U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Wat is goed voor de kinderen
hallo,
Ik ben 46 en mijn ex vriendin is 38. We hebben een relatie van 4 jaar. We kennen elkaar echter al 30 jaar omdat we vroeger elkaars buren waren. Na een half jaar relatie werd ze onverwacht zwanger ( kan ook gebeuren). Nadat de oudste ( jongetje) 1 jaar was, werd ze weer zwanger ( gepland). Inmiddels zijn ze 1 en 3. , twee jongetjes. In die 4 jaar hebben we vanaf de geboorte van de eerste een aantal malen een crisis gehad ( 2-3 keer) Zij had dan altijd het gevoel dat ik er niet voor haar was. Ondanks dat ik bij alle consulten aan verloskundige/ consultatiebureaus/ prikpostjes/gyneacologen ben meegeweest/ ook beide bevallingen uiteraard. Zij heeft nu nog steeds dat gevoel. Als we er over praten komt er eigenlijk niet meer uit dan wat vage aanwijzingen waar het in zit bij haar. Althans zo komt het bij mij over.
Tijdens al onze crisissen is zij altijd met onze problemen naar haar ouders getrokken. Soms omdat ik haar dan helemaal zat was , maar zij net zo vaak omdat ze rust nodig had. Na een aantal dagen kwam ze dan weer terug ( met kinderen) en eigenlijk ging het dan maar weer door en dacht en hoopte ze dat het dan weer beter zou gaan. Ik heb dat altijd als erg vervelend ervaren dat zij zo naar haar familie toetrok en alles daar besprak. Dit was volgens haar niet het geval. Nu blijkt dat het dus wel is geweest, dat ze alles met hen besprak.
Ik heb zelf voorgesteld ( jaar geleden) om naar een relatietherapeut te gaan. Daar heeft zij nooit het nut van ingezien en heb haar dus ook nooit zover gekregen. Zij heeft zelf voor onze relatie in therapie gezeten omdat er een nogal vreemde verhouding met haar moeder was. Vanaf haar jeugd heeft haar moeder haar als vriendin gezien en ook daaar zelfs huwelijksproblemen mee besproken. Ze is nogal depressief van aard, vind ik zelf.( mijn ex)
Ik heb ook gedacht aan PPD, als je diverse forums leest.
Ondanks dat het afgelopen half jaar redelijk goed ging met de relatie. ( deden meer dingen samen en met de kinderen,taken beter verdeeld, sex e.d.) heeft zij 3 maanden geleden van de een op de andere dag besloten ermee te stoppen. Ze wil zelfs niet eens meer praten / alleen over de kinderen. We zijn de afgelopen 3 maanden wel samen blijven wonen in mijn huis. In deze drie maanden heeft ze mij van s ochtends tot s avonds volledig genegeerd. Krijg te horen dat ze al 3 jaar ongelukkig is/ ik heb haar slecht behandeld/ ze is alleen voor de kinderen bij me gebleven/ ze verwijt me dat de tweede nogal klein is door de stress die ik bij haar heb veroorzaakt ( ze heeft de hele zwangerschap doorgerookt ) Ik heb 3 maanden op de bank geslapen en het leek of ze helemaal frigide werd.
De situatie werd voor mij steeds onhoudbaarder. Ik kan u vertellen dat het verschrikkelijk is als je de hele dag genegeerd wordt. Ik heb uiteindelijk de besissing genomen dat ze weg moest en ga dan maar inderdaad naar je ouders. Of ik daar nou goed aan heb gedaan weet ik nog steeds niet , maar ik vond dat zij altijd met onze problemen naar haar familie is gegaan, dus dan doe je dat nu ook maar als ze het daar altijd voor je oplossen.
Ik vind het ook verschrikkelijk voor de kinderen dat ze er nooit haar best voor heeft gedaan om de relatie op de rit te krijgen. Ze loopt gewoon weg voor de problemen of verwacht dat een ander het oplost.
Als ik haar daar op wijs , krijg ik als antwoord dat ik naar mezelf moet kijken en niet alles bij haar moet neerleggen. Ze geeft me echter van alles de schuld. Dit zegt ze letterlijk. "het ligt niet aan mij, maar allemaal aan jou.
