Wat is goed voor de kinderen

Maar waar zou je dan voor moeten tekenen?!

papahans, wat rot dat het zo gelopen is.

Ik denk dat het goed is om uit te zoeken hoe het nu precies zit met die "urgentieverklaring". Ik kan me er namelijk niet veel bij voorstellen, en dat geldt voor de meesten hier op het forum. Waarvoor zou je dan precies "moeten" tekenen, en in welke hoedanigheid? Jullie zijn nl. niet getrouwd. Ik kan twee dingen bedenken (maar ik ben een leek):

a) je "moet" tekenen als (ex-)huisgenoot of als eigenaar van het huis waar je ex staat ingeschreven: dat zij daar niet meer woont of mag/gaat wonen;

b) als co-ouder, "vader van haar kinderen" (ik vind dat een volstrekt normale zakelijke omschrijving, maar dat is een andere discussie), ofwel als een van de twee personen met ouderlijk gezag over dezelfde kinderen: dat de kinderen bij haar het hoofdadres zullen hebben.

Beide lijken me relevant voor een urgentieverklaring en/of voor het aanspraak maken op een (grotere) woning. Maar laten woningbouworganisaties of gemeenten dergelijke verklaringen tekenen door een ander dan degene die woonruimte zoekt? Ik heb geen idee, maar ik vraag het me af.

Heb je dat papier gezien wat je zou moeten tekenen? Wat stond er precies?

Misschien kun je alvast bij jouw of haar toekomstige gemeente informeren, of bij de woningbouworganisatie, of bij jouw contacten?

Probeer dit anders bij de mediation precies uit te zoeken: waar precies wil zij dat jij voor tekent? En wat zouden de consequenties daarvan zijn?

En kun je dat dan ook nog aan je advocaat voorleggen of staat die nu buitenspel?

Wat ik vermoed is dat ex überhaupt geen woning kan krijgen (of pas na een wachttijd van jaren) als de kinderen niet bij haar het hoofdverblijf hebben. Die situatie geeft een heel andere lading aan jullie conflict. Misschien gaat het haar er niet zozeer om dat zij niet wil dat jij voor de kinderen zorgt; maar misschien is ze wanhopig om überhaupt een woning te kunnen krijgen, en is het inschrijven van de kinderen op haar adres haar enige kans. Kijk, die moeilijke woonsituatie voor haar is een gevolg van de (ongeregelde) samenlevingsvorm waar jullie beide voor hebben gekozen. Dus ik denk dat de enige uitweg is dat jij haar helpt met het vinden van woonruimte (desnoods een vakantiehuisje of zo), of de kinderen nu wel of niet bij haar staan ingeschreven. Heel jammer dat jullie daar niet praktisch en zakelijk over kunnen communiceren...

Verder kan ik echt niet geloven dat zij makkelijk aanspraak zou maken op een woning in een plaats waar zij niet staat ingeschreven en waar zij niet werkt. Dat zou je ook kunnen uitzoeken. Of wonen jullie in een regio met leegloop?

Google eens op "urgentieverklaring", kijk vooral wat de betreffende gemeentes daarover schrijven, maar ik denk dat het vaak gaat zoals hier:

http://www.wzs.amsterdam.nl/pro/aandachtsgroepen/wegwijzer/beoordelingsfactoren/beoordelingsfactoren_5
http://www.goeievraag.nl/vraag/recht-urgentie.125521
http://forum.viva.nl/forum/Geld_Recht/urgentieverklaring_huurwoning/list_messages/88451

Tsjor: voorstel

Tsjor: "Samen-ouder, doe eens een voorstel voor een gesprek over het zoeken naar nieuwe woonruimte met iemand die je negeert. Negeren betekent: niet communiceren, niet reageren. Dus ook niet zeggen wat er aan de hand is en wat je wil en waar je mee bezig bent. Wanneer begin je dan over een nieuwe woonruimte? Na twee dagen, een week, drie weken? En hoe doe je dat? Hans komt binnen en zegt: zullen wij andere woonruimte voor je gaan zoeken? Negeren is een vorm van pesten of geestelijk mishandelen, tenminste in vrijwel alle andere situaties waar mensen moeten samenleven is dat zo. Het is een ernstige vorm van niet-communiceren."

