Geld lenen aan iemand die niet met geld kan omgaan; niet doen!

Bekrompen voorordeeltjes van enggeestige muisjes...

Dat is wat ik hier overwegend lees. O,mijn god, ze roken.
Het venijn zit al in het eerste bericht: "iemand die niet met geld kan omgaan".

(Tekst verwijderd door forumbeheer. De betreffende woorden kunnen worden opgevat alsof de forumbezoekers bedoeld worden)

Leg het me dan eens uit, Jo

@ Yvan

Die moeite ben jij mij niet eens waard.

Een zwaktebod...

"Die moeite ben jij mij niet eens waard.".
Sommige mensen zijn grappig, ondanks zichzelf.

@ Kaaskopje

Ik ben het absoluut niet met je eens dat niet op vakantie kunnen gaan bij de armoedegrens hoort. In onze Westerse maatschappij gaan we er maar van uit dat ook luxe bij ons standaard levensbehoefte horen. Standaard levensbehoefte zijn een woning, gas, water en licht, eten en drinken, je zorgkosten kunnen betalen. Telefoon, tv en internet kun je hier desnoods ook nog aan toevoegen.
En als je buren op vakantie kunnen gaan of een auto kunnen veroorloven dan is dat hun luxe. Hun luxe is niet mijn of jouw armoede.

Dat ik jarenlang niet op vakantie ben geweest heeft deels te maken met het bijstandsinkomen dat ik had. (Ja, ik heb het nu wat beter nu de kinderen bijna klaar zijn met hun studie en mijn gezondheid vooruit is gegaan en een paar uur meer ben gaan werken.) Elke euro die ik per maand overhield heb ik geïnvesteerd in mijn woning en in mijn gezondheid. Van wc bril tot wasmachine….. Ik kwam immers 19,5 jaar geleden met praktisch niks naar NL. Waar ik enkele jaren heb gewoond was geen centrale verwarming, maar wel ‘s ’winters ruim 1,5 meter sneeuw, elektrische hoogspanningskabels bezweken met regelmaat door de druk van de sneeuw, dus zaten we zonder stroom. De geiser kon in de winter niet eens het smeltwater op warmen tot een dragelijke temperatuur om mee te douchen. In de zomer was het boven de 30 graden en werd het water overdag afgesloten om waterverkwisting te voorkomen. Waarschijnlijk vind jij een warme douche en een draai aan de knop van je verwarming een vanzelfsprekendheid maar ik beleef dat anders. Volgens Westerse maatstaven hoort het er bij, althans in Nederland. We kennen geen krottenwijken zoals in Parijs en enorme armoede op het plattenland zoals in een ander deel van Frankrijk. Verder kijken dan bij jezelf en je buren kan een heel andere blik geven op welvaart en het begrip geld.

Dat jij het niet op vakantie kunnen gaan beschouwd als armoede grens daar heb ik toch wel mijn bedenkingen bij. Een vakantie beschouwen tot basisbehoefte in plaats van dit geld te sparen voor financieel buffer kan leiden tot het afglijden naar de schuldsanering. Ook dit is een vorm van niet om kunnen gaan met je geld.
Ik vraag mij dan ook af had je zelf (achteraf) niet kunnen voorkomen dat je af bent gegleden naar wsnp? Voor zo ver ik mij kan herinneren ben je in de problemen gekomen door te veel ontvangen toeslagen. Was dit te voorkomen geweest als je je inkomensschatting naar beneden had afgesteld en /of wijzigingen op tijd had doorgegeven? Had je in de loop der jaren een buffer kunnen opbouwen om deze financiële tegenslag op te kunnen vangen?

Ik heb mij zelf verplicht tot het hebben van zo’n buffer. Gespaard van mijn vakantiegeld en mijn eindafrekening van de energiemaatschappij, waar ik doelbewust maandelijks minstens 100 euro te veel aan betaal.
Dit jaar had ik mijn ondergrens van mijn spaarpotje bereikt en heb ik mijzelf een pas cadeau gedaan voor gratis uitstapjes. Bij mooi weer ging ik in mijn vakantie naar het strand, ik heb fiets en boottochtjes gemaakt, ben meerdere keren (met kortingsbonnen) naar de sauna geweest, diverse musea bezocht en naar een pretpark geweest. Kortom, ik was bijna elke dag op pad. De totale kosten, inclusief OV (de grootste kostenpost) de pas en buiten de deur eten zijn 260 euro geweest.
En volgend jaar gaat er weer 2000,- euro in mijn spaarpotje. Ik verwacht nog tegenslagen in mijn leven en wil er in ieder geval financieel op voorbereid zijn. Regeren is voor uitzien.

Uiteraard begrijp ik heel goed dat zo’n bedrag niet voor iedereen is weggelegd. Maar ook een klein bedrag is in ieder geval beter dan helemaal niet sparen.

En zo komen we op mijn werk (tandartspraktijk = een bedrijf). Ook daar bestaat er voor cliënten de mogelijkheid om behandelingen in termijnen te betalen van minimaal 25 euro per maand, afhankelijk van de nota. Het gaat om bedragen van 500,- tot 650,-. Zo’n regeling zijn wij niet verplicht maar is een handreiking. En waar mijn werkgever zich in het verleden flink in mensen heeft vergist heb ik er nooit naast gezeten. Ik ondersteun onze cliënten op meerdere wijze. Kan ze doorverwijzen naar bijzondere bijstand. Kan voor ze uitrekenen wat zij zelf aan eigen bijdrage kwijt zijn en of er dan een mogelijkheid bestaat om dit in termijnen af te lossen.

