Eventjes graag jullie mening aub...

Nina

Je dochter mag niet huppelen.... geen kusje op haar kamer voor t slapen gaan... krijgt de schuld van haar vaders verdriet.

en...

...jouw man bepaalt of, en waar, jij een spelletje mag spelen...

Pardon?

Is dit serieus?
Hoe oud ben je?
Je verhaal wordt steeds vreemder, als het al niet vreemd genoeg was....

"Tonen dat je echt voor hem kiest".
Dat heb je lang geleden toch al gedaan, huisje, boompje, beestje?

Kom op Nina

een dagje zich wel gedragen als een 'echte' vader, wil nog niet zeggen dat je man veranderd is. Daar is meer voor nodig. En bovendien gooit hij meteen zijn eigen glazen weer in door heel duidelijk te laten zien dat hij echt vreemd is. Welke volwassen man verbiedt in vredesnaam zijn volwassen vrouw een spelletje te spelen op haar telefoon??

En wat nou, tonen dat je echt voor hem kiest? Je hebt toch aangegeven/door later schemeren dat je zelf wil vertrekken, dus je hebt totaal geen reden om hem te laten zien dat je voor hem kiest. Integendeel, je moet laten zien dat je voor je dochter en voor jezelf kiest!

Ik snap dat je tijd nodig hebt om zelf de omschakeling te maken, maar je hebt toch zelf nu wel helder dat je dochter weg moet bij jullie? Dus regel nu toch alsjeblieft ergens anders onderdak voor haar. En ga vooral zelf mee, maar als je dat (nog) niet kunt opbrengen zet dan in ieder geval de stap om haar op een veilige plek onder te brengen.

Ik vermoed trouwens dat als je dat doet je man best wel eens heftig zou kunnen reageren, dus ik zou dan wel zelf zorgen dat mijn vluchtkoffer klaar staat.

Zo en dan nu het n-woord

Ik weet zeker dat het al door veel hoofden hier is geschoten maar niemand lijkt het te durven zeggen (begrijpelijk want je krijgt veel gezeur over je heen als je het doet). Maar de man van Nina lijkt best narcistische trekken te hebben: manipulatie, claimen, controledwang, entitlement, slachtofferschap, dreigen met zelfmoord en ga zo maar door. Ik zeg niet dat het een narcist is maar denk dat Nina iets aan de volgende vragen lijst kan hebben: https://www.psychologytoday.com/us/blog/the-legacy-distorted-love/201412/checklist-is-your-partner-narcissist

Mocht hij hoog scoren dan kan je daarop wellicht meer hulp (en eventueel een diagnose) door deskundigen krijgen.

Gek toch

Ik vind de man van Nina ook wat weghebben van mijn exman. Die ik toch echt een andere diagnose zou geven. Slecht gedrag kan iemand zich aangeleerd hebben door verkeerde voorbeelden in te zetten om zelf te krijgen wat hij of zij wel nodig heeft en er niet op een normale manier in kan voorzien, zelf of met hulp van anderen.

Primair kan er van alles achter schuilgaan.

Hulp

Je kunt iemand die dat niet zelf wil niet (laten) diagnosticeren. Je kunt wel je zelf leren om er anders mee om te gaan en afstand te nemen.

En je eigen verantwoordelijkheid te nemen. Het is niet anders.

En doet dat ertoe?

of er een eventuele stoornis aan ten grondslag ligt? Of welke dat dan is? Ik denk het niet.
Ik denk dat het belangrijk is dat er ingegrepen wordt, en dat in ieder geval de dochter uit deze schadelijke omgeving kan ontsnappen.

Nina kan zich later altijd nog verdiepen in het hoe en waarom, maar nu telt vooral de (mentale) veiligheid van dochter en van Nina zelf.

Mari

Je haalt de woorden uit mijn mond.

Nina

Het lijkt me dat je hem duidelijk zou moeten maken dat het niet aan *hem* is om voorwaarden te stellen.

Ik zou denken: *hij* moet inzet tonen, anders zet *jij* er een punt achter.

Ik heb het idee dat hij dat vermoedelijk diep van binnen wel weet, maar wanhopig probeert dat besef nog niet in volle hevigheid te laten doordringen. Vandaar dat soort rare bokkesprongen met eisen over appjes etc. Hoe kinderachtig kan een volwassen man doen? (overigens een leuk onderwerp voor een ongetwijfeld lang en succesvol nieuw draadje, maar ik dwaal af).

