U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Wat is goed voor de kinderen
hallo,
Ik ben 46 en mijn ex vriendin is 38. We hebben een relatie van 4 jaar. We kennen elkaar echter al 30 jaar omdat we vroeger elkaars buren waren. Na een half jaar relatie werd ze onverwacht zwanger ( kan ook gebeuren). Nadat de oudste ( jongetje) 1 jaar was, werd ze weer zwanger ( gepland). Inmiddels zijn ze 1 en 3. , twee jongetjes. In die 4 jaar hebben we vanaf de geboorte van de eerste een aantal malen een crisis gehad ( 2-3 keer) Zij had dan altijd het gevoel dat ik er niet voor haar was. Ondanks dat ik bij alle consulten aan verloskundige/ consultatiebureaus/ prikpostjes/gyneacologen ben meegeweest/ ook beide bevallingen uiteraard. Zij heeft nu nog steeds dat gevoel. Als we er over praten komt er eigenlijk niet meer uit dan wat vage aanwijzingen waar het in zit bij haar. Althans zo komt het bij mij over.
Tijdens al onze crisissen is zij altijd met onze problemen naar haar ouders getrokken. Soms omdat ik haar dan helemaal zat was , maar zij net zo vaak omdat ze rust nodig had. Na een aantal dagen kwam ze dan weer terug ( met kinderen) en eigenlijk ging het dan maar weer door en dacht en hoopte ze dat het dan weer beter zou gaan. Ik heb dat altijd als erg vervelend ervaren dat zij zo naar haar familie toetrok en alles daar besprak. Dit was volgens haar niet het geval. Nu blijkt dat het dus wel is geweest, dat ze alles met hen besprak.
Ik heb zelf voorgesteld ( jaar geleden) om naar een relatietherapeut te gaan. Daar heeft zij nooit het nut van ingezien en heb haar dus ook nooit zover gekregen. Zij heeft zelf voor onze relatie in therapie gezeten omdat er een nogal vreemde verhouding met haar moeder was. Vanaf haar jeugd heeft haar moeder haar als vriendin gezien en ook daaar zelfs huwelijksproblemen mee besproken. Ze is nogal depressief van aard, vind ik zelf.( mijn ex)
Ik heb ook gedacht aan PPD, als je diverse forums leest.
Ondanks dat het afgelopen half jaar redelijk goed ging met de relatie. ( deden meer dingen samen en met de kinderen,taken beter verdeeld, sex e.d.) heeft zij 3 maanden geleden van de een op de andere dag besloten ermee te stoppen. Ze wil zelfs niet eens meer praten / alleen over de kinderen. We zijn de afgelopen 3 maanden wel samen blijven wonen in mijn huis. In deze drie maanden heeft ze mij van s ochtends tot s avonds volledig genegeerd. Krijg te horen dat ze al 3 jaar ongelukkig is/ ik heb haar slecht behandeld/ ze is alleen voor de kinderen bij me gebleven/ ze verwijt me dat de tweede nogal klein is door de stress die ik bij haar heb veroorzaakt ( ze heeft de hele zwangerschap doorgerookt ) Ik heb 3 maanden op de bank geslapen en het leek of ze helemaal frigide werd.
De situatie werd voor mij steeds onhoudbaarder. Ik kan u vertellen dat het verschrikkelijk is als je de hele dag genegeerd wordt. Ik heb uiteindelijk de besissing genomen dat ze weg moest en ga dan maar inderdaad naar je ouders. Of ik daar nou goed aan heb gedaan weet ik nog steeds niet , maar ik vond dat zij altijd met onze problemen naar haar familie is gegaan, dus dan doe je dat nu ook maar als ze het daar altijd voor je oplossen.
Ik vind het ook verschrikkelijk voor de kinderen dat ze er nooit haar best voor heeft gedaan om de relatie op de rit te krijgen. Ze loopt gewoon weg voor de problemen of verwacht dat een ander het oplost.
Als ik haar daar op wijs , krijg ik als antwoord dat ik naar mezelf moet kijken en niet alles bij haar moet neerleggen. Ze geeft me echter van alles de schuld. Dit zegt ze letterlijk. "het ligt niet aan mij, maar allemaal aan jou.
Het probleem wordt zo gecompliceerd , omdat ze steeds naar haar familie gaat. De familie is belangrijker dan de vader van haar kinderen denk ik wel eens.
Nu komt natuurlijk het volgende probleem met de kinderen.
Ze wil zgn alles in goed overleg doen in het belang van de kinderen. Wat er tot nu toe gebeurt, is dat zij van alles voorstelt of al heeft geregeld en als ik een ander idee erover heb , te horen krijg dat ik niet meewerk.
Het begint er ten eerste mee, dat ze wil verhuizen naar haar oude woonplaats. Dan kan er dus al geen sprake meer zijn van een co-ouderschap. Als ik zeg dat het voor iedereen beter is dat ze in dezelfde plaats blijft wonen, zegt ze dat ze hier niets heeft en haar eigen plek weer wil hebben. Ik zie hier al geen belang voor de kinderen.
De kinderen zitten nu 2 dagen op een kinderdagverblijf hier in de buurt. Die wil ze daar weg hebben en op een kdv neerzetten tussen onze woonplaatsen in, waar ze ook werkt. ( op zich wel het beste) Maar ze wil nu de kinderen daar 3 dagen heenbrengen omdat ze ook 3 dagen werkt. Op dit KDV hebben ze alleen plek voor 2 dagen.
Nu heeft ze eigenlijk al het volgende geregeld.
Ma. naar KDV/ Di naar haar ouders/ Wo. naar KDV. Do. naar een gastouder/ en vrijdag naar pappa.
Ik vind dit echt onverantwoord om die twee kleintje op 4 plekken in 5 dagen neer te zetten.
Ik heb ouderlijk gezag, maar wat stelt dit voor als zij dit allemaal doet. Ze wil nergens over praten ( vooral om de relatie op de rit te krijgen, wat volgens mij niet onmogelijk is) Ik denk zelf dat ze aan een depressie PPD lijdt of aan heeft geleden en mee is doorgelopen. Ze reageert soms heel verward , vijandig en ze probeert op een bijna obsessieve manier de kinderen naar zich toe te rekken.
