U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Wat is goed voor de kinderen
hallo,
Ik ben 46 en mijn ex vriendin is 38. We hebben een relatie van 4 jaar. We kennen elkaar echter al 30 jaar omdat we vroeger elkaars buren waren. Na een half jaar relatie werd ze onverwacht zwanger ( kan ook gebeuren). Nadat de oudste ( jongetje) 1 jaar was, werd ze weer zwanger ( gepland). Inmiddels zijn ze 1 en 3. , twee jongetjes. In die 4 jaar hebben we vanaf de geboorte van de eerste een aantal malen een crisis gehad ( 2-3 keer) Zij had dan altijd het gevoel dat ik er niet voor haar was. Ondanks dat ik bij alle consulten aan verloskundige/ consultatiebureaus/ prikpostjes/gyneacologen ben meegeweest/ ook beide bevallingen uiteraard. Zij heeft nu nog steeds dat gevoel. Als we er over praten komt er eigenlijk niet meer uit dan wat vage aanwijzingen waar het in zit bij haar. Althans zo komt het bij mij over.
Tijdens al onze crisissen is zij altijd met onze problemen naar haar ouders getrokken. Soms omdat ik haar dan helemaal zat was , maar zij net zo vaak omdat ze rust nodig had. Na een aantal dagen kwam ze dan weer terug ( met kinderen) en eigenlijk ging het dan maar weer door en dacht en hoopte ze dat het dan weer beter zou gaan. Ik heb dat altijd als erg vervelend ervaren dat zij zo naar haar familie toetrok en alles daar besprak. Dit was volgens haar niet het geval. Nu blijkt dat het dus wel is geweest, dat ze alles met hen besprak.
Ik heb zelf voorgesteld ( jaar geleden) om naar een relatietherapeut te gaan. Daar heeft zij nooit het nut van ingezien en heb haar dus ook nooit zover gekregen. Zij heeft zelf voor onze relatie in therapie gezeten omdat er een nogal vreemde verhouding met haar moeder was. Vanaf haar jeugd heeft haar moeder haar als vriendin gezien en ook daaar zelfs huwelijksproblemen mee besproken. Ze is nogal depressief van aard, vind ik zelf.( mijn ex)
Ik heb ook gedacht aan PPD, als je diverse forums leest.
Ondanks dat het afgelopen half jaar redelijk goed ging met de relatie. ( deden meer dingen samen en met de kinderen,taken beter verdeeld, sex e.d.) heeft zij 3 maanden geleden van de een op de andere dag besloten ermee te stoppen. Ze wil zelfs niet eens meer praten / alleen over de kinderen. We zijn de afgelopen 3 maanden wel samen blijven wonen in mijn huis. In deze drie maanden heeft ze mij van s ochtends tot s avonds volledig genegeerd. Krijg te horen dat ze al 3 jaar ongelukkig is/ ik heb haar slecht behandeld/ ze is alleen voor de kinderen bij me gebleven/ ze verwijt me dat de tweede nogal klein is door de stress die ik bij haar heb veroorzaakt ( ze heeft de hele zwangerschap doorgerookt ) Ik heb 3 maanden op de bank geslapen en het leek of ze helemaal frigide werd.
De situatie werd voor mij steeds onhoudbaarder. Ik kan u vertellen dat het verschrikkelijk is als je de hele dag genegeerd wordt. Ik heb uiteindelijk de besissing genomen dat ze weg moest en ga dan maar inderdaad naar je ouders. Of ik daar nou goed aan heb gedaan weet ik nog steeds niet , maar ik vond dat zij altijd met onze problemen naar haar familie is gegaan, dus dan doe je dat nu ook maar als ze het daar altijd voor je oplossen.
Ik vind het ook verschrikkelijk voor de kinderen dat ze er nooit haar best voor heeft gedaan om de relatie op de rit te krijgen. Ze loopt gewoon weg voor de problemen of verwacht dat een ander het oplost.
Als ik haar daar op wijs , krijg ik als antwoord dat ik naar mezelf moet kijken en niet alles bij haar moet neerleggen. Ze geeft me echter van alles de schuld. Dit zegt ze letterlijk. "het ligt niet aan mij, maar allemaal aan jou.
Het probleem wordt zo gecompliceerd , omdat ze steeds naar haar familie gaat. De familie is belangrijker dan de vader van haar kinderen denk ik wel eens.
Nu komt natuurlijk het volgende probleem met de kinderen.