Ik waarschuw mensen als zij over hun budget van de zorgverzekering dreigen te gaan. Nota’s die naar via het factoring bedrijf worden ingediend bij de verzekering daar heb ik verder geen zicht op. Tot het moment dat deze door ons factoring bedrijf dreigen naar de incasso te worden gestuurd. Dan geef ik de cliënt een belletje om ze hiervoor te waarschuwen. Indien zij aangeven dat ze niet direct kunnen betalen maar wel over een paar weken dan stuur ik bericht naar het factoring bedrijf met het verzoek om uitstel van de incassodatum.

Mensen die regelmatig een afspraken vergeten, bel of mail ik om ze aan hun afspraak te herinneren (dit is onze praktijk geen standaard procedure), dit om te voorkomen dat zij een nota krijgen voor het weer niet op komen dagen op afspraken. Negen van de tien keer zijn het juist de financieel zwakkere die zo nonchalant zijn met het nakomen van afspraken.

Aan mensen die in de schuldsanering zitten vraag ik om gegevens van hun bewindvoerder en vraag ik zelf om schriftelijke toestemming voor in eerste instantie een intake/controle afspraak. Daarna mail ik de begroting door en als ik toestemming voor (een deel van de) behandelingen maak ik vervolgafspraken.
Al deze moeite doe ik voor mensen omdat ik mij er heel goed van bewust ben dat je sneller in financiële moeilijkheden kan komen dan dat je er uit komt. Mensen die in wsnp zitten die niet realiseren dat een nieuwe schuld, ook al is dat bij een tandarts, het einde kan betekenen van de wsnp traject.
Bij een alleenstaande moeder heb ik zelfs mijn dochter verzocht om op haar kindje op te passen zodat zij de mogelijkheid had om naar de tandarts te komen.

Mijn werkgever werkt korter in de praktijk dan ik. Had iets andere ideeën over de bedrijfsvoering dan ik. Door mijn manier van omgang met de cliënten heeft hij zijn strengere beleid afgezwakt tot een meer sociale beleid. Gelukkig heb ik de vrijheid om te werken met mijn hart. En Kaaskopje voor jouw geruststelling, die zit echt wel op de goede plek.

Ik vergeet geen namen en voorvallen, dus mij bedriegen lukt je 1 keer of in de meeste gevallen niet. En dan kan het voorkomen dat er geen afspraak gemaakt kan worden, zelfs niet bij een pijnklacht (tenzij de persoon direct afrekent).

Uiteraard heb ook mij in t verleden wel eens vergist in mensen. Maar nu door de het leven gemangeld en wijs geworden. Ook voor Mia, Molletje (en meelezers) telt hun ervaring als wijze les.

Kaaskopje, een echtpaar, zoals in jouw situatie of een alleenstaande (en dan wordt je op de dag dat je jongst kind 18 is) hebben het financieel veel slechter dan een alleenstaande ouder. In jouw geval kan je zorgpremie, je eigen risico en eigen bijdrage een strop om je nek zijn.
En dat is ook de reden dat ik heel weinig begrip kan opbrengen voor alleenstaande ouders die denken dat ze het slecht hebben, maar geen benul hebben dat een ander op bijstandsniveau het moeilijker heeft. Deze (gezonde) alleenstaande ouders hebben nog het vooruitzicht om uit de bijstand te komen. Terwijl het straks voor jou en (andere) zieken in de bijstand je eindstation is.

@ #57, @#26/ Jo

Als ik #57 lees, begrijp ik #26 helemaal niet meer...
Ik zal maar niet instappen in een opbod aan zwaktebiedingen, dus ik verklaar me nader: u zegt in #57: "[...] Had je in de loop der jaren een buffer kunnen opbouwen om deze financiële tegenslag op te kunnen vangen? Ik heb mij zelf verplicht tot het hebben van zo’n buffer. Gespaard van mijn vakantiegeld en mijn eindafrekening van de energiemaatschappij, waar ik doelbewust maandelijks minstens 100 euro te veel aan betaal. [...].

Wie het zich kan permitteren en vooruitziend is, legt inderdaad een buffertje aan om onvoorziene tegenvallers het hoofd te bieden.

Als er dan al eens melding gemaakt wordt van het feit dat een lening onder vrienden (ook gefinancierd uit zo'n bescheiden en moeizaam opgebouwd buffertje) ook wel goed kan gaan, staat u al meteen klaar om daar uw veroordeling tegenaan te plakken, tegelijkertijd de lof over uzelf zwaaiend: "Als jij zo begaan bent met de minder bedeelde dan had jij die vriendin geen geld geleend (met contract en rente) maar geschonken. Als je het bedrag niet kon missen dan had je het ook niet uit kunnen lenen. Zoals ik al schreef, ik leen niet, ik geef, en dat terwijl ik in de ogen van de meesten tot de armen behoor." (#26).

Wat uw "tot de armen behoor." valt het blijkbaar nogal mee, maar dat zijn verder mijn zaken niet.

@ #57

Attributie, self-serving bias, narcisme.
Meer valt er niet over te zeggen.

en waarom geen lied?

Om onszelf nog even te wentelen in de droom van welgesteldheid en klasse, van absolute tolerantie en inlevingsvermogen.
Zolang die onbetrouwbare armen niet teveel roken en niet zeuren over een vaatwasser, kan het er nog mee door, maar alles heeft wel zijn grenzen.
Wij, de welgestelden kunnen veel hebben, maar dat krapuul moet zijn plaats kennen, niet?

