Verder na ontrouw deel 3

Tips

Graag wil ik even reageren op jullie verhalen
Bij mij heeft het wel enorm geholpen in het verwerken om álles te vragen, álles ja elk detail te willen weten, ik ben zelfs naar de plekken geweest samen met man waar ze “het gedaan hebben”, waar ze gereden hebben waar ze koffie gedronken hebben ik heb aan hetzelfde tafeltje gezeten...
Ik heb de Truus in mijn verhaal ook gezien.
Voor mij was dit goed alles te weten er als het ware bij te zijn geweest , mischien een tip voor jullie
Zo hoef je jezelf niets meer af te vragen zijn er geen geheimen meer
Sterkte voor allen

Tinkeltje

Weet je hoe fijn t is dat te lezen. Vaak komen er nog vragen boven maar man wil er niet meer aan. Wat ik wel snap maar als ik geen antwoord krijg spookt tin mijnhoofd en wordt t groter en groter. Hij is ook een type dat dingen echt wel vergeet. Als hij een gesprek aan tel voert met iemand en ik ben neiwusgierig naar iets waarop hij antwoordde weet hij gewoon niet meer wat er gezegd werd. Maar ook er niet meer naar teug willen. Voor mij zijn de antwoorden belangrijk. Nee ze veranderen niets aan de situatie maar anders blijft t spoken.
Heb je Truus life geZien? Iets gezegd? Jemig t voelt bijna alsof ik op sensatie uit ben maar neeeeeee dat is niet zo. Wel heb ik een vermoedde dat daar soms nog een puzzelstuk ligt in mijn verwerking en door hier te lezen hoe lotgenoten daar mee om zijn gegaan kan ik afwegen wat voor mij zou kunnen werken.

Trustu allemaal
GitteNN

Hier idem dito

Ik weet alles tot in detail. Heb haar ook gesproken en weet hoe ze eruit ziet. Doordat ik alles weet konden er geen spoken meer in mijn hoofd zijn. Ik kon het daardoor niet "nog erger" maken. Het deed natuurlijk wel pijn om het te horen. Ze zeggen vaak Ignorance is a bliss ik denk in ons geval van niet. Het continue malen van wat er gebeurd zou kunnen zijn maakt een mens gek, dan maar liever weten wat er gebeurd is. En dat ik weet hoe ze eruit ziet was voor mij ook beter. Ik zag een vrouw met te veel make-up, te opzichtig geverfd haar, te bruin, etc. Alles wat ik niet ben (niet dat ik geen make up draag of zo maar meer ik ben meer naturel) en dat hij daarvoor gevallen was, als ie nu met een Doutzen type was aangekomen..... Oef, nu klink ik vast als een kreng, ben ik niet hoor maar ik was echt gekrenkt. Sufferd zag het pas toen ik hem erop wees. Ja, aandacht he...mannen zijn soms net kleine jongetjes. Heb overigens daarna nooit meer een rood kleurtje in mijn haar gewild......:)

been there

heel herkenbaar. ik wil ook alle details weten. heb man het stukje van tinkeltje voorgelezen. hoop dat hij snapt dat het belangrijk is. zal jou verhaal ook nog voorlezen. hij begreep het wel al toen ik haar stuk voor las. weet je dat het zelfs al zo werkt dat het begrip alleen al wonderen doet. zelf wil ik ook niet teveel meer zinken dus zorg ervoor dat ik laat weten wat ik nodig heb. maar heb ook meer geduld met man. als het voor hem niet meteen gaat dan geef ik hem de tijd.

phoe he goed bezig.

liefs GitteNN

Die openheid

Daar zit wel wat in.
Grote kans dat bij man ook (schaam/spijt) emoties bovenkomen en dan zit je sámen in de emotie ipv de bedrogen het meest ( zoals vaak)

Man ziet dan precies op dat moment wat het me vrouw doet en ipv weg te kijken, te vergeten, door te gaan, staat het koppel allebei stil bij wat het veroorzaakt heeft, waarom het kon gebeuren enz.