Ik ben het trouwens geheel eens met Pennestreek: of er een stoornis aan dit rare gedrag ten grondslag ligt en welke dan is nu niet het belangrijkste.Het belangrijkste is dat deze situatie niet kan voortduren en dat hij wat moet doen. Als niet bereid is zelf verantwoordelijkheid te nemen en alles op jou blijft afschuiven dan zul jij daaruit je conclusies moeten trekken. En misschien krijgt hij dan achteraf alsnog spijt, maar als dat gebeurt kan je vanuit de nieuwe situatie zien hoeveel ruimte je bereid bent hem te geven.

Ofwel: hij heeft naar mijn idee niet zoveel meer te willen.

Groeten,

Temet

ja doet er wel toe

Natuurlijk voorop gesteld moet worden dat er ingegrepen moet worden. Maar afgezien daarvan doet het er wel degelijk toe of bepaald gedrag alleen maar wat onhandige karaktertrekken zijn of dat er een pathologie aan ten grondslag ligt. En dat heeft direct te maken met het vertrek van Nina of het niet-vertrekken. Dat speelt nu al: ze is doodsbang voor zijn reactie als zij gaat. Dat is niet normaal in ieder geval.
Het zou ook wat zeggen over zijn gedrag jegens dochter: nu weer aardig en lief. Dat zou Nina kunnen opvatten als 'zie je wel hij bedoelt het heus wel goed'. Als, en ik zeg nadrukkelijk als er sprake zou zijn van een persoonlijkheidsstoornis, dan is dit gedrag duidelijk te zien als wederom een vorm van manipulatie en zou het makkelijker zijn voor Nina om haar kind hiertegen te beschermen.

Zo ook: Als er een sprake is van een bepaalde pathologie, zijn er zaken die te voorspellen zijn omtrent het vertrek en waar zij rekening mee kan houden. Een aantal zijn al genoemd: rekening stiekem openen, geld weg sluizen, kostbare dingen veilig stellen etc. Er zijn gewoon protocollen die het veiliger maken voor haar en haar kind om te vertrekken, gebaseerd op het gedrag van anderen met een bepaalde pathologie.

Maar je zou er evengoed voor kunnen kiezen, dat soort protocollen ihkv de veiligheid sowieso te volgen en je verder niet bezig te houden met wat man nu heeft of is.

Dat is niet de hoogste prioriteit, de veiligheid is dat. Dat ben ik in dit stadium volkomen met jullie eens.

herstel

"Het belangrijkste is dat deze situatie niet kan voortduren en dat hij wat moet doen".

Niet helemaal. Je kan daar niet op zitten wachten en jij moet nu wat doen, namelijk vader en dochter uit elkaar halen. Daarna is hij aan zet,zou ik denken.

Sterkte ermee

Temet

Nina

Ik zit in een andere situatie maar ik kan je een ding nog zeggen:

Je zult zelf stappen moeten onder nemen!!
Hij gaat dat NEVER nooit doen, voor hem zijn er geen problemen. Hij leeft in twee werelden. Net als de mijne !!!!!
( korte uitleg wel totaal anders, maar soort van vergelijkbaar wat ik vaak lees, mijn man ging tot het bot toe vreemd. Maar IK nam het besluit 5 weken geleden zijn tas klaar te zetten. Savonds kon hij vertrekken. Na 3 UREN lang hem niet weg te krijgen( leek wel een tokkie zo draaide ik door) heb ik gezegd JE KIJKT MAAR WAT JE DOET AL LIG JE OP DE GROND HET IS VOORBIJ.

Maar hij ging nog steeds niet weg, wetende dat hij er nooit meer in kwam!!!!
In die nacht: Draaide hij als een " blad aan een boom om" ons niet kwijt te willen, te willen vechten, te willen "veranderen " aan te willen pakken van probleem.

Die nacht heeft hij ook relatie therapie wat ik al 4 maanden daarvoor wilde gemaild en een kliniek gemaild voor hulp.

