wie kan helpen bij reactie op concept advies van de RvdK?

Apart

Zou het je niet helpen als je de twee dingen uit elkaar probeert te trekken? Dat je op de ene plek je frustraties van je afschrijft, zodat je dat wel kwijt bent en vast heb liggen, maar dat niet naar de instanties/advocaten doet. En dan apart echt alleen de feitelijkheden.

Met dat contact zou ik dan liever ook geen eindeloze opsomming maken van alle keren dat ik contact heb gezocht, maar geen reactie heb ontvangen. Ik zou dat dan formuleren als meerdere keren contact opgenomen, maar geen reactie ontvangen. En dan bijvoorbeeld in een apart schriftje de hele opsomming van alle keren dat je het probeert en op welke manier. Op die manier heb je het wel en mocht ooit iemand er om vragen, kun je het geven, maar dan houd je je verhaal concreet.

zoiets

Feitelijkheden zijn feiten zonder enige interpretatie van de schrijver/verteller. En als er een heel ritsje data staat waarop jij contact hebt gezocht (en waarover) en daar achter staat 'tot op heden geen reactie', kan het niemand ontgaan dat dit onbeleefd overkomt en frustrerend moet zijn. En ook aan wie het gebrek aan communicatie dan (mogelijk) ligt. Het is dan aan de ander om met haar feiten aan te komen en haar eigen beeld naar voren te brengen.

Ben je heel emotioneel dan zegt iedereen dat het wel logisch is dat het contact minimaal is. Dat is veel te lastig met iemand een afspraak te maken die vol verwijten en haat etc zit. Wil hij contact met zijn kinderen? Laat 'm eerst de scheiding maar verwerken en dan zien we wel. Mensen hebben helemaal geen zin om uit te zoeken wie gelijk heeft en waarom. Dat kost bakken met energie en vaak kom je daar helemaal niet uit.. het wordt een rotzooi zo. En daar hebben mensen een hekel aan en kiezen dan eerder voor diegene die emotioneel stabieler lijkt.

Eerste stap

Je schrijft (om in dit voorbeeld te blijven hangen) dat helemaal niet onderzocht is waar die communicatie vastloopt. Volgens mij zou daar dan in ieder geval een conclusie aan vooraf moeten gaan dat die communicatie vastloopt. Heeft de Raad die conclusie al kunnen trekken?

In jouw reactie zou je kunnen stellen dat jij van mening bent dat de communicatie tussen jou en je ex vastloopt. Gewoon zonder daarbij op te merken dat het allemaal aan haar ligt. Het hoeft ook niet positiever dan het is. Jij loopt er tegen aan dat de communicatie vastloopt. Je kunt dat onderbouwen met de opmerking dat je meerdere keren contact hebt opgenomen, maar geen reactie hebt ontvangen. Desnoods als bijlage die momenten waarop je contact hebt opgenomen, maar dat niet in die brief gooien, echt apart houden.

Op basis daarvan zou de Raad vervolgens de conclusie kunnen trekken dat die communicatie vast loopt, met de vervolgvraag, waar komt dat door en wat zou er moeten gebeuren om dat te verbeteren.

Inkorten

Ik ben van mening dat de communicatie tussen mij en mevr. X vastloopt. Ik betreur dat ten zeerste. Helaas heeft de Raad niet de vervolg-vraag gesteld waar(door) de communicatie vast loopt. Graag zie ik deze vervolgvraag alsnog gesteld, teneinde een oplossing te bereiken.

Dan dat je niets aan mijn reacties hebt. Ik denk dat het een kwestie van lezen is van wat ik je nu eigenlijk zeg.

Bij jezelf houden

Wat Emine zegt eigenlijk. Houd het bij jezelf, en ga in geen geval zwartepieten. Gewoon niet doen dus!

eddeped

http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBOVE:2016:1486

hierboven een link naar een interessante uitspraak. Moeder verhuist met kind en laat niks meer van zich horen. Vader spant rechtszaak aan en wil dat kind bij hem komt wonen.

