hulp nodig Egocentrische schoonmoeder

Esmee

In zo'n geval plan ik mijn zondag al met wat anders!

Esmee

Als hij erover begint, kan je toch zeggen dat hij vooral moet gaan, maar dat jij niet meegaat.

Hel spannend voor je wellicht, maar je kunt het gewoon doen. Leuker voor jou en leuker voor je schoonouders (wat moeten die met een schoondichter die zich kapot ergert aan haar schoonmoeder, gezellig is het toch niet).

Zet hem op.

Of je gaat wel mee en gaat oefenen met alles oor in, oor uit en alles van je af laten glijden en geen discussies voeren en niet te veel praten en uitleggen....

ik blijf thuis

Als man oppert om zondag naar zijn ouders te gaan dan zeg jij iets als. Goed idee. Ga jij samen met de kinderen. Ik blijf thuis.

Vraagt hij waarom je niet mee gaat dan kan je zeggen dat je genoeg te doen hebt thuis en dat je zllijn moeder je niet zal missen. Een andere keer ga je weer mee.

Een iets heel anders…..

Schoonouders moeten over zegge 1,5 jaar hun huis uit. Ze hebben er zeker 43 jaar gewoond, maar moeten er dus uit omdat het huis wordt afgebroken (voldoet niet meer aan moderne eisen).
Ze zullen dan tijdelijk een andere woning aangeboden krijgen en zodra de nieuwbouw er staat, gaan ze weer terug in hun nieuwe woning op dezelfde plek.

Schoonmoeder is daar nu al maanden in haar hoofd mee bezig. Het vreemdste vind ik nog wel dat ze
ineens hun 'oude huis' beginnen op te knappen. Zo willen ze ineens de muren gaan verven en wil ze een nieuwe laminaat om de oude vloerbedekking te vervangen???. Ook hebben ze nieuwe bedden en nieuwe kasten gekocht. Het hele gebeuren is dadelijk klaar en dan moet alles er weer uit natuurlijk want huis gaat tegen de grond….???

Ik begrijp hier echt totaal niets van.

laat ze toch...

Als dit hun manier is om dat verwerken laat ze dan lekker. Daar hebben jullie toch geen last van? Als je schoonmoeder idd autistische neigingen heeft dan is het voor haar een hele verandering om na 43 jaar haar huis uit te moeten. Dat is het denk ik voor iedereen, maar zeker als je al moeite hebt met veranderingen.

ah Esmee, waarom blijf je er zo mee bezig

Laat die mensen nou. Wees beleefd als je hen ziet, gedraag je als een vriendelijke meebewegende gezelschapsdame op zulke momenten en laat hen verder geworden. Je verandert er echt niks meer aan, na al die jaren. Concentreer je op je eigen leven en dat van je gezin, en die tip van 'niet delen' lijkt me prima.

Zondag ga je niet mee omdat je niet aangestoken wilt worden, vanwege de ingreep komende week. Uiterst logische reden.

- Het lijkt me trouwens heel naar om, als het niet je eigen keuze is, na 43 jaar je huis uit te moeten. Maar gezien hun leeftijd wel verstandig -

Esmee

Dat geeft wel aan hoe inadequaat ze functioneren. Tenzij ze geld teveel hebben zou ik een poging wagen dat opknappen uit hun hoofd te praten, maar het is uiteraard hun keuze.
Bereid je er maar wel op voor dat het een lastige tijd kan worden met al die veranderingen.

tja

De hele wijk gaat op de schop. Ze hebben wel aangegeven weer terug te willen naar dezelfde plek. Alleen zitten ze dan in een nieuwbouw huis. Ze willen pertinent niet naar een appartement (wat wij voorzichtig geopperd hadden). Schoonmoeder wil haar tuin niet kwijt. Wat ze ermee moet is mij een raadsel want ze komt nooit in de tuin. Ze wil terug naar exact dezelfde plek, punt.

Tabitha: vreemde manier van verwerken. Zeker als het geld niet op je rug groeit zeg maar. Ze kunnen idee euro juist goed gebruiken. Ik zou dan sparen voor als ik in het nieuwe huis zit. Je gaat toch geen nieuwe vloer leggen in een huis dat afgebroken gaat worden?? Misschien hun manier van 'er niet aan hoeven denken' ofzo? Wij laten ze maar gaan. Uit hu hoofd praten heeft geen zin en werkt averechts; dat hebben wij eerder ondervonden. Ze zoeken het maar uit.

ze zoeken het maar uit

Maar waarom post je er dan over?

wiens probleem

Esmee, waarom maak je het jouw probleem?
Als zij nou zo graag een huis, dat op de nominatie staat gesloopt te worden, wil pimpen met van alles en nog wat - mág ze?

Of ben je bang dat ze jullie erfenis er doorheen jaagt?

