U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Ik wil geen stiefmoeder zijn
Hier mijn dilemma.
Ik ben nu 5 jaar samen met mijn man, we hebben samen een zoontje van 3 en hij een oudere zoon Mark van 16. Zijn zoon woont bij zijn moeder (kind komt voort uit een one night stand en mijn man heeft meer een rol als oom Ipv vader) mijn man en de moeder van zijn zoon zijn nooit samen geweest en mijn man wist pas na 2 jaar van het bestaan van zijn zoon af en heeft hem voor het eerst gezien toen ie 4 werd want mijn man was het niet eens met de alimentatie die moeders eiste (uiteindelijk wel akkoord gegaan) Mijn man heeft jaren in het buitenland gewerkt en zag zijn zoon Mark daarom meestal alleen met z’n verjaardag en kerst.
Toen ik 5 jaar geleden samen ben gaan wonen met mijn man in Nederland (we woonden in het buitenland) en ik in verwachting was kwam ineens de moeder van Mark om de hoek kijken en eiste dat vanaf toen Mark om de week en in de vakanties bij ons moest zijn. Ze heeft vanaf het begin mij heel erg in de rol van stiefmoeder gepusht en benoemde dit ook steeds naar Mark. Mijn man was het ook niet eens met het om de week hier komen wonen want het is dus niet zo dat er een heel sterke band is tussen vader/zoon, de situatie is altijd een beetje apart geweest. Het is meer moeders die uit wil gaan met haar nieuwe vriend en al haar 3 kinderen met verschillende mannen ergens anders probeert te droppen.
Ik heb vanaf het begin duidelijk tegen mijn man gezegd dat ik dus geen stiefmoeder rol op me wil nemen en ook weinig behoefte heb aan contact met Mark. Ik zie het als iets waar ik gewoon niks mee te maken heb. Lange tijd hebben we het zo gedaan dat mijn man Met Mark een weekendje weg ging, soms ook met ons zoontje. En soms naar de bios etc. Met kerst zijn we met de hele familie van mijn man samen incl. Mark. Ik houd me op de achtergrond. Eerlijk gezegd ben ik gewoon echt geen stiefmoeder type, ik kan er niet veel mee andermans kind en ook nog zo’n puber.
Nu gaat Mark binnenkort stagelopen Hier in de buurt en heeft moeders gezegd Dat ie dan hier wel kan wonen doordeweeks. Mijn man vindt dit opeens wel een goed idee want hij is nu ouder meer zelfstandig etc. maar ik ga hier echt heel erg van steigeren. Ik zie het echt niet zitten, het voelt als zo’n inbreuk op mijn privacy. Ik voel me ook echt belazerd door mijn man omdat we aan het begin van onze relatie hier uitgebreid over gesproken hebben en ik heel duidelijk heb gesteld dat een stiefzoon in huis voor mij geen optie is. Het klinkt heel egoïstisch, dat weet ik, maar ik ken mezelf, en het zou sneu voor hem zijn omdat hij bij zijn moeder ook een heel ander leven heeft. Ik ben meer van de rust en regelmaat en ja, duidelijke regels en dat is hij echt niet gewend. Daarbij drinkt hij zeer regelmatig (veel te veel in mijn ogen) en rookt als en ketter en dat vind ik een slecht voorbeeld voor mijn eigen zoontje.
Ik denk er heel erg over om met mijn zoon bij een vriendin in te trekken tot die hele stage afgerond is... mijn man is het hier natuurlijk ook niet mee eens maar dat kan me eigenlijk weinig schelen. Wat vinden jullie?
Wat wil hij zelf?
Ik lees nergens wat die jongen zelf wil? Of lees ik niet goed? Is dat al aan hem gevraagd? Hij zal daar zelf ook wel wat van vinden lijkt mij.
Waarom gaat een 16-jarige een stage lopen wat niet in de buurt van zijn eigen huis is? Als hij al op mbo zit kan hij toch met het ov? Heeft hij die stage zelf geregeld en waarom dan zo onhandig?
En anders kan je op zoek gaan naar een kamer voor hem. In de meeste steden zijn nu short-stay kamers vrij ivm internationale studenten die nu niet komen.
Context
Het gaat om een stage van een half jaar, die moeder en dus niet Mark zelf geregeld heeft. Mark is een typische puber, die boeit het allemaal niet zo. OV zou vanaf moeders huis geen optie zijn, is te ver. Zoals eerder genoemd, de moeder van Mark vind het gewoon wel makkelijk, krijgt ze wel de alimentatie maar heeft verder een tijdje geen verantwoordelijkheid en meer tijd voor d’r nieuwe vriend.