Ze heeft sterk het gevoel dat de kinderen bij haar moeten zijn, omdat het bij haar beter is. Zeker bij die van 3 merk je dat hij dingen oppikt, maar gewoon niet snapt. Hij zit op een leeftijd waaraan je ook merkt, dat hij meer en meer naar pappa trekt. Het lijkt erop of ze dit niet kan hendelen. Bij de jongste van 1 is het lastig. Die wil ik ook graag zien, maar hij is nog erg klein. De oudtste is in principe 3 dagen bij mij/ 3 bij haar/ 3 bij mij/ 5 bij haar. Met de jongste gaat dit niet, maar dan krijg je weer dat de oudste zijn kleine broertje niet ziet.
Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Het liefst zou ik haar naar de huisarts krijgen( ook voorgesteld, dat wou ze dan wel doen, maar een dag later weer niet , alleen misschien om eens een hormoonspiegelmeting te doen. Ik krijg haar niet zo ver. Op dit moment zit zij natuurlijk bij haar familie en wordt daar alleen maar bevestigt in haar besluiten.
Ik wordt ondertussen ook volledig genegeerd door haar familie.
Hans
ik zie in een posting dat je aangeeft dat het verhaal eenzijdig is en je naar mijn gevoel geirriteerd reageert door aan te geven dat je tel.nr van je ex wel wilt geven.
ik denk dat je die eenzijdigheid misschien beter in een ander perspectief kunt zien, dat je ervan kunt leren en/of dingen kunt leren inzien.
als een relatie voorbij is, ook al wil je het zelf ook, ga je een soort rouwproces in. waar minder tijd nu voor is, doordat er veel zaken spelen. en er veel zaken geregeld dienen te worden.
ik wil wel aangeven dat ik het ook onverantwoordelijk vind dat je een baby in je bus op die wijze vervoerd. schermen met vroeger is natuurlijk onzin. vroeger ging je ook dood aan de pest, nu niet meer. vroeger waren dingen anders. maar wij leven nu.
ik denk juist nu dat je overal optimaal je verantwoordelijkheid moet nemen.
jij hebt je ex ruim de tijd gegeven om een auto te regelen. de andere auto is van jou. doe daar dan wat concreet mee. ik heb het gevoel, misschien heb ik het mis, dat je wat blijft hangen in dingen. neem concrete stappen.
zij heeft echt niet alleen de macht over alles.
jullie samen zijn verantwoordelijk. houd het dicht bij jezelf, gooi niet met modder en kijk naar de kinderen. en doe daar wat mee.
jij kan vinden dat zij dingen niet goed doet en andersom. deze kloof wordt misschien alleen groter.
maar doe dingen voor de kinderen
Ahum
Tsjor,
Iets uit een ander draadje aanhalen vind ik niet erg. Wat ik wel laag vind is dat je dingen aanhaalt over problemen die iemand hier over zijn eigen situatie heeft besproken en dat je daarmee iemand als persoonlijkheid beschuldigt. Als jij zegt dat ik de strijd nu 'ook al aanga met een man die ik niet ken', dan is dat een beschuldiging. Alsof ik mijn mond moet houden omdat ik nog altijd klem zit onder een bepaalde situatie en jij mag spreken omdat jij het met je ex wel goed hebt kunnen regelen. Misschien zijn de oplossingen die voor jou gewerkt hebben voor mijn situatie wel helemaal niet toe te passen, weet jij veel. Ieder persoon is anders, iedere ex is anders.
Ik schreef in mijn bericht aan de moeder van 3 dat zij reeel moet blijven kijken of er gevaar is bij ex: dat het best zo kan zijn dat er na de scheiding zoveel druk van hem afvalt dat hij geen gevaar voor de kinderen betekent. Ik zie niet wat daar mis mee is.
Observatie
Het was geen beschuldiging, maar een observatie. Ik probeerde te begrijpen waarom jij persé 'strijd' wil blijven zien en daar nogal fors op reageert met een bepaalde toon. Ik zal de citaten niet aanhalen.
In het andere bericht praat je rustig over iemand als een gevaar (wel of niet erger). Dat is nogal wat. Wat mij vooral verbaast is het verschil in reacties tussen vrouw die draadje start en man die draadje start.Soms vind ik de kronkels nog wel humoristisch, soms vind ik het echt gênant.
Tsjor
Tsjor
"Wat mij vooral verbaast is het verschil in reacties tussen vrouw die draadje start en man die draadje start.Soms vind ik de kronkels nog wel humoristisch, soms vind ik het echt gênant."
Amen (maar weer)
Tsjor
In dit draadje ben ik het volledig met je eens.
De meeste kinderen hebben een vader en een moeder en gelukkig zijn we nu eindelijk in een tijdperk beland, dacht ik, waarin vaders net zo goed kunnen vaderen als moeders kunnen moederen.
Als ik sommige reacties hier lees, ga ik daar echter weer sterk aan twijfelen....
Die versnellingspook
Dat vind ik toch wel een puntje, levensgevaarlijk. Dat moet je niet meer doen. En dat hoeft ook niet, want je hebt een auto waarin je kind gewoon achterin kan. Die auto blijft de volgende keer dus bij jou staan. Ex moet zelf voor eigen vervoer zorgen. Je kan haar nog wel aanbieden dat ze jouw auto tijdelijk nog leent als de kinderen bij haar zijn, maar niet als je hem zelf nodig hebt.
Ik vind je ex toch wel behoorlijk inflexibel. Ik denk dat ze zich toch wel vergist heeft in haar rechten. Maar dat zal haar snel genoeg duidelijk worden.
Ik las een voorstel dat de kinderen de ene week van donderdag tot zondag bij jou zijn, en de andere week donderdag en vrijdag. Dat lijk me een hele mooie oplossing. Ik vind het ook wel terecht dat de kinderen wat meer bij je ex zijn dan bij jou, dat was nl ook al zo toen jullie nog samen waren. Als ik jou was zou ik hier op aansturen.
Iemand vroeg of jij ook evt naar C zou kunnen veruizen. Daar ben ik ook wel benieuwd naar. Dat zou een hoop gedoe schelen.
Overigens zie ik die strijd niet zo hoor, ik denk dat ex veel meer de strijd zoekt. Er lijkt maar weinig overleg mogelijk met haar. Ik vermoed dat haar ouders daar achter zitten, wat ook wel logisch is nu ze daar woont.
Gedoe
'Iemand vroeg of jij ook evt naar C zou kunnen veruizen. Daar ben ik ook wel benieuwd naar. Dat zou een hoop gedoe schelen.
