U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Omgaan met verlatingsangst
Dag allemaal, ik heb in de maanden hiervoor verschillende draadjes geopend over de crisis die uitbrak toen mijn man een relatie bleek te zijn gestart met truus en ons liefdevolle gezin voor mij als donderslag bij heldere hemel uiteenspatte. Zie: Hel, deel 1 enz. In deze rubriek.
Ik leef nog/weer, ben door een heel diep dal gegaan en nog maar net aan het opkrabbelen. Stap voor stap.,Echtscheiding is ingezet, na een lange periode van onzekerheid en verdriet.
Een van de weinige lichtpuntjes van het afgelopen half jaar was de hernieuwde kennismaking met een oude studievriend. 2 x elkaar gezien, bijgekletst en met regelmaat contact gehouden per whatsapp. Studievriend, laten we zeggen Frits, woont ver weg. Te ver om ff te gaan buurten. Ik vond Frits vroeger al serieus interessant, en voel die vonk toch steeds weer oplaaien. Voelt goed, licht en vrolijk.
Tot mijn grote ergernis kost het me tegelijk waanzinnig veel moeite om normaal contact met Frits te onderhouden. Ik word bloednerveus als hij niet meteen reageert op een bericht. Heb serieus gedacht dat hij me blokkeerde. Allemaal dik overtrokken, maar het lukt me niet altijd om er zo nuchter naar te kijken. Op sommige momenten kan ik me niet beheersen en stuur veel te veel appjes achter elkaar, in de hoop dat hij reageert of dat het tot een afspraak komt. Ik wil veel te veel te snel, maar ik raak in paniek als ik 2 dagen niks hoor.
Ik weet dat deze irreële reacties komen van de verlatingsangst die er bij mij diep in zit. Wordt met een therapeut op dieper nivo aan gewerkt.
Maarrrrr.... hoe pak ik het contact met Frits aan? Hij heeft me kort geleden al eens laten weten dat ik soms wel wat loop te drukken op een afspraak en dat hij daar slecht tegen kan. Dat hij ook graag weer eens wil afspreken maar niet nu ivm andere (werk)verplichtingen. Ik voelde het meteen als een persoonlijke afwijzing....
Hoe pak ik dit netjes aan zonder mezelf in de vingers te snijden en Frits weg te jagen??
Nee, Sally
IK schrijf dat ik niet op een *relatie* uit ben.
Ik maak wel degelijk onderscheid tussen fijn contact met iemand, maar met behoud van eigen leven, en het aangaan van een vaste relatie. Het eerste zou in dit geval kunnen en zou ik inderdaad best willen, voor het tweede voel ik op dit moment in mijn leven geen ruimte. En of Frits het eerste waar kan of wil maken? Dat weet op dit moment alleen Frits.
Maar even realistisch
In drie maanden elkaar twee keer even zien en wat drinken, dat gaat hem natuurlijk niet worden op romantisch vlak. Als je dat zo gaat zien, inderdaad zoals Marie van de middelbare, is er niets aan de hand. Bij Marie ga je immers ook niet lopen claimen en de afgewezen dramaqueen uithangen, omdat je dan wel weet dat je mensen wegjaagt. Frits durft dat waarschijnlijk niet zo keihard te spelen omdat hij nog wel een kans wil blijven maken op seks als jullie toevallig weer eens afspreken.
ok, even samenvatten
Ik ben altijd een beetje verbaasd hoe bepaalde dingen uit een openingspost of erna worden gepikt, zonder dat die (voor mij dan) eigenlijk de nadruk hadden. alsof ik eeb soort van verborgen boodschap mee-uitzend 
Samengevat:
1. ja, ik vind frits leuk. niet schoolplein-moeder-leuk, maar jongen-meisje-leuk
2. nee, ik ben op dit moment niet op zoek naar een relatie, maar wil een mogelijkheid op een fijn contact ook weer niet verknallen
3. nee, ik heb geen verwachtingen of dromen hierover: we zien het wel
4. ik heb in het contact vooral heel erg veel last van mezelf: irreële angst, krampachtig gedrag, bang niet goed genoeg te zijn om contact mee te hebben
Mijn concrete vraag is dus hoe ik punt 4 het beste kan tackelen
Sjonge Phryne
Wat een lelijke reactie. Wat ben ik godsblij dat ik niet zo naar mannen kijk. En naar vrouwen overigens.
Als hij snelle en makkelijke seks wil, kiest hij toch een verdomd omslachtige weg.
Lelijk?
