U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
School doet weer moeilijk
Zoon is net op het VO begonnen en doet het daar volgens mij goed. Eén vak wil nog niet zo lukken, maar de leerkracht is dan ook nogal warrig volgens oudere zus, die hem ook gehad heeft. Ook werkstukken willen nog niet zo, al zie ik wel verbetering. Huiswerk opschrijven is ook een aandachtspunt. Maar zoon is gelukkig en groeit razendsnel, zowel geestelijk als lichamelijk. Zijn cijfers zijn prima, op dat ene vak na. Maar ja, er zijn "zorgen". Men vraagt zich af of hij op deze school wel op zijn plek is. HUH??
Binnenkort gesprek (door ons aangevraagd). Hoe zorg ik dat ik niet ontplof? Wat werkt en wat niet? Graag tips. Helaas is het huiswerk in Magister laten zetten geen optie op deze school.
Ik wil gewoon dat er niet op deze manier naar mijn zoon gekeken wordt. In andere klassen zitten kinderen die zich misdragen en regelmatig stoned in de les komen, maar mijn brave en slimme zoon wordt onder een vergrootglas gelegd. Dat moet stoppen, maar hoe?
Evanlyn
dank je. Ja, passend onderwijs inderdaad. Hopelijk valt het bij jullie allemaal mee.
Ik zal nu naar de leerplichtambtenaar om alles nog eens door te spreken.
Agatha
Rapport kinderombudsman naar de school?
En melden bij Lous Ypma van de PvdA.
http://www.vosabb.nl/oproep-nu-al-handelen-naar-regels-passend-onderwijs/
leerplichtambtenaar
Verder zou ik het ook maar over me heen laten komen. Leerplichtambtenaren doen ook maar 'gewoon' hun werk al slaat het nergens op en helpt het niet en helpt het kinderen van de wal in de sloot.
Mocht je opgeroepen worden stuur dan netjes je eigen verhaal naar de leerplichtambtenaar toe, feitelijk geen emoverhaal, en houdt je rug recht. Neem je paspoort mee.
Ze stellen zich soms formeel op maar dat kun jij ook. Laat maar voorkomen als ze daar mee dreigen. Jij komt op voor je kind.
Zonodig accepteer je de boete al ga je daar tegen in beroep.
Ze hebben niet met criminelen van doen al behandelen ze je als een wetsovertreder. Aan jou ligt het niet.
Probeer emotionele schade te voorkomen.
Zei zij nadat het zaakje jaren alle gemoederen had verhit.:-)
Ik wens je sterkte Agatha. Je bent niet de enige die dit geen manier vind om met ouders en kinderen om te gaan.
Ken je deze site?
Agatha, als het goed is dan heeft jouw school/samenwerkingsverband een mening/oplossing over schoolangst.
Ken je deze site? https://schoolweigering.nl
Het filmpje laat aardig zien hoe er tegen schoolweigeren wordt aangekeken. Vooral het slot (de leerling hoort ondertussen thuis geen privileges te krijgen: geen tv, geen beeldscherm, etc.)
De opvatting is o.a. van Bieneke Nienhuis. Ze heeft er ook een boek over geschreven.
Dat maakt natuurlijk niet dat ze gelijk heeft. Het maakt wel dat een een opvatting is waar je rekening mee te houden hebt.
Zowel de school (is er een stappenplan?) als de ouders en de leerling.
Het lijkt in die opzet heel sterk op hoe werknemers zich moeten gedragen als ze overspannen zijn. Dat is in alles proberen te re-intergreren, geen werk weigeren, maar tegelijk ook de belemmering erkend krijgen.
communicatie
Het kan ook zomaar zijn dat de leerplichtambtenaar je steunt en nog goede regionale adviezen heeft, sluit dat niet uit. Ze kunnen je zelfs ook nog op weg helpen terwijl ze je formeel aan het beboeten zijn.
Dus verwacht van de leerplichtambtenaar hulp en straf, eigenlijk zoals het in de hele jeugdhulpverlening is tegenwoordig.