Twee scenario's:
1. ex zoekt een woning in de verblijfplaats van Hans. Ze staat al ingeschreven etc. Hansn kan blijven wonen waar hij woont, co-ouderschap kan, kinderen kunnen op hun vertrouwde KDV blijven en naar school gaan in woonplaats A.
2 Hans ook laten verhuizen naar C. Ex heeft daar nog geen woning, Hans heeft daar nog geen woning, Hans moet huis verkopen (geen gunstige tijd), kinderen moeten verplaatst worden.
Wat scoort het hoogst op de lijst van 'gedoe'?
Het enige wat A verhindert is dat ex naar haar oude woonomgeving wil. Een puur particuliere wens. Ik vind het nogal wat gevraagd om daar al die mensen voor te laten verhuizen.
Tsjor
Haha
Daar heb je een punt Tsjor 
Persoonlijk kan ik me wel heel goed voorstellen dat ex wil verhuizen naar een plaats waar ze veel mensen kent. Dus in die zin zou het mooi zijn als Hans mee zou kunnen veruizen. Maar dat is idd ook een gedoe.
Hans, heb jij je sociale leven in je huidige woonplaats?
Vraag en antwoord
Heb een dagje in mijn huis gewerkt en zie dat de versnellingspook nogal wat heeft opgeleverd. Ik zal er duidelijk over zijn. Als je de situatie niet ziet dan lijkt het nogal gevaarlijk. Blij ben ik er ook niet mee, maar de maxi cosi staat op de grond en staat vast. Daarbij rij ik niet harder dan 50 km , omdat het alleen maar door de stad is. Ik moet met ze naar en van het KDV rijden en dit KDV ligt tegen de stad aan. Gelijk een andere vraag maar beantwoorden alhoewel het al eerder is gezegd, maar snap dat deze draad erg lang is en dus niet alles leest. KDV ligt tegen de stad aan. Ben 0,5 tot 3/4 uur bezig om er te komen. Stad staat op deze tijden compleet vast. ( 08.00 uur en 16.30 uur). Als ik daar eenmaal ben, dan zou het nog een 30 min. zijn naar beoogde woonplaats van ex.
Of het een optie is om naar beoogde woonplaats ex te verhuizen? Ja , zou kunnen. Dan brengen we de kinderen elke dag naar KDV. Ex werkt daar ook. En ik werk hier ook. Daarbij heb ik hier in 20 jaar een enorm netwerk opgebouwd van mijn werk. De enige reden om naar beoogde woonplaats te gaan verhuizen is , omdat ex daar graag wil wonen vanwege sociale contacten. Ze vergelijkt dat met toen ze daar 5 jaar geleden nog woonde. Ze heeft nu 2 kinderen , dus de situatie is nogal wat veranderd. Zo zie ik het tenminste.
Sociale netwerk ligt vnl hier. Mijn beste vrienden wonen niet hier.
Het tijdelijk gebruik laten maken van de auto door ex, doe ik nu al 2 maanden. Ze houdt me wat dat betreft aan het lijntje , want ze zegt al 6 weken dat ze een auto gaat kopen. Het houdt natuurlijk een keer op.
Ze heeft de auto ook als ze kinderen niet heeft. Ik kan de auto dan wel krijgen, maar dat maakt ze vrij lastig.
Ik zou dan de auto bij haar werk moeten ophalen op de dag dat ik de kinderen bij KDV ophaal. Nu nog wo. Hoe ik daar kom, zonder auto is een hele onderneming. Bus, trein, bus, lopen. Ik moet ook nog werken. Dan moet ik de kinderen op zo. terugbrengen met de auto en maar zien hoe ik weer terug kom. Allemaal mogelijk, maar het wordt er niet makkelijker op.
Als ik er op ga staan bij haar, dat ze nu die auto terug brengt omdat we dat ook hebben afgesproken, notabene in bijzijn van 2 advocaten en op papier gezet, dan krijg ik als verwijt dat ik het haar erg moeilijk maak omdat ze dan geen auto heeft. Allemaal waar, maar dit gaat al 2 maanden zo.
Ik ben er toch wel trots op dat ik het tot nu toe, wat betreft de laatste afspraken, heb laten gebeuren, dus een beetje meeveren.
De overdracht van de jongens ging gisteren best redelijk overigens. We hebben zelfs even samen koffie gedronken en hebben later ook nog ge-smst dat het best redelijk ging. De eerste keer misschien wel sinds het begin. Gek dat er dan eerst een verzoekschrift, 2 advocaten en de hele toestand aan vooraf moet gaan.
Hoe trouwens om te gaan , dat de oudste ( 3,5) zegt als mamma er is, dat mamma hier moet blijven en dat hij niet naar opa en oma wil. Natuurlijk omdat ze 3,5 dag bij mij zijn geweest en weer gewend zijn.
Nog een vraag die me te binnen schiet ( 1 van de reacties) Waarom ze weggegaan is.
4 maanden geleden was het omdat ze zich al 3 jaar ongelukkig voelde, voor de kinderen bij elkaar gebleven. Het gevoel dat ik er niet voor haar geweest ben. Toen was het ineens wegens excessief blowgedrag, nu vertrouwd ze me de kinderen niet toe . Direkte alleen was dat de jongste moest hoesten toen ze de kinderen kwam ophalen. Ze moesten direkt naar de dokter, omdat het ook wel mexicaanse griep kon zijn ( serieus) Was alleen verkouden, omdat ik de dag ervoor was wezen wandelen en het hard begon te regenen. Natte broek. En omdat de oudste s'nachts in bed had geplast. Hij is al 4-5 maanden zindelijk en slaapt hier al 1 maand ook s nachts zonder luier. Ik heb haar dat notabene zelfs verteld. Ik krijg te horen dat ik er niets van begrijp, dat ze met een zindelijkheidstraining bezig is. (?? dat wist ik dan weer niet) Waarom ze nu werkelijk ermee gekapt is? Ik weet het eigenlijk niet helemaal goed. Het ging het laatste jaar niet echt geweldig, maar heb ook niet het gevoel dat we daar nou zoveel aan gedaan hebben. Dat zit me nog steeds wel dwars eigenlijk.
Hoop dat ik maar weer een hoop vragen heb beantwoord.
Reactie
Hans,
Ik wil zo op je laatste posting reageren, maar eerst wil ik even zeggen dat ik niet meer ga proberen duidelijk te maken dat ik niet 'standaard voor de vrouw' ben. Wie deze conclusie wil trekken die trekt hem maar en wie zijn eigen tegengestelde mening verdedigen door te roepen 'maar ik ben voor het kind', die roept ook maar. We vormen juist door al onze verschillende meningen een forum, dus ieder mag vinden wat hij vindt en ik denk dat iedereen vanuiit zijn eigen optiek 'voor de kinderen' is.
