Eventjes graag jullie mening aub...

naar oma brengen of ziek melden

dochter naar oma brengen of jezelf ziek melden, dat zijn de dingen die je nu eventueel kunt doen. Sterkte met deze situatie!

actie

Het klinkt allemaal heel erg verdrietig en traumatiserend voor je dochter.

Zij lijkt me een dappere meid, het heeft vast moed gekost om de hulp van haar lerares in te roepen. Heel goed dat ze dat gedurfd en gedaan heeft!

Alles wat je schrijft over je man, klinkt héél fout! Niet mogen huppelen.... zeggen dat het haar schuld is dat hij zich niet goed voelt, geen nachtkusjes.... de tranen springen in m'n ogen.

Je dochter kan hier alleen maar met jouw hulp aan ontsnappen.

Ik wens je veel sterkte!

ziek melden idd

want zoals jij de situatie beschrijft, ben je zeker arbeidsongeschikt - je geeft het zelf al aan dat je niet zult kunnen werken, je niet kunt concentreren, uit angst voor je dochter. Dat snap ik, in jouw situatie, heel goed, dus ziek melden. Alsjeblieft, doe dat!

Nina, ga alsjeblieft niet werken morgen

Ziek melden is een goed idee! En ook terecht!
Laat je dochter niet alleen met haar vader voor een hele dag.
Breng haar alstublieft in veiligheid en jezelf ook.

Welnee.

Je schrijft dat je man dit zo sereen mogelijk wil regelen ondanks dat hij erg verdrietig is. Ook logisch dat hij verdrietig is, zijn vrouw en kind gaan het huis verlaten, je schrijft dat de scheiding in werking is gezet.
Morgen moet hij naar de fysio. Je dochter wacht dan in de wachtkamer ofzo?
Sowieso vreemd dat ze meegaat. Niet echt een leuk uitje samen.

Persoonlijk zie ik geen reden om je nu ziek te melden. Hoe vaak moet je dat dan doen totdat je een eigen woonplek hebt?
Ik neem aan dat als je echt bang bent voor geweld je dochter en jij intussen al in veilgheid zouden zijn geweest bij familie of crisisopvang.
Je slaapt ook nog in hetzelfde huis, je verblijft nog samen, beetje flauw van mij maar hij had jullie al 100x kunnen vermoorden of zichzelf. Daar zit dus niet je angst.

Dochter niet alleen laten

Kan je dochter niet naar je werk toekomen? Ik liet mijn exman, behalve verplichte omgang later, niet meer alleen met mijn kinderen.

Mijn dochter ging mee naar mijn werk als ze niet naar school kon, of naar haar grootouders of naar vrienden. Een periode kwam ze elke vrijdag naar mijn werk. Las een boek. Totdat mijn werk klaar was en we naar paardrijden gingen.

Denk na. Je hebt zelf de beste oplossingen in beeld. Als het erg genoeg is kun je vaak meer bereiken dan je nu denkt.

Je hebt fysiek geweld, maar ook geestelijk geweld. De dochter van Nina wordt aan geestelijk geweld blootgesteld zodra vader zijn mond open doet. Ik vind wat ik lees van Nina echt zorgelijk en aanleiding geven om dochter niet meer alleen bij vader te laten. Om eerlijk te zijn krijg ik het idee dat er wat met vader aan de hand is, waardoor er ergens een draadje is losgeraakt. Dit is zo abnormaal.

Los van wat vader kan beschadigen als hij alleen met dochter is, hoe kun je met je volle aandacht je werk doen als dit speelt? Dus ik vind ziek melden hélemaal niet verkeerd in deze situatie, maar het kan wel verstandig zijn om dit te bespreken met een vertrouwenspersoon of de bedrijfsarts. Denk ik.

Doorwerken

Doorwerken kan ook beslist voordelen hebben. Niet alleen financieel maar dan is er tenminste ergens een plek waar je wel als een competente volwassenen gewaardeerd wordt. Goed voor je zelfvertrouwen.

AnneJ

Ja, absoluut, dat kan zeker, maar een voorwaarde is dan wel dat je dat kunt doen in de wetenschap dat alles goed gaat met je kind.

Bij een vorige werkgever had ik een collega in een soortgelijke situatie. Iedereen wist daar van en leefde mee. Het meest ideaal is het natuurlijk als de werkgever ook zo meelevend is en het begrijpt als je je ziek meldt of vrij moet nemen. Dat was bij deze werkgever zo. Of dat bij Nina zo is, zal ze moeten uitzoeken. Los daarvan moet ze natuurlijk wel haar best doen om een oplossing te zoeken. Misschien met behulp van familie, of toch maatschappelijk werk o.i.d..