Het probleem wordt zo gecompliceerd , omdat ze steeds naar haar familie gaat. De familie is belangrijker dan de vader van haar kinderen denk ik wel eens.
Nu komt natuurlijk het volgende probleem met de kinderen.
Ze wil zgn alles in goed overleg doen in het belang van de kinderen. Wat er tot nu toe gebeurt, is dat zij van alles voorstelt of al heeft geregeld en als ik een ander idee erover heb , te horen krijg dat ik niet meewerk.
Het begint er ten eerste mee, dat ze wil verhuizen naar haar oude woonplaats. Dan kan er dus al geen sprake meer zijn van een co-ouderschap. Als ik zeg dat het voor iedereen beter is dat ze in dezelfde plaats blijft wonen, zegt ze dat ze hier niets heeft en haar eigen plek weer wil hebben. Ik zie hier al geen belang voor de kinderen.
De kinderen zitten nu 2 dagen op een kinderdagverblijf hier in de buurt. Die wil ze daar weg hebben en op een kdv neerzetten tussen onze woonplaatsen in, waar ze ook werkt. ( op zich wel het beste) Maar ze wil nu de kinderen daar 3 dagen heenbrengen omdat ze ook 3 dagen werkt. Op dit KDV hebben ze alleen plek voor 2 dagen.
Nu heeft ze eigenlijk al het volgende geregeld.
Ma. naar KDV/ Di naar haar ouders/ Wo. naar KDV. Do. naar een gastouder/ en vrijdag naar pappa.
Ik vind dit echt onverantwoord om die twee kleintje op 4 plekken in 5 dagen neer te zetten.
Ik heb ouderlijk gezag, maar wat stelt dit voor als zij dit allemaal doet. Ze wil nergens over praten ( vooral om de relatie op de rit te krijgen, wat volgens mij niet onmogelijk is) Ik denk zelf dat ze aan een depressie PPD lijdt of aan heeft geleden en mee is doorgelopen. Ze reageert soms heel verward , vijandig en ze probeert op een bijna obsessieve manier de kinderen naar zich toe te rekken.
Ze heeft sterk het gevoel dat de kinderen bij haar moeten zijn, omdat het bij haar beter is. Zeker bij die van 3 merk je dat hij dingen oppikt, maar gewoon niet snapt. Hij zit op een leeftijd waaraan je ook merkt, dat hij meer en meer naar pappa trekt. Het lijkt erop of ze dit niet kan hendelen. Bij de jongste van 1 is het lastig. Die wil ik ook graag zien, maar hij is nog erg klein. De oudtste is in principe 3 dagen bij mij/ 3 bij haar/ 3 bij mij/ 5 bij haar. Met de jongste gaat dit niet, maar dan krijg je weer dat de oudste zijn kleine broertje niet ziet.
Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Het liefst zou ik haar naar de huisarts krijgen( ook voorgesteld, dat wou ze dan wel doen, maar een dag later weer niet , alleen misschien om eens een hormoonspiegelmeting te doen. Ik krijg haar niet zo ver. Op dit moment zit zij natuurlijk bij haar familie en wordt daar alleen maar bevestigt in haar besluiten.
Ik wordt ondertussen ook volledig genegeerd door haar familie.
Control
tsjor,
"In die zin is het volgende geen argument voor een regeling: "Ik vind het van zo'n arrogantie dat ze stelt dat de kinderen de moeder nodig hebben omdat ze zo klein zijn. Toen ze nachtdiensten had, toen gold dit argument niet." Het gaat niet om wat geweest is, maar wat er komt.
Zij is van mening dat zij beter voor de kinderen zorgt, omdat ze zo klein zijn. De echte reden lijkt me een andere.
Dat van de haardracht en kleding begrijp ik ook niet waarom dit wordt opgenomen in een ouderschapsplan. Controle wellicht??
Suggesties
Jouw voorstel om de kinderen 4 dagen bij je te hebben is teveel gevraagd, aangezien je tot nu toe altijd maar 2 dagen voor je kinderen hebt gezorgd. Dan is het natuurlijk te gek als jij ineens de kinderen de meeste tijd bij je hebt. Ik snap dat je ex daar niet mee wil instemmen.
