openheid na zoveel jaar?

een moet zijn geen

In deze zin: 'heb je daarover een afspraak gemaakt:'

Nog een toevoeging: de hele verwarring van jou lijkt te zijn ingegeven doordat je denkt dat je kind dan denkt dat vader het nieuwe kind wel wil en hem niet. Het is op de eerste plaats de vraag of je kind dat denkt. Bovendien kun je een eenvoudige verklaring geven: mensen kunnen veranderen, mensen worden ouder en dan gaan mensen andere dingen belangrijker vinden etc. Alles wat jij daar zelf bij denkt en voelt moet je niet op je kind projecteren.

Tsjor

ALMvb

"Het hoe en waarom laat ik van hem af komen omdat ik geloof dat kinderen dat vragen als ze eraan toe zijn"

Kan best, maar het is ook mogelijk dat een kind aanvoelt dat zijn moeder ergens moeite mee heeft en er dan niet over begint om haar te sparen. Onderschat de gevoelige antennes van kinderen niet als het gaat om hun ouder(s)..

Het vaderschap (in de zin van daadwerkelijk zotrgen voor een kind) brengt nogal eens een verandering teweeg in een man, dus misschien bedenkt ie zich nog wel eens.

@tjor:

"Alles wat jij daar zelf bij denkt en voelt moet je niet op je kind projecteren."

Hebben ze daar een tegeltje van?

Loyaliteit

Door contact te hebben met de vader van je zoon maar dat voor je zoon verborgen te houden heb je een loyaliteitsprobleem veroorzaakt.

Misschien wordt het tijd voor een geheim met je zoon.
Je kent zijn vader en hebt niet vaak maar wel regelmatig contact met hem.
Ik zou wel goed nadenken wat je zoon vertelt waarom je contact houdt met zijn vader.
Vader wil geen vader zijn, maar krijgt nu al een tweede kindje dat hij niet bewust heeft gewenst. Niet erg handig dus.

Als hij 12 jaar is, als jullie dat verstaan onder 'pubertijd', dan kan hij zelf contact zoeken met zijn vader want dat heeft vader aangegeven.

Jammer

Het is jammer dat je het vaderschap niet op tijd hebt laten vaststellen. Voor een kind is het altijd fijner om een 'officiële' wettelijke vader te hebben. Plus het feit dat je de verwekker de kans hebt gegeven onder zijn (financiële) verantwoordelijkheid uit te komen. Knap dat hij zichzelf nog recht in de spiegel kan aankijken.

Wat dan?

'Wat als hij aangeeft hem te willen zien.' Geef daar zelf eens antwoord op. Ik bedoel dit: het is een ingewikkelde situatie, waar je kind helemaal geen part of deel aan heeft. De belangrijkste keuze heb je gemaakt door het kind te krijgen, van een vader die geen kind wilde, en dan een hele ingewikkelde kontakt-geheimhoudingssituatie op te zetten.

Wat betreft het uitgebreidere: wat zou je nu uitgebreider moeten vertellen, waardoor hij zou kunnen gaan vragen om zijn vader te zien. Of omgekeerd: wat kun je verborgen houden, zodat het kind zijn vader niet hoeft te zien. Ik heb begrepen dat je kind wel al weet dat er een vader is.

Maar eerst dit: probeer zelf eens antwoord te geven op de vraag: wat als je kind vraagt om vader te zien. Wat zou je dan doen? Ik hoop niet dat er een ingewikkelde berekening komt over wanneer de puberteit is. Als je zo afspraken hebt gemaakt, dan had je dat toen al moeten weigeren: dat is veel te vaag en houdt helemaal geen rekening met het belang van het kind.

Tsjor

Wie is. Het?

Het lijkt me vooralsnog zaak om op zijn minst buiten kijf vast te stellen wie het is. Die vader.
Dat is in jouw handen.

