Vrijetijdsbesteding kinderen

Imogen

Steeds?

Volgens mij wil jij helemaal niet lezen wat ik te zeggen heb, maar alleen maar jouw negatieve veronderstellingen hier uiten. En mij en mijn vriend als boosdoener wegzetten omdat ik niet genoeg medelijden uit richting de moeder van hun kinderen.
Als jij je daardoor beter voelt, vooral blijven doen, maar verwacht niet dat ik dan nog op je reageer als je toch al voor mij mijn antwoorden invult/verdraait.

imogen

Wat ik me nou al een tijdje afvraag: je zegt dat je het prima vind als de kinderen NIET komen. Maar hoe zou je reageren als de kinderen extra vaak WEL willen komen? Elk weekend? Doordeweeks elke avond? Zodat jij en je vriend nooit meer een moment samen hebben? Ik ben benieuwd of jullie dan ook zo ruimhartig reageren, of dat je dan iets beter snapt waar de moeder tegenaan loopt.

Wat ik mij afvraag imogen is hoe je dat opgelost zou hebben als je nog gewoon getrouwd geweest zou zijn?
Ik weet niet hoe het bij jou ging/gaat maar al snel nadat de kinderen waren geboren was het uit en over met te pas en te onpas overal in huis maar te kezen.
Uit eten of iets dergelijks? werden bijna zeldzaamheden.
Waarom moet dat dan ineens weer wel mogelijk zijn als er ineens een nieuwe partner in beeld is? het momentje samen op de bank! je hebt kinderen en jij komt gewoon op de tweede plaats! je heb je maar aan te passen aan hun aanwezigheid!. ineens word de aanwezigheid van kinderen "lastig" zo lijkt het wel.
ik vind het zo egoïstische gedachte het "ik wil ook wel eens een moment voor mijzelf" die gedachte, die onvrede was er waarschijnlijk ook al voor een scheiding en vaak een van de redenen voor een scheiding.
het ikke ikke ikke idee!

euh Eddeped

'Waarom moet dat dan ineens weer wel mogelijk zijn als er ineens een nieuwe partner in beeld is?'

Nergens staat dat die moeder een nieuwe relatie heeft, Eddeped. Wenda, die geen antwoord geeft op mijn vraag omdat ze weet dat ze fout zit, is de nieuwe relatie van vader. Moeder kan heel goed al jaren alleen zijn.

Narcis

Dank voor je bericht ik herken er veel in...begon bijna te denken dat ik echt een verschrikkelijk mens ben die het allemaal verkeerd ziet...al weet ik echt wel beter...

En kan net als jij echt beamen dat het echt pittig is in je eentje...

Nou, nou, Eddeped

...je drukt je nogal stellig uit... maar ik herken mij totaal niet jouw beeld van een alleentaande moeder met kinderen. En dat ben ik wel: drie puberkinderen en ik delen het huis, en ik werk 30 uur per week. De vader woont 140 km verderop, en kinderen gaan om de week het weekend naar hem toe.
Je schrijft: 'hoe zou het zijn opgelost als je nog getrouwd zou zijn geweest?
Nou, in een gedeeld huishouden doet de één de boodschappen, de ander kookt. De één houdt de tuin bij, de ander het huis. De één overhoort de kinderen, de ander brengt en haalt inderen op bij een sportclub. De één haalt in geval van onwel worden het kind van school, de ander organiseeert een kinderfeestje. De één doet de was, de ander strijkt. En zo kan ik wel doorgaan. Kortom: je deelt de taken! Een alleenstaande ouder doet het allemaal, jawel, alleen.
Is dit een klaagzang? Welnee! Ik geniet van mijn koters, we hebben een manier gevonden om het gezamelijk gezellig te hebben, kinderen zitten goed in hun vel, nemen vrienden en vriendinnen mee die mee eten of blijven slapen. We hebben het goed, echt.
Maar: dit kan alleen wanneer ik me in de tijd dat mijn kinderen bij mij zijn, mij alleen richt op gezin en werk; niets geen vriendinnenavondjes, bioscoopbezoek of ander vertier buitenshuis. Dat soort activiteiten bewaar ik, jazeker, wanneer de kinderen bij hun vader zijn. Zijn ze met hun vader mee, dan beleef ik mijn eerste egoïstische momentje, door iets te doen wat ik met de kinderen nooit zal doen: met het bord voor de tv eten: even een momentje voor mezelf, heerlijk!! Zo'n weekend zonder kinderen heb ik echt nodig om mezelf weer op te laden voor de twee weken die volgen. En vaak bestaat zo'n weekend ook nog uit zaken die met de komende 2 weken samenhangen: een was weg strijken, alvast boodschappen doen voor de komende week, zodat ik dat alvast niet meer hoef te doen. En ja, dit zijn ook de weekenden waarin mijn vriend en ik samen zijn, en waarin wij tijd hebben om wederzijdse zieke ouders te bezoeken etc.