Je argument dat ex het lekker rustig heeft als jij doordeweeks de kinderen van het kdv haalt doet niet ter zake. Wie zegt dat je ex het rustig wil hebben? Daar gaat het helemaal niet om, ze wil de kinderen vaak bij zich hebben. Bovendien werkt zij op het kdv en is het dus een kleine moeite om haar kinderen mee naar haar werk te nemen.
Als dinsdag je zorgdag is, zou ik voorstellen om de kinderen maandagavond van het kdv te halen en woensdagochtend naar het kdv te brengen. En dan het weekend om en om, van vrijdag einde middag tot zondag einde middag. In de week dat je ze niet in het weekend hebt, zou je nog een extra doordeweekse avond kunnen afspreken.
Ik ben het wel met je ex eens dat de kinderen erg jong zijn en hun moeder veel nodig hebben. Zo is het tot nu toe ook altijd geweest. Voor de jongste kan je daarom overwegen een overgangsperiode in te stellen, waarbij hij in het begin nog wat meer bij de moeder is.
Vwb de hoofdverblijfplaats zou ik ervoor gaan om beide 1 kind in te schrijven, vanwege de alleenstaande ouderkortingen. Dat gaat om behoorlijk wat geld. Met het oog op de toekomst en de school van de kinderen, moet je ex wel in de buurt blijven wonen. Of in de buurt blijven werken, zodat ze de kinderen voor haar werk naar school kan brengen. De school is dan dus in jouw woonplaats. Je kan ook afspreken dat jullie de regeling herzien als de kinderen naar school gaan, zodat het voor iedereen het best in te passen is.
Nog een tip: ga het nu niet over jullie relatie hebben, ze wil niet meer met je verder. Concentreer je op de omgangsregeling, dat is nu het belangrijkst. Haardracht en kleren kunnen best aan de orde komen in het ouderschapsplan, maar dat is van later zorg.
Ouderschapsplan
Haardracht en kleding zijn vaste punten in een standaard ouderschapsplan. Waarschijnlijk heeft ze er één gekregen van haar advocaat om samen verder te kunnen overleggen.
Nog even voor mijn beeldvorming.Wat is de afstand tussen A en B? Volgens mij heb je dat nog niet verteld? Het lijkt mij niet onredelijk te eisen dat ze niet verder dan X kilometer van de huidige woonplaatst (A dus) gaat wonen. Als B een enigszins dichtbij ligt zou je die afstand als straal aan kunnen houden.
Itt. sommige mede forummers denk ik dat de rechter geneigd is op jou hand te zijn. Je biedt een stabiele omgeving waar de kinderen al gewend zijn. Verder is mijn ervaring dat rechters het vooral belangrijk vinden de situatie niet al te veel te veranderen. Maar dat is ook heel erg afhankelijk van welke rechter je treft. Tegenwoordig is het gezamenlijk ouderschap erg in trekt, waarbij je zonder pardon de helft van de week krijgt.
Als ik in jouw schoenen stond zou ik zelf ook een ouderschapsplan invullen. Gewoon om te kijken welke punten daarbij belangrijk zijn. Maak zelf een plan wat in jouw ogen het beste zou zijn voor de kinderen. Bijvoorbeeld elke week bij jou, vanaf zaterdagavond/zondagochtend tot woensdag middag. De woonplaats of maximale afstand tussen beide ouders vastleggen en wat me vooral belangrijk lijkt, zorg dat je inspraak houdt! Schoolkeuze, sportclubs, buitenschoolse activiteiten, belangrijke beslissingen. Allemaal met toestemming van beide ouders. (In overleg noem je dat in het ouderschapsplan.)
Dat ze wat bezwaar heeft om de jongste ook meteen met zoiets mee te laten draaien kan ik me wel voorstellen. Wij hebben dat hier opgelost door voor de jongste een apart opbouwend schema te maken. Vanaf zijn eerste verjaardag ging hij één nachtje in de week naar zijn vader. Als hij twee wordt gaat hij net zo vaak als de anderen.