De rechter ziet natuurlijk ook wel dat deze ex een heks is maar het oordeel is dat het niet in belang van het kind is om de verblijfplaats te veranderen. Dat zal bij jou ook zo zijn. Het afschilderen van je ex als heks zal voor jou niks veranderen. Je ex blijft de moeder van je dochters. Het enige wat jij kan is een goede band met je dochters opbpuwen zodat ze vaak naar je toe willen komen.

en naar de rvdk kan je alleen een brief sturen dat je het jammer vindt dat je je kindeten niet wat vak er kan zien. Dat je vaak thuis bent. De kinderen een eigen kamer hebben. Dat ze zelfstandig uit school naar je toe kunnen komen. Dat je ze kan helpen dat huiswerk en dat jij merkt dat ze jou ook graag zien. Maar dat je dit helaas niet goed met mevrouw x kan bespreken omdat de communicatie niet goed loopt.

Bijlage

Ik zou die hele opsomming van contactpogingen van jou niet in de brief zetten, mocht je dat toch willen meesturen, dan zou ik dat in de vorm van een bijlage doen, dan blijft de brief wat leesbaarder.

En ook ik zou inderdaad voor de verkorte vorm gaan, zoals hierboven ook al omschreven, liefst zelfs nog iets korter. Anders krijg je toch een beetje een overkill. Ook zou ik ook nog even twijfelen over die zin dat je betreurt dat de raad zich die vraag niet heeft gesteld. Ik begrijp die zin best, maar bij die raad werken mensen en er zijn natuurlijk best veel mensen die niet tegen kritiek kunnen. Zouden die mensen dit als kritiek opvatten, dan zou het averecht kunnen werken. Mijn ervaring is dat het soms handiger is, om de dingen zo te formuleren, dat mensen zich zo'n vraag wel gaan stellen, maar dat het meer een vervolg is op wat jullie eerder bedacht hebben, maar niet als verwijt dat het tot nu toe niet is gedaan. Ook vind ik het zelf fijner om zelf oplossingen voor te stellen, om de boel een beetje in eigen hand te houden en ook zelf te tonen dat ik mee wil werken. Soms is zo'n oplossing al een soort van compromis, gewoon om zelf ook een handreiking te doen.

Als ik dan verder ga met dat voorbeeld van die communicatie, zou ik iets opschrijven als dat ik het betreur dat de communicatie met Truus Precies (ik kreeg commentaar van instanties op brieven waarin mijn ex mij mevrouw noemde, dat was volgens hun ook een teken dat de communicatie stroef was) nogal moeizaam verloopt. Dat ik diverse pogingen heb gedaan om haar te bereiken (zie bijlage), maar dat ik daar doorgaans geen reactie op kreeg. Ik begrijp dat dit niet wenselijk is voor de kinderen en zou daarom willen voorstellen... Dan zou je met een of andere begeleiding kunnen komen, hoor van meer ouders dat ze onder begeleiding samen gesprekken voeren. Is misschien niet ideaal, maar dan laat jij je goede wil zien en als je je zin krijgt, heb je iemand die meekijkt en ziet wat je ex doet. Dan sta je bij een volgende stap weer veel sterker.

Perceptie

De kleur van waarheid

Een Oosterse, wijze leermeester ging eens met zeven leerlingen een ochtendwandeling maken, terwijl de dauw nog over het land lag. Na enige tijd brak de zon door en de dauwdruppels schitterden dat het een lieve lust was!

Bij een grote dauwdruppel liet de oude meester halt houden. Hij schaarde zijn leerlingen zodanig rondom de druppel dat de zon erop bleef schijnen en vroeg hen welke kleur de druppel had.

"Rood," zei de eerste.

"Oranje," zei de tweede.

"Geel," zei de derde.

"Groen," zei de vierde.

