Wat is goed voor de kinderen

Maar....(ot)

...stel je bent ambtenaar en een ex-stel doet het dus zo, wanneer besluit je dan als ambtenaar voor de volgende verhuizing opeens toch een machtiging te vragen? Als het kind bij de vader is of als het bij de moeder is? Geheid dat je als ambtenaar de advocaat van de ander op je nek krijgt. En dat willen ambtenaren volgens mij niet. Heen en weer schrijven is het veiligst en ook hetgeen het meest bij de functie hoort, anders ga je op de stoel van de rechter zitten.

In het verhaal wat ik ken ging het idd zo Tsjor en toen vroeg de vader de gemeente een verhuisblokkade op te zetten, waarop hij verwezen werd naar de advo.

Ik denk dat Hans dus best zou informeren naar het beleid in zijn gemeente.

In het begin?

'...wanneer besluit je dan als ambtenaar voor de volgende verhuizing opeens toch een machtiging te vragen?' Bij elke verhuizing lijkt me. Dan heb je altijd de eerste verhuizing te pakken. Maar ik snap dat het goed voor de werkgelegenheid is als het zo gaat. Of het is omgekeerd; digitaal doorgeven kost zoveel minder tijd, dat die paar kinderen die er last van krijgen dat ze zo tussen de mazen doorschieten voor lief worden genomen. Wie geeft er nou om een kind?

Tsjor

De jeugdzorg iigv niet

....als je het over werkgelegendheid ten koste van kinderen wil hebben, dan is dat de sector waarover heel wat te bespreken valt. Bleeeeeh.

Maar waarschijnlijk is dat te ot.

Broer en "vader"

"Dat gesprek met die broer heeft toch een behoorlijke impact gehad door wat meneer meende even te moeten zeggen. "Jij bent alleen nog maar de vader van haar kinderen, meer niet". Maw. zaaddonor."

Natuurlijk heeft dat gesprek met die broer je aangegrepen, dat vind ik volstrekt logisch en menselijk. En ik kan me voorstellen dat het je gaat duizelen. Maar probeer het toch niet erger te maken dan het is. Je bent toch de vader van haar kinderen? Vader is toch juist niet hetzelfde als zaaddonor? Een zaaddonor is een leverancier van sperma; een vader is iemand die voor zijn kinderen zorgt en er een band mee heeft (zelfs al zouden die kinderen niet met zijn sperma zijn verwekt). Ik denk dat die broer bedoelde: er is geen relatie meer tussen jou en ex behalve dat jullie ouders zijn van dezelfde kinderen. Dat je dat niet wil horen snap ik, want jij zou nog best een relatie met je ex willen hebben. Maar ik zie dit helemaal niet als een negatieve beoordeling van je vaderschap.

Ik denk dat dit nog echt een moeilijk punt is tussen jullie: is jullie liefdesrelatie nu echt over of niet? Zit er nog een kans dat het weer beter wordt? Denken jullie daar hetzelfde over? Jij zou het liefst willen dat de relatie weer goed wordt; maar wat wil ex? twijfelt ze? of is het voor haar echt uit? Misschien dat jullie dat in de mediation kunnen uitzoeken...

En een ander punt is: wat houdt jouw "vaderschap" eigenlijk in? In onze cultuur zijn daar verschillende opties voor, variërend van de goedverdienende kostwinnaar-met-maatschappelijke-status die 's zondags het vlees snijdt, via de parttime werkende zorgvader, tot de niet buitenshuis werkende huisvader, en van alles er tussen in. In jouw leven als vader lijk je verschillende rollen gehad te hebben, eerst een vader die ca. twee dagen voor de kinderen zorgde, nu een vader die meer dan 50 % voor de kinderen wil zorgen - ofwel een overgang van secundaire naar primaire verzorger. Het probleem lijkt dat je nu na de "scheiding" een intensiever zorgende rol wil hebben dan ervoor. (Daar kunnen goede of minder goede redenen voor zijn, daar zeg ik nu niets over.) Maar het gangbare ideaal is dat na een scheiding vader en moeder in eerste instantie ongeveer dezelfde zorgverdeling aanhouden om zo min mogelijk voor de kinderen te veranderen ("in het belang van de kinderen"). Maar welke rol je nu en in de toekomst ook gaat vervullen (dat kan veranderen), het is allemaal echt "vader" (tenzij jullie problemen zo uit de hand lopen dat je de kinderen nooit meer zou zien, maar daar lijkt het toch niet op?)