Probeer vooral te achterhalen wat haar bezwaren zijn, rationeel en irrationeel. En reageer daar rustig op. Kijk hoe je haar daarmee tegemoet kan komen. Zij is waarschijnlijk net zo goed bang om de controle te verliezen als jij dat bent. Als je die angel eruit kan halen door je nu van je beste kant te laten zien, heb je een goede basis voor het gezamenlijk ouderschap.
Tenslotte wil ik je nog meegeven dat de meeste moeders na verloop van tijd wel bijdraaien. Ik zie het vaak in mijn omgeving gebeuren. Eerst willen ze de kinderen full-time bij zich hebben, de rechter wijst de kinderen toch een bepaalde tijd ook aan vader toe en als het eenmaal draait allemaal merkt moeder dat het toch ook wel fijn is wat vrije tijd te hebben, of tijd om te werken. Zeker als kinderen wat ouder worden.
Zolang jij als ouder niet ter discussie staat, komt dat meestal wel goed. Als ze echt twijfels heeft of jij de kinderen wel goed behandeld, zal het lastiger worden. Hoe denkt ze eigenlijk over jou als vader?
Val van mijn stoel
Sorrie maar ik val letterlijk van mijn stoel als ik lees dat ze haardracht en kleding in een ouderschapsplan wil regelen. Vind dat echt te belachelijk voor woorden. Ik vind dat zoiets kinderachitgs, dat ze op die manier controle wil houden. In ons voorbeeld oudersschapsplan staat dat helemaal niet. Kom op zou ik tegen haar willen zeggen, wordt volwassen, zoiets doe je niet.
Muizemeis
Eh, muizemeis
die dingen staan in het standaard ouderschapsplan dat advocaten hanteren. Dus dan ga je dat ook bespreken. tot je besluit dat het onzin is.
Het ouderschapsplan van nu is wat gedetailleerder dan het standaard convenant van vroeger.
Hier wel
Wij hebben wel zoiets in het ouderschapsplan staan. Een lijstje met voorbeelden, omdat ik, als meest verzorgende ouder, daar over ga. Ik heb geen zin in contante discussies over de lengte van het haar enzo. Achteraf maar goed ook, ex wilde nl. het haar van zoonlief helemaal eraf halen. Kaal dus. Totaal niet mijn smaak en zoonlief is te klein om daar echt een beslissing over te nemen.
Niet handig om dit nu te bespreken..
Maar wel logisch dat het in een ouderschapsplan komt... je wilt niet weten hoe vaak daar ruzies over ontstaan.
(niet dat je dat altijd oplost door een plan, maar als je aan hebt gegeven wie er verantwoordelijk is van de ouders scheelt dat soms al).
Over kleding kunnen de gekste ruzies ontstaan, bijvoorbeeld:
- vader is boos dat moeder geen/de verkeerde/ oude /te koude/ te warme kleding meegeeft als de kinderen bij hem zijn.
- moeder is boos dat vader eist dat er kleding meegegeven wordt (terwijl zij vindt dat hij die zelf moet kopen voor de tijd dat de kinderen daar zijn).
- moeder is boos omdat kinderen de meegegeven kleding niet mogen dragen.
- kinderen moeten zich bij binnenkomst bij de ene ouder zo ongeveer op de mat omkleden in kleding van de andere ouder, en bij terugkeer even zo.
- meegegeven kleding komt kapot/vies/niet terug.
Voor haren is hierboven al een aantal voorbeelden gegeven. En hier geld ook mijn advies: vind je het echt belangrijk? Zo niet, laat je ex het dan gewoon bepalen. Uiteindelijk kun je als ze bij jou zijn toch zelf bepalen wat je ze aantrekt. En wat de stijl van het haar betreft: voor je het weet zijn je kinderen zo oud dat ze zelf wel kiezen hoe hun haar geknipt wordt. Deze punten zijn de strijd gewoon niet waard.
Inderdaad
Niet handig om het nu te bespreken en het hoeft ook niet in een ouderschapsplan: 'Op grond van de wet moeten in het ouderschapsplan in ieder geval afspraken worden opgenomen over de wijze waarop de zorg- en opvoedingstaken worden verdeeld (zorgregeling), de wijze waarop ouders informatie over hun kinderen uitwisselen en elkaar raadplegen over gewichtige aangelegenheden en over kosten van verzorging en opvoeding van de kinderen.'
