Vrijetijdsbesteding kinderen

Het gaat om het welzijn van je kinderen
Dus ook dat ze vriendjes en vriendinnetjes kunnen blijven zien ongeacht waar ze zijn.

En ze zijn tieners wat ik begreep dus kan je toch gewoon en avondje weg?!

MOederdochter6

Vergeet niet dat sommige ouders een kind van 10 al een tiener noemen.

Dees; klopt idd

dees

"als" pa in de buurt was gaan wonen. "als"!
maar het is niet zo, pa woont niet in de buurt en het is nu eenmaal zo.
Met het woordje "als" kan je alle kanten op maar heb je niks aan.

Als ik mijn ex nooit had ontmoet had ik nooit hier gezeten.

Moederdochter6 en Eddeped

'Volgens mij gaat het erom dat de kinderen op dit moment liever in hun huis bij moeder zijn omdat ze de leeftijd bereikt hebben waardoor ze veel op pad zijn met vriendinnen en feestje hebben.'

Vader kan ook nu nog gewoon terug verhuizen naar de plek waar zijn kinderen wonen.

Eddeped

Punt is dat vader gewoon verantwoordelijkheid moet nemen. Ik kan me dus wel voorstellen dat als je van de 14 dagen in de week er 12 alleen voor je kinderen moet zorgen dat je dan wel erg gehecht bent aan die 2 dagen die je voor jezelf hebt in die 14 dagen. Er vanuit gaande dat de moeder ook nog werkt, zijn vrije dagen dus erg spaarzaan als echtpaar kun je de taken verdelen maar als alleenstaande dus niet, zeker als het weekend gewoon een drukke periode is met veel (sport)activiteiten waar je met je kinderen heen moet.

Als je als vader dan verder weg gaat wonen weet je dus dat je kinderen een leeftijd krijgen dat ze liever in de omgeving blijven waar ze hun activiteiten hebben. Dan kun je kiezen als vader: Ver weg blijven wonen en pendelen met je kinderen. Immers 25 kilometer rijdt je in een minuut of 20, of dichterbij gaan wonen zodat je je verantwoordelijkheid kunt nemen.

Re imogen

Dat schreef ik juist ook....

Dees

en soms zijn de omstandigheden zodanig dat je als vader weinig te kiezen heb. moeder is vaak de zorgende ouder en bepaalt het voor het grootste deel. iedere inmenging van vader wordt dan als persoonlijke aanval gezien. dan is het soms maar beter om wat afstand (letterlijk) te nemen.
Mijn ex heeft het probleem dat ik dat niet doe. wilt ook een regeling van om de 14 dagen een weekend bij mij, ik heb wat meer dagen maar toch roept ze dat ik mn verantwoording moet nemen en tegen anderen verteld ze dat ik mn verantwoording niet neem.
ik ben 1 wijk verder gaan wonen, volgens ex is die afstand te groot en 'n belemmering om mn dochter 1 dag meer bij mij te laten verblijven terwijl toen zij vertrok het geen belemmering was dat zij 1 wijk verderop ging wonen.
Ik bedoel maar, al die begrippen zijn maar betrekkelijk

Eddeped

'en soms zijn de omstandigheden zodanig dat je als vader weinig te kiezen heb'

Soms wel. Maar dat blijkt hier nergens uit. Het gaat hier niet om 1 wijk.

Imogen

Het gaat inderdaad niet om 1 wijk, dat is een voorbeeld vanuit mijn geval,. De ene keer is een wijk verder wonen geen enkel bezwaar en dan is ineens 1 wijk verder wonen wel een bezwaar. Verschil is/was WIE 1wijk verder was gaan wonen en WIE het de ene keer geen en de andere keer wel en probleem vind.
wat ik ermee wilde zeggen is het gaat om wie, wat, wanneer en waar iets gezegd wordt

tuurlijk Eddeped

'wat ik ermee wilde zeggen is het gaat om wie, wat, wanneer en waar iets gezegd wordt'

Dat is natuurlijk zo. Toch denk ik dat je ervoor moet waken om niet alles op je eigen situatie te projecteren. Dees, Moederdochter6 en de anderen zijn niet jouw ex en het zou best kunnen dat er een kern van waarheid in hun kant van het verhaal zit. Sommige (!!!) vaders zijn nou eenmaal meer bezig met hun nieuwe dinnetje dan met hun kinderen (net zo goed als dat sommige (!!!) moeder meer bezig zijn met zichzelf dan met de belangen van de kinderen). Dat doet niks af aan jouw gedoe met jouw ex.