Nee helemaal niet lelijk, maar ik heb aan de andere kant wel eens een drammerige claimer gehad. Jij ziet die afspraak als iets heel groots, terwijl hij denkt even leuk wat te drinken (en misschien seks). Ik bedoelde alleen maar dat als er enige romantische toekomst in zat, Frits echt wel wat harder zou lopen. Zogenaamde issues en een rugzakje zijn een handig excuus maar als je verliefd wordt vergeet je dat snel, dan wil je alleen bij elkaar zijn.
Vrijheid als single
Frits leeft nu, na twee relaties , in de 'luxe' van vrijheid. Dat lijkt mij best een rustgevende tijd; geen rekening hoeven houden met huisgenoten en je eigen ritme bepalen. Vrienden om je heen is fijn, maar hen achter laten daar waar je ze ontmoet, ook.
Moederziel, je hebt de zorg voor je kinderen en deelt met hen een huis. Maar kan je je voorstellen dat als jij in zijn schoenen stond, je ook veel waarde zou hechten aan die vrijheid? Niet hoeven rekening houden met anderen, je eigen tempo kunnen bepalen en met diverse vrienden iets afspreken als jij daar behoefte aan heb?
Hiermee geef ik niet aan dat hij mogelijk meerdere relaties onderhoud, maar dat hij niet in het stramien van relaties hoeft te lopen. Helemaal als hij een drukke onregelmatige baan heeft. Hij zal je mogelijk zien als een goede en gezellige vriendin. Miischien is het voor jou ook mogelijk om hem als een goede en gezelige vriend te zien, zonder toekomstplannen. Probeer je in zijn situatie te verplaatsen, (een leven zonder kinderen?). Misschien helpt dit bij het ongeduldig wachten op antwoord.
Ik ken mensen die single zijn, ze vinden het echt heel moeilijk om weer rekening te houden met anderen.
Nou Phryne
Ik ga hier niet uitweiden over het hoe, wat, waar en waarom van de afspraakjes, maar je zit er naast. Voor seks waren de afspraken in elk geval totaal ongeschikt en beide keren heeft Frits best hard zn best gedaan. O.a. door een kilometer of 300 om te rijden en een verblijf in een ander land met een dag te verlengen. Hoorde ik pas achteraf.
Goh, in mijn wereld zijn mensen gewoon nog oprecht geïnteresseerd in elkaar. Ondanks een druk eigen leven. Die issues en rugzakje is mijn interpretatie, niet die van Frits. Geen 'handig excuus' dus.
Ok, dus ik val in de categorie drammerige claimer, en Frits had na 2 afspraakjes in 25 jaar in katzwijm moeten vallen, zijn leven achter zich moeten laten om alleen bij mij te zijn. Over onrealistische dromen en verwachtingen gesproken
Nee Phryne, ik ga hierin niet met je mee
Flanagan
'Ik ken mensen die single zijn, ze vinden het echt heel moeilijk om weer rekening te houden met anderen.'
Dat is bijna letterlijk wat Frits aangeeft: moeilijk om wee rekening met iemand te moeten gaan houden.
Ja, ik kan me heel erg goed voorstellen dat die vrijheid een groot goed is. En in dat drukke leven van deze Frits zit ook nog (parttime) ouderschap.
Ik wil eigenlijk helemaal niet inbreken in dat leven, net zomin als ik inbreuk op mijn leven wil. Gewoon af en toe een stukje met elkaar oplopen, en daarvan genieten. Go with the flow.
Dat lukt me nu dus heel goed, om dat helder te zien. Maar als de onzekerheid toeslaat, oei oei....
Moederziel
Prima, dan weet je het toch beter. Het is jouw leven.
Als de onzekerheid toeslaat
Dan lijkt de deur op slot terwijl die deur niet op slot maar alleen even dicht is. ( zoals bij zovelen)
Misschien helpt deze beeldspraak je op dergelijke momenten twijfelt aan hem, en zijn vriendschap voor jou.
getver Phryne
ik vind jou manier van kijken naar en praten over mannen ook wel erg bot. Je hebt ze echt hoor die niet direct zo nodig erop hoeven en een contact even aan willen kijken. Zeker als ze zo teleurgesteld zijn als frits.
En de 'afgewezen drama queen' vind ik ronduit schofferend. Was dat nodig?
Tante Sidonia
Ik wilde eigenlijk niet meer reageren. Mijn toch al ietwat botte inslag wordt op sommige dagen van de maand negatief beïnvloed Ik probeerde een wat pragmatische realistische benadering als tegenwicht voor het gepsychologiseer in de meeste reacties. Het kan best dat Frits het ook echt moeilijk heeft gehad, kan ook dat hij helemaal geen seks wilde, of juist wel. We weten het niet. Feit is dat hij de boot afhoudt, en daar kun je je dan heel rot over voelen, maar ik zou het me zeker niet persoonlijk aantrekken. Je weet wat je te bieden hebt en als dat niet is wat hij zoekt, jammerdebammer.
