Wat is goed voor de kinderen

Ingewikkelder

Samen-ouder, volgens mij is het iets ingewikkelder dan je nu voorstelt. Ik denk (maar dat kan Hans corrigeren) dat het naar de familie toesturen een noodgreep was, in de zin van: als je dan al altijd naar je moeder toe gaat, ga dan nu ook maar. En eigenlijk wellicht in de hoop dat het tot haar door zou dringen dat ze niet altijd naar haar moeder moet lopen, maar dat haar verantwoordelijkheid en primaire relatie bij Hans ligt: als ze iets wil bespreken, dat ze dat dan op de eerste plaats met hem zou moeten doen.
Die hoop is ijdel gebleken. Ze komt niet los van haar familie en haar moeder. Ze maakt die keuze niet.
Ik denk dat ze weer bij Hans had kunnen wonen als ze teruggekomen was, als ze die keuze wél gemaakt had, als ze beseft had dat niet haar relatie met haar moeder, maar haar eigen gezin haar primaire verantwoordelijkheid zou zijn.
In die zin is ze niet het huis uitgezet, waarbij haar de toegang tot het huis zou zijn ontzegd., Dat heb ik in elk geval in alle berichten nog niet gelezen. Ze had nog een huis, ze kon nog terugkomen, ze kon daar nog wonen.
Je houdt ervan om haar als slachtoffer neer te zetten omdat zij haar eigen woning heeft opgegeven en verder niets geregeld heeft voor de relatie. Ik vind het dom (maar dat wil niet zeggen dat ik persé voor een huwelijk ben, alleen heb je dan de meeste dingen vanzelf al geregeld). Maar beiden waren ruim oud genoeg om dat te beseffen en te bespreken en te regelen. Zij ook.
Het is geen geluk dat ze door haar familie wordt opgevangen, het is een drama dat ze niet los kan komen van haar familie, een drama voor haarzelf, voor haar kinderen en voor Hans (en elke andere relatie).
Ze kreeg een keuze voorgelegd: als je zo aan je familie blijft hangen, ga daar dan maar naartoe. Dat is een keuze, want ze had ervoor kunnen kiezen om niet voor haar familie te gaan, maar voor haar eigen gezin. Dat heeft ze niet gedaan. En ze neemt haar kinderen daarin mee.
De vraag of er anders een gespreksbasis was geweest is een theoretische vraag. Je kunt je leven maar één keer leven en je kunt het niet overdoen. Ik schat in dat ze niet rustig bij Hans in huis was gebleven om de echtscheiding te bespreken. Gesprekken over problemen in de relatie waren er al eerder geweest, zonder dat dat een vruchtbare basis voor een gezonde relatie opleverde. Ik schat in dat de situatie rond de kinderen dan wellicht wel anders was geweest, omdat de kinderen dan nog in het huis van Hans waren geweest. Dat zou op zich beter zijn geweest. Maar haar primaire ankerpunt ligt bij haar moeder, dus ik denk niet dat ze in staat zou zijn om het zelfstandig op een verstandige manier met Hans op een rijtje te zetten. OM haar eigen positie in de relatie en haar eigen probleem niet onder ogen te hoeven zien heeft ze het nodig 'slachtoffer' te zijn op een bijna dramatische manier (zonder huis, met twee kinderen, weggestuurd etc.) en heeft ze het nodig om van Hans een boeman te maken en alle schuld bij hem neer te leggen. Een andere optie is er wel, maar die keuze maakt ze tot op de dag van vandaag nog niet.
Maar misschien is het morgen anders en is het kwartje eindelijk gevallen. Ik hoop het. Voor haar, voor de kinderen en voor Hans.

