Vraag (niet-)nakoming echtscheidingsconvenant

Ja, bij mij en ex lopen de afspraken die we in het convenant hebben staan goed. Hij betaalt partneralimentatie, en wij hebben afgesproken dat wanneer ik meer ga verdienen de helft daarvan van de PA af gaat. Ik ben inmiddels 800 euro meer gaan verdienen en de PA is dus 400 euro minder geworden. Zo gaan we er allebei op vooruit. Ligt allemaal vast.

Ik heb altijd de financiën gedaan tijdens ons huwelijk, gelukkig, want ex kan niet zo goed met geld omgaan (houdt van luxe en dure spullen). Ik heb daardoor tijdens ons huwelijk een fikse spaarrekening opgebouwd én een aparte spaarrekening voor de studies van de kinderen.
Van de spaarrekening konden we alles rond de scheiding betalen en wat over was, werd verdeeld. De spaarrekening voor de kinderen bleef voor de kinderen.
Het huis is met winst verkocht en ik heb een goedkoper huis gekocht met een zeer betaalbare hypotheek. Ex heeft een appartement gekocht.

Ik heb juist altijd rekening gehouden met onvoorziene omstandigheden en daardoor hadden we geen schulden; ik ben ook weleens een tijdje werkloos geweest, maar dat was geen probleem. En ik heb altijd bijna alle financiële meevallers in de hypotheek gestoken destijds (erfenis e.d.), waardoor het 'oude' huis een mooie overwaarde had.

Ik hoop dat je idd binnen een jaar of 2 uit de schulden bent, Moederziel, het lijkt me echt een zwaard van Damocles dat boven je hoofd hangt. Erg stressvol allemaal...
Ik begrijp overigens niet dat jullie zo'n enorm duur huis hebben gekocht, terwijl je man zelfstandig ondernemer was zonder een degelijke arbeidsongeschiktheidsverzekering. Maar goed, da's nu mosterd na de maaltijd.

Waarom vraag je dat?

moederziel, waarom vraag je hier op dit forum naar ervaringen?
De situatie waar je in zit, met zulke bijzondere schulden en zo’n apart huis, is uniek. Dit nog helemaal los van het feit dat het tamelijk uniek is om in een scheidingsconvenant de voorwaarden voor het wegwerken van de zakelijke schulden vast te leggen. Normaal gesproken regel je een zakelijke scheiding apart. Hij heeft het bedrijf gehouden, hij zou de schulden dus ook over moeten nemen. Hij heeft een zakelijke schuld aan jou, hij had die aan jou moeten vergoeden, desnoods via verrekening van overige schulden.
Er is niets vergelijkbaar met jou en jouw situatie.

Het zakelijke

Moederziel, ik bedoel zeker vooral het zakelijke. daardoor zijn jullie nog zo aan elkaar gebonden dat elk dubbeltje een windhoos kan veroorzaken.
Op financieel gebied is bij ons de echtscheiding helemaal volgens afspraken rondgekomen. zoals bij Victoria. Ook ondanks dat ik daarna in de WAO kwam, onderhoud van het huis niet meer kon dragen (goedkoper huis gekocht) etc.
Zou het een optie zijn om te ruilen met je ex: hij in de woning, jij een goedkopere woning in de buurt? Je zegt: 'Hij had ook een vaste baan kunnen zoeken met stabiel salaris, goedkopere woonruimte vlakbij zijn kinderen en weer opbouwen.' Jij hebt die vaste baan en het stabiele salaris al. Hij zou dan zelf eventueel (naar eigen wens) alvast kunnen aflossen op de woning, zodat de woning verkoopbaar wordt. Jij blijft de helft van de hypotheek betalen tot de woning is verkocht. Als er voor hem goedkopere woonruimte in de buurt beschikbaar is zou dat voor jou ook moeten zijn.
ik zoek gewoon nog door naar uitwegen.

Tsjor

Zakelijke schulden

Mirjam, het kan zijn dat het niet allee]n maar zakelijke schulden van het bedrijf van ex zijn. Maar ik ben het helemaal met je eens: het is een unieke situatie.