Die methode
"Het filmpje laat aardig zien hoe er tegen schoolweigeren wordt aangekeken. Vooral het slot (de leerling hoort ondertussen thuis geen privileges te krijgen: geen tv, geen beeldscherm, etc.)"
Dit is een 'geloof' van mensen die beter zouden moeten weten.
Niemand heeft nog kunnen aantonen dat dit helpt. Het aantal thuiszitters neemt dankzij dit soort onprofessioneel gedreig alleen maar verder toe. Want je neemt de angst van een kind niet serieus en je helpt niet om de belemmeringen op te ruimen. Dwingen leidt tot geestelijke schade en daar wil je niet verantwoordelijk voor zijn.
Dan maar een softie.
Leren moet in vrijheid gebeuren anders gebeurt het niet.
argument Evanlyn
Je kind heeft nu een balans gevonden die je niet wil verstoren want altijd ligt schoolweigering, uit angst en onbegrip/uitsluiting/pesten, bij dit soort kinderen op de loer. En bij autisme kun je moeilijk tegen verandering, daar moet wel een zeer grondige reden voor zijn.
Doet er niet toe
Annej, dat doet er niet toe. Als de school deze mening aanhangt, dan heb je het er maar mee te doen. Wat je wel mag afspreken is dat het plan op werkzaamheid geëvalueerd wordt
Nog meer leuke tekst
https://www.cnvo.nl/fileadmin/user_upload/PDF/Artikelen_alg/Sj_15_18-19.pdf
Het heeft mogelijk zin om een andere methode/gedachte/verzuimgoeroe te vinden.
Dank je, AnneJ
Mooi gezegd! Ga ik gebruiken. En als het moet vraag ik de ons welbekende psych om daar ook een brief over te schrijven. Nu nog niet, maar wel als het de spuigaten uit gaat lopen.
Ik voel me al veel zekerder door alle tips, al liggen de bokshandschoenen nog steeds klaar. Nou hopen dat het gaat werken. Het is een hele verantwoordelijkheid, steeds maar weer zo'n kind opvangen als er weer een poging gedaan wordt het over de schutting te gooien.
Hier heb je wat aan
http://www.pleysier.nl/uploads/media_items/traject-schoolweigering-en-schoolangst.original.pdf
De crux van dit plan zit in de begeleiding door een gedragsdeskundige.
Dat is iemand die het moet weten. Zo iemand is wel te beïnvloeden met meningen van vakgenoten.
psych miriam
De psych van Evanlyn kan zaken kernachtig en begrijpelijk formuleren in het belang van de oplossing, dus dat kan al helpen. Hier ook zeer geholpen.
Anderen erbij betrekken ben ik zelf altijd huiverig voor. Je kunt je makkelijk vergissen, ineens staan ze tegenover je, en een groter aantal bemoeials wil soms juist zeggen dat de oplossing steeds verder weg raakt. De kortste weg, klein houden, concreet houden, weten wie je betrekt, recht op je doel af.
klein houden
Dat zal ik ook onthouden.
Dat doet me denken aan de overstapcursus naar de middelbare school die hij heeft gedaan. Had dus weinig nut. En aan het einde moest ik twee vragenlijsten invullen. Een over de instelling zelf, en een over of ik en zoon zich gelukkig voelden, of ik het allemaal wel aankon thuis etc. Ik heb die oningevuld ingeleverd en gezegd dat ik dat niet vond passen bij een cursus agenda bijhouden. Ze wilden hem ook blijven zien, maar zoon wilde dat niet en ik was het met hem eens. Hij heeft iets aan huiswerkbegeleiding, maar niet aan lege praatjes hoe het met hem gaat. Die kan ik wel met hem houden.
mevrouw Bienhuis
Heeft werkelijk geen idee van de praktijk. Je moet de problemen opdrogen, dat deel klopt, zowel op school, bij het kind als thuis. Klopt. Er is dan ook geen kind dat niet meer naar school gaat als de problemen oplosbaar blijken te zijn. Soms zijn de problemen niet oplosbaar, of niet op korte termijn oplosbaar. Dan is het juist heel belangrijk dat het kind thuis doorgaat met leren voor het ook daar de motivatie voor verliest.