Tsjor, we weten niet hoe het toen gegaan is, het blijven aannames. Maar stel dat inderdaad toen een gesprek echt niet mogelijk was geweest. Dan had Hans bijv. kunnen zeggen: "Deze situatie vind ik onleefbaar, ik wil graag naar oplossingen zoeken, laat me alsjeblieft weten wat je precies dwars zit, maar als het zo blijft, dan wil ik niet dat je hier blijft wonen. Als het zo blijft, dan wil ik dat je over twee maanden vertrekt. In die tijd wil ik je heel graag helpen met het vinden van eigen (al dan niet tijdelijke) woonruimte. Zoals je weet ben ik thuis in het wereldje van de woningbouw en heb ik allerlei connecties, ik zal mijn uiterste best doen om je te helpen met het vinden van woonruimte. Maar het allerliefst heb ik dat de problemen tussen ons worden opgelost en dat het niet nodig is. Blijf je me echter negeren, dan wil ik dat je over twee maanden hier weg bent."

En als toekomstige-ex dan helemaal niet samen had willen zoeken naar woonruimte, dan had Hans in zijn eentje kunnen proberen om wat te vinden, tips, een woning, wat mogelijk is. Mocht er geen verbetering optreden, dan had hij twee maanden later haar inderdaad kunnen vragen om het huis te verlaten. Dan had zij zelf kunnen kiezen om al dan niet naar haar ouders te gaan. Maar dat is iets anders dan door je ex naar je ouders gestuurd te worden. En, dat klinkt misschien paradoxaal, het had meer verantwoordelijkheid bij ex gelegd (ook al zou Hans meer geprobeerd hebben te helpen). En het had duidelijk gemaakt dat de woonsituatie een gezamenlijk probleem was. En laten we eerlijk zijn: Hans was natuurlijk ongelooflijk in het voordeel dat zij in zijn huis woonden zonder getrouwd te zijn. Hij kon haar wegsturen, zij niet hem. En tjonge ik weet niet in welke regio zij wonen, maar in veel gebieden zijn de kansen voor haar om woonruimte te vinden ongelooflijk somber! Het is echt een rotpositie waarin zij zit (en daarvoor maakt het niet uit wie er "schuld" aan heeft).

Als ex echt slim, verstandig of doortrapt was geweest, dan had zij haar woning in C aangehouden. Het feit dat zijn dat niet heeft gedaan, maakt het heel onaannemelijk dat zij Hans als "spermadonor" gebruikt zou hebben.

Ik zie vooral veel onmacht en onnadenkendheid.

Urgentie

Goed dat je niet getekend hebt Hans.

Ik heb eens even in mijn eigen gemeente gekeken wanneer er urgentie wordt verleend. Je ex zou hier geen enkele aanspraak op kunnen maken.

In het rijtje omstandigheden waarvoor zowiezo géén urgentie wordt verleend staat oa:

- Na het verbreken van een samenleving waarbij er sprake is van zorg voor minderjarige kinderen, maar een van de ouders in de echtelijke woning blijft wonen;
- Inwoning, bijv. het inwonen, ook als gezin, bij ouders, op kamers of op een niet zelfstandige etage
- De aanvrager in een andere wijk of andere gemeente wil wonen vanwege familiehulp.

Urgentie moet hier overigens binnen 6 weken na de ontstane situatie worden aangevraagd, wellicht dat ex daar ook mee zit en daarom zo'n haast heeft?

Bel even met de betreffende gemeente of kijk op de website, dan weet je gelijk hoe het zit!

Urgentie

Over het algemeen verlies je je recht op urgentie als je elders woonruimte hebt gevonden. Dus ook als je (met het oog op tijdelijk) bij je ouders intrekt.