"Blauw," zei de vijfde.

"Paars," zei de zesde.

"Violet," zei de zevende.

Ze stonden verbaasd over de verschillen en omdat ze allemaal zeker waren van de kleur die de druppel had, ontstond er bijna ruzie. Toen liet de oude meester hen enige keren van plaats wisselen. En heel langzaam drong het tot hen door dat, ondanks de verschillen in hun waarneming, ze toch allemaal de waarheid hadden gesproken.

Nadat zo enige tijd verstreken was, liet de oude meester hen weer hun oorspronkelijke plek innemen. Maar omdat intussen de zon gedraaid was, kaatsten er weer heel andere kleuren terug vanaf de grote dauwdruppel. En de meester sprak:

"Hoe u de waarheid ziet, hangt af van de plaats en de tijd die u in het leven inneemt, zoals u daarnet een deel van het licht hebt gezien en dat voor de waarheid aanzag...

Laat uw medemensen in volle vrijheid hun eigen weg bewandelen, hun eigen plaats innemen en hun eigen deel van het licht waarnemen. U heeft allemaal waarheden nodig, want alle tezamen vormen zij het werkelijke spectrum als geheel; de volle waarheid...

Tot u zelf een van de groten bent geworden en de zeven kleuren als één kunt waarnemen, zal ieder afhankelijk van zijn situatie een ander standpunt innemen en de waarheid op een andere manier zien...

Wees daarom niet alleen tolerant, want dat is slechts het dulden van andermans mening, maar wees zelfs blij dat er andere meningen zijn. Zolang u zelf nog niet het volle licht kunt zien, heeft u uw medemens als medeleerling nodig om de volle waarheid te leren kennen."

Als jouw ex-vrouw

hier schrijft komt ze met haar versie en jouw dochter met de hunne.

Ik denk dat Emine hele goede adviezen heeft gegeven. Daarnaast wil ik je direct waarschuwen. De RdvK gaat er niets mee doen. Zij hebben hun oordeel al klaar.

Jouw taak, zoals ik al eerder heb aangegeven is alleen maar: investeren in een goede band met je dochters. Beter 5 min goed contact dan geen contact. Laat ze weten dat jij ervoor hun bent.

Ouderverstoting

Mijn gedachten:

Zolang er nog contact is tussen jou en je dochters, is er in feite geen sprake van volledige ouderverstoting. Dat je ex passief is in het contact is iets heel anders dan aansturen op ouderverstoting. Dat is geen argument. aanzetten tot ouderverstoting is het opzettelijk tegen de andere ouder opzetten met voortdurende negatieve opmerkingen, overdrijvingen en leugens. En dan nog, bewijs dat maar eens, want je bent er niet bij!

Als je het werkelijk wilt noemen, kun je zoiets schrijven:
"Gezien de vrijwel ontbrekende communicatie tussen mevr. X en mij en de toenemende verwijdering tussen mij en mijn dochters, ben ik bang dat we afstevenen op ouderverstoting."
Plus eventueel:
"Ik zou de banden met mijn dochters heel graag willen aanhalen."

Niet meer dan dat. De Raad kan het negeren (dat kunnen ze met alles) of doorvragen. Dan nog vind ik dit een beetje riskant, want waardoor komt die verwijdering? Komt die door je ex, door jou, jullie communicatie, door pubergedrag van je dochters, of door nog iets heel anders?

