U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Ik wil geen stiefmoeder zijn
Hier mijn dilemma.
Ik ben nu 5 jaar samen met mijn man, we hebben samen een zoontje van 3 en hij een oudere zoon Mark van 16. Zijn zoon woont bij zijn moeder (kind komt voort uit een one night stand en mijn man heeft meer een rol als oom Ipv vader) mijn man en de moeder van zijn zoon zijn nooit samen geweest en mijn man wist pas na 2 jaar van het bestaan van zijn zoon af en heeft hem voor het eerst gezien toen ie 4 werd want mijn man was het niet eens met de alimentatie die moeders eiste (uiteindelijk wel akkoord gegaan) Mijn man heeft jaren in het buitenland gewerkt en zag zijn zoon Mark daarom meestal alleen met z’n verjaardag en kerst.
Toen ik 5 jaar geleden samen ben gaan wonen met mijn man in Nederland (we woonden in het buitenland) en ik in verwachting was kwam ineens de moeder van Mark om de hoek kijken en eiste dat vanaf toen Mark om de week en in de vakanties bij ons moest zijn. Ze heeft vanaf het begin mij heel erg in de rol van stiefmoeder gepusht en benoemde dit ook steeds naar Mark. Mijn man was het ook niet eens met het om de week hier komen wonen want het is dus niet zo dat er een heel sterke band is tussen vader/zoon, de situatie is altijd een beetje apart geweest. Het is meer moeders die uit wil gaan met haar nieuwe vriend en al haar 3 kinderen met verschillende mannen ergens anders probeert te droppen.
Ik heb vanaf het begin duidelijk tegen mijn man gezegd dat ik dus geen stiefmoeder rol op me wil nemen en ook weinig behoefte heb aan contact met Mark. Ik zie het als iets waar ik gewoon niks mee te maken heb. Lange tijd hebben we het zo gedaan dat mijn man Met Mark een weekendje weg ging, soms ook met ons zoontje. En soms naar de bios etc. Met kerst zijn we met de hele familie van mijn man samen incl. Mark. Ik houd me op de achtergrond. Eerlijk gezegd ben ik gewoon echt geen stiefmoeder type, ik kan er niet veel mee andermans kind en ook nog zo’n puber.
Nu gaat Mark binnenkort stagelopen Hier in de buurt en heeft moeders gezegd Dat ie dan hier wel kan wonen doordeweeks. Mijn man vindt dit opeens wel een goed idee want hij is nu ouder meer zelfstandig etc. maar ik ga hier echt heel erg van steigeren. Ik zie het echt niet zitten, het voelt als zo’n inbreuk op mijn privacy. Ik voel me ook echt belazerd door mijn man omdat we aan het begin van onze relatie hier uitgebreid over gesproken hebben en ik heel duidelijk heb gesteld dat een stiefzoon in huis voor mij geen optie is. Het klinkt heel egoïstisch, dat weet ik, maar ik ken mezelf, en het zou sneu voor hem zijn omdat hij bij zijn moeder ook een heel ander leven heeft. Ik ben meer van de rust en regelmaat en ja, duidelijke regels en dat is hij echt niet gewend. Daarbij drinkt hij zeer regelmatig (veel te veel in mijn ogen) en rookt als en ketter en dat vind ik een slecht voorbeeld voor mijn eigen zoontje.
Ik denk er heel erg over om met mijn zoon bij een vriendin in te trekken tot die hele stage afgerond is... mijn man is het hier natuurlijk ook niet mee eens maar dat kan me eigenlijk weinig schelen. Wat vinden jullie?
elenah
Avondeten en slapen?
Ok dan mis je het ochtenritueel wat volledig verstoord kan worden, het gedoe als hij niet kan slapen als jongste wakker is of andersom en al die uren ná het avondeten. Als je dan een duit in het zakje doet, doe dat dan goed en beeld je zelf even in dat je vijf hele dagen per week je privacy kwijt bent voor een half jaar.
"de rol van nieuwe opvoeder"?
Met die woorden zet je het wat mij betreft te dik aan hoor, Triva.
Rode krullenbol
Triva
Dus? Het blijft een kind van haar man, die er al was voor zij zelfs maar in beeld was.
Elenah
Dat betekent niet dat je het hoeft te bagatelliseren. Ze heeft veel meer aan de opmerkingen van bijv Angela dan aan die van jou. Jij degradeert wellicht een uur bij het ontbijt, van 18-23 en de nacht tot: avondeten en slapen. Daarmee blijkt jouw empathisch vermogen niet erg hoog.
