U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Spraak- taalachterstand peuter 20 maanden
Hoi iedereen,
Het is niet mijn gewoonte om iets op een forum te posten, maar hier gaat ie dan toch maar...
Ik ben de mama van een zoontje dat een duidelijke achterstand heeft op vlak van spraak en taal. Hij is op zijn 15 maanden vlot beginnen brabbelen... En dat is eigenlijk zo gebleven. Hij maakt geen “standaard” geluiden als “baba” enzo, maar hij heeft echt zijn eigen taaltje. Het klinkt een beetje of hij Zweeds praat 
Daarnaast gebruikt hij eigenlijk zo goed als geen gebaren. Hij wijst niet, en imiteert weinig. Hij zwaait wel “dada”, kan klappen in de handjes en als je “bravo” zegt. Maar daar blijft het zoal bij... Mijn grote zorg is ook dat hij weinig begrijpt. Of dat lijkt toch zo alleszins... Soms denk ik: hij begrijpt me, maar soms ook compleet niet. Maar bijvoorbeeld: ga de schoentjes halen, dat zou bv. een veel te moeilijk opdracht zijn voor hem. Hij reageert verder ook niet consequent op zijn naam.
Verder loopt zijn ontwikkeling goed. Zijn fijne motoriek is heel sterk. Hij liep niet heel vlug (op 15 maanden) maar wel onmiddellijk stevig en goed. Hij klimt en klautert op zowat alles en hij kan zelf eten met een lepel en drinken uit een open beker. Qua grove motoriek valt nog wel op te merken dat hij heel hoog op zijn tippen loopt als hij geen schoentjes aanheeft.
Ook is het een heel sociaal mannetje. Hij is graag tussen de mensen en ziet heel graag kindjes. Hij lacht veel en hij is ook niet snel slecht gezind. Hij is een avonturier en gaat graag op ontdekking.
Het lijkt gewoon soms ook wel dat hij gewoon geen aandacht heeft voor taal/communicatie. Hij is meestal met zijn ding bezig (en vaak ook heel vluchtig in zijn gedrag, het is geen zittend gat), dus het lijkt of hij er gewoon geen interesse voor heeft. Tot nu toe heeft hij er ook nog geen frustraties rond... De onthaal moeder noemt hem ook een “speciaal” manneke, maar kan er haar vinger ook niet echt opleggen.
Zijn gehoor is getest, dat is in orde. Verder hebben we ook al contact opgenomen met de thuisbegeleiding van het KIDS. Er is een kleine wachtlijst maar vanaf februari/maart zouden ze kunnen starten. Ze gaan dus bekijken waar de taal en communicatie spaak loopt en zowel hem als ons hierin begeleiden. Als ze vermoedens hebben dat er echt niet iets ok is, dan kunnen ze ons doorverwijzen naar bv. het COS.
Ik weet dat jullie ook geen antwoord hebben op de vraag “wat is er met mijn zoontje aan de hand”, maar ik vroeg me af of mensen mijn verhaal herkennen. Zelf werk ik als opvoedster met personen met een mentale beperking, en ik heb gewoon al heel veel gezien... Daarom gaan er ook echt drama’s om in mijn hoofd. Zelf ben ik ondertussen ook naar een psycholoog aan het gaan om mijn gedachten wat te ordenen.
Ik vind het juist wel fijn dat dit voor iedereen toegankelijk is
Ik gaf al eens eerder aan dat ik in mijn online zoektocht naar herkenning best wel vaak teleurgesteld raakte. Want je leest af en toe weleens een verhaal van een bezorgde mama, maar nooit eens hoe de ontwikkeling verder verlopen is. En ik wil dan juist steeds weten hoe het verder verlopen is; was het uiteindelijk een laatbloeier of bleek er echt iets te zijn etc. Om die reden zou ik het wel graag zo voort willen zetten. Vind het echt een zegen dat we elkaar gevonden hebben, maar ik gun het andere bezorgde mama's ook zo! We zien (in het geval van Namn die erbij komt bijv) dat een actief openbaar forum voor herkenning en dus ook opluchting kan zorgen.
Ik weet niet hoe jullie erin staan, maar ik ben mezelf echt voornemens om hier- ook in de toekomst- de ontwikkelingen van mijn dochter met jullie( en evt andere bezorgde mama's) te delen.
Uiteraard zijn jullie welkom mijn gegevens op te vragen indien jullie iets prive willen vragen of wat dan ook.
@Wiesje ik moest echt lachen om jouw vb waarin je met een holle rug aardappels schilt! Precies hetzelfde hier! En dat gestaar naar een lamp is ook herkenbaar. Mijn dochter wijst (bijna) niet, maar toevallig wel naar een lamp of klok. Bij 'lamp' wijst ze en zegt ze 'paap' en een klok noemt ze 'ba'. Gek genoeg weet ze een lamp of klok altijd wel te vinden.
Ik vind de tips die je kreeg en met ons deelde ook super. Het klinkt idd heel logisch om iets langs je gezicht te halen. En de ingesproken filmpjes waarin de naam wordt genoemd vind ik echt subliem. Ik ga daar vanavond met broertjes mee starten😁.
Het feit dat je voor de school moet kamperen om je kind in te schrijven is echt bizar. Zoiets kennen wij hier in Nederland niet. Hier bel je de school meestal op en maak je een afspraak voor een rondleiding en schrijf je je kindje in. Er kunnen wel wachtlijsten zijn op scholen maar zolang je maar een beetje op tijd bent komt het vaak helemaal goed.
@Lottedekort wat goed dat je minder op haar aan het letten bent. Je ziet al meteen dat het iets oplevert. Je kunt bijv met je zelf afspreken dat je je zorgen gaat beginnen te maken als ze 2 jaar is en nog geen vooruitgang gezien hebt. Again; makkelijker gezegd dan gedaan. Maar ik zie dus zelf echt meer vooruitgang als ik haar niet zo push.