Geef je kind een mooie foto van zijn vader. Ik heb ooit een vraag gehad van een kind of ik nog wist hoe zijn vader eruit zag. Ik kan niet onder woorden brengen hoe dat voelde. Het ging om vrienden.
En je kunt ook uitleggen aan een kind dat het voor jezelf ook een mysterie is dat een vader zijn kind niet wil of kan zien en er niet voor wil of kan zorgen. Dat kan hij hem zelf vragen als hij ouder is.
Maar het heeft in ieder geval NIETS met hemzelf te maken. Dat zit in zijn vader.

Openheid

En laat je zoon voor vaderdag, 21 juni, een mooie tekening maken voor zijn vader en geef die dan aan zijn vader. Hij IS namelijk vader.
Wie weet komt er nog iets moois op gang. En anders heeft zoon vader laten merken dat hij echt bestaat en dat er een band is. Nu nog tamelijk leeg, maar dat kan groeien.

maar

Van wie gaan die telefonische gesprekjes dan uit als vader helemaal niets wil? Waarom voeren jullie die dan?

Mee eens ALMvb

De vader van je zoon is niet overleden en het is Sinterklaas niet.Bij die situaties lijkt me een tekening lief en troostrijk voor je zoon. In dit geval is het valse hoop geven op een reactie. Onnodig je kind kwetsen met een afwijzing.

Ik heb het idee dat zijn vader nu jullie zoon`s bestaan ontkent omdat hij in zijn huidige levenssituatie geen plek heeft voor een kind. Teveel gedoe aan zijn hoofd, teveel betrokkenen die niet op de hoogte zijn enz.

Ik zou afstand nemen, ook voor jezelf, het geeft onrust in jou leven en van je zoon. Misschien is zijn huidige relatie blijvend, wie weet, afwachten. Maar misschien kan hij het vaderschap niet aan, heeft hij zijn redenen waarom het kind van zijn huidige vriendin ook niet direct welkom was.
Een vader in het leven van je zoon is misschien welkom, maar dit is geen vader.
Over een jaar of 6 kan je zien hoe het leven van jou, je zoon en zijn vader verder is verlopen en of vader iets kan betekenen in het leven van je zoon. Als je zoon daar behoefte aan heeft.
Wees gelukkig met zijn tweeën en laat het de komende jaren los.Je kunt nu niet voorzien of je zoon later iets moet bevechten en bewijzen. Als er niets op papier staat maakt dat op dit moment ook niets uit.

Vader

Je krijgt wel veel over je heen in deze draad zeg. Het lijkt zelfs of sommige mensen je beschuldigen van het feit dat je je zoon toch hebt gekregen en alleen opvoedt.

Ik vind dat je het goed aanpakt richting je zoon. Heel goed!

Wat ik al lezende dacht: Misschien verandert de vader nog, als zijn vriendin bevallen is. Dan heeft hij (nog) een kind en wakkeren zijn vadergevoelens misschien aan en wordt hij nieuwsgierig naar je zoon, zijn eerste kind.

Verder geen tips, alleen sterkte. En ik kan me je gemengde gevoelens erg goed voorstellen, vooral of je hem niet te makkelijk hebt laten gaan toen hij niets met je zoon te maken wilde hebben.

Petra Pakje

Dat topic startster haar kind heeft gekregen en alleen opvoed heeft volgens mij iedereen die reageert respect voor.

En die vriendin?