"Ik maak me ook zorgen over mijn kinderen, wat tsjor ook al zei, dat mijn kinderen worden meegesleept in een familie, waar de vader buiten wordt gehouden. Dit zal zij ontkennen. Het is ook een aanname van mij."

Eeeeeeeh..... de kinderen zijn nu toch een dag of drie per week bij jou? Hoezo wordt jij als vader "er buiten gehouden". Tja dat haar familie niets van je wil weten is hun goed recht, en als ik jou was zou ik daar niet rouwig om zijn. Maar je ex houdt nu toch helemaal niet de kinderen bij jou weg?!

Ze wil in een andere plaats gaan wonen (met voor haar goede redenen) en ze brengt weinig begrip op voor jouw standpunt (vervelend voor jou, niet handig van haar - maar hoeveel begrip heb jij voor haar standpunt?). Jij voorziet dat dit als gevolg kan hebben dat jij later minder contact met de kinderen krijgt. Maar het lijkt mij niet dat dat haar primaire doel is, meer een bijkomstigheid (als ze er al echt over heeft nagedacht...). Dat doet er niets aan af dat dit voor jou een serieuze kwestie is, daar heb je groot gelijk in. Maar je moet het niet groter maken dan het is en denken dat zij expres jou de kinderen en jouw rol als vader wil "afpakken".

Ik denk dat aan de je aan de ene kant Hans, dingen zo goed mogelijk voor de kinderen probeert te regelen. Aan de andere kant blijf ik maar het gevoel houden dat veel van de verwijten die jij je aanstaande ex maakt, gekleurd worden door de pijn die jezelf op dit moment hebt van de scheiding. Dat is heel begrijpelijk.
En bij dit "Dat gesprek met die broer heeft toch een behoorlijke impact gehad door wat meneer meende even te moeten zeggen. "Jij bent alleen nog maar de vader van haar kinderen, meer niet". Maw. zaaddonor." heb ik dat gevoel helemaal. Die broer zegt helemaal niet dat je maar een zaaddonor bent, hij zegt dat je niet meer de man van zijn zus bent maar de vader van haar kinderen.
De pijn van een scheiding kan enorm zijn. Voor mij klink je vaak best vol wrokkig (wellicht terecht). Heb je iemand IRL waarmee je goed over je verdriet kan praten, een vriend, een zus? Ik hoop het voor je.

Maria

Tsjor: ex aanspreken op broer?!

Tsjor: "Natuurlijk mag je ex erop aanspreken dat haar broer zoiets doet. Het is haar familie..."

Hier ben ik het helemaal niet mee eens. Je kunt iemand niet de daden of uitspraken van zijn/haar familie kwalijk nemen. Of wil je naar een systeem van familie-eer en eerwraak en zo? Ga er maar van uit dat ex er niets aan kan doen dat broer heeft gebeld en dit heeft gezegd. Natuurlijk kan Hans dit wel aan ex vertellen (beter dat ex er wel van weet). En ook vertellen dat hij dit onprettig vindt - maar hij kan dan beter wel op zijn woorden letten en tactvol zijn (zonder afbreuk te doen aan de boodschap/waarheid). Het is altijd naar als iemand je familie afkraakt, zelfs als je zelf veel kritiek op diezelfde familie hebt!

Ex kan er toch niets aan doen dat zij de familie heeft die zij heeft? En je kunt echt niet van iemand verlangen/eisen dat iemand met zijn/haar familie breekt, hoe slecht die familie ook is en hoe moeilijk de relatie met de familie ook is. Ja dat is natuurlijk op eieren lopen, maar 't is niet anders...