Conclusie van mijn verhaal je gaat zelf weg.
Als het zover komt als ik het niet meer trek in heel deze shit, zal ik mijn kind op moeten pakken en vertrekken. Dat is wat ik bedoel met heel deze uitleg. Het woord Narcist spookt dagelijks door mijn hoofd.
En ja je hebt een stempel " nodig" je wilt horen wat hij heeft. Dat komt omdat jij ook zo trouw als wat bent.
Zoek hulp, ga je daar op richten. Er zijn mogelijkheden. Sta boven hem. Je hoeft hem niet kapot te maken. Maar ben duidelijk en als hij het keer op keer niet wil begrijpen.

Zul je los moeten komen van hem.

oh sorry bovenstaande kan weg

te snel op een knopje gedrukt

Precies mari

Ik heb op gezocht :

- pathologische leugenaar
- narcist
-sociopaat
- het in twee werelden leven
Etc etc etc.

Er zijn veel overeenkomsten, net als bij mijn man.

Je zit in een nachtmerrie en komt geen eind aan...

Nina kun je bij familie terrecht ?

Nina ga alsjeblieft naar je huisarts en zoek verdere hulp. Dat ben je verplicht aan jezelf en je kunt. Denk aan jullie gezondheid !

Bovendien

denk ik dat Nina uit een bepaalde verbijstering kan ontwaken en stappen kan gaan nemen als (en ik zeg als) zij zou ontdekken dat ze toch sterk moet denken aan een persoonlijkheidsstoornis bij man. Dan kan ze ophouden met zich steeds opnieuw te verbazen over wat hij toch nu weer doet en overgaan op de veiligheidsmaatregelen die je in zo'n geval wel moet nemen.

Nina

Laatste post, ook wat mari zegt en ik steeds zelf ook lees als ze reageert helaas heeft ze ervaring in zn man, je zult vanaf nu iedere dag tegen jezelf moeten zeggen:

Mijn man is ziek. ( Wat hij ook is narcist, labiel, schizofreen, het maakt niet uit. De mijne is?? Verslaafd aan vrouwen??)

En dan hardop. Dan dringt het misschien door en hoef je niet steeds verbouwereerd aan de keuken te staan met wat zegt hij nu weer?

Hij is ziek.
Mijn man is ziek.
Mijn man is ziek.

Dat helpt mij. Helder te blijven.
Ik hoop dat je daar wat mee kunt.
En zoals mijn psycholoog zegt, gebruik je spaarpot. ( vrienden en familie, dat mag. Daar ben je zuinig op geweest, je zult versteld staan van je omgeving die je wil helpen met alles)

Nina

Ik moet hem ten allen tijde steunen, positiever zijn en meer vertrouwen in hem hebben. En... hij wil dat ik een app van mijn gsm gooi. ===

Ja, dat heb ik 40 jaar geleden ook gehoord. Behalve van de app, want die bestond toen nog niet.

Als je wilt weten wat er van jóu overblijft als je hier in meegaat, had ik je graag á la Scrooge mee willen nemen langs 'hoe het zal gaan in de toekomst' als je voor jezelf kiest in het tweede visioen en als je braaf doet wat je man zegt in het eerste.

In het tweede visioen zul je een vrouw en kind zien die zich vrij hebben kunnen ontwikkelen, in tegenstelling tot het eerste.

In het eerste visioen heerst altijd angst. Voor de woede, de afwijzing, de beschuldigingen, om eigen opvattingen te hebben, vrolijk te doen, kortom zichzelf te zijn en een eigen persoonlijkheid te mogen vormen. Niet alleen de vrouw lijdt hieronder, haar dochter des te meer. De dochter moet dit ondergaan, zij heeft geen keus, bovendien gelooft ze haar vader. Als vader zegt dat ze dom is, dat het haar schuld is, dat ze hem verdriet bezorgt, dan gaat ze dat zelf ook geloven. Als je het maar vaak genoeg hoort, uitgerekend van je eigen vader... Vaders liegen niet toch? Als vader weer eens tegen haar tekeer gaat, zou ze wel willen dat haar moeder eens voor de verandering voor haar op zou komen. Waarom doet ze dat nooit? Eens even knuffelen zit er ook al niet in, dat mag niet van pappa.