Zjef Vanuytsel: high society

langs d'avenues zie je ze lopen
de dames heren van de hoge kring
goed gevormd de laatste mode
de nieuwste kleur de laatste snit
zij met hun puurste goud behangen
in een pracht van een dierenvel
hij wat stijver op zijn benen
een echte heer een klassevent

't is de high society
het kruim van het volk
de elite van de massa het volk

op de terrasjes zie je ze zitten
de dames heren van de hoge kring
waar z'hun fijne likeurtjes nippen
zeg nog wat ijs en een scheutje gin
zij spreekt stijlvol over sartre
of over wien of paris
hij droomt van zijn nieuwe wagen
of van een andere griet

't is de high society
het kruim van het volk
de elite van de massa het volk

en dan 's avonds in de privéclub
voor dames heren van de hoge kring
verloopt alles stijf en deftig
tot het wilde feest begint
dan spreidt zij haar mooie benen
lacht haar lekkere tanden bloot
hij vertelt zijn vieze mopjes
en iedereen lacht zich dood

ze lachen met de mooiste dingen
ze lachen wild ze lachen wreed
met hun eigen dwaze koppen
met alle mensenleed
met hun goedgevulde buiken
met hun goedgevormd gezicht
met hun afgestompte hersens
met hun adellijke plicht

ze lachen met de mooiste dingen
ze lachen wild ze lachen wreed
ze lachen met de kleine mensen
met de simpelen van geest

ze lachen met de mooiste dingen
ze lachen wild ze lachen wreed
maar ze zijn geen kruimel beter
alleen wat sjieker als de rest
wat meer cultuur wat mooier kleren
en voor de rest

't is de high society
het kruim van het volk
de elite van de massa het volk

Kakmadam

Nog even terugkomend op dat kakmadam, de grap is dat ik dat helemaal niet ben. Ik heb een klein bedrijf en verdien daar een gewoon inkomen mee, maar ik ben niet rijk. Woon niet in een groot huis, eigenlijk allemaal heel modaal. Heb overigens zelf ook jaren in een flat gewoond, niks mis mee. Ik sta niet ver van mensen met bijstand of een minimumloon af en heb geen oordeel over roken, huisdieren of andere 'geldverslindende hobby's'. Ik ben dit jaar niet op vakantie geweest omdat mijn oude auto het had opgegeven en er een andere tweedehandse moest komen. Die auto kan ik dan prima betalen, maar ook nog een vakantie wordt teveel. Ik heb geen dure kleren en ik praat niet met een aardappel in mijn keel. Ik heb een heel normaal leven.
Ik gunde het meiske gewoon muziekles. Dat pakte verkeerd uit en toen ik moeder (die niet in de schuldsanering zat overigens) confronteerde met mijn ontdekking, kreeg ik 'kakwijf' naar mijn hoofd geslingerd. Lesje geleerd.

Je flinke reactie, heeft wel geholpen om mij duidelijk te maken dat je inderdaad hart voor de mensen hebt die je tijdens je werk tegenkomt, dat is mooi, ik heb het als zorgerverzekeringsklantenservicemedewerker (goed woord voor doorzagen ) wel eens anders gehoord. Ik heb zelfs wat wantrouwen tegen tandartspraktijken gekregen door wat ik ervan hoorde. Maar dat is weer een ander verhaal. Ik hoor van meer wat kleinere praktijken (van andere zorg) dat men daar ook alles uit de kast haalt om klanten/patiënten op een fatsoenlijke manier bij de les probeert te houden. Dat siert ze en jou ook.

Ik vind het wel te ver gaan dat jij contact zoekt met een bewindvoerder vanwege de kosten van een controle. Dat is zo'n 20 euro en dat kan iemand best uit zijn budget bij elkaar geschraapt hebben, waardoor de bewindvoerder er totaal niets mee te maken heeft. Daarnaast vind ik dat de persoon zélf contact moet zoeken met de bewindvoerder voor overleg en eventueel toestemming. Mensen in de schuldhulp zijn niet standaard onkundige wezens. Misschien ben ik in dat opzicht weer 'harder' dan jij, maar als die mensen dat overleg niet plegen, zitten ze zelf met de gebakken peren, dan kunnen ze niet aan een behandeling beginnen. Dat is hún verantwoordelijkheid.

Ook zonder ergens gewoond te hebben waar het slechter is dan in mijn huis, kan ik mij er een voorstelling van maken. Mazzelaartje die ik ben, heb ik inderdaad nog nooit zonder warme douche hoeven leven. Onze flat in Amsterdam was al van een douche voorzien in 1963. Centrale verwarming hadden we 'pas' in 1970. Het was niet standaard aanwezig in de huizen (nieuwbouw koophuizen) de bewoners moesten dat zelf doen. (Ik voel me nu wel een beetje 'oma spreekt') Maar ik weet dus ook nog wat 'bloemen op de ruiten' zijn. Met een beetje vorst was dat mijn uitzicht in de ochtend vanuit mijn bed.

Dat mensen als wij het slechter kunnen hebben dan een alleenstaande met kinderen, vind ik nog niet zo zeker. Stel dat wij in de bijstand zouden zitten, dan krijgen we ruim 1300 euro, tegen ruim 900 voor een alleenstaande ouder, terwijl zij of hij wel dezelfde vaste lasten heeft. Die ouder krijgt wel kinderbijslag, dat hebben wij niet en dat is op gezette tijden jammer. Ik gebruikte dat vroeger alleen voor kleding (ook voor onszelf), niet om rekeningen van te betalen.

Wat vakantie betreft... ik had ergens gelezen dat niet op vakantie kunnen gaan door geldgebrek bij 'armoede' hoort. Ik vind dat je alleen op vakantie kunt gaan als je het je kunt permitteren, maar kinderen die nooit op vakantie gaan, terwijl hun omgeving dat wel doet, dat is toch een beetje sneu. Dus hoewel je vakantie als luxe kunt zien, hoort het er ook 'gewoon' bij. Er zijn niet voor niets allerlei initiatieven om kinderen uit arme gezinnen toch op vakantie te kunnen laten gaan.