Ik meen te merken dat je niet te maken hebt gehad met iemand die zo een twist in zijn persoonlijkheid heeft opgelopen.

Op grond van wat ts hier geschreven heeft, denk ik dat velen hier die zo'n ervaring wel hebben, begrijpen waarom ts bang is: iemand met een hele fragiele persoonlijkheid die zich omhooghoudt door manipulatie, controle, machtsuitoefening versus slachtofferschap en dreigen met zelfmoord.
Het zou niet voor het eerst zijn als zo iemand 'knapt' als alles om hem heen lijkt weg te vallen. Hij zelf heeft ook niet door dat hij het daar zelf op aan gestuurd heeft.

je schrijft "intussen al in veilgheid zouden zijn geweest bij familie of crisisopvang.
Je slaapt ook nog in hetzelfde huis, je verblijft nog samen, beetje flauw van mij maar hij had jullie al 100x kunnen vermoorden of zichzelf. Daar zit dus niet je angst."

Ik denk dat TS, net als anderen hier in dit draadje, intuitief vermoedt of vreest waartoe zo iemand in staat kan zijn in zijn wanhoop.

Persoonlijk vind ik het niet aangaan (natuurlijk op grond van wat hier geschreven is) dit te benaderen als 'waar er twee vechten hebben er twee schuld". Dat zou stelster mijns inziens onnodig in een positie drukken waar ze zich in moet verdedigen. Ik vind het eerder een kwestie van " hier zitten drie mensen in een heel explosieve situatie als gevolg van de psychische verwarring van één van hen. Twee van hen, de dochter en de moeder lopen op eieren, al jaren. Je kan het feit dat moeder nog niet gehandeld heeft niet bij haar leggen, maar bij de ingenieuze wijze waarop mensen met deze psychische verwarring de ander haar eigenwaarde en slagvaardigheid weet te ondermijnen". Lees Storms: destructieve relaties op de schop.

Wat aandoen

In de laatste periode voor de scheiding ging ik altijd eerst alleen naar binnen om te zien hoe de bui erbij hing. Niet alleen beducht op paniekerige scheldkannonades, dan gingen we meteen weer weg en meldde ik dat ik hem later zou bellen en als hij wat afgekoeld zou zijn dan kwamen we thuis, maar ook beducht om mogelijk drama van al dan niet gefingeerde zelfmoord. Het kan. Meestal zijn het alleen maar woorden, maar het kan.
Beetje koelbloedigheid zul je dan wel bij elkaar moeten rapen.

Was het mis dan gingen we eten bij de chinees of een vriendin of zo. En op mijn opdracht: afkoelen, reageerde ex meestal wel positief zodat we zonder kleerscheuren de rest van de avond doorkwamen.

Maar mijn emoties liet ik ook wel bij mezelf hoor. Die man kon echt niets met mijn emoties. En wat heeft het voor zin om boos te worden op iemand die zo emotioneel onrijp en in paniek is?

Wat ik deed was uitleggen hoe het verder zou gaan in geval van scheiding. En uiteindelijk heb ik die ingezet.

Mari.

"Ik denk dat TS, net als anderen hier in dit draadje, intuitief vermoedt of vreest waartoe zo iemand in staat kan zijn in zijn wanhoop."

Waar staat dat ik mij dat niet kan voorstellen? Mijn tegengeluid zegt dat beide ouders hier hun kind aan blootstellen. De één voert het uit, de ander laat het toe.

"Persoonlijk vind ik het niet aangaan (natuurlijk op grond van wat hier geschreven is) dit te benaderen als 'waar er twee vechten hebben er twee schuld""

Zeker wel en daar is er één de dupe van. Een kind die altijd onvoorwaardelijk houdt van beide ouders, daar verandert een psychologische analyse van de koude grond, van de vader, niets aan.
Daar tegen over staat een besluiteloze labiele, angstige moeder die haar kind niet beschermt.

Destructieve relaties tussen volwassenen interesseren mij weinig, dat doe je elkaar aan, beide volwassen.
Ik tik hier voor een 13 jarig meisje, nogmaals, beide ouders zijn verantwoordelijk voor haar ontwikkeling, psychisch en lichamelijk. De woede, angst van moeder zijn net zo destructief als het gedrag van vader zolang ze in deze situatie blijft.

