openheid na zoveel jaar?

Waarom vind je het belangrijker om een zesjarige te vertellen over een halfbrusje dan over zijn eigen vader?

Keuze van vader vind ik wel logisch

Toen hij met jou de keuze had, was een toekomst samen niet aan de orde.
Nu heeft hij opnieuw de keuze maar is er wel een toekomst samen. Blijkbaar legt hij zich dan neer bij het krijgen van een kind. Dat toont aan dat hij de relatie belangrijk vindt.

Ik snap het verschil niet t.a.v jouw zoontje in de nieuwe situatie.
Ik snap wel dat jij je zoontje wil vertellen dat hij een biologische vader heeft en wie dat is. Het lijkt mij hoog tijd om dat aan hem te vertellen. Daar zou ik niet langer mee wachten.

Als dat betekent dat het dan ook openbaar bekend wordt, dan is dat maar zo. Misschien hoeft dat niet eens..... Maar het belang van je zoontje gaat voor het belang van de biologische vader.
Als je zoontje het weet, denk ik niet dat dat een toekomstige contact in de weg zal staan.

Het informeren over een brusje zou ik wat uitstellen. Laat je zoon maar eerst wennen aan het idee dat hij een biologische vader heeft.

Eikel

(Nee, niet dat andere draadje).
Ik heb maar weinig goeds over voor mannen die hun zwangere vriendin laten zitten en hun kind niet willen kennen. Zo'n meneer zou ik dan ook zeker niet in bescherming nemen. Bovendien vind ik dat een kind moet weten wie zijn vader is. Het al dan niet aanwezig zijn van een halfbrusje vind ik dan weer niet relevant.

Het lijkt wel sexuele voorlichting

De een zegt dat je vragen van kinderen moet beantwoorden. Als ze er aan toe zijn, komen ze wel met vragen.
De ander zegt dat je kinderen goed moet informeren. Niet iedereen komt vanzelf met vragen of voelt aan dat het onderwerp gevoelig ligt.

Ik hoor bij de laatste groep. Ik vind dat jij je kind op zijn niveau moet informeren over de situatie. Hij hoort te weten dat hij een vader heeft en misschien ook nog opa/oma/tantes/ooms/neefjes/nichten heeft.
Bij het hebben van een vader hoort een naam en een foto.

Mochten zijn familie van niets weten dan is dat niet jouw probleem.
Je kunt de vader informeren over wat jouw kind weet. Het is niet jouw rol om dit geheim te houden voor zijn familie. Hij kan daarna zelf beslissen of hij ze actief wil informeren.

Echt?

Ik kan me niet voorstellen dat dit soort situaties zich anno 2015 nog voordoen.
Wat zegt de belastingdienst, de gemeente, eventueel de sociale dienst, de kinderbijslag en al die andere partijen dan over vader? Of hou je, terwijl je dus kennelijk cotact hebt met de vader, bij al die instanties vol dat vader onbekend is?

Ik zie maar een teleurstelling opdoemen en dat is teleurstelling in jouw houding.
Jij maakt een geheim van vader. Vader doet niks.
De sleutel ligt in jouw handen. Jij kunt het vaderschap laten vaststellen.
Daar hoef je je zoon niet voor op te laten draaien.

MLavell

TS is toch gewoon een alleenstaande ouder zonder fiscaal partner/toeslagpartner?

Ze is echt geen uitzondering. Ze krijgt, indien van toepassing, dezelfde uitkeringen als een alleenstaande en wat extra kindgebonden budget. Kinderbijslag staat altijd op naam van de moeder. Er zijn meer vaders op de wereld die niet bijdragen aan de opvoeding/kosten van hun kinderen.

Juist anno 2015 is dat geen bijzonderheid.

Contact verbreken

Je bent jaloers op zijn huidige vriendin die misschien wel met hem krijgt wat jij niet met hem had. Maar mensen kunnen van gedachten veranderen. Wat hij toen niet wilde, wil hij nu misschien wel.

Je hebt toen geaccepteerd hoe de vader zijn rol invulde, namelijk niet, en uit jaloezie wil je het nu ineens anders. Alsof je die vriendin onder de neus wil wrijven dat jij eerder een kind met hem had.

Ik vraag me trouwens af of je hem wel als vader bij de burgerlijke stand hebt opgegeven.
En vraag twee: als zijn vriendin niet zwanger was geweest, stond je dan nu ook op het punt je zoontje te vertellen dat hij zijn vader is?

