit dus ik kreeg veel leuke opmerkingen :wat is ze toch leuk, lief etc. Dat is natuurlijk fijn om te horen. Er was ook een meisje van bijna 2.5. Maar die praatte ook niet super veel.. Viel mij op. Er zit dus echt enorm veel verschil in heb ik gemerkt. Dus onthoud dat ook goed Wiesje.
Ik kreeg ook een klein gesprekje met een moeder met oudere kinderen. Ik zei tegen haar dat ik het wel jammer vind dat mijn dochter nog amper praat. En ik me daar soms druk om maak. Ze reageerde meteen heel uitgesproken. "met haar is echt niks aan de hand hoor!" kijk haar nu vrolijk rondlopen." Ze zoekt contact en brabbelt continue ". Dat vond ik stiekem een hele fijne reactie!! Ook al weet ik dat het niets zegt. Ik merkte dat het oprecht was.
Die "eigenaardigheden" die ik soms zie zijn misschien voor buitenstaanders niet opvallend? Geldt bij jullie wellicht ook.
Fijn weekend nog!
Communiceren is iets anders dan praten!
Mijn man en drie van mijn kinderen hebben een TOS. Alle kinderen waren vrij laat tot heel erg enorm laat met praten. Bij allemaal heb ik echt wel zitten kijken maar ieder kind was enorm communicatief. Ieder van mijn kinderen vond het duidelijk gezellig om bij mij te zijn en wilde zo nu en dan met mij spelen. Dat is al communicatie.
Verder vonden mijn kinderen het zo nu en dan knap irritant dat ik ook wel eens de afwas of de was wilde afmaken voordat ik iets met hen deed en dan gingen ze kijken wat ik deed en proberen mee te helpen, of soms gewoon met de was gaan zitten spelen. Zelf dat valt al onder communicatie!
Wat ik van jullie hoor hebben jullie ontzettend communicatieve kinderen. Niet wanhopen, die taal komt wel.
Had toevallig gister ook een verjaardag Lotte
En ik had echt precies wat jij omschrijft; veel ge-heen en weer en weinig aandacht voor de mensen om haar heen. Wel heel vrolijk en superactief. Ik denk dat jouw dochter wel wat socialer is dan de mijne want mijn dochter heeft letterlijk 5 min aandacht voor de andere kinderen. Ze deelt verder niets. Ze blijft wel staan kijken als iemand iets lolligs doet of als er bijv gehuild wordt door een kindje stapt ze er zelfs op af.
Ook hier werd continue haar aandacht gevraagd zonder resultaat. Ze gaat helemaal op in haar eigen spel en vergeet de wereld om haar heen. Ik baal daar dan zoals gewoonlijk weer van, maar het ironische is dat ik juist complimenten kreeg dat ze zichzelf zo goed kon vermaken. Iedereen mag haar verder wel gewoon optillen en kusjes geeft ze ook als je erom vraagt.
We waren gisteren 1 van de eersten op de verjaardag. Ze ging dus meteen haar eigen gang. Op een gegeven moment ging ze een paar keer spelen op het kamertje van het jarige meisje. En echt elke keer als ik haar zocht en ik haar riep keek ze meteen op. Dat vond ik zo bijzonder want thuis kijkt ze vaak gewoon niet om. Zou het dan toch komen doordat ze alleen in een vreemde omgeving was? Ze was dan ook blij me te zien en liep meteen met me mee.
Dat lachen in bed; precies mijn dochter!!! Echt bizar hoeveel overeenkomsten ze hebben of is dit gewoon misschien allemaal doodnormaal? Ik kan me dit namelijk niet herinneren van mijn andere 3 kids...
Misschien kun je hiervan juist zeggen dat ze een goede fantasie hebben ofzo? Ik vind het in ieder geval raar...maar...misschien ben ik juist de rare.
Ook ik gaf andere moeders aan dat ik haar zo verlaat vond in haar taal maar ook hier weer geruststellende verhalen van andere moeders die hetzelfde hadden.
Ik heb der helaas niet meer 'mama' horen roepen. Opvallend is dat ze hier sinds afgelopen week veel meer gebruik maakt van de woorden 'open' en 'klaar' en dan ook in verschillende contexten. En ze kloppen altijd.. Sowieso heeft 'open' voor haar meerdere betekenissen. Ik begin ook te denken dat ze me wellicht veel meer verteld dan ik begrijp. Sinds de woordenwisseling met mijn man hierover moet ik toegeven dat ik veel te gespannen naar haar kijk. En daardoor misschien juist wel dingen mis. Omdat ik teveel gefocust ben op hoe het 'echt moet of zou moeten'.
Daarnaast snapt ze qua taal misschien niet alles maar weet ze wel waar alles voor bedoeld is en imiteert ze veel. Een kam daar kamt ze haar haren mee, oordopjes gaan in der oortjes en een random schoen van haar broertjes bijv gaat aan haar voet. Doen jullie kinderen dit allemaal ook?
@Fransien herken jij verder iets van de ervaringen die wij hier delen over onze kids of was het echt alleen de taal die 'achterliep'? Wanneer hadden jouw kinderen hun eerste woordjes? Begrepen zij taal ook pas later of was het taalbegrip er al wel vroeg alleen het taalgebruik later?
Ik herken heel veel
Mijn kinderen waren alle vier heel verschillend, ook qua taalontwikkeling, ook qua laten zien wat ze begrepen.
Mijn oudste sprak haar eerste woordjes met 10 maanden en met elf maanden was ze stil, weer helemaal terug naar brabbelen. Dan ga je aan jezelf twijfelen als moeder, heb ik het wel goed gehoord? Met anderhalf jaar sprak ze nog steeds geen enkel woord en vlak voor haar tweede kwam als eerste woordje het woordje 'bal' terug, het woordje nee drukte ze alleen in lichaamshouding en nors gezicht uit.
Ze was als dreumes altijd heerlijk aan het spelen, liefst met blokken, en vond het boekje met dierengeluiden ook echt het einde, dan moesten wij de geluiden doen natuurlijk. Papa is een vogelaar en heeft ooit de fout begaan om de geluiden van de vogels in de vogelgids na te doen. Dat boek is toen na een paar keer opgeruimd en daar heeft ze met nog geen twee flink en behoorlijk systematisch naar gezocht.
Pak je schoentjes en jasje hoefde ik eigenlijk nooit te zeggen, ze pakte ze meestal uit zichzelf al en als ze geen zin had was ze Oostindisch doof. Als zij zin had om naar buiten te gaan, trok ze die dingen zelf aan, zo goed en zo kwaad als het ging, en ging ze gewoon zelf als ik niet uitkeek. Ze had haar eigen wereldje en wij mochten haar daarin helpen.