Maar niet alleen als oplaadtijd voor mezelf vind ik het belangrijk dat de kinderen zoveel mogelijk in de afgesproken weekenden naar hun vader gaan: ze hebben namelijk een lieve en betrokken vader die van een afstand welliswaar contact wil blijven houden met zijn kinderen: aan deze wens wil ik ook van harte mee werken, ik vind het ook van groot belang dat vader en kinderen op elkaar betrokken blijven. Ons huwelijk heeft het niet gered, maar we zijn allebei uit op het zo goed mogelijk grootbrengen van de kinderen: daar is contact en verblijf met de vader een wezenlijk onderdeel van.

Dus ja: om deze redenen hecht ik waarde aan de weekenden die de kinderen bij hun vader zijn. Ik vind het mjn realiteit geen recht doen, wanneer dit wordt weggezet als 'egoïstisch'. In mijn beleving richt ik mijn leven volledig in op de behoeften van mijn kinderen. Omdat ik van mijn pubers hou en apetrots ben op hen!

nog iets..

Mijn verhaal hierboven is een reactie op hetgeen Eddeped schreef aan Imogen, maar ook een beetje gericht aan Wenda. Om een beeld te schetsen van een alleenstaande moeder die ook waarde hecht aan 'kindvrije weekenden'. Jouw situatie zal ongetwijfeld weer heel anders zijn, maar feit blijft dat constante zorg voor kinderen vaak een hele klus is, zeker in combinatie met werk, of dit nu 24 uur is of full time. Om dan zo negatief te doen over de moeder, dat raakt me dan, en voel ik me ongewild erg aangesproken. Maar goed, de negatieve toon zal wel z'n reden hebben...

nee gerber

ik heb het niet over taakverdeling ik heb het over friemelen op de bank met je partner. na een scheiding moeten kinderen ineens ook naar de ex partner want men heeft dan een nieuwe partner en wilt dan tijd alleen met deze partner om ongestoord te kunnen gaan friemelen ofzo, en laten we eerlijk zijn het is niet om de donna's duck collectie door te spitten. kinderen lopen dan ineens in de weg want men wilt dan tijd even voor zichzelf

Eddeped

'ik vind het zo egoïstische gedachte het "ik wil ook wel eens een moment voor mijzelf" die gedachte, die onvrede was er waarschijnlijk ook al voor een scheiding en vaak een van de redenen voor een scheiding.
het ikke ikke ikke idee!'

De moeder wil eens in de 14 dagen een of twee dagen wat tijd voor zichzelf. En haar noem je egoïstisch. De vader vindt het geen probleem als hij zijn kinderen regelmatig een maand (!) niet ziet, en voor hem neem je het op.

Ik kan jouw bijdragen echt niet meer serieus nemen.

imogen

ik vind het egoïstisch van moeder ten opzichte van haar kinderen! als die kinderen dan bij haar in huis willen zijn dan is dat nou eenmaal zo. en wat die ex verder wilt of doet daar gaat het helemaal niet om. het gaat er om dat kinderen gewoon liever op dat moment liever op deze locatie willen zijn, maar nee moeder heeft effe tijd voor zichzelf nodig!
Als die moeder nog gewoon getrouwd was geweest had ze die mogelijkheid ook niet gehad, had ze ook 24/7 kinderen in huis gehad dus niet zeuren als dat nu ook zo soms nog is.