Tsjor

Tsjor

Tsjor, ik schilder ex niet als slachtoffer af, maar ik probeer tegenwicht te bieden tegen de neiging van Hans om haar van alles de schuld te geven. Het kan niet waar zijn dat zij alles fout gedaan heeft en Hans niet. Verder zie ik het samenwonen (en het opgeven van haar woning) als een verantwoordelijkheid van BEIDE en dus niet alleen van haar. Hans heeft er voordeel van gehad dat zij bij hem is ingetrokken: zij heeft aan zijn woning/verbouwing meebetaald zonder recht op de woning te hebben/op te bouwen. Zij had ook in C kunnen blijven wonen (dat was vanuit haar gezien slimmer geweest), en dan hadden ze vanaf het begin af aan voor de zorg van de kinderen tussen A en C moeten pendelen (iets dat Hans nu wil verhinderen) en dan had Hans zijn eigen woning geheel zelf moeten financieren. Ik denk dat als Hans beter zijn aandeel ziet (en dat kan nog veel meer of anders zijn dan hier op het forum ter sprake komt), dat dat het overleg tussen hen beide ten goede zou komen. Als hij haar alleen maar verwijten blijft maken en blijft eisen zonder aan te bieden, als hij alleen maar haar "diagnosticeert" en zwijgt over zijn aandeel, dan denk ik dat het overleg steeds meer vastloopt. En dat is niet wat hij wil.

Dit is wat Hans schreef over het wegsturen van haar uit zijn huis: "Ik heb uiteindelijk de besissing genomen dat ze weg moest en ga dan maar inderdaad naar je ouders. Of ik daar nou goed aan heb gedaan weet ik nog steeds niet , maar ik vond dat zij altijd met onze problemen naar haar familie is gegaan, dus dan doe je dat nu ook maar als ze het daar altijd voor je oplossen."

Hij "heeft de beslissing genomen dat zij weg moest". Dat kon hij, want het was zijn huis. Of misschien ligt het juridisch toch anders als zij op zijn adres stond ingeschreven? Dat weet ik niet, ik ben geen jurist.

We hebben hier alleen maar de woorden van Hans. Jij houdt je er steeds mee bezig wat ex zou moeten doen, maar dat heeft geen zin want zij doet niet aan dit forum mee. En haar kant van het verhaal kennen wij niet.

Het enige wat we kunnen proberen is om Hans andere invalshoeken te geven, andere perspectieven, vanuit onze eigen ervaring, in reactie op zijn verhaal, zodat hij misschien anders tegen de zaak gaat aankijken, anders gaat handelen, en de boel in beweging komt. Meer kunnen we niet.

Tsjor: "OM haar eigen positie in de relatie en haar eigen probleem niet onder ogen te hoeven zien heeft ze het nodig \'slachtoffer\' te zijn op een bijna dramatische manier (zonder huis, met twee kinderen, weggestuurd etc.) en heeft ze het nodig om van Hans een boeman te maken en alle schuld bij hem neer te leggen."

Ik heb in Hans' woorden niet gezien dat zij zich als "slachtoffer" opstelt. Integendeel, zij wil haar eigen leven weer opbouwen in de plaats die haar het meeste kansen lijkt te bieden, haar oude woonplaats. En zij heeft gezorgd voor werk, inkomen en kinderopvang. Jij bent degene die haar ervan beticht dat zij een slachtofferpositie inneemt.

Tsjor je vult ontzettend veel voor ex in, maar je kent haar en haar verhaal niet. Ik zie dat er juist het tegenovergestelde gebeurt: Hans legt alle schuld bij haar neer en zet zichzelf hier neer als slachtoffer van haar. (En misschien doet zij hetzelfde hoor, kan best, zo gaat dat vaak bij ruzies...) Nogmaals, het heeft hier alleen zin om over Hans' aandeel te praten. En ik denk dat het productiever voor hem en de situatie is als hij niet alle schuld alleen bij haar legt maar zijn aandeel ook ter sprake brengt.

En daarvoor zie ik een opening: de twijfel van Hans of hij er goed aan gedaan heeft om te beslissen dat zij weg moest. Dat punt is in meerdere opzichten een keerpunt. Misschien kan het een opening bieden om het daar nog eens over te hebben.