@ kaaskopje

Het valt mij op dat je veel te veel ziet vanuit jouw eigen situatie.

Maar ondanks dat je denkt veel te weten maak je cruciale denkfouten. Een tandarts gaat geen diagnose stellen met alleen een spiegeltje en een sonde. Die maakt minimaal 2 overzichtsfoto's en eventueel solo foto's van de pijnklacht(en). Dus met € 20,- kom je er niet. Van te voren is ook niet in te schatten hoeveel een behandeling kost, wel kan ik een maximum inschatten. Iedereen die dit maximale bedrag op kan hoesten kan zonder uitzondering direct geholpen worden. Maar uit ervaring weet ik dat iemand met schulden dit bedrag doorgaans niet heeft, ook niet via een familielid. Heeft iemand schulden en staat hij/zij onder bewind dan is er nog kans op behandeling, mits er schriftelijke toestemming verkregen wordt. Mensen die in staat zijn om dit zelf te regelen via hun bewindvoerder die krijgen daar uiteraard van mij alle vrijheid in. Maar als het contact met een bewindvoerder stroef loopt en/of er is haast geboden dan ga ik er zelf achteraan. Soms loopt mijn aanvraag en die van de cliënt parallel. En als blijkt dat de cliënt geen budget heeft en alleen aan de pijnklacht geholpen kan worden dan slaan we de controle over en gaan we direct over tot behandeling. Dit is voor de cliënt goedkoper omdat er bij een consult (C13) alleen foto's in rekening mogen worden gebracht. Doen we alleen de (goedkoopste) behandeling: foto, vullen/trekken dan mag er dus geen consult worden gerekend.

In onze praktijk zijn er meer mensen die wegens een beperking onder bewind vallen dan wegens schulden. En die beperking is heel vaak niet direct te zien/horen aan de telefoon. Personen die om deze redenen onder bewind staan zijn wettelijk niet aansprakelijk voor hun gemaakte kosten. Met andere woorden, dan komt het voor onze rekening als wij zonder toestemming behandelen.

Hoewel er zoveel mogelijk maatwerk wordt geleverd gaat het mij natuurlijk geen ruk aan waarom iemand onder bewind staat en zal er ook niet naar vragen. Ik ga daarom heel voorzichtig te werk met het inplannen van behandeling(en).

In mijn ouderlijk huis sliep ik ook onder het raam dat niet goed sloot, geen CV, ijsbloemen op de ramen en paddenstoelen in gang. Maar dat is lang geleden. Het gaat mij meer om nu, ook hier in Europa.

"Dus hoewel je vakantie als luxe kunt zien, hoort het er ook 'gewoon' bij. Er zijn niet voor niets allerlei initiatieven om kinderen uit arme gezinnen toch op vakantie te kunnen laten gaan."
Die initiatieven zijn meer bedoelt om kinderen even uit hun eigen woonomgeving weg te laten zijn. En er zijn zeker gevallen waarin kinderen daar baat bij hebben. Bijvoorbeeld kinderen van ouders die niet lekker in hun vel zitten of stadse "witte neusjes" die eens moeten kunnen ravotten in de natuur. Maar joh, ik woon in een gebied dat zomers wordt overspoeld door toeristen. Een creatieve ouder zal zijn kinderen prima kunnen vermaken met een paar boterhammen van huis meegenomen. In de zomervakantie worden er zat activiteiten georganiseerd door verschillende buurthuizen. Als kind ben ik ook niet op vakantie geweest terwijl een groot deel van mijn klasgenoten wel minimaal 1x per jaar op vakantie gingen. Ik heb er echt geen trauma aan overgehouden. Sterker nog, er zijn bij mij nooit behoeftes gecreëerd die ik nu niet kan veroorloven.

Als het zo is dat jullie als echtpaar ca. € 1.300 zullen krijgen als je in de bijstand beland dan begrijp ik jou angst niet zo voor de bijstand. Iets waar je regelmatig je bezorgdheid over hebt geuit op dit forum.
Ik heb minder. Voor de wet ben ik alleenstaande. Die studerende volwassen kinderen die ook graag een hapje willen eten, schone kleren en zo nu en dan een warme douche daar heeft de overheid geen boodschap aan. Maar ik kan rondkomen, sporten etc. en zelfs sparen. En wat ik kan, gaat jou ook wel lukken. (Dat sporten mag je ook achterwege laten, scheelt weer € 30,- in de maand )

Onzin.
Afgaande op uw verhaal: u bent een receptionistje in een tandartsenpraktijk, dat onaanvaardbaar ver buiten haar bevoegdheden gegaan is. Ongeacht het feit dat het weleens een cliënt ten goede zal gekomen zijn.
Daarbij hebt u, als ik uw discours mag geloven, blijk gegeven van volkomen minachting voor de privacy en het zelfbeschikkingsrecht van de mensen tot wiens gegevens u toegang had.
Als ik uw werkgever zou zijn, zou ik u onmiddellijk ontslaan en de gerechterlijke instanties vragen om een onderzoek te openen.

Het valt mij op dat je veel te veel ziet vanuit jouw eigen situatie. ===

Welnee, dat heet inleven.

Jo, waarom zou een tandarts bij een standaardcontrole meteen allerlei foto's gaan maken? Dat noem ik nog eens geldklopperij. Ik heb lang genoeg aan de kant van de verzekeraar gezeten om te weten dat dat niet standaard gedaan wordt.

Als bemoeienis van jouw kant richting bewindvoerder met toestemming van de patiënt verloopt, dan is er niets op tegen. Het kan prettig zijn als dat uit handen genomen wordt, maar ik vind dus wel dat de patiënt zélf het eerste initiatief hoort te nemen. Maar ja, als een halfjaarlijkse/jaarlijkse controle nooit twintig euro kost, dan snap ik dat dat nooit aan de orde komt.