En ik ben het niet eens met Katniss. Hij wilde toen het kind niet, jij wilde het wel, jij hebt je zin gekregen, het kind is er en hij heeft meteen gezegd dat hij het niet mee wilde opvoeden. Duidelijker kan je het niet krijgen. Ik denk dat er huwelijken stranden omdat de vader geen zin meer heeft in de kinderen, vooral als ze in de opvoedleeftijd zijn en het veel energie kost, en dan vertrekken, de moeder achterlatend.

Ik denk dat als jij de vader bekend gaat maken, hij het contact helemaal verbreekt. Rest jou om een vaderschaptest te eisen via de rechter, hij blijkt de biologische vader en dan? Ga je dan co-ouderschap afdwingen?

Jij kunt gewoon tegen je zoontje zeggen dat je niet weet wie zijn vader is. Die leugen ben je toch al begonnen, dus hou dat maar vol. Als de vader dan in jullie leven blijft en je contact houdt, kun je latr je zoontje vertellen dat die meneer waarmee je eens per maand koffie ging drinken en die weleens die boekenkast in elkaar heeff gezet in jullie huis zijn echte vader is.

Hij is pas 6 jaar.

Wat heeft het voor zin om een 6 jarige op te zadelen met een vader die hem niet wil? Persoonlijk vind ik het ook erg onbegrijpelijk van de vader, maar het feit is zo. Onnodig pijnlijk om een 6 jarige daarmee te belasten.
In de pubertijd kan dit nog een lastige situatie worden, hoe stelt de vader het zich dan voor?
Een 14 jarige jongen die bij hem op de stoep staat, op zoek naar zijn biologische vader. Dat moment gaat komen en toch mag niemand van zijn bestaan weten?

Nog iets

Verder is zijn vader alles behalve een geheim. Ik heb foto's, ik houd contact om op de hoogte te blijven van zijn bestaan en vertel hem wat hij weten wil. Dat is op dit moment alleen erg weinig.

Waarom accepteer je niet dat de vader niet geinteresseerd is in het kind. Jij houdt ziellsveel van je kind, zorgt voor hem, maar dat wil die vader allemaal niet. Waarom is dat niet zijn goed recht? Hij heeft dat toch vanaf het begin gezegd.

Wil40

Waarom spreek je van uitkeringen? Komt het niet in je op dat ALMvb gewoon een baan kan hebben? Niet iedereen zit in de bijstand hoor.

"Zijn leven op zijn kop".

Ook die opmerking van de vader van je kind triggert mij. Meneer zet nu zijn 2e kind op de wereld waar hij eigenlijk geen zin in heeft. Waarom heeft hij zich niet laten steriliseren? Ook nu wil(de) hij liever een abortus en twijfelt over het komende huwelijk.

Deze man wil alleen de lusten en niet de lasten. Prima, maar stop dan met voortplanten of wordt anonieme donor.

Marea

Daar ga ik ook gewoon van uit hoor. M lavell heeft het over o.a. de sociale dienst. Ik reageer toch ook met "indien van toepassing"?

erven

Als je wenst dat je zoon ooit van zijn vader erft zul je ooit erkenning moeten regelen. Tenminste ik begrijp dat na 5 jaar alleen je kind zelf dit verzoek kan doen.

http://www.dejongmoons.nl/blog/123-hoe-zit-het-met-de-gerechtelijke-vaststelling-vaderschap

Het advies voor een kind dat geadopteerd is

is tegenwoordig (voor zover ik weet) is dat dit kind van jongs af aan weet dat hij geadopteerd is. Dat betekent ook dat een kind afgestaan is door moeder en/of vader of door familieleden en dat kind dat al van jongs af aan weet. Des te jonger des te beter. Dan groeit het ermee op en lijkt het normaal om een biologische papa te hebben die je niet kent.

Ik zou niet weten waarom dit kind geen Papa op afstand mag hebben.

inderdaad

Topicstarter is te laat voor gerechtelijke vaststelling van het vaderschap. Dat kan alleen haar kind zelf nog doen, als hij dat belangrijk vindt. Verder zou ik inderdaad eerlijk zijn tegenover het kind, of dat dan wel of niet breder bekend wordt dat zou mij niet uitmaken.

wat is je doel nu?