Maar goed: Linda zal eerst in gesprek moeten met haar man en dan haar man met hun zoon.
Mijn blik
Zal vast gekleurd zijn door mijn vriendin. Die kreeg ook haar stiefzoon in huis, omdat het bij moeder niet meer ging. Stiefzoon kwam er al jaren over de vloer hoor, dat was geen probleem. Ook had hij er een eigen plekje, was er echt welkom. Maar jeetje zeg, wat is dat mis gegaan. Dus ja, mijn blik zal zeker gekleurd zijn, maar je moet echt wel weten wat je doet.
Maar?
Is er dan sprake van dat "het bij moeder niet meer ging"? Het suggereert gedragsproblemen die er helemaal niet hoeven zijn.
Straks ontdekt Linda nog dat de voormalige 'one night stand' van haar partner zich beter dan verwacht heeft gekweten van haar taken als opvoeder! Misschien wel heeft zij de stage zo geregeld omdat zij dit wil bewijzen.
Rode krullenbol
Ik had het over de stiefzoon van mijn vriendin, dat ging bij moeder niet meer.
Juist, ja
En dat betekent dus dat de situaties mogelijkerwijs nogal van elkaar verschillen. Wie de waarschuwing "weet waar je aan begint" serieus neemt, informeert zich eerst eens en zet niet meteen de hoge hakken in het hete zand.
Rode krullenbol
Ik ga ook zeker het gesprek aan met mijn man; hij moet vervolgens met moeder en Mark gaan praten.
In mijn ogen is er 1 optie en dat is een stage bij moeder in de buurt (gaat om MBO detailhandel, dat hoeft echt niet 62 km verderop) We kunnen in goed overleg praten over een andere bezoekregeling maar van een aantal keer per jaar naar 5 dagen in de week vind ik te gek.
Niet alleen voor mezelf maar ook voor mijn man. Wij hebben een heel ander leven en wonen in een ander milieu dan hij gewend is. Wij hebben ook 0 ervaring met het opvoeden van een puber. Meestal groei je als ouder mee in de opvoeding van je kind, dat is in ons geval natuurlijk niet zo. Ik snap dat mijn man hem niet wil teleurstellen maar de teleurstelling is misschien groter als het blijkt dat het 1 groot fiasco is. De band is al zo fragiel en beperkt.
Hij wil graag op zich zelf over een paar jaar, ook daar kan ik best in meedenken, voornamelijk op financieel gebied zal dat voor mij en mijn man zijn. Maar vind ook dat moeder hier verantwoordelijkheid in moet nemen. Zij houdT Mark liever thuis omdat dat haar financieel meer oplevert. Dat is bijv. ook de reden dat Mark geen wit betaald baantje mag, dan raakt ze misschien deels haar uitkering/alimentatie/toeslagen kwijt en dat wil ze niet. Hij mag alleen zwart werken.
Niet doen
Normaal zou ik zeggen maak je niet druk en wat is een half jaar nu? Wie weet zou het ondanks nodige ergernissen aan een puber (en die zijn er) best een leuke ervaring zijn en bovendien heel fijn voor de zoon.
Maar jij zit er nogal geharnast in. "Ik heb hier niet voor gekozen" (dat zijn wel meer dingen in leven die je overkomen). "moeder doet alles om financiële redenen"(weet je dat omdat je met moeder hebt gesproken of zegt je partner dat over zijn ex?
Gelet op jouw insteek denk ik dat het voor alle partijen het beste is om het niet te doen.
Ja ...
Hoe zou het gaan met het zelfrespect van die jongen als zijn verzorgers niet voldoende respect voor hem kunnen opbrengen door hun mening(en) over zijn moeder?
Rode krullenbol
Wonen in een
ander Milieu? Was da? Een andere provincie, land, gebied? En inderdaad, voor het welzijn van deze jongen is het beter dat het niet doorgaat. Jij wil niks met de zoon van je man en halfbroer van je zoontje te maken hebben. Dat is nu wel duidelijk.