Krijg toch zo'n jeuk van dit soort kerels... Mbt tot je zoontje: hij is pas 6, ik denk dat je hem wel voldoende hebt verteld, en het is niet te voorspellen of en welke vragen hij gaat hebben in de toekomst. Hij weet dat er een vader is, en mocht hij daar contact mee willen dan kan dat als hij ouder is, en als ik het goed lees, ga je mee in zijn tempo. Inderdaad, wat moet een 6 jarige met meer informatie?
Je schrijft: "Het gaat er mij ook niet om dat er nu al contact moet komen etc. Maar ik denk zelf dat het voor alle partijen goed zou zijn als het niet langer geheim blijft. Zodat er voor alle partijen de mogelijkheid is om wel contact te zoeken mocht die behoefte er zijn zonder dat er dan ineens een mega klap te verwerken is. Zoals voorbeelden waarin mijn zoon dus op zoek zou gaan naar oma/opa broer/zus en zij niet eens van zijn bestaan wisten. Dan word de klap op dat moment veel groter dan wanneer het er "gewoon" is"
Wat ik lees, is dat je je afvraagt of mensen moeten worden ingelicht om de klap minder erg te maken in de toekomst. En daarvan denk ik, dat dat niet jouw zorg is. Jij hebt je verantwoordelijkheid genomen naar je zoontje toe, de vader is verantwoordelijk voor de antwoorden naar 'zijn kant', als dat aan de orde gaat komen. Tegen de tijd dat je zoon contact gaat zoeken, is hij ook oud genoeg om over de gevolgen daarvan na te denken. Of opa en oma en andere familie van de vaders kant behoefte zouden hebben aan contact met jouw zoontje, valt niet in te schatten en is, wederom, niet jouw verantwoordelijkheid. En wat als het WEL bekend wordt en de familie van vader wil geen contact? Ook heel pijnlijk. Nee hoor, ik zou het laten zoals het nu is.
En hoewel niet van belang in deze kwestie, kan ik er niets aan doen dat ik begrijp dat de huidige vriendin niet weet dat er al een kind is van deze man, dat er contact is, zij het sporadisch, EN dat dit kind in de toekomst op de stoep kan staan. Je zal die nieuwe vriendin zijn zeg, en over een aantal jaar geconfronteerd worden met deze situatie...

Vanwaar al dat contact?

Waarom zou je elkaar op de hoogte moeten houden van belangrijke gebeurtenissen? Is een adreswijziging als een van tweeën eens verhuist niet genoeg? Als je zoon ooit met vragen komt, kun je hem vertellen dat zijn vader geen contact met hem wil. Dat kan best zonder dat je zoon er meteen een minderwaardigheidscomplex van krijgt. De vader van mijn dochter laat het ook zwaar afweten. Ik zeg haar altijd dat hij behoorlijk maf is maar dat ik hem zeer dankbaar ben dat hij haar heeft verwekt en dat ik het sneu voor hem vind dat hij het opgroeien van zijn leuke dochter mist. Mijn dochter is nu elf en ik heb niet het idee dat ze met zichzelf in de knoop zit vanwege haar afwezige vader. Het kan zijn dat dit verandert als ze midden in de puberteit zit maar mijn gevoel zegt, dat dit wel los zal lopen. Ze heeft tot en met haar kleutertijd contact met hem gehad. Maar of een vader zijn kind de rug toekeert als het 0 is of 6 maakt volgens mij in wezen qua afwijzing niet zoveel uit.

sukran

Het heeft al lang genoeg geduurd, ik geloof niet dat de 'klap' over zes jaar groter is dan nu, zeker omdat de situatie waar die man nu in zit niet stabiel is. Dikke kans dat TS er voor zorgt dat er nog een kind zonder vader wordt opgevoed als ze nu stennis gaat lopen schoppen in deze periode van onzekerheid. Wat voegt het toe?

Barvaux?

Dat is toch precies wat ik zeg: lekker laten voor wat het is? TS vraagt zich af of het goed is om de betrokken partijen in te lichten. Tenminste, dat is wat ik lees in de openingspost. En ik denk dat het niet aan haar is om de familie en vrienden van de onwillige vader te informeren.
Mbt die vriendin, daarover ventileer ik alleen maar dat ik het sneu vind voor haar, geen enkele suggestie om daar wat mee te doen. Juist niet, is ook niet aan TS. Die puinhoop is voor de vader, als het ooit bekend wordt. Dus ik begrijp je vraag aan mij niet zo?

