Maak ik me terecht zorgen?

ruzie

We hebben net ruzie gemaakt. Eigenlijk omdat ik me ineens wat minder begripvol opstelde. Ik wilde gewoon weten wat hij nou wil. Of hij echt met mij verder wil.

Hij wil dat ik de keuze maak, dat ik de beslissing neem om de boel op te breken. Want hij hoeft niet weg.
"Maar echt leuk is het thuis ook niet op dit moment....."
De klootzak, hoe durft hij! Ik heb hem nog net niet geslagen.

Hij wil tijd. Hoe lang, tja dat weet hij natuurlijk niet.

Ik ben zo ontzettend boos.

verkeerd?

Is het verkeerd om nu al te willen weten of hij voor 100% onvoorwaardelijk voor mij kan kiezen, nu hij zo midden in zijn verliefdheid zit. Of moet ik hem inderdaad de tijd geven en wachten tot die gevoelens zijn weggezakt?

Op zich is verliefdheid niet heel erg, toch?
En als hij het niet had verteld, had ik het nooit geweten.

Shit, ik weet het gewoon niet.

Jeetje Vastberaden

Ik had dit draadje gemist en nu stond het ineens bovenaan. Ik hoop echt echt echt dat je nu voor jezelf gaat kiezen en die man de deur uit zet. Weet je wat zo apart is, ik was de hele draad aan het lezen en gaandeweg kreeg ik het vermoeden dat jij het was. Door wat je zei over hoe groots en meeslepend en (blegh) passievol hij wil leven, over op je tenen lopen, dat het nooit goed genoeg is. Volgens mij is dat precies hetzelfde als waar het een paar jaar geleden over ging, en toen hebben verschillende forummers die uit een dergelijk huwelijk kwamen (w.o. ik zelf) je al een spiegel voorgehouden. Het N-woord, weet je nog?
Laat dit dan de druppel zijn...

nou...

In mijn laatste posting heb ik op het laatste moment het N-woord voor "klootzak" gewist omdat ik het zo hard vond staan.

Ik vind het zo moeilijk om hem weg te sturen.
Hij laat het er zo op aan komen. Ik denk zodat hij het slachtoffer kan zijn en kan zeggen: "ze heeft me eruit gegooid, boehoe". Hij zal uit zichzelf niet gaan.

Hij deed zo naar, net. Lul.

is er niet een manier te verzinnen

waarop jij weg kunt bij hem en hij toch 'de boeman' is. kun je hem niet zwart gaan maken en heel zielig gaan doen? of hem en die vrouw gezamenlijk een email sturen? juist in alle openheid dat je hen geluk wenst en dat jij het prettig vindt om daar volledige openheid aan te geven naar de buitenwereld toe?
ik weet niet maar het zou toch mogelijk moeten zijn zo'n scenario te verzinnen?
Angela

Archief

Op dit soort momenten is het wel erg jammer dat het archief weg is. Anders had je al je draadjes nog eens kunnen nalezen. Ik ga bijna voor je hopen dat die vrouw zegt 'kom maar', dan ben je tenminste van hem af.

its only love

Je hoopt altijd maar dat jij in je eentje een relatie toch op de rails kunt houden maar er zijn er toch 2 voor nodig.

tekst

Je man kan zielig doen wat hij wil, jij zegt gewoon dat je niet langer met zijn 2-en was in dit huwelijk en drie is teveel.

twijfel twijfel

Wat ik zo moeilijk vind is dat er eigenlijk niet zo veel is gebeurd op het "overspel" vlak. Ze hebben elkaar weer ontmoet, gebeld en daarna is hij helemaal in de war door zijn hernieuwde verliefdheid. Hij heeft er nog niet veel mee gedaan maar het staat wel zijn gevoelens voor mij in de weg. Zodanig dat hij aangaf niet te weten of hij wel oud met mij wil worden en of ons huwelijk nog wel voldoende te bieden heeft.
Zij heeft (nog) geen idee. Behalve dan dat hij leuk contact met haar had en haar heeft gebeld.
En volgens mij is er ook nog niet zoveel meer gebeurd. Maar daar gaat het me niet eens om. Eigenlijk kan het me niet zoveel schelen.