Het gaat dus om verdeling, informatie, raadpleging bij gewichtige aangelegenheden en de kosten van verzorging.
Als kindje dan een keer met een kort koppetje thuis komt is dat jammer, maar die pijn zul je dan als ouder moeten dragen. Het haar wordt vanzelf weer langer. En kinderen hebben vlug genoeg een eigen mening over kleren en haardracht.
Mij lijkt dat het standaardplan inmiddels aardig is uitgebreid ten opzichte van de oorspronkelijke bedoeling. Wellicht zijn alle punten waarover ooit eens conflicten zijn ontstaan erin opgenomen, of is het simpelweg voor advocaten en mediators aantrekkelijk om het zo uitgebreid te doen. Kost meer tijd, uurtje factuurtje
Op de site van de raad voor rechtsbijstand staat een online pakket. Ik krijg het helaas niet gedownload (computerprobleem). De praktische wijzer voor het echtscheidingsconvenant ziet er goed uit, omdat daarin vooral aandacht wordt besteed aan de echtscheidingsmelding. Dat is een belangrijk punt. Het gaat er niet om dat mensen uitgebreid gaan praten over hun relatie, wel dat ze beseffen dat de relatie voorbij is.
Ik hoop dat je een advocaat treft die aangesloten is bij de VAF, die de kern van de zaak weet te bewaren en die de wet kent, zodat overbodige uitstapjes je bespaart blijven.
Hoe lang is zo'n ouderschapsplan geldig? Moet je voor een kind van 1 dan al de haardracht met 12, 16 jaar regelen?
Gelukkig ben ik gescheiden voor het ouderschapsplan. en ik word steeds blijer met mijn zeer deskundige en nuchtere advocaat/mediator van de VAF. Helaas is die niet meer werkzaam als advoaat voor zover ik het heb kunnen zien.
Tsjor
Roosje katoen
Het overstappen van een 3/4 verdeling naar een 4/3-verdeling is niet zo'n grote overgang. Bovendien vergeet je de beginvraag. Daar ging het erom dat vriendin een lappendeken van verzorgers had bedacht met opa en oma, KDV en een vreemde opvangouder.
'Je argument dat ex het lekker rustig heeft als jij doordeweeks de kinderen van het kdv haalt doet niet ter zake. Wie zegt dat je ex het rustig wil hebben?' Dat zou ze zelf gezegd hebben: ik wil graag rust. Zie eerdere berichten.
Wat betreft de hoofdverblijfplaats zou mijn belangrijkste reden zijn dat ik zou kiezen voor een stabiele plek.
En verder zou ik toch de strijd aangaan, maar niet uit boosheid, rancune of wat dan ook. Mijn belangrijkste reden daarvoor zou liggen in de problemen die vriendin zelf heeft aangegeven: haar symbiotische relatie met haar moeder war ze problemen mee heeft, maar blijkbaar ook niet los van kan komen (de oma die voor de kinderen gaat zorgen). Ik zou toch proberen de kinderen daar buiten te houden, vriendin de kans te geven haar eigen leven weer op te pakken en een aantal jaren later de situatie opnieuw bekijken.
En ik zou, als ik Hans was, serieus overwegen om mijn werkdagen van woensdag tot en met zaterdag te plannen, zodat de kinderen twee dagen bij jou zijn en twee dagen op een kinderdagverblijf.
Maar4 je moet vooral heel erg diep in je hart kijken naar je motieven. Rancune, boosheid etc. dat zijn geen goede leidraden. En vier dagen voor de kinderen zorgen vreet energie. Het zou fijn zijn als er iemand in je omgeving is die je daarbij steunt, al is het maar om een kopje koffie te drinken, bij rampen in te springen en praktische tips te geven. Als je er echt van overtuigd bent dat je de kinderen wat te bieden hebt, dat je er voor ze wil zijn en dat je je best voor ze gaat doen, dan denk ik dat je in elk geval een goed voorstel op tafel kunt leggen en zou ik me daar ook hard voor maken.