Papahans: scheiding?

papahans: "Nog even terugkomend op een andere opmerking ( weet niet meer wie) "De scheiding"is niet begonnen op het moment dat de situatie hier onhoudbaar werd en ik haar gevraagd heb naar haar ouders te gaan ( omdat ze daar altijd om elke wissewasje heen is gerent) Nee, dat was al 2 maanden daarvoor , toen ik ( voor mij althans) van de 1 op de andere dag te horen kreeg dat ze er klaar mee was. 2 maanden daarvoor is ze me van opstaan tot naar bed gaan gaan negeren. En dan letterlijk niets meer zeggen. Ik heb 2 maanden in de woonkamer op de bank geslapen. Oudste komt beneden en snapt er niets van. Ze gaat elke confrontatie uit de weg. Alleen contact met haar familie. Al 3 jaar ongelukkig enz. Zie vorige reactie 2-3 maanden geleden. Toen is de scheiding al begonnen."

Tja Hans, dat was een rotsituatie, vanaf twee maanden voordat je je ex vroeg om je huis te verlaten. Het was misschien een culminatie van alle problemen. Een pat-stelling. Heel akelig. Maar geen scheiding.

Waarom zijn jullie niet meteen, twee maanden voordat zij je huis uit ging, naar andere woonruimte voor haar gaan zoeken?

Het was beter geweest als jullie eerst woonruimte voor haar hadden gezocht voordat zij weg ging/moest uit jouw huis. Dan was dat gedoe met haar familie ook vast niet zo belangrijk geworden... en het was ook veel fairder tegenover haar geweest.

Kijk, ik kan me voorstellen dat als je besluit om niet meer bij elkaar te wonen, dat je dan niet meteen woonruimte vindt en dat in die tijd een op de bank slaapt, de sfeer om te snijden is, je elkaar misschien negeert, etc...

Maar bij jullie was er diezelfde sfeer ZONDER dat jullie concreet plannen maakten om uit elkaar te gaan. Dat komt op mij meer over als een ernstige pat-stelling, het volkomen vastzitten van de situatie, niet meer weten wat en hoe te doen, je heel ellendig voelen, etc.

Dat je die situatie wilt doorbreken, dat snap ik. En dat heb jij gedaan door haar te vragen je huis te verlaten. En daarmee werd een grote stap richting "scheiding" gezet. Dat je dat achteraf niet zo bedoeld hebt, of er spijt van hebt, dat kan heel goed. Maar het is wel nodig om dat haar uit te leggen. Dat je het niet zo bedoelde. Dat je het niet meer volhield zo. Dat je uit onmacht handelde. Dat je geen andere oplossing zag, maar wel zou willen dat die er was. Etc. - als dat het geval is tenminste. En er zit natuurlijk ook een andere kant in jou: grote woede op haar. Die zul je ook onder ogen moeten zien, allereerst voor jezelf.

Ex heeft verantwoordelijkheid

Samen-ouder, je pogingen om ex voor te blijven stellen als iemand die 'er niets aan kan doen' zijn schattig. Wat betreft broer: broer reageert op basis van informatie en die informatie komt van ex. Ex is daar wel verantwoordelijk voor. Ze is verantwoordelijk voor wat ze vertelt en hoe ze het vertelt en ze kan een inschatting maken hoe de rest van de fam. daarop reageert. Natuurlijk is ze niet verantwoordelijk voor de daden van broer, wel voor de informatie die ze geeft en daarom mag ze wel weten (wellicht had ik beter de term 'vertellen' in plaats van 'aanspreken' kunnen gebruiken) wat broer doet. Dan kan ze zelf beslissen (eigen verantwoordelijkheid) of ze haar informatie wat doseert voortaan of dat ze broer rechtstreeks erop aanspreekt.
Overigens vind ik je voorstelling van zaken rond het telefoongesprek ook schattig: 'Maar probeer het toch niet erger te maken dan het is. Je bent toch de vader van haar kinderen?'. Och ja, dat is ook zo. Hans had gewoon moeten zeggen: bedankt voor de informatie. We kennen de ton van het gesprek niet end e woorden die gebezigd zijn ook niet. Jij geeft er een heel ander draai aan dan Hans, namelijk: 'Ik denk dat die broer bedoelde: er is geen relatie meer tussen jou en ex behalve dat jullie ouders zijn van dezelfde kinderen.'. Dat is ook grappig, want dan zou het binnen de familie duidelijk zijn dat Hans ex nog wel terug wil. Dan zou hij op dat punt in elk geval duidelijk genoeg geweest zijn. Je gaat voorbij aan het punt dat Hans inbrengt, namelijk dat broer belde om te 'eisen' dat hij de urgentieverklaring zou ondertekenen. Broer schat de situatie van gescheiden ouders niet goed in. De reactie van Hans (zo help je haar niet) is prima.
Het punt van de broer komt ngo wel terug als het over 'geheimhouding' gaat bij de mediation.

