Geld lenen aan iemand die niet met geld kan omgaan; niet doen!

wil40/Lente

Ja ik vind dat ook netjes zo. En wil je dan per se dat het kind er wat van moet leren dan vraag je desnoods of de juf/meester hem (een op een!) uitlegt dat hij mee gaat met schoolreisje omdat er mensen zijn die hem graag wilden helpen. En niets meer. Hij moet zich niet als een of ander liefdadigheidsproject zien.
Uit de openingspost maak ik ook op dat OP ook niet bij het meisje na is gaan vragen hoe de muzieklessen gingen. Anders was ze er snel genoeg achter gekomen.

Het kind er iets van leren.

Jo bedoelde daarmee haar eigen kinderen. Leren delen.

Het kind dat alsnog mee kan hoeft van niets te weten, die hoeft er niets van te leren. Die hoeft de financiële sores van zijn ouders niet mee te torsen wat mij betreft.

wil40

Als dat zo is snap ik al helemaal niet waarom Jo het aan het arme kind zelf zou benoemen eigenlijk. Je kan ook gewoon tegen je eigen kind zeggen dat je een leerling (niet vertellend wie) hebt geholpen toch?

Nemo

Zelfs dat laatste zou ik niet doen.

Laatst zei een bejaarde dame tegen mij:"Jullie woonden vroeger vlak bij ons, jij kreeg vaak de kleding van mijn dochter."
Dat vond ik al een zinloze opmerking:-)
Ze keek me aan met een blik van:"Dat was goed van mij hè?" Blêh!

nee zou ik zelf ook niet doen

Het was meer om een voorbeeld te geven van je eigen kind wat bijbrengen zonder het aan het arme kind te vertellen. Zelf zou ik het ook gewoon niemand vertellen.

En ja behoorlijk stomme opmerking van die mevrouw. 'Kijk mij dan goed zijn'. Mijn tantes kunnen daar ook wat van en scheppen ook altijd op hoe ze mij bijna 30 jaar geleden naar het park meenamen en wat voor een leuke dingen ze met mij hebben gedaan. Ehh, oke ja bedankt, hier heb je de nobelprijs voor beste tante.

Lief

Maar dat is toch gewoon lief en toevallig hetgeen iemand zich herinnert en aan je linkt?
De indruk die jullie kregen hoeft niet de juiste te zijn en zou eerder gevoed kunnen worden doordat jullie er zelf geen fijne herinneringen aan hadden?
Ik heb heerlijke herinneringen aan een aantal tantes, als ze zoiets zouden zeggen gaan we gelijk herinneringen ophalen denk ik.

Rekeningen

Wanneer iemand een bijstandsuitkering heeft, worden ook de rekeningen van de kinderen ingekeken. Het komt vaker voor dat iemand geld laat storten op de rekeningen van de kinderen. Dat wordt fraude genoemd. Je zult in moeten teren op de spaartegoeden tot je op een bedrag komt dat je als spaargeld mag hebben. Je riskeert ook een boete met dit soort fratsen.
Een uitkering is een vangnet voor mensen die het echt niet meer redden op een andere manier, en daar zijn (soms teveel) regels aan verbonden.

Maxi

Ik denk dat het aan de manier ligt waarop iemand het zegt. Verschil tussen "weet je nog dat we samen naar het pretpark gingen" (=indd lief) en "ik was altijd degene die jullie meenam om leuke dingen te doen". C'est la ton qui fait la musique.