Tsjor
In die van ons stond het echt niet(gelukkig) vind dat zo onvolwassen. En we hebben hem pas vorige maand ingevuld, er stonden wel dingen in over uitgaan en wanneer je weer om tafel gaat zitten om het plan te bespreken. Die van ons zijn nog te jong om uit te gaan dus dat hebben wij eruit gehaald. En hoe wil je nu in een convenant aangeven wat de kinderen voor een kleding mogen dragen?????? Ik vind dat een beetje gek eerlijk gezegd.
Er zullen altijd dingen zijn waar je het niet mee eens bent als je kind bij de ander is, maar dat zal ongetwijfeld twee kanten op gaan. Ik zal ook straks dingen doen waar mijn ex het niet mee eens is. Het zij zo,
Muizemeis
Zonnetje
Dit gaat om jonge kinderen dus ik gok erop dat ze nog geen piercings of tattoos hebben ;)
Rose
Cqcq
Maar wat jij beschrijft is iets anders, dat gaat om een basis waar je het over eens moet zijn. Maar ik las het bericht dat je het soort kleding gaat beschrijven bv meisje mag geen rokjes dragen of juist wel etc etc.
In ons geval zal ik de kleding kopen omdat ex kleurenblind is, en dus echt heel veel kleuren/tinten niet kan zien. En ik ben wat handiger met speuren naar goedkope/2e handskleding. Ik verdeel dat dan over ons beiden en zorg dat beiden dus goeie setjes hebben liggen.
Bij ons is de oudste 9 en kiest deels zijn eigen kleding uit, vaak ook niet naar onze smaak, maar wel binnen onze grenzen. Hij heeft ook half lang haar omdat hij dat graag wil.
Muizemeis
Ja das de basis
Maar ook over de basis kunnen ouders het samen zeer oneens zijn. Helaas. Daarom mijn advies aan Hans: als ex hierover graag iets in het convenant wil: laat haar. Probeer daar boven te staan. Het is iets in de marge. Maar als dat het voor haar niet is.
(de voorbeelden die ik hierboven gaf heb ik of allemaal zelf meegemaakt, of uit de eerste hand gehoord, maar daar waar het basisvertrouwen ontbreekt, en dat is hier het geval gezien hoe Hans over ex spreekt, dan kan het opeens heel belangrijk worden wie wat beslist over kleding. Dan kan kleding opeens symbool worden voor: jij zorgt niet goed voor de kinderen want.... (vul maar in: kleding te oud, te koud, te warm, niet genoeg) en ik doe dat veel beter want ik koop wel.. ik heb wel dit en dat voor ze over. Dan is opeens een afspraak in het convenant bijvoorbeeld: we bepalen alletwee zelf wat ze dragen als ze respectievelijk bij mij of bij jou zijn en kopen dat ook zelf heel handig zijn.
Muizemeis
ik ben zelf gescheiden voor het hele ouderschapsplan verplicht was, en zelfs aan het convenant houden wij ons in wederzijdsgoedvinden niet eens.
Maar het is wel een soort verzekeringspolis voor als je het niet met elkaar eens bent.
Maar voor je zo ver bent zul je wel moeten bepalen wat echt belangrijk is. En elkaar het licht in de ogen gunnen, en niet nee zeggen omdat de ander ja zegt.
Maar een objectieve blik op je eigen scheidingsproces is tijdens dat proces vaak heel erg moeilijk zo niet onmogelijk zonder hulp van buiten af.
Geen joggingbroek
Maar is dat dan op te lossen in een voorafgemaakt ouderschapsplan? Dan kun je de hele C&A-collectie wel samen door gaan nemen. en die van over vijf jaar.
Als mensen ruzie willen maken, een ander ergens van willen beschuldigen, nooit goed vinden wat een ander doet etc. dan gebeurt dat toch. Ook al houd je je mond, ben je meegaand en coöperatief, geef je haar in alles haar zin. Als iemand ruzie wil krijg je het toch wel, daar helpt geen enkel convenant of niet-aanvalsverdrag tegen.
