Hel, deel 5 - het houdt ook niet op

Mediator

Ook mijn mond viel open toen je vertelde dat volgens het convenant bij elke inkomensverandering een herberekening wordt gemaakt. Lieverd, dat is niet haalbaar. Dat zou je mediator moeten weten, zoals Tsjor al schrijft. Er zijn al wetten waarin staat dat er een van de ex-partners om een herberekening mag vragen, dus het HOEFT ook helemaal niet in je convenant.
Onze mediator had voortdurend dat soort opmerkingen: dit is bij wet geregeld, dat-en-dat zijn jullie rechten, dus dat hoeven we niet op te schrijven. En: jullie zijn het nu wel eens, maar als je dat zus-en-zo opschrijft is er ruimte voor onduidelijkheid of verschillende interpretaties en dat moet je koste wat het kost vermijden. We liepen er telkens weer tegenaan: hoe je noteert hoe de verblijfsregeling wordt, wisselmomenten, kinderrekening etc. Onze mediator was goud waard. We hadden er trouwens twee, ze werkten in paren. wij hadden van tevoren al min of meer beslist hoe we wilden scheiden (via checklists op internet), de mediator wees ons op onze rechten en plichten en zorgde dat alles goed op papier kwam.

Meerjarenplan

Je wilt dus eigenlijk zeker stellen dat je over 3-5 jaar, mits je ex wordt toegelaten tot de WNSP, weer partneralimentatie krijgt? Nou ja, je hebt er recht op, maar ik zou daar als betaler toch stevig van balen. Je bent toch meer gaan verdienen, dan is de behoefte aan pa er toch niet meer?
Ik vraag me trouwens af of hij door zijn vrijwillige ontslag niet de rechten op WNSP heeft verspeeld. Die heeft ook alleen zin als jullie er beide in gaan, of de schuld door de bank wordt gesplitst (en meestal doen ze dat niet).

Maar je hebt ook jaren geprofiteerd van dat hoge salaris. Zijn inmiddels de regels nog niet aangepast? 12 jaar werd immers door iedereen onredelijk lang gevonden.

Geen afrekening

Moederziel, een echtscheiding is geen afrekening van het verleden: ik heb toen zoveel en toen had jij... Het is een verdeling van de lusten en de lasten zoals die er op dit moment voor staan.
Het is ook geen plan voor de toekomst. Wie weet kom je een rijke prins op het witte paard tegen, kun je je ontwikkelen en verdien je toch meer, komt hij nooit uit de schulden etc.
Als je niet 85% van de zorg voor je kinderen op je wil nemen moet je dat niet doen. Er bestaat helaas geen moederloon, dus het is niet zo dat je de uren zorg om kunt zetten in inkomen.
Als het zo is dat je man diep in de schulden zit en wellicht zelfs in de WSNP terecht komt, dan zal zijn bijdrage op het laagste niveau worden gezet, dat is 25 euro per kind. Mocht hij echt in de WSNP terecht komen, dan zal de bewindvoerder daarop aandringen, ook al zou hij het anders willen.
Dit begrijp ik niet: 'De kinderalimentatie blijft nu steken op nog geen 150 euro per kind (...) en inkomsten ex zijn tot nu toe rond 4K netto. Ik vind dat erg laag.' 4k is dat 4000 euro netto? Dan lijkt me de berekening dat hij 'slechts' 150 euro per kind kan bijdragen en geen partneralimentatie kan betalen inderdaad erg vreemd. Heel grof gezegd, zonder rekening te houden met verplichtingen: hij 4000, jij 2000, dan zou hij 1000 euro vrij hebben voor alimentatie, een deel voor de kinderen en een deel als partneralimentatie. Partneralimentatie eindigt na 12 jaar, kinderalimentatie als de kinderen 18 jaar zijn of later als ze nog studeren.
Maar het lijkt me nog vreemder dat hij zonder werk zo'n inkomen heeft. Je bent al een stap verder: hij heeft ontslag genomen/gekregen. Als hij 0 inkomen heeft en jij 2000 zou jij hem partneralimentatie moeten betalen. Als hij een beroep moet doen op de bijstand zou dat via de gemeente kunnen lopen. Tenzij Truus hem onderhoudt.

Tsjor

Niet

'Hoe leg ik dat vast?' Niet. Mocht de situatie zich voordoen, dan kun je naar de rechter stappen om meer geld te vragen. Dat ligt al vast in de wet. Ik zou het nu ook niet vastleggen, omdat het hem er mogelijk van kan weerhouden om daarna weer inkomen op te bouwen. Stel dat vastligt dat hij dan 1000 euro moet gaan betalen? Ik zou thuis blijven, voor de kinderen.