Tsjor

"haar" kinderen

Maria, de opmerking: "Jij bent alleen nog maar de vader van haar kinderen, meer niet". klopt simpelweg niet. Hij is de vader van hun kinderen. Of anders kun je ook zeggen: zij is alleen nog maar de moeder van zijn kinderen. Wat ze dus ook echt is.
Dat betekent dat aanspraken die mensen hier doen op Hans om haar te helpen met van alles en nog wat weer ter discussie komen staan. En dat duidelijker wordt dat zij niet zomaar kan doen wat ze wil met zijn kinderen.

Tsjor

Niet tekenen

hans,
Je moet niet tekenen voor de urgentieverklaring. daarmee stem je eigenlijk stilzwijgend in.
het lijkt erop dat zij allerlei trucs uit de kast halen om jou uit je balans te brengen en te raken.
dat jij alleen de vader bent van de kinderen en verder niet. ouderwets standpunt.
een vader heeft tegenwoordig rechten. alleen niet van alles denk ik goed op de hoogte.

jij geeft aan (dacht ik) dat je bang bent dat als je niet tekent het wordt gezien als dat je tegenwerkt.
maar ........ jij werkt niet tegen. jij biedt alternatieven in de vorm van door jouw connecties woonruimte te zoeken in de buurt. en daarnaast spreek je je zorgen uit over of de co-ouderschap hierdoor niet gefrustreerd wordt. dat is een zeer goede reden. eerst moet hierover alles goed op papier worden gezet. dus nogmaals niet tekenen.
reacties van haar en haar familie lijken op uitingen van frustratie. jij doet niet wat zij willen.
als ik jouw dingen zo lees, maar nogmaals het zijn dingen die jij aangeeft, lijkt het erop dat zij jou voor blok willen zetten, inspelen op jouw gevoel.

kijk naar de dingen die je aanbiedt, de dingen die je doet. ik heb zelf in het verleden gesprekken gehad met maatschappelijk werk en toen ik daar kwam gaf ze aan wat heb je tot nu toe gedaan? ik zei dan nou niet veel, namelijk alleen ....
nou dat is al heel wat! was het response.

ik blijf erbij dat jij moet doen wat jij denkt dat goed is voor de kinderen. jij bent en blijft de vader en hebt dus ook rechten.

ik wil je wel even een tip geven:
als jij dingen blijft aangeven over haar broer, haar familie, enz. kan ze dat gaan zien dat je tegen haar bent. probeer te kijken dat het hun frustratie is en dat jij doet zoals jij denkt dat je het goed doet.
je hoeft het niet te pikken, maar het kost je zoveel energie en frustratie. die kan je beter gebruiken voor jezelf en je kinderen.

ik blijf erbij dat ik denk dat het goed is voor jou om met iemand de punten goed op een rij te zetten. als je uit elkaar gaat kom je terecht in allerlei emoties. je gaat hoe je het ook went of keert een soort verwerking in.
help jezelf daarbij.
ik was zelf te laat, burn-out tot gevolg.
onderschat het verwerken van een relatie niet.

houdt voor ogen dat jij de vader bent van de kinderen. jij wilt betrokken blijven. neem dus geen overhaaste beslissingen en doe dingen die je voor jezelf kunt verantwoorden.

ik zou je willen adviseren:
-teken niet voor de urgentie. eerst moeten er dingen duidelijk zijn. zij zal het zien als tegenwerken, maar jij weet voor jezelf dat het niet zo is. jij wilt eerst duidelijkheid. dat is heel logisch! niet tekenen!!!

-jij hebt met haar te maken als mede-ouder. jullie zijn samen verantwoordelijk voor de kinderen.
jij hebt zeker rechten!