Tsjor
Ja dat snap ik wel, wij hebben ook een ouderschapsplan gemaakt, maar als dit soort dingen in een plan moet gaan regelen dan vind ik dat erg onvolwassen. Het is inderdaad de ander het licht in de ogen gunnen, en goed praten blijven, want er kan altijd iets zijn waar het wel de moeite van de ruzie over maken waard is. En als je ruzie moet gaan maken over kledingstijl of haardracht dan vind ik dat wel erg ver gaan.
En dan ben ik het helemaal met Tsjor eens dat er dan altijd wel iets is waar je het niet over eens kunt zijn.
Muizemeis
Ligt eraan
Volgens mij ligt het er maar helemaal aan hoe de verhoudingen onderling zijn. Wij hebben dus wel heel veel vastgelegd in het ouderschapsplan en daar ben ik heel erg blij mee. Mijn ex grijpt nog steeds om onbekende redenen werkelijk elke gelegenheid aan om een discussie te beginnen. Sinds ik hem een paar keer heb verwezen naar het ouderschapsplan is het een stuk rustiger.
Als het in overleg kan samen is het veel beter natuurlijk. Maar als dat er niet inzit, dan kan juist het vastleggen van de verdeling (ook van kleinere dingen) veel rust geven.
Vrouwen?
Even stappie terug,
In mijn voorstel aan haar, Ma. t/m Do. , waarvan ze dus Ma/wo/do op KDV zijn tot 16.00 uur 16.30 uur Zijn ze dus 3 nachten bij mij. Dat zijn er altijd 2 geweest ( voor de breuk) Daarbij had ik meestal vanaf 14.00 uur tot de volgende ochtend 11.00 uur de volledige zorg. Dit 3 jaar lang, totdat ze haar regelmatige baan kreeg bij het KDV. daarnaast deed zij de zorg als ik niet thuis was. Als ik wel thuis was deden we dat beiden.
Ook in mijn voorstel heeft ze nu Vr.Za.en Zo. de gehele dag met de kinderen.Het lijkt in dit voorstel misschien wel zo, dat de ik de kinderen het meest heb, maar netto is dat helemaal niet zo. Dus het argument dat ik nu van 2 dagen zorg 4 wil hebben is wel een beetje vertekend. Feitelijk heb ik nu 1 overnachting meer. Dat lijkt me niet zo'n onoverkomelijk probleem.
Daarnaast heb ik nu 5 tegenvoorstellen gedaan die allemaal niet worden aanvaard door ex. op een gegevn moiment moet ik ook voor mezelf ergens voor gaan staan en blijven staan. Haar eerste voorstel van 2,5 maand geleden. Do av. tot zo.ocht , week erop do.av. vrijd.mi. terug , is nu gereduceerd van do.av. tot zo.mi 16.00 uur ( bij haar brengen) eens in de twee weken.
Ze heeft in 2,5 maand geen centimeter ruimte gegeven, sterker nog, er minder van gemaakt.
In haar oorspronkelijke voorstel, was mijn bezwaar dat ik geen mogelijkheid heb om ze naar KDV( volgend jaar school) te brengen en te halen. Ik ben er eigenlijk van het begin af aan voor geweest om samen-ouder te zijn. Zij gaat nu echt de richting van 1-ouder op.
Ik krijg continue het verwijt , dat ik niet met haar meewerk. Is dat nu zo? als zij bij haar voorstel blijft ( en nog minder nu) en elk tegenvoorstel van mij afwijst. Het gaat er mij niet om dat ik de kinderen meer wil. Wel wil ik wekelijks contact van min.2dagen om een band te kunnen opbouwen en er voor ze te zijn.
Hoe werkt dit toch in godsnaam bij vrouwen???
Vrouwen
Dat is best bijzonder Hans, bij geen enkele vrouw werkt het hetzelfde 
.
Blijkbaar wil ze het simpelweg niet. Lastig om daar een gesprek mee te aan te gaan. Ik vroeg een paar postings terug hoe ze jou als vader vindt, weet je dat?