Tragiek en als

Je blijft maar hameren op het huis en je doet net alsof het eigenaar zijn van een huis een juridische overweging is die op dat moment in iemands hoofd zit.
Er zit een als...dan...redenering in de uitspraak die je aanhaalt: 'maar ik vond dat zij altijd met onze problemen naar haar familie is gegaan, dus dan doe je dat nu ook maar als ze het daar altijd voor je oplossen." Met andere woorden: als je altijd al naar je familie gaat om problemen op te lossen, dan doe dat ook nu maar. Dat geeft een keuze, je kunt op dat moment ook bedenken: dat wil ik niet. Dan ga je niet naar je familie, dan blijf je.
Het is iets anders als de uitspraak: 'dit is mijn huis en ik wil je hier nooit meer zien'.
'Het kan niet waar zijn dat zij alles fout gedaan heeft en Hans niet.' En dus ga je zoeken naar wat Hans fout gedaan kan hebben. Terwijl het hier niet over schuld gaat, maar over tragiek. Over de tragiek van de partner van een vrouw die gewikkeld zit in een symbiotische relatie met haar moeder en daar op haar bijna 40ste niet los van kan komen, waarbij dat ten koste gaat van de opbouw van een eigen leven en een eigen gezin. Als je dat element niet meeneemt in het verhaal (die symbiotische relatie), dan kun je net de verkeerde kant in gaan. In het algemeen vind ik het normaal en gezond dat mensen een band houden met hun eigen ouders. Maar als die ouder een ongezonde relatie met je heeft ontwikkeld en je komt daar niet van los, dan is het een heel ander verhaal.
'En ik denk dat het productiever voor hem en de situatie is als hij niet alle schuld alleen bij haar legt maar zijn aandeel ook ter sprake brengt.' Ik denk dat het productiever is als je niet over schuld praat of denkt, maar de tragiek onder ogen wil zien.

Tsjor

Opening?

Tijdje stil geweest rond pappahans, maar heb zaken even laten bezinken. Vorige week een gesprek met mijn advocaat gehad en gisteren was er een gesprek tussen beide advocaten om elkaars standpunten voor te leggen.
Gisteren werd ik door mijn advocaat gebeld en ze staat in principe open voor de omgangsregeling die ik heb voorgesteld. ( 1 van de 5) Ze staat in principe open voor Ma. tot Do. av. bij mij. Volgende week is er een gesprek met beide advocaten en ons. De advocaten treden in principe op als toeschouwende mediator. Op zich prettig lijkt me. Alleen mijn advocaat vertelde mij, dat zij het in principe wil hebben over het vertrouwen terug winnen van elkaar. Wat haar betreft zou dat moeten gaan over mijn gedrag waar ze zich aan stoort en ik aan haar gedrag. Dat lijkt me prima , maar vreemd eraan vind ik, wat heeft het met een omgangsregeling te maken?. Wat is het doel van dit gesprek of wordt het een middel. Daar wist mijn advocaat nu ook niet direkt een antwoord op te geven. Bij mij komt er dan wel gelijk een gevoel op van : ik moet mijn gedrag wel op een dergelijke manier aanpassen wat haar goeddunkt, dan wil zij meewerken aan deze omgangsregeling.
Voor de rest heb ik vorige week een hele avond met een ex gepraat, zij heeft toch een heel andere blik op onze relatie ( ze kent ons beide) die mij enigszins hoop voor de toekomst gaf. Ze had het vooral over een bepaalde afhankelijkheid van mijn huidige ex, waardoor ze zich ongelukkig kan gaan voelen. Vb. Als ik niet doe wat zij verwacht , dan kan zij zich ongelukkig gaan voelen. ( zoiets, hoop dat het enigszins duidelijk is) . Dit had die ex ook heel erg sterk gehad binnen haar relatie.Ik heb er de hele volgende dag aan gedacht en mijn huidige ex ( al die exen) een sms gestuurd of ze misschien een gesprek met een ex van me zou willen hebben. Gevraagd om erover na te denken en niet gelijk nee zeggen. Ze heeft nog niet gereageerd. ( of ze is inderdaad aan het nadenken of ze reageert helemaal niet, kan ook nog)
Voor de rest( en valt er eigenlijk een beetje buiten, of niet) Ik begin steeds meer aanwijzingen te krijgen dat ze evt. al langer iets heeft met iemand.Kan dit uiteraard niet bewijzen , maar vermoedens zijn er.
Dit zou misschien ook kunnen verklaren dat ze er van de 1 op andere dag helemaal klaar mee was, zonder er ook maar nog 1 woord aan vuil te maken.