"Ik was bang voor papa en jij deed niets".

Nina

Wat een kutsituatie!

Ik heb 1 tip voor je, naast de vele die de anderen el gegeven hebben.

Zorg dat er zo min mogelijk is waarmee je gechanteerd kan worden. Haal je (waardevolle) spullen weg,denk ook aan papieren. Zorg voor een eigen bankrekening (of zet neem jou deel van het spaargeld op).

En zorg voor een “vlucht”plan, zodat als je weg wil/durft je daar ook de mogelijkheid toe hebt.

Heel veel sterkte gewenst!

iedereen hier is bezorgd om het meisje en vindt dat de moeder moet ingrijpen.

En verder verschillen wij van mening. Als er sprake is van persoonlijkheidsstoornis, is er een totaal andere dynamiek dan 'waar er twee vechten hebben er twee schuld'. Ik vind dat naief en simplistisch. Maar ik hoef het daar verder niet meer over te hebben.

We zijn het eens dat het meisje veilig moet zijn.

oh en nog even

voordat men begint met 'je weet niet of dit een persoonlijkheidsstoornis is": ik zeg áls er sprake van een stoornis is. Maar afgaande op de info hier, is er in ieder geval een twist en een verwarring bij deze man.

Mari

"Iedereen hier is bezorgd om het meisje en vindt dat de moeder moet ingrijpen."

Maar helaas is dat na een maand en bijna 200 stimulerende postings niet gebeurd.
Begrip leidt blijkbaar niet naar veranderingen en ingrijpen.

Wat jij leest als naïef en simplistisch mag jij zo opvatten, ik hoef mij met een andere visie niet te verdedigen.

Ik ben met iedereen eens dat Nina's man last heeft van psychische problemen, misschien is daar sprake van bij beide, op een totaal ander vlak? Dat heeft niets met "schuld" te maken.
Ik gebruik het woord verantwoordelijk. Je bent beide verantwoordelijk voor de situatie waarin een kind opgroeit. "Waar er twee kijven hebben er twee schuld" moet liever zijn "waar er 2 kijven is een 3e de dupe".

Wij kunnen met 10000 postings nog steeds niets veranderen aan het gedrag van vader. Al schrijft Nina hier nog een jaar. Ze kan alleen iets veranderen aan haar eigen gedrag.
Zo simplistisch is het inderdaad.

Nina

Je zult wel gelezen hebben wat hier de consensus is: haal dochter en vader uit elkaar. Jij kan met haar weggaan, je kan je man misschien overhalen dat hij weggaat, en als beide mogelijkheden niet aantrekkelijk zijn, dan moet je dochter uit het huis, bijvoorbeeld naar oma. Zeg tegen je dochter dat je wilt dat zij niet met haar neus op de narigheid zit, en zeg tegen je man dat je merkt dat dochter lijdt onder de situatie en dat jullie ook niet vrijuit kunnen praten met haar erbij, en dat je haar bij oma onderbrengt.

Een ander punt is natuurlijk dat je man aangeeft dat hij in een depressie zakt. Biedt dat een aanknopingspunt om hem richting hulpverlening te sturen? Of wil hij daar dan weer niet van horen?

Maar goed, jij moet nu je dochter beschermen want hij doet het niet, en als hij dan vervolgens uit de bocht vliegt dan is het maar zo. Dit is ook niet te doen: je zit de hele tijd op hete kolen, te wachten 'wat als'. Je dochter durft vermoedelijk amper nog adem te halen als ze met haar vader in dezelfde ruimte zit.
Nu het vakantie is en je dochter dus voorlopig niet naar school hoeft, kan je haar in elk geval uit deze situatie halen en met iets meer rust je plan trekken.

Heb je trouwens al een maatschappelijk werker oid voor jezelf? Dat weet ik even niet meer.

Groeten,

Temet

Hulp.

"Het gevolg is dus dat mijn dochter zich gesneden heeft, ze kon het niet meer aan. De juf heeft het niet uitgesproken, maar ik voelde dat ze mijn kant koos".

Uit posting 1#!!!

De juf moet de kant van haar leerling kiezen....is er vanuit school geen enkele actie ondernomen?
Geen vertrouwenspersoon die contact heeft met je dochter?

AnneJ

"En wat heeft het voor zin om boos te worden op iemand die zo emotioneel onrijp en in paniek is?"