Ze wil zgn alles in goed overleg doen in het belang van de kinderen. Wat er tot nu toe gebeurt, is dat zij van alles voorstelt of al heeft geregeld en als ik een ander idee erover heb , te horen krijg dat ik niet meewerk.
Het begint er ten eerste mee, dat ze wil verhuizen naar haar oude woonplaats. Dan kan er dus al geen sprake meer zijn van een co-ouderschap. Als ik zeg dat het voor iedereen beter is dat ze in dezelfde plaats blijft wonen, zegt ze dat ze hier niets heeft en haar eigen plek weer wil hebben. Ik zie hier al geen belang voor de kinderen.
De kinderen zitten nu 2 dagen op een kinderdagverblijf hier in de buurt. Die wil ze daar weg hebben en op een kdv neerzetten tussen onze woonplaatsen in, waar ze ook werkt. ( op zich wel het beste) Maar ze wil nu de kinderen daar 3 dagen heenbrengen omdat ze ook 3 dagen werkt. Op dit KDV hebben ze alleen plek voor 2 dagen.
Nu heeft ze eigenlijk al het volgende geregeld.
Ma. naar KDV/ Di naar haar ouders/ Wo. naar KDV. Do. naar een gastouder/ en vrijdag naar pappa.
Ik vind dit echt onverantwoord om die twee kleintje op 4 plekken in 5 dagen neer te zetten.
Ik heb ouderlijk gezag, maar wat stelt dit voor als zij dit allemaal doet. Ze wil nergens over praten ( vooral om de relatie op de rit te krijgen, wat volgens mij niet onmogelijk is) Ik denk zelf dat ze aan een depressie PPD lijdt of aan heeft geleden en mee is doorgelopen. Ze reageert soms heel verward , vijandig en ze probeert op een bijna obsessieve manier de kinderen naar zich toe te rekken.
Ze heeft sterk het gevoel dat de kinderen bij haar moeten zijn, omdat het bij haar beter is. Zeker bij die van 3 merk je dat hij dingen oppikt, maar gewoon niet snapt. Hij zit op een leeftijd waaraan je ook merkt, dat hij meer en meer naar pappa trekt. Het lijkt erop of ze dit niet kan hendelen. Bij de jongste van 1 is het lastig. Die wil ik ook graag zien, maar hij is nog erg klein. De oudtste is in principe 3 dagen bij mij/ 3 bij haar/ 3 bij mij/ 5 bij haar. Met de jongste gaat dit niet, maar dan krijg je weer dat de oudste zijn kleine broertje niet ziet.
Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Het liefst zou ik haar naar de huisarts krijgen( ook voorgesteld, dat wou ze dan wel doen, maar een dag later weer niet , alleen misschien om eens een hormoonspiegelmeting te doen. Ik krijg haar niet zo ver. Op dit moment zit zij natuurlijk bij haar familie en wordt daar alleen maar bevestigt in haar besluiten.
Ik wordt ondertussen ook volledig genegeerd door haar familie.
Sterkte
Niet gek laten maken. Je kunt doen wat je denkt dat je moet doen. Je weet dat je heel veel kunt verliezen. Maar als je voor je gevoel het juiste gedaan hebt zul je die mogelijkheid wellicht beter kunnen accepteren.
Wat betreft hoofdverblijf etc., ik zou er de nadruk op leggen dat het voorlopig is, tot je ex gesetteld is, haar keuzes gemaakt heeft en er een stabiele situatie is van waaruit je weer op kunt bouwen. Wellicht overweegt ze dan alsnog om in de woonplaats van jou (en de kinderen) te gaan wonen, dat maakt een andere vorm van co-ouderschap mogelijk. Als ze toch wil verhuizen zit je met problemen voor de kinderen. Dat zal zij zich ook moeten realiseren en de consequenties ervan (in de vorm van meer rijden, afspraken maken etc.) aanvaarden.
Ik wens je donderdag in elk geval veel sterkte. Laat je niet gek maken, houd voor ogen dat je iets moet regelen wat het beste is voor de kinderen en voor de toekomst.
Tsjor
Iets eenvoudiger
Als de rechter daarom vraagt, een iets eenvoudiger overzicht:
jij kijkt aan tegen een situatie, waarbij je kinderen opgevoed gaan worden door moeder, vader, kinderdagverblijf, opa en oma, en een gastouder. Dat vind je teveel. Je wil liever een situatie waarbij de kinderen worden opgevoed door moeder, vader, en kinderdagverblijf. Die situatie is mogelijk als de kinderen van maandag tot donderdag bij jou blijven, naar het oude kinderdagverblijf gaan, en van vrijdag tot zondag bij moeder blijven. Beide ouders kunnen hun werkschema daarop aanpassen en houden voldoende dagen over om te werken. Vandaar: hoofdverblijfplaats bij jou.