Gisteravond, toen mijn boosheid was gezakt heb ik tegen hem gezegd: weet je, ik heb geen invloed op wat er zich in jouw hoofd afspeelt. Ik ga je geen ultimatum stellen. Kijk maar wat je ermee doet en ik laat het los.
Ik wil hem nu nog niet wegsturen (dat wil ik wel maar ik doe het niet) omdat ik niet degene wil zijn die die keuze maakt. Hij heeft dit weer over ons afgeroepen en hij moet daarin zijn verantwoordelijkheid nemen. Maar dat doet hij niet.

Hij zegt: het enige dat ik heb gedaan is opgebiecht dat ik gevoelens heb voor haar. En jij gaat veel te snel.
Hij vindt dat ik het te groot maak.
En hij wil gewoon doen alsof er niets aan de hand, 's avonds gewoon thuiskomen en samen inbed liggen en wachten tot het gevoel vanzelf verdwijnt.

En dan? Zitten we over 6, 7, 10 jaar weer op hetzelfde punt?
Ik ben weer terug bij af. Na alles wat we hebben geinvesteerd.

Ik heb verteld dit ook ik dit moet laten bezinken. Ik wil geen overhaaste beslissingen nemen. Maar dit is wel een hele legitieme reden om er mee te stoppen.

angela67

Nee, dat kan ik niet over mijn hart verkrijgen.
Ik denk dat zij geen idee heeft van de impact van die ontmoeting. Alhoewel, als hij haar een paar dagen later belt, zal ze wel een vermoeden hebben.

Maar weet je, zij interesseert me eigenlijk niet zo.
Misschien bel ik haar man wel als blijkt dat ze allerlei stiekem afspraakjes hebben, geen idee. Maar ze heeft een kindje van 2! Dat kan ik toch niet zomaar in de war schoppen. Misschien is zij wel gelukkig en wil ze helemaal niets met mijn man.
Hij wil haar in ieder geval niet bellen, zoals ik heb voorgesteld.

Nou ja, ik weet eigenlijk ook niet wat wijsheid is.

Zouden er eigenlijk mensen zijn die al jaren een fijn huwelijk hebben? Bestaan die?
Gisteren zag ik een ouder echtpaar en toen dacht ik: zal ik het ze vragen. Zal ik ze vragen naar hun geheim?
Niet gedaan natuurlijk

Voorzichtig

In dit stadium zou ik zeker GEEN contact opnemen met haar man.
Zij weet (nog) niet van de gevoelens van jou man, en haar man krijgt, als je contact met hem opneemt, een donderslag bij heldere hemel. Want, stel, het antwoord van haar aan jou man is:

Zit het wel goed tussen jou oren? Ik hou van mijn man. Ik ben gelukkig getrouwd, heb een kindje, ROT OP.

zou kunnen

Daarom vind ik haar niet interessant.

Het enige dat ik wil is dat hij voor de volle 100% voor mij kiest. En dat er in zijn hoofd niemand tussen zit. Maar helaas ga ik niet over wat er zich in zijn hoofd afspeelt.
Misschien kiest hij straks wel voor me uit schuldgevoel en niet uit liefde. Ik zal het nooit weten.

En op zich kan het natuurlijk dat iemand anders ook leuk is en dat je verliefd wordt. Maar om dan meteen, hardop, je hele huwelijk ter discussie te stellen....

Waar ligt de grens eigenlijk? Als hij het nooit had gezegd had ik het noot geweten. Dan had ik het toegeschreven aan zijn nieuwe baan. En als hij zich dan weer had herpakt was er niets aan de hand geweest. Toch?

En we leefden nog lang en gelukkig...