Mijn schoonmoeder koopt altijd heel veel kleren voor haar kleinkinderen (van haar andere zoon dus mijn schoonnichtjes:)) omdat de ouders het niet breed hebben. En ze vertelt het ALTIJD aan mij. Ze zegt dan gerust nou als ik er niet was hadden die kinderen niks om aan te trekken. Niet alleen heel fout om op te scheppen over liefdadigheid, ze verdraait het ook nog eens. Want mijn schoonzus en zwager kunnen best kleding kopen maar zij biedt het altijd aan dus accepteren ze het. Dan gaat het zo, bv als ze belt: hoi nemozwager, ik sta op de markt en ze hebben hele leuke sokjes, zal ik er een stel meenemen, welke maat? En als nemozwager dan zegt ja doe maar, dan vertelt ze het aan anderen weer zo: ja mijn zoon vroeg of IK kleren wilde kopen voor mijn kleindochters.
Ik denk dat ze het een fijn gevoel vindt dat haar kinderen haar nodig hebben of dat dingen zonder haar niet lukken, of zo. Ook een keer meegemaakt: ze was bij ons en mijn man stond op het punt te vertrekken naar werk. Er moest nog een rekening betaald worden maar mijn man had haast en vroeg toen aan zijn moeder of die het wilde betalen, ze zou toch gaan winkelen die dag. Hij gaf haar gewoon het geld voor de rekening, maar zij accepteerde dat niet en stond er op dat ze het voor ons wilde betalen, het is toch niet veel geld zei ze. Nou oke dan dacht mijn man, hij had geen tijd om nog uren aan te dringen dus hij vertrok. Even later belde zijn tante, dus de zus van schoonmoeder. En ik hoorde haar aan de telefoon zeggen: "ja ik kom straks langs maar ik moet nog langs de bank hoor, mijn zoon vroeg namelijk of ik zijn rekenig wilde betalen". Ik dacht echt wát?? Zo is het niet gegaan!
Die avond heb ik het verteld aan mijn man en hem verzocht om alsjeblieft nooit meer zulke dingen te accepteren van haar, hoe vreselijk ze ook aandringt en hoe financieel breed ze het ook heeft. Van zulke mensen hoef ik dus echt helemaal niks. Vertellen dat je iets doet is één ding maar om ook nog alles te verdraaien om over te komen alsof ze de redder in nood is vind ik echt niet gezond.

Nemo

Ik heb toch wat opbouwende kritiek, omdat ik merk dat je min of meer in dezelfde 'fout' trapt als je tantes. Je zegt dat je schoonmoeder vaak kleren koopt voor de kleinkinderen en benadrukt vervolgens dat dat voor de kinderen van je zwager is omdat hij en zijn vrouw het niet breed hebben. Voor ons doet dat er niet toe, maar jij wilt kennelijk laten weten dat jullie wel je eigen kleren kunnen betalen. Snap je wat ik bedoel? Ik weet zeker dat je hier geen kwade bedoelingen mee had. De tantes waarschijnlijk ook niet. Die waren gezellig herinneringen aan het ophalen en hadden waarschijnlijk niet in de gaten dat je dat kwetsend vindt.

Nemo2

Dat je schoonmoeder (dat lees ik net) opeens zei dat je man haar gevraagd heeft de rekening te betalen is natuurlijk niet zo fraai. Van dat soort grappen hou ik ook niet.

Kaaskopje

Oh ja niet in de gaten dat dat zo kan overkomen hoor, je hebt gelijk. Wij hebben het zelf overigens ook niet breed maar wat kleding betreft krijgen we altijd ládingen (heel mooie) tweedehandse van mijn neefjes en nichtjes dus voor ons hoeft ze daarom helemaal niks te kopen. Niet omdat wij nou zo zwemmen in het geld Maar ik zie dat dat zo over is gekomen.

Wat mijn tantes betreft is het een heel ander ingewikkeld verhaal. Die waren vroeger ook altijd aan het opscheppen en ik herinner me dat vooral mijn jongste tante heel vaak mijn vriendinnetjes aanwees en zei: zie je de tante van Miepje, die komt nooit bij dr langs. Die houdt niet zo veel van haar als ik van jou. Ik hoop dat je je realiseert wat voor een lieve tante je hebt, daar mag je wel blij mee zijn nemo... Ja dat vind ik toch wel raar hoor. Maar oke, ze zullen vast geen kwade bedoelingen hebben gehad. Over dat ze zeiden dat wij praktisch bij hen zijn omdat we elke dag bij ze over de vloer kwamen vind ik voornamelijk voor mijn moeder beledigend.