Een andere zorgverdeling tussen moeder en jou is ook bespreekbaar, maar dat hangt met name af van de verblijfplaats die moeder kiest. Als het dichtbij is wordt het gemakkelijker om het anders te verdelen. Als ze ver weg wil gaan wonen wordt het lastiger.
Volgens mij is dit zo ongeveer het kortste schema van het dilemma waar je in zit en waar je een oplossing voor probeert te vinden.
Tsjor
Kdv?
papahans: "Terug naar kdv om de hoek."
Is daar dan nog plaats?! In onze stad zijn gigantische wachtlijsten voor kdv-en, vooral voor onder de 2 jaar, en weggegaan plaatsvergaan...
Dagen en halen/brengen
Is het wat om voor te stellen om woensdag de kinderen van het kdv op te halen en dan iedere week donderdag en vrijdag voor de kinderen te zorgen en om de week het weekend erbij. Is er geen gastouder meer nodig. En zit er regelmaat in de week die duidelijk uit te leggen is aan de kinderen. Overdracht naar moeder kan de ene week op zaterdagochtend en de andere week breng jij ze maandagochtend naar het kdv.
Ik zou nu niet wéér gaan wisselen van kdv en eenzijdige beslissingen nemen en de verhouding nog verder verharden. Die kdv-tijd is voorbij voordat je het weet... Je kunt je beter concentreren op het hoofddoel om zo dicht mogelijk bij elkaar te gaan wonen om zo goed mogelijk te co-ouderen. Dat lijkt mij het handigst en het belangrijkst.
En neem je verantwoordelijkheid en los onmiddellijk die kwestie met de auto op. Het belangrijkst is dat de kinderen altijd veilig vervoerd worden. Wie in wiens auto rijdt of haalt/brengt is vergeleken daarmee van ondergeschikt belang.
Hans
Tjor geeft goede raad, maar adviseert je nu toch wel heel erg om de strijd aan te gaan. Als je niet oppast maak je daar alles mee kapot.
De kinderen van maandag tot donderdag bij jou is niet logisch en niet fair tov je ex die altijd veel meer voor ze gezorgd heeft. Het alternatief, de kinderen de ene week donderdag tot zondag bij jou en de andere week donderdag en vrijdag bij jou vind ik een stuk reëler. Ook omdat de gastouder dan kan vervallen.
Ex zal wel tot het inzicht moeten komen dat ze niet kan verhuizen naar haar oude woonplaats, maar nogmaals, ze heeft in zo'n regeling voldoende tijd om zonder kinderen bij haar vrienden op bezoek te gaan.
Het valt me op dat jij er van uit gaat dat jij altijd de kinderen moet brengen en halen. Maar ik kan me ook voorstellen dat zij ze woensdag na het kdv bij jou brengt, jullie samen een hapje eten (;-)) en ex doorrijdt naar haar eigen huis.
Mcdrive
Het idee om ze wo kdv op te halen tot vrij.av/za.ocht, andere week van wo.kdv tot ma. ocht. kdv, lijkt me heel erg goed alternatief. Zal dit zeker meenemen in de mediation. Als ook zij open staat voor co-ouder op min of meer 50/50. biedt dit veel mogelijkheden. Het meeste rust en duidelijkheid voor de kinderen. Maar ben bang dat ze het niet zit zitten. Maar als je naar 50/50 wil, zal ze toch moeten bewegen. Zoals tsjor ook al zei, volgens mij overziet ze de conseqeunties niet van wat zij allemaal wil.
Maar moet inderdaad nu even niet te veel op mijn strepen gaan staan zoals tsjor voorstelt, alhoewel er een grens moet zijn. het moet niet zo zijn dat ze de regie totaal in handen heeft. Het is moeilijk ( voor mij althans) om daar een middenweg in te vinden.
Ik ga haar zaterdag met de wisseling van de kinderen wel een ultimatum stellen. Volgende week do. moet de auto terug. Ze heeft dik 2 maanden de tijd gehad om wat te regelen. Het idee om hier samen een happie te eten is het nog te vroeg voor denk ik. Zit ook een prima MCDrive om de hoek. ( moet je wel een auto hebben natuurlijk)
Hoe is de zitting verlopen?