Trouwens goed dat je je zorgen even bij de dokter neergelegd hebt. Ik snap ook echt dat je niet verder aangedrongen hebt op een verwijzing. Echter wil ik je wel meegeven dat een afspraak bij een kinderarts vaak niet zomaar binnen 2 weekjes gemaakt is. Maak jij je over een paar weken nog zorgen? Dan zou ik alvast een verwijzing vragen om een afspraak in te plannen voor wanneer ze 2 wordt.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik elke dag meer verbering zie. Nog steeds wordt hier niet gewezen naar wat ze wil en ook nog steeds niet veel taalgebruik. Maar wel steeds meer taalbegrip! Ze kan bij een pop(of bij mij) bijna alles aanwijzen; oren,ogen, neus, tanden. Ook haar handjes en voetjes kent ze. Als ik haar vraag om mee naar boven te gaan pakt ze me bij de hand en loopt ze naar de trap. Luisteren naar haar naam gaat ook steeds beter. Als ik boven ben en ik roep haar om te komen, komt ze gewoon zelf de trap op! Dat was voor mij echt een doorbraak.
Iets vragen of delen gebeurd helaas ook nog niet veel.
Ik zit echt te wachten tot ze mij of mijn man gaat roepen. Ik kan echt niet wachten tot het zover is.
woordvinding of moeite met klanken vormen
´Mijn dochter wijst (bijna) niet, maar toevallig wel naar een lamp of klok. Bij 'lamp' wijst ze en zegt ze 'paap' en een klok noemt ze 'ba'. Gek genoeg weet ze een lamp of klok altijd wel te vinden.´
Mijn jongste heeft tot hij 3,5 was geen papa of mama gezegd tegen de juiste persoon. Was papa die dag thuis dan was papa papa en dan was mama ook papa. Was mama die dag thuis dan was mama mama en dan was papa ook mama. Hij kende ons echt wel en wist wel wie wie was maar om het juiste woord te vinden was een groot probleem.
Pas met 4 jaar ging het aantal lettergrepen ook goed, mama kon ook mamamama of mamama zijn, maar om eerlijk te zijn was ik al lang blij dat hij het ongeveer kon zeggen.
De oudere kinderen hebben dit ook gehad, het woord waarmee ze begonnen voor een ding leek vaak niet op ons woord daarvoor. Mijn oudste heeft een bal dagenlang pi genoemd om een voorbeeld te geven, daarna was het duh, en daarna had ze er genoeg van en zei ze het helemaal niet meer. Pas met 2,5 begon ze zelf te oefenen om toch te leren praten.
Overigens is dit voorbeeld een prima voorbeeld dat je met een taalstoornis te maken heeft. Je dochter weet heel goed wat het voorwerp is maar kan het juiste woord niet vinden en/of niet vormen.
Bedankt!
Allereerst bedankt voor jullie reacties! En het is helemaal niet mijn bedoeling om de manier waarop het nu gaat te veranderen hoor! Ik snap ook wel wat jij bedoelt Loepsie. Ik heb regelmatig meegemaakt dat ik iets online vond dat (deels) overeenkwam met mijn zoon, en dan las ik dat voor aan mijn vriend, die vervolgens vroeg: oké, en wat is de diagnose van dat kindje? En dan was dat topic na een paar reacties gestopt, dus wist ik eigenlijk nog niks. En inderdaad – was dit een besloten forum, dan had ik het ook nooit gevonden. Ik heb wel contact opgenomen met forumbeheer voor contactgegevens maar tot nu toe nog geen respons. Hoe dan ook, ga vooral hier verder! 😊
@Loepsie
Bedankt voor je uitgebreide reactie. Fijn dat je meerdere dingen als niet-afwijkend ziet. Interessant dat je noemt dat het feit dat mijn zoontje geen beeld heeft van dagelijkse routines juist een + is wat autisme betreft. Zo heb ik er eigenlijk nog niet naar gekeken. De dingen die ik in autismetests direct kon afvinken waren een gebrek aan alle vormen van communicatie, fladderen bij enthousiasme en terugval van eerder verworven taal. Rond 11 maanden (dus al een jaar geleden) begon hij met zijn eerste woordjes - ja, nee, papa en mama. Hij sprak ze nog niet heel gericht en met betekenis uit, maar het was goed verstaanbaar. In de loop der tijd zijn die woordjes weer verdwenen en is hij weer onverstaanbaar gaan brabbelen. Als ik filmpjes van hem terugkijk van ruim een half jaar of langer terug schrik ik vaak, omdat ik hem daar meer ontwikkeld vind dan momenteel (hij reageert daar direct en helder op zijn naam of op simpele opdrachtjes (zwaaien). Hij is dol op auto's en voorheen reageerde hij direct als hij binnen zat en buiten een auto hoorde langsrijden. Ook dat is nu anders, als ik nu buiten met hem loop en er komt een auto op 1 meter afstand langsrijden kijkt hij niet op of om. Hij loopt echt alsof hij aan het dromen is, hij lijkt ook geen verschil te merken tussen stoep/straat/gras. Ook is het erg lastig om zijn aandacht verbaal te trekken met vragen of zijn naam. Maar als ik hem dan na een minuut allerlei dingen proberen een imitatieopdracht geef (bijv. klap eens in je handjes) doet hij het vaak wel. Dus het is geen gehoorskwestie.