Geen slimme actie

Daar zou ik nou weer niet op zitten te wachten als ik jouw ex was dus dat vind ik persoonlijk niet zo'n slimme actie van je! Waarom zou ze uberhaupt de moeite nemen om naar een andere ex van jou te gaan zitten luisteren als ze niet eens in staat blijkt te zijn tot een normaal gesprek met jou? Ik zou er dus geen anderen bij gaan halen en het contact over de omgang van de kinderen beperken tussen jou, je ex en de mediators. Zeker gezien het feit dat ze nu toch enigszins welwillend lijkt te staan tegenover een omgangsregeling die jij naar voren gebracht hebt!? Ik zou niets gaan forceren op dit moment en al helemaal niet met een andere ex

En ja, of ze echt een ander heeft doet inderdaad niet ter zake. Jullie zijn uit elkaar en ze mag doen wat ze wil, dit heeft verder geen enkele invloed op een eventuele omgangsregeling.

Succes verder!

Twee benen

Tsja, je hebt twee benen nodig om te kunnen lopen, maar dan kan niet elk been een andere kant opgaan. Het lijtk alsof het hele proces nog opt wee gedachtes hinkt:
- enerzijds de omgangsregeling en dus een scheiding en dus einde van de relatie;
- anderzijds aspecten als 'vertrouwen terugwinnen in elkaar', 'een vorm van relatietherapie (wat ging er mis, hoe zit ik in elkaar etc.).

Helemaal in het begin heb ik ergens al aangegeven dat het heel erg belangrijk is om over het eerste punt duidelijk te zijn: de echtscheidingsmelding. Mijn advocaat zei: je kunt later altijd terug. En dat is ook zo. als je spijt krijgt van een echtscheiding is het gemakkelijker weer opnieuw te starten dan wanneer je druk bent met een relatie in stand houden die uiteindelijk toch mislukt.

Achteraf nakaarten over hoe het nou zo gekomen is is best een zinnige activiteit, leerzaam ook voor iedereen, maar het moet dan wel duidelijk zijn dat het achteraf is, dus dan is de pijnlijkste daad al gezet.

Als je anders besluit (we gaan ons nog inzetten voor elkaar) moet je dat weer niet laten vertroebelen met perikelen rond omgangsregeling, huis etc. Een relatie opbouwen door samen te gaan scheiden is niet de meest logische weg.

Besteed aan dit punt aandacht, want alle onduidelijkheid daarover gaat heel erg verwarrend en frustrerend werken.

Tsjor

Misschien wel de reactie

chris, ze heeft enige tijd zelf wel eens aangegeven met een ex van me te willen praten. Heb overigens goed en duidelijk contact met nagenoeg al mijn exen. Dat zal ook niet gaan over een omgangsregeling met de kinderen, dat lijkt me duidelijk. Ze stemt juist nu in met de door mij voorgestelde omgangsregeling, nadat ik haar dit gesprek had voorgesteld.

Dat dan weer wel

tsjor, helemaal mee eens met wat je zegt. Maar waarom moet dit dan met 2 mediators vraag ik me af. Ik heb dit overigens 2 maanden geleden al aan haar voorgesteld. Om eens goed de dingen uit te spreken, om daardoor een beter vertrouwen in de toekomst te hebben. Ik denk dat dit de richting van dat gesprek gaat worden.
Het lijkt me overigens niet de bedoeling dat zij de voorwaarden gaat bepalen hoe ik verder mijn leven lijdt en daar de omgangsregeling aan koppelt. Ik moet dit gaan doen , anders..... Ik kan ook niet van haar eisen dat zij anders met haar familie omgaat. Heb een beetje de indruk dat zij het die kant wil opsturen.
Of het kan zijn dat we het gevoel hebben bij een relatietherapeut te zitten, kan ook nog maar niet waarschijnlijk.
Maar dat het ergens op 2 gedachten hinkt het hele proces, dat gevoel heb ik dan weer wel.

Twee advocaten

Je hebt geen tw2ee mediators, maar twee advocaten. Het verschil is dat je een mediator pas kunt inschakelen als je het beiden eens bent over een aantal punten, bijvoorbeeld dat je gaat scheiden; dat je het voor allebei zo goed mogelijk wil regelen; dat je het voord e kinderen zo goed mogelijk wil regelen; dat je redelijk zult zijn in eniger mate; dat het niet om het verleden gaat, maar om de toekomst; en dat je praktische punten ook praktisch wil oplossen. Als je het daarover eens bent kun je samen één mediator inschakelen en kun je snel klaar zijn.
Op dit moment hebben jullie gewoon twee advocaten, die ieder voor zich op moet komen voor de eigen cliënt. Dat doen beiden wel door een bemiddelingsweg te zoeken en dat is verstandig. Als dat niet lukt zal elke advocaat de eigen cliënt advies geven over de te volgen weg.