Tsjor

Goed idee

Goed idee inderdaad. Ex-man in het huis laten wonen (kan hij ook weer contact opbouwen met de kinderen) en jij koopt een veel goedkoper huis in de buurt. De rente is nog steeds laag, dus moet kunnen.

En eventueel

wil nieuwe vriendin er wel bij intrekken, die onmiddellijk aan de slag gaat om het huis op te knappen.

Tsjor

Mijn visie

"We hebben ons steeds grondig laten adviseren, fijn geleefd maar ook gespaard. Alleen kun je niet alles in het leven verzekeren of uitsluiten. Langdurige ziekte als zelfstandig ondernemer, werkloosheid, de crisis op de beurs"

Sorry wel, maar dit komt niet echt over als grondig adviseren. Speculeren op beurskoersen, hypotheken, sparen en mega schulden. Iets klopt er niet in dit rijtje. Het klinkt allemaal als meeliften op de financiele zeepbel.

Ik volg de verrichtingen van Moederziel al een tijdje en benijd niet de situatie waar ze in terecht is gekomen. Aan de andere kant begin ik haar man wel een beetje te begrijpen. Moederziel komt over als iemand die alles (financieel onder controle heeft), ze grapte wel eens dat ze de CFO was binnen de familie. Aan de andere kant zie ik ook dat het financiele gat steeds dieper lijkt te worden.

Ik kan me dan zo voorstellen dat man van moederziel er op gegeven moment genoeg van heeft van haar CFO capaciteiten. Wellicht is hij het jaren lang boven zijn stand leven beu geweest en ziet hij nu ook in dat ook het traject van de financiele afwikkeling in handen van deze CFO ook niet opschiet.

Voordat je naar een advocaat stapt (en nog meer geld over de balk gooit) bedenk eens of je man geen punt heeft. Je man is nu verantwoordelijk voor zijn deel van zijn schulden niet voor jou deel. Als hij vindt dat zijn bijdrage in een bodemloze put verdwijnt dan kan hij daar een stokje voor steken.
Zeker als het convenant niet bindend is.

Moederziel geeft aan dat de woonlasten financieel goed zijn op te brengen. Blijkbaar gaat al het geld naar de woonlasten en heeft ze haar man nodig voor de schuldeisers. Als je naar het totale financiele plaatje kijkt, woonlasten, schuldeisers etc etc dan is het dus helemaal niet zo goed te doen.

Wellicht heb ik een vertekend beeld van de werkelijkheid, maar dit is een klassiek geval van proberen mee te liften op de financiele bubble zonder rekening te houden met tegenslagen. Zoals Moederziel zijn er legio die hun financieen hebben onderschat.

Kortom, snij alles weg wat geld kost. Verkoop je huis, ga de sanering in en accepteer je financiele status. Stop met iedereen de schuld te geven van de financiele situatie (hypotheekverstrekker, taxateur, je man). Je hebt hier ook een eigen verantwoordelijkheid in gehad.

Maw kom van je welvaartswolk af en sta met je beide benen weer op de grond.

Sorry als zo hard over komt ....

“Saillant detail is verder dat ik nog een flink bedrag krijg van zijn bedrijf. Daarover wil hij geen afspraken maken. De vordering is wel opgenomen in het convenant.“
Dat alleen al maakt het bedrijf onderdeel van het echtscheidingsconvenant. En niet een beetje, maar voor een flink bedrag.

“Het gaat om particuliere schulden, die op beider naam staan en waarvoor dus ieder hoofdelijk aansprakelijk is voor het geheel. Enige uitzondering hierop zijn de schulden bij de fiscus.
Dit alles maakte ‘loshalen’ in het convenant niet mogelijk”
De fiscus kun je wel loshalen: ieder de eigen verantwoordelijkheid en het bedrijf het deel van het bedrijf.

Dat huis kun je alleen maar loshalen door het te verkopen.
Maar dat wil je niet.

Hoe dan ook: die degelijke adviezen waar je naar op zoek bent, kun je niet hier halen. Je kunt niet alles vertellen zeg je steeds. Je situatie is uniek zeg je steeds. Dan kunnen wij er ook niks over zeggen.