Maar steeds meer moeders vinden dat ze tijd voor hunzelf moeten hebben want tja ze zorgen al 12 van de 14 dagen voor de kinderen.....

klaag klaag klaaaaaaaaaag
En die klaagbaken deden dat waarschijnlijk ook al voor de scheiding, vaak zijn ze gescheiden in de veronderstelling dat het dan anders wordt. Vaak hebben ze voorbeelden van vriendinnen die ook gescheiden zijn en die zijn nou toch zo gelukkig! (het buitenkantje).

Mijn mening is dat velen ontevreden waren en dat eigenlijk nog steeds zijn, de ex is lekker doorgegaan met het leventje en tja dat kan natuurlijk niet.

Eddeped

als die moeder nog getrouwd was had ze die mogelijkheid WEL, want dan had de vader voor de kinderen gezorgd.

Ook als ouders niet gescheiden zijn worden kinderen uitbesteed aan opa en oma en vrienden omdat de ouders een weekend (of langer) weg willen, zo gek is dat niet en ook al van alle tijden. Daar hebben de kinderen ook geen of weinig inspraak in.

Ik heb geen 2/12 regeling, maar de spaarzame tijd die ik heb zonder mijn kind vind ik wel heel belangrijk om ook eens niet MOEDER VAN te zijn, zonder dat ik aan het werk ben.

wat gek Eddeped

'ik vind het egoïstisch van moeder ten opzichte van haar kinderen!'

Die vader zorgt helemaal niet, en daar heb jij alle begrip voor. Je spoort niet.

Sorry Eddeped

Maar ook ik kan je echt niet volgen. Ik krijg nou niet de indruk dat jij veel ervaring hebt met zelf, in je eentje, voor langere tijd voor kinderen zorgen buiten schoolvakanties om? Gewoon elke dag de wekker, zorgen dat iedereen gewassen, gekleed, gevoed en verzorgt doet wat hii /zij moet voor school, sport, hobbies en sociaal leven? Hoe vaak heb je dat gedaan en voor hoeveel dagen dan op een rij?

Het is heerlijk om te mogen doen, een absoluut voorrecht maar wel een heel intensief voorrecht wat op verschillend vlakken echt wat van je vaagt.
En ja, als ik moest kiezen tussen full time alleen of helemaal niet zou ik natuurlijk gaan voor full time alleen. Geen twijfel mogelijk. Maar ook dat neemt niet weg dat het pittig kan zijn.

imogen

je blijft maar hameren over vader en dan zeg je dat ik niet spoor?
Ik heb het ook niet over vader omdat ik hier lees over een moeder, en waarom en hoe die vader is een ander verhaal.
We hebben het hier over een OUDER (zo dan?) die vind dat......... (en vul de rest maar in)

als ik zeg dat ik voor de scheiding vanaf de geboorte van mn oudste dochter zo'n 14 jaar geleden part time bent gaan werken en uiteindelijk huisman ben geworden, zegt dat dan genoeg voor je of wil je een hele opsomming van wat ik allemaal wel niet deed?

Ik krijg nou niet de indruk dat jij veel ervaring hebt met zelf, in je eentje, voor langere tijd voor kinderen zorgen buiten schoolvakanties om?

Bovenstaande zin komt van jouw, jouw beeld is dus dat ik zo'n vader ben die eens per jaar 2 a 3 weken kinderen heeft op een of andere camping. Waar in hemelsnaam kan jij herleiden dat je zoiets kan concluderen? of is het gepasseerd op eigen ervaringen?

waar blijft Ely?

ik vraag mij af waarom er nu niet meer gereageerd wordt?
je hebt een aanname, een beeld en uit dat. ik reageer daarop, stel daarbij een vraag en dan blijft het stil!
Wat voor aanname kunnen wij nu doen?