Heb je geen leven van jezelf, dat je zo geobsedeerd bent door deze vrouw?

onsamenhangend

De gedachtegang van sommige mensen is soms onnavolgbaar. Als je dat eenmaal weet dan ga je daar al vanuit. En soms kun je wel een vraag stellen daarover maar of het antwoord dan binnen jou logica past is dan ook nog maar de vraag.
Afhankelijk van de relatie kun je soms wat aan 'realisme' bijbrengen door indirect of juist direct een tip aan de hand te doen. Soms moet het kwartje ook even tijd krijgen om te vallen.
Maar verder zou ik toch mijn best doen me er niet aan te ergeren, over op te winden, want dat heeft geen zin. Verbazen blijft het soms wel, hoewel er een soort routine op kan treden dat het weer zover is, er is een onlogische gedachtegang die voor deze mensen blijkbaar een eigen logica heeft die je niet kent.
Loslaten.

Je hoeft het

niet te begrijpen, je er niet druk om te maken, irritatie op te wekken, want het is jouw huis, jouw geld en jouw leven niet.
Je snapt niet dat zij het niet snapt, maar wanneer snap jij nu eens dat je het niet hóeft te snappen en dat je met die gevoelens jezelf zit op te naaien en daar geen leuk persoon van wordt? Ik zei het al eerder maar je komt over alsof je precies zo bent. Wat niet in je straatje past of hoort dat begrijp je niet. Dat zegt meer over jouw inlevingsvermogen eigenlijk; vrij star en stug. Een beetje zoals.....

maar

Wat let je om haar gewoon te VRAGEN waarom ze een nieuwe vloer wil ipv je er hier druk om te maken? Laminaatvloeren kun je soms ook gewoon meenemen (ik heb net buren er dagen mee zien slepen van nummer 3 naar nummer 16).

Omdat

we vooral niet moeten vergeten hoe zwaar het voor Esmee is dat haar schoonouders na 43 jaar moeten verhuizen. Daarom!

Snap esmee wel een beetje

Esmee zou zich er niet druk om moeten maken, daar hebben jullie gelijk in. De praktijk is vaak anders. Mijn schoonmoeder doet dit ook, spullen willen aanschaffen, al dan niet in navolging van anderen zonder de consequenties te overzien.
Per se een nieuwe veel te dure fiets willen en dan geen geld meer over hebben om de, op zijn laatste benen lopende, wasmachine te kunnnen vervangen als dat nodig is. Man en schoonzus steken de koppen bij elkaar en ma krijgt een wasmachine van de kinderen.
Wij thuis weer herrie, want ik vindt zulke cadeautjes een aardige aanslag op ons spaarpotje voor vervanging van apparatuur.
Dit is slechts een voorbeeld uit 20 jaar relatie maar er zijn er veel meer te noemen.
Mijn schoonmoeder denkt nooit vooruit wat de gevolgen van haar uitgaven/acties kunnnen zijn en als het dan helemaal spaak loopt worden de kinderen ingeachakeld om het op te lossen. Eerst de vraag of mijn man de wasmachine nog kan repareren en als dat niet lukt een hoop geteut en gepiep. En dan komt die nieuwe wasmachine er onder het mom dat ma en pa vroeger zo hard gewerkt hebben om de studie van de kimderen te betalen en dat wij daar dankbaar voor moeten zijn.
Ik denk dat Esmee niet zo zit met de aanschaf van dat laminaat maar vreest voor de gevolgen als dat nieuwe huis eenmaal een feit is.

eigen boontjes

Ook die angst voor de gevolgen is natuurlijk iets wat je jezelf aandoet.

Als je ouders zichzelf een probleem cadeau doen hoef jij dat niet voor ze op te lossen. Maar als je dat steeds doet kom je wel in een vicieuze cirkel.

"Jammer pa/ma dat je nu geen geld hebt voor een nieuwe wasmachine. Nee, ik kan 'm niet voor je betalen, ik heb geld nodig voor als mijn machine stuk gaat. En als je die fiets inruilt voor een goedkoper model. Red je het dan wel? Of misschien dat je een 2e hands wasmachine kan kopen."

Als er geen consequenties aan je acties hangen dan leer je er natuurlijk nooit van.

geraniums

Ach, is niet zoveel wat je doet zinloos.
Ik vind het beter dan achter de geraniums hangen.
Waarom ergeren? Hoeveel last heb je nou daarvan, als je tenminste je eigen grenzen stelt?

angst is iets van mij

Klopt die angst is iets wat ik mezelf aandoe, helaas heeft mijn man geleerd zijn moeder altijd tevreden te houden. Voordat hij mij ontmoette heeft hij altijd ma gepleased. Ma verwacht, nee beter woord:eist dat en mijn man doet.
Eigen grenzen stellen is bijna onmogelijk. Tot een jaar of 3 terug koos man dan voor herrie met mij, dat kwam wel weer goed. En dan ging er weer xhonderd gulden en later euro die kant op.
Het is bijna niet uit te leggen aan mensen die er niet echt middenin zitten. Hoe een zware wissel zo'n schoonmoeder op je relatie kan trekken.