Ik besef me heel goed dat mijn mening inderdaad erg gekleurd is door mijn afschuw voor zijn moeder. En nee, ik heb haar nooit persoonlijk gesproken, wel voorgesteld te praten, maar wil ze niet. Dat ik inmiddels weet hoe ze in elkaar steekt komt inderdaad vooral door de communicatie die ze met mijn man heeft, haar moeder; die inmiddels haar eigen dochter en kleinkinderen al een aantal jaar niet meer ziet omdat de mentale belasting haar te zwaar werd; alle relatieproblemen, ex-vriendjes, al het gebedel om geld, stelen, het droppen van 3 jonge kinderen midden in de nacht op doordeweekse dagen terwijl ze zelf gewoon werkt. Haar eigen broers en zussen hebben ook erg beperkt contact vanwege bovenstaande.
Ik heb absoluut niks tegen mensen die roken of zich te pletter zuipen in het weekend, deed ik zelf ook 10 jaar geleden, of vrouwen die ‘losbandig’ leven. Maar wèl tegen moeders (ouders) waarbij het ontbreekt aan enige vorm van zelfrespect, verantwoordelijkheid en integriteit. Natuurlijk vind ik het sneu dat Mark in zo’n situatie is opgegroeid, maar inmiddels zit hij zo vast in dat wereldje waarin alle volwassenen thuis zitten met een uitkering, om de haverklap een nachtje op het politiebureau doorbrengen, 5 vriendjes in een maand hebben + een rits aan stiefvaders/stiefbroers en zussen, al het weekgeld wat ze krijgen besteden aan shag en bier... en hun eigen kinderen inzetten als drukmiddel om maar meer geld los te peuteren bij de hardwerkende vaders van deze kids.
Wat betreft zijn zelfrespect denk ik dan ook dat er flink wat werk aan de winkel is; maar of wij dat kunnen veranderen in een halfjaar tijd? Ik betwijfel het. Daarvoor heeft moeder al teveel schade aangericht, en is de problematiek rondom moeder misschien te groot. Wil ik dat allemaal in huis halen? Nee. Want zoals Mark deel is van het pakket, toen ik een relatie aanging met zijn vader, is zijn moeder (helaas) ook onderdeel van het hele plaatje. Ik kan dat inderdaad niet los van elkaar zien. En ik pas daar dan ook heel bewust voor. Dat weet mijn man ook en respecteert dat, tot op zekere hoogte. Ik heb zelf een fulltime baan, een lief maar gevoelig zoontje van 3, en ja, een klein huis. Om daar nou flinke veranderingen in aan te brengen of het misschien wel volledig te ontwrichten, vind ik een veel te groot risico. En nee verhuizen is geen optie, niet met de huidige huizenmarkt in onze regio, en we zijn nou eenmaal gebonden aan de regio hier vanwege werk, mijn moeder die veel oppast etc.
En de wil om het contact te verbeteren is er vanuit mijn man wel. Nu hij zelf ons zoontje ziet opgroeien en actief deel is van zijn leven, ontwikkeling etc. knaagt het aan hem dat hij dat niet gehad heeft met Mark. Had hij het in het verleden anders aan moeten pakken? Misschien, waarschijnlijk wel. Maar hij was jong en nogal overdonderd door de situatie. Maar helaas kan hij het verleden nu niet veranderen. Hij heeft, op afstand, altijd geprobeerd om Mark in ieder geval financieel zo veel mogelijk te steunen zodat hij niet de dupe zou worden van moeders gat in d’r hand. Helaas is hij er inderdaad niet geweest om Marks gedrag enigszins in de juiste richting te sturen, zodat hij niet eenzelfde houding en levensvisie aanneemt zoals zijn moeder. In mijn ogen is het inmiddels een hele lange weg omdat te veranderen. Ik ben geen professional, ik vind de opvoeding van mijn eigen zoontje al een hele opgave en heb vaak geen idee of ik het goed doe (spoiler; volgens velen vast niet!) De keren dat ik Mark heb gezien zijn op 1 hand te tellen, op advies van Jeugdzorg ook bewust. Helpt dat de situatie nu? Nee, ik ken hem amper en heb inderdaad vooral zijn ‘minder leuke’ kant gezien.
Ik ben inderdaad ook erg gesteld op rust, regelmaat en duidelijkheid. Ik houd niet van rommel, ruzie, geschreeuw of conflicten. Er gelden hier duidelijke regels, voor iedereen die hier over de vloer komt; roken doe je buiten, je steelt niet, schoenen uit, we eten aan tafel niet op de bank, je komt op afgesproken tijd thuis of je belt als je later komt, je helpt in het huishouden/ruimt in ieder geval je eigen rommel op, geen gescheld. Voor mij en mijn man vanzelfsprekend, maar allemaal dingen die voor Mark heel ongewoon zijn.