Niet functioneel spelen vind ik een interessante term - zo kan ik zijn speelgedrag inderdaad wel karakteriseren. Het komt redelijk overeen met het autistische speelgedrag in dit filmpje
https://www.youtube.com/watch?time_continue=105&v=YtvP5A5OHpU
Ik heb gelukkig een fijne zwangerschap, bevalling en goede start gehad. Dus daar kan ik het niet aan linken. Wat vervelend dat dat voor jullie niet geldt 
Onlangs heb ik mijn zorgen besproken met de kinderopvang waar mijn zoontje naartoe gaat. Hij is er niet heel veel uren per week en ze vonden het daarom en vanwege zijn jonge leeftijd lastig om er iets over te zeggen, maar boden aan om hem door een orthopedagoog te laten observeren. Hierover heb ik wel getwijfeld (want krijgt hij misschien dan niet juist op jonge leeftijd al een "label"?) maar uiteindelijk heb ik er wel mee ingestemd. Ze adviseerden verder om alles te benoemen wat we doen en om veel voor te lezen. Beide doe ik al - al heb ik vaak wel het idee dat ik de muur aan het voorlezen ben
Ik vind het echt enorm goed dat je dochter al zoveel kan aanwijzen en snapt trouwens! Wat knap!
@Lottedekort:
Herkenbaar van Instagram/facebook. Soms betrap ik me ook juist op het tegenovergestelde gedrag, dan ga ik juist bewust filmpjes opzoeken van andere kinderen van zijn leeftijd, terwijl ik al weet dat het verschil heel groot gaat zijn. Dan zie ik kinderen die hele gesprekken kunnen voeren, "net alsof" koken in hun keukentje, treinbanen en duplokastelen bouwen. En dan kan ik daar weer helemaal van slag van zijn. Of dan lees ik bijvoorbeeld in Oei ik groei (dat soort stomme boeken moet ik ook eigenlijk niet lezen) dat dreumesen van 14 maanden al kunnen “helpen” met de afwas of de was vouwen, terwijl mijn kind zelfs met 21 helemaal geen besef heeft van dat soort taken, hij zou enkel gaan rondwandelen met de afwasborstel of met een schoonmaakdoekje. Goed dat je het hebt verwijderd en het allemaal wat meer los kunt laten ook. Bij mij verschilt het loslaten per dag. Als hij opeens een helder moment heeft en zomaar op drie simpele aangeleerde opdrachtjes reageert, kan mijn hele dag daar al goed van zijn. Maar hetzelfde geldt helaas ook omgekeerd.
Omdat het mijn oudste kind is heb ik geen idee of de "bubbel" inderdaad normaal gedrag is. Maar ik merk wel een groot verschil met andere, vaak ook jongere kinderen, die weten dat er een koekje in de luiertas zit, speelgoed in de speelgoedkist, drinken in de keuken, filmpje in de tv. Mijn zoon vraagt nooit om iets. Dat zag ik eerst altijd als een voordeel als ik andere kindjes zag zeuren om drinken/eten/naar buiten/Bob de bouwer/boekje lezen, maar inmiddels weet ik niet meer zo goed wat ik ervan moet denken. Het lijkt me een goed teken dat jouw dochter al meerdere associaties heeft. Ik zou echt blij zijn als mijn zoon zou gaan jengelen en dreinen om wat dan ook . Wat vond je ervan dat de huisarts je nog niet wilde doorsturen? Heb je het geduld om het allemaal nog een paar maanden af te wachten? Er is inderdaad wel een wachtlijst voor de kinderarts, in ons geval bijna twee maanden.
@Wiesje
Ik vind het ook heel frappant – temeer omdat ik al zoveel sites in zowel Nederlands als Engels heb afgestruind naar mensen met dezelfde ervaring – en dan vind ik één hetzelfde verhaal – met ook nog een even oud jongetje. Erg bijzonder 😊. Ik ga aan de slag met de twee tips die je noemt. En ik heb het boek Praten doe je met z’n tweeën inmiddels in huis, nu nog de tijd vinden om hem te lezen.
Wat scholen betreft kan ik natuurlijk niet voor iedereen spreken maar ik ben daar persoonlijk nog niet zo mee bezig. Kindjes in Nederland gaan pas met 4 jaar naar school. Het lijkt me wel een heel lastige keuze. En wat bizar dat je echt moet kamperen voor de school van keuze als dat een populaire school is!
Hoe heet het spelletje op de iPad waar je over schreef?
Hmmm het zou best kunnen Fransien
Ik heb me weleens ingelezen betreft de kenmerken van een TOS. Sommige dingen komen echt overeen. Ik zal eens wat dingen noemen die mijn dochter doet/zegt...
Mijn dochter zegt ook mamama en papapa. Bij ellende zegt ze standaard mamama. Ik weet dan nooit zo goed of ze specifiek mij bedoelt want ze hoeft er niet per se voor bij me in de buurt te zijn. Ze heeft me dus weleens 'mam' geroepen nog niet zo lang geleden. Ook als ik haar opdracht geef iets aan papa te geven of ze 'vragen' zegt ze me soms na 'pa pa'. Wat je zegt; ze weet wel echt wie mama en papa zijn.
Zij gebruikt voor meerdere woorden dezelfde klank of hetzelfde woord. Aan de klemtoon die ze dan zet en de situatie weet ik dan wat ze bedoelt. Een vb het woord 'open' spreekt zij uit als apeh. Het woord gebruikt ze als iets echt open moet(een deur of een zak chips) maar ook als ze uit haar bedje of eetstoel wil(dan betekent het hopla) en het betekent ook 'appel'. Ze vraagt soms om hulp bij iets pakken en dan is het 'epeh' (helpen) maar ze spreekt het dus bijna uit als bovenstaande woorden. Dus voor 4 woorden dezelfde klank.
'Ba' betekent dus klok maar ook Nijntje is 'ba'. 'Klaar' gebruikt ze ook heel veel; wanneer ze bijv klaar is met haar eten of fles maar ook wanneer ze bovenaan de trap gearriveerd is of aangekleed is. En ze gebruikt het ook als ze ergens geen zin meer in heeft. Eigenlijk alles wat iets moet betekenen als 'stop' of 'genoeg' is 'klaar'.