Je schrijft: 'Om eens goed de dingen uit te spreken, om daardoor een beter vertrouwen in de toekomst te hebben.' Hoe ziet die toekomst er dan uit? Samen of gescheiden? Als je uit elkaar gaat moet je eigenlijk vooral vertrouwen hebben in de goede afspraken met elkaar, die niet zozeer gebaseerd zijn op goed vertrouwen in elkaar als wel op een stevige juridische basis. Als het daarna in goede vertrouwen samen kan gaan is dat makkelijker, maar na de scheiding moet je ook met elkaar door als dat vertrouwen er niet is.

Denk dus even goed na: wat is het doel van het gesprek, van terugkijken etc. Is dat relatietherapie en hopen dat jullie elkaar weer vinden? Of is dat: elkaar duidelijk maken dat het echt voorbij is? En hebben jullie allebei hetzelfde doel? Als jullie dat van elkaar niet helder hebben kan zo'n gesprek heel erg mis gaan.

Tsjor

Omgangsregeling is onvoorwaardelijk

'Het lijkt me overigens niet de bedoeling dat zij de voorwaarden gaat bepalen hoe ik verder mijn leven lijdt en daar de omgangsregeling aan koppelt.
Nee, dat is ook niet de bedoeling. Net zo min inderdaad als het de bedoeling is dat jij haar dingen gaat opleggen ten aanzien van haar omgang met de familie als voorwaarde dat de kinderen bij haar zijn.
Omngangsregeling is geen gunning, maar het vorm geven van het ouderschap na een scheiding. Als er geen ernstige obstakels aanwezig zijn is daar geen enkele voorwaarde aan verbonden die betrekking hebben op het gedrag van de ex-partners.

Tsjor

Ontploft

gisteren had ik een redelijk goed gevoel over het gesprek wat volgende week gaat plaatsvinden om nader tot elkaar te komen. Tot vandaag 16.00 uue een angetekend stuk van de rechtbank. Ze eist de hoofdverblijfplaats op , die ze zichzelf ook nu al toeeigent. "hoofdverblijfplaats is op dit moment bij de moeder". Kan dit zomaar. Ze zit 55 km hier vandaan, de kinderen zijn 50/50 verdeeld op dit moment.
Ze eist omgangsregeling van eens per 2 weken een weekend.
Misschien dat deze brief gekruist is. Vorige week hebben onze advocaten met elkaar gesproken en dus een gesprek voorgesteld om eruit te komen. Mijn advocaat heeft geen melding gekregen van haar advocaat dat er alsnog een verzxoekschrift ligt met hierboven gemelde.
Ben hier behoorlijk pissig over en opeens niet meer zo'n zin in dat gesprek. Ook in de brief van de rechtbank wordt er gesproken over mijn "excessieve blowgedrag". Hier is totaal geen sprake van. Rook af en toe wel eens een jointje, meer niet. Iemand die een drankje drinkt is ook geen alkoholist. Maar dit soort zaken komt ineens allemaal naar boven.
Wat moet ik ermee en heeft iemand tips. Probeer me rustig te houden , maar vanmiddag ontplofte ik zowat.

18 januari

Ik heb even terug gekeken, 18 januari is het gesprek tussent wee advocaten geweest, waarin de afspraak is gemaakt dat er een gezamenlijk gesprek zou komen. Vandaag is het 21 januari, die brief zal gisteren op de bus zijn gedaan.
Ik denk dat jouw advocaat 'not amused' zal zijn, om het zacht uit te drukken.
Je hebt een paar sterke punten:
- hoofdverblijfplaats, ze heeft nog geen verblijfplaats, hoofdverblijfplaats is nog bij jou, verdeling is feitelijk 50/50, met de afspraak dat een verdeling van vier dagen bij jou bespreekbaar is;
- jij bent bereid tot een gesprek;
- jouw advocaat weet van de toezeggingen die gedaan zijn met betrekking tot een gesprek en een bepaalde zorgverdeling;

Ik snap eerlijk gezegd niet goed dat haar advocaat hieraan meegewerkt heeft, in twee dagen zo'n andere insteek, buiten tde afspraken om.

