U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Mijn vriend heeft een hekel aan mijn zoon.
Goedemorgen,
Bij deze.. ik heb tips nodig!
Ik woon samen met mijn vriend. Nu bijna een jaar..
We zijn samengesteld, Ik heb 2 zoons: 1 van 10 en 1 van 7. Hij heeft 1 zoon van 10.
Dat gaat over het algemeen heel erg goed! Samen met mij, met elkaar en met mijn vriend.. behalve mijn zoon van 7 met mijn vriend.
Mijn zoontje heeft ADHD, kan zich wat lastiger concentreren en je moet erg veel herhalen.
Mijn vriend vind(doordat hij slecht luisterd) dat hij geen respect voor mij heeft en hierdoor vind hij het een rotkind. Hij is dus met alles negatief over hem en gaat daar dus al vanuit.. " zie je hij heeft het weer niet gedaan, hij doet het nooit" "Ja je eet nooit je eten op waarom zou je het nu wel doen"
Enz enz... ik merk dat mijn zoontje naar hem toe geen contact zoekt, logisch!! Maar zo ontstaat er dus geen band ben ik bang..
Ik weet dat het allemaal nog kort is en dat je het echt veel jaren de tijd moet geven.. maar ik heb nu het idee dat we achteruitgaan ipv ietsje vooruit.
Het maakt me verdrietig dat mijn vriend gezegt heeft dat ie een hekel aan hem heeft en dat ie in theorie mij ook afbrandt op mijn opvoedmethode. Hij haat ook mijn ex en vergelijkt mijn zoon met mijn ex.
We praten er veel over, alleen zegt hij: als hij geen goeiemorgen zegt doe ik t ook niet. . ( ik zou ook geen goeiemorgen zeggen als iemand me negeert of alleen maar negatief is) ik doe eigenlijk alles met aanspreken enz omdat ik niet wil dat hij zich er mee bemoeit.
Ik vind dat hij zich open moet stellen.. zodat je ' langzaam' het vertrouwen kan winnen...
Misschien komt er nooit een band, dit kan, maar zo is er niet eens een kans naar mijn idee.
Zijn er tips die iemand voor mij heeft? Wat moet hij wel of niet doen?
En nee ... weggaan is geen optie.. 
mijn kind zegt verder gelukkig te zijn hier, en mijn vriend leuk te vinden.. ( doen wel dingen samen zoals voetbal, quadrijden, samen klussen) alleen dat hij denkt dat hij altijd boos is.
Groetjes Loesje
tsjor
Zo kun je er ook naar kijken. Een stiefvader die jou niet leuk vindt is gewoon een goede voorbereiding op het echte leven. O ja en hij haat ook nog eens je vader. Wat hopelijk dan maar niet doorwerkt in de relatie tussen jouw ouders
Ik zeg nergens eerst sterven en dan samenwonen, maar ik vind een tweede scheiding ook niet zo'n ramp als jij schetst.Sterker ik ken aantal situaties waarin het samengestelde gezin toch niet werkte en waar in ieder geval de kinderen niet verdrietig waren dat de stiefouder weer vertrok
en verder
Ik vind het ook belangrijk dat kinderen van gescheiden ouders met beide ouders een zo goed mogelijk contact hebben. En dat vergt soms best veel, niet negatief over je ex praten ook al heb je net weer een rotgesprek met hem gehad, je zus de mond snoeren als ze in bijzijn van de kinderen zich snerend uitlaat over je ex. En nieuwe partner die je ex haat, lijkt mij gewoon niet echt optimaal. Tenzij hij zijn haat in stilzwijgen draagt en jou er niet op aanspreekt als je voor de lieve vrede toch in de nukken van je ex meegaat of je kinderen in slecht gedrag vergelijkt met je ex enzovoorts.
Maar je hebt gelijk we hebben geen idee hoe de nieuwe partner van TS daar in staat.
Het laatste woord
Alkes, ik geef je graag het laatste woord: 'Maar je hebt gelijk we hebben geen idee hoe de nieuwe partner van TS daar in staat.'
Tsjor
Hoe kom je erbij dat ik de post niet geloof? Zo creëer je wel een heksenjacht hè?
Ik geloof door de, ook door anderen al geciteerde woorden, niet dat TS hier kwam om te horen dat ze haar zoon tekort doet of dat ze haar relatie onder de loep moet nemen, om diverse meningen te horen.
Ik geloof wel dat ze kwam om te horen dat ze het zeker niet moet uitmaken en dat het niet erg is voor haar zoon.
Dat mag, maar het schemert zo door haar woordkeuze heen en dan denk ik: zeg het gewoon.