Ik had altijd het idee dat ze heel veel snapte, maar dat liet ze lang niet altijd merken, ik ben daarin op mijn eigen gevoel af gegaan. Het consternatie bureau zat al lang te hinten naar autisme maar ik zag dat ze wel degelijk alles snapte maar lang niet altijd zin had dat te laten merken. Het was niet makkelijk om een eigen koers te blijven varen en ik heb regelmatig aan mijzelf getwijfeld, maar ik heb nu een 14-jarige puber die nog steeds veel problemen met taal heeft maar absoluut niet autistisch is.
@loepsie
Ik denk dat als de logopediste zegt dat ze geen achterstand ziet, dat je ze daar in mag geloven hoor 
je hebt gelijk dat het niet mogelijk is om het op een uurtje te zien, maar ik denk dat ze nooit zo'n uitspraken zou durven doen moest er geen bron van waarheid inzitten.
Echt heel goed dat je dochtertje goed imiteert, zoals wat ze doet met de pop. Mijn zoontje imiteert heel weinig. Een paar "aangeleerde" handelingen ja, zoals bravo (handjes klappen), hoera (handen omhoog) en "neuze neuze" (dan schud hij zijn hoofdje van links naar rechts)
Jouw dochtertje verstaat ook veel, ze weet bv. waar ze een kam voor moet gebruiken. Daar heeft de mijne geen flauw benul van hoor!
Mijn zoontje is net zoals je dochter ook heel actief. Rennen en klauteren doet hij als de beste. Hij heeft ook de grootste lol als hij rondjes rond het aanrecht kan lopen.
Ook super dat je dochtertje zo met haar broertjes kan spelen, dan smelt ongetwijfeld je moederhart :)
Ik vind ook dat je dochtertje echt veel vordering maakt ovv expressief taalgebruik. En je weet wat ze zeggen he: ze moeten eerst taal begrijpen vooraleer ze kunnen praten (of zo heb ik me ooit laten wijmaken )
Pakkertje spelen is hier ook een topper. Als ik roep: "Ik kom hem pakken!" Dan loopt hij echt van me weg, en dan heeft hij de grootste pret.
Die hoogtepunten die je beschreef zijn echt wel waauw. Ik geloof het goed dat je daar een warm gevoel van kreeg. Zo fijn!
@Lottedekort
Mijn zoontje is hetzelfde op verjaardagen. Precies of hij van drukte houdt. Een kip zonder kop, daar lijkt het wel op :p Rennen, spelen, lachen,... Inderdaad veel fijner dan wanneer ze braaf in een hoekje zitten!
Het is inderdaad niet fijn als ze niet op hun naam reageren, maar ze zijn vaak zo in de weer dat mensen denken: Ooh, hij/zij is met iets anders bezig, dus daarom wordt er niet gereageerd. Allez, dat denk ik toch
Zwaaien lukt hier wel. Kusjes geven doet hij op zijn eigen manier. Als ik zeg: "Mama kus", dan buigt hij gewoon zijn hoofd naar me toe, dus zeker niet dat hij "echt" en kus geeft mijn zijn lippen.
Er zit echt zoveel verschil tussen ontwikkelende kindjes! En ik wéét dat, maar toch... Hoe slechter ik me voel hoe minder ik dit zie en hoe somberder ik het inzie soms. Zo stom...
Op die momenten merk ik ook dat ik hem teveel wil pushen om dingen te leren, en dat lukt niet. Mijn vriend merkt dit dan ook op en daar hebben we al eens woorden over gehad. Eigenlijk zowat dezelfde situatie die Loepsie eerder omschreef.
Heel fijne reactie van die mama! Daar trek je je aan op eh. Ik krijg ook wel eens zulke reacties, maar toch denk ik dan wel eens: Wat weten zij nu, zij zien maar een momentopname. En dan haal ik heel het fijne moment naar beneden. En dat zou niet mogen.
Grappig trouwens van die situatie in bed! En ik las net dat Loepsie haar dochter het ook doet. Maar hier dus ook vaak dolle pret in bed. Echt schaterlachen hoor ik door de babyfoon soms. Hij speelt soms zo wel nog een uur vooraleer hij in slaapt valt. En soms gebeurt het dat hij 's nachts ook weer even zo'n moment heeft. Ondanks het een fijn gegeven is heb ik het al eens opgezocht wat dit kon zijn. Want ik vind het ook maar gek Maar blijkbaar kunnen kindjes ervan genieten om even in een prikkelarme omgeving te zitten. Zo kunnen ze hun nieuwe "input" en vaardigheden beter verwerken. Ik begrijp het ergens ook wel als ze actief zijn en graag drukte hebben dat ze wel eens blij zijn als ze ergens wat meer tot rust kunnen komen.
@Fransien
Ja, misschien bekijk ik "communicatie" te eng soms. Mijn zoontje brengt bv. speelgoed naar ons, hij komt je bij de vinger nemen om te laten zien wat hij wil, hij komt bij ons in de zetel gekropen,...
Ik hoop echt uit het diepste van mijn hart dat de taal nog gaat komen. Want hier is er echt nog geen enkel woord, geen enkele herkenbare klank. Voor dierengeluiden en boekjes heeft hij eigenlijk geen aandacht. Geluiden vind hij wel even grappig, en hij bladert graag door boekjes maar heeft geen interesse voor wat erin staat.
Voor de rest is hij ook een gemakkelijk manneke dat graag speelt en vrolijk is. Zijn taalbegrip lijkt me echter heel laag. Maar hij is dan bijvoorbeeld op ander vlak behoorlijk slim. Zo kan hij op de Ipad best wel moeilijke spelletjes doen (spelletjes voor over de 2 jaar).
Ik zie dat hij veel kenmerken heeft van autisme, maar ook veel niet. Zo heeft hij bijvoorbeeld géén nood aan structuur. Een TOS lijkt me zeker ook niet uitgesloten.
dankjewel voor je uitleg!
Wiesje
Ga naar de logopedist!
Mijn jongste, degene met de ergste TOS, kon pas met 3,5 jaar papa en mama zeggen en heeft de logopedist hard nodig gehad om de klanken in zijn mond te leren plannen. Pas met 4 jaar kwam het eerste twee-woord zinnetje en met 5 jaar de eerste bijzin. En er mankeert niets aan zijn intelligentie.
Zoek een goede logopedist en begin zo snel mogelijk, zeker omdat je behalve taal geen echt duidelijke signalen van autisme ziet.