Helemaal mee eens imogen

Dat houd dus ook in voor de dames dat iedere ex niet hetzelfde is als hun ex! En wat zien wij, dat deze dames herkennen wat de ander z'n ex doet en elkaar min of meer opstoken zonder de vraag te stellen of hier de werkelijkheid geweld wordt aangedaan.
Ik ben er van overtuigd dat er vele "ouders" zijn die de ex maar lastig vinden, zeker nadat ze er achter komen dat scheiden helemaal niks oplost.
En dat sommige vaders dan aandacht en tijd besteed aan een nieuw dinnetje wringt misschien meer bij moeders vanwege onvrede en jaloezie, en dat ga je als moeders natuurlijk niet verkondigen dus vader heeft geen tijd of aandacht voor kinderen klinkt dan beter!

Waarom toch 12-2

Ik heb alleen de laatste 15 postings gelezen, maar ik begrijp de verdeling 12-2 niet zo goed. Waarom zijn kinderen van sommige gescheiden ouders van de twee weken maar één weekend bij hun vader? Waarom niet elk weekend? Dan kunnen ze daar naar t sporten en is t geen probleem dat de ex-echtgenoten 25 km van elkaar wonen.

Renee

Bij veel sporten wordt doordeweeks getraind.
Dan is het wel degelijk lastig als ouders ver uit elkaar wonen.

Renee

Misschien omdat je als moeder ook vrije tijd met je kinderen wil hebben? Zou helemaal mooi zijn moeders alle school/werkdagen en vaders alleen naar vrije dagen /weekend..

Waarom niet elke weekend bij hun vader?

@ Renée. Omdat de andere ouder óók graag een vrij weekend met haar of zijn kinderen wil doorbrengen en omdat, in ons geval, de doordeweekse dagen meestal druk en lang zijn. Lekker uitslapen, relaxen en leuke dingen doen in het weekend. Bovendien wil mijn ex niet meer dan 12/2.

Oeps

Niet goed nagedacht. Er zijn natuurlijk niet alleen de wedstrijden, ook de doordeweekse trainingen.

renee

maar belangrijker dat je ook eens een weekend weg kan, of naar je familie die verweg woont omdat dat doordeweeks niet kan. Alle weekenden is een alleen de lusten en geen lasten regeling.

12/2

een 12/2 regeling is ook volkomen uit de tijd, snap niet dat dat nog geaccepteerd word. ik weet dat er vele motivaties voor zijn maar deeltijd kinderen bestaat gewoon niet.

eddeped

een 12/2 regeling hoeft niet te betekenen dat je geen band met je kinderen hebt en anders om natuurlijk. daar ben je als ouder zelf ook verantwoordelijk voor. ook de 12 ouder kan de kinderen aanmoedigen de bijzondere dingen, maar ook de gewone dingen te delen. even een appje voor de spreekbeurt of die moeilijke toets of een simpel goede morgen op z'n tijd doet wonderen.

Soms is het niet anders als 12/2, en soms is een ouder 9 maanden of langer niet beschikbaar.

noet

ik snap dat er SOMS uitzonderingen zijn, maar dat zijn de uitzonderingen.
ik snap het niet als ik lees dat een ex de 12/2 regeling wil en dat dan ook toegekend word, ik snap dat echt niet. ik snap niet dat er ouders zijn die een 12/2 regeling toepassen omdat dat het minste is wat er is enkel en alleen omdat ze de andere ouder niks gunnen, ik snap dat gewoon niet.

wat ik wel snap is dat er is een kind (of meer) en die heeft 2 ouders en die moeten er voor zorgen dat die kinderen opgroeien tot volwassenheid en zelfstandigheid.
Verhuizen? is gewoon een probleem als je kinderen heb.Eigenlijk gewoon geen optie. ik snap niet dat gescheiden ouders zo makkelijk denken te kunnen verhuizen, het is allemaal zo IK IK IK en IK!

Ik snap niet dat er niet gewoon gesteld wordt dat zorg 50/50 verdeelt dient te worden.
Waar je iemand mee kan treffen is met geld dus ontdekt iemand zich aan deze plicht, laat maar dokken. hindert de een de ander, laat maar dokken!
Alimentatie? toeslagen? storten op speciale rekening. en daar worden zaken als sport, kleding e.d. van betaald. is het op dan is het op!
ik snap niet waarom het zo moeilijk altijd moet gaan.