Tsjor

Is terecht

De draagkracht wordt inderdaad berekend naar inkomen minus verplichtingen. Schulden zijn verplichtingen, dus dat wordt in mindering gebracht.
Je mediator praat onzin. en je man was ooit blijkbaar van goede wil, maar ik denk dat hij zich ook verslikt in de ernst van alles. mooie sprookjes bestaan alleen in verhalen.
Hoe hard kun je je aanspraken op het bedrijf maken? Kan dat weggestreept worden tegen de helft van de schulden, zodat jij schuldenvrij bent en je man jou niet aantreft als een van de schuldeisers? Hypotheekschuld blijft overigens voor 100% voor je rekening als je ex niet zijn deel betaalt.
Staat het huis al te koop? Het lijkt nu een goede tijd te zijn.

Tsjor

Bedrijf

Voor een bedrijf kun je faillissement aanvragen, dat is iets anders dan WSNP.

Tsjor

Hello from the other side

Moederziel

Onze draden hebben zich al eerder gekruist, vooral vanwege (in mijn beleving) veel vergelijkbaars in onze situaties. Ik heb na de Truus-melding van (inmiddels) ex, in mei vorig jaar, wel gelijk een eigen advocaat in geschakeld en dat bleek maar goed ook. Je hebt evenwel kans dat exMM, net als de mijne, afziet van een eigen advocaat, om voor hem de kosten te drukken.

Pas later, toen de procedure al was ingezet kwam ik tot (nog meer) schokkende ontdekkingen, waaruit bleek dat ex niet de man was die ik dacht dat hij was. Het is niet zo, dat wij belandden in een full blown vechtscheiding, waarvan ik door sommigen hier op OO wel van beticht werd, maar ik zag mij genoodzaakt elke hoop op een normaal "nahuwelijk" en zaken als "in goed overleg" op te geven. Wij konden niet "als vrienden uit elkaar", zoals je wel hoopt vanwege je kinderen.

Ik had al eerder verteld dat ik uiteindelijk ben overgegaan op "low contact" met ex, zodat er zo min mogelijk kans is op verwarring, verdraaiingen, miscommunicatie en dat ik word meegesleurd in (weer) een of ander drama. Wat ik je wat dat betreft vooral nog kan aanraden, naast de hierboven genoemde eigen advocaat, is om alleen nog via mail te communiceren met exMM. Dit geeft jou ook meer kans om emotioneel afstand te nemen en te kunnen doorpakken.

Ik wens jou en je kinderen veel sterkte!

Doorpakken doe je zelf

Nee moederziel, MM gaat niet doorpakken, de advocaat ook niet, jij moet doorpakken.
Sterkte bij het eerste gesprek vanavond en als je ook maar een beetje een goed gevoel hebt, vraag hem dan om uiterlijk morgenochtend het verzoek voorlopige voorzieningen bij de rechter neer te leggen.
MM zakt weg in een moeras en vlucht in een droomwereld.
Jij en de kinderen kunnen meezakken of je kunt proberen de kant te bereiken en als jullie veilig zijn te kijken of je iets voor MM kunt doen.
Bij iedere veiligheidstraining word je geleerd om eerst jezelf in veiligheid te brengen en dan pas de ander. Je kunt iemand pas op het droge trekken als je daar zelf staat. Dus probeer op het droge te komen, je moet voor je kinderen.

idd de advocaat doet wat jij wilt

Een advocaat is een medewerker die jouw opdrachten uitvoert.
Als jij zegt er moet nu actie komen doet hij/zij dat. Als jij zegt doe maar rustig aan, doet hij/zij dat.

Jij bent de leider in dit 'feestje', het is jouw 'feestje'.
Dus wat Fransien ook zegt: als het maar een beetje klikt vanavond, gelijk vragen of er morgen het verzoek voorlopige voorzieningen uit kan, want pas dan komen zijn schulden niet meer voor jouw rekening.

Voorlopige voorzieningen

Gaan die voorlopige voorzieningen samen met het echtscheidingsverzoek? Of zijn voorlopige voorzieningen alleen al voldoende om vanaf die datum niet meer aansprakelijk te zijn voor nieuwe schulden van de ander?

Voorbereid

Moederziel,

Met mij gaat het gelukkig een stuk beter sinds de kinderen en ik verhuisd zijn, maar ik heb gemerkt dat mijn herstel met golfbewegingen gaat. Helaas liep ik er tot op het laatst tegenaan dat ex zo'n heel andere kijk had op de gang van zaken en zijn ideeën dacht te kunnen afdwingen, geheel vanuit zichzelf geredeneerd en los van enige realiteitszin. Daarop moet ik (je), zo heb ik inmiddels geleerd, niet meer ingaan, want is verspilde moeite. Maar eer ik dat geleerd had!