'Nee' is 'dee'. Soms gebruikt ze het wel wanneer ze iets niet wil maar meestal schudt ze haar hoofd of sluit ze haar ogen en wendt ze haar gezicht af als ze iets niet wil. Ik dacht ook zoiets eerder te lezen in jouw verhaal.
Tellen is 'ee, ee, ie' en als je zelf telt en je bent bij 9 dan zegt zij 'tete' wat dus 10 is. 'Oo' is 'oor'. Ze probeert wel alles na te zeggen wat je haar voorzegt. Alsjeblieft is 'a-tet' en 'tafel' is 'tata'. Het lijkt eerder op spraak van iemand van 15 maanden dan 21 maanden.
Ze 'zingt' en 'neuriet' aan 1 stuk door. Alleen het deuntje klopt en wanneer er klanken in het liedje voorkomen ook. De woorden zelf lijken er vaak niet eens op haha.
Qua taalbegrip ook nog niet wat het moet zijn. Het gaat wel steeds beter. Als ik der bijv vraag om haar schoenen te pakken gaat ze sinds kort naar de kapstok en kijkt dan omhoog. Dus het idee is er alleen het is het nog net niet. Vraag ik haar een banaan te pakken loopt ze naar de fruitschaal en zegt ze 'hmmmm'.
Haar broertjes kan ze nog niet uit elkaar houden. Als ik naar het ene broertje vraag loopt ze naar het andere. Ik ga beginnen met een video opname zoals Wiesje als tip deelde.
Dit is een beetje hoe het bij haar gaat. Herken jij hier iets van? Wezen jouw kinderen met taalstoornis wel naar dingen die ze wilden met 21 maanden? Deelden ze ook dingen?
Het gekke is dat ik mij niet kan herinneren dat mijn zoons op deze leeftijd wezen en deelden. Maar dat kan natuurlijk ook omdat ik er toen totaal niet mee bezig was.
Ik wil trouwens nog even zeggen dat ik ondanks mijn zorgen eigenlijk heel erg blij ben dat ze zoveel doet en kan. Ik weet niet of ik het weleens verteld heb maar mijn dochter heeft een hele moeilijke start gehad. Hele lage bloedsuikers waarbij ze bij haar geboorte bijna in een soort coma geraakte. Ze had ook een laag geboortegewicht (2kilo met 37 weken) dus kennelijk was er in mijn buik al iets waardoor de groei niet was zoals had gemoeten. Dat is ook 1 van de redenen dat mijn man soms een beetje geïrriteerd raakt door mij; hij is heel dankbaar dat ze geen hersenbeschadiging oid heeft opgelopen want ze had het wel moeilijk in mijn buik. We weten dat omdat ze direct na haar geboorte een hersenecho heeft gehad. Er is ook vaak gezegd dat het feit dat ze een moeilijke start heeft gehad en oudere broertjes heeft wel een goede verklaring voor haar 'vertraging' kan zijn. Dat wordt vaker gezien bij dergelijke gevallen.
Heb je al weleens de mening van een logopedist/ arts gevraagd Na
Ik begrijp je zorgen. Vooral als je aangeeft dat hij eerder verworven vaardigheden verloren heeft. In taal is dat niet zo heel gek; het schijnt te kunnen dat ze woorden vergeten en later weer oprakelen. In gedrag zou ik het eigenlijk niet weten; bij mij is het andersom. Heb je al weleens door een professional laten 'meekijken'? Jouw vb van die auto van een meter afstand; mijn dochter had die auto een paar maanden geleden echt niet gezien. Nu verschilt het; het ene moment kan ze te druk bezig zijn met een blad wat voor haar op en neer dwarrelt en het andere moment ziet ze iets wat meters bij der vandaan gebeurd. Maar als ik nu naar iets wijs kijkt ze wel, eerder gewoon echt niet.
Ik heb ook net als jullie last van het feit dat andere kindjes van haar leeftijd al verder zijn qua ontwikkeling. Alleen al het feit dat die 'mama' roepen ben ik zo jaloers op! Betreft associaties hier ook wisselend. Maar soms lijkt iets alsof ze het niet snappen terwijl ze dat wel doen. Ik weet niet of je mijn vb van de 'luier weggooien' gelezen hebt? Daaruit bleek dat ze meer snapt dan wat lijkt; ze heeft soms gewoon geen zin. Zou dit bij jouw zoontje ook het geval kunnen zijn?
Woorden die verdwijnen
Oef, dat is zo kenmerkend, zowel mijn oudste als mijn jongste waren vroeg met hun eerste woordjes. Ze zeiden het een paar keer en gingen daarna terug naar gebrabbel, en heel soms kwam er een woord voorbij wat dan perfect klonk maar dat hoorde je daarna ook niet weer.
Yep, dit wijst absoluut op een TOS en is geen kenmerk van autisme.
Overigens hebben 3 van mijn kinderen en mijn man de diagnose TOS en bij geen van hen is ooit maar autisme geopperd na de leeftijd van 3 jaar. Ze zijn heel communicatief en sociaal.
Bij autisme hoort een secundaire spraaktaalstoornis en ik ken maar 1 kind waarbij de combi TOS en ASS (en ADHD) voorkomt. Overigens heeft dat meisje absoluut geen moeilijke start gehad, prima zwangerschap, prima bevalling, geen zuurstoftekort of laag gewicht of wat dan ook.
Loepsie: mijn kinderen bij 21 maanden
Oef, eigenlijk weet ik het niet meer precies.
Ik weet nog een hoop omdat ik zo vaak heb moeten uitleggen wanneer de eerste woordjes kwamen, wanneer ze begonnen met praten, wanneet ze met 2-woorden-zinnetjes begonnen...