Ik ken overigens een orthopedagoog die heel veel ervaring heeft met autisme en TOS en de combinatie, mocht je zo iemand willen spreken mag je mijn contactgegevens bij het forumbeheer opvragen.
@Fransien
Heel toevallig heb ik gisteren telefoon gehad met het nieuws dat we maandag kunnen starten met thuisbegeleiding! Deze wordt georganiseerd door het KIDS (voorziening voor kinderen met stoornissen waarbij communicatie spaak loopt. Zoals kinderen met een TOS, met autisme, dove en slechthorende kinderen,...) Zij gaan ons op weg helpen met hem te stimuleren en proberen in te schatten wat er juist kan zijn. Ook kunnen zij ons ook doorverwijzen naar een logopedist. Dus ik wacht nog eventjes hun mening af 😊 Al weet ik nu al dat logo zeker geen slecht idee is. Maar zij gaan ons dan een logo kunnen voorstellen.
Wel heel lief van je dat je me daarmee wilt helpen hoor! Helaas woon ik in België, dus ik vrees dat de orthopedagoog die gespecialiseerd is wat ver woont voor ons. Maar ik apprecieer het echt van je dat je de gegevens van hem wil geven ☺️
Ons zoontje heeft trouwens voor de eerste keer mama gezegd!! Niet gericht op mij, dat weet ik. Maar hij heeft het woord “mama” van mij geïmiteerd! Ik heb gehuild van geluk! Hij heeft het de dagen nadien nog een paar keer gedaan. Het is wel gek hoor, hij kan met veel gemak mamamama brabbelen, maar toen dit effectief een woord werd zag je dat hij heel veel moeite had om het woord in zijn mond te nemen ofzo. Het ging niet vanzelf en hij sprak het ook heel traag en geconcentreerd uit. Als ik lees dat jouw zoontje ook moeilijkheden had om woorden te plannen in zijn mond doet het me daar toch aan denken?
Wiesje
Ja, de juiste hoeveelheid lettergrepen, dat was een fors probleem. Verder kwamen de woorden met gelijke lettergrepen nog wel een beetje, maar ongelijke lettergrepen zoals 'tafel' was zo moeilijk voor hem.
Dit klinkt inderdaad precies zoals mijn jongste. Hij is nu acht, de planningsproblemen zijn nog heel goed hoorbaar als hakkelen, maar geen spoor van autisme.
Even spuien
Zucht.. Ik moet even van me af klagen hoor...
Afgelopen dagen vond ik weer erg vermoeiend en weer veel druk maken. Mijn dochter eet de laatste dagen ineens slecht. Ze gooit uitgekauwd brood op de grond. Slaat de lepel uit mijn handen etc. Ze luistert slecht maar heb ook het idee dat ze het ook vaak niet begrijpt wat we zeggen en dan voel ik me nog gefrustreerder en onzeker of ze wel echt goed ontwikkeld...
Praten nog steeds niet. Behalve de woorden die ze al kent. Ze begrijpt sommige dingen en andere opdrachten of vragen echt nog totaal niet.
Soms kan ze ook zo monotoon hummen... Vreselijke irritant vind ik het. En denk dan meteen weer "zie je wel dit is raar gedrag"
Ik merk dat ik erg chagerijnig ben en vind het helemaal niet leuk of fijn om met haar alleen te zijn. Ik weet ook vaak niet wat ik moet doen met haar de hele dag... Zeker met slecht weer.. Hoe pakken jullie dat aan?
Ik vind het heel sneu voor mijn dochter dat ik je momenteel zo aan haar irriteer. Ik kan weinig hebben. Ben dan weer veel aan het piekeren.
Mijn vriend vind het nog steeds allemaal binnen het normale en weet zeker dat het allemaal wel in orde komt...
Hoe gaat het met jullie?
Ik heb een huis vol zieken
Dus even snel wat schrijven..
@Wiesje wat fantastisch dat je mannetje mama zei. Al is het nog niet gericht, het was een imitatie. En imiteren is sowieso goed. Hopelijk gaat hij het met steeds meer woorden doen!
Spannend dat je hulp aan huis gaat krijgen. Ik kan me voorstellen dat dit gemengde gevoelens geeft. Enerzijds natuurlijk hartstikke fijn dat je nu gericht onderzoek krijgt en dat daaruit straks concreet hulp aangeboden kan worden(indien nodig). Anderzijds heel erg spannend; waar het eerst nog alle kanten op kon, ga je straks echt horen of er iets is. Ik hoop echt dat uit alles blijkt dat je zoontje gewoon een laatbloeier was en dat hij dalijk een inhaalslag maakt.
@Lottedekort bale dat je ff zo'n periode hebt. Ik snap het. Ik snap jou maar al te goed...
Hoe oud is je dochter nu precies? Dat monotone hummen deed mijn dochter toen ze 15 maanden was. Bij haar was het zelfs een soort kreunen heel apart. Stapelgek werd ik ervan! Dat was in de periode dat ik echt dacht dat het niet goed was. De zorgen waren toen op z'n top zeg maar. Het ging na een week of 4 vanzelf weer over. Sowieso heeft mijn dochter periodes dat ze apart gedrag vertoont. Ze deed een poosje heel apart alsof ze iets aan het eten was. Dan bracht ze haar handje een paar keer achter elkaar naar der mond en dat een paar keer per dag. Ik ging er eerst iets achter zoeken, heeft ze misschien honger? Maar later ontdekte ik dat het een soort van tijdelijke 'tic' was. Ging ook weer na een paar weekjes over.
Ik vind het zelf ook heel lastig om haar met dit weer bezig te houden. Vooral als ze dan nog zo'n 'rare' periode hebben zit ik soms ook met mn handen in het haar. Wat ik dan vaak doe is met haar naar de bibliotheek. Ze vindt boekjes echt fantastisch. Ik lees haar dan voor en ze kan daar ook lekker spelen in de speelhoekjes. Verder zo veel mogelijk afmatten door niet met de wandelwagen maar lekker lopen in het winkelcentrum. Iets bij de action uitkiezen. Of lekker naar Ikea, is bij ons heel dichtbij. Eerst langs de speelhoekjes en daarna frietjes eten. Een ballenbak. En als de trucendoos leeg ik gaan we lekker naar oma of naar mijn zus. Ik probeer iig elke dag met haar iets te doen. Het lukt mij echt niet om haar de hele dag te vermaken.