Tweede keus

Ik snap wat je bedoelt als je zegt dat er in feite niet zo veel gebeurd is, behalve dat hij verliefd is op een ander. Alleen geeft hij daarmee aan dat jij tweede keus bent. Opnieuw. Er is geen plek voor jou in zijn hoofd en hij snapt niet wat voor impact dat heeft op jouw gevoel. Misschien een mannendingetje?

Want wat moet je hier nou mee? Naast hem op de bank blijven zitten en met hem meedoen alsof er niks aan de hand is? Hij heeft glashard gezegd dat hij jou à la minute zou dumpen als die andere vrouw aangeeft dat ze het met hem wel ziet zitten (wat me zeer onwaarschijnlijk lijkt). Als zij niet wil en/of als die verliefdheid zakt, sta jij dan weer op nummer 1 of 'ben' je er gewoon tot zich weer een andere verliefdheid aandient?

Je moet je afvragen of je met zo'n wankele ridder gelukkiger bent dan in je eentje. Bedenk daarbij of scheiden opweegt tegen het verdriet dat je je kinderen doet. Ik ben het niet eens met anderen hier die zeggen dat een scheiding voor kinderen niet zo'n punt hoeft te zijn. Hun veilige wereldje, hun fundament, zal wel degelijk voorgoed in elkaar storten. Daar komt wel weer wat anders voor in de plaats, en ze zullen het heus wel redden maar de wereld zal er nooit meer hetzelfde uitzien. Maar je kinderen hebben er ook niks aan als jij verschrompelt in dit huwelijk.

Laat het bezinken, probeer wat emotionele afstand van hem te nemen terwijl de storm uitraast en doe uiteindelijk wat je het beste lijkt.

charis

Je slaat de spijker op z'n kop: zo voelt het inderdaad. Ik voel me tweede keus, een reservespeler die op de reservebank mag wachten tot ze mee mag doen. Of nee, toch maar niet. De wedstrijd is over.

Hij ontkent nu trouwens dat hij met haar oud wil worden. Hij weet alleen niet of hij dat wel met mij wil omdat zijn gevoelens voor mij niet meer goed genoeg zijn.

Ik heb je bericht een paar keer gelezen en je schrijft het wel treffend: dat gevoel van verschrompelen...
En als ik straks oud (en verschrompeld ben en terugkijk op mijn leven, kan ik dan zeggen dat ik een liefdevol leven heb gehad? Een liefdevol huwelijk?

Ik laat het inderdaad bezinken en ik probeer wat afstand te nemen, ook van hem. En daarnaast een beetje op tijd naar bed, goed slapen en niet te veel drinken. Dan ziet alles er ineens ook een stuk hanteerbaarder uit.

niet voor jou

Het maakt toch niet uit dat hij nog niet weet of hij voor die andere vrouw gaat. En of die vrouw wel voor hem gaat.
Het gaat erom dat hij niet voor jou gaat. Dat is de reden waardoor het stuk loopt. Nu maakt hij jou de kwaaie piet dat jij de knoop moet doorhakken. Wil hij dan eerst zekerheid over de andere relatie? Dat is zijn probleem. Hij heeft zelf de knoop al doorgehakt.

Ik sta gelukkig niet in jouw schoenen maar als vriendin zou ik je adviseren hem de deur uit te doen.

herstel

Ik ben het wel met Charis eens dat je het nog even moet laten bezinken. Hem de deur uitdoen is wel makkelijk roepen.
Je kan je kinderen helaas nooit verdriet besparen, ook al zou je dat willen.
Wil je man wel werken aan jullie relatie? Het lijkt er niet op.

hè shit vastberaden

niet weer. we zaten 7 jaar geleden in het zelfde schuitje.
Schrik er van dat het zo weer terug komt.

Sterkte !