Ik waardeer overigens alle reacties, ik besef dat mijn houding ten opzichte Mark heel erg bepaald wordt door zijn moeder en mijn eigen referentiekader en vooroordelen. Dus dank voor het inzicht, Mark is natuurlijk niet zijn moeder en misschien (waarschijnlijk) onder al het macho gedrag best een leuke jongen. Wie weet zie ik die kant binnenkort nog eens.
Dank ook Angela en Trivia voor concrete adviezen. Ik denk dat de stage hier in de buurt nu niet aan de orde is, mijn man voelt zich er ook niet heel gemakkelijk bij. Maar in de toekomst zeker iets om naar toe te werken; volgend jaar staat er ook een stage periode op het programma, dan is hij inmiddels bijna 18 en misschien meer volwassen om ook echt zelf op kamers te gaan. Als dat dan hier in de buurt is, kan ie lekker hier komen eten, Koken/eten vind ik zelf altijd een goed moment voor luchtige gesprekken terwijl je toch samen ‘bezig’ bent, dus iets minder spanning misschien en een goed moment om elkaar beter te leren kennen. Ik denk dat nu de druk te groot is, en geen van de betrokken partijen echt klaar is voor de situatie. Het lijkt me veel beter dat Mark ons, alle 3, beter leert kennen. En hier misschien wat regelmatiger komt, waarbij ook ik en mijn zoontje aanwezig zullen zijn. Zodat hij ook het reilen en zeilen bij ons thuis wat beter meekrijgt.
Dank allemaal voor de adviezen!
als jeugdzorg niet wil dat jij hem te vaak ziet, wat vinden ze dan van dit plan?
Wat vindt Mark hier nu eigenlijk zelf van?
ik zou het niet trekken
De meeste dames hier zijn uitermate politiek correct maar als ze zelf in deze situatie terecht zouden komen weet ik niet of ze nog dezelfde mening zullen zijn toegedaan. Sorry hoor dames.
Ik zou absoluut geen 'vreemde' puber in mijn kleine woning willen.
Heb je zelf volwassen kinderen dan is voor zo'n aktie wel meer ruimte denk ik, je hebt je eigen pubers meegemaakt en je bent zelf wat evenwichter en hebt ook meer overwicht. Iets wat absoluut noodzakelijk is voor een jongen van die leeftijd met een rugzak.
Begrijp ik je goed, Miekemieke?
Maak je nu van intermenselijke relaties een politieke aangelegenheid? Wat eigenaardig.
Rode krullenbol
Tja Miekemieke
'Ik zou absoluut geen 'vreemde' puber in mijn kleine woning willen.'
Dan had TS niet met zijn vader moeten trouwen.
Elena H
Als ik van tevoren beter had in kunnen schatten hoe de situatie zich zou ontwikkelen had ik dat misschien niet gedaan (trouwen). Ik ken mezelf en mijn eigen grenzen/beperkingen. En Mark een half jaar in huis gaat ver voorbij mijn grenzen/beperkingen.
Nu staan we nu eenmaal voor dit dilemma en moeten we ermee dealen. En ja, ik vind wèl dat mijn mening tot bepaalde hoogte telt, qua hypotheek is het MIJN huis en ook mijn/ons zoontje die hiermee geconfronteerd wordt. En o.a. mijn moeder die regelmatig oppast en mogelijk geconfronteerd wordt met een jongen die ze nog nooit gezien heeft.
Deze intense vorm van contact is nooit aan de orde geweest, dat man mijn Mark meer zou gaan zien was voor mij echt wel duidelijk zodra we naar NL verhuisden, maar deze situatie is toch wel het andere uiterste.
Rode
Wat heeft dat er nu mee te maken?