Visie

'Maar die heeft dus niet de houding dat hij zijn nieuwe leven wil financieren vanuit het oude?' Is dat de visie op je ex-man? Dat hij geld zou halen uit de oude situatie om zijn nieuwe leven te bekostigen? Volgens jou betaalt hij de helft van de schulden (tot nu toe dan, hij denkt daar nu een slimmere oplossing voor te hebben, zie het verhaal van andere man) en hij betaalt de helft van de hypotheek van een huis waar hij niet in woont.

Tsja. Je wil graag een (*&)^$#*&(&%) zien, dus dan zie je die ook. Maar ik zie het niet.

Tsjor

Afspraken

Moederziel, ik denk dat het verschil sowieso al is dat ik de scheiding in 4 maanden rond had. Ex wilde 'rustig aan doen', maar ik wilde z.s.m. alles regelen. Het was duidelijk dat hij partneralimentatie zou gaan betalen, de scheidingsmakelaar heeft daar gewoon een standaard berekening op los gelaten. Binnen 3 maanden was het convenant getekend en had ik een ander huis gevonden en was mijn bod geaccepteerd. Iets later was de scheiding officieel een feit.
Oude huis vervolgens met winst verkocht.
Het was een hogesnelheidstrein en ex had dit niet verwacht; hij wilde eigenlijk afwachten of het echt wat zou worden met Truus, maar daar had ik geen boodschap aan. Hij heeft gewoon getekend en hij houdt net iets meer over dan ik qua geld. Dus dat is prima.

Dus de verschillen: Scheiding direct geregeld, geen schulden, ex en ik on speaking terms (maar ik houd 't zakelijk).

Ja, hier was 't ook plotseling, maar ik ben heel nuchter en realistisch en heb mijn emoties tijdens de overleggen met de scheidingsmakelaar steeds even in de ijskast gezet. Eerst alles regelen, dan janken; zoiets.
Ik was ook heel erg boos, en dat gaf mij juist de energie om de koe bij de hoorns te vatten. Ben blij dat nu alles achter de rug is en ben ook blij dat ik ervoor heb gekozen niet in het oude huis te blijven. Dit is echt MIJN huis....plus de hypotheek is een stuk lager.

Ik hoop dat voor jou ook de lucht snel een beetje opklaart. Als ik jou was zou ik veel goedkoper gaan wonen, dat scheelt echt een berg kosten, merk ik nu zelf.

Niet eens

'Uiteindelijk ben ik blij met het convenant. Wat we erin hebben vastgelegd is redelijk, realistisch en ook fair naar beiden. Er is één maar. Het blijft alleen maar redelijk, realistisch en fair als beiden de afspraken ook naleven.'
Ik ben het hier helemaal niet met je eens. Vooral vanwege de 'als'. Dat zijn dingen die na de scheiding spelen. En daar gaat het dan ook niet goed.
Wat Victoria noemt zijn dingen die geregeld zijn met de scheiding. Daarna is er nergens meer 'je houden aan afspraken' nodig. De afspraken zijn gemaakt en uitgevoerd. En daarna is het ieder voor zich.
Ik snap dat je blij bent met het convenant: jij kunt in het huis blijven wonen met de kinderen, hij betaalt een deel van de hypotheek mee, jullie betalen samen de gemeenschappelijke schulden af, zodat het doemscenario van de WSNP voor jou niet in beeld zal komen. Wonen, kinderen en geen WSNP. Dat heb je met het convenant bereikt.
Maar wat daaronder ligt is natuurlijk een berg rotzooi: hij moet bereid zijn om wie-weet-hoe-lang de helft van de hypotheek te betalen van een veel te duur huis waar hij niet in woont; het aflossen van zijn deel van de schulden kan hij niet zelf regelen, dat gaat via de afspraken die hij met jou heeft gemaakt; daardoor controleer jij nog wat hij betaalt (en ook op de achtergrond wat hij zou kunnen betalen, hoe hoog zijn inkomen is, waar hij woont etc.); hij is niet vrij om zijn eigen leven te beginnen en zelf te bedenken hoe hij de rotzooi oplost, hij zit nog steeds vast jou met een stevige kabel.
En je oorspronkelijke vraag is eigenlijk hoe je die kabel nog steviger kunt maken.
Ik vind het een superslecht convenant. Basis voor voortdurende strijd tussen twee mensen, waarbij de een de ander in een worggreep vasthoudt.
Jouw verhaal is een goed argument, waarom je een echtscheidingsconvenant niet moet maken onder begeleiding van een mediator die geen advocaat is. De mediator heeft zich waarschijnlijk laten meeslepen door emotionele argumenten.
Als er een eigen bedrijf bij betrokken is heb je ook nog mensen nodig die daar verstand van hebben.Een gespecialiseerde advocaat/mediator of extra een goede boekhouder erbij.
In elk geval geen sociaal-invoelende amateurs, die niet thuis geven als het convenant problemen oplevert.