Een papiertje kun je laten rusten

"Ik probeer echt het belang van mijn zoon voorop te zetten trouwens maar heb daarbij wel rekening te houden met een vader die dat duidelijk uitspreekt niet te doen"
De vraag blijft toch waarom je het belang van die man zoveel zwaarder hebt laten wegen. Je kunt de man die er niks mee te maken wil hebben voor de rest van zijn leven met rust laten, bij gratie van het feit dat er een document is waar op staat dat hij de vader is. Dat kan alsnog. Laat hem een vaderschapstest doen en verdwijn uit zijn leven.

Waarom doe je dat niet? Waarom kies je voor sluimerend contact? Waarom bemoei je je met zijn leven? Wat heb jij er nu mee te maken dat hij bij nog iemand een kind heeft verwekt?

'Van die mannen die maar....' hebben vrouwen die dat laten gebeuren.
Neem je eigen verantwoordelijkheid.

Zorg dat voor je zoon zwart op wit vast komt te staan wie zijn vader is.
Vervolgens kun je het laten rusten.

stop met projecteren . . .

en wat bedoel je met 'puinruimen'? Het is zoals het is, jij kunt je ex niet veranderen, dus je kind opvoeden om weerbaar te zijn en voldoende zelfvertrouwen te hebben (en dat is al moeilijk genoeg) lijkt me een het beste wat je voor hem kunt doen. Dan kan hij het leven nemen zoals het komt.
gr Angela

vaderschap

ALMvB: "Wat betreft het officieel laten vastleggen van het vaderschap weet ik dat dit een heftige strijd op gaat leveren. Ik geloof niet dat mijn zoontje daar iets aan heeft."

Denk je dat je kind wat van die strijd zou merken?

Indirect (stress bij jou) kan hij nog wel voelen, maar hij hoeft toch niet te weten dat je stress hebt om die vaderschapsactie?

Ik kan me voorstellen dat het voor je kind fijn is om later als hij daar behoefte aan krijgt, te weten wie zijn vader is. Dat kan ook vervelend wordt (afwijzing), maar daar kan je hem tzt op voorbereiden. En wie weet verandert vader wel door dit nieuwe kind, lijkt mij best een reële kans.

Maar wat als de vader over zeg 3 jaar (voordat je kind contact wil) overlijdt?

Zou het dan voor jouw kind uitmaken dat jij zegt dat die man zijn vader is, wat je nu ook al doet? Of zou het voor jouw kind dan nog fijner zijn om dat wettelijk vastgesteld te hebben?

Ik heb geen idee. Als dat laatste belangrijk kan zijn voor je kind, zou je kunnen overwegen het toch te laten vaststellen. Of is dat niet meer mogelijk omdat je kind inmiddels 6 jaar is (zoiets meende ik in dit draadje te lezen). Dan kan je dus nu niets meer doen.

En verder: begrijp ik goed dat je zelf de familie en vriendin van je onwillige ex niet zelf wilt informeren, maar dat je zou willen dat hij dat doet?

Hmmm, je kan hem moeilijk dwingen. En ik zou het zelf niet communiceren. Zijn pakkie an.

Komt tijd komt raad. Je kind maar zo goed mogelijk opvoeden en leren omgaan met teleurstelling en weerbaar maken. Daar heeft hij meer aan, denk ik.

Wat is er werkelijk aan de hand?

Waarom gaat dat vaststellen van het vaderschap een heftige strijd opleveren?
Vindt hij dat hij de vader niet is?
Is hij de vader wel?

Hoe haal je het in je hoofd om die vragen en die strijd voor je zoon te laten liggen?
Kijk, dat vind ik nou laf.

Jouw zoon heeft niets aan jouw verhalen. De mogelijke ontkenning door de man die jij als vader aanwijst, is net zoveel waard. Jij hebt 5 jaar de kans gehad om op zijn minst duidelijk en zonder strijd en ruzie te hebben wie de vader van dit kind is. Die kans heb je laten lopen.

Nogmaals: Die kans heb JIJ laten lopen.