Maar wat jij vertelt met spraakontwikkeling lijkt als twee druppels water, hooguit waren die van mij wat later.
Kinderen snappen vaak meer dan ze uit kunnen drukken, dat is normaal. Mijn kinderen snapten veel meer dan ze konden zeggen. Ze hadden moeite met praten maar niet met communiceren. Ze wisten ons prima duidelijk te maken wat ze wilden, waar ze naar toe wilden, wat ze absoluut niet wilden. Ze knuffelden rustig eens lekker tegen ons aan als ze moe waren.
Het is zo gebleven. Nog steeds heeft mijn 14-jarige dat ze bij spanning totaal niet op woorden kan komen en dan amper kan uitleggen dat ze vergeten is dat ze de volgende ochtend een werkstuk in moet leveren waar ze nog helemaal niet aan begonnen is. Ze valt dan nog steeds terug op wijzen, maar heeft wel geleerd om een glaasje water te pakken, wat ademhalingsoefeningen te doen en zich te kalmeren en het dan nog eens te proberen.
Jullie hebben gelijk hoor!
Ik wil ook graag dat dit openbaar blijft. Om dezelfde reden, namelijk dat mensen die in hetzelfde schuitje zitten kunnen lezen hoe dit afloopt en ook dat we hen een hart onder de riem kunnen steken.
Maar ik begrijp ook dat niet niet voor iedereen is weggelegd, dus ik had het zeker ook zien zitten om privé apart met Namn te communiceren naast deze groep. Maar zoals ik dat hoor is dat niet nodig 😊 Maar laat maar weten hé Namn moest je het toch ooit graag willen!
Loepsie: Het is wel al heel goed dat jouw dochtertje dezelfde klanken maakt bij dezelfde woorden. Er worden associaties gelegd en dat is super! Dat is hier helemaal nog niet het geval hoor 😅 Hij wilt ook het woordje “mama” niet meer zeggen 😔 Heel jammer, maar ik wil hem ook niet pushen. Ik zeg het een paar keer en als hij het niet nazegt dan hoop ik dat het voor wat later is... Ook heel flink van je dochter dat ze al zoveel kan benoemen! Amai seg, een mens zou er een beetje jaloers van worden 😉 Nee nee, jouw meid doet het onwerkelijk goed! Daar zijn we ongetwijfeld allemaal blij om!
Als er nog tips zijn van de thuisbegeleiding zet ik ze hier zeker neer! De volgende keer dat ze komen is 18 februari.
Dat kamperen is echt te gek voor woorden! Typisch België eigenlijk. Maar dat is natuurlijk een andere kwestie 😜
Ik wist niet dat je dochtertje zo’n moeilijke start heeft gehad. Amai, zo heftig. Heel begrijpelijk dat je je dan meer zorgen maakt hoor. Ik heb dat namelijk ook. Tijdens mijn zwangerschap had ik op mijn 31 weken erge bloedingen. Ze wisten niet waar ze van kwamen. 11 dagen ziekenhuis en daarna moeten plat liggen tot aan de geboorte. Zoon is wel met een ok geboortegewicht geboren op 38 weken. En ik moet zeggen dat ik toen al aan het panikeren was dat dit gevolgen met zich zou meebrengen, en iets in mij denk ook dat zijn achterstand wel eens met mijn bloedingen te maken kan hebben. Of ook gewoon helemaal niet en is het toeval. Maar het is toch iets dat wringt.
Namn: Wel, weer omschrijf je zoveel zaken die mijn zoontje ook kenmerkt. Ik heb die autismetesten ook gedaan, en daar kwam ik hetzelfde uit. Alleen heeft mijn zoontje nooit woorden gehad, en de jouwe dus wel. Dus daarom zit toch een beetje verschil. Het filmpje waarvan je de link gepost hebt kende ik al (duh, ik denk dat ik elk autismefilmpje gezien heb op YouTube), en ik moet zeggen dat mijn zoontje bepaalde zaken ook nog niet, maar dat hij op een halfjaar tijd toch veel minder autistische kantjes heeft op vlak van spelen. Onze volgende afspraak bij het COS is voor een spelobservatie, dus dan zal ik er meer weten over te zeggen 😉 Helaas is dat nog wachten tot 14 maart.
Ik begrijp dat je niet wil dat je zoontje een “label” krijgt. Nochtans gaf het mij veel rust dat we eindelijk “op weg” waren met mijn zoontje. Ik werd letterlijk gek van dat wachten. Als hij over enkele maanden toch een label zou krijgen van het COS gaat dat balen zijn. Serieus balen. Maar helaas geraak je nooit aan aangepaste hulp (als dit nodig blijkt te zijn) zonder label. Dus ik pak het er dan maar bij en bekijk het eerder als een inkomticketje voor aangepaste zorg.
De thuisbegeleidinging zei ook dat “de bubbel” ook heel kenmerkend is voor kinderen die nog niet of weinig communiceren. Ze hebben een heel ander contact met de buitenwereld. Dit lijkt inderdaad op autistiform gedrag, maar moet dit niet perse zijn. Een TOS wordt blijkbaar vaak voor autisme aangezien. Mijn zoontje maakt ook echt weinig associaties en vraagt om weinig. Wat komt hij vragen? Om de IPad en de TV op te zetten (hij brengt dat de afstandsbediening of de IPad naar ons) en daar blijft het zowat bij. Soms neemt hij ons ook bij de vinger en neemt hij ons mee naar wat hij wilt hebben. Bv. Als hij een beker ziet staan op tafel dan reikt hij met onze hand daar naartoe. Maar die zaken zijn eerder beperkt hoor.