Rust voor de kinderen

Ik ken een gezin waar moeder en vader jaren hebben gestreden tegen elkaar. Zij weigerde contact tussen vader en de knderen uit veiligheidsoverwegingen en de invloed van zijn ouders. Jaren heeft ze ervoor gezorgd dat ze niet thuis was al hij de kinderen kwam ophalen. Het bracht een hoop stress, ook voor de kinderen.
Ik laat maar even in het midden of dit goed is geweest of niet.
Toen de jongste 12 was is de vader opnieuw met een advocaat naar de rechter gegaan voor een bezoeksregeling.
De rechter heeft aan de kinderen gevraagd wat zij wilden. De ene wilde wel om het weekend naar vader, de andere niet.
De rechter besloot dat de kinderen op vrijwillige basis moesten kunnen leven. Het was niet goed voor hun ontwikkeling als zij in die onrust moesten opgroeien. Helemaal in hun puberteit.
Ondanks dat de oudste leuke dingen met de vader doet, wilt de jongste (nog) geen contact. Vader heeft het geaccepteerd. Nu hangt er geen hangijzer om de nek, het is geen verplichting. Dat geeft de broodnodige rust.

Ik mist die rust in de reacties van Eddeped. Deels uit bezorgdheid, maar ook deels uit het 'opeisen' van de vaderlijke rol.. Vader en moeder blijven touwtrekken, en dat geeft ongewenst spanning. Daarmee rijst de vraag of het welzijn van de kinderen bovengeschikt is. De moeder kaart dit fijntjes aan; zij handelt in het belang van de kinderen. ( onder toezicht van een deskundige, dus dat zit wel goed.)

-----
Strijd
Zo je voorbeeld van de oppasmoeder voor de jongste, terwijl jij thuis bent. Als die oppasmoeder op mamadag komt oppassen, dan heb jij daar toch niets van te vinden. Zij betaalt de kosten en zij wilt geen verantwoording af te moeten leggen aan haar ex hoe ze haar taak als ouder combineert met haar werk op de dag dat ze voor haar kinderen dient te zorgen. In deze samenleving worden moeders ook geacht te werken. Over dat oppasgebeuren gaan klagen bij de rvdk, komt ook uiters zeurderig over. Alsof je geen oog hebt voor de realiteit; een maatschappij waarin moeders ook werken. Het is best een bevestiging dat jouw visie in het algemeen niet strookt met de realiteit. Misschien komt dit hard over, maar probeer je te verplaatsen in de schoenen van de mensen van de rvdk. Zij zitten tegenover een man die EN een klacht heeft over de rvdk omdat die geen vervolg-vraag hebben gesteld EN voornamelijk klaagt maar niet met oplossingen komt.

Zo kom je bij mij in ieder geval over. Lees je reacties nog maar eens door; steeds verwijtend. De moeder ontwijkt jou omdat ze haar kinderen niet wilt blootstellen aan discussies. Jouw manier van reageren over zaken die er niet toe doen, verklaart de ontwijkende houding van moeder. Je bevestigt het beeld wat zij over jouw schept. Als je de rvdk mee wilt krijgen, kan je je beter focussen op wat goed gaat.
Kom eens met een positieve mindset.en stop met mopperen.
In een vorig draadje gaf Angela 67 al aan dat je meer bereikt met stroop dan met azijn.

Naam van je ex

Goede tip van Anoniem: noem je ex gewoon Voornaam Achternaam. Af en toe zelfs gewoon Voornaam. Dat klinkt inderdaad veel warmer en toegankelijker.
Zo kun je de perceptie van de Raad weer een klein beetje sturen.

Mijn stukje herschreven

Naar aanleiding van de reacties heb ik mijn eigen stukje herschreven. Ik kom nu op het volgende:

Met De Raad ben van mening dat de communicatie tussen mij en de moeder van mijn kinderen vastloopt. Ik betreur dat ten zeerste. Ik zie graag de vervolg-graag gesteld waar(door) deze communicatie vast loopt. Vanzelfsprekend zal ik mijn medewerking verlenen teneinde een oplossing te bereiken. Als eindresultaat hoop ik op een regeling waarbij...........(Evt.: Om verwijdering tussen de kinderen en mijzelf te voorkomen stel ik als voor om gedurende de pogingen de communicatie vlot te trekken een tijdelijke regeling in te stellen, namelijk:.......)