Een van die idée fixes van hem was, dat ik wel particulier of vrije sector kon gaan wonen zodat hij over "zijn" huis kon beschikken, want het duurde hem allemaal te lang (ik was aangewezen op de woningbouwvereniging). Er kwam immers een "vermogen" vrij (hij wilde in het huis blijven wonen en zou mij uitkopen), maar over dat vermogen kon (en kan) ik (nog steeds) niet beschikken. De verhuizing naar en inrichting van mijn nieuwe woning, die ik een paar maanden geleden (van de woningbouw) toegewezen kreeg, heb ik kunnen bekostigen van geld dat ik kon lenen bij mijn familie.

Ook presteeerde hij het om, toen we het convenant en ouderschapsplan eenmaal hadden, er passages uit te willen laten halen (Bijv. Art.7.4 Studiekosten na 21 jaar) hoewel daarin duidelijk staat dat "dit beding onherroepelijk, zodat de kinderen het recht hebben om zonodig nakoming van dit beding te vorderen". Ook scheen hij te denken dat het in ouderschapsplan standaard opgenomen recht van beide ouders om door school geïnformeerd te worden, een (door mij geformuleerd) verwijt was vanwege zijn gebrek aan interesse op dat gebied.

Kortom: bereid je voor op een bizar staaltje "reality distortion", maar ga er niet in mee.

Geld

Moederziel, je zegt vaak dat je goed overzicht hebt over de financien en precies weet hoe het er voor staat. Maar er zijn wel veel vragen van jouw kant over de (hoogte van) partneralimentatie e.d. Terwijl ik hier van anderen lees (ik heb er zelf gelukkig geen verstand van) dat als hij alleen maar schulden heeft en jij wel een inkomen jij misschien aan hem pa moet betalen...
Je schreef ergens eerder, ik vertik het om de komende 10 jaar in diepe schulden te leven omdat mzm zijn dinges niet in bedwang kon houden, maar misschien heb je niet veel te vertikken. Daarom zo snel als kan nu jullie financien uit elkaar laten trekken door je advocaat, ander wordt het niet beter alleen maar eeger.

Zijn uitgangspositie

is er iig alleen maar op vooruit gegaan. Niet alleen door zijn ontslag maar ook jouw verbetering in salaris.

You can't know it all

In de discussie die hier de laatste tientallen berichtjes ontspruit herken ik het oerwoud wat echscheiding heet heel duidelijk in. Hoe weet je wat het allemaal inhoudt, je denkt dat je heel goed bezig bent, maar uiteindelijk blijkt dat je heel lang bezig bent geweest met de verkeerde dingen. Je hebt geen ervaring! Hoe weet je wat de uitwerking is? Hoe interpreteer je zaken en adviezen? Moederziel die haar huishoudboekje tot op de cent kent, maar er nu pas achterkomt dat de daden en het ontbreken daarvan juist zorgt voor zaken die direct financiele gevolgen hebben voor haar. Of ze een of twee pakken melk koopt per week, daar gaat het op deze soms geld echt niet meer over. Niet dat ik je voor dom verslijt Moederziel, maar door schade en schande kom je er nu achter dat er zoveel zaken spelen waar je geen invloed op hebt. En je hebt het allemaal zo goed willen doen. Te goed, want een vechtscheiding werd het niet, echt niet....
En straks is alles afgerond en kijk je verbijsterd naar het resultaat, financieel, emotioneel, en je begrijpt niet hoe dit ooit heeft kunnen gebeuren. En je schaamt je dat dit je leven is....Zo is je leven geworden....
Alle deskundigen, professioneel of door ervaring kunnen zoveel roepen, ze kunnen je niet voorbereiden voor wat je te wachten staat en wat je moet doen. Je kunt een minder goede mediator treffen maar ook een minder goede advocaat. Kom daar maar eens achter, ja als het te laat is. De complexiteit van de relatie die je had met je man is leidend voor hoe je nu samen dit denkt te gaan oplossen.
De gebrekkige realiteitszin heb ik ook ervaren bij mijn ex. Ervoer het meer als een soort druk; als ik mn ex nou zo hard mogelijk riep hoe ongeloofelijk veel geld ik verdiende, dan ging ik dat zelf misschien ook nog wel geloven. Uiteindelijk had ik op dat moment zelfs een verliesgevend bedrijf ipv dat ik een cent verdiende.Maar waar het mijn ex om ging was dat het hem vooral goed uit zou komen als ik een zeer hoog inkomen had. Dat herken ik ook wel een beetje in de ex-MM terug; hij hoopt dat moederziel wel haar portemonee zal trekken om zijn puinhopen te fixen. Of anders op z'n minst samen met hem in de schuldsanering gaat zitten. Want dat is toch eerlijk?
Ik vind het onterecht dat Moederziel nu zo wordt aangevallen dat alles haar schuld is. Pas na een scheiding of twee, drie begin je het klappen van de zweep te kennen. Net als met zelf een huis bouwen, het derde huis wordt pas hoe je het echt hebben wil.
De shock waarin ze terrecht is gekomen, verlamt je tot op het bot. Ik kan het weten, heb ook heel lang in een soort shock gezeten. En te slechte adviezen gekregen van allerlei types die er vooral zelf beter van wilde worden. Ik hoop echt dat je een goed gesprek hebt met de advocaat en dat er snel duidelijkheid komt. En als je bang bent, gewoon je ogen dicht doen en springen...ik vang je wel op....