Hans, hoe is de zitting verlopen en wat is daar uit gekomen?
Paniek
emine, donderdag is de zitting.
Kreeg vrijdag een mail van mijn ex. Ze begrijpt er niets meer van volgens mij. Inn het 4 gesprek is er afgesproken en vastgelegd dat er een uitspraak wordt gevraagd tot mediation omdat we beiden hebben aangegeven daar voor open te staan. Ook is er nu een regeling vastgesteld onderling om daar mee de mediation in te gaan. De zitting zal dus een formailiteit zijn denk ik. Nu krijg ik dus van haar een mail, waarin zij zegt ze hoopt dat we er voor donderdag uitkomen. ????
We hebben geen afspraak , niks staan voor donderdag.
Gisteren staat ze op een brug stil met de auto ( waar ze dus nog steeds in rond rijdt) en belt mij als eerste in paniek op , wat ze moet doen. Heb haar gezegd, bel de anwb maar. Ze verwachtte dat ik het ging oplossen.
Toch wel eigenaardig. Ze laat me al 4 maanden merken dat ze me niet meer nodig heeft en het eerste wat ze in zo'n situatie doet is mij bellen en om hulp vragen.
Wat zouden de dames hiervan denken?
Mijn schoonzus belt ook al haar exen op als ze een lekke band heeft, er is altijd wel eentje zo gek om op te komen dagen.
Hans
"Wat zouden de dames hiervan denken?"
Bedoel je ons hiermee? Ik vind het wel gewaagd van haar, gezien de manier waarop ze verder met je omgaat. Wel goed van je dat je haar naar de ANWB hebt verwezen.
Mooi dat ze er voor donderdag uit wil komen! Ik zou nu gelijk het voorstel van de ene week donderdag tot zondag en de andere week donderdag en vrijdag terugmailen. Met de opmerking dat jullie er wat jou betreft uit zijn als ze hiermee instemt. En dat de kinderen in jouw woonplaats naar school gaan straks.
Juist niet gek....
....volgens jou is het jouw auto. Als ik met andermans auto op pad ben en er is iets mee, dan bel ik.....de eigenaar. Als de maneir waarop je hebt gezegd dat ze de ANWB moet bellen echt zo cru is geweest als dat het hier op mij overkomt, kan ik ook niet zeggen 'goed gedaan.' Juist niet.
Ik vind het ook mooi dat ze er voor donderdag uit wil komen, maar denk gezien jullie beider houding dat de mediator verstandiger is. Dus ik zou het daarbij laten.
Ja positief zien!
misschien is het inderdaad wel zo dat ze je belt omdat de auto van jou is. En dat het niet iets is van mannetje op laten draven om het maar weer op te knappen.
En dat ze eruit wil komen: grijp het met beide handen aan, prijs en waardeer haar erom en ga rond de tafel. Nu is je kans, toch?
Maar (domme vraag)
Waarschijnlijk heb ik iets gemist, maar een ding snap ik niet helemaal. Als jullie allebei mediation willen, waarom heb je dan de rechter nodig om te zeggen dat jullie naar een mediator moeten? Kun je dat dan niet zelf doen, zonder rechtzaak?
Waarom zijn de bananen krom
geen domme vraag, tijgeroog. Haar advocaat heeft voordat wij een 4 gesprek hebben gehad en daarin tot een tijdelijke regeling gekomen,( ene week, de donderdag,andere week van Do.KDV tot zo. 16.00 uur) zo handig geweest om een verzoekschrift in te dienen. Mijn advocaat heeft vervolgens een verweerschrift moeten schrijven. Dus eigenlijk lijkt me die zitting ook helemaal niet nodig, maar hij staat wel gepland.Het is inderdaad zo krom dat we nu naar de rechter moeten om die even te laten zeggen dat we mediation moeten gaan doen, waar we zelf mee zijn gekomen. Ik snap deze gang ook niet helemaal.
Emine. Dat van die auto "juist niet gek". Nee , inderdaad. Dat wil ik ook wel. Ik ga gratis in iemands auto rijden , betaal helemaal niets aan onderhoud en als hij kapot gaat vraag ik de eigenaar of die even komt opdraven en het oplost.
Wat is er cru aan? Ik zeg haar dat ik vanaf hier ook niets kan doen. Zit met 2 kinderen en ze kan gewoon de ANWB bellen. Pas ligt in de auto ( die ik ook betaal)
Ik zie het als gemakzucht. Ze wou zelfs de auto laten staan en ik zou hem dan maar moeten ophalen. Rare manier van denken vind ik het wel.