Met het laatste zou je kunnen bereiken dat hetgeen waar je op hoopt nu als doel wordt vastgelegd. Ik ben het volledig met, ik dacht, Flanagan, eens dat je moet verwachten dat de raad je brief terzijde zal schuiven. Ze nieten het slechts achter hun eigen rapport, zodat de rechter kan lezen wat jij vindt. Daar kun je nog enige verandering bereiken in wat zij nu zeggen, bv door goed gemotiveerd nog een tijdelijke regeling voor te stellen die ietsje ligt boven wat zij zeggen. Maar als de Raad zegt wit, krijg jij het niet zwart.

eddeped

Beste Eddeped,

Ik ben nieuw op dit forum. De reden hiervan is dat ik op zoek ben naar lotgenoten die te maken hebben met het verstoten zijn door de kinderen. En dan met name hoe om te gaan met de enorme rouw en verdriet wat je er van hebt.
Ik heb inmiddels een hele procedure afgesloten inclusief een onderzoek van de Raad van de Kinderbescherming. Ondanks dat moeder vooraf toe heeft gezegd dat ze zich zou houden aan het advies van de Raad en de rechtbank doet ze dat uiteindelijk niet. De reden is heel simpel: het komt haar niet uit, het advies past niet in haar straatje.
Mijn advies aan jou is, om op geen enkele manier met modder te gooien, of naar de ander te wijzen. laat dat aan de ander over, houdt het bij jezelf. Kijk naar wat jij wellicht anders had kunnen doen. Stel je open op en geef aan dat je tot alles bereid bent om de situatie zoals die nu is, te verbeteren. Maar verwacht er niet teveel van, als de moeder niet wil dan verandert er gewoon helemaal niets
Uit het onderzoek wat er in mijn situatie is gevoerd is gebleken dat de communicatie al jaren lang zeer slecht is en dat dit de sleutel is tot het wederom tot stand komen van het contact. Dat de communicatie slecht is, is door vier onafhankelijk instanties geconstateerd, toch blijft moeder beweren dat het volledig aan mij is te danken. Er is weliswaar een omgangsregeling vastgesteld maar daar komt niets van terecht. Er is sprake van een zwaar loyaliteitsconflict bij de kinderen Kinderen zijn al in de puberleeftijd en willen gewoon geen contact. Ik begrijp dat heel goed gezien de bizarre totaal ongefundeerde beschuldigingen van moeder aan mijn adres. Bij de laatste zitting werd ik opeens beschuldigd van het dreigen om hun huis in de fik te steken. Ik ben op incest na eigenlijk overal van beschuldigd.
Ik heb een beschikking van de rechtbank die geen spaan van moeder heel laat, en waarin staat dat ze niet wenst mee te werken. Desondanks blijft de situatie zoals die is. Er is geen contact tussen kinderen en vader. En moeder zal het een worst wezen. Maar ik weet dat deze bescchikking later als een boomerang zal werken.

Houd je taai

Je regeling

Je schrijft je regeling nu zo ingewikkeld en met zo veel zijweggetjes neer dat ik niet meer uit je stukje haal wat je regeling nu eigenlijk is en wat je nu eigenlijk wilt. Neem even het stukje wat ik schreef. Zet dan op de eerste puntjes zonder poespas de regeling, dus enkel welke dagen. Op de tweede puntjes zet je zonder poespas de regeling die je voor tijdelijk wenst. Als dit hetzelfde is als de huidige regeling, dan zou ik zetten met: welke gelijk is aan de huidige regeling waarbij mijn dochters mij elke maandag bezoeken.

het is mij niet duidelijk hoe je regeling nu is, wel wil ik je waarschuwen. Als je al een regeling hebt, kan het tegen je werken om nu, nog voordat het communicatieprobleem is opgelost, daar weer een wijziging in aan te brengen. De tijdelijke regeling dient in zulke gevallen slechts om contact in stand te houden/verwijdering te voorkomen, maar niet om de ouder tevreden te stellen. Mijn advies is dan ook: geniet van wat je wel hebt ipv enorm te gaan strijden voor een beetje meer.