Terug naar Hans. Hans ik begrijp je praktische probleem en je goede bedoelingen, maar ik denk toch ook dat de manier van vervoeren erg gevaarlijk is. Als er echt wat gebeurt, dan gaat geen brandweerman zoeken naar een maxi-cosi op de bodem van een bus. Hoe zit het precies met die auto. Is hij echt van jou of is hij van jullie samen en staat hij alleen maar op jouw naam bv vanwege een hogere no-claim? Er kan toch gewoon de afspraak gemaakt worden dat wie de kinderen heeft ook de auto heeft? Voor de ritten om de auto te halen/terug te brengen kunnen jullie allebei een beroep doen op jullie sociale netwerk.
Ik vind het heel erg fijn om te lezen dat jullie samen koffie hebben gedronken. Ik hoop dat jullie dat vast kunnen houden. Dat kinderen vragen of ze niet bij je kan blijven zal ongetwijfeld gebeuren, maar zet het alsjeblieft niet in: kinderen willen het allerliefst dat hun ouders bij elkaar willen blijven en voelen zich soms verantwoordelijk voor het lijmen. Het gevoel die verantwoording te hebben is veel te veel voor een kind. Daarom moet je dit soort dingen, hoe zuur ook, toch beantwoorden met de realiteit: Vriend, wij zien elkaar volgende keer weer, ga maar met mama mee. Ik schat zomaar in dat jij het liefst samen met zoon bij mama zou gaan vragen of ze bleef. En dat begrijp ik, want ik zie behalve strijd (shoot me) ook dat je nog heel veel van haar houdt (of zit ik ernaast?). Maar daar zou je een kind echt mee schaden. In een scheiding zijn kinderen het beste af met duidelijkheid, dus met de wetenschap van het feit dat jullie niet meer bij elkaar zijn. En niet met alle overwegingen, gevoelens etc. Best kans dat je zoon hetzelfde zegt als mama hem van oma naar jou brengt.
En ook als dat niet zo is en de reden om te zeggen dat hij niet naar opa en oma wil ligt er werkelijk in dat hij in jouw huis wil blijven, dan nog is het een kind voor wie gekozen wordt. Die keuze die verandert niet zolang jullie neit samen besluiten bijeen te blijven. En dan kunnen jullie niet meer doen dat het zo licht mogelijk maken: niet strijden en op beide plaatsen warmte bieden.
Hans
Goed, verhuizen is dus geen optie. Met meerdere kindervrije dagen per week kan je ex natuurlijk ook makkelijker haar vrienden in haar oude woonplaats opzoeken.
Vwb die auto zou ik echt wat meer op mijn strepen staan hoor! Trouwens, zij wil toch ook niet dat jullie kind wat overkomt achter die versnellingspook?
En vwb de overdracht, is het volgens mij wel vrij normaal dat kinderen elke keer weer even moeten wennen aan de andere ouder. Belangrijk is idd hier duidelijk over te zijn, jullie gaan nu met mama mee naar huis, veel plezier! En laat merken dat jij het prima vindt dat ze mee gaan naar mama, ook al is dat eigenlijk niet zo!
Al haar gezeur over mexicaanse griep en verkouden kinderen zou ik het ene oor in en het andere oor uit laten gaan. Dat wordt naar verloop van tijd vast minder.
Veel
'dat mamma hier moet blijven en dat hij niet naar opa en oma wil.' Over het wisselen tussen ouder sis al genoeg gezegd. Maar even terug naar het begin: je begon met je vraag, omdat je het wel erg veel verzorgers vond voor de kinderen: opa en oma, mamma, gastouder, kinderdagverblijf en vader.
Ik vind dat veel verschillende verzorgers.
Het kind geeft aan niet naar opa en oma te willen, en je ex heeft nog steeds geen gastouder gevonden. Tijd om te snoeien in het aantal verzorgers, lijkt mij.
Misschien kun je het toch eens op die manier bespreken: veel verzorgers, wat vind jij? Wat kun jij op je nemen, wat kan ik op me nemen, en kunnen we dan niet met minder verzorgers toe. Zoiets.
Tsjor
Maxi-cosi aan de muur
tsor, de gastouder hebben we al. Dat loopt nu een maand. Nu gaat er juist een donderdag om de week vanaf.Daar wil zij vooral mee beginnen. Ga daar dus in mee onder voorwaarde dat deze regeling het begin is van een uitbreiding. De donderdag wordt dan mijn pappadag en de week erna de vrijdag. Dan gaan ze wel naar de gastouder op do. ( wordt KDV, maar niemand weet wanneer). Ideaal is het allemaal niet. Ik zou ze eigenlijk wo.kdv willen ophalen in de tussenliggende week. Nu moet ik ze do. ophalen ( nu nog bij haar ouders) en dan komt zij ze weer ophalen ( dit gaat pas in als zij een auto heeft). Haar argument van teveel slepen geldt niet meer.
Vandaag is het verweerschrift opgesteld. Ik hoop dat ze de zaken enigszins kan scheiden nu we wel aan het praten zijn. In dat verweerschrift eis ik hoofdverblijfplaats, school . Tevens wordt er gepleit voor co-ouderschap op 50/50 basis. In het 4 gesprek met de advocaten heeft zij ook aangegeven hiervoor open te staan.
Het volgende doet eigenlijk niet ter zake, maar enige tijd geleden heb ik haar aangegeven dat als ik de kinderen op wo. ophaal van het KDV, ze erg moe zijn. Ik gaf toen nog aan dat ze wel erg vroeg moesten opstaan en laat naar bed gaan en er weer heel vroeg uit de volgende dag. Toen ik ze wo. ophaalde vertelde de oudste dat haar vader ze eigenlijk brengt. ( 1 uur later)Ik zocht de maxi-cosi en hij zei dat opa hem aan de muur had gehangen. Moet ze natuurlijk zelf weten om het zo te regelen, maar ze wil niet dat ik ze heb op de dagen dat ze naar het kdv gaan. Hier hoeven ze er niet zo vroeg uit en zijn ze vroeger thuis. Ik denk nog steeds dat ze dat niet wil, omdat ze dan denkt dat de kinderen naar school gaan bij de ouder waar ze het meest zijn die dagen. En dat lijkt me eigenlijk ook wel zo. Maar ze gaan hier naar KDV. Het noorden van de stad, ligt ertegenaan.