Persoonlijk vind ik mijn reacties heel zinvol en bruikbaar, maar ook daar geldt dat je er maar uit moet halen wat je van toepassing vindt. Ze zijn zeker niet naar of lullig bedoeld.
Gepsychologiseer
Phryne, lees mijn opening nog eens. Ik vraag me niet af wat er in het hoofd en hart van Frits gaande is, ik wil weten hoe ik het beste kan omgaan met mijn eigen kramp.
Aan seks moet ik nog even niet denken: nog iets om afschuwelijk onzeker over te zijn na 20+ jaar monogamie en 4 bevallingen. Knappe gozer die mij binnen enkele dates uit de kleren krijgt
Goed. Dit keer dus eens geen focus op *hem* maar op *mij* :-)
Op jou dan
Ik denk dat je niet eerlijk bent.
Ik denk dat je wél dromen, hoop en verwachtingen hebt. Vandaar de kramp. Anders was de kramp er niet.
Mijn advies blijft staan: neem afstand. In ieder geval voor het moment. ik vind het begrijpelijk dat hij niet veel tijd voor je heeft, maar toch ook niet zo'n hoopvol teken. Bescherm jezelf en neem afstand, leg je focus bij anderen.
Pffffff
Het maakt geloof ik niet uit wat ik schrijf. Nee, geen verwachtingen. Dromen? Ja, maar die heb ik al mijn hele leven - net als ieder ander. Fantaseer ik weleens over hoe het kan zijn? Ja hoor, met alles erop en eraan. Over Frits, over Johnny Depp die ook weer vrijgezel schijnt te zijn.
Heb ik hoop? Ja. Ik hoop met heel mijn hart dat ik niet tot aan mijn dood de erfenis bij me zal dragen van mijn trauma's. Vandaar de kramp. Ik wil graag gezond zijn, gezonde relaties aangaan met mensen die iets bij me losmaken, ook al weet ik nog niet precies wat.
Het is zo goedbedoeld, maar afstand nemen lost de angst niet op. Pas op de plaats, ja. En dan voelen, ervaren en aanvaarden dat er angst is. Allesomvattende angst om afgewezen te worden.
Je eerste post
Heeft toch echt de focus op Frits en hoe hem niet weg te jagen als je in de kramp schiet. Dus niet per se op andere mensen behalve dan daarmee jezelf.
Ook ik denk dat je niet helemaal eerlijk bent naar jezelf en ik denk dat deze meneer iets minder geïnteresseerd is, hoe gezellig het ook was en dat snap ik ook wel gezien de bult bagage van beiden plus dat er nog wel meer speelt. Maar goed, geen relatie dus, dan moet het niet zoveel uitmaken dat hij weinig reageert en moet je dat nog steeds gaan leren; iets waarmee je hard bezig bent en dat is prima. Geef het de tijd en verwacht niet zoveel van jezelf.
Ik ben na jaren alleen nog steeds niet toe aan een relatie. Prima, ik heb een hond genomen, veel minder gezeur en duidelijk in zijn verwachtingen naar mij. Wij doen over alle problemen gewoon een...juist, ik zeg het lekker toch: een plasje ;-)
Die angst
Die mag er zijn. Die is er als logisch gevolg van een verleden en recent verleden.
Heel normaal: als je je haar verft met rode verf dan wordt het rood. Als je je stoot wordt het blauw. Oorzaak gevolg.
Het hoort nu bij je en wie weet lukt het om er vanaf te komen of niet of alles er tussenin. Neem babystapjes en laat dat voor nu het meest haalbare zijn.
Moederziel
Denk je heus dat een man zit te wachten op een vrouw die in scheiding ligt een ook nog eens 4 kinderen om zich heen heeft? Hij daarbij aangeeft dat hij veel waarde hecht aan zijn eigen vrijheid.
Hij blijkbaar ook nog een eigen verwerkingsproces ondergaat.
Ik deel de adviezen van de voorgaande schrijvers. Neem afstand en bekijk het reeel. Het is zeer onwaarschijnlijk dat Frits, anders dan een losse affaire, jou kant op komt.
Je postings stralen verliefdheid uit. Kijkend door een roze bril..... je wil het alleen nog niet zien.....
Back to basic
De Hamvraag:
"4. ik heb in het contact vooral heel erg veel last van mezelf: irreële angst, krampachtig gedrag, bang niet goed genoeg te zijn om contact mee te hebben
Mijn concrete vraag is dus hoe ik punt 4 het beste kan tackelen".