Als je twee slaapkamers hebt, een kleintje van 3: wie haalt het dan in zijn hoofd om een onbekende (ja sorry) puber waarvan je weet dat de opvoeding niet geweldig was in huis te halen voor een half jaar? Als je daar volmondig ja op kunt zeggen: doe het dan! Bied deze jongen een kamer aan! Detailstage kun je overal volgen: lekkere goedkope kracht voor een winkel.
miekemieke
Juist omdat ik zelf pubers heb (gehad) bekijk ik het meer vanuit perspectief van deze jongen. Daar is niks politiek corrects aan (stom argument trouwens want slaat ieder gesprek dood. "Ik vind dit of dat""Nee hoor jij bent alleen maar politiek correct")
Ik weet nog van mijzelf hoe ik was als puber en ik heb het gezien bij mijn eigen pubers. Ja pubers kunnen egoïstisch zijn, de grenzen opzoeken, impulsief, maar ze zijn tegelijkertijd kwetsbaar. Ondanks de grote monden, de onverschilligheid zijn het nog wel kinderen. En in die geval ook nog eens het kind van een van de twee volwassenen die het kind voor een half jaar (niet voor de rest van zijn leven he, we hebben het hier over een half jaar) in huis zou moeten nemen. En die jongen kan er echt niks aan doen dat die zo'n slechte moeder heeft (dat neem ik tenminste aan dat ze slecht is als ik lees wat TS hier in iedere post meldt over de moeder). Als er al iemand verantwoordelijk is voor het feit dat deze moeder een zoon heeft dan is het de partner van TS.
gemeen
Ik snap dat gehak op die exen niet zo. Het was wel zo dat je man op die vrouw is gevallen, ooit, al was het een onenightstand. En nu is hij met jou. Jullie hebben dus heel wat gemeen, zou ik zo zeggen. Kutzwagers noemde Wim T. Schippers dat van mannen. Met andere woorden: jij bent geen haar beter 
Maar dat wil jij niet zien natuurlijk.
Wat er ook gebeurd is, die jongen en jouw man zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en als die band er nu nog niet is, hebben ze er nu de kans toe meer naar elkaar toe te groeien. Die mag je niet ontnemen uit eigen belang. Het gaat om een half jaar.
maar als jeugdzorg TS al afraadt om te vaak met hem af te spreken (en ja ik ga er voor het gemak van uit dat dat waar is) dan wordt het lastig he.
Als ze elkaar nu zo weinig zien dan heb je ook nog eens kans dat het helemaal fout loopt dat halve jaar zo opgehokt te zitten. Huis is van TS, dus ik zie niet in waarom zij er met haar kind uit moet als het echt te klein is.
Zoek een kamer in de buurt, laat hem elke avond komen eten. Ja dat kost wat (afhankelijk van waar in Nederland 200-400 euro per maand) en je kúnt tenminste een relatie opbouwen en hoeft niet bang te zijn dat dit helemaal fout afloopt.
Triva
'maar als jeugdzorg TS al afraadt om te vaak met hem af te spreken (en ja ik ga er voor het gemak van uit dat dat waar is) dan wordt het lastig he.'
Maar dat was 5 jaar geleden. Dat kan nu toch heel anders zijn?
Maar
als die jongen het zijn hele leven al zonder noemenswaardige begeleiding moet doen, nu al rookt en drinkt, is het dan wel verstandig om hem op kamers te laten gaan? Ook al is het dan in de buurt van een vader en een stiefmoeder? Daar heeft hij nog geen noemenswaardige band mee, dat zal ook niet gauw komen lijkt mij als hij op kamers zit. Dat wordt dan natuurlijk lang leve de vrijheid en de lol.
Ik kijk er meer tegenaan zoals Alkes. Dit lijkt me een prachtige en misschien ook wel laatste kans voor de vader om nog wat positiefs aan de jongen mee te geven. Nee, een half jaar in een klein huis is niet ideaal (understatement) maar ik zou zeker wel vader en zoon aanraden om na te denken over hoe het wel kan werken. Misschien is er nog een oma en opa in de buurt, of ooms en tantes van vaders kant waar hij terecht zou kunnen. Of misschien is het een idee als hij met vader samen een kamer neemt. Ik noem maar wat. Het zou ook al schelen denk ik als hij een vriend van school heeft die samen met hem stage loopt en als die samen onder auspiciën van vader op kamers gaan. Met een beetje uit je doos denken kom je een heel eind. Verder dan met hakken in het zand en afgeven op moeder en stiefzoon. Hoe terecht misschien ook. Zoals ik al zei, het is de halfbroer van het zoontje van TS, ook een zoon van haar man, er is een bloedband. Die gaat hoe dan ook niet weg.
Off topic
Uit je doos denken heeft voor mij toch een andere lading dan out of the box denken.