Hier ook

Ik heb echt geen aandelen ofzo, maar ook hier moet ik heel erg denken aan de dingen die ik las en leerde op Chumplady.com - en sorry dat ik dan geen hoopvolle boodschap met eenhoorns en regenbogen kan voorspiegelen.

Ik heb ook mezelf voorgehouden dat het zo slecht zou zijn voor de kinderen, een scheiding. Maar wat je nu hebt, dat is niet veel gezonder. Jij doet ze dit niet aan hè? Jij bent wel bereid voor je huwelijk te vechten.

Heb trouwens zelf ook heel lang op de reservebank gezeten - terwijl ik heel hard riep dat ik dat niet pikte, maar ik deed het toch. Het is maanden lang onzeker geweest of zijn vriendin ook haar huwelijk zou opbreken, dus ik werd aan het lijntje gehouden. En ik intussen maar proberen het te lijmen - terwijl daar er toch echt twee voor nodig zijn!

Ik voel erg met je mee, want ik heb het gevoel dat je nu aan het begin staat van de rotte periode die ik heel hard achter me probeer te laten. Maar als je Engels een beetje soepel loopt, dan zou ik zeker die site eens bekijken - of je er wat uithaalt, dat moet je zelf maar zien, maar misschien in elk geval het gevoel dat je hier niet alleen in staat. En dat het ook jouw schuld niet is. Huwelijksproblemen, daar ben je beide schuldig aan. Maar een affaire - of hij nu emotioneel, fysiek of wat dan ook is, dat is misschien een kwestie van tijd en gelegenheid - daar is hij 100% verantwoordelijk voor.

Als hij problemen had met jou of jullie huwelijk, dan had hij daarmee moeten komen voor er een ander opeens in het spel was. Een open huwelijk... dat moet in mijn ogen van twee kanten komen, ik neem aan dat hij niet staat te springen als jij er een vriendje bijneemt?! ;)

het lastige..

... vind ik dat hij nu niet echt vreemd gaat. Althans nog niet.
Hij is de vorige keer vreemd gegaan en nu heeft hij haar weer ontmoet. En gebeld. En nu ben ik ineens niet meer de vrouw waar hij oud mee wil worden. En is ons huwelijk niet meer voldoende. En mist hij de passie en het gevoel voor mij. En wil hij eigenlijk dat gevoel weer wat hij toen had. Met haar.

Er is verder (nog) niets gebeurd. Behalve dan hun contact tijdens de recente bijeenkomst waar hij haar weer heeft ontmoet. En het feit dat hij haar een paar dagen later heeft gebeld.
Ik weet niet of hij echt een relatie met haar wil. Maar hij heeft de deur opengezet en ik vind we dat hij er niets aan doet om het af te kappen. (door haar te bellen bijvoorbeeld)
En hij wil tijd om erachter te komen wat hij met zijn gevoelens voor haar wil. En met zijn (ontbrekende) gevoelens voor mij. Want hij wil geen verstandshuwelijk.
Maar ondertussen praat hij niet, doet hij niets.
En ik heb geen zin om op de reservebank te zitten. Om die hele crisis nog een keer door te maken.

Nou ja, ik herhaal mezelf nu wel een beetje.

Ik zeg steeds tegen mezelf dat het allemaal zo erg niet is. Verliefdheid kan altijd. En ach, hij doet er nu (nog) niets mee. Maar ik vrees dat het een kwestie van tijd is. Vanwege werk zal dit niet de laatste ontmoeting zijn namelijk.