Dat advies aan school, geen huiswerk meegeven, kan zaken ernstig laten escaleren.
Gelukkig heb ik dat bij mijn dochter altijd boven water kunnen houden. Dus ondanks langere periodes van schooluitval, tot uiteindelijk driekwart jaar voor de overgang naar het speciaal onderwijs, is haar leergang consequent doorgegaan, en daar gaat het uiteindelijk om.
Die mevrouw Bienhuis heeft haar prioriteiten niet op orde. Het gaat erom dat een kind leert en een diploma haalt en zo ver mogelijk komt, terwijl je andere problemen probeert op te drogen.
alles wordt tegen je gebruikt
Verstandig hoor Evanlyn om niet mee te gaan in die ongewenste aandacht voor jou thuissituatie.
In mijn Duits voorbeeld begon de mentor of zoon soms 'drugs' gebruikte? Of alcohol dronk? Allemaal om de verantwoordelijkheid voor het falen van school in het geven van Duitse les bij zoon te leggen. Hoe kom je erop.
Ik heb haar boos toegevoegd dat ik het gesprek beperk tot de onderwijssituatie. Meer is niet nodig om duidelijkheid te krijgen.
Miriam en AnneJ
weer bedankt. Dat stuk van Mw. Nienhuis ken ik inderdaad. Dat straffen door dingen af te pakken hebben we wel een paar keer gedaan, maar dat voelde niet goed. Kind was al zo verdrietig. En zelf moesten we vaak naar het werk. Dat voelde ook al niet goed. We hebben wel zo veel mogelijk opvang geregeld in het begin.
Dat stuk van Pleysier klinkt al positiever ja.
Vanmiddag ben ik bij de leerplichtambtenaar geweest. We worden nu wel in een hoek gedreven, door of een vrijstelling te accepteren of een proces-verbaal met melding bij AMK enz. aan de broek te krijgen. Leerplichtambtenaar is wel betrokken, maar zei dat ze straks ook niet anders kan, dan wordt het haar aangerekend dat ze geen actie heeft ondernomen.
Wij hebben in het laatste gesprek met school en samenwerkingsverband gezegd dat kind wat ons betreft liever niet terug ging naar de betreffende school (locatie ligt ver van huis). Dit is blijkbaar verkeerd gevallen. Binnenkort met onderwijsconsulenten, ab'er, school etc. om tafel en zien wat we nog voor elkaar kunnen krijgen. En anders maar zelf onderwijs financieren.
Eerst onderwijsconsulenten Agatha
Inderdaad, onderwijsconsulenten. Laat je goed adviseren. En ga er niet per definitie vanuit dat je 'om de tafel' moet. Vergaderen helpt niet.:-)
Zijn er op de huidige school van je kind geen mensen die je kunnen helpen? Heeft je kind een diagnose? En is daar door een mentor een verslagje voor gemaakt? Heb je daar wat aan? Of kun je alsnog een leerkracht of mentor die jou kind goed kent een verslagje laten schrijven over jou kind. Liefst aan de hand van een vast format. Overleg dat met de onderwijsconsulenten. Soms moet je 'out of the box' denken. Het lijkt nu net alsof de 'afstand' tot school een probleem is, maar dat kan bijkomend zijn. Als er al stress is, kan de afstand daaraan bijdragen. Maar het gaat om de stress die je kind op school oploopt. Is er iemand op school die daar iets verstandigs over te melden heeft? Dan zou je kunnen overwegen om die te vragen.
En niet, het is de taak van de AB-er, maar iemand die je kind echt goed kent en weet waar het tegenaanloopt en dat onder woorden kan brengen.