Dat zal niet voor iedereen zo werken, maar kan me best voorstellen dat als je daar samen doorgaat ipv alleen of apart, dat juist dát hele zinvolle gesprekken kan geven.
Want waar langs elkaar leven of zwijgen toe kan leiden is juist al bekend.

Ik heb mijn kinderen al vanaf kleins af aan geleerd dat samen een toverwoord is. Samen doen geeft kracht en verlichting. Openheid en communicatie ook. Iets wegzwijgen kan leiden tot ellende.

trots op jullie

Aan de ene kant zou ik alles willen weten. Ik weet al best veel denk ik... Ik weet hoe ze eruit ziet, waar ze werkt, welke opleiding ze doet, waar ze woont etc.Dit heb ik trouwens allemaal zelf uitgepluist hoor. Aan de andere kant voel ik mijn haat jegens haar groeien. Waarom kwam zij in mijn leven! Ik heb op het punt gestaan toen ik er net achter was wat er speelde om naar haar werk te gaan en haar ten overstaan van al haar klanten te vragen waar ze in godsnaam mee bezig was. Gewoon voor mijn gevoel, gewoon om haar ook voor lul te kunnen zetten...want ik voelde me flink voor lul gezet. Vernederd... Dat zij de pijn zou kunnen ervaren die ik had/heb.

Ik vind het zo knap als ik lees hoe het bij sommige van jullie gaat. Wauw... was ik daar maar alvast. Na flinke ruzies en scheidingspapieren in huis lijkt dat allemaal zo ver weg. Ik merk dat mijn punt van acceptatie richting man ernstig is veranderd. Ik pik niet veel dingen meer. Ben sneller geirriteerd en blijf in mijn hoofd dat stemmetje houden "zou hij haar echt niet meer zien/spreken". Ik walg soms van mezelf om mijn achterdocht. Ik ben nooit zo geweest... en anderzijds denk ik: gek wijf, je verdient mijn verdriet/pijn/angst niet eens. En dan wil ik zo graag alle onrust mijn lichaam uit en er noooooooit meer aan denken.

Stom he, dat ik van man wel een deel heb kunnen vergeven maar dat mijn haat jegens haar zo enorm groot blijft. Dat ik nog steeds denk: wat zou ik doen als ik haar nu tegen kom? Ga ik haar te lijf? Nee dat siert me niet nee...maar als je aan iets komt wat van mij is dan zou zoiets zomaar kunnen gebeuren.

Flanagan offtopic

Ik snap je vergelijk in emotioneel verraad en " een ander" die de boel regelt enz, maar een schoonmoeder is toch wel anders dan een andere bimbo die ook nog eens of misschien juist, het meest intieme met je man deelde dat een stel kan hebben. Daarbij wil ik niets aan je probleem afdoen trouwens of zeggen dat advies niet zou kloppen.

Flanagan

Het klinkt heel mooi, echt.. maar als je nog niet kan leven met wat er is gebeurt, hoe kan je dan zorgen dat de toekomst geen voedingsbodem is/wordt voor een derde?

Uptown

Ik had mijn eerdere berichtje in eerste instantie veel feller geschreven. Ik had geschreven dat ik me superieur aan haar voelde nadat ik haar had gesproken/gezien. Ik vond haar nep. Vond mezelf veel echter, oprechter. Door mezelf zo boven haar te plaatsen heb ik me staande kunnen houden. Ik schreef dit niet in mijn vorige bericht omdat ik bang was dat jullie zouden denken dat ik een arrogant mens zou zijn. Dat ben ik absoluut niet maar dit was mijn overlevingsmodus, zo laag mogelijk over haar denken en mezelf zoveel mogelijk daarboven verheffen. Misschien raar maar het heeft me geholpen. Ik ben eigenlijk nooit zo (zelfverzekerd), maar nogmaals de overlevingsmodus denk ik. Want wat ik achteraf ook zo raar van mezelf vond is dat toen ik haar sprak ik niet tegen haar gescholden heb. Ik ben heel rustig gebleven en heb haar in nette woorden verteld dat ik mijn man absoluut niet voor haar zou opgeven en dat als mevrouw zich verveelde in haar huwelijk dat ze het dan maar bij een ander moest zoeken. Ook dat had ik nooit van mezelf verwacht. Het liefst had ik haar uitgemaakt voor alles wat mooi en lelijk was. Tja, een mens kan als ie gewond is rare dingen doen. Ik wens je veel sterkte en liefs...