Lieve Lotte, probeer haar in zulke periodes zo veel mogelijk met rust te laten. 'Testen' werkt echt averechts geloof me maar. Je bezorgt jezelf frustraties en heel veel pijn die weer doorslaat op haar. Het kan inderdaad best dat ze gefrustreerd raakt doordat ze jou niet begrijpt en zoiets heeft van 'laat me toch met rust'. Probeer eens te bedenken wat ze allemaal wel kan/begrijpt. Geloof me als je alles bij elkaar doet is dat best veel! Daarnaast kom ik steeds meer tot de ontdekking dat wat ik eerder al aangaf wel lijkt te kloppen. Ze begrijpen veel meer dan ze laten zien. Een vb mijn dochter weet heel goed wat ik bedoel als ik haar vraag iets in de prullenbak te gooien. Met name haar luier, dat vraag ik namelijk bijna standaard. Maar eigenlijk vindt ze dat helemaal niet leuk om te doen. Waar een ander kindje dan misschien 'nee' antwoordt op de vraag of ze iets weg wil gooien loopt mijn dochter gewoon weg of negeert ze me. Ik weet dat ze het begrijpt maar de reactie is precies dezelfde als wanneer ik haar iets vraag en ik denk dat ze het niet begrijpt. Het kan dus best zijn dat ze mijn opdrachten vaak wel begrijpt maar doordat ze me negeert of iets anders gaat doen, ik denk van niet.
Spraakimitatie gaat hier steeds beter. Ze zegt steeds moeilijkere woorden na. Ze worden echter nog niet gebruikt in haar spraak of taal. Hopelijk is ze alles aan het opslaan en komt het er binnenkort allemaal uit. Qua taalbegrip merk ik eigenlijk ook wel vorderingen. Geen hoge sprongen vooruit maar alle beetjes maken veel. Ze kan eigenlijk alle standaard dieren nu nadoen als je dat vraagt en als ze bijv buiten een hond ziet lopen zegt ze 'waf waf'. Ook kijkt ze sinds deze week veel vaker op wanneer je iets vraag of haar roept. Achter dat roepen moet trouwens wel een vraag zitten anders kun je het vergeten. Ook is ze veel zelfstandig aan het spelen en bijv een puzzel leggen lukt haar helemaal. Nou zijn dat wel puzzels die we heel vaak gelegd hebben hoor dus het kan zijn dat ze gewoon onthoudt waar wat hoort haha. Ze is eigenlijk een heel makkelijk kind wat ook niet gefrustreerd raakt als het niet lukt. Huilen doet ze echt alleen wanneer het 'hoort' dus bij bijv gevallen of gestoten.
Ik moet eerlijk zeggen ik heb haar een beetje met rust gelaten afgelopen week. Ook omdat we ziek waren maar ik had er ook ff geen zin in als jullie snappen wat ik bedoel. Ik weet niet of het geholpen heeft maar ik merk dat ze zelf lekkerder in haar vel zit. Nog steeds haar eigen bubbel en spel maar veel knuffeliger en minder star. Wat misschien ook geholpen heeft; ik ben cold turkey gestopt met tv, tablet en telefoon. Zs ging echt veel en veel te diep in op het mediakanaal. Niet alleen vergat ze de wereld om haar heen maar ze trok zich dingen gewoon aan! Meelachen als er gelachen werd etc. De druppel was toen ze in huilen uitbarste toen peppa big moest 'huilen'. Ik schrok daar behoorlijk van en wist niet of ik dit nou positief of negatief moest opvatten. Ik ben er maar mee gestopt; betekent wel nog minder vermaak door 'derden' maar goed we zullen zien hoe dit verder uit gaat pakken.
Beterschap voor jullie loepsie
En bedankt voor je uitgebreide en opbeurende reactie. Vandaag ging wel ietsje beter dan gisteren. Maar met name omdat ik geen puf had om teveel te tobben. En ik had afleiding omdat ik in de middag een afspraak had.
Mijn dochter doet echt wel veel dingen prima volgens haar ontwikkeling maar helaas kan /snapt ze ook echt heel veel nog niet.
Zag vandaag weer op Instagram een paar kindjes voorbij komen in filmpjes die iets jonger of ietsje ouder zijn dan mijn dochter en echt al veel kunnen... Ja en nee antwoorden. Kusjes geven op commando. "spel" vertonen door baby pop drinken te geven... Misselijk word ik er van. Ik word er dan zo bij bepaald dat mijn dochter dat echt nog niet doet of zou snappen. Bah. Zulke momenten denk ik ook ik stop met Instagram en Facebook. Word er alleen maar verdrietig van.
Mijn dochter is nu 19 mnd. Ze is sinds kort inderdaad begonnen met dat hummen en kreunen. Enorm irritant vind ik het.. Als ze dat doet lijkt ze echt niet in orde. Sorry dat ik het zo zeg...
Goed dat je dochter zoveel stappen vooruit zet zeg. Wauw. Klinkt echt goed hoor...
Mijn dochter is ook verzot op de tv en tablet. Maar ik zie haar nog niet snel mee huilen.. Eerlijk gezegd. Dit betekent volgens mij wel dat ze emoties herkent en het zich aantrekt. Daaruit blijkt denk k wel dat ze niet autistisch is hoor..ze leeft zich erg in. Ik zou het positief proberen opvatten.
Mijn dochter kan wel gefrustreerd zijn als iets niet lukt... Ze kan dan gaan gillen en huilen. Ook als ze d'r zin niet krijgt trouwens.. Bijvoorbeeld als ze geen koek meer mag... Wat dat betreft heb ik er momenteel wel mijn handen aan vol. Ze krijgt echt steeds meer een eigen wil. Is heel ondernemend en luistert niet echt heel goed. Ik ben er de hele dag mee bezig en ze kan ook echt wel mopperen en jengelen. Erg vermoeiend.
Ik probeer me maar te bedenken dat het een fase is... Zucht. Maar op dit moment duren de dagen lang.... Zouden meer ouders dit nu hebben vraag ik me dan af? Mijn post partum depressie steekt dan ook echt de kop op omdat ik het allemaal niet meer zie zitten en heel zwaar naar alles kijk.
Nouja morgen weer een dag. Fijne avond nog voor jullie
Probeer geen filmpjes meer te bekijken
Fijn dat het iets beter ging.. echt hoor hoe minder je focus op haar zit hoe minder 'raar' gedrag je gaat zien. Het is natuurlijk makkelijk praten maar ik denk dat je het van mij wel wil aannemen :-)
Ik snap volledig wat je bedoelt met dat 'niet in orde' lijken. Ik vond het ook echt vreselijk toen ze dat deed. Ik denk dat ze dat gewoon een lekker gevoel vinden. Je zult zien dat ze er gauw mee stopt.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik de vooruitgang ook wel zie bij mijn dochter. Nog steeds niet wat het zou moeten zijn want ook hier nog niet heel veel fantasiespel. Ik zie mijn meisje ook echt geen fles in een baby der mond stoppen. Ze speelt wel functioneel maar vindt blokjes in en uit bakjes leggen ook heel leuk. Nog steeds die eigen bubbel Ik probeer haar zo veel mogelijk te betrekken bij wat ik doe. Als ik ga schoonmaken krijgt ze ook een doekje; ze vindt het leuk de schoonmaakspray weg te poetsen. Ook met de vaat uitruimen brengt ze het bestek zelf naar de bestekla. En mijn dochter geeft meestal 'ja' als antwoord op een vraag ook als het nee moet zijn of als ze de hele vraag niet begrijpt.