Geen kans op urgentie

samen ouder, het was inderdaad beter geweest als het zo was gegaan. Maar dat is niet gebeurd.
Heb vanmorgen rondgebeld hoe het nu zit met een urgentieverklaring.
Ik begrijp haar nu echt niet meer, omdat ik binnen een kwartier te weten kom dat het wel erg moeilijk voor haar wordt om een urgentieverklaring te krijgen voor een stad waar ze niet woont en ook geen economische binding mee heeft. Haar enige reden zijn de contacten die ze daar 4 -5 jaar geleden had toen ze daar woonde. En broertje woont er.
Dit is geen reden voor een urgentieverklaring. Ze wil een handtekening, dat de relatie voorbij is. Die heb ik al gegeven. Ze wil kopie koopcontract van mijn huis, waaruit blijkt dat het mijn huis is en dan een handtekening onder de verklaring. Nu duidelijk is dat ze waarschijnlijk voor die stad geen urgentie krijgt, zou ik dat wel kunnen tekenen. Er werd mij verteld dat ze met haar inschrijftijd zowieso erg moeilijk een woning kan krijgen. Ze zou eerder hier een woning krijgen en ook makkelijker een urgentieverklaring voor deze stad. Economische binding, kinderen staan hier ingeschreven. De oudste ook op school om de hoek.
Ik begrijp haar starheid ook niet meer. Hoop dat het in de mediation eruit gaat komen.
Zie inderdaad erg veel onmacht en onnadenkendheid.
Wil haar echt wel helpen, maar weet niet meer hoe. Heb haar gisteren nogmaals aangeboden voor hulp met zoeken. Blijft ze weigeren. Het enige antwoord"Jij gaat mij niet tegenhouden". Ook voorgesteld om het voor 1 jaar te doen en dan verder te kijken.
Krijg alleen maar het verwijt dat ik niet meewerk. Maar ben er nu dus achter dat meewerken in de zin van tekenen voor een urgentie totaal geen zin heeft. ( voor die stad althans) Ik begrijp ook niet dat ze hier zoveel energie insteekt, dat ze het zelf niet beseft geen kans te maken. Maar er wel aan vast blijven houden. Gewoon niet constructief bezig. Ze is hier nu al 4 maanden mee bezig en er is nog niets uitgekomen.Blijft alleen maar zeggen dat ik niet meewerk.

Niets tekenen

Papahans, ik zou niets tekenen, ook niet over het huis of andere papieren. samen-ouder geeft denk ik terecht wat punten aan die er achter kunnen steken. Mediation is de beste plaats om deze zaken te bespreken. Probeer het ook maar niet te begrijpen waarom ze dit nu zo doet, en wat de achterliggende motieven zijn.
Het is goed mogelijk dat zij vanuit haar familie druk voelt om het zo te regelen als ze nu probeert. Dan moet je ook je vingers niet willen branden aan duidelijk maken naar haar dat het niet mogelijk is; de boodschapper (jij) heeft het dan gedaan. Áls haar familie haar dit pad op gestuurd heeft, dan kun je het bij de mediation laten uitleggen dat het niet zinnig is. Zij zal zelf dan het feit onder ogen moeten zien dat haar familie haar hierin niet geholpen heeft tot dusver, hoewel ik me goed kan voorstellen dat zij het 'onvoorwaardelijk haar kant kiezen' ervaart als steun, hoe onpraktisch en onlogisch ook.
Wat mediation betreft: zoals Emine schrijft is een goede mediator iemand die beide partijen de (on)mogelijkheden voorhoudt. Maar een mediator is niet verplicht om aan te dringen op een overeenkomst die zo veel mogelijk lijkt op een rechterlijke uitspraak in deze. Het staat jullie vrij om binnen de mogelijkheden van de wet andere afspraken te maken. Bedenk dus goed dat een mediator begeleidt maar niet beslist.

Samen-ouder

Je zegt: 'Wat ik vermoed is dat ex überhaupt geen woning kan krijgen (of pas na een wachttijd van jaren) als de kinderen niet bij haar het hoofdverblijf hebben.' Dat snap ik niet, maar het zou jammer zijn als zij daarvoor Hans zijn kinderen gebruikt. Denk je dat ze geen woning kan krijgen als ze geen kinderen meeneemt? Ik denk het wel, misschien zelfs gemakkelijker, omdat ze dan minder eisen aan de woning hoeft te stellen.
Bij co-ouderschap gebeurt het regelmatig dat twee kinderen ingeschreven worden op twee verschillende adressen. Heeft te maken met belastingvoordeel, kinderbijslag etc. Dat kan echter alleen maar goed zijn voor de kinderen als de ouders bij elkaar in de buurt wonen vanwege school etc. Anders worden de kinderen uit elkaar gehaald en dat is schade voor de kinderen.