Aantal verzorgers
Ik vind het normaal dat een kind verzorgd wordt door vader, moeder, kdv en opa/oma. Veel kinderen hebben zelfs twee paar opa/oma. Vaak is er ook nog een oppas of meer.
Mijn zoontje wordt ongeveer 50-50 verzorgd door vader en moeder, gaat 3 dagen naar kdv en incidenteel passen opa&oma (mijn ouders) op. Hij is gek op opa&oma. Om het aantal verzorgers te beperken heb ik er bewust voor gekozen om de eerste paar jaar verder geen of nauwelijks andere oppas te hebben, maar dat is best lastig. Incidenteel heeft een buurvrouw of nichtje wel eens wat opgevangen, en dat ging prima. We willen hem nu wat meer aan buurmeisje-die-gek-op-oppassen-is laten wennen, dat lijkt ons erg handig. Wij gaan namelijk nu vrijwel nooit samen weg want mijn ouders kunnen moeilijk 's avonds oppassen. Dit lijkt mij niet helemaal normaal (veel andere ouders/kinderen hebben meer oppas dan wij) maar wij hebben hier voor gekozen omdat het zo uitkwam, omdat zoontje de eerste anderhalve maand van zijn bestaan in het ziekenhuis heeft doorgebracht (daar zijn pas veel verschillende verzorgers!) en omdat hij als baby lastig was om op te passen.
Dus ik vind de situatie van papahans&ex niet zo uitzonderlijk. Wel lijkt het me beter om geen gastouder te nemen in die situatie, een dag in de 14 weken geeft weinig regelmatig en mogelijkheid tot hechting. Zoals ik al eerder aangaf lijkt het mij veel beter dat papahans de kinderen elke donderdag heeft zolang er op donderdag geen kdv is. Ik denk dat een weekritme beter is dan een tweewekelijks ritme omdat dit al snel door de kinderen te begrijpen is. Daar kun je dan best af en toe van afwijken, maar het is dan wel beter uit te leggen.
Sancy: hechting en verdeling zorg
Sancy: "Je schrijft ook: "Maar wezenlijk is het gevoel van "concurrentie" en jaloezie dat je om een kind kunt krijgen, net als bij gescheiden ouders eigenlijk." Dit herken ik totaal niet. Ik had het niet tijdens het huwelijk en ook niet na de scheiding."
Sancy: "Nu hebben we inderdaad een 50% verdeling: week om week. Tijdens ons huwelijk was ik het eerste jaar na de geboorte volledig thuis, daarna werkte ik 2 dagen per week. Mijn exman werkt in het onderwijs, dus hij was veel thuis met werkdagen tussen 8.30 en 16.00 uur, en het werk op een paar honderd meter afstand van ons huis. Hij heeft vanaf de geboorte een substantieel deel van de opvoeding gedaan daardoor, hoewel op mijn werkdagen de kinderen naar een kdv gingen."
Sancy, dus het komt er op neer dat jij je tijdens je huwelijk vanaf de geboorte heel stevig als "primaire ouder" hebt gepositioneerd. Als je een heel jaar thuis bent en daarna drie dagen/week voor je kind blijft zorgen en je man vijf dagen/week blijft werken, dan kan ik me voorstellen dat bij jullie de sterke band tussen moeder en kind vanzelfsprekend was en dat je daarover geen spanning of onzekerheid voelde. En het is dan fijn dat de vader ook zorgt en ook een goede band met het kind opbouwt.
Bij ons was het anders, door een combinatie van onvoorziene omstandigheden en een andere verdeling. Bij de geboorte was vader eerder bij de baby dan ik. Ze hebben hem bij de spoedkeizersnee even snel omhoog gehouden op anderhalve meter afstand (ik had geen contactlenzen/bril dus kon niet veel zien) en toen snel afgevoerd, vader mocht mee, ik moest nog dichtgenaaid worden, kreeg nog even mijn zoontje schoongewassen met mutsje in een couveuse langsgereden en daarna moest ik nog een tijd alleen op een kamertje bijkomen voordat ik mijn kind voor het eerst mocht vasthouden. Medisch gezien allemaal heel verstandig en gelukkig is het goed gegaan met kind, mede dankzij de goede medische zorg. Maar voor de relatie moeder-kind is het een raar begin. (Vader vertelde in zijn naïviteit trots rond dat een keizersnee voor de vader juist wel leuk is omdat hij meteen bij de baby kon zijn bij de eerste onderzoeken en schoonmaken.) En daarna dus ruim anderhalve maand een soort "bezoekouder" zijn maar me thuis wel rot kolven en veel regelen met het ziekenhuis. Vader ging dan voor zijn werk naar het ziekenhuis, ik kwam later op de ochtend en dan bleef baby op het voedingsuur slapen (zat ik daar urenlang een beetje voor piet snot in het ziekenhuis te wachten tot de volgende ronde) terwijl vader thuis trots vertelde dat hij baby zo leuk wakker was en hij luier en eten had gegeven etc. Na een tijd viel pas het kwartje: als ik kwam was baby nog moe van het bezoek van vader! Toen zijn we het anders gaan indelen.
Toen kind thuiskwam was ik twee maanden fulltime thuis en daarna ben ik twee dagen/week gaan werken (en vader 2 dagen/week ouderschapsverlof). Na 9 maanden begon het kdv en hadden we ieder door de week een papa- en mamadag. Alles bij elkaar dus een heel andere verdeling dan bij jou. Prima geregeld dacht (en denk) ik, maar wat ik van te voren niet had kunnen bedenken is dat ik toch wel twijfels kreeg of dit nou goed was voor een kind, juist omdat de start al zo moeilijk was. Was dit wel goed voor de hechting? Ik heb daar niets over kunnen lezen, alles wat ik kon vinden gaat uit van één hoofdverzorger. Bovendien vond ik dat ik te weinig ruimte kreeg voor de moederrol. Ik was nl. fysiek veel minder sterk dan vader (herstellende van operatie) en hij nam me vaak de verzorging van de baby uit handen, als een soort automatisme. Soms zei ik echt "laat mij dat nou doen!". Zelfs bij de borstvoeding werd het kind door hem afgeleid. Goed bedoeld maar ik vond het lastig. Ik had liever gehad dat vader iets minder aandacht voor de baby had gehad en wat meer voor mij. Aan de andere kant ben ik blij dat hij zich veel met kind bemoeit en voel ik mij niet prettig als ik niet werk. Ik ben heel blij dat het mogelijk was om al snel met een gerust hart te gaan werken en op stap te gaan, dat was voor mij persoonlijk broodnodig. En met onze zoon lijkt het erg goed te gaan dus kennelijk is het niet slecht geweest. Al komt bij mij nog steeds snel de twijfel op of ik wel een goede moeder ben als zoontje naar zijn vader trekt. Gelukkig kan ik er nu met zoontje over praten en blijkt hij zich juist wat van mij af te keren als hij mij heeft gemist. Nu we erover kunnen praten kan hij ook duidelijker kenbaar maken dat hij graag wil dat ik bij hem blijf/ben en dat doe ik dan ook extra. En gelukkig steunt mijn partner mij daarin, ook ten opzicht van zoontje. Het lijkt mij bij een scheiding heel naar dat de andere ouder zoiets juist kan aangrijpen om een wig te drijven.