-verhuizen: als je beiden gezag hebben, mag zij niet zomaar verhuizen. zeker niet als het co-ouderschap daardoor gefrustreerd wordt. rechters en ook rvk zijn hier tegenwoordig heel duidelijk in. moeders die omgang frustreren kunnen zelfs kinderen hierdoor kwijt raken. dus als jij niet achter verhuizing staat, omdatn dingen niet duidelijk en concreet zijn. sta jij in je recht!

-je geeft aan dat je je zorgen maakt over kinderen bij haar familie. hiermee kan je het alleen redden als je instanties achter je hebt staan. een rechter zal hier niet veel mee doen. als je een deskundige achter je hebt staan die je zorgen kan staven dan sta je sterk.

-zorg voor deskundigen om je heen. in een rechtszaak wordt er veel waarde gehecht aan deskundigen.

-houdt een dagboek bij met d gebeurtenissen. wanneer ze belt, wat ze aangeeft, hoe de kinderen zijn. dan heb je een goed overzicht voor jezelf. en evt mocht het uit de hand lopen bij een rechtszaak.

-houdt er rekening mee dat het eea grimmiger kan worden, omdat jij niet doet wat zij willen. daarom is het belangrijk dat jij weet waar jij voor staat en achter je eigen beslissingen staat.

nou volgens mij heb ik nu het meeste gehad. in ieder geval veel succes gewenst en laat je niet uit het veld slaan.

Een voorstel

Samen-ouder, doe eens een voorstel voor een gesprek over het zoeken naar nieuwe woonruimte met iemand die je negeert. Negeren betekent: niet communiceren, niet reageren. Dus ook niet zeggen wat er aan de hand is en wat je wil en waar je mee bezig bent. Wanneer begin je dan over een nieuwe woonruimte? Na twee dagen, een week, drie weken? En hoe doe je dat? Hans komt binnen en zegt: zullen wij andere woonruimte voor je gaan zoeken? Negeren is een vorm van pesten of geestelijk mishandelen, tenminste in vrijwel alle andere situaties waar mensen moeten samenleven is dat zo. Het is een ernstige vorm van niet-communiceren.

Tsjor

Familie

Samen-ouder: 'Dan was dat gedoe met haar familie ook vast niet zo belangrijk geworden...' Dat gedoe met haar familie is niet pas begonnen nadat zij daar ingetrokken is. Hans heeft bij h.h. aangegeven dat ze gedurende haar relatie met problemen etc. altijd al naar haar familie ging. Dat dat juist één van de problemen in de relatie was. In deze situatie waarschijnlijk met een problematische achtergrond. In het algemeen is een breuk met familie niet gunstig. Maar als er pathologische patronen onder zitten is het voor je eigen geestelijke gezondheid soms noodzakelijk. Alleen: die beslissing kan iemand uitsluitend zelf nemen.

'Maar bij jullie was er diezelfde sfeer ZONDER dat jullie concreet plannen maakten om uit elkaar te gaan. Dat komt op mij meer over als een ernstige pat-stelling, het volkomen vastzitten van de situatie, niet meer weten wat en hoe te doen, je heel ellendig voelen, etc.' Of ondertussen al een ander vriendje hebben, wat ook goed mogelijk is. Wat betreft dat 'zonder concrete plannen' in elk geval zonder dat degene die daar mogelijk aan dacht iets over heeft gezegd. Negeren, niet praten, dat maakt de ander wanhopig. En dat is wel jouw verantwoordelijkheid.

Tsjor

Tsjor

negeren is ook kop in het zand steken. niet willen horen.

het is zorg dat zijn zorg en ook alternatieven op papier komen bij mediator in dit geval. dat kan hans sterker maken.

ik denk dat je niet moet blijven doorzagen, maar je moet of op papier of bij mediator voorstellen doen. dat het op papier komt.
mondeling is rechtsgeldig, maar bewijs het maar eens.

zij zou kunnen zeggen: nou dat heb je nooit gezegd! en dan? zijn woord tegen het hare.

op papier!!! belangrijk weet ik uit ervaring.
dus nog eenmaal voorstellen op papier of bij mediator. en zorgen dat dit op papier staat.

ook concreet met voorstel komen!

