U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Zoenen en broek naar beneden leerkracht
Beste mede-ouders,
Graag wil ik jullie iets voorleggen, want ik weet even niet zo goed wat te doen.
Ons kind is thuisgekomen met het verhaal dat de juf (groep 8) een verhaal vertelde over dat er een hond tegen haar opgesprongen was, en ze daar een blauwe plek van had op haar bovenbeen. Ze vroeg de kinderen of ze dat wilden zien, en ze had ook een foto ervan. Maar ze kon het ook echt laten zien, of ze dat goed vonden. Een kind zei ja. Ze is toen in een hoek van de ruimte gaan staan, heeft tegen kinderen gezegd dat ze in de gaten moesten houden of er niemand aankwam omdat ze dan ontslagen zou worden, en toen heeft ze haar broek naar beneden gedaan. Het was een simpele blauwe plek/blauw streepje van een hondenpoot. Vervolgens zei ze dat dit hetzelfde was als in je bikinibroekje staan, maar dat niemand er iets over mocht zeggen tegen hun ouders. Omdat ze dan ontslagen zou worden. Ook zei ze dat als een kind merkte dat een klasgenoot geklikt had, dat deze het dan aan haar moest komen melden.
Ik heb het verhaal gecheckt, en het klopt. Echter, alle kinderen zijn doodsbang dat ze als verrader zullen worden gezien en dat het hun schuld is als de juf zou worden ontslagen als ze het wel vertellen, dus niemand heeft het thuis verteld, behalve onze dochter. Veel kinderen hebben het nu wel verteld.
Eind vorig jaar strafte ze al met zoenen. Je moest haar dan een kus op de wang geven. Mijn dochter was haar huiswerkblad kwijt en vroeg een nieuwe. Toen bleef ze op haar wang tikken dat ze haar een kus moest geven, want voor wat hoort wat. Een ander kind heeft ze een kwartier voor de klas gehouden die haar een kus moest geven wat het kind weigerde. Toen deze eindelijk terug mocht naar de eigen plek, pakte ze het kind van achteren met haar armen om zijn buik vast, en kuste ze het kind in de nek. Ook dit heeft niemand thuis verteld. Hier is wel werk van gemaakt toen. Vervolgens heeft ze de kinderen laten weten dat ze op haar ziel getrapt is door de kinderen, dat ze grapjes dus blijkbaar niet kunnen waarderen en dat ze vanaf nu dus maar heel vervelend les zal gaan geven omdat ze daar zelf om hebben gevraagd door dit te vertellen thuis.
Ook geeft ze kinderen reikibehandelingen waarover gezwegen moet worden. Ze zegt tegen de kinderen dat ze al zoveel vrienden is kwijtgeraakt, dat ze haar een heks vinden, en dat de kinderen het thuis niet mogen vertellen. Want de kinderen gaan straks van school, en zij zit dan met de gebakken leren omdat iedereen haar dan raar vindt. Dat hebben de kinderen dan veroorzaakt.
En zo zijn er nog heel veel voorbeelden. Mijn nekharen staan inmiddels huizenhoog overeind, maar het dilemma is dat als ik nu naar de directie stap, ze de kinderen zal gaan treiteren en intimideren tot op het bot. Vreselijk in de laatste week! Wat zouden jullie doen hiermee? Ik heb er bijzonder slecht van geslapen vannacht!
foute gymleraar
ach, wij hadden vroeger echt een schuine gymleraar. Die ging altijd even kijken in de meisjeskleedkamer of iedereen al wel onder de douche stond.
inderdaad
Ik ben dus ook heel erg benieuwd hoe het verhaal van die juf nu precies is. Maar dat komen we natuurlijk nooit te weten. Maar een TS, die niet alles wil vertellen, tja, daar kunnen we ook niet zo veel mee.
bieb63
Ja maar als iedereen hier op een forum veroordeeld wordt louter op het feit dat we niet kunnen vragen naar de andere kant zijn we echt verkeerd bezig. Alleen daarom ga je een kind van 12 geen gluiperd noemen en nogmaals, jij hebt niet gezegd dat je het daar niet mee eens was.
rick
Ik heb wél gezegd dat dat woord gluiperd voor mij niet had gehoeven. En verder veroordeel ik helemaal niemand.