Voorlopige voorzieningen?
Hans, ik had het al eerder gevraagd maar nog geen antwoord gekregen. Gaat het hier om voorlopige voorzieningen? En waarom kan de zitting niet afgezegd worden?
Wat je verteld over de auto komt me heel bekend voor. Ook voor haar is het wennen om jullie levens te ontvlechten. Bij ons was de verdeling (heel ouderwets) dat hij voor de auto's zorgde. Dus toen ik een ongeluk kreeg, ruim een jaar na de scheiding, was mijn eerste gedachte ook om hem te bellen. En laatst nog, had ik een lekke band. Het eerste wat ik dan denk is 'was ik nu nog maar samen met hem', haha. Ondertussen kan ik zelf een band verwisselen en ook na het ongeluk heb ik me prima gered, maar als zoiets in je systeem zit is het er niet zomaar uit. Ontvlechten duurt lang...
Papahans
Kun je de zitting dan niet gewoon afzeggen? Of in ieder geval al op zoek gaan naar een mediator, afspraak maken...?
Wat betreft de auto: als ik mijn auto aan iemand uit zou lenen en er zouden problemen mee zijn zou ik het erg fijn dat die persoon mij als eerste belt, zodat ik kan beslissen wat er mee moet gebeuren.
Wel laten doorgaan
tja, weet ik niet. De advocaten laten zoiets wel doorgaan natuurlijk. Uurtje factuurtje. Zal haar morgen eens bellen (advocaat) Scheelt mij ook een dag dat ik kan werken. Dat komt er de laatste tijd met al dit gedoe ook bijna niet van.
Dat ze mij als eerste belt met die auto, dat bezorgt me eigenlijk ook nog wel een prettig gevoel. Maar dat zal wel iets van mannetjes zijn. haha.
Natuurlijk zou ze me wel moeten bellen als ik moet beslissen wat er mee moet gebeuren. Maar ze belde in totale paniek. Wat te doen enzo. Dat vleit me nog wel.
Misschien is het toch wel handig zit ik te bedenken dat er wel even een uitspraak komt van de rechter. Daarmee wordt in ieder geval wat vastgelegd en mediation aanbevolen ( dat lijkt me tenminste) Het is nu alleen maar vastgelegd door 2 advocaten en vraag me af of dat wetsgeldig is. Dus in die zin is het wel prettig.
We hebben overigens afgelopen zaterdag bij de wissel wel weer een half uur gepraat en koffie gedronken. Vandaag belde ze me dat ze beide koorts hebben en verkouden. Verliep ook goed, alsof er niets aan de hand is. Heel vreemd voelt het. Ik geloof dat Emine dat laatst vroeg, of ik nog van haar hield. Het meest zit me dwars dat we het afgelopen jaar binnen de relatie geen sodemieter aan hebben gedaan om het op de rit te krijgen. Natuurlijk hebben we crisissen gehad. Ik zal daar ook niet genoeg voor gedaan hebben, dat wil ik best inzien. Heb wel tot 3 keer toe geprobeerd naar een relatietherapeut te gaan, maar zij heeft hier nooit voor open gestaan. Bleef eigenlijk alleen maar bij verwijten. Ondertussen er zelf niets mee of aan doen.
Maar ja, ik hou nog wel van haar, maar haar ook van een heel andere kant leren kennen in 4 maanden. Of eigenlijk de dingen uitvergroot zien waar ik mij aan irriteerde binnen onze relatie van het afgelopen jaar.
Vraag van Mirage, er wordt nergens gesproken over voorlopige voorzieningen in het verzoekschrift of verweerschrift. Maar het is het natuurlijk wel, met die woorden wordt het wel omschreven.
Hans
Ik heb een keer in dit draadje gevraagd of je het op zich eens was dat jullie gingen scheiden. Dat was naar aanleiding van Tsjor die zei dat bij een mediation je het eerst gaat hebben over waar je het over eens bent en dat het feit dat je gaat scheiden wel het eerste moet zijn. Dat vond ik een zinnige opmerking, daarom stelde ik die vraag. Maar daar heb je eigenlijk nooit antwoord op gegeven.
Toch ben ik steeds het gevoel blijven houden dat je het eigenlijk niet eens bent met de scheiding op zich. Dat het allemaal te hard voor je is gegaan. Is dat zo? vraag ik me opnieuw af na je laatste posting. Sta je eigenlijk wel achter de scheiding?