Maar goed, dat is haar advocaat, jouw advocaat zal nu aan de slag moeten en een verweerschrift moeten schrijven. Je hebt alle ingrediënten al aangeleverd. Goede advocaten zijn heel erg goed in het verzamelen van gegevens en op een rijtje zetten tot een sluitende conclusie.

Balen dat het nu zaterdag is. In elk geval maandag je advocaat bellen en een gesprek, voordat er een gezamenlijk gesprek plaats zal vinden.

Met modder gooien kan altijd, zwak bod, maar ja, mensen laten rond een scheiding niet hun beste zijde zien.

Stop trouwens helemaal met blowen. Als je straks de verantwoordelijkheid voor twee kinderen vier dagen per week op je wil nemen heb je je handen en je hoofd heel hard nodig. Ga morgen naar de boekhandel en koop Yoram Stein, stoppen met blowen. Heb je dit weekend in elk geval even iets anders aan je hoofd. En klus je huis af. Maandag kun je pas weer verder.

Tsjor

Temet?

Kun jij uitleggen hoe dat werkt met zo'n advocaat die in twee dagen tijd aan iets heel anders meewerkt? En hoe dt werkt in de onderlinge verhouding?

Tsjor

Tsjor

Hans schrijft dat hij papieren van de rechtbank heeft gekregen. Dus zoals ik het begrijp heeft zijn ex al veel eerder een verzoekschrift procedure gestart en komen de papieren nu terug van de rechtbank. Dat er in de tussentijd gesproken wordt is alleen maar goed.
Hans, dit wil ik je ook echt op het hart drukken. Blijf in gesprek, tot de uitspraak mag je er onderling nog uitkomen en zal de rechter daar (bijna altijd dan) in meegaan. De punten uit de rechtbank papieren komen ook precies overeen met haar standpunt enige tijd geleden. Niet in paniek schieten nu, vooral blijven praten. Overigens telt ook tijdens echtscheidingszaken: "wie stelt moet bewijzen." Zowel voor de hoofdverblijfplaats, als voor je 'excessieve blow gedrag'.

Via sms

welke onderlinge verhoudingen bedoel je tsjor? die van ex en advocaat of tussen mij en ex. Tussen mij en ex voelt het alsof zij compleet haar eigen plan trekt. Heb het gevoel dat ze op het aanbod, te gaan praten , om eruit te komen, is ingegeven om het te gebruiken in een evt. rechtszaak. Via sms heeft ze laten weten dat alles via haar advocaat loopt al ik iets wil weten. Ze houdt het op een kruising van informatie. Maar ze behoort toch wel te weten dat een verzoekschrift gewoon doorloopt , maar wil wel een gesprek aangaan. Dat vind ik prettig, maar wel met de idee dat je er eerst zelf uitkomt en dat dan laten vastleggen. Dit gaat toch net andersom volgens mij.
Dus de onderlinge verhoudingen zullen er op deze manier niet beter op worden.

Hans

De tijd die je nu nog hebt om er samen uit te komen is redelijk lang. De precieze termijnen heb ik zo niet paraat, maar tijd genoeg om een paar keer te praten in ieder geval.
Maak met je advocaat een verweerschrift en probeer er ondertussen alsnog samen uit te komen. Het zijn twee verschillende paden die je best tegelijk kan laten lopen. Zie het ook apart van elkaar. De gesprekken waarbij je probeert werkelijk met elkaar tot een oplossing te komen. En het verweerschrift, waarin je simpelweg stelt hoe jij het wil zien.

Onbekend

Oké, daar had ik overheen gelezen. Ik snap het gewoon ook niet zo goed hoe dat dan gaat. Je start een verzoekschrift procedure, ik neem aan dat de advocaat daarbij betrokken is (?), en ondertussen organiseren de twee advocaten een gesprek om eruit te komen. Mag je dan niet op de hoogte gesteld worden dat er al een verzoekschrift is ingediend? En van de inhoud van dat verzoekschrift?
Of is het inderdaad wat Hans al vermoedde: ik wil de kinderen en als jij je nou netjes gedraagt dan kan het zijn dat ik je omgang gun? En zijn die gesprekken dan alleen maar voor Hans om te bewijzen dat hij zich naar goed bevinden van zijn ex goed gedraagt?