Samen-ouder
"Sancy, dus het komt er op neer dat jij je tijdens je huwelijk vanaf de geboorte heel stevig als "primaire ouder" hebt gepositioneerd. Als je een heel jaar thuis bent en daarna drie dagen/week voor je kind blijft zorgen en je man vijf dagen/week blijft werken, dan kan ik me voorstellen dat bij jullie de sterke band tussen moeder en kind vanzelfsprekend was en dat je daarover geen spanning of onzekerheid voelde."
Dit is niet de draad om daar over uit te weiden, maar er was weinig vanzelfsprekends bij helaas. Waar het mij om gaat is dat gevoelens als 'concurrentie' en 'jaloezie' naar de partner toe kunnen voorkomen (hoewel ik het dus niet herken) maar dat je volgens mij leert die gevoelens te toetsen aan de werkelijkheid en de oorzaken gaat aanpakken, en niet de gevolgen. Jij vergeleek dit voor jou wezenlijke probleem aan gescheiden ouderschap. Volgens mij maakt dat geen verschil, hooguit op praktisch niveau.
Doet er wel toe, hans
Ik denk namelijk dat je gelijk hebt, kan niet gauw een andere reden verzinnen waarom ze zo moelijk doet.
Want wie gaat er nu een gastouder inschakelen, waar het kind eenmaal per twee weken komt als de andere ouder ook beschikbaar is. Lijkt me niet echt in het belang van het kind.
Ik denk dat het uitgangspunt van Tsjor (goh vind jij ook niet dat we wel erg veel verschillende verzorgers hebben, kunnen we niet eens kijken hoe we dat wat kunnen verminderen) een heel goede is.
Verder is het natuurlijk wel zo dat als het in haar hoofd zit, je het er niet zomaar uit krijgt. Maar je kunt er in je achterhoofd wel rekening mee houden.
Ik zou, nu in dit stadium, niet te moeilijk doen over de auto's en zeker niet over de verdeling van de kleren. Op deze leeftijd is het: Eenmaal met je ogen knipperen en ze zijn er toch weer uitgegroeid. Over 3 maanden moeten ze toch allebei een nieuwe garderobe dus vraag het nog een keertje aardig en laat haar daarna lekker. En voor wat de auto betreft: kun je de beide voertuigen niet inwisselen voor een bus met dubbele cabine en een auto voor haar? Scheelt jou ook weer kosten straks en gedoe met geruil met de auto. Wie weet kun je je auto uitruilen met iets anders uit de inboedel dat anders met haar mee gaat. En zorg er vooral voor dat de strijd om de spullen de "strijd" om de kinderen niet gaat vertroebelen. Dus vooral geen extra drempels opwerpen die de omgang kunnen bemoeilijken. Bovendien is het toch ook in het belang van je kinderen dat zij straks wat fatsoenlijke huisraad en een redelijke auto heeft?
Ik zou dit overigens wel allemaal meenemen in de de afhandeling van het financiele plaatje. Dus wel bijhouden wat er nu al allemaal zo de deur uitgaat en dat straks op en een of andere manier proberen af te rekenen.
Rosase
vandaag weer een verandering van haar advocaat doorgekregen. Ik zou ze in de tussenliggende week bij haar ouders ophalen . Nu heeft ze bedacht om de kinderen uit te wisslen bij haar werk , op de parkeerplaats en dat sávonds ook te doen. Ik wordt er echt misselijk van. Zgn om mij tegemoet te komen, dat ik niet 50 km hoef te rijden. Op zich aardig bedoeld, maar ik kies er niet voor. Ik ga ze ophalen bij haar ouders. Dan zie ik ze maar een uur minder. Achterliggende gedachte is natuurlijk dat ze nog steeds geen auto heeft en als ik ze bij haar ouders ga ophalen dan moet ze de auto teruggeven.( vul ik in, is waar, maar ik zie het niet anders)
De optie om een bus te kopen met dubbele cabine en een andere auto is ook geen optie want ik heb juist de laadruimte nodig in de bus.
Belang van de kinderen?
Begrijp ik nu goed dat je ex een voorstel doet waarbij de kinderen niet eerst in de auto hoeven van crèche naar woning van hun grootouders maar direct vanuit de crèche naar jou en dat je dat afwijst om onduidelijke redenen? (lijkt wel alleen dat je het afwijst omdat het voorstel van je ex komt).
Wat de auto betreft kan ik niet goed oordelen wie er gelijk heeft, is het echt jouw auto, of stond die alleen om jouw naam? In alles lijkt jouw ex er bekaaid af te komen, blijkbaar was alles wat van waarde is van jouw (huis, auto, spullen van de kinderen), dat klinkt niet helemaal fair gezien de gekozen constructie waarbij zij de meeste zorgtaken had en jij (mede daardoor) het meeste inkomen binnen bracht.
Volgens mij heb je in beide situaties trouwens gewoon een auto nodig waar je de kinderen veilig in kunt vervoeren. Dus de beste optie is toch met ander vervoer naar de crèche zodat je daar de auto van ex kunt overnemen zolang ze nog jouw auto gebruikt.
Uhhh.....
Ik snap het niet meer Hans. Waarom is dit voorstel nu verkeerd? Dit is toch juist rustiger voor de kinderen? Anders moeten ze eerst terug naar die grootouders en dan met jou mee. Nog even een knuffel voor ze weggaan, en dan mee.... Jij rijdt een stuk korter. Wat is dan het probleem? Ik snap het echt niet.