Mijn dochter raakt zelden gefrustreerd alleen wanneer ze tv wil kijken( wat nu dus bijna niet meer mag). Als ze het woord tv opvangt gaat ze op zoek naar de afstandsbediening. Vindt ze die niet dan gaat ze drammen en huilen. Soms wil ze iets en ik weet dan niet wat. Ik probeer haar dan te negeren. Ze wurmt zichzelf ook vaak tussen mij en het aanrecht en duwt me dan naar achter. Zo vraagt ze mijn aandacht maar ik moet altijd maar raden wat ze dan wil.
Die periodes met gejengel en gehuil is echt normaal. Dat weet ik nog van mijn andere kinderen. Probeer zo veel mogelijk af te leiden met dingen die ze sowieso leuk vindt. Misschien tekenen of stickers plakken? Ik vind het eerlijk gezegd best wel goed dat je dochter een eigen willetje heeft. Mijn dochter wil wel dingen maar vindt eigenlijk alles best. Ze vraagt me zelden om iets. Heel soms probeert ze dus iets te pakken uit haar speelgoedmand en als dat niet lukt zegt ze wel 'helpen? Helpen?'
Ik begrijp heel goed dat je ppd op zulke momenten de kop op steekt. Als je somber bent en niet lekker in je vel zit val je natuurlijk sneller in die donkere tunnel. Vooral als de aanleg er al is. Probeer jezelf dan te verplichten iets leuks te gaan doen met haar. Al is het even een ommetje naar de speeltuin of even in de tuin plassen stampen als het geregent heeft. Het komt echt goed meid. Zo of zo het komt gewoon goed.
Herkenning
Hoi allemaal. Ik herken ontzettend veel in de verhalen over jullie kindjes. Eigenlijk ben ik er helemaal het type niet naar om op een forum mee te schrijven, maar omdat ik wel een beetje met de handen in het haar zit en hier zoveel herken, dan toch maar mijn verhaal.
Ik heb een zoontje van bijna 21 maanden dat net als jullie kindjes een spraak-taalachterstand heeft, maar daarnaast nog enkele andere vage kenmerken die ik niet kan plaatsen. Ik ben al weken op internet aan het zoeken naar een “diagnose”, maar bij alles (autisme, taalontwikkelingsstoornis, lichte mentale beperking, ontwikkelingsachterstand) voldoet hij slechts aan enkele symptomen. Groot was dan ook mijn verbazing toen ik weer na eindeloos zoeken opeens op dit topic stuitte, dat ook nog momenteel actief is. En voor het eerst herken ik zo goed als alles, het lijkt wel alsof ik het zelf geschreven heb!
Zoals gezegd wordt mijn zoontje over een paar maanden twee. Hij praat nog niet (ook geen papa of mama) en begrijpt zeer weinig. De paar dingen die hij wel begrijpt lijken toevalstreffers en zijn zonder uitzondering lichamelijke imitatie-opdrachten (zwaaien, aaien, kiekeboe, verstoppertje, klap eens in de handjes, meer niet.) Andere simpele zinnen zoals pak je jas maar, kom, lust je een appel, wil je wat drinken, we gaan fietsen, geef maar aan mama, enzovoort, snapt hij totaal niet. Soms lijkt het alsof hij in een bubbel zit of Oost-Indisch doof is, hij reageert ook helemaal niet op dit soort vragen en kijkt me bijvoorbeeld ook niet vragend of niet-begrijpend aan. Daarnaast reageert hij niet tot weinig op zijn naam. Ik heb me wel eens afgevraagd of zijn oortjes in orde zijn, maar toch lijkt hij wel direct te reageren op muziekjes van zijn speelgoed.
Vanaf ongeveer zijn eerste verjaardag is zijn achterstand ten opzichte van andere kindjes begonnen. Vaak viel het me op maar maakte ik me er niet direct druk om omdat ik zag dat mijn zoontje het vaak enkele weken later ook onder de knie had (dan zag ik bijvoorbeeld dat een ander kindje al zelf van de bank af kon komen door zich om te draaien, en vervolgens kon mijn zoontje dat enkele weken later). Naarmate de tijd vordert lijken deze verschillen echter steeds groter te worden. Bij de 18-maandenafspraak van het consultatiebureau maakte men zich geen zorgen. Ook om me heen worden mijn zorgen door iedereen afgedaan als “ieder kindje ontwikkelt zich op zijn eigen tempo”. Maar inmiddels begin ik echt een zeer groot verschil te merken met de kindjes van zijn leeftijd. Dit werd door de huisarts bevestigd, die ons heeft doorverwezen naar de kinderarts.
Wat mijn zoontje karakteriseert: helemaal niet praten, geen taalbegrip, wel brabbelen en veel zingen maar inderdaad niet de standaardklanken zoals “dada”. Hij wijst niet en brengt ons ook niet ergens naartoe om duidelijk te maken wat hij wil. Eigenlijk communiceert mijn zoontje helemaal niet, maar zit hij in zijn eigen wereldje, hij lijkt het ook niet nodig te vinden om te communiceren. Hij heeft altijd dingen in zijn handjes en loopt daar dan graag mee rond, meestal blokjes, vormpjes van de vormenstoof, bekertjes of duplo. Met uitzondering van de stapelbekertjes speelt hij daar niet mee op de manier waarvoor ze bedoeld zijn. Hij loopt er wat mee rond, zet ze ergens neer, pakt ze weer op, enzovoort. Duplo probeert hij wel te stapelen, maar hij krijgt het niet voor elkaar om twee blokjes aan elkaar vast te maken. Als hij de afstandsbediening ziet liggen komt hij die altijd direct brengen. Hij liep pas laat, met 18 maanden. Net als het zoontje van Wiesje (waarin ik zo ongeveer 95% herken, heel bijzonder) heeft hij ook geen rust in zijn lichaam en is hij altijd bezig. Dat wil niet zeggen dat hij druk is, want eigenlijk is het een rustig kindje. Hij kan alleen helemaal niet stilzitten en houdt bijvoorbeeld ook totaal niet van op schoot zitten. In de symptomen van autisme herken ik vrijwel alle kenmerken qua communicatie, maar dan weer niet de sociale symptomen. Mijn zoontje lacht veel en vaak, maakt oogcontact en is ook sociaal naar andere mensen. Hij doet bijvoorbeeld ook kiekeboe met onbekenden in een openbare ruimte. Als hij eten ziet dat hij heel lekker vindt begint hij enthousiast met zijn handjes te wapperen (wat ik altijd juist heel schattig vond, tot ik het vaak tegenkwam op autisme-lijstjes…) Op de m-chattest scoort hij 10 punten, high. Het Van Wiechenschema volgt hij op alle punten goed, maar op communicatievlak helemaal niet, geen enkel punt kan ik afvinken.