In elk geval genoeg om uit te zoeken bij mediation.

Tsjor

Kom op tsjor

"Denk je dat ze geen woning kan krijgen als ze geen kinderen meeneemt? Ik denk het wel, misschien zelfs gemakkelijker, omdat ze dan minder eisen aan de woning hoeft te stellen."

Meen je dat nou werkelijk, dat ze een huis moet aanvaarden waar haar kinderen niet in passen om zo makkelijker aan een woning te komen? Waarom mag ex haar kinderen van jou niet in co-ouderschap opvoeden?

En het inschrijven van 2 kinderen op 2 adressen bij co-ouderschap betekent niet dat die kinderen dan ook daadwerkelijk allebei op een ander adres wonen. Dat is puur een belastingtechnisch dingetje.

Welnee roosje

"Meen je dat nou werkelijk, dat ze een huis moet aanvaarden waar haar kinderen niet in passen om zo makkelijker aan een woning te komen? Waarom mag ex haar kinderen van jou niet in co-ouderschap opvoeden?"
Dat zegt Tsjor toch niet? zij legt alleen maar uit dat *als* ze een woonruimte zou zoeken en geen kinderen zou meeverhuizen, ze waarschijnlijk uit een groter aanbod kan kiezen omdat ze *bijvoorbeeld* geen 3-4 slaapkamers hoeft, of enoegen kan nemen met een klein postzegeltuintje.

Aanvullend

'Waarom mag ex haar kinderen van jou niet in co-ouderschap opvoeden?' Dat mag juist wel van mij als ik daar ooit al iets over te zeggen zou hebben. Maar dat heeft consequenties. Kinderen bij haar hoofdverblijf laten hebben en dan 50 km. verderop verhuizen, zonder dat ze daar op een goede manier over overlegt past daar niet bij.

Tsjor

Inderdaad zelazny

Het is niet wenselijk om de halve week met twee kinderen in een eenkamerflat te wonen. Volgens mij is het uitgangspunt nog steeds co-ouderschap, dus dat betekent dat ex een woning nodig heeft voor drie personen. En als ze die in de woonplaats van Hans zoekt, is er geen enkel probleem met inschrijving.

Tsjor

Onze berichten kruisten. Ik ben het met je eens dat ex niet 50 km verderop kan gaan wonen. Maar dat betekent niet dat ze dus een eenpersoonswoning moet gaan zoeken.

Prioriteiten

Nee, natuurlijk niet. Ligt er maar aan waar je je prioriteiten legt.

Tsjor

Even iets anders

Ben namelijk wel benieuwd.

Er gebeurt nu heel veel,hele nare dingen tussen papa en mama...en we (de kindertjes)voelen zo veel maar snappen er niets van...want we zijn nog zo klein...Wat gebeurt er nou???

Hoe gaat het met je kleintjes? Papa(hans)?

Liefs, Repeat.

Tsjor: vastzittende woningmarkt

Tsjor: "Je zegt: \'Wat ik vermoed is dat ex überhaupt geen woning kan krijgen (of pas na een wachttijd van jaren) als de kinderen niet bij haar het hoofdverblijf hebben.\' Dat snap ik niet, maar het zou jammer zijn als zij daarvoor Hans zijn kinderen gebruikt. Denk je dat ze geen woning kan krijgen als ze geen kinderen meeneemt? Ik denk het wel, misschien zelfs gemakkelijker, omdat ze dan minder eisen aan de woning hoeft te stellen."

Tsjor, zie de links die ik er bij zette.