Tsjor

Even kort

Ik bedoelde de onderlingen verhouding tussen de advocaten. De gevolgen voor de onderlinge verhouding tussen jullie kan ik wel een beetje raden. Tsjor

Een prettig gesprek

mirage,

Zoveel tijd is er niet eens meer. 10 feb. is de zitting. Dus nog geen 3 weken. Gisteren geprobeerd mijn advocaat te bereiken, is niet gelukt. Zal haar maandag spreken. Ben benieuwd hoe zij hier op reageert. Ik zat er namelijk bij toen zij haar advocaat( van mijn ex) heeft gebeld voor een afspraak. daarin zei ze dat het haar beter leek om toch eerst met elkaar te praten voordat er een verzoekschrift zou worden ingediend. Omdat zij dan inderdaad een verweerschrift moet schrijven. Daar stemde haar advocaat in dat tel. gesprek volledig mee in. Toen had hij dat verzoekschrift al ingediend want dat is 11 jan. binnengekomen. Hij heeft dus die info gewoon achtergehouden. Met deze wetenschap zal het een "prettig "gesprek worden.

Kan dat?

Een verzoekschrift procedure stop zetten of opschorten omdat er gewerkt wordt aan een gezamenlijk verzoekschrift?

Tsjor

Voorlopige voorzieningen?

Hans, volgens mij gaat het hier om voorlopige voorzieningen. Kan dat kloppen? De verweer termijn in echtscheidingszaken is in beginsel 6 weken namelijk. Daarnaast kan je ook nog om uitstel verzoeken. Bovendien kan je een zelfstandig verzoek doen, zolang deze betrekking heeft op de zaak. Voor voorlopige voorzieningen gelden anderen termijnen. Dat vind namelijk plaats binnen 3 weken vanaf de aanvraag.

Mijn ervaring met voorlopige voorzieningen is dat de rechter vooral de boel wil laten zoals het nu is, mits het maar enigszins loopt. Richt je daarop. Dat het nu goed loopt met de kinderen, dat jullie in gesprek zijn om er samen uit te komen en dat het nu niet in het beste belang van de kinderen is veranderingen aan te brengen.

Tsjor, beide

Best redelijk

mirage, het gaat "verzoekschrift tot vaststelling hoofdverblijf en omgangsregeling". haar advocaat stelt ook in dit verzoekschrift , : "de kinderen heebben hun hoofdverblijf bij verzoekster" ( kindren staan bij vader nog wel ingeschreven). Dit is al niet waar, de regeling zoals die nu is. Wo.kdv. tot Za.mi bij vader. za.mi tot wo. kdv . Dat is dus bijna 50/50.

Verder stelt haar advocaat," Verzoekster is echter van mening dat het concept ouderschapsplan alleszins redelijk is waarbij het belang van de kinderen voorop staat". Dat is dus 1 weekend /2 weken. Nou best redelijk ja, wat zeur ik eigenlijk.En op zo.16.00 uur terugbrengen. ( in dit geval nog 55 km ver)

Dan moeten we dus dinsdag een gesprek aangaan , met de wetenschap dat ik hiervan en mijn advocaat niet op de hoogte waren. ( dat dus was ingediend)

Hans

Het lijkt erop dat ex op twee verschillende paden bewandelt. Aan de ene kant in gesprek gaan met jou en aan de andere kant alles juridisch alvast dichttimmeren voor het geval dat de uitkomst van de gesprekken haar niet kunnen bekoren.

Dat kun jij natuurlijk ook doen. Laat je advocaat een pittig verweerschrift maken en probeer in de tussentijd toch in gesprek te blijven met haar. Wie weet haal je op die manier toch de scherpe kantjes eraf, zonder dat je juridisch je rechten verspeelt.

En zeg haar vooral ook dat je haar verzoekschrift hebt ontvangen en dat je advocaat bezig is met een verweer. En dat je vooral hoopt dat het in het belang van jullie kinderen niet zo ver hoeft te komen en dat jullie er samen uitgaan komen.