Vind jouw zoontje het gemakkelijk om zelf te eten? Die van mij deed dat best wel goed, maar tegenwoordig geeft hij de lepel aan mij en wilt hij dat ik hem voer. Ook wilt hij zijn drinkbeker niet altijd vasthouden en moet ik dat doen. Terwijl hij dat zo goed kan! Die zaken maken me wel eens angstig hoor, want dit is echt een kenmerk van autisme. Of een fase ja, misschien is het een fase. Ik weet het allemaal niet zo goed soms 🙈
Ik wist trouwens niet dat in Nederland kindjes pas op 4jaar naar school gaan! Hier op 2,5. Kan je dan geloven? Die kleine dutskes zijn bijna even groot als hun boekentasje. Brrr, ik wil er echt nog niet aan denken.
De spelletjes die mijn zoontje graag speelt zijn de spelletjes van “Bimi Boo”. Je kan ze vinden in de App Store. Je zijn gratis te downloaden en als je een uitgebreidere versie wilt dan betaal je een bedragje bij. Mijn zoontje vind vooral de puzzels en sorteerspelletjes het leukste.
Fransien: Jij bent duidelijk een expert in TOS’en! 😊 Niet verkeerd bedoeld he... Ik blijf het gewoon heel erg straf vinden dat een TOS echt zoveel kenmerken heeft van autisme, maar toch ook weer niet. Ik wist er wel al wat, maar dat kindjes met een TOS woorden konden verliezen wist ik dus weer niet. Pff, in geval van mijn zoontje weet ik het echt niet! Op vlak van communicatie heeft hij buiten het praten en taalbegrip ook nog wel wat andere autistische kenmerken zoals het moeilijk geven van oogcontact naar vreemden, maar langs de andere kant heeft hij echt GEEN structuur nodig, wat eigenlijk hét autismekenmerk is. Ik weet het echt niet... Ik hoop dat ik over een paar maanden wat meer weet en dan deel ik het je graag.
Was maar een suggestie haha
Ik vind het prima om via dit forum te blijven communiceren hoor. Het was zomaar een suggestie.
Gisteren weer een gesprek gehad met mijn vriend en we willen binnenkort toch terug naar de huisarts om wat dingen aan te kaarten. Al is het maar voor onze gerust stelling. Met name die van mij. (het niet praten, niet altijd reageren op naam, afwezig kunnen zijn, geen fantasie spel, weinig nadoen) maar sinds kort ben ik nog ergens anders achter gekomen. Mijn dochter kan soms compleet verkrampd en rood aangelopen in de kinderstoel of buggy zitten te "wippen". Ze is dan ook helemaal in trance. Na wat gegoogle denk ik dat dit zogenaamd "zelf stimulatie" kan zijn. (pdfff weer wat aparts...) de huisarts wil dat ik het film en aan de hand daarvan wil hij me daarvoor dan doorsturen naar een kinderarts. Dusja dan kaart ik ook meteen de andere punten aan natuurlijk..
Zelfstimulatie
"Masturbatie bij kinderen
Masturberen – of beter gezegd: jezelf stimuleren – is een normaal verschijnsel dat bij kinderen veel vaker voorkomt dan veel mensen denken. In de Vraagbaak 'Seksuele opvoeding' is daar al veel over geschreven.
Uw zoon doet het in zijn slaap. Overdag helpt 'wiebelen' hem om zich te ontspannen, en 's nachts kennelijk ook."
BVIKZ
Met een kind waar wat mee is, maar (nog) niet duidelijk wat het dan is, ben je kwetsbaar voor een zorgmelding. Zeker als er dit soort verhalen bovenkomen. Zelfstimulatie is volstrekt normaal voor kinderen en zo klein hebben ze nog niet door dat ze dat moeten bewaren voor de privacy van hun kamer, dat moet jij ze bijbrengen.
Maar bij zorginstanties kunnen er ook belletjes gaan rinkelen dat er sprake kan zijn van misbruik. Dus een 'normaal' gesprek over deze zaken is eigenlijk niet mogelijk. Want wanneer is er sprake van misbruik en wanneer is zoiets normaal?
Ook thuishulp zou ik echt niet om vragen. Houdt het liever klinisch en bij de onderzoeksinstelling zelf. Thuis kan men van alles van jou persoonlijk in verband gaan brengen met 'kindermishandeling'.
Verdiep je eens in de verhalen van de BVIKZ. Niet te argeloos. Jeugdhulpverlening kan prima zijn en een grote steun maar ook vreemd en ondermijnend als er een misverstand is, onbegrip, een conflict. En als je niet weet wat je kind mankeert is er ruimte voor foute interpretaties.
Laten we het dan maar zo voortzetten 😊
@Fransien het is dus goed mogelijk dat ze een tos heeft. Jij schreef eerder ook dat jouw kind haar eigen wereldje had en jullie daarin mochten helpen. Zo ervaar ik dat precies bij mijn dochter. Qua communicatie; echt alleen als het in haar straatje past. Ik kijk het nog even aan en mocht ze nog geen vorderingen hebben gemaakt bij 2 jaar laat ik haar onderzoeken. Ik neem het lekker breed en laat dan ook kijken naar een TOS. Met welke leeftijd heb jij je kind actief laten onderzoeken? Mijn logopediste liet trouwens al vallen dat als we over een poosje nog twijfels hebben ze ons door gaat sturen naar kentalis.
@Wiesje dat zelfstandig eten met bestek heeft mijn dochter sowieso nooit echt goed onder de knie gehad. Moet ook eerlijk zeggen dat ik het ook wel makkelijker vind haar zelf te voeren. Ze eet het liefst met haar blote handen en dat vind ik eigenlijk ook wel prima. Dat bestek komt wel. Ze drinkt al wel al heel vroeg zelf uit een open beker, met 12 maanden al.