Flanagan

Het idee dat dat kreng hier in ons huis zou kunnen komen wonen, voor mijn beestjes (we hebben veel huisdieren) zou zorgen nee dat gaat mij ook veelste ver! Ze moet weg blijven...ver weg!

Been there

Dankjewel! Ja ik probeer dat ook te doen. Ik ben zo anders... en verlaag me niet tot haar niveau. Ik vind in een huwelijk stoken namelijk erg laag.

Maar dan is er dat stemmetje dat zegt: nou hij vond haar niet voor niets leuk... hij werd niet zomaar verliefd op haar. En dan ben ik weer waar ik was... in het diepe. Zo gaat het dus iedere keer. Erg pijnlijk en vervelend!

Vlaag van verstandsverbijstering

Mijn man noemt het de grootste fout, een vlaag van verstandsverbijstering. Hmmm, dan heeft die vlaag wel lang geduurd, denk ik dan. Maar ach, zolang hij het als zijn grootste fout ziet, kan ik hem daar alleen maar gelijk in geven. dat hij verliefd werd op haar vind ik echt gewoon zo stom, er zijn zoveel leukere, mooiere vrouwen. Ik vond het een belediging dat hij me met haar had bedrogen. Hautain he? Zo ben ik niet, maar dit keer voelde ik het wel zo. Zo zou ik willen dat jij het ook zou kunnen zien Uptown. Jij bent vast en zeker leuker etc.

Uptown

zo herkenbaar. Ik heb mijn man niet echt meer vergeven dan haar, maar omdat ik met mijn man alweer 1.5 jaar verder ben en ik al mijn grieven inmiddels 100 keer heb ge-uit en de "waan van de dag" weer gewoon in ons leven doorkabbelt (gelukkig maar), zijn alle negatieve gevoelens soort van wegge-ebt. Op een enkele maandelijkse oprisping na. Waarvan ik inmiddels weet dat die ook weer wegzakt na een paar dagen dus daar kan ik ook beter mee omgaan.

Maar mijn haat en wrok ten opzichte van Truus is nog niet weg. Zij was een kennis en ook bij mij aan de keukentafel gezeten. Heb haar zo gehaat, geschreeuwd heb ik in de auto om dat maar kwijt te raken. Ben serieus bang geweest dat als ik haar in de auto tegen zou komen dat ik gas zou geven. Snap ineens wat ze in de rechtszaal met een "vlaag van verstandsverbijstering" bedoelen als het gaat om een moordzaak waar overspel in voorkomt. Heel diep heb ik gezeten. In begin heb ik haar nog paar keer gesproken. Diep door het stof, zelf ook compleet ingestort, ik bleef toen ten opzicht van haar best wel rustig. Nu al een half jaar niet gezien en lijkt wel of de haat dan in mij doorwoekert. Ook met vlagen hoor, gelukkig niet de hele dag. Lijkt wel of dat mij juist soort op de been houdt, maar het zal me eigenlijk juist tegenhouden in het proces, geen idee hoe dat psychologisch werkt. Soms in een heel milde bui denk ik wel eens, zal ik haar zeggen dat ik haar vergeven heb? Weet dat zij ook nog erg worstelt. Het is heel dubbel, want het is eigenlijk een heel best mens.Maar dan denk ik weer nee, boeten zal ze, door zich zo rot te voelen.

uptown

het is heel belangrijk telkens weer te benoemen wat jij nodig hebt. en als man je daarin niet helpt dan is het heel lastig. vervelend als zij het boek dicht doen. kan gewoon niet. het is denk ik van relatieoverlevingsbelang dat jullie dit SAMEN doorstaan. Net als wat Bobbie schreef; zodat man ook ziet wat het met jou doet.

en geloof me; je wil niet weten hoe vaak ik gezegd heb dat ik wil scheiden. hoe vaak ik gezegd heb dat ik m een lul vind...etc. maar Gitteman doet ook wel mega zijn best. ik kan niet anders zeggen. ja het was fout wat hij deed maar oh wat doet hij zijn best om het samen beter te maken.