Eén ding dat ik hier niet heb langs zien komen maar wat me bij mijn zoon opvalt: hij slaat vaak tegen de televisie of speakers aan met zijn handjes, al zeker 10 maanden lang. Corrigeren en consequent weghalen heeft tot nu toe 0,0 effect, terwijl het verder helemaal geen kind is dat de grenzen opzoekt of ongehoorzaam is. Wat ik verder verontrustend vind is dat hij geen verbanden lijkt te leggen. Hij is dol op fietsen, maar moppert altijd als ik zijn jas en schoenen aantrek en naar de fiets loop. Pas als hij daadwerkelijk op de fiets zit en de fiets begint te bewegen vindt hij het leuk. Bij honger of dorst gaat hij vaak wat jammeren, hij loopt dan echter niet naar de koelkast of naar de keuken toe. Hij vindt het leuk om kinderliedjes te bekijken op de computer maar associeert de computer er niet mee, hij gaat nooit “zeuren” om een filmpje. Hij heeft geen besef van de wereld om hem heen of van een dagelijkse routine. Stel dat ik (of zelfs iemand anders, bijvoorbeeld opa of oma) hem opeens drie uur eerder uit bed zou halen, zijn jas aan zou trekken over zijn pyjama en zonder ontbijt direct op de fiets zou zetten om samen een rondje te fietsen (ik noem maar iets geks), dan heeft hij totaal niet in de gaten dat er iets raars is of dat er iets afwijkt van de dagelijkse routine. Ik kan hier mijn vinger niet helemaal op leggen, ook dit lijkt te maken te hebben met het feit dat hij echt in zijn eigen wereldje zit.
Wat hem verder kenmerkt in niet-afwijkende zin: hij is heel vrolijk, eet goed, slaapt ontzettend goed, is sociaal, tevreden, meegaand, schattig om te zien. Gewoon een heel lief kind dat voor een onbekende op het eerste gezicht niets afwijkt, maar dat qua ontwikkeling veel meer een 1-jarige dan een bijna 2-jarige is.
Goed, ik weet eigenlijk niet precies waarom ik dit hele verhaal heb getypt omdat ik denk ik niet heel actief ga meeschrijven. Ik ben niet zo’n forumschrijver en zou liever via persoonlijk bericht communiceren, maar ik denk dat dit niet mogelijk is op dit forum. Graag hoor ik het als dit wel mogelijk is. Maar ik vond het in elk geval geruststellend om jullie verhalen te lezen, en misschien geldt dat dan andersom ook 😊. En graag blijf ik wel meelezen in de hoop dat ik het uiteindelijk allemaal kan plaatsen (en het hopelijk allemaal mee blijkt te vallen).
Je bent natuurlijk van harte welkom mee te lezen Namn
Vind het eigenlijk grappig en leuk om weer eens een reactie van een andere 'lotgenoot' te lezen. Op een of andere manier lijkt dit haast een gesloten groep met als leden wiesje, Lotte en ik. Je vergeet haast dat we gewoon openbaar staan en onze verhalen gewoon te googlen zijn :-p
Je noemt een aantal dingen die ikzelf echt wel herken bij mijn dochter. Ik zie wel dat andere dingen waar jij je zorgen om maakt weer best wel normaal zijn voor deze leeftijd. Een vb is het niet stil kunnen zitten, volgens mij vrij normaal voor een kindje van 21 maanden.
Je geeft aan dat je zoontje nog best wel in zijn eigen bubbel zit. Dat verklaart eigenlijk ook waarom 'opdrachtjes of 'vragen' langs hem heen lijken te gaan. Ze zitten nog teveel in hun eigen spel. Mijn dochter lijkt steeds meer te 'ontwaken' uit haar eigen wereldje. Als gevolg daarvan snapt ze opdrachtjes en vragen steeds beter. Ik hoop van harte dat dit alleen maar meer wordt en dat jullie kindjes gauw volgen.
Dat slaan op de tv herken ik van toen mijn dochter een maand of 12/13 was tot zeker 15 maanden. Ze sloeg met vlakke handen op het dienblad van haar eetstoel en kon dit gerust 5 minuten doen(wat best wel lang is). In die periode speelde ze ook niet functioneel; ze liet bijv al haar speelgoed tollen. Het is vanzelf weer over gegaan.
Je gaf ook als vb dat je kindje het niet erg zou vinden als het een jas over zijn pyama kreeg en zonder ontbijt de deur uit zou moeten. Ik vind dat eerlijk gezegd een plus. Kindjes met bijv autisme raken juist overstuur wanneer er afgeweken wordt van hun dagelijkse routine. Daarbij; ik heb 4 kids en niemand van mijn kinderen vond zoiets vervelend op deze leeftijd. Ook hier hoor ik dus niets afwijkends...
Ik zou je mee willen geven dat je nog niet direct van het ergste uit moet gaan. Het kan gewoon echt zijn dat je kindje een laatbloeier is. De logopediste zegt altijd dat tot 2 jaar je het kindje gewoon de tijd moet geven. Heeft jouw kindje toevallig ook een moeilijke start gehad?
Ik hoop dat je iets hebt aan mijn stukje tekst en je bent welkom om mee te lezen, te praten of gewoon je hart te luchten 
@Wiesje hoe gaat het bij jou? Als het goed is is de thuisbegeleiding gestart, hoe gaat dat tot nu toe?
@Lotte hoe is het met je meisie, zitten jullie allebei wat lekkerder in je vel deze week?
Hier gaat het overigens prima. Bedoel het kan natuurlijk altijd beter haha. Mijn meisie is nog steeds ziekjes en hangerig dus zelfs het spelen is ff op een laag pitje gezet.