En zo'n opmerking van mijn schoonmoeder is helaas geen incident. Ze zegt heel vaak tegen mij tussen neus en lippen door dat ze iets heeft gekocht voor bv schoondochter omdat zij er om vroeg. Dat neem ik met een korrel zout want ik weet dat zij er waarschijnlijk helemaal niet zelf om heeft gevraagd.

foutje

het moet zijn: "omdat we praktisch bij hen zijn opgegroeid"

grrr

ik bedoel DAT ipv omdat

Oei Nemo

Ik schoot spontaan in de lach bij wat je over je tantes vertelde, omdat het zo schandelijk is, dat het voor mij als buitenstaander lachwekkend overkomt, zo idioot is het. Dat klinkt inderdaad bijna 'vals', maar ook erg zelfingenomen.

Je tantes dus

en niet jij!!

Wordt een beetje ot...

... Maar wel fijn om even te kunnen zeggen, ik heb een vriend die bij tijd en wijle op zijn Facebookpagina dingen meldt als: ik heb zojuist mijn salaris van vandaag overgemaakt naar giro 555. Daar krijgt hij dan een berg duimpjes voor. Ik vind het vervelende borstklopperij. Misschien ligt het aan mij, omdat ik van huis uit heb meegekregen dat je goed doet in stilte, en vinden andere mensen het alleen maar geweldig van die vriend. Maar ik begrijp nu dat ik niet de enige ben die dit soort meldingen een beetje viezig vind?

Alleen als het gevraagd wordt of ter sprake komt

Ik zou niet uit mezelf gaan opsommen waar ik geld aan geef, maar ook niet trots gaan melden dat de een of andere organisatie niets van mij krijgt, om de een of andere reden, behalve als mijn mening gevraagd wordt. Ik ben ook terughoudend met te laten weten welke petities ik teken. Laatst was het toch doorgestuurd naar Facebook, terwijl ik bijna zeker weet dat ik dat niet zo had gekozen en daar wordt ik dan toch wel wat knorrig van.

Lou (OT)

"ik heb een vriend die bij tijd en wijle op zijn Facebookpagina dingen meldt als: ik heb zojuist mijn salaris van vandaag overgemaakt naar giro 555."

Ja, ik snap jouw gevoel.

Ik zou daar ook moeite mee hebben. Ik denk vooral om dat het dan (vermoedelijk) om een buitensporig groot bedrag gaat EN het lijkt alsof hij het inderdaad alleen als borstklopperij doet.

Als het bericht anders zou zijn in de trant van: "ik heb een bedrag overgemaakt naar 555, helpen jullie ook mee als je wat kunt missen?" dan zou ik het al weer anders vinden.

Dan deel je je eigen goede daad, in de hoop dat het tot meer goede daden leidt. Dat weet ik dan wel weer te waarderen. Mits het niet te dwingend is c.q. te veroordelend als je niet zijn advies opvolgt.

p.s.

Ik noem bijv. soms ook dat ik vrijwilligerswerk doe (iets heel simpels wat iedereen ook zonder opleiding kan doen) en probeer dan mensen te verleiden dat ook af en toe te doen (voor andere mensen). In elk geval niet bedoeld als borstklopperij (ik besteed er ook niet heel veel tijd per week aan, maar alles wat je doet is weer meegenomen denk ik dan maar).

Als het bericht anders zou zijn in de trant van: "ik heb een bedrag overgemaakt naar 555, helpen jullie ook mee als je wat kunt missen?" dan zou ik het al weer anders vinden.===

Nee, dat vind ik net zo vervelend. Ten eerste laat je zo ongevraagd toch voelen dat jij je 'morele plicht' gedaan hebt en zet je iemand min of meer voor het blok door meteen te vragen of die ander ook zijn morele plicht gaat doen. Ik zeg niet dat je nooit hoort te vermelden of vertellen dat je gedoneerd hebt, maar waarom zou je iemand op deze manier klem zetten?