Als dochter echt in de puberteit komt, krijgt ze door dat het bij andere mensen toch anders gaat dan bij haar thuis. Daar mogen ze wel gekke dingen doen, wordt de vader niet driftig over een 6, doet vader aardig tegen de moeder, waarom kan dat daar allemaal wel en thuis niet? Ze krijgt een beetje te doen met haar moeder, maar aan haar vader krijgt ze meer en meer een hekel. Zo'n hekel dat ze zou willen dat hij van de trap valt en niet meer opstaat. Ze zou er geen traan om laten. Maar over die gedachte voelt ze zich meteen ook heel erg schuldig. Zo hoor je niet te denken, het is toch je vader...

Als ze volwassen is, wil ze het huis uit, maar vader vind dat nog niet goed. Ze heeft niet geleerd dat ze dan mag protesteren, dat is brutaal, respectloos, zo doe je niet tegen je vader. Maar heel erg onverwachts mag het dan toch. Eindelijk!

Als je eenmaal beschadigd bent geraakt door en tijdens je opvoeding, blijft dat toch altijd wel een deel van je. Dochter heeft met haar ouders gebroken, uit zelfbescherming. Elke ontmoeting betekende wéér afkeuring, niet goed genoeg zijn, van alles wat er misgegaan is de verantwoordelijkheid krijgen. Dat kon ze niet langer opbrengen.

De vrouw zelf, de moeder dus, zal in dit verhaal steeds meer verdwijnen en als schim van de man eindigen. Een eigen mening? Wat is dat? Maar ook... vrienden, wat zijn dat? Dochter? Die heb heeft de vrouw dus al lang niet gezien. De man vindt dat hij daar totaal geen schuld aan heeft. De vrouw is het met hem eens geworden. Ze kan niet meer los van de man een eigen mening vormen. Zijn mening is haar mening, wel zo makkelijk ook. Samen vinden ze dat de familie tegen ze is en andere mensen erg oninteressant, want het hoge niveau wat man verlangt, tja, dat haalt niemand. Hoe kun je daar nog een goed gesprek mee voeren? Zo geweldig als de man is... daar verbleekt de rest bij. De vrouw mag in haar handen knijpen met hem. Dus op zijn "we hebben het samen reuze naar onze zin, hè vrouw?", knikt de vrouw braaf en lacht ingetogen. Schaterlachen heeft ze al heel lang niet gedaan. Ondanks dat ze ervoor gekozen heeft om deze weg in te slaan, vindt ze eigenlijk dat dochter verantwoordelijk is voor deze misère. Was die dochter nu maar wat toegeeflijker, gewoon ja en amen zeggen tegen haar vader, hoe moeilijk is dat nou?

Nu neem ik je mee naar het andere toekomstbeeld:

Daar zie je een vrouw die met haar kind is weggegaan, het was wel moeilijk in het begin. Ze moest naast een moeilijke financiële start en een minder comfortabel huis, weer zelf nadenken, zelf beslissen, zelf keuzes maken, maar ook bepalen waar ze de lat mocht leggen van zichzelf. Dat was in het begin heel erg eng en onwennig. Ze verwachtte elk moment een stem die 'dat doe je fout!' riep, maar het bleef stil.

De dochter was niet langer bang om naar huis te gaan met een wat lager cijfer. Ze wist dat haar moeder evengoed van haar bleef houden, ook als ze eens wat minder goed presteerde. Moeder deed er veel relaxter over. "Volgende keer beter, kind!"Wat was het leven toch een stuk leuker geworden, zo samen met haar moeder. Van plezier huppelde ze de keuken door.

Toen de vrouw die stappen eenmaal gezet had, werd het zo'n leuke vrouw! Ze lachte veel, was begaan met andere mensen, durfde het leuk te maken met en voor haar dochter, maar ook voor zichzelf. door open te staan voor nieuwe vriendschappen. Ze begon zich opeens te ontwikkelen door heel veel te lezen over allerlei onderwerpen. Onderwerpen die haar interesseerden en niet die haar moesten interesseren van ex-man. Ze straalde steeds meer zelfvertrouwen uit, ze werd steeds meer zichzelf.

Dochter heeft poosje professionele begeleiding gehad en het gaat erg goed met haar. Ze is een leuke vrouw geworden, met fijne vrienden. Haar vader ziet ze hooguit twee keer per jaar, hij heeft verder niemand, dus dwingt ze zichzelf om in ieder geval naar zijn verjaardag te gaan en met kerst koffie bij hem te drinken. Hij mag niet bij haar thuiskomen. Dat is háár domein, daar weigert ze zijn negativiteit binnen te laten. Dochter heeft geleerd dat ze van het leven mag genieten en ze niet perfect hoeft te zijn, daar heeft vader geen invloed meer op.