Bij de verzekeraar kwam het ook nogal eens voor dat er een directe lijn tussen 'ons' en de bewindvoerder liep. Dat werd dan eerst wel schriftelijk vastgelegd en van daaruit in het systeem vastgelegd. Dat hoort nu eenmaal bij schuldhulpverlening. Veel gaat direct langs de bewindvoerder.

Voor de rest bekruipt me toch weer het gevoel dat je wat zelfgenoegzaam bent in je reacties. Jij bent niet de rest van de wereld en je kunt ook niet voor de rest van de wereld beslissen waar ze behoefte aan mogen hebben, of hoe ze hun minimuminkomen ervaren. Dit vind "Sterker nog, er zijn bij mij nooit behoeftes gecreëerd die ik nu niet kan veroorloven.", vind ik een onplezierige uitspraak. Belachelijk gewoon. Daarmee insinueer je dat iedereen die het breed genoeg heeft voor vakanties en andere overbodige luxe (in jouw ogen) een slecht voorbeeld voor de kinderen is, omdat ze een behoefte gecreëerd zouden hebben. Het lijkt mij belangrijker dat kinderen de waarde van geld begrijpen, dus snappen dat ze met minder niet meer kunnen doen, dan dat er wel of geen behoefte aan bepaalde vormen van 'luxe' gecreëerd wordt.

1300 euro vind ik wel weinig. Ga nu niet net doen of dat riant is. Ik heb eerder al aangegeven dat ik vind dat een alleenstaande het in mijn ogen niet beter heeft dan een echtpaar. Dat scheelt zo'n 400 euro, terwijl alle vaste lasten gelijk zijn, op de zorgverzekering na (en uit de losse pols de gemeentelijke belastingen ook, maar dat weet ik nu even niet zeker). Eten kost meer voor twee dan voor een persoon, hoewel dat ook betrekkelijk is. En als de alleenstaande een kind heeft gaat dat zeker niet op. Ik heb nu verder even geen rekening gehouden met toeslagen. Die komen er bij natuurlijk, maar er blijft altijd iets over wat je toch zelf moet betalen. Het eigen risico bijvoorbeeld, of eigen bijdragen. Als je pech hebt als stel, kost dat toch 770 per jaar op zijn minst. Als je dat via een betalingsregeling doet, 60 euro per maand.

@ Kaaskopje

Kom op nou zeg. Wil je nu als leek oordelen over de werkwijze van de tandarts?

Als iemand komt voor een halfjaarlijkse controle dan wilt hij/zij toch een goede diagnose stelling van zijn/haar gebit en de daarbij behorende begroting voor de eventuele vervolgbehandelingen. Dus helder en transparant, zodat je weet waar je aan toe bent! Denk je echt dat er een tandarts is die vast kan stellen of er cariës zit tussen twee kiezen in. Ook al gaat de tandarts op zijn kop staan, met een spiegel of sonde gaat dat echt niet lukken. Daarom zal een tandarts elke 2 jaar overzicht foto's maken. Dit heeft niks met geldklopperij te maken. Ik vind het ook een zeer zware belediging van iemand die geen verstand van zaken heeft maar alleen oordeelt in euro's.

Wil je dat je kies gevuld wordt, waarvan achteraf blijkt dat er een ontsteking aan de wortel zit (alleen te zien met een foto), soms ook te diagnosticeren d.m.v. warm/koude test? Of een kies waarvan de wortel gebroken blijkt te zijn? Met andere woorden je laat een behandeling uitvoeren, betaalt er voor, de pijn gaat niet weg en bij het volgende consult wordt de tang gepakt!

Of dat je verstandskies wordt getrokken, maar tijdens het trekken blijkt dat deze scheef in de kaak zit en je naar de kaakchirurg moet gaan?

Of dat de kies die jij aanwijst wordt getrokken en de pijn gaat niet over en het blijkt de kies er naast te zijn?

Als je wilt weten waarom er foto’s gemaakt moeten worden zal de tandarts dat ook uitleggen. Je kunt weigeren maar dan worden de gevolgen hiervan besproken met die arts. Ik vind het knap dat jij kunt oordelen dat foto’s maken geldklopperij is, terwijl ik, zo dicht bij het vuur hier absoluut geen oordeel over heb. Ik ben immers geen arts.
Tandsteen laten zitten, ondanks dat het cariës veroorzaakt? Of nee nog erger op de lange termijn kan het parodontitis veroorzaken en komen je tanden en kiezen los te staan. Gelukkig wordt een volledige prothese voor 75% vergoed uit de basisverzekering en ja laten we de cliënt, ondanks dat de tandarts kan extraheren maar doorsturen naar een kaakchirurg zodat ook deze kosten in de basisverzekering vallen en niet uit eigen zak hoeft te komen of via een tandartsverzekering.

Maar ga dan absoluut niet klagen als het eigen risico en de premie zorgverzekering wordt verhoogd.

Kortgeleden wilde een zorgverzekeraar weten waarom er bij iemand een kroon was geplaats. De foto kan dan als bewijsmateriaal dienen.
Ook zou een cliënt een klacht in kunnen dienen omdat er een verkeerde kies is getrokken. Ik zou ook pislink zijn. Zeker als dit te voorkomen was met een fotootje van iets meer dan € 14,-.

Als je huisarts je doorstuurt naar het ziekenhuis omdat je pijn op je borst hebt, dan kun je er zelf voor kiezen wel of niet te gaan (met andere woorden, je € 385,- eigen risico moeten betalen). Als de specialist besluit om röntgen foto's te maken en desnoods nog een MRI scan voor het stellen van een juiste diagnose dan zeg je toch ook niet, nee doe maar niet want dat kost geld.