ook niet walgen van je achterdocht. het is niet anders. het is ook logisch. het is heel normaal na dit mee te maken. laat het er gewoon zijn. praat man wel met je er over? leg je aan hem ook uit hoe bang je bent? ik doe dat nog steeds als het me overvalt.

de onrust uit je lijf weg willen hebben; oh oh zeer herkenbaar. jezelf iets leuks gunnen helpt daarin ook. ga iets doen wat je heel leuk vind. dat je afleiding biedt. oh meis ik snap het allemaal zo goed. merk je wel dat het de ene keer meer is dan de andere keer?

mijn coach vroeg altijd als ik weer binnenkwam dat ik er klaar mee was: denk je dat af en toe of de hele dag. en weer gingen we dan terug naar wat ik wil en nodig had.

wat zou je doen zonder de gedachte : mijn man is vreemdgegaan? Sluit je ogen en kijk naar hem zonder die gedachte/gebeurtenis. wat is er dan over? iets waar je nog voor wil gaan? of was het al aan het rommelen?

ik haalde er rust en energie uit. omdat ik dan de liefde van mijn leven weer zag staan. de papa van mijn kinderen. de man waar ik zielsveel van hou. dan kon ik er weer tegen aan. maar ging ook een potje trots zijn op mezelf dat me dat dan lukte. (ik kraakte mezelf nogal veel af in het verleden. nu ik zover ben als nu doe ik dat minder. en dat is zooooooo fijn)

hopelijk heb je er iets aan/kun je er iets mee

sterkte xx GitteNN

Been there

Herkenbaar... mijn man roept ook "grootste fout ooit". Dan denk ik: ja en je wilde er zelf gewoon mee doorgaan. Want je durfde het niet te zeggen. Twee van zijn vrienden zeiden: "Klootzak je moet dit nu gaan vertellen thuis". Dat doet best pijn. En er dan alsnog zelf achter gekomen. Dus het kwam er pas uit toen ik vroeg: er is een ander he?. Altijd een grote bek, altijd iemand die de hele wereld aan kan... maar je vrouw bedonderen en het dan niet op durven biechten. Ik was woedend.

Ik vind haar niet mooi, ik vind haar niet knap... ze ziet er heel anders uit. Donker haar, donkere ogen. Ik ben licht en heb blauwe ogen. Dus een groter contrast is er bijna niet. Maar toch gaat het knagen... valt hij dan toch op dat soort types. Ze was een beetje steviger dan ik, waar man normaal nooit wat van moet hebben. Daar is hij altijd heel duidelijk in. Altijd flauwe geintjes erover maken en nu opeens verliefd worden op die meid. Tja.... Nee ik zie haar qua uiterlijk zeker niet als concurrentie. Wat zo zeer doet is dat je door het vuur gaat voor iemand, alle pijn samen deelt sinds mijn puberteit (we waren vrij jong samen). En dan opeens...boem. Dan ben jij niet nodig en heeft hij genoeg steun aan die tr*t. Sorry maar ik word weer boos als ik eraan denk.

Dankjewel Been there voor jou woorden... ja ik ben leuker, dat weet ik 1000% zeker. Vrienden van mij zeggen ook: meid al had hij voor haar gegaan, dan had hij snel spijt gekregen.. niemand snapt het!

Pluis

Ik heb die buien ook nog vaak. Het komt opeens opzetten en is vaak ook vrij snel wel weer weg.
Maar het lastige is dat man er boos om kan worden. Dan zegt hij: ik heb spijt, ik heb zo vaak sorry gezegd... en je blijft erop terug komen en mij verwijten maken. En dan komen we in een ruzie. Omdat ik het niet eerlijk vind dat ik maar moet doen alsof het allemaal vergeten en vergeven is. Zo voelt het dan he...

Hij wil naar de toekomst kijken, dat snap ik. Dat wil ik ook het liefste... maar soms val ik keihard om. En dan gaat het even super rot. Man vind denk ik dat hij wel genoeg gestraft is, of vind het gewoon lastig om om te gaan met mijn terugvallen. Het is begin dit jaar gebeurt dus het is voor mij nog vers. Alsof het gisteren was...