Maar overleg met onderwijsconsulenten elke stap. Ga niet nutteloos 'om de tafel' alsof daar ineens 'oplossingen ontspruiten aan het tafelblad?
Schoolwissel
Kind is een paar keer van school gewisseld en het ging beide keren heel snel mis. Ze kennen kind dus eigenlijk niet. En gek genoeg is dat waar we nu ook tegenaan lopen. Omdat kind er niet genoeg is geweest, kunnen ze ook geen passend onderwijs op afstand bieden. Toch zeggen ze ook dat kind geen toelaatbaarheidsverklaring kan krijgen, omdat school op cognitief gebied van alles voor kind te bieden heeft. Kind is wel leerbaar. En waarschijnlijk zien ze ons als handelingsverlegen ouders, ouders die hun kind niet op school kunnen krijgen.
school 1 of 2
Is er mogelijk op school 1 of 2 nog iemand die ook goed zag waar je zoon op school moeilijkheden mee had?
en zelf?
Heb je zelf in beeld waarom het je zoon niet lukt om naar school te gaan? Kun je vertellen wat er feitelijk vooraf ging aan de schoolweigering en je besluit om je zoon van school te laten veranderen?
En wat heb je zelf al gedaan om te zorgen dat het mogelijk wel zou lukken? Van school veranderen is ook positief. Het kan de oplossing zijn.
en zelf?
Heb je zelf in beeld waarom het je zoon niet lukt om naar school te gaan? Kun je vertellen wat er feitelijk vooraf ging aan de schoolweigering en je besluit om je zoon van school te laten veranderen?
En wat heb je zelf al gedaan om te zorgen dat het mogelijk wel zou lukken? Van school veranderen is ook positief. Het kan de oplossing zijn.
Autistische trekken
heeft kind wel. Scholen weten niet genoeg van kind. Viel niet op, is heel stil en braaf op school.
Het ging mis omdat kind zich alleen voelde, in de steek gelaten door vrienden van basisschool. En kon toen niet meer aarden op nieuwe school, middenin het jaar, tijdje niet geweest, veiligheid was weg.
Waar staat dat dwang helpt?
Google: Jaardocument 2010 Curium Lumc
Dan komt een pdf boven waarin onderzoek naar angststoornissen en schoolweigering en een overzicht van de onderzoeken naar behandeling.
Zo'n 1 procent van de kinderen heeft problemen met schoolweigering. Het is een taai probleem. Nogal makkelijk om je er vanaf te maken door de ouders te dwingen het kind te dwingen. Dwang helpt niet en is niet meer van deze tijd. Overal in de zorg proberen we dwang juist terug te dringen omdat het niet helpt en onmenselijk is.
Je kunt best eens een kind een zetje geven of over de drempel helpen. Hier is dat juist problematisch als je dat gaat doen.
Cognitieve therapie, leren gedachten te sturen en aan te moedigen in de plaats van angstige gedachten, helpt in een deel van de gevallen.
Het betrekken van de ouder helpt alleen als het om een angstige ouder gaat. Verder is er niet zoveel bekend over de effectiviteit van behandeling.
Daarnaast kunnen er problemen zijn als pesten, leerstoornissen, ontwikkelingsstoornissen. Het kan nodig zijn om medicatie te geven tegen de angst.
Er is geen onderzoek waaruit blijkt dat 'dwang' helpt. Dwang maakt een kind angstiger en zorgt dat het het vertrouwen in de ouders verliest. Eventuele stoornissen kunnen verergeren.