Ik en je niet, ik weet niet wat de achtergrond is, kan me wel voorstellen dat je klem zit. Ik wil graag aan je kwijt dat ik ook zo'n rotmoeder ben die haar kinderen heeft weggehouden bij de vader. Ondanks uitspraken, zelfs dwangsommen en heb er nog eens een nacht voor vastgezeten ook. Volgens de instanties handelde ik uit pure rancune, ze wilden ze weghalen, bij vader plaatsen. Niet gehinderd door het feit dat mijn kinderen doodsbang waren voor de man.

Dit deed ik omdat mijn ex-partner tijdens het huwelijk mijn kinderen en mij zwaarmishandelde en werkelijk ieder pedagogisch inzicht miste. Als een kind de straat op rent en onder een auto komt, dan is dat zijn/haar eigen schuld, want je mag niet de straat op rennen, was zijn gedacht. Aan voorkomen dat een kind de straat op rent, dacht hij niet eens. Als zijn stoppen doorsloegen was hij niet meer te stoppen. Hij sloeg erop om niet meer te stoppen. Ja, ik was bang dat ze doodgeslagen zouden worden. Daarnaast uitte hij dreigementen de kinderen iets aan te doen. Ik heb besloten mijn verantwoordelijkheid te nemen en de kinderen hier niet aan bloot te stellen, wat de consequentie ook zou zijn. Dat heb ik geweten. Wij waren eerst slachtoffer van hem en later van het systeem dat een klopjacht begon op 'een weigerachtige moeder.' Ook over mij werd vanalles geschreven door de raad en vervolgens zondermeer overgenomen door de rechtbank. Ook ik had uitspraken die geen spaan van mij heel lieten. En toch was meegeven geen optie. De eenzaamheid en de wanhoop van toen zijn echt met geen pen te beschrijven. Iedereen deed alsof mijn ex de perfecte vader was, dat hij veroordeeld was en zelfs bij de instanties aangaf die echt te denken hadden moeten geven, deed daar niet aan af. Tenminste, niet aan het papierwerk. Aan het echte aan hem meegeven heeft geen enkele instantie zijn handen durven branden. Alleen dat weet je pas achteraf.

Ik kan mij er soms over verbazen hoe moeders er zo mee weg komen terwijl ik met alle reden zo werd nagejaagd. Ik weet niet of er bij jou redenen zijn waarom de moeder dit doet. En dan bedoel ik redenen vanuit de kinderen. In werkelijkheid of vanuit haar angst. Ik raad je aan als die er zijn het toch allemaal zo serieus mogelijk te nemen. En daaraan te werken. Als die redenen er niet zijn, heb ik geen advies voor je. Maar het is echt niet zo dat moeders zomaar kunnen weigeren. Ik tenminste niet en ik ken er meer. Maar het is misschien ook maar net hoe ver de vader gaat. Vaak stoppen de vaders ook omdat verder gaan de kinderen schaadt. Die van mijn kinderen niet. Maar die had ook een ander doel dan zijn kinderen. Sterkte.

Lastig

om dat tussen de regels door eruit te pikken.

Ik vind dat je, zeker gekeken naar andere vaders die strijden voor een (ruimere) regeling, al heel veel hebt. Ik vraag me zelfs af of die extra dag dit allemaal wel waard is geweest. Bedenk eens hoeveel spanning en hoeveel gedoe.....en kon je wel genieten van wat je wel had dan, als je zo in strijd lag voor die ene dag? Pas op dat je niet gaat strijden gewoon voor de 'heb' van die ene dag. En nee, dat zeg ik niet om jou te pesten, maar omdat dat veel kapot kan maken.

Ik zou zeker proberen aan de communicatie met ex te gaan werken, zodat het allemaal wat prettiger wordt.