Ze komt regelmatig bij haar moeder aanwippen, zet de radio dan steevast een streepje harder en danst vrolijk door de kamer. Ze vertelde laatst dat ze een leuke jongen heeft ontmoet "jij vindt hem vast ook aardig!".

Ze heeft een leuke baan gevonden. Geen hbo, of universiteit zoals ze van vader eigenlijk had gemoeten (stel je voor een dochter die dat niet aan kan.. om je rot te schamen!...), nee een mbo-opleiding en nu dus een baan waar ze zich helemaal in haar element voelt. Haar werkgever is net zo blij met haar. Ze laat zien dat ze zelf initiatief durft te nemen en dat wordt gewaardeerd.

+==+==+==+==+==+==+=+==+==+==+==+==+==++==+==+==+==+==+==+==+

Nina, je hebt nu twee toekomst'visioenen' gezien, hoe wil jij dat het voor jou zelf en je dochter verder gaat vanaf nu?

Jeetje Kaaskopje, je raakt me, dat heb je mooi verwoord.
Ik wil graag jullie mening over wat er vanmiddag tussen hen gebeurd is tijdens mijn afwezigheid.
Hij wil met haar iets bespreken en zij zegt 'papa, gaat dat lang duren'. Zegt hij tegen haar dat hij dat een erg onbeleefde opmerking vindt. Waarop hij plots rechtstaat en in een andere ruimte gaat zitten. Te gechoqueerd door haar reactie. Wil pas weer met haar praten als ze excuses aanbiedt en uiteindelijk door de spanning begint te huilen.
En nu wil ik graag weten hoe jullie hiermee zouden omgaan...

Ik bedoel

Ik bedoel hoe zouden jullie reageren als partner/moeder van.

ik zou

Mijn kind en mijzelf uit de situatie halen. Zo snel mogelijk

Nou Nina, dit is wat ik zou doen:

Hoe je zou reageren? Je pakt je klaargelegde tas, je pakt je dochter liefdevol bij haar hand, je zegt eventueel tegen je man dat je even weggaat (daarna niet meer op vragen reageren, niet dralen) en je loopt naar je auto of een trein.

In de trein bel je je moeder of ander familielid dat het totaal onhoudbaar is geworden en dat je er nu aankomt. Dat je later de details wel vertelt.

Daarna ga je heel, heel erg lief je dochter tegen je aanhouden en zegt haar, dat zij belangrijk is. En dat jullie nu gaan logeren. Dat jullie samen een nieuw avontuur tegemoet gaan.

De volgende ochtend bel je je werk dat het totale crisis is en hoopt op hun begrip, dat je niet kan komen.

* Variatie omdat het al zo laat is: zeg niets meer tegen je man, ga slapen, de volgende ochtend gaan jullie naar je werk en school maar niet heus. Jullie nieuwe onbekende avontuur start morgenochtend. Dat is ook prima. Later is NIET prima.

Jij laat gebeuren dat je dochter zich een totaal misbaksel voelt en zich niet vrij en goed kan ontwikkelen.
Neem je verantwoordelijkheid en stop met zwak en afhankelijk zijn!

Hou op met praten over apps of spulletjes of je huis.

@ bosbes

Bedankt voor je eerlijke reactie. Ik dacht al dat er iets niet klopte. Dat zei ik hem ook, maar hij werd heel kwaad en zei dat ik hem WEERAL niet steunde. Ik begrijp er niets meer van. Maar... Zo gemakkelijk is het niet om te vluchten, hij zal me dan pas het leven zuur maken en er alles aan doen om haar bij me weg te halen. Dat wil ik ook niet. In het belang van het kind hou ik me rustig en de scheiding zal worden ingezet.
Ik word gemanipuleerd dat is nu wel duidelijk.
Hij zei ook nog dat een partner, de andere partner hoort te steunen bij alles en niet het kind te steunen. Ik word ziek...

En o ja

Hij zei me ook dat hij geen enkel koppel kent dat het kind steunt en niet de partner.
Is dat zo? Ik weet het niet meer hoor...

Steunen

Hij zei ook nog dat een partner, de andere partner hoort te steunen bij alles

Hoe steunt hij jou in alles?