dan lezen jullie selectief want

Ik heb wel degelijk uitgelegd dat mijn schoonmoeder wellicht nog een tandje erger was dan die van jullie. Ook heb ik uitgelegd hoe ik daar in heb gestaan en hoe ik vind dat jullie er instaan; meerdere malen.
Maar als er dan alleen selectief gelezen en gereageerd wordt (al snap ik dat je niet overal op reageert), dan denk ik ook: jullie willen helemaal niet dat het verandert; zeuren is veel te lekker en makkelijk.
Zo zijn er ook mensen die een aandoening hebben die ze in feite niet kwijt willen. Dat scheelt namelijk bakken aandacht. En piepen kost geen energie, je inzetten wel.

Je moet het Z.E.L.F. doen en blijven piepen gaat je niet helpen.

Ik vind het nogal bizar. Net zoiets als je oude auto helemaal wassen en stofzuigen, nieuwe ruitenwissers koopt, olie ververst etc, etc, terwijl je weet dat de auto over korte tijd maar de sloop gaat; zo iets.

Maar wat LiesK noemt is ook waar. Ze doen dit nu, prima, maar oh jee wat een drama wordt het weer als ze er daadwerkelijk uit moeten. Ik moet er niet aan denken.

Enne, nee ik zit zeker niet op een erfenis te wachten. Hoef niets van die mensen. Grappig dat dat aangehaald wordt want het was juist mijn schoonmoeder die (toen ik net met mijn man omging) wilde weten hoeveel mijn vader verdiende, of hij miljonair was, wat er zou gebeuren met de op opbrengst van ons huis als wij bij een ongeluk komen te overlijden...dus wie heeft het op geld voorzien?

Astrid

Piepen gaat niet helpen, daar ben ik na dik 20 jaar ook wel achter. Maar soms is het gewoon fijn om je zorgen te delen met anderen, die begrijpen wat je meemaakt, dat geeft steun. Weten dat er anderen zijn die in hetzelfde schuitje zitten. Een soort lotgenoten contactgroep zeg maar.

verschrikkelijk gewoon

"Grappig dat dat aangehaald wordt want het was juist mijn schoonmoeder die (toen ik net met mijn man omging) wilde weten hoeveel mijn vader verdiende, of hij miljonair was, wat er zou gebeuren met de op opbrengst van ons huis als wij bij een ongeluk komen te overlijden...dus wie heeft het op geld voorzien? "

Mijn god, Esmee, jij hebt echt letterlijk een schoonmoeder 'from hell'. De mens die jij nu al jaren beschrijft is zo verschrikkelijk afschuwelijk, zo walgelijk slecht en berekenend, zo in-en-in dom, zo koud en harteloos en zelfzuchtig, werkelijk ongelofelijk dat er uberhaupt nog iemand is die met haar leeft en omgaat, zij zou gewoon niet mogen bestaan of in ieder geval een volkomen geisoleerd bestaan moeten leiden (volgens jouw beschrijving dan). Sterkte dan maar weer, het is gewoon afgrijselijk.....

Ja, ik wist ook echt niet wat ik hoorde. Zo heeft ze af en toe nog steeds van die lelijke opmerkingen over anderen.
En dan bedoel ik echt lelijke dingen die je echt niet verwacht van een volwassen vrouw zoals mensen op hun uiterlijk beoordelen en zelfs veroordelen. Zo merkte ze een keer op dat mensen die in winkel X winkelen allaal arme sloebers zijn....ja, juist nadat mijn moeder de dag ervoor had verteld dat ze wel eens naar winkel X gaat. Ik zat toen met mijn mond vol tanden!

Maar goed, project- huis- uit heeft ze nu waar alle aandacht naar uitgaat. Ik verwacht wel weer een dezer dagen iets idioots, maar zorg er wel voor dat het me niet raakt. Ene oor in andere uit. Hopelijk gaat mijn man er ook niet in mee. Het gekke is dat ik vaak de dingen al vooraf zie aankomen en dat mijn man mij niet gelooft wanneer ik het hem vertel. Vervolgens gebeurt het dan. Dan komt mijn man erop terug: "ja, je had toch gelijk". Dit is al zo vaak voorgekomen en iedere keer weer weet schoonmoeder anderen voor haar karretje te spannen en iedere keer trappen de lui er weer in.
Gelukkig is mijn man nu voorzichtiger en meer op zijn hoede.

Haha

Je zult maar zo slecht in zelfreflectie zijn dat je een spiegel die je recht voor je neus gehouden krijgt niet ziet.

Ook een schoondochter

hoezo?