Kun je ons antwoorden hoe het zit met die auto, in hoeverre die echt van jou is of van samen maar op jouw naam stond? En waarom wordt er anders niet gewoon een goedkoop autootje van 500 euro gekocht, danwel om mee te pendelen naar de goede auto danwel om voorlopig even in te rijden.
Niet zo makkelijk
Voorstel is misschien niet verkeerd, maar ik vind het idee om kinderen op een parkeerplaats te gaan ruilen nogal koud. Ik kan niet precies zeggen of ik op tijd kom. Rond deze tijd (8.00) staat de stad soms compleet vast. Je kan het in een kwartier doen als je mazzel hebt, maar kan er ook net zo goed 3 kwartier over doen.
Auto, staat op mijn naam, ik heb hem altijd onderhouden en betaald. De auto is gekocht van mijn geld.
Dat van de kinderen gaat er bij mij ook om, dat ze steeds veranderd . Eerst moet ik ze ophalen bij haar ouders en komt zij ze bij mij ophalen. Ineens moet ik ze op een parkeerplaats ophalen en daar ook weer terugbrengen. Dat voorstel is op papier gezet in bijzijn van 2 advocaten en wordt ingediend bij de rechtbank.
Waarom dan nu alweer gaan veranderen, terwijl er iets anders op papier staat. Ik moet me toch ergens op richten cq vasthouden.
Zij rijdt nu al dik 2 maanden in die auto en ben daar steeds vrij flexibel in geweest. Ik kan daardoor niet weg met mijn kinderen. Zij houdt de auto ook als ze de kinderen niet heeft en roept al heel erg lang dat ze bezig is om een auto te kopen. Maar ik zie dat er niets gebeurt. Ondertussen moet ik maar proberen om mee te buigen om haar het "vertrouwen te geven". Denk niet dat zo makkelijk is.
Snap het niet
Hans, dit houdt toch gewoon in dat jij de kinderen meteen van de creche ophaalt in plaats van dat ze eerst naar ouders/huis van ex gaan en dat je ze daar ophaalt? Het is toch heel normaal dat een ouder de kinderen van de creche haalt en naar het eigen huis meeneemt, de wissel via creche of school verloopt? Ex werkt op hetzelfde kdv maar dat is in dit geval toch niet van wezenlijk belang? (Wel handig, dan kun je nog even meteen met haar de laatste info of spullen uitwisselen op neutraal/afstandelijk terrein.) Wat is je probleem hiermee?
Dat probleem van die auto moet je loskoppelen van het halen of brengen van de kinderen. Dat probleem van de auto moet opgelost worden, of je de kinderen nou ophaalt van A, B, C of D. Het is in haar belang als moeder dat jij haar kinderen goed en veilig vervoert, en het is in jouw belang als vader dat zij jouw kinderen goed en veilig vervoert.
Ingewikkeld
Ik begrijp de irritatie, dat afspraken steeds veranderen, ongeacht wat je op papier zet, simpelweg doordat zij haar wensen door laat geven via de advocaat. Dat is geen prettige wijze van communiceren, omdat het een eenzijdige wijze van communiceren is, en omdat het alle vervolgbesprekingen op los zand zet: je kunt wel iets op papier zetten, maar als je een week later weer een brief krijgt moet het weer anders.
Ik begrijp het zo, dat ze de kinderen bij de crêche wil laten ophalen 's morgensvroeg, omdat zij daar dan moet gaan werken, niet zozeer omdat de kinderen van de crêche komen. Vandaar dat het emotioneel gezien een uitwisseling 'op de parkeerplaats' is. Haar werk had ook een fabriek kunnen zijn.
Je kunt simpel reageren (eventueel ook maar via de advocaat) met: sorry, dat was niet de afspraak. Als we de afspraken willen veranderen, dan graag eerst om de tafel gaan zitten. Daarmee doorbreek je de eenzijdigheid van de communicatie en geef je aan dat de prioriteiten liggen bij afspraken die jullie gezamenlijk gemaakt hebben.
Ik schat even in, dat zij er eigenlijk niet goed uit komt. Ze wil van alles voor zichzelf, voor haar eigen leven, maar de praktische gevolgen ervan en met name de gevolgen voor de kinderen, dat heeft ze niet goed overzien. Het zou wat zijn als jij daar wat meer het voortouw in kunt nemen, door een constructie te bedenken die problemen oplost.
Bijvoorbeeld: jij wil van de gastouder af (als zoveelste verzorger) en zij heeft nog geen gastouder. Geef aan dat je die dag op je neemt. De kinderen blijven elke week op donderdag en vrijdag bij jou.
Daar tegenover zou je ze op donderdag op kunnen halen op haar werk (drie kwartier rijden in de file, goed, is te doen), maar vervolgens breng je ze pas op vrijdagavond terug (waar ze nu verblijft).
Eventueel, als dat nodig is voor je werk, breng je de kinderen naar hun oude kinderdagverblijf op vrijdag. Daar zijn ze al bekend. Die beslissing kun je nemen zoals zij het genomen heeft: zonder overleg.
Overigens: er kan nog iets anders onder schuilen en dat kan te maken hebben met haar ouders, wellicht leggen die veel druk op je ex in negativiteit ten aanzien van jou, wellicht levert dat zoveel spanning op, dat ex bedacht heeft dat het beter is als je de kinderen niet meer bij hen ophaalt als zij er niet is. Of dat ze zelf liever met je informatie uitwisselt dan dat haar ouders dat doen. Mocht dat zo zou, dan is dat een gevecht (om de gunst van haar ouders) dat je waarschijnlijk nooit zult winnen, gezien de achtergronden. Hoe minder je met hen te maken hebt, des te beter.
Maar om een stabiele situatie te krijgen voor de kinderen, daarvoor ben jij ook verantwoordelijk en je kunt best proberen om dat nu wat meer naar jezelf toe te trekken en minder afhankelijk te laten zijn van haar wisselende wensen. Iemand moet de oudste zijn, zei mijn moeder altijd tegen mij (helaas was ik dat altijd). Maar het betekent dat iemand de verantwoordelijkheid moet nemen en knopen door moet hakken: zo gaan we het komende tijd doen, tot de zaken beter geregeld zijn ( in onderling overleg en op papier).