We moeten door... en dat wil ik ook. Ben benieuwd hoe vaak ik nog onderuit ga...

GitteNN

man vind het volgens mij zelf wel genoeg zo. Voldoende gestraft. Of gewoon lastig om mij zo te zien. Maar dat zegt hij verder niet. Hij wordt vooral boos als ik weer eens argwaan heb. Of gewoon weer aan alles twijfel. Dan zegt hij: ik heb al zoveel sorry gezegd en toch blijf je erover doorgaan. Dat is pijnlijk... al snap ik dat hij het af wil sluiten en door wil gaan. Oude koeien uit de sloot halen (zoals hij dan zegt) helpt je ook niet altijd verder. Het haalt dingen op die je gewoon moet gaan accepteren. Het is gebeurt... maar ow zo lastig!

Ik zie zeker nog de man op wie ik verliefd werd en tegen wie ik JA zei. Als dat gevoel anders was geweest had ik in januari direct mijn spullen gepakt. Maar ik wilde vechten, voor ons.
En soms zie ik ook een man die mij teveel pijn heeft gedaan. En dat ik denk: hoe kan ik nou leven met iemand die je dit aan kan doen? En dan komen er weer twijfels. Dan is er weer onzekerheid. En zeker ook omdat man in ruzies ook gewoon zegt dat hij de papieren wel in orde gaat maken. Om te scheiden dus...

Hopeloos... en dan zeggen vrienden dat het grootspraak is. Dat hij echt niet zomaar opgeeft. Maar ik weet het niet.

pluis en been there

man zegt ook nog steeds; weet niet wat me bezielde. vlaag van verstandsverbijstering idd. enerzijds fijn...want dan stelde t ook niet zoveel voor hoop ik dan (maakte ik mezelf wijs?) anderzijds denk ik dan; had me verteld dat je je niet meer fijn voelde. ik heb het wel gevraagd aan hem maar hij ontkende toen. pff ik ga hierover even niet door typen want ik voel vanalles weer opkomen borrelen

en haar t.o.v. truus. enorm. ik zou er nog steeds wel eens mee willen praten? vragen wat haar bezielde. dat blijft bij mij ook doorwoekeren. sterker nog ik doorzoek nog steeds alles om te weten waar ze werkt etc etc. ook allemaal zelf uitgezocht. man liet me er niets over weten.

ik wil zelfs de appjes van hun van toen lezen. na het betrappen van man's appen heeft hij heel snel alles volledig gewist. maar dat is toch nog terug te halen?

Gitte NN

oh uptown

die woede......ik voel m ook nog steeds. dat niet opbiechten als je het recht op de man af vraagt. maanden voelde ik dat er iets was. vroeg tot 3 keer toe; is er iemand anders?'bij mijn psycholoog zitten en zeggen dat er iets is en dat ik er voor het eerst in al die jaren dat we samen zijn niet de vinger op kan leggen. en oh oh wat had ik gelijk!!!! een vriend had ook gezegd; kappen ermee. maar hij vergat mij in te lichten. ik heb m een dikke middelvinger gestuurd via messenger. oh oh niet netjes maar kon me niets schelen. ook bij haar via FB. ze blokkeerde me meteen. toen weer een poosje niet en nu weer wel.

enerzijds wil ik haar zeggen wat een kut-wijf (sorry voor m'n taalgebruik) ik haar vind. en ook (maar dit gun ik haar niet) welke verdriet ze me heeft aangedaan. dat laatste is mijn trots. zij moet niet denken dat ze me iets heeft aangedaan. ik kan haar aan. pfffff ik zou zoveel willen doen tegen haar!! IK HAAT HAAR!!

snif, GitteNN

uptown

ik kan wel schreeuwen over die man van jou. mijn hemel. die snapt het niet. sorry. Grootspraak? Helemaal niet. oh ik zou zoveel willen zeggen nu....maar ik MOET respectvol blijven vind ik. maar die uptown-man is niet goed bezig. dreigen met die papieren en jij moet maar je mondje houden .......dit kan echt niet. het spijt me.

ben er even stil van.

GitteNN