Verder heb ik eigenlijk alles al gezegd in diezelfde reactie. Ik voorzie hier een gang naar de rechter, terug naar de mediator en weer terug naar de rechter. Lastig hoor. Misschien kun je haar erop wijzen dat je slechts één keer een toevoeging kan krijgen, of voor mediaton, of voor een advocaat. En dat rechters op het moment eigenlijk altijd mediaton opleggen. Misschien dat het een goede reden is om toch nog eens samen te kijken naar mogelijke oplossingen.
Maar dat doe je zelf toch ook?
Van alleen wat zorgen over de snelle crèchewissel (namelijk voordat alle dagen beschikbaar waren) en een vanzelfsprekendheid dat de jongste meer bij je ex zou zijn ben je opgeschoven naar: alles moet blijven zoals het was (wonen en crèche/school in jouw woonplaats) en de kinderen moeten hier het meest verblijven.
Vind het niet echt vreemd dat ex dan ook gaat bewegen richting meer claimen van de kinderen. Aan jou om terug te bewegen denk ik, en een reele vraag neer te leggen vanaf jouw kant. Dus niet nu opeens vragen om het hoofdverblijf, maar wel om een ruime zorgregeling, waar je ze iedere week een aantal dagen ziet.
Dus de redenering is
als jij haar niet geeft wat zij wil heeft zij groot gelijk dat ze meer vraagt. En als zij jou niet geeft wat jij wil moet jij een stapje terug doen en minder vragen.
Hoofdverblijf is al bij Hans. Hij hoeft alleen maar een wijziging te weigeren.
Tsjor
Vaders
mirage, Ze vind dat ik erg goed ben met de kinderen. Heeft wel de neiging om dat bij te sturen. Het eerste jaar moest ik echt zoeken naar een rol als vader. Met de oudste van 3 doe je al veel dingen. Met die van 1 ( kan net een beetje stapjes doen) kun je nog niet zoveel. Toen ik 4 maanden geleden liet ontvallen aan mijn ex , dat ik nog niet zoveel kan met Roef( zo heet ie) omdat ie vooral slaapt/eet en poepies doet, wordt me nu verweten dat ik niks met hem heb!! Hoe ver kun je gaan.
Voor de rest durf ik mezelf wel een goede vader te noemen. Dat vind zij ook wel. Wat ze denk ik minder vindt, is dat ze alles meer samen wou doen. Dat wou ik ook altijd, maar ik liep er juist tegenaan dat zij de kinderen naar zich toe trok en dan met name naar haar familie en daar alles mee besprak ( met haar moeder vooral)
Dat je maar 1 x een toevoeging kan krijgen, wist ik niet. Dit is misschien wel een goede tip omdat zij een toevoeging heeft.
Hans
Voor haar is twee keer per week een nacht van huis waarschijnlijk heel wat anders dan de kinderen een hele dag bij jou alleen, laat staan een paar opeenvolgende dagen.
Het belangrijkste is om echt met elkaar in gesprek te komen. Je kan haar gedrag niet sturen, alleen die van jezelf. Probeer dus echt geïnteresseerd te zijn in haar motieven. Eerst luisteren, veel samenvatten om te laten merken dat je het begrijpt en later pas met voorstellen komen. Het klinkt wat hypocriet misschien, maar juist door haar nu een beetje tegemoet te komen kan je zoveel winnen voor de toekomst. Bijvoorbeeld dat ze wel in de buurt blijft wonen en jij een paar doordeweekse dagen krijgt.
Iets vergeten
wat ik eigenlijk nergens nog gezegd heb zie ik. Had ik naast de 2 nachten ( van 14.00 tot 11.00 uur de volgende ochtend) ook nog een pappadag. Dat was maandag en is nu vrijdag. Dat is nog steeds zo.
Mogelijkheden
Zou je er wat voor voelen om dat schema eerste te hanteren? Dus 2 x van 14.00 tot 11.00 en één keer per week een dag? Dat dan opbouwend naar een halve week in 1 of 1.5 jaar. Met als 'tegenprestatie' dat zij in A of B gaat wonen. En wat zou zij daarvan vinden? Richt je in ieder geval op de lange termijn.
Ik zeg maar wat hoor, er zijn duizend en één mogelijkheden te bedenken, je hoeft alleen maar de juiste te vinden . Hou ook al je voorstellen bij, die ga je straks nodig hebben bij de rechter.