Associaties heeft ze dus al en er zit echt wel heel veel in bij haar. Het komt er alleen zelf nog niet zo uit. Het is idd heel logisch dat als je nog in die 'bubbel' zit, alles een beetje langs je heen gaat. Hetzelfde met het oogcontact; als dat heel goed was dan zouden ze niet zo in hun eigen bubbel meer zitten. Mijn dochter kijkt volwassenen echt alleen aan als ze vindt dat je iets interessants te vertellen/zingen hebt. Sowieso vind ik haar buiten wel anders dan binnen. Buiten heb ik veel meer moeite haar aandacht te krijgen dan thuis.
@Lotte goed dat jullie er nog eens over in gesprek gaan met de ha. Ik snap je wel hoor tis echt heel dubbel. Als zo'n professional zegt geen 'afwijking' te zien, dan klamp je je daar aan vast. Anderzijds gaat het toch knagen; je denkt hij ziet haar maar een uurtje oid. Je kunt alvast een verwijzing vragen en een afspraak maken bij de kinderarts. Hoeft niet voor over 3 weken maar bijv over 3 maanden. Dan staat die iig al vast.
Wat je vertelt over het heen en weer wippen herken ik niet. Ik snap wel heeeeel erg goed wat je bedoeld met 'weer iets aparts'. Da's balen he, als ze weer een 'rariteit' vertonen...
Alsof je nog niet genoeg te verduren hebt met alles wat ze al (niet) doen.
1 van jullie vertelde dat haar kindje op de tenen liep. Ik zag mijn dochter onlangs dat ineens ook doen. Eerste wat ik dacht was 'o nee he, weeeeer iets erbij'. Het was uiteindelijk maar 1 dag; bleek dat haar schoentjes te klein waren geworden 🙄.
Ik heb wel vaker dat mijn dochter iets 'geks' doet hoor. Meestal is dat na een paar dagen/weken weer voorbij.
Ik begrijp jou reacties niet Annej
Sorry Annej, maar jou reacties zijn echt heel vreemd en ook onduidelijk. Waar haak je nu eigenlijk precies op in en wat is je punt?
Mijn dochter wiebelt in de kinderstoel en buggy. Is dan afwezig... Op de kinderopvang weten ze ook dat ze dit soms doet en heb het notabene zelf gevraagd wat zij ervan vinden. Komt vaker voor. Ze maakte er totaal geen raar "ding" van.
Mijn huisarts reageerde er ook heel normaal op. Sterker nog. Hij wilde mij niet doorverwijzen naar een kinderarts. Maar omdat ik aangaf dat ze dan ook afwezig is wilde hij het toch eens zelf zien via een filmpje. Om uit te sluiten dat het iets neurologisch zou zijn.
Ze doet dit achteraf gezien al sinds ze 8 mnd is ofzo. En nooit tijdens het spelen of bij het slapen gaan.
Ik begrijp heel die overdreven reactie niet waar je misbruik erbij haalt.
Dat bedoel ik
Dat je niet begrijpt waar dat vandaan komt is wel logisch. Maar het is met een kind dat zorg nodig heeft belangrijk je te hoeden voor de keerzijde van de medaille.
Je denkt dat je volstrekt nuttig advies vraagt aan deskundigen. Echter door de meldcode zijn alle deskundigen gehouden aan het protocol 'kindermishandeling'.
Het is belangrijk als ouder daar op bedacht te zijn want het kan je zomaar overkomen dat je ineens de hulpverlening tegenover je krijgt in plaats van samen met jou.
Wie zich meldt bij de jeugdhulpverlening verdient een waarschuwing dat het geen vrijblijvende zaak is.
Je denkt dat 'men' weet wat 'kindermishandeling' is en daar houdt jij je toch niet mee bezig? Echter dat is een illusie. Als er onenigheid ontstaat, er is een mismatch, hulpverleners hebben geen antwoord op jou dringende vraag, er ontstaat handelingsverlegenheid, dan kun je zomaar een doel worden van een melding.
Je kunt deze waarschuwing negeren tot het je overkomt. Handiger is om er meer rekening mee te houden zodat je weet hoe te handelen als het toch zover komt.
Je behoort tot een risicogroep. Een kind met ontwikkelingsproblemen zonder een duidelijke diagnose. Met een (over)bezorgde ouder.
Belachelijke reactie.
Deze reactie vind ik zo tactloos en vreemd.
Het slaat werkelijk waar nergens op.
Ik ben in staat om hier niet meer mee te schrijven omdat ik me echt gekwetst voel.
Dat vind ik jammer want de meiden hier kan ik fijn mee praten. Maar ben nu heel erg afgeknapt.
Fijne dag verder.
AnneJ
AnneJ heeft haar eigen jeugdzorgtopic, zodat ze niet meer allerlei draadjes vervuilt met misplaatste reacties. Ik zou haar reacties hier gewoon negeren.
Heh? Wat gebeurde hier nou?
Jouw reacties slaan kant noch wal AnneJ. Waarvoor was dat nou weer nodig? Dus jij wilt zeggen dat wij(allemaal want we hebben allemaal dezelfde zorgen als Lotte) een risico lopen om de hulpverlening tegen ons te krijgen omdat we niet weten waarom onze kindjes zich wat trager ontwikkelen? Dat is echt bullshit!
Als je al iemand ergens(ongevraagd) voor wilt waarschuwen doe dat dan met nuance. Je pent hier zomaar je complottheorieën neer en vermeldt daarbij voor het gemak nog even tussen neus en lippen door dat haar zij weleens verdacht zou kunnen worden van 'kindermishandeling'. Je geeft die arme meid die al onzeker en verdrietig is nog even een extra trap in haar rug waardoor ze nog dieper in de donkere put van onzekerheid valt.
@Lottedekort aan de reactie van Pluk te lezen is het iemand die bekend is met het vervuilen van topics. Gewoon laten gaan..