Wat wil je nu precies? Wees daar eens duidelijk in want je blijft erg vaag. Ik begrijp dat je wil dat de familie van hem en zijn vriendin weet dat jij een kind van hem hebt omdat het zo pijnlijk is als ze daar later achterkomen? Belachelijk... dat is het nu allang en zeker in deze tijd van moeilijke beslissingen rond zwangerschap en trouwen hebben ze jou en je zoon nodig als kiespijn.

Wil je niet gewoon opeens een opa/oma tante/oom en halfbrusje voor je kind? Denk je werkelijk dat die op jouw kind zitten te wachten als de vader blijft ontkennen dat het van hem is? Dat kan namelijk... DNA test via rechter is een flink gedoe.

Kind vertellen

Ik heb zelf iets dergelijks meegemaakt (mijn moeder was ooit eerder getrouwd geweest voor ze met mijn vader trouwde). Ik hoorde dat pas toen ik 15 was (mijn vader was eerder al overleden). Ik voelde me heftig verraden omdat iets wat iedereen allang wist van mij verborgen was gehouden. (ook al was het eigenlijk vrij triviaal)

Vertel het het kind al lijkt het er nog niet aan toe. Zo kan het in zijn eigen tempo wennen aan het idee en het leren een plaatsje te geven. Laten we wel wezen, het is klote als je zo'n vader hebt. Maar als je het niet nu vertelt wordt het een geheim met een steeds grotere lading wat tussen jullie in gaat staan.

Als eenoudergezin is een goede eerlijke relatie met jou van het grootste belang.

Waar zat de overgang?

Ik snap dat vader in het begin aangaf dat hij geen kind wilde. Het is jouw beslissing geweest om toch een kind te krijgen, waarbij je vooraf ook wist dat de vader geen rol wilde spelen in het leven van het kind.
Dit hele gegeven kun je toch tegen je kind vertellen?

Waar zit dan de overgang naar 'geheimhouding'? Is dat iets wat vader heeft afgedwongen: je mag nooit aan iemand vertellen dat dit mijn kind is? Is er ooit zo'n afspraak gemaakt?

Het tweede punt is dat je ondertussen wel kontakt hebt gehouden met vader en daar zitten heel veel boodschappen onder. Je doet het om je kind in de gelegenheid te stellen kontakt met zijn vader op te nemen. Daarvoor was het voldoende geweest als vader een verhuisbericht zou sturen. Bovendien: heb je daarover een afspraak gemaakt: mag je kind wel kontakt met vader als je kind dat wil? Het is een recht van elk kind, dus vader kan daar moeilijk 'nee' op zeggen, maar als je daar niets over afgesproken hebt, dan ben je iets aan het onderhouden (kontakt met de vader) net een doel (kind krijgt kontakt met vader) terwijl er geen duidelijkheid over dat doel is.
Er zit nog iets anders onder: je wil vragen van vader over je kind kunnen beantwoorden. Maar daarvoor zou vader ook zelf enige aktie kunnen ondernemen als hij dat zou willen. Ik neem aan dat je telefoon of internet hebt. Vader doet dat niet, maar jij blijft dat kontakt wel zoeken.

Ik denk dat het voor jou kind inderdaad een groter probleem wordt, als je kind op latere leeftijd begrijpt dat jij al die tijd kontakt hebt gehouden en het kind geen kontakt heeft gekregen. Zie het verhaal van Ad Hombre.

Wat je vertelt is wat er nu is: je hebt een vader, die geen kind wilde, ik wilde jou wel. Vader wilde geen rol in de opvoeding en dat heb ik gerespecteerd (nou ja, niet helemaal dus, maar die nuance moet je maar weglaten). Ik weet dat vader een nieuwe vriendin heeft en dat die nieuwe vriendin nu een kindje krijgt en dat ze samen gaan trouwen. Meer weet ik niet.

Of het kind dan nog vragen heeft is aan het kind zelf.

Voor je eigen bestwil en je kind zou het het beste zijn als je zo min mogelijk kontakt houdt met vader: vader wil het niet, het wekt bij jou allerlei onderhuidse verwachtingen, en je krijgt meer informatie dan je lief is. Spreek af dat jullie elkaar op de hoogte houden van elkaars verblijfplaats en dat je de rechten van je kind op kontakt met zijn vader niet in de weg zult staan als je kind daaraan toe is. Maar dat het initiatief dan bij het kind moet liggen.

Nog één gesprek met vader dus, en daarna is het voorbij.

Tsjor