Dapper om jou verhaal te delen Namn
Je bent van harte welkom om wanneer je wilt je hart te luchten in dit forum. Zo ervaar ik het zelf nu wel. Omdat ik hierbuiten weinig herkenning vind en hier weten de dames wel wat ik bedoel met bepaalde zorgen rondom mijn dochter.
Ook in jou verhaal herken ik veel dingen bij mijn dochter..heb jij zelf nog meer kinderen? En zie je daarin veel verschillen? Heb je wel een fijne zwangerschap en bevalling gehad? Je hoeft geen antwoord te geven hoor als je dat niet wilt.
Gaat jou zoontje naar een gast ouder of opvang toe en zo ja, wat vinden ze daar van zijn gedrag en ontwikkeling?
Dat "van de vinger er niet op kunnen leggen" herken ik ook heel sterk... Het is "afwijkend" maar niet overduidelijk wat er kan zijn. Het blijft vaag..
Die associaties die jij beschrijft. Zo heb ik er nog helemaal niet naar gekeken...
In dit geval is dit voor mijn dochter wisselend positief. Ze heeft wel bepaalde duidelijke associaties... De pc bij mijn ouders bijvoorbeeld daar kijkt zij YouTube filmpjes op.. Ze staat dan onder het bureau te huilen en roepen en probeert zich op te trekken aan de bureau stoel.. En ook het keuken kastje in de hoek van de keuken liggen de koeken... Dus daar staat ze regelmatig te wijzen en dreinen.
Wanneer kunnen jullie bij de kinderarts terecht? Spannend... Maar ook wel fijn denk ik om meer duidelijkheid te krijgen (hopelijk. ) wat heeft de huisarts er verder over gezegd?
Ik ben toevallig naar de huisarts geweest vandaag... Maar die zag geen reden om me naar de kinderarts door te sturen. Hij gaf aan dat hij dan wil wachten hoe het is als ze 24 mnd is.... Ik heb ook niet verder gepusht moet ik zeggen.
@loepsie
Bedankt voor jou adviezen. Haha ja, van jou neem ik ze wel aan. Ik heb vandaag echt geprobeerd om minder op haar "rare" gedrag te letten. Dit hielp wel... Ik was meer ontspannen vandaag. Ik wil haar ook niet meer testen of opdrachtjes geven. Eerlijk gezegd word ik daar zelf niet gelukkig van dus zij vast ook niet.
Ook probeer ik meer mee te gaan in haar behoeften ofzo. Ik laat haar een beetje rond dabberen en raak niet meteen geïrriteerd als ze gilt of kreunt.
Ook Instagram heb ik van mijn telefoon gehaald. Zo hoef ik niet steeds geconfronteerd te raken met al die "perfecte" gezinnetjes en Uber pientere dreumessen die al functioneren als een schoolgaand kind
Hoe gaat het met jou? En met wiesje?
Hoi, hier ben ik weer
Goh, ik heb het even druk gehad... Dus ik ben hier even niet meer geweest. Er is serieus wat bijgetypt zie ik! Sorry als het me niet lukt om op alles te antwoorden.
Hoe gaat het hier? Goh, goed eigenlijk. Veel is er niet veranderd, maar mijn knaap is nog steeds zijn vrolijke zelf. Hij kan nog steeds het woord mama imiteren maar heeft het daar moeilijk mee. Ik probeer hem ook niet te forceren, want dat werkt averechts denk ik. maandag is inderdaad de thuisbegeleiding van start gegaan. Het was vooral een kennismakingsgesprek, maar ik denk echt wel dat we er wel echt wat aan gaan hebben. Zo gaf de mevrouw van de thuisbegeleiding al een paar goede tips zoals bv. Wanneer ik iets aan hem laat zien dit voorwerp langs mijn gezicht moet houden zodat hij kan zien dat het niet alleen om het voorwerp gaat het voorwerp gaat, maar dat hij ook naar mijn gezicht moet kijken als hij iets wil. Logisch, maar daar had ik nog niet aan gedacht hoor! Verder viel het haar op dat mijn zoontje vaak actief op zoek is naar prikkels. Volgens haar leek het alsof taal en spraak op zich niet spannend genoeg is en omdat hij er daarom nog niet aan begonnen is. Hij focust zich gewoon nu op andere dingen. Zoals bv. Spelletjes op de IPad. Ik sta er verstomd van wat hij allemaal kan! Maar zo’n spelletje is een en al prikkel eh. Daarom hebben we nu de opdracht gekregen om spraak en taal aantrekkelijk voor hem te maken. Bv. Door met een diaprojector op het plafond plaatjes van dieren te laten schijnen en deze te benoemen, door filmpjes van familieleden te maken (bv. Oma die zegt: “Hallo, ik ben oma!”) en dat hij deze zelf kan laten afspelen. Boekjes enzo zijn duidelijk niet aantrekkelijk genoeg voor hem. Dus we moeten een manier voor hem vinden dat hij taal wel boeiend gaat vinden.
Verder zei ze ook dat ze echt buiten het communicatiegedeelte niks gek zag. Ze heeft bij het vertrek ook letterlijk gezegd: “Er zit genoeg in hoor! Dat komt allemaal wel goed!” Dus dat was een hele geruststelling... Wat me ook gerust stelde is dat een verlate communicatie ook vaak autistische trekjes met zich meebrengt omdat als kinderen zich niet zo gemakkelijk kunnen uiten ze vaak een ander medium zoeken, en dat lijkt vaak op autistiform gedrag zoals bv. fladderen. Ook zei ze dat als zulke kinderen weten dat er door spraak nog een heel nieuwe wereld open gaat de spraak en taalontwikkeling heel snel kan verlopen. Dus ik ben benieuwd. Had hij maar een knopje dat ik op ON kon zetten 😅
We hebben geen testen meer gedaan bij het COS, maar ik verwacht deze week een mail voor de volgende afspraak. Spannend! En volgende week is de afspraak bij de kinderneuroloog al daar.
Ik heb hier nog wel wat met mijn handen in mijn haar gezeten... Volgende maand moeten wij ons zoontje al inschrijven op school! Eerst dacht ik hem in het KIDS (school die samenhangt met de thuisbegeleiding) te laten starten, maar omwille van het m-decreet hier in België mag dit niet. Het is dus bij de wet verplicht om alle kinderen in een basisschool te laten starten en als het daar spaak loopt kan hij pas doorverwezen worden naar het buitengewoon onderwijs. In theorie begrijp ik dat, maar ik vind het heel erg dat eerst iets mis moet lopen vooraleer je aangepaste hulp krijgt. Ik weet niet hoe dit alles in Nederland gaat? Mijn hartje breekt als ik eraan denk dat mijn kleine vriend verloren gaat lopen tussen al die mondige kleuters. Ik weet wel al dat ik hem niet naar een methodeschool ga sturen. Ik ben erg fan van het Freinet- onderwijs, maar daar gaat hij echt verloren lopen denk ik. Verder hebben we ook het probleem dat we voor vele scholen nog moeten kamperen hier waar ik woon. De school die vooral mijn interesse heeft daar hebben vorig jaar ouders 3 nachten overnacht om hun kind te laten inschrijven! Waanzin! Ik had het er misschien nog voor over als ik echt wist dat het goed zou gaan daar, maar als het binnen een halfjaartje al mis loopt... Vind ik ook wat gek. Ik ben ertussen helemaal nog niet uit! Het is ook zo lang op voorhand eh! Geen idee hoe mijn zoontje over een jaar functioneert...