Ik snap wel wat je bedoelt, ik ben ook afgeknapt
Vind het opeens niet leuk meer dat iedereen mee kan lezen. Dat is het risico van een openbaar forum. Iedereen kan anoniem zijn mening, ervaringen of hersenspinsels neerkalken; positief of negatief. Ik denk er ook over hier niet meer te schrijven. Echt jammer want ik wilde dit juist graag actueel houden; niet alleen voor ons maar ook voor andere mama's.
Oooh nee seg :(
AnneJ, ik hoop dat ge u goed voelt. We hadden hier een fijn groepje en hadden veel steun aan elkaar. Door jou kutopmerkingen dreigen we dit allemaal te verliezen!! Daarbij, WEET je wel wat je zegt? Kindermishandeling?? Met alle zorgen die we nu al hebben krijgen we zelfs dat naar ons hoofd gesmeten... Dat we zelf dáár ook angstig voor moeten worden. Je weet niet wat je zegt! Ik ben echt zó boos! Je hebt het goed verziekt hier. Trouwens, als jij over kindermishandeling begint in dit topic dan kan het bijna niet anders dat je zelf iets op je kerfstok hebt en zelf er schuldig aan bent bevonden. Het kan niet zijn dat je “zomaar” dit item aansnijdt. Wat denk je wel?? Wij zijn mama’s met zorgen, mama’s die zorgen hebben omdat we onze kinderen zo graag zien. En jij begint over het walgelijkste wat iemand een kind kan aandoen? Echt nee echt, je spoort zelf niet volgens mij. En dan nog al die bullshit over “masturbatie”. Ja, zelfstimulatie kan op jonge leeftijd. Maar dit is in dit geval echt niet aan de hand. Je hebt een zieke geest! Bah!
Ik ben echt razend!
Komaan meiden!
Lieverds, we mogen ons niet laten kisten door zo’n ziek iemand!
Misschien moeten we toch maar een Facebook groep aanmaken?
Als ik meer weet over mijn zoontje kan ik de uitkomst hier nog neerpennen voor de andere mama’s... Ik vind het heel erg dat is moeten gebeuren. Maar ik wil jullie echt niet kwijt 😔 Ik haal hier echt zoveel steun uit....
Waarschuwing
Natuurlijk trek ik me terug in mijn 'eigen' draadje, maar een waarschuwing lijkt me op zijn plaats. Daar hoef ik verder ook niet over uit te weiden.
Zelf is het me namelijk ook overkomen dat ik dacht juist goed bezig te zijn met een lastige situatie met zieke kinderen en dan krijg je zoiets. Hoe bestaat het ! Ik was graag gewaarschuwd dan was ik minder geschokt toen het ons overkwam. Ik heb de rechtzaken wel gewonnen maar het is een dramatisch proces en voorkomen is beter dan genezen.
Je kunt het gewoonweg niet geloven. Maar inmiddels is er al heel veel over geschreven en op andere manieren gepubliceerd. En het gaat door.
Vergeet mij, ik doe er echt niet toe, maar onthoud bijvoorbeeld wel de stichting KOG. Mocht je toch wat beter geinformeerd willen worden. Of hulp nodig hebben.
AnneJ
Anne is echt een fijn persoon, maar ze schiet soms door.
Ik heb vaak veel aan haar opmerkingen gehad maar ze kan soms wat doordrijven.
Wat mij betreft, ik ben door dit forum op het spoor van TOS gezet en heb op as toen mijn oudste 6 was de eerste diagnose gehaald. De rest is vervolg cq geschiedenis.
Maak je niet te druk en weet dat je de expert bent vwb je eigen kind.
Negeren
Op die bizarre kwetsende onzin van hierboven ga ik niet eens reageren.
Wiesje - ik wil ook graag met je in contact komen gezien onze kindjes zo op elkaar lijken. Het forumbeheer reageert niet dus ik heb even een e-mailadres aangemaakt: [email protected]. Als je daar nu je telefoonnummer of e-mailadres naartoe mailt kan ik via Whatsapp of mail contact met je opnemen.
(mocht de rest ook interesse hebben, zijn jullie natuurlijk van harte welkom)
Dankjewel meiden
Voor de lieve reacties!
Ik negeer haar nu verder. Was er gisteren avond gewoon niet goed van zeg. Vond het zo'n bizarre reactie.
Ik wil ook dat we gewoon ons hart kunnen blijven luchten hoor! Maar ben nu meer op mijn hoede. Ik schrijf hele persoonlijke dingen. Maar iedereen leest mee en kan dus ook daar gemeen of onzinnig op reageren. Heb genoeg aan m'n hoofd. Zit daar niet op te wachten. Maar wil het delen van ervaringen en de herkenning niet kwijt.
Zal erover denken ook mijn gegevens te mailen naar dat adres.
blijven dames!
Annej heeft slechte ervaringen tijdens het vinden van hulp, dat zij zelf de kwaaie pier kreeg toebespeeld, dat men dacht dat er kindermishandeling in het spel was. Het is geen ziek geluid, het komt voor.
Ik heb er echter totaal geen ervaring mee. Wat moet je anders? Maar geen hulp zoeken? Juist is het belangrijk er zo vroeg mogelijk bij te zijn.
Het lastige is dat je tot 2 jaar grote verschillen ziet die volkomen normaal zijn en dat het nog van alles kan zijn. Bij mijn zoon begon het pas met 2,5 op te vallen dat er wat mis was.
De stoornis die het meeste voorkomt is een taalstoornis of autisme en het is fijn dat te weten om je kind te kunnen helpen met de ontwikkeling. Maar ook al is er nog geen diagnose en komt die er nooit, dan kan het geen kwaad de taalverwerking/praten te stimuleren.
Ik hoop dat jullie blijven om elkaar te steunen en herkenning te vinden bij elkaar om deze onzekere tijd te overbruggen.