Ik weet niet in welke regio ze wonen maar in grote delen van NL zit de woningmarkt helemaal vast. Als je dan niet minstens anderhalf keer modaal verdient, is het vrijwel onmogelijk om snel aan een woning te komen. Ex krijgt net als Hans een toevoeging voor de advocaat dus zal met haar jaarinkomen onder de 33.000 bruto per jaar zitten. Ze komt dus in aanmerking voor een sociale huurwoning, iets anders zal ze ook niet kunnen betalen. Maar voor sociale huurwoningen zijn wachtlijsten van jaren, 10 jaar is heel gewoon. Alleen als ze urgentie krijgt, kan het sneller. Zonder kinderen krijgt ze zeker geen urgentie, met kinderen misschien in sommige gemeentes wel maar in andere niet. Sommige gemeentes geven voorrang als er de woningzoeker zorgplicht voor minderjarige kinderen heeft. In sommige gemeenten is het feit dat de andere ouder (Hans) wel een woning heeft of dat ex met kinderen bij familie inwoont, reden genoeg om geen urgentie te kunnen krijgen. Ik denk dus dat de kans groot is dat ex helemaal geen woning kan krijgen (nou ja, pas over 10 jaar of zo...). Met kinderen is die kans groter omdat ze dan misschien nog urgentie of voorrang ("extra inschrijvingsduur") zou kunnen krijgen, in sommige gemeentes dan.

Een ander punt is de grootte van de woning. In Amsterdam krijgt een driepersoonhuishouding voorrang op een woning van 60 tot 80 vierkante meter. Met een meerpersoonhuishouding mag ook een duurdere woning gehuurd worden dan met een eenpersoonshuishouding.

Het beleid verschilt per gemeente. Voor Amsterdam vond ik dit: "In geval van co-ouderschap kunnen de kinderen worden toegerekend aan beide éénouderhuishoudens." Maar dit geldt niet bij een urgentieverklaring: "Let op: een co-ouderschap wordt in verband met urgentie niet beschouwd als een huishouden met kinderen. In geval van een co-ouderschap kan de gemeente slechts aan één van de ouders een urgentieverklaring verlenen. In het geval dat een van beide ouders in de huidige woning kan blijven wonen, merkt de gemeente de vertrekkende ouder als alleenstaande aan. De gemeente verstrekt dan geen urgentieverklaring."

Afhankelijk van de regio en de gemeente, kan de situatie er voor ex dus heel somber uitzien. Ik snap dan ook niet waarom Hans het slachtoffer zou zijn. Zijn positie is erg sterk.

Nou wordt er altijd in dat soort gevallen gezegd: kijk dan verder, in een goedkopere regio, in een ander deel van NL. Maar probleem probleem daarbij is dat Hans wil dat ex bij hem in de buurt gaat wonen. En we weten niet of dat een dure buurt is waar ze weinig kans heeft of juist een goedkope buurt met meer mogelijkheden.

Het huis van je kinderen

Het lijkt me dat Hans er ook waarde aan hecht dat zijn ex een goede woning vindt. Het zijn tenslotte wel zijn kinderen die daar moeten wonen. Misschien kan hij voorstellen dat hij (desnoods tijdelijk) een deel van de huur wil betalen, onder voorwaarde dat de ex op bereisbare afstand van hem gaat wonen. Zie het als partneralimentatie, in het belang van je kinderen.

Repeat

met de jongetjes. Heb ze nu vanaf vorige week zaterdag de oudste 1 uur gezien en de kleinste 5 min. Zie ze do. pas. Zijn/ waren allebei ziek. De kleinste heeft er weinig weet van denk ik. Ook al zie ik ze niet zo veel, hij reageert direkt als ik ze zie. De oudste is wijzer en voelt dat er wat is, maar snapt het niet. Als de wisseling is dan denkt hij dat ik mee ga of mamma blijft. Heb daar echt mee te doen. Slaapt erg weinig. 7 uur half acht naar bed en 5-6 uur wakker. Het half jaar daarvoor tot 8-9 uur. Hij is wel vrolijk en kan zich goed vermaken. Waaronder kleine broertje pesten.haha
Heb nu weer een auto tot beschikking dus kan weer leuke dingen gaan doen. Het eten met de oudste is wel een drama. Meneer eet niet veel, alleen brood. Maar dat schijnt een fase te zijn . Maar het lijkt soms wel of ie van de lucht kan leven. Fruit eet ie ook nog wel.
Advies van moeders is altijd welkom, maar dat zal wel een ander forum zijn.

Vic: maximumhuur

Vic: "Misschien kan hij voorstellen dat hij (desnoods tijdelijk) een deel van de huur wil betalen,..."