@ Eddeped

Soms valt er weinig te kiezen.
Sommige mensen zijn zo verliefd, willen zo graag een nieuwe start maken en willen vooral geen concessies qua werk doen. Voor mezelf ben ik wel blij dat het geen 50/50 is geworden maar 2/12 is een ander uiterste, kinderen zien hun vader zo weinig en kunnen weinig delen, ik had graag iets er tussen in gewild.
Dat verder weg verhuizen dat vind ik ook verschrikkelijk, dat sluit co-ouderschap snel uit en ook bij 2/12 kan die ouder minder makkelijk af en toe langskomen, naar school brengen/halen of bij het sporten langs gaan en zeker als de kinderen ouder worden zou het ideaal zijn als de kinderen zelf even naar de andere ouder kunnen fietsen of lopen. Mij ex beloofde dichtbij te blijven wonen maar ging heel snel toch verder weg wonen omdat zijn nieuwe vriendin niet wilde verhuizen. Zij had daar een goede reden voor: haar kinderen, maar ik vind dit wel zuur voor mijn (onze) kinderen.

Narcis

Zou je misschien bij mijn forum 'ex is verhuist, moet ik rijden' vertellen hoe jullie het rijden naar de andere ouder hebben verdeeld?

Toch is het voor

veel vaders zuur. Eerst ben je fulltime vader en dan 'mag' je de kinderen nog maar 2 van de 14 dagen zien. Vaak wordt je als vader dan ook nog eens zoveel mogelijk weggehouden van beslissingen voor je kind. Persoonlijk kan ik dat niet echt een goede en gezonde situatie vinden voor de kinderen en de vaders.
Natuurlijk zijn er mensen die hele goede redenen hebben voor een 12-2 regeling. Over het algemeen ben ik een groot voorstander van standaard 50-50. Afwijken kan, maar dan moet het goed onderbouwd worden.

Natuurlijk is het mogelijk om een band te onderhouden met een 12-2 regeling. Helaas wordt het wel een stuk lastiger, zeker omdat je juist die connectie met school mist. Vooral (helaas gebeurt dat regelmatig) als het ook nog eens schort aan de informatie voorziening naar de niet-verzorgende ouder toe. Dan heb ik het nog niet eens over de emotionele kant van de zaak dat je als vader maar moet accepteren dat een andere man jouw kinderen meer ziet dan jijzelf. Misschien wel een man die jij helemaal geen goed rolmodel vindt voor je kinderen. Helaas heb je het maar te slikken, daar de moeder alle macht in handen heeft. Vaak worden moeders daarin nog steeds gesteund door hulpverlening. De zin: "ze wonen nu bij hun moeder en daar moet u zich bij neerleggen" is veel uitgesproken tegen gefrustreerde vaders.
Indien een vader moeilijk met de emoties kan omgaan, worden die emoties redenen voor de moeder om de kinderen dan maar helemaal bij hun vader weg te houden. Het is nog steeds dat 25% van de kinderen na een scheiding na een jaar een van de ouders niet meer ziet.

Ik zou juist heel graag zien dat er een standaard regeling komt. Eentje die de kinderen voorop zet: 50-50.

@Noet: als de verzorgende ouder de kinderen zou aanmoedigen, zal dat al heel veel schelen. Helaas is de praktijk anders. Mensen blijven hangen in hun emoties van de scheiding. Als je in je boosheid over de andere ouder blijft hangen, dan wordt het heel moeilijk om je kinderen aan te moedigen dingen te delen met de andere ouder.

Paddington

ik denk dat wij het helemaal eens zijn met elkaar.

Bij ons was de basis ook 50/50 maar door de leeftijd (<1) en het werkschema van mijn ex hebben we toen besloten de zorgverdeling die we hadden door te laten lopen. En toen kwamen we op 60/40.

En juist idd de contacten met school, met vriendjes en vriendinnetjes (afgelopen vakantie heeft zijn vrouw een vriendinnetje in mijn woonplaats opgehaald en ook weer weggebracht voor een nachtje logeren), maken dat je een band hebt.
Maar idd het moet ook van beide ouders komen. Kinderen zijn redelijk gemakzuchtig en je zult ze moeten stimuleren om het contact zelf te gaan onderhouden als ze ouder worden.

Ik vind een stuk psychische begeleiding helemaal niet gek tijdens en na het scheidingsproces.

Gelukkig gaan veel scheidingen wel goed, al heb je er natuurlijk ook tussen waar de honden geen brood van lusten. Maar daar heb je weinig aan als je zelf in zo'n vechtscheiding zit.