Als je er anders over gaat denken hier wat tips

http://www.vreemdgaan-overspel.nl/herkennen.html

Ik ben verbaasd

Je draad begint met een relaas over het feit dat je je emotioneel alleen voelt in je huwelijk. Vervolgens blijkt er een verliefdheid mee te spelen bij hem en daar richt het draadje zich nu op. Het gaat nu over al of niet vreemdgaan.
Ik verbaas me er over, want ook al is er geen sprake van fysiek vreemdgaan, hij heeft je emotioneel allang verlaten. Voor mij zou dat meer een dealbreaker zijn dan fysiek vreemdgaan. Je vraagt je af of er werkelijk gelukkige huwelijken zijn, en ik kan je vertellen dat ik een gelukkig huwelijk heb. We hebben onze ups en downs, maar we horen hoe dan ook bij elkaar. We steunen elkaar en respecteren elkaar. Zo klinkt jouw huwelijk niet. Hij gaat niet onvoorwaardelijk voor jou en dat doet hij al lange tijd niet. Aan jou nu de taak om te beslissen of je wi,t blijven hangen in een huwelijk waarin je tweede keus bent en waarin je emotioneel alleen de kar moet trekken.
Ik gun je meer, ik hoop dat jij je dat ook gunt.

hij is wel eerlijk

Hij zegt dus tegen jou dat hij niet oud met je wil worden en hij hoopt dat die vrouw waar hij een paar jaar geleden mee is vreemdgegaan voor hem zal kiezen. Nou dat lijkt mij allemaal heel duidelijk.
Nu wacht je dus op het moment dat hij ook daadwerkelijk zijn koffers pakt of dat hij jouw koffers op de stoep zet.
Waarom hou je niet de eer aan jezelf?

nou, Miekemieke

Het ligt iets genuanceerder.
Sinds hij een paar ween geleden de vrouw weer heeft ontmoet waarmee hij een aantal jaren geleden is vreemdgegaan, is hij weer (of nog) helemaal verliefd op haar. Daardoor is er in zijn hoofd en in zijn hart geen plaats voor mij. En daardoor weet hij niet of hij met mij oud wil worden.
Hij heeft niet eens gezegd dat hij met haar oud wil worden (zij weet nog niet eens van zijn opgeleefde gevoelens) maar hij weet ook niet of hij dat wel met mij wil.

Dus het is niet zozeer de keuze tussen haar of mij maar: kan hij voor de volle 100% voor mij kiezen of niet? En op dit moment kan hij dat dus niet.

Ach, fuck it. wat is het verschil nou helemaal?

seks, nee dank u

Gisteravond was ik boos. Eigenlijk was ik de hele dag al boos maar toen we naar bed gingen wilde hij vrijen.
En ook al hunker ik werkelijk naar een liefdevolle omarming, seks was op dat moment wel het laatste waar ik zin in had. Zeker met hem. Het voelt zo wanhopig.

Guess what: hij werd boos! WTF?!!
Heb hem gevraagd of het in zijn botte egocentrische harses misschien wel een was opgekomen dat het niet echt een hele opwindende gedachte is om te vrijen met een man die liever ergens anders is, die verliefd is op een ander. Of hij uberhaupt wel in staat was om verder te denken dan zijn eigen behoeften.
God wat was ik boos. Ligt hij een beetje te mokken omdat hij geen seks krijgt. Lul!

Zo dat luchtte op zeg. En ik voelde me ook een soort bevrijd, zoiets heb ik nog nooit eerder gezegd. Ik was ontzettend bang om hem af te wijzen, uit angst om hem nog verder van me te verwijderen, maar het voelde goed. Niet eens omdat ik hem wil straffen maar gewoon omdat ik niet wil doen alsof er niets aan de hand is. Ik voel me gebroken, afgewezen, tweede keus. Dat is voor mij wel een beetje een libidokiller.

grenzen

Heel goed om je grenzen duidelijk te stellen! Misschien zelfs beter nog om duidelijk te maken dat zolang hij er 'niet uit' is, je niet meer met hem in 1 bed wilt slapen. Dan moet hij zolang maar op de bank. Wellicht dat dat het wat inzichtelijker voor hem maakt dat zijn daden ook consequenties hebben. Dat niet alles maar aan hem is om te beslissen.
En je kunt ook tegen hem zeggen dat je niet meer weet of jij wel met hem verder wil en oud wil worden. Dat JIJ tijd nodig hebt om daar over na te denken.