Je bent niet verplicht om naar t ziekenhuis te gaan, evenmin naar een tandarts. Maar op het moment dat je dat wel doet dan houdt de arts zich aan procedures.

“je dat iedereen die het breed genoeg heeft voor vakanties en andere overbodige luxe (in jouw ogen) een slecht voorbeeld voor de kinderen is, omdat ze een behoefte gecreëerd zouden hebben”. Wie insinueert nu eigenlijk, jij of ik?
Als je een uitspraak niet begrijpt dan kun je om uitleg vragen in plaats van hele foute valse conclusies trekken.

Wat ik hiermee bedoel, en dat is absoluut niet wat jij schrijft, is dat IK voor mij zelf blij ben dat IK bepaalde behoeftes niet heb. Door het gebrek aan deze behoefte en vele anderen behoeftes, ben ik heel makkelijk in staat om van € 1.522,- (inclusief toeslagen) te leven.
Buiten die € 1.300,- krijg jij ook toeslagen, ik tel er voor het gemak € 200,- aan huurtoeslag bij op en 2x € 89,00 aan zorgtoeslag.. € 1.678 klinkt toch wel heel anders dan € 1.300,-! Of zit ik er volkomen naast? Met een inkomen op of lager dan bijstandsniveau hoef je geen gemeentelijke of waterschapsbelasting te betalen, je kunt kwijtschelding aanvragen (mits je geen auto hebt). Belastingen (ruim € 500,- per jaar) die ik wel moet betalen. Misschien is er in jouw gemeente ook jaarlijkse langdurigheidstoeslag voor mensen die een X aantal jaren op bijstandsniveau (of 10% daarboven) leven. Misschien kun je gebruik maken van bijzondere bijstand voor bijvoorbeeld je lidmaatschap van een vereniging / club, bibliotheek of cultuurpas. Het is blijkbaar onoverkomelijk dat je in de bijstand belandt. Je kunt je druk maken over iets wat je niet in de hand hebt of het accepteren. Acceptatie geeft rust. En als je rust hebt dan zou je ook minder gefrustreerd op mij reageren. Want ik bedoel het niet kwaad maar ik raak schijnbaar een erg gevoelig snaartje.

Het grootste verschil tussen jou en mij is, dat jij meer gewent bent geweest en steeds met minder moet doen. En ik van minder naar meer ben gegaan. Opbouwen geeft natuurlijk een fijner gevoel dan afbouwen. Ik begrijp jouw angst wel, maar zeg je nogmaals ook jij zal er van rond kunnen komen. Al is het maar omdat je helaas geen andere keuze hebt.

Ik laat het hierbij.

pfff

Prima Jo, jij hebt verstand van alles, kent de klappen van zweep, de rest hier niet. En jij mag ook bepalen wat de armoedegrens is, blijkbaar. Mensen mogen niet bang zijn het met minder te moeten doen en arme mensen moeten vooral niet zeuren. Ja prachtig hoe goed jij dat allemaal kan en hoor.

Sorry dat was even kort door de bocht en overdreven. Maar op mij komt het ook heel zelfingenomen over. Dat jij met een bepaald bedrag makkelijk rondkomt wil niet zeggen dat anderen dat ook zo makkelijk moet kunnen lukken. En vergeet niet dat dit over het leven in Nederland gaat. Dus over wat de standaard is in Nederland. Dan zijn de paddenstoelen in de gang in een huis ergens in een ander land niet relevant. Want dan kan je net zo goed ook tevreden zijn met dat paddestoelenhuis, want dat is weer beter dan een hutje in Somalie.

Als de hele klas jaar in jaar uit op vakantie gaat en jouw kind niet, zou ik niet direct 'armoedegrens' roepen maar er ook niet zo laconiek over doen want het ís wel sneu, hoe zeer jij ook je best doet om bij je kind geen behoefte te creeeren, die ontstaat vanzelf wel. In mijn jeugd ben ik acht jaar lang niet op vakantie geweest. Thuis deden mijn ouders daar helemaal niet zielig over, het was hoe het was. Ik heb het naar hen toe nooit geuit maar wat WAS ik jaloers op al mijn vriendjes en vriendinnetjes. Dus ja die zogenaamd niet gecreerde behoefte was er toch zeker wel.

Armoede is relatief. En het klopt dat je met veel discipline en creativiteit een prima leven kan hebben met weinig geld, maar mag de rest alsjeblieft het recht hebben om er niet voor te gaan staan springen?

klappen

van DE zweep bedoelde ik.

Ik heb de declaraties van heel veel tandartsen gezien. Ik ben dan wel een leek wat het werk van een tandarts betreft, maar niet wat hun declaraties betreft. Ik kan me wel voorstellen dat er foto's gemaakt worden als er aanleiding is om verder te kijken dan de buitenkant, maar bij een gaaf gebit hoeft niet op de foto lijkt mij. Maar goed dit kan op een welles-nietes uitdraaien, dus misschien beter om verder te laten rusten.

Wat betreft het doorsturen van de huisarts naar de röntgenafdeling van het ziekenhuis... Het komt dus wél voor dat mensen niet gaan, ondanks dat dat hun gezondheid kan schaden. Tragisch maar waar. Dat is nu juist een van de problemen die het Eigen Risico met zich meebrengt. Zorgmijders.

Jij schreef toch echt zelf dat in jouw jeugd geen behoeftes zijn gecreëerd die je je niet kon veroorloven. "Sterker nog, er zijn bij mij nooit behoeftes gecreëerd die ik nu niet kan veroorloven." Dat komt op mij over als puntje van kritiek op ouders die dolle dingen met hun kinderen doen.