Tsjor

Maria, de opmerking: "Jij bent alleen nog maar de vader van haar kinderen, meer niet". klopt simpelweg niet. Hij is de vader van hun kinderen. Of anders kun je ook zeggen: zij is alleen nog maar de moeder van zijn kinderen. Wat ze dus ook echt is.

Ja dit lijkt een schattige poging om Hans te steunen door op alle semantische slakken zout te leggen maar in feite is het weer een bijdrage aan het polarisatieproces dat je bij anderen zo laakt. In ieder geval zegt broer niet dat Hans alleen maar de zaaddonor is. Een conclusie die hij nu eruit trekt en die wellicht is ingegeven door eerdere opmerking van jou als zou ex nog snel even kinderen met hem gemaakt hebben voor het te laat is.

Polarisatie waar het niet nodig is en de kinderen niet dient. Waarom?

Maria

Omdat

Het bij scheiding gaat om een proces, waarin twee partijen zitten en het in dit draadje, zowel van Hans uit als vanuit sommige berichtjes, lijkt alsof het gaat om een proces waarin een partij hulp nodig heeft en de andere partij daarvoor moet zorgen.
Het gaat me niet om de polarisatie, maar om het besef dat er twee partijen zijn met ieder bepaalde belangen, interesses, wensen en capaciteiten.
Het besef dat het niet gaat om 'haar' kinderen is tamelijk fundamenteel en meer dan semantisch. Het is in feite de basis voor de rest van de procedure, de uitkomsten en het leven van de kinderen. Onder die semantische verspreking zit een hele kluwen aan verwachtingen, (voor)oordelen, prioriteiten etc. Dat wordt zichtbaar als je een simpel woordje verandert, terwijl de bewering dan toch nog klopt: zij is alleen nog maar de moeder van zijn kinderen. Daaronder gaat een hele andere betekeniswereld schuil. Dat die betekeniswerelden niet neutraal zijn blijkt wel, want het veranderen van een woordje levert een beschuldiging van polarisatie op.

Tsjor

Anoniem

Helemaal waar. En voor het gesprek van vanavond kan het lijstje nog korter: ik wil voor de kinderen zorgen, ik wil dat samen met jou doen, en ik wil daar goede afspraken over maken. Pas daarna nemen we definitieve stappen.
De rest kan vastgelegd worden bij de mediator.

Tsjor

Polarisatie tsjor

Noem ik alleen maar omdat jij je er vaker op voor hebt gestaan de andere kant te laten zien omdat je wilt depolariseren. Hoe je nu valt en gaat zitten wrikken over dat woordje werkt polariserend in het proces. Niet nodig, ook al zou je gelijk hebben: het is niet beter voor Hans noch de kinderen.

Maria

Met alle respect

Maria, ik denk dat het wel veel goeds toevoegt. Niet alleen voor Hans en de kinderen, maar zelfs ook voor de ex van Hans.

Overigens hebben de Brabanders de beste oplossing: zij praten over 'onze'. Het is 's vader, 's moeder, 'z oma, 'z opa, onze Maria en onze-n-Hans. Geldt ook voor broers en zussen etc. Niet voor neefjes en nichtjes trouwens. Dan wordt het 'jullie'.

Tsjor

Tsjor

Kijk ik begrijp je wel, ik denk ook dat dat ene woordje veel zegt. Maar ik denk dat het Hans niet helpt de gevolgtrekking eruit te halen dat hij maar een zaaddonor was.

De discussie niet waard

Die broer krijgt veel te veel aandacht. Hij is een no-no, hij praat niet mee. Hooguit kun je aangeven dat je denkt dat zij klem zit, maar verder moet je niet eens proberen die broer te veranderen of excuses te krijgen. Ene oor in andere oor uit en voortaan geen platform meer bieden voor de kwats die hij uitkraamt. Bv door de telefoon op de trap te leggen en iets anders te gaan doen.

Richt je op waar het om gaat. Om je relatie met haar (in welke vorm dan ook) en hoe de toekomst er voor de kinderen uit gaat zien.