Ik denk dat je eerst je zelfrespect en eigenwaarde zélf (of met prof hulp) moet opbouwen en dat niet moet laten afhangen van wat anderen mogelijk voor je kunnen betekenen, want:
De beste relatie in je leven heb je met jezelf! Als die relatie weer in orde is, dan volgt de rest...denk ik.
Zettumop!!!
XXX
Dankjewel Miertje
Dat is denk ik wel waar het om draait, ja. Work in progress.
ppfff
Niets mis met back to basic, leuke en soms mooie hobby, maar dat is het dan ook.
Het is zo enorm hip; al die angsten.
Volgens mij hebben we ze allemaal. We zijn allemaal sociale wezens en functioneren slecht alleen. We hebben de ander nodig en zijn bang afgewezen te worden. Die angst komt door het afgewezen worden, maar afgewezen zijn we allemaal geworden. Inherent aan leven.
(Maar uiteraard is een fase van wonden likken best zinnig)
Wat zegt Miertje
Dat anderen niet al gezegd hebben en waarom haar apart bedanken?
Ook vrouwen, zoals Bonnie zegt, zonder slechte jeugd kennen die angsten en onzekerheden, echt waar, je bent daar beslist niet anders in ( gelukkig ). Zoals al gezegd, volg je therapie, blijf proberen, misschien komt het. Zolang je oefent ga je niet achteruit en word je bagage beter te dragen.
Wegpoetsen lukt niet, het zal er altijd zijn, maar beter te dragen kan absoluut.
miskend
Bonnie, uit je laatste 2 posts #47 en #48 blijkt dat je echt geen idee hebt van wat je zegt. Ik neem je uiteraard niet kwalijk dat je mij en mijn verhaal niet kent. Dat kan ook niet aan de hand van deze draad.
Maar ik vind het bijna lachwekkend dat je 'al die angsten' hip noemt en dat ook vrouwen zonder slechte jeugd (?) angsten en onzekerheden kennen.
Natuurlijk, ieder mens is van vlees en bloed en heeft zijn eigen bagage. Ik vind mezelf daarin niet bijzonder. Tegelijk ontstaat bij mij, juist onder begeleiding en invloed van een zeer deskundige behandelaar, steeds meer het besef dat ik vanwege mijn 'bagage' en achtergrond helaas ook geen enkele eerlijke kans heb gehad op een gezonde ontwikkeling van kind naar volwassene. De gevolgen van deze jarenlange traumatische ervaringen zijn tot op de dag van vandaag pijnlijk voelbaar en zeer verstrekkend. En dan heb ik het niet over het verkeerde kadootje krijgen met sinterklaas.
Mijn taak bestaat er nu uit om ervoor te zorgen dat mijn kinderen niet dezezelfde rekening gepresenteerd krijgen en zo ongewild het trauma doorgegeven krijgen - precies zoals ik het als kind doorgegeven kreeg. Daarnaast moet ik voor mezelf de cirkel zien te doorbreken. Afrekenen met irreële angsten om mensen die belangrijk voor me zijn weer te verliezen, is daar een van de muizenstapjes in.
En ik bedank Miertje omdat zij op een of andere manier mij altijd feilloos lijkt te 'lezen'. Heb ik eerder ook al meermalen gemerkt.
Bonnie en Bakkie bedoel ik
mijn bericht is voor beiden
Je neemt het veel te
persoonlijk op, mijn relaas was meer algemeen bedoeld.(wellicht niet gepast in jouw persoonlijke verhaal)
Dat een behandelaar vanalles van jouw angsten vindt, is niet zo gek. Die persoon leeft daarvan.
Dit wil je (weer) niet horen: ik denk dat je een prima ontwikkeling hebt gemaakt naar volwassene. Je geeft zelf aan een prima relatie te hebben gehad. Daar was je dus toe in staat. Nu voel je je verloren en angstig en mi is dat vrij normaal.
Neemt niet weg dat eea bij jou lastiger kan liggen, natuurlijk. Maar verlatings/bindingsangst zijn nu eenmaal modewoorden, kun je moeilijk ontkennen. 'iedereen' heeft er last van en dat is precies het punt: dat denk ik ook. Oerangsten, alleen zijn we nergens.
Door de enorme individualisering 'werkt' iedereen aan zichzelf.
Punt is dat sommigen in dit draadje, waaronder ik, je proberen duidelijk te maken dat je zorg misschien 'gewoon' gegrond is. En omdat we je het beste gunnen is ons advies je pijlen op iemand anders te richten.
Maar zodra een mening niet in jouw straatje past gooi jij het met minachting op de hoop 'miskenning en onwetendheid' Jammer hoor.