nouja

Op dit forum hebben natuurlijk wel altijd mensen mee willen denken, ook wb de financiële situatie, en sommige kunnen daar zelfs goed advies in geven.
Maar over het financiële/zakelijke gedeelte wilde je het nooit hebben: dat was allemaal goed geregeld.
Dat geeft nu toch bevestiging van de veronderstelling dat je flink je kop in zand stak/steekt.
Niks eigen schuld dikke bult maar ik proef geen verandering in je eigen insteek waardoor zaken ook niet zullen veranderen...
Niet substantieel iig.
Zo blijf je steeds maar aangeven een prima overzicht te hebben over je financieeen. Hoe kun je dat nu vinden? Je deelt nog steeds een financiële huishouding met iemand waarvan je geen zicht hebt op zijn deel.

Je boosheid en verdriet snap ik heel goed, maar je kunt je daar niet achter blijven verschuilen. Het is JULLIE scheiding, ook al heb je 'm niet gewild. Een doortastende mediator was leuk geweest, maar zo werkt het toch niet in het leven? Leven moet je zelf, altijd. (Helaas soms)

Verhuiswagen

De shock verlamt je tot op het bot? Bij mij niet hoor.
Ik werd juist extra strijdvaardig om die scheiding er zo snel mogelijk doorheen te jagen. Juist omdat ik geen zin had in ook nog een financiële puinhoop.
Heb z.s.m. een afspraak gemaakt bij een scheidingsmakelaar (die tevens mediator is) en binnen 4 maanden was de scheiding een feit. Kosten waren ongeveer 2200 euro, inclusief convenant laten nakijken door advocaat, indienen scheiding, etc.
Ook mijn ex kan niet met geld omgaan. Gelukkig heb ik zelf altijd de financiën beheerd tijdens ons huwelijk en gezorgd dat er gespaard werd. Dus geen schulden en huis had ook overwaarde.
Ex heeft inmiddels zijn deel van het geld binnen een jaar opgemaakt aan veel te dure spullen, een dure en onnodige verbouwing aan zijn appartement, etc.
Ik heb een spaarrekening, die ik heb opgedeeld in allerlei potjes. Onderhoud huis, vakantie, belastingen, onderhoud auto, etc. Ik heb netto minder geld dan tijdens ons huwelijk, maar ik kan heel goed sparen en prioriteren, dus ik houd nu veel meer geld over dan toen we getrouwd waren (ex heeft goed inkomen). Ex klaagt daarentegen continu over zijn gebrek aan geld. Hij heeft ook weinig realiteitszin, maar dat is gelukkig niet meer mijn probleem.
Mijn advies is dus: Altijd zo snel mogelijk alles regelen, hoe moeilijk dat ook is. Ja, ik vond de scheiding vreselijk, het was niet mijn keuze, 1 van mijn kinderen is ook ingestort, maar dat betekent niet dat ik me kan permitteren om verlamd te zijn en niets meer te kunnen. Ik MOEST door, voor mezelf en de kinderen. Ik moest het oude huis verkoopklaar maken, mijn nieuwe huis opknappen, verhuizen, etc. Ik ben geen supervrouw, maar ik houd niet van puinhopen en zaken op z'n beloop laten, dus heb ik op adrenaline alles geregeld. De moeheid kwam later, maar dat geeft niet. Ik weet nu dat alles goed geregeld is. Nu mag ik moe zijn.
Je moet zorgen dat je zelf de touwtjes in handen houdt en je niet laten meeslepen door je emoties. Die emoties heb ik vooral geuit bij vriendinnen. Maar het zakelijke moet hoe dan ook geregeld worden. Dat hoort bij volwassen zijn. Of ben ik nou te hard en te nuchter?