" Echter, individuele cognitieve gedragstherapie werkte direct na de behandeling significant beter dan gezins-cognitieve gedragstherapie (bij individuele therapie was 53% van de kinderen direct na behandeling vrij van alle angststoornissen en bij gezins-cognitieve gedragstherapie 28%). De bevinding dat het betrekken van de familie niet bijdraagt aan de effectiviteit van individuele cognitieve gedragstherapie komt overeen met het resultaat van de meerderheid van de studies die gezins-cognitieve gedragstherapie hebben onderzocht. Maar, dit is de eerste studie die uitwijst dat
individuele cognitieve gedragstherapie effectiever is (in ieder geval direct na de behandeling) dan gezins-cognitieve gedragstherapie. Daarnaast tonen de resultaten aan dat individuele cognitieve gedragstherapie ook goedkoper is dan gezins-cognitieve gedragstherapie. Conclusie van het onderzoek is dan ook dat individuele cognitieve gedragstherapie de beste keus is om klinisch
angstige kinderen te behandelen. Meer onderzoek moeten uitwijzen of de gevonden resultaten ook gelden op de langere termijn (Bodden, 2006).
Naast het betrekken van ouders bij de cognitieve gedragstherapie wordt in sommige interventies ook de school in de behandeling betrokken. Als een kind op school door angst wordt overspoeld kan er
buiten de klas bijvoorbeeld een volwassene worden aangewezen die het kind kan helpen met probleemoplossende strategieën of met het omgaan met de angst. Bij faalangst kunnen toetsen worden afgenomen in een rustige omgeving (Connolly, 2008). Twee studies van King en collega’s (1998 and 1999) laten zien dat individuele cognitieve gedragstherapie met ouder/leraar training effectief was bij kinderen die uit angst naar school weigerden te gaan (Bodden, 2006). "
Die Nienhuis is all over het net als je googelt op schoolweigering. Geen wonder dat scholen niet meewerken aan het oplossen van de hindernissen van je kind. Dwingen zou de oplossing zijn.
Dat is een luchtkasteel waarmee scholen en hulpverlening niets hoeven te doen.
autisme
Het kan zin hebben om een goede kinderpsychiater te regelen voor je kind die een werkhypothese/diagnose kan opstellen en die je kind en jou kan leren om de gedachten van je kind dapper te maken en oplossingsgericht te gaan denken.
Als het echt om autisme gaat zou ik ook de andere literatuur gaan lezen. Geef me de vijf e.d.
Het is typerend voor sommige kinderen met autisme dat ze stil en braaf zijn en niet opvallen. Dan heb je een goede kinderpsychiater nodig, iemand die zijn vak verstaat en contact kan leggen, om te benaderen wat er in het hoofd van je kind omgaat.
En zonodig wat tegen de angst te geven.
Verder hoop ik dat het je lukt om je kind thuis te laten werken. Het hoeft echt niet zoveel te zijn als op school, als hij maar bezig blijft op een dagelijkse doordeweekse wijze, vaste tijden bij voorkeur. Zonodig 's avonds als jullie erbij zijn. Anders verliest hij dalijk nog zijn motivatie en routine om te leren.
Als hij maar doorgaat kan het later goed komen als je kind ouder is en meer geleerd heeft en zich beter kan weren.
dwingen
Zeker als het om autisme gaat ga je niet dwingen maar je zorgt dat je een goede werkrelatie krijgt waarin je samen met je kind de zaak uitpuzzelt en oplossingen zoekt met draagvlak en die je kind aankan en kan begrijpen.
Wijs bij zorgmelding op het rapport van de kinderombudsman. Schoolweigering is frustrerend voor iedereen en een grote puzzel, allereerst voor het kind zelf, voor de ouders maar ook voor de school. Ouders beschuldigen van mishandeling helpt niet. Jeugdzorg helpt niet, dwang helpt niet.
Dus mocht het ervan komen, houd je kalm en laat ze kletsen, ze vullen die rapporten met van alles waar je boos over wordt, maar het is hun eigen dommigheid en onprofessionaliteit. Meld gewoon bij de rechter, mocht het zover komen, wat er aan de hand is en wat je eraan tracht te doen.
Opname in een instelling helpt al helemaal niet dan komt er van een schoolcarriere nog minder terecht. En al helemaal niet zo'n kwetsbaar kind met autistische trekken.
Oplossingen op maat zijn nodig zoals de kinderombudsman bepleit. Daar hoop je op dat school meewerkt.