Creabea
Nou, op de katholieke school bij ons in de buurt liep een pater-leraar rond waar ook de wildste verhalen over gingen, van stiekem gluren tot veel erger, en er werden grappen over gemaakt maar er gebeurde niks: met hem niet en ook niet met zijn leerlingen. Inmiddels is hij allang dood. Het ergste is dat er toen niks is onderzocht. Maar nu spreek ik wel eens volwassen mannen die wit wegtrekken als het over hem gaat. Waar ik maar mee wil zeggen: het allerbelangrijkste is dat tot op de bodem moet worden uitgezocht wat er precies gebeurde. Liefst meteen, maar ook na 30 jaar, en ook als sommige mensen het allemaal niet zo ernstig nemen. En ook niet alleen bij katholieke paters, maar ook bij juffen in groep 8.
Onderzoek
Ik vind ook dat dit soort zaken tot de bodem toe moeten worden uitgezocht. Wat je te vaak ziet is dat er of niet adequaat wordt gehandeld (want met beschuldigingen miet je altijd iets) of iemand direct, op basis van praatjes, aan een hoge boom wordt gehangen. Goed onderzoek betekent hoor en wederhoor. Het liefst in eerste instantie zo discreet mogelijk om betrokkenen te beschermen.
Emma
Over die gymleraar bij ons gingen niet persé wilde verhalen rond (niet dat ik weet), maar hij deed dat gewoon altijd eventjes, bij de meisjes kijken terwijl ze onder de douche stonden. Kwam altijd binnen met een of andere smoes van dat iemand haar horloge had laten liggen in de gymzaal, ofzo.
Ik zat toen in groep 6 of 7, en ik had het niet zo door eigenlijk dat die man eigenlijk een viezerik was. Voorzover ik weet deed die man verder niks, maar fout was het wel natuurlijk.
creabea
Tja, dat is het hem nou net Creabea. Het was wel een iets andere tijd, want volgens mij mag dat nu echt niet meer (om problemen te voorkomen). Maar joh, wie zegt dat die gymleraar ook maar IETS had met naakte meisjes van 9/10 jaar. Wellicht zag hij ze gewoon (zoals de meeste mannen) als kinderen en niets seksueels aan. Hoe dan ook, beter voorkomen dan praatjes of erger.
Creabea
Het was inderdaad een andere tijd. Maar ik herinner me ook zo'n figuur uit de leiding van een zomerkamp toen ik 11 was. Die stond ook te gluren met smoesjes ed. Daar werd flink over gegiecheld. Er was een erg mondig meisje bij de kinderen en die riep tegen hem: "Ik vind jou een beetje een viezerik". Iedereen hoorde het en iedereen stond perplex, maar hij heeft niet meer staan gluren. Die had je dus ook.....
Die goeie ouwe ... !
Zoals wel vaker zadelde het bezoekje aan mijn moeder me op met gemengde gevoelens. Dit keer liepen deze dermate uiteen, dat ze ook nog eens flink met elkaar in strijd raakten. Aan de ene kant was ik aangenaam verrast door haar nog altijd kordate instelling. Het zou voor mij stellig een groot verlies zijn, mocht zij die ooit kwijtraken; dacht ik bij mezelf.
Bovendien bleek mijn moeder zowaar meer dan tolerant te staan tegenover uit Azië overgewaaide praktijken als reiki en yoga. Wat leuk! Zo kende ik haar helemaal niet. Ik wist niet beter dan dat zij zich hardnekkig laat leiden door allerlei xenofobe vooroordelen.