Jo, momenteel krijg ik geen Bijstand. Ik weet nu dus niet wat ik precies zou krijgen in geval van Bijstand. Wij betalen nu ook alles zelf op 25 euro zorgtoeslag na.

Foutje

maar bij een gaaf gebit hoeft niet op de foto lijkt mij.

Bij mag weg.

Mijn "levenservaring"

Gebiedt alvast dit: ga niet in dialoog met narcisten. Het heeft geen enkele zin en het dient geen enkel zinnig doel.
Ze doen zich doorgaans voor al welmenende, erg empatische lieden en je treft ze in alle lagen van de bevolking aan: van banken CEO tot tandartsreceptionst(e).

Ze zijn eigenlijk makkelijk te herkennen: ze lijken erg empatisch en meevoelend, hoewel ze in hun onmiddellijke, nabije leefomgeving veeleer kil en gevoelloos overkomen.

Ze lijken redelijk en begiftigd met gezond verstand. Ze hebben, naar eigen zeggen, steeds het beste voor met de medemens, ook al moeten ze af en toe de rechten van die medemens enigszins geweld aandoen. Vor
or het "hogere goed" dat het welzijn van een medemens nu eenmaal is.

Op een of andere manier, die veel te maken heeft met het -helaas- wijdverbreid gebrek aan inzicht in evenwichtige menselijke relaties, komen ze daar keer op keer mee weg.

Hen zal het verder worst wezen: voor hen is er geen wezenlijk verschil tussen een stoel en een mens.

Narcisme is geen ziekte. Het is een persoonlijkheidsstoornis.
Een ziekte kan je genezen, een persoonlijkheidsstoornis niet.
Intieme(re) omgang met een narcist is een emotioneel bijzonder beschadigend gebeuren.
Niet voor de narcist: die gaat vrolijk fluitend op zoek naar het volgende slachtoffer.

@ kaaskopje

Sorry voor mij niet al te milde woorden.

Dat je nog niet in de bijstand zit dat weet ik. Ook weet ik dat je je daar erg veel zorgen om maakt. Op de site van de belastingdienst heb je een proefberekening voor je zorg en huurtoeslag. Vul het eens in en kijk dan hoeveel je aan toeslagen zal krijgen. Voor je gemeentelijke (ook je hondenbelasting) en waterschapsbelasting kun je kwijtschelding krijgen. (Dit kan alleen als je precies of onder bijstandsniveau zit. Ontvang je € 5,- per maand meer dan kun je per jaar (in mijn geval) minimaal € 500,- af tikken.) Dit zijn "besparingen" ten opzichte van je huidige situatie. En dan zijn er nog potjes waar je misschien aanspraak op kan maken. Je bent bang voor de val terwijl je er niet eens echt in verdiept hebt wat je vangnet is.
Je gaf aan dat voordat je terecht kwam in de wsnp geen idee had wat jouw rechten waren. Toen kwam het misschien onverwacht, maar nu kun je je er op voorbereiden.

@ Nemo

En vergeet niet dat dit over het leven in Nederland gaat. Dus over wat de standaard is in Nederland. Dan zijn de paddenstoelen in de gang in een huis ergens in een ander land niet relevant. Want dan kan je net zo goed ook tevreden zijn met dat paddestoelenhuis, want dat is weer beter dan een hutje in Somalie.

Haha, ijsbloemen op de ruit in Somalie. We hadden niet eens ramen!

Ik ben een geboren Nederlandse. Ben ooit geëmigreerd en weer terug gekomen met achterlating van alles van materiele waarden. Maar ik leefde nog, terwijl ik net een dierbare had moeten begraven die de druk van zijn vader (mijn huidige ex) niet meer aan kon.

Ik heb het niet over armoede in een derde wereldland. Ik gaf een westerse land als Frankrijk als voorbeeld. Maar het kan nog erger zoals in de U.S.A..

kwijtschelden

Zo makkelijk gaat kwijtschelden niet. Als jij ook maar een béétje reserve hebt (het bedrag verschilt per regio) kun je het schudden. Ik ken minima-mamma's die de kwijtschelding door hun neus geboord kregen omdat ze een paar honderd euro spaargeld op de rekening hadden staan. Een paar honderd euro. Voor schoolkosten, eigen risico, dat soort dingen. Einde kwijtschelding.

Ook mag je geen auto hebben, tenzij het een heel oude is. Ik had zelf ooit een auto, dagwaarde enkele duizenden auto's, maar ik zou nog niet de helft krijgen omdat hij vol blikschade was (ik had hem ook goedkoop aangeschaft ). Stel dat ik kwijtschelding zou aanvragen, dan zou die worden afgewezen, ook al was de werkelijke waarde veel lager dan de dagwaarde.

Nee, kwijtschelding krijg je pas als je werkelijk geen nagel meer hebt om je kont te krabben. Er zijn heel wat bijstandsgerechtigden met een beetje spaargeld die dus niet in aanmerking komen voor kwijtschelding.

Met alle respect voor wat je hebt meegemaakt, het is geen wedstrijd wie het het zieligst en slechtst heeft/heeft gehad.

Ik begrijp de zorgen van Kaaskopje maar al te goed. Eenmaal in de bijstand zou het gezien haar situatie wel eens een point of no return kunnen zijn. Jij hebt nog toekomstperspectief, ondanks je traumatische verleden.

Ze zal niet verhongeren, maar psychisch/emotioneel doet een stap naar de bijstand wel iets met veel mensen. Zo leuk is de bijstand niet, al is het fijn dat dat vangnet bestaat. En met die potjes en regelingen valt het tegenwoordig op steeds meer plaatsen lelijk tegen. Niet overal zwaaien ze met stadspassen en cadeautjes, integendeel.