Tsjor

Een toevoeging

Dat 'je houden aan afspraken' heeft hier betrekking op financiële zaken. Niet op afspraken rond kinderen. Daar zie je dat het wel nodig is dat mensen zich 'houden aan afspraken', dat het vaak niet gebeurt (de periode na een scheiding kan jaaaaren duren en in die tijd kan er veel veranderen) en dat het lastig is om afspraken te handhaven als het leven weer zijn eigen gang gaat.
Afspraken niet nakomen op het gebied van levensonderhoud (alimentatie) kunnen dwingend worden geregeld via het LBIO.
Maar financiële afspraken rond bezit en schulden uit de huwelijkse periode moeten in een klap geregeld worden.

Tsjor

Waar komt dat advies vandaan?

'Want dat blijft het moeilijkst: boos worden en de energie gebruiken om te gaan handelen. Ik blijf soms aan de grond genageld van paniek. Dat zorgt ervoor dat ik ga lijmen om de paniek weg te krijgen. Maat ik moet kwaad worden, schreeuwen, tieren én handelen in mijn eigen belang.'
Ik heb nergens gezien dat je van plan was om te gaan lijmen.
En ik heb nergens gezien dat iemand jou het advies gaf om nu kwaad te worden, te gaan schreeuwen, tieren en handelen in je eigen belang.
Dat laatste heb je volgens mij uitstekend gedaan, zie mijn vorige bericht.
Als het convenant afdwingbaar is heb je juridische mogelijkheden. Een advocaat kan je daarover inlichten. Vandaar dat het advies was: schakel een advocaat in (wat je inmiddels hebt gedaan) en vraag die om advies.
Agressief worden gaat echt niet helpen. Ook niet als er juridisch gezien geen mogelijkheden zijn. Dan rest slechts droefheid, de brokken bij elkaar vegen en een eigen plan maken om de ellende op te lossen. Daarvoor zijn al enkele tips gegeven. Ik wil er nog wel een aan toevoegen: blijf niet hangen in zelfmedelijden (ik was eerst vooral lamgeslagen, dat is geen keuze die ik kon maken). Ik hoop dat je inmiddels genoeg levenservaring hebt om te weten dat je jezelf op zo'n moment aan het werk moet zetten door goede adviezen in te winnen en die ook te volgen als je het zelf niet weet.

Tsjor

Moederziel

Ik snap je reactie op een aantal posts aan jou. Ik dacht al stiekem dat je beter niet meer onder je vaste nick kon posten omdat je bij een aantal mensen hier blijkbaar iets oproept.

Ik vind het oprecht naar dat dat gebeurt en ook onterecht. Ik wens je sterkte in alles wat je meemaakt. Zorg voor goede mensen om je heen en laat je goed adviseren.

Sterkte,

Aagje

Als dat waar is

Moederziel “Ik heb met een onbetrouwbare ex-partner te maken,”
Aangenomen dat dat waar is dan kun je niet blij zijn met dat convenant. Je bent namelijk nog steeds volledig afhankelijk van zijn medewerking.
Het was beter geweest als dat niet zo was.

“Dat ik de financiering beheer is omdat ik dat al deed en ex-partner erom vroeg”
Dus is het jouw verantwoordheid dat de situatie, de afhankelijkheid van hem, is zoals hij is. Het was beter geweest als dat niet zo was.