Dit is gewoon een juridisch steekspel. Speel het spelletje mee, en probeer dit te doen zonder dat het je onder de huid kruipt.

Ik snap dat makkelijker gezegd dan gedaan is, als het je kinderen betreft...

'echter'

'Verzoekster is echter van mening dat het concept ouderschapsplan alleszins redelijk is waarbij het belang van de kinderen voorop staat"'.
Tsja, het is een ouderschapsplan dat ze zelf in haar eente bedacht heeft, dus ze zal wel van zichzelf vinden dat ze dat goed heeft gedaan. Het woordje 'echter' suggereert dat daarvoor jouw reactie beschreven is, waarin het ouderschapsplan wordt afgewezen. Klopt dat?

Er zijn inderdaad twee wegen te gaan: de juridische (verweerschrift, maar ook eigen voorstel naar voren brengen); en het gesprek. Eventueel kun je nog met je advocaat bespreken of de procedure wordt gestopt, omdat er gewerkt wordt aan een gezamenlijk verzoekschrift. Ik weet niet of dat kan, maar het zou prettig zijn als het verzoekschrift (aantoonbaar en zeker) van tafel is en er een open gesprek kan plaatsvinden. Alleen je moet het dan wel zeker weten, niet dat alles toch doorloopt.

Ondertussen vooral je concentreren op wat je zelf kunt aanpakken en in orde kunt maken. Ik noem dat in mijn hoofd altijd: de grond onder mijn voeten aanstampen. Dat wil zeggen: als alles om je heen je uit handen dreigt te glippen en je het ergste vreest, zonder dat je direct iets kunt doen, dan die dingen opzoeken waar je zelf wel aan wat kunt doen (en die je al lang had willen doen) en daarmee aan de slag gaan.

Tsjor

Vandaag is het gesprek geweest tussen mijn ex en de advocaten. ( 2,5 uur) Heb ik er een goed gevoel over? Mwah. Zij vind de bestaande regeling niet naar tevredenheid. Zij vindt dat ze de kinderen niet aan me kan toevertrouwen. Dit op basis van het verleden, waarin zij vindt de meeste zorg te hebben gedaan. Is wel iets meer, dat klopt. Dat van het excessieve blowen was vrij snel van tafel. Dat is niet het probleem. Zij heeft geen vertrouwen en wil daarom niet meewerken aan mijn voorstel Ma. t/m Do. Toch weer niet. Ik heb gezegd op termijn voor een co-ouderschap ( een vorm daarvan) te willen gaan. Op dit moment blijft ze erbij naar een andere stad te willen verhuizen.
In het gesprek was er volgens mijn advocaat erg moeilijk met haar te communiceren. Ze luistert niet, valt mij continue in de rede. Reageert erg emotioneel ( 3 x huilen) Uiteindelijk is er een voorlopige regeling opgesteld , om vandaar uit meer vertrouwen naar elkaar toe te krijgen. Als dat vertrouwen er is ( volgens haar) kunnen we praten over een uitbreiding. Je moet ergens beginnen is het uitgangspunt. Dat is nu do.kdv ophalen tot zo 16.00 uur ( zij haalt ze op) tussenliggende week do. ophalen ( gastouder valt dan weg) en dan haalt zij ze do 18.30 uur bij mij weer op. Dit omdat dat volgens haar de meeste rust voor de kinderen biedt. Ik vind dat weinig en vroeg het haar om te draaien. Niet mee akkoord natuurlijk . Deze regeling is tijdelijk en tegelijkertijd gaan we aan de gang met een mediator/psycholoog. daar ben ik wel blij mee, want er leeft bij haar zoveel frustratie/woede die er maar niet uitkomt. Mijn advocaat schrijft alsnog een verweerschrift.
Toch ben ik bang dat ik langzaamaan de kinderen kwijtraak als ze naar een andere stad gaat. Volgens mijn advocaat komt ze zo labiel over, dat zelfs dat nog niet eens zeker is. Haar advies was om zoveel als mogelijk met haar mee te buigen, waardoor ze meer vertrouwen krijgt. Ik heb de hele terugweg wel lopen janken in de auto. Mede doordat mijn advocaat ook wel duidelijk stelde"Hans, we leven nog steeds in een land waar de moeder bij voorbaat in het hele proces al met 3- 0 voorstaat.