Kritiek

Jo:
Ik vind de kritiek op de wijze hoe Jo haar baan invult, onterecht. Vroeger had ok een tandarts die uiteindelijk gearresterd is voor oplichting. Maar mijn huideige tandarts is van het ' eerlijke' soort, die goed bezig is met zijn vak. Eerlijke tandartsen bestaan, en een goede verzorging om splijtende kiezen voor te zijn wanneer een patient klaagt over pijn bij kou op de kies door een foto te maken, vind ik vooruitdenkend en daar is niets mis mee.

Informatieverstrekking:
Maar het klopt dat sommige mensen in de bijstand nog beter af zijn dan mensen net boven de bijstand. Alleen hangt aan de bijstand een taboe-label.
Zo ken ik iemand die de kindschenking op de rekeningen van de kleinkinderen gestort wilt hebben om zo onder de vrijstellingsdrempel van spaargeld (€11.000) te blijven. Die persoon weet zo goed met geld om te gaan en doet regelmatig een financieel beroep op de ouders, dat die drempel voor de persoon in kwestie een punt is om rekening mee te houden. Het heeft mij verbaasd hoe zeer diegene op de hoogte is van alle potjes en de spelregels zo beheerst. Daarentegen vraag ik mij ook af hoe het komt dat als iemand er tegenaan hikt, niet volledig op de hoogte lijkt te zijn. De informatie verstrekking kan blijkbaar beter.
Zo was er ook een vrijwillger die post liep als bijverdienste. Maar dat werd zodanig met de uitkering verrekend terwijl de materiële kosten voor eigen conto waren, dat het bijbaantje na eerste loonstrook, is beëindigd.

Domme mensen:
De opmerking dat arme mensen domme dingen doen, onderstreep ik niet. Arme mensen hebben meer moeite met sparen en kunnen daarom geen kwalitatief goede auto kopen zodat ze eerder tegen onkosten wegens reparatie aanlopen. Of ze nemen een huisdier(en) terwijl dat geld kost, maar de liefde van dieren biedt hen ook verzachting van de algehele angst niet rond te kunnen komen. Idem met roken.
Is het dom? Ergens wel, maar ook begrijpelijk want ze hebben wel de voortdurende psychische druk van schulden in hun nek hijgen, terwijl een ander zonder geldproblemen geen troost ( huisdier of roken) nodig heeft en wel in een kwalitatief goede auto kan rijden en zich daarmee op langere termijn geld uit spaart.

niet alles gelezen

Maar ik schrik een beetje van de reacties...
Het was ook helemaal niet mijn bedoeling om zelfgenoegzaam een arme af te kraken.
Zelf heb ik ook meegemaakt hoe het is om geen/weinig geld te hebben. Dat je een maaltijd overslaat om geld uit te sparen. Ik heb daar nooit voor geleend. Ik was student en dan hoort dat er een beetje bij (toch). Mijn ouders hebben niks voor me betaald, want die vonden dat ik op mijn 18e voor mezelf moest zorgen. Dat was hun keuze. Prima.

Waar ik in mijn voorbeeld over val is een vrouw die naar mij idee toch de verkeerde keuzes maakt.
Geld lenen voor een vaatwasser? Geen tweedehands willen? En ze wil dus ook perse dat haar kinderen niet in tweedehands rommel lopen (ook niet doorgeven van oudste naar jongste). En ze moesten bij het naar de middelbare school gaan ook een nieuwe fiets en niet een van de Gamma oid. Tja.
En tja zelf heb ik geen vaatwasser en geef wel mijn kinderen tweedehands kleding (vooral van hun oudere nichtjes). Dat is mijn keuze, en daarom vindt ze mij dus een krent omdat ik haar keuze niet wil financieren. En bedankt. Ik weet wel dat ze mijn keuze om de tweedehands kleding afkeurt, ze vindt dat ik mijn kinderen daarmee tekort doe (maar die hebben inmiddels kleedgeld dus die zoeken het zelf uit). Ook dat mag ze zelf weten.

Je mag zelfgenoegzaam vinden (vindt die vrouw in ieder geval wel). Maar ik noem het toch gezond verstand. Wat helaas een beetje laat aan kwam waaien in mijn geval. Maar goed ik mis het bedrag niet is ook minder dan 100 euro dus wat geeft het... (wat een luxe dat ik dat kan missen!)

De discussie die er vervolgens ontstaat was niet mijn intentie, had wellicht beter moeten weten.

Het draadje

Het draadje is begonnen met de geraffineerdheid van een vrouw om anderen voor haar kosten te laten opdraaien. Daarbij nog de onbeschoftheid om de vriendelijke gever uit te schelden. Dat herken ik wel. Sommige mensen zijn zo gewend door anderen onderhouden te worden, dat ze erop rekenen.
Het beroep doen op anderen blijft onzichtbaar voor de sociale dienst. Zo is het mogelijk om een bepaald levensstandaard te kunnen handhaven en zelfs meerdere keren per jaar op vakantie te kunnen zonder dit aan te geven. Verblijf betreft dan in een stacaravan van een ouder echtpaar die ook een klein centje willen bijverdienen. Er is geen controle, dus het kan.
Gewoon wet van de brutaalsten. Aan anderen de keus om daar aan mee te werken.
Aangeven bij de soc. dienst? Toon maar aan dat de persoon de caravan huurt van een ander, als het onder tafel gaat of dat ouders hun kind cash handje contantje geld geven etc.
Alle potjes en toeslagen van de gemeente houdt geen halt tegen dergelijk gedrag. De humane hulp is eerder een manier om van twee kanten de beurs te vullen. ( spelregels).
Dergelijk gedrag maakt dat een vriendelijke gever, hoe graag die ook een kind terwille wilt zijn, uit gevaar gebruikt te worden, beter geen humane hulp kan geven omdat men zo een manier van denken in stand houdt.