Ik zou er nog steeds voor zijn dat het betekent dat de kinderen van maandag-donderdag bij jou zijn en vrijdag-zondag bij haar. Kinderdagverblijf bij jou (hun oude kinderdagverblijf). Geen opa/oma en gastouder. Tot zij een stabielere leefsituatie heeft (eigen huis, vervoer, dagindeling etc.). Als zij dan op grote afstand wil gaan wonen zal ze zich ook moeten realiseren wat het betekent voor de kinderen als het gaat om kinderdagveblijf en school. Als het allemaal wisselend blijft en ze heeft nog geen eigen woning, en het oudste kind wordt 4 jaar, dan gaat het kind bij jou naar school. Dat geeft haar ook een deadline om het allemaal op tijd te regelen, mocht ze iets anders willen (andere woonplaats en kinderen daar naar school).
Wat betreft die auto: ze krijgt blijkbaar een auto uit een erfenis, die erfenis moet nog afgewikkeld worden door een notaris. Ik weet niet hoe lang dat normaal gesproken gaat duren, maar ik kan me voorstellen dat je een keer een eindtermijn gaat stellen (heb je al gedaan, maar dan nog maar weer eens).
Als ze daar weer overheen gaat wordt het tijd voor aktie: kinderen blijven bij jou, auto blijft bij jou, jij regelt het kinderdagverblijf, op donderdag breng jij de kinderen naar haar toe en op zondag haal je ze weer op (zij heeft immers geen auto) en dat blijft zo tot ze haar eigen leven beter op orde heeft.
Je loopt daarmee een risico, namelijk dat zij de kinderen op zondagochtend niet terug geeft (ze is dan bij haar ouders, begrijp ik) of zelfs verdwijnt met de kinderen. Overleg deze stappen daarom even met je advocaat, laat die de boeken en jurisprudentie nog eens goed nakijken, want er is op dit moment geen enkele reden waarom het juridisch gezien niet zou kunnen. De kinderen zijn net zoveel van jou als van haar, jij draagt een even grote verantwoordelijkheid en zij is op dit moment te wisselend. Er zijn dus goede redenen om het nu even zo te doen, tot de situatie wat stabieler is. Toch: in het belang van de kinderen, ja. Want voor jou is het lastig. Voor haar ook. Maar aan de huidige situatie kleven teveel risico's, zoals de kinderen in jouw bedrijfsauto, uitwisseling op een parkeerplaats (niet ideaal), veel wisselende verzorgers per week, een opa en oma die wellicht op de achtergrond de strijd aanwakkeren etc.
Je kunt het alvast voorbereiden: kijk wat je moet doen om van kinderdagopvang te wisselen, informeer of er plaats is op de dagen die jij nodig hebt, kijk wat je moet doen voor de belastingteruggave etc., overleg met je advocaat, en als het toch zover komt dat het nodig is, regel dan alles binnen een week: donderdag de kinderen ophalen, vrijdag krijgt zij een brief van jouw advocaat met voldongen feiten, de week daarna gaat de regeling al in en zitten de kinderen op een KDV in jouw buurt. Het zal veel emotioneel gedoe geven, maar dat maakt in elk geval duidelijk dat het echt noodzakelijk is om rond de tafel te gaan zitten en afspraken te maken waar je je aan houdt. En voor haar om te bepalen wat ze wil, waarbij haar eigen wens om terug te gaan naar de oude buurt niet alleen bepalend kan zijn, zonder dat ze zich realiseert welke gevolgen dat heeft.
Tsjor
Ik lees het zo
Moeder neemt kinderen 's ochtends mee naar haar werk, waar ze de kinderen op de parkeerplaats aan Hans overdraagt. De kinderen komen dan dus niet uit het kdv. En 's avonds wacht ze tot Hans de kinderen op de parkeerplaats weer aan haar overdraagt. Dat lijkt me zeker niet in het belang van de kinderen, dus daar zou ik idd niet mee instemmen.
Heb je al voorgesteld dat je de kinderen donderdag en vrijdag neemt zodat ze niet naar een gastouder hoeven? Daar kan ze toch niet omheen lijkt me, als het haar om het belang van de kinderen gaat.
En die auto moet ze gewoon bij je achterlaten de volgende keer dat ze de kinderen brengt. Dan rijden haar ouders maar mee in hun auto om haar mee terug naar huis te nemen. Of ze gaat met openbaar vervoer.
Dilemma's
tsjor en roosje katoen, Het is inderdaad zo dat ik ze sóchtends bij het kdv moet ophalen. Zij komt dan van haar ouders af en moeten dan ineens op de parkeerplaats worden gewisseld. Ik pas daar voor inderdaad. Ook al omdat ze eenzijdig vastgelegde afspraken blijft wijzigen. Wat je allemaal voorstelt tsjor, houdt inderdaad een behoorlijk risico in, want dan ga ik zelf ook eenzijdig beslissingen nemen. Maar inderdaad , je kunt te ver gaan. Juist omdat ze toegezegd heeft en laten vastleggen dat ze nu bereidt is tot mediation . dat heeft me 3 maanden gekost om haar zover te krijgen. Heb inderdaad ook het idee dat ze de situatie totaal niet meer overziet. Ik krijg nu alleen nog maar reacties dat ik het haar advocaat maar moet vragen.
Het meest ideale vind ik ook nog steeds van Ma. tot Do. bij mij. Terug naar kdv om de hoek. In het verweerschrift eis ik in ieder geval hoofdverblijf. dat kinderen hier blijven ingeschreven. Oudste staat al ingeschreven op school, ook hier om de hoek en dat wil ik zo laten.
Ik heb haar ook al laten weten , dat ik inderdaad de afspraak laat staan. Dus ophalen bij haar ouders. Hoe dat dan moet als zij een eigen woning heeft en ook moet werken is me nog een raadsel. Tenzij ze van mij verwacht dat ik sóchtends op die donderdagen om 6.30 uur op de stoep sta.
We hebben nu een voorlopige regeling laten vastleggen door advocaten en vragen de rechtbank om mediation.
Ik wordt er ondertussen wel behoorlijk gek van.
Ze zegt alles te doen om duidelijkheid voor de kinderen te krijgen, maar ik zie het gewoon niet, echt niet.
Do. is de zitting bij de rechtbank, ga erheen natuurlijk. Zij wou die do. de nieuwe regeling in laten gaan. Dat gaat dus al niet. ook zoiets, de regeling zou ingaan ( is vastgelegd) als er 2 praktische zaken door haar opgelost zouden worden. 1. de gastouder, 2. de auto. Tot op heden niets gebeurd. Maar wel de regeling in laten gaan. Daar heb ik niet mee ingestemd. Lijkt dan wel weer als strijd, maar voor mijn gevoel kan ik niet anders.