Kaaskopje

Ik snap je punt.

Misschien moet je het dan anders formuleren. Maar soms wil je anderen toch tippen om iets bepaalds te geven of te doen omdat je zelf ook graag bepaalde mensen/groepen helpt?

En ja, in een gesprek kan je dat misschien makkelijker zeggen zonder dat anderen zich ongemakkelijk voelen. Nb Ik heb daar met zowel geld als tijd doneren begrip voor .

Kaaskopje

Kaaskopje, dat heb ik ook met die e-mailtjes en facebookberichtjes die je dan moet delen of doorsturen als je ook vindt dat kanker zo'n nare ziekte is, of als je heel veel van je kinderen houdt of noem-maar-op welk onderwerp dan ook. Ik krijg daar ook altijd zo'n gevoel bij van dat ik dat altijd zelf nog wel bepaal wat ik doorstuur en wil me (en anderen) daar ook helemaal niet toe verplichten. Ik stuur het dus nooit door, ook al vind ik de ziekte kanker echt vreselijk en ik ook heel veel van mijn kinderen hou.

Ik ben nogal actief op Facebook en daar deel ik wel eens wat, maar dan is het vrijblijvend, niemand hoeft mij te laten weten of hij of zij dat gaat doen. Tenzij ik echt in de wervende rol zou zitten, vind ik niet dat je andere mensen heel erg actief moet aansporen om aan een goed doel te geven. Ik kan me wel voorstellen dat je in een gesprek wel eens over goede doelen praat en dat je elkaar vraagt of je ook wel eens ergens aan geeft. Dan kun je natuurlijk noemen wat je zelf belangrijk vindt en dan kan de ander bepalen of diegene dat ook wil steunen.

We hebben het in het verleden op OO ook wel eens over doneeracties gehad en dan onderstreep ik van harte en soms zelfs wat te enthousiast misschien de noodzaak van bepaalde doelen, maar ik zie dat dan als een 'gesprek', waarin iedereen zijn mening kan geven en elkaars mening ter harte kan nemen of in de wind kan slaan.

Gesprek op fb

Ja, een 'gesprek' op Facebook verloopt anders, begint ook anders. Niet met de kale mededeling dat je iets hebt gedoneerd. Wil je je vrienden oproepen om ook te doneren, zet er dan op z'n minst een linkje bij naar een pagina voor meer info. Dat maakt het zeker beter verteerbaar, hoewel ik er nog steeds wel kriebels van krijg. Beter kun je dan gewoon de oproep van de actie zelf delen, zonder verdere info over jezelf en je gulheid, dan is het duidelijk dat het je om het goede doel gaat.

"Misschien moet je het dan anders formuleren. Maar soms wil je anderen toch tippen om iets bepaalds te geven of te doen omdat je zelf ook graag bepaalde mensen/groepen helpt?"

Zoals je zelf daarna al zegt, dat gaat vast wel in een persoonlijk gesprek maar niet goed op Facebook. Het komt op mij dan denk ik toch al gauw over als: Liz is goed bezig en ik in haar ogen blijkbaar niet. Zo bedoel je het ongetwijfeld niet maar op Facebook komt zoiets toch harder over of zo.

Je kan natuurlijk wel een vacature voor jouw vrijwilligerswerk delen en erbij vermelden dat het hartstikke leuk en zinvol werk is. Het verschil zit 'm denk ik in enthousiasme laten zien voor je eigen vrijwilligerswerk versus 'mensen tippen om iets te geven of te doen'. Maar ach, 't is een dun lijntje hoor, en ook persoonlijk, ik weet zelf niet eens precies wat het verschil is . Zoals je vaak ook niet weet of je boodschap wel precies zo overkomt als je 'm bedoelt.