Bij sociale huurwoningen kan er sprake zijn van een maximumhuur waarvoor je mag huren, afhankelijk van de grootte van het huishouden en/of het inkomen. Ook al is er een "vrijgevige derde" die mee wil betalen, dat heeft daar geen invloed op. Je mag dan toch geen duurdere woning huren... Ook voor woningen boven de huurgrens geldt dit.

Met koop kun je ook natuurlijk een bank niet zomaar overtuigen van een hogere hypotheek als er iemand anders meebetaalt, dan moet het toch wel een officële status als alimentatie hebben of zo?

Verder vind ik het een goed idee.

Papahans: slaap en vader/moeder

papahans: "Slaapt erg weinig. 7 uur half acht naar bed en 5-6 uur wakker. Het half jaar daarvoor tot 8-9 uur. Hij is wel vrolijk en kan zich goed vermaken."

Mijn zoontje (ongeveer even oud als jouw oudste) slaapt als zijn vader voor hem zorgt ook minder dan bij mij. Alsof hij zich bij meer meer ontspannen voelt, en/of dat hij bij zijn vader juist actief wordt en veel leuke dingen wil doen. Hij wil bij zijn vader geen middagslaap doen, bij mij haalt hij dat in met vaak een extra lange middagslaap, op de creche doet hij ook nog meestal wel een middagslaap. 's Nachts slaapt hij ook vaak maar 10 uur, maar dan heeft hij wel nog een flinke middagslaap nodig (zeker 2 uur).

Onze mamadag is na de papadag, en ik vind het wel eens jammer hoor, dat hij op mijn dag rust en slaap gaat inhalen, lekker knus hangen, niet naar buiten willen, vroeg een middagslaap willen doen, lang 's middags slapen, etc... En papa klagen dat het zo moeilijk is om hem te laten slapen...

Ook 's avonds slaapt hij met mij veel sneller in dan met zijn vader.

En wij zorgen dus vanaf de geboorte ongeveer 50-50% voor hem! Maar de relatie van een klein kind met de moeder is toch meer voor de primaire behoeften: slaap, borstvoeding, eten, ontspanning, knuffelen. En vader is er iets meer voor de actie, stoeien, spelen, spannende dingen doen, sport, voorlezen. Het is niet zwart-wit hoor, hij kan ook heel lekker tegen zijn vader aanliggen en hij wil vaak ook heel graag met mij spelen en ik doe ook veel dingen met hem - maar er is wel een accentverschil. Wat ik eerder schreef: toen hij pasgeboren was, ontspande hij zich onmiddellijk als ik hem vasthield, en die lijn is gebleven - een soort lichamelijke vertrouwdheid, "thuis komen".

Papahans: slaap

papahans, hoe slaapt je kind bij zijn moeder? (o.t.: kijk, daar schrijf ik spontaan een "eiceldonorconstructie" ;-)
Kunnen jullie daar over praten?
Kunnen jullie praten over de kinderen, hoe het met de kinderen gaat? Dat lijkt mij wel belangrijk...

Of zit jullie communicatie nu helemaal vast?

Ander forum?

"Advies van moeders is altijd welkom, maar dat zal wel een ander forum zijn."

Nee hoor, post eens in de rubriek Dreumes- en peutertijd en binnen no-time heb je herkenning en advies op al je vragen!

Samen-ouder

Bedankt voor je uitvoerige uitleg over de vastzittende woningmarkt. Wel een beetje overbodig, aangezien Hans al had uitgevonden dat urgentie wel heel erg moeilijk is in een stad waar ze geen economische binding mee heeft. Met of zonder kinderen, maakt niet uit. Het hebben van kinderen is in de links die je geeft op zichzelf in geen enkele situatie reden voor urgentie.
Ook je andere punt was al aan de orde geweest. Je schrijft: 'Maar probleem probleem daarbij is dat Hans wil dat ex bij hem in de buurt gaat wonen. En we weten niet of dat een dure buurt is waar ze weinig kans heeft of juist een goedkope buurt met meer mogelijkheden.' Wat je wel zou kunnen weten is dat Hans al heel erg lang en vaak aangegeven heeft dat hij mogelijkheden ziet om in de huidige woonplaats wel redelijk snel een woning te kunnen regelen. Alleen: dat wil ze niet.