Weinig, maar de partner van zo iemand is ook maar een mens en geen heilige of professionele begeleider van zo'n persoon. Knap als jou dat is gelukt. Ik schat mezelf minder bedaard in, met achterafjes á la "pvdorie, ik had dit beter zus of zo kunnen zeggen!".

Jij bent verantwoordelijk voor de actie

Ik had een heel epistel getypt, maar ben bang dat het niet overkomt. Dus houd ik het bij een aansporing: de enige die ervoor kan zorgen dat het beter gaat met je dochter ben jij. En de enige manier waarop je dat kunt is door je man volkomen te negeren (dat moet lukken, want het is toch onzin wat hij zegt), en je te focussen op wat je dochter nodig heeft. Zet hem op, bij voorkeur vandaag nog!

Mari en Wil

Ik lees jullie reacties en geef jullie allebei min of meer gelijk .

Ik snap de gedachtegang van Wil, met dat Nina ook verantwoordelijk is voor de situatie, dat is waar. En ik ben ook met Wil eens dat Nina haar dochter moet beschermen en daarom zichzelf moet overstijgen (daar komt het op neer). Maar niet iedereen is in staat om binnen slechts die ene maand waarin tegen hem of haar is aangepraat, zijn hele leven overhoop te gooien en maar te zien waar het schip dan vervolgens strandt. Het is wel een beetje arrogant om 'al' na die ene maand geïrriteerd te raken over de besluiteloosheid van Nina. Wat is een hele maand? Ik ken zelf niet de situatie dat ik angst moet hebben voor het gedrag van mijn partner, ik ken wel de situatie dat mijn moeder niet voor mij en mijn zussen koos. Niet dat mijn vader gewelddadig was tegen mij, want door mijn oogproblemen was hij ervan doordrongen dat slaan niet mocht, hij was in het algemeen ook niet gewelddadig. Als er al eens een uitbarsting was, dan was daar wel een verklaring voor (frustratie, machteloosheid) die ik later beter begreep dan toen. Maar hij richtte wel andere schade aan bij ons allemaal. En daar hoorde mijn moeder ook bij, alleen had ze dat niet door, ze zag werkelijk niet dat ze beter af zou zijn zonder mijn vader. Als kind had ik ook niet door dat zijn gedrag op geestelijke mishandeling neerkwam. Dat inzicht kwam later. Mijn moeder was heel erg bang voor een leven zonder mijn vader en ziet zijn gedrag vermoed ik nog steeds niet als schadelijk voor ons.

Maar goed, Nina heeft dat wél in de gaten, dat vind ik zeer positief. Evengoed kun je niet van iemand als Nina verwachten dat alles wat zich in de loop van de tijd in de bovenkamer heeft vastgezet, binnen slechts vier weken weggepraat kan worden door een forum. Dat moet je zelf dusdanig gaan voelen, dat je tot actie over kunt gaan. Daar is moed voor nodig en als Nina hulp durft te vragen, ook hulp van iemand in haar omgeving. Vanaf de zijlijn roepen dat iemand al lang stappen had genomen als... vind ik daarom ook weinig meelevend.

wat ik maar wil zeggen is

hetzelfde als Kaaskopje "Vanaf de zijlijn roepen dat iemand al lang stappen had genomen als... vind ik daarom ook weinig meelevend."

Hard er in gaan als iemand helemaal leeggezogen is door een verdraaide persoonlijkheid werkt gewoon niet. Ik snap dat dat uit bezorgdheid om de dochter is en die bezorgdheid deel ik, maar Nina moet ook de moed, energie en de eigenwaarde hebben om dit te kunnen doen. Ik denk gewoon dat begripvolle ondersteuning beter werkt dan no-nonsense pushen. Dat heeft ze al jaren meegemaakt namelijk.

Hoe is het gegaan

vandaag?

Tja, hoe is het gegaan. Hij doet nu moeite voor dochter, dat zie ik wel. Is gisteren met haar gaan shoppen en gaan eten. Ik merk dat hij wil samenblijven, maar onder zijn voorwaarden. Ik moet hem ten allen tijde steunen, positiever zijn en meer vertrouwen in hem hebben. En... hij wil dat ik een app van mijn gsm gooi. Een spelletje dat ik enkel op het werk speel, omdat ik vaak tijdens de middagpauze alleen ben op mijn werk. Pfft. Volgens hem toon ik daarmee dat ik ECHT voor hem kies... Pfft...

Wat heb je zelf intussen aan stappen ondernomen?