Maria
Onderscheid
Het is makkelijk uit elkaar te houden hoor. In een echtscheidingsprocedure wordt er gevraagd om de daadwerkelijke echtscheiding + van alles en nog wat. In de voorlopige voorzieningen wordt er alleen om van alles en nog wat gevraagd 
.
jij kan de procedure uiteraard niet stopzetten. Dat moet je aanstaande ex gaan doen.
Geen voorlopige voorzieningen
Het gaat hier niet om een echtscheiding, dus geen voorlopige voorzieningen. Verder procederen beide partijen volgens mij met een toevoeging, dus uurtje factuurtje gaat hier niet op voor de advocaten. Wel gaat er een stuk vrijblijvendheid af als je forensische mediation opgelegd krijgt door de rechtbank. De mediator krijgt dan ook vragen mee van de rechtbank die beantwoord moeten worden in het verslag dat ze na afloop van de mediation aan de rechter moet sturen.
Ten laatste is het bij forensische mediation (dus mediation die opgelegd wordt door de rechtbank) zo dat als je op een toevoeging procedeert dat dan de kosten voor de mediator niet voor eigen rekening zijn.
Dus alle reden in elk geval voor Hans om de rechtszaak door te laten gaan.
Bovendien kan dan in een eerste tussenoordeel ook uitgesproken worden hoe de zorgregeling wordt in de tussenliggende periode.
Blond
Ow ja... ze zijn niet getrouwd.... pfff
Niet mijn idee
Maria, de opmerking van Tsjor is zeker erg waardevol. Dat je het erover eens bent om uit elkaar te gaan. Zij heeft het geinitieerd inderdaad. Het viel bij mij op mijn dak. Daar begint het al mee. Tegelijkertijd moet je dingen gaan regelen met de kinderen. Het doet me wel veel verdriet dat het klaar is. Nog meer dat we hier beiden niet genoeg voor gedaan hebben om het op de rit te krijgen. Ik sta daar nog steeds voor open omdat er volgens mij nou niet zo heel erg veel aan de hand is.
Maar ik voel me af en toe net weer 20. Zoals je even aan de kant bent gezet. Ik zie nog wel mogelijkheden. Ik sta gewoon op het standpunt dat je er voor 200% voor moet gaan, juist vanwege de kinderen. Zij heeft dat niet. Maar dat heeft ze met meer dingen. Ergens niet voor gaan, ergens moeite voor doen.
Toch zal ik dit moeten loslaten om de mediation te laten slagen. Tsjor maakte ook ergens een wijze opmerking die me bij blijft. Soms moet je eerst scheiden om weer bij elkaar te kunnen komen. Dat is in onze situatie zeker het geval.
Maar nee, ik sta niet achter deze breuk. Het is niet mijn idee.
Tips gevraagd
gisteren belde ze 2 keer. Kinderen waren allebei ziek. Ik zou ze vandaag ophalen kdv. Kan natuurlijk. Oudste gaat morgen wel , dus die haal ik dan op, na de rechtzaak. Ze vroeg me nog wel even , of ik een urgentieverklaring wilde tekenen voor een woning in de andere stad. Werk ik nu tegen als ik zeg dat ik alleen maar wil meewerken aan een urgentieverklaring als ze hier een woning zoekt? Omdat als zij dus in de andere stad woont, gelijk een omgangsregeling onder druk zet. Daarmee krijg ik een gevoel dat ik zo snel mogelijk moet zorgen dat mijn kinderen naar een andere stad gaan en waarschijnlijk ook naar school. Een co ouderschap komt dan behoorlijk onder druk te staan. Dit willen we beiden, maar hoe moet je dat gaan doen in de praktijk. Heb in eerste instantie gezegd best mee te willen werken als dat verder niet gelijk consequenties heeft voor de omgang. Volgens haar heeft dat er niets mee te maken, maar ik zie het toch anders.
Iemand tips?
Natuurlijk heeft het gevolgen voor de omgang als ze in een andere stad gaat wonen. Daar zou ik heel duidelijk over zijn en op je standpunt blijven staan. Nee, ik wil dat de kinderen in deze stad blijven wonen. (en daarmee zij dus automatisch ook.) En daar zou ik dan ook over bellen en heel duidelijk maken. Nu heeft ze het gevoel dat ze wel weg kan gaan. Wil je dat?
Nou........
.....als je niet tekent zal dat ongetwijfeld worden uitgelegd als tegenwerken en invloed willen uitoefenen. En dan is het maar net in welk perspectief een rechter het ziet.