Iedereen weet dat het gemakkelijker zoeken wordt naarmate je minder eisen stelt. Dus alleen een huis met tuin en drie slaapkamers is lastiger dan mag ok een flat zijn, desnoods met 1 of 2 slaapkamers, of zelfs: mag ook een kamer zijn. Ligt er maar aan waar je de prioriteiten legt. De kinderen kunnen ergens ondergebracht worden, bij hun vader nog wel, dus dat is niet de grootste zorg. Maar goed, waarschijnlijk gaan andere wensen voor. Het blijft dus een kwestie van prioriteiten.

Tsjor

Ziek

Hans, het is niet vanzelfsprekend dat de kinderen niet komen als ze ziek zijn. Ligt eraan hoe erg in verband met vervoer, maar hangerig, verkouden, grieperig etc., dat kan ook allemaal bij jou uitgeziekt worden.
'De kinderen kunnen niet komen want....' kan al snel een bepaald patroon worden, dus ik zou daar vanaf het begin al anders mee om gaan. Kinderen kunnen ook bij jou ziek zijn, tenzij ze niet vervoerd kunnen worden.

Wat eten betreft: hier is er ook eentje groot geworden van de lucht. Letterlijk: hangerig rond 17.00 uur, eten op tafel, niets eten, maar weer springlevend daarna. Inmiddels (puberteit) is dat volkomen anders. nu komt ze binnen met 'honger!'. Wel aan tafel zitten, geen ruzie over maken, eventueel (als je echt bezorgd bent) bakje met kleine hapjes neerzetten (stukjes appel, rozijnen, koekjes) en verder: bewaar je boterhammen, want over tien jaar heb je ze heel hard nodig.

Tsjor

Eens

Ik zou er niet mee akkoord gaan dat de kinderen niet komen omdat ze ziek zijn, tenzij ze zo ziek zijn dat ze niet met goed fatsoen vervoerd kunnen worden natuurlijk. Als je hier al aan toe geeft komt dat je positie niet echt ten goede denk ik.

Tjsor zeur niet

Tjsor, je ontkracht op geen enkele wijze wat ik schreef.

In de meeste gemeenten heeft ex meer en sneller kans op

- een woonruimte;

en/of

- een woonruimte groot genoeg voor haar en de kinderen;

als de kinderen bij haar staan/worden ingeschreven.

In sommige gemeentes kan ex zelfs een urgentiebewijs krijgen als de kinderen bij haar staan ingeschreven, maar niet in veel gemeentes.

In Amsterdam bijv. zou ze geen urgentiebewijs krijgen maar wel voorrang bij een woning van 60-80 vierkante meter. In veel gemeenten wordt nog makkelijker gedaan voor een ouder met kinderen.

Het woord "tuin" heb ik hier nergens geschreven, Hans is de enige geweest die beweerd heeft dat een tuin noodzakelijk is voor kinderen (aan het begin van dit draadje).

Als ex op een eenkamerwoning zit dan is een gelijkwaardig co-ouderschap niet mogelijk. Jaja "de kinderen kunnen dan wel ergens ondergebracht worden, bij hun vader nog wel", maar dat is geen co-ouderschap!

Tsjor het lijkt wel alsof je deze kinderen geen moeder gunt.

Ook in een stad waar iemand wel economische binding mee heeft, is het vaak bijna onmogelijk om snel een woning te vinden. Hans claimt dat hij door contacten dat wel kan, maar dat moeten we nog maar zien. Het zou eigenlijk een schande zijn, als er wachtlijsten van jaren zijn maar dat iemand die de directeur kent dan kan voordringen...

Maar hopelijk is het in hun regio niet zo erg!

Mijn punt is: het ziet er waarschijnlijk voor ex heel somber uit wat betreft woonruimte, en zonder kinderen nog somberder dan met. Daar valt weinig aan te doen, hopelijk kan Hans helpen. Maar begrip en mededogen lijkt mij op zijn plaats, begrip ook voor de paniek waar ze nu in lijkt te komen. Ze lijkt een kat in het nauw, en dat is ze misschien ook.

De vraag is niet: houden deze kinderen hun vader? De vraag is: houden deze kinderen hun moeder?