Maar dan die onverwachte uitspraak bij het afscheid nemen: “You have to educate yourself”! Wat het niet een beetje curieus geweest dit te verstaan te geven aan iemand die zo hoog opgeleid is als ik? Daarbij het lef (!) om mij haar eigen bevooroordeelde levenshouding in de schoenen te schuiven en voor de voeten te werpen! Het maakte de opmerking in mijn ogen dubbel zo tendentieus en beledigend. Wat een duivelse, onacceptabele omkering van zaken! Zo snel en zo goed als mogelijk troostte ik me met de gedachte, dat ik het toch allang wist: het venijn zit bij haar zeker niet alleen in de staart.
Om er maar weer eens het beste van te maken, zette ik mij aan de opdracht te achterhalen wie die dr. Phil McGraw nu eigenlijk mocht wezen. En jawel, hoor – ik had het kunnen weten – : het bleek een man naar mijn moeders hart. Net als Karl Marx en mijn vader zaliger (geheel en al) naar 19e eeuwse traditie steevast gestoken in pak en bovendien ... Christen. De ideale schoonzoon. Eentje van wel even een heel ander kaliber dus, dan die “schlemielen” met wie zij ‘in real life’ te schaften heeft. Ooh, gruwel. Denkbeeldig hoorde ik mijn hippe moeder al kort, maar krachtig die hoogst moderne kreet uitbrengen: “Duh!”
Vanwege de vakantie zag ik kans een royaal aantal Dr. Phil shows te bekijken. Ik moet zeggen: blij toe! Het was een (paradoxaal) genot. Ook al komt er werkelijk ongelofelijk veel geweld in voor, vaak ook nog eens van het soort ‘bestaat dat?’; het zien ervan verlichtte mijn bezwaarde hart aanzienlijk. Dr. Phillip Calvin McGraw blijkt, zo op het eerste gezicht, te beschikken over een loepzuiver moreel kompas. Kom daar nog maar eens om tegenwoordig! Enfin; die kerel heeft inmiddels – ongetwijfeld moedwillig – ook mijn hartje gestolen, zonder dat ik daar nu rouwig om ben.
Keer op keer op keer brengt deze klinisch psycholoog mensen op andere gedachten en wegen, daar waar zij zijn gestuit op schijnbaar onoplosbare problemen. Een kwestie van vakkundigheid, zou je zeggen. Maar hij en zijn team doen aan meer dan alleen ‘klinische psychologie’.
Het programma illustreert volop hoe snel en grondig mensen door heftige emoties bevangen kunnen raken en hoe vaak een particulier eigenbelang dan wordt afgeschilderd als een algemeen belang; terwijl het er nu juist tegen indruist. Het programma illustreert ook, dat het leveren van zogeheten ‘systeemkritiek’ rationeel handelen vereist en niet in goede handen is bij mensen die zich vooral laten leiden door emotie.
Nogal wiedes, dat een democratische rechtsstaat niet gebaat is bij eigenrichting. Zwak uitgedrukt. Maar je zou ze de kost moeten geven, die doen voorkomen, alsof voor eigen rechter spelen noodzakelijk is voor een rechtvaardige loop der dingen! Dr. Phil doet precies dat – het zal een aardige dollar kosten – en wat blijkt? Zijn gasten zijn bijna zonder uitzondering zonder meer vindingrijk in het betekenis/zin geven aan hun agressie.
In hun boze arrogantie weten zij de gekste voorwendselen te bedenken voor wat uiteindelijk niets anders is, dan geweld om het geweld. Stuk voor stuk ontkomen zij er niet aan, dat dr. Phil de zinloosheid ervan onthult. Fijntjes wijst hij hun erop, dat succes in het leven de nodige zelfbeheersing vergt. Wie in geval van conflict van zichzelf verliest, dupeert niet alleen zichzelf, maar ook de samenleving.
Mijn moeder moest eens weten, dat preken die een mens het rechte pad wijzen kennelijk toch nog wel aan mij besteed zijn. “Hoe zou dat eigenlijk met Macadamia zijn?”, schoot me opeens door het hoofd. Zou zij intussen van gedachten zijn veranderd?
Rode krullenbol