@loepsie: Je dochter maakt altijd vorderingen als ik het topic open! Super! Ik las ook dat je zei dat je geminderd bent met haar te triggeren. Ik denk dat dat heel goed is! Haar dwingen in wat ze niet kan of niet wil geeft een averechts effect denk ik. Ik merk dat hier toch... Ik heb het boek Praten doe je met zijn tweeën en daarin staat ook dat je in de leefwereld van je kindje moet stappen en vanuit daar moet werken. Niet iets forceren dus in wat haar toch niet interesseert. Dat komt wel op zijn tijd...
Mijn dochter raakt zelden gefrustreerd alleen wanneer ze tv wil kijken( wat nu dus bijna niet meer mag). Als ze het woord tv opvangt gaat ze op zoek naar de afstandsbediening. Vindt ze die niet dan gaat ze drammen en huilen. Soms wil ze iets en ik weet dan niet wat. Ik probeer haar dan te negeren. Ze wurmt zichzelf ook vaak tussen mij en het aanrecht en duwt me dan naar achter. Zo vraagt ze mijn aandacht maar ik moet altijd maar raden wat ze dan wil. —> Net mijn zoontje! Vooral aan het aanrecht 🙈 Ik word daar soms gek van. Sta ik daar als een idioot ver van mijn aanrecht met een bolle rug mijn aardappelen te schillen. En ook hier is de TV heilig! Amai, dit is echt een van de dingen waar hij actief naar vraagt.
@Lotte Ik las dat je weer een moeilijke tijd gehad hebt. Ach lieverd, het is ook niet gemakkelijk eh. Maar wij zijn er voor je he. Ook al duurt het soms wat lang nu in mijn geval... 😔
Dat hummen ken ik helaas ook. Ik word er stapelgek van. Het enige wat hier soms tegen helpt is een tutje geven. Dat geluid maakt je echt gek en ik kan er ook niet tegen dat het zo “gehandicapt” lijkt, ook al is dat niet mooi om te zeggen. Zo zijn er nog dingen waar ik me erg aan kan irriteren hoor. Mijn zoontje kan bijvoorbeeld blijven staren naar lichten. Wel, overlaatst kreeg ik het hier zo van op mijn zenuwen omdat hij helemaal in trance was door het licht boven de keukentafel dat we in het donker hebben gegeten. Maar dat ligt er echt aan hoe je dag is. Soms kan je tegen veel, dan kan je weer tegen niets. Heel normaal. En blijven ook vrouwen eh met onze verschrikkelijke hormonen 😋
Daarnaast blijven onze kindjes ook nog “gewone” peuters he, ook al vergeet ik dit zelf soms. Ze gaan echt door veel fases. Dan eten ze weer niet, dan worden ze ‘s nachts weer wakker, dan huilen ze meer... Het is gewoon zo dat wij gewoon verder gaan zoeken bij dit gedrag terwijl echt alle kindjes dit hebben. En dan ga je weer vanuit het ergste uit. Ik moet zeggen dat ik sinds een dikke 2 maanden geen depressief gevoel meer gehad heb. Ben hier erg blij om. Ik herken het gevoel dat je beschrijft als je postpartum depressie weer de kop op steekt. Je kan dan helemaal tegen niets. Alles is teveel en te zwaar. Ik mijn erge periodes heb ik ooit zin gehad om mijn zoontje te slaan (verschrikkelijk, ik weet het), gewoon omdat ik tegen niets kon en alles teveel was. Je bent echt helemaal op. Die periodes kwamen en gingen maar nu gaat het echt al een hele tijd goed. Het heeft denk ik echt te maken dat we nu op weg zijn met mijn zoontje dat ik mijn rust gevonden heb.
Nu, ik las dat jouw huisarts zei dat ze nog geen reden zag om haar door te verwijzen. Als jij dat ook vind en je daar een goed gevoel bij hebt dan moet je dit advies zeker opvolgen. Als dit tegen jouw gevoel ingaat dan moet je je stoute schoenen aantrekken en zelf op pad gaan en afspraken gaan maken.
Heel dapper ook dat je Instagram verwijderd heb! Zelfzorg is dat 😊 Ik heb mijn account op, maar doe er niet veel mee. Veel minder dan vroeger in elk geval en het doet me deugd.
@Namn
On-ge-loof-lijk!!! Jij beschrijft gewoon mijn zoontje! En onze zoontjes zijn even oud! Ik vind dit heel erg straf, zoveel gelijkenissen!
Natuurlijk ben je heel erg welkom om hier mee te lezen! Voel je er niet slecht om als je niet zo graag meeschrijft hier, iedereen moet doen waar hij zich goed bij voelt. Ik ben trouwens ook eigenlijk niet iemand die snel zal schrijven op een forum, maar we hebben hier nu wel een heel erg fijn kliekje 😊 We hopen dat je toch ook wat steun kan halen uit onze verhalen.
Ik zou nochtans ook wel graag privé met je willen praten als je dat wil. Moest je vragen hebben of gewoon je hart wat willen luchten.... Maar ik vraag me echt af hoe we aan elkaars gegevens kunnen geraken zonder dat deze openbaar worden? Iemand een idee? Want ik ben hier ook echt een leek in...
@Namn
Blijkbaar zou je mijn gegevens kunnen opvragen bij het forumbeheer. Ik weet dat er ergens op het forum een link staat met “contact forumbeheer”. Maar geen idee hoe het verder in zijn werk gaat. Je mag het gerust proberen van mij, maar voel je zeker nier verplicht!
Contact
Misschien ook "leuk" om met z'n 4en (of meer moeders die zich herkennen) een besloten Facebook groep of iets dergelijks te hebben.. Als daar behoefte aan is. Dat praat gemakkelijk wellicht. Het is zomaar een idee. Om ervaringen te delen en elkaar op te peppen soms. Of juist goed nieuws en fijne berichten te delen.