Nog even dit

is volgens mij ook wel eens aangegeven:
ik snap dat je graag bij je ouders weg wilt. en ik wil het graag goed regelen. Daarom gaan we naar mediator.

waarom dan die afspraak maandag? Laat het gewoon naar dinsdag zetten, bij gesprek mediator.

Niet getekend

nou ex is geweest. "gezellig" koffie gedronken en over de kinderen gepraat. Tot het moment dat ik vroeg om het gevalletje urgentieverklaring mee te nemen naar dinsdag bij de mediator. Omdat er bij mij te veel zorg is die moet worden weggenomen. Als een blad aan de boom veranderd ze. Niets meer aardig , maar schreeuwen. Ik heb haar gevraagd om misschien eerst naar me te luisteren zodat ik nogmaals mijn zorg kan uiten. Als zij in een andere stad gaat wonen, daarmee een co-ouderschap wordt gefrustreerd. Ineens was er geen sprake meer van dat ze een co-ouderschap wilde. Dit is wel op papier gezet door de advocaten, waarmee we de mediation ingaan. Dit is ook nog eens uitgesproken door de rechter. Nu zegt ze dus ineens daar niet meer zo zeker van te zijn. Dat daar voorlopig al helemaal geen sprake van is. Ik werk weer tegen. Ik zeg dat zij tegenwerkt voor een co-ouderschap. Daar is niets van waar, maar ze kan het niet beargumenteren. Als laatste kreeg ik nog even de opmerking . "Mijn ouders wilden morgen de papieren gaan wegbrengen voor de urgentie, dat kan dus nu weer niet".Heb er niet mee kunnen praten eigenlijk want ze is weer weggelopen. Discussie niet aangaan.
Met dit gegeven gaan we dus dinsdag de mediation in.
Krijg steeds meer het gevoel, dat ze ook die mediation gaat frustreren. Ze had gehoopt op die handtekening van mij. Daarmee zo snel als mogelijk naar die andere stad en in deze situatie heeft zij de kinderen merendeels. Mediation gaan afkappen en uitspraak door de rechter laten doen op een moment dat de kinderen dus merendeels bij haar zijn. Die nieuwe regeling gaat volgende week in. De regeling is op dit moment ong. 50/50.
Er zal vanavond wel weer een familielid aan de telefoon hangen. Die laten we maar lekker hangen.

Papahans

tip:
zet dit gebeuren op papier. en alles wat je je nog kunt herinneren. haar reactie, jouw reactie, enz.
gebeurtenissen......

dat kan je helpen.

goed dat je niet getekend hebt.

Weet jij ondertussen

Of de stad waar ze naartoe wil inderdaad nog urgentieverklaringen afgeeft in geval van echtscheiding?
In mijn omgeving zou ik geen enkele stad of woningbouwvereniging kennen die dat nog doet.

Tsjor

Hans......

....ten eerste vind ik dat het accepteren van respectloos gedragniet hoeft, door jou niet, door niemand. Tegen jou schreeuwen is respectloos en is na een maning op een normale manier tegen jou te praten een reden om het gesprek te beeindigen. Je mag laten zien dat je met respect behandeld wilt worden. Of eigenlijk: je moet dat laten zien. Zolang jij dat niet laat zien, nodig je in feite mensen uit om respectloos te doen. Telt voor je ex, voor die broer en heel de ratteplan. Dus ik adviseer je dringend daar sowieso grenzen in te stellen. Fatsoenlijk of ik ga niet met je in gesprek.....Dat je nog van haar houdt en eigenlijk iets anders wilt, doet daar niet aan af.

Dat zij de mediation wil doen mislukken daarvan kan ik je a. zeggen dat dat zo gemakkelijk nog niet is. Een mediator is vrij dwingend en die pakt beide partijen bij de les. b. zo toch dan zal ze voor de rechter moeten komen met een reeel voorstel. Waar jij ook op kunt reageren. Zo'n procedure kan lang duren, maar dan kun jij voorlopige voorzieningen aanvragen. Een noodoplossing voor de tijd dat er niet anders is beslist.

Dat je met onenigheid de mediation ingaat daar zou ik neit mee zitten: daar is mediation voor.