En voor degene die van mening is dat ik niet empatisch genoeg ben: misschien niet genoeg, maar ik kom zeker niet tussen mijn man en zijn zoon. Voor mijn part gaan ze elke dag naar het strand/bios/ uit eten om een betere band op te bouwen. En ja, het was natuurlijk fantastisch geweest als die band beter was de afgelopen jaren, maar dat is nu eenmaal niet de situatie.
Toen ik in verwachting bleek te zijn van mijn zoontje is er met de Casemanager die Mark en moeder begeleid, uitvoerig contact geweest over welke rol ik en mijn zoon in Marks leven zouden moeten hebben. En destijds hebben het advies gekregen omdat tot een minimum te beperken. Mark heeft al heel wat stiefbroers en zussen gehad door de diverse vriendjes van moeder en heeft daar zelf geen goede ervaringen mee en heeft ook zelf geen behoefte aan een halfbroer, Vandaar de duidelijke scheiding.
Destijds
'En destijds hebben het advies gekregen omdat tot een minimum te beperken. '
Maar dat was toen. Situaties veranderen, en adviezen dus ook.
'Voor mijn part gaan ze elke dag naar het strand/bios/ uit eten om een betere band op te bouwen'
Zolang Mark het maar buiten jouw huis doet. Je snapt toch hopelijk wel dat het niet aan jou is om daar 'toestemming' voor te geven? Het huis van zijn vader zou ook zijn thuis moeten zijn. Zeker als de situatie bij zijn moeder weinig stabiel is.
Wat ben en blijf je
negatief!
Wat fijn dat moeder een stage voor hem geregeld heeft maar ook fijn dat ze het eigenlijk precies zo geregeld heeft dat zij er het meeste voordeel uit haalt en haar verantwoordelijkheden lekker kan afschuiven en jouw mooie leventje komt vergallen.
Hoezo zou zij het recht hebben er het meeste voordeel uit te halen? Als dat mijn gezinssituatie volledig ontwricht? Het is toch ook haar zoon? Zij heeft zelf voor hem gekozen.
Misschien is ‘destijds’ niet helemaal lekker geformuleerd, er is destijds mondeling met een professional over gesproken, maar dit advies is zeker vandaag de dag nog aan de orde.
En Mark is hier in huis tot bepaald hoogte welkom, er worden van tevoren duidelijke afspraken over gemaakt en ik ben er inderdaad vaak niet (vanwege bovengenoemde afspraak mbt scheiden van gezinssituatie) en daar heb ik verder geen issues mee, ik neem mijn zoontje mee naar Center PArcs oid en mijn man en zoon hebben quality time.
ik vind dat sommigen te makkelijk praten en alleen maar doordat Linda roept dat ze geen stiefmoeder wil zijn.
Kom op, zomaar weken of maandenlang (we weten het niet) een volslagen onbekende in huis nemen in een huis met twee slaapkamers. Ik geef het je te doen. Adviseren dat ze maar gaat latten? Dat is duurder dan op kamernet kijken en die jongen op een kamer zetten en dát betalen. Wordt tie heel zelfstandig van. Kan hij zo nu en dan eens komen eten.
Vader verwijten dat hij er nooit is geweest voor zijn zoon? Hij wist het niet eens tot hij 2 was, heeft hem voor het eerst gezien toen hij 4 was, woonde al die tijd in het buitenland. Lekker makkelijk afgeven op een ander.
Kijk naar wat er mogelijk is maar daar hoeft deze relatie niet aan kapot te gaan.
Het was cynisch Linda
Hoe kom je er toch bij Linda dat moeder het meeste voordeel haalt uit deze situatie, en nog sterker, dat het haar daarom te doen is?
Dat vind ik een akelige vooronderstelling.
Ze regelt een stage voor haar zoon, chapeau.
Ideaal, want zoon kan lekker bij pa in, goed voor zoon en goed voor pa!
Ik zie alleen maar voordelen. Ook voor jou, maar die zijn er natuurlijk alleen maar als je ze wilt zien.
Zie je ze niet, dan zijn ze er niet.
Maar mooi dat je van de andere kant wel een stuk flexibiliteit laat zien. Mooie oplossing wellicht, jij met kind even bij vriendin.
Triva, had jij jouw zoon graag op kamers gezien toen hij 16 was?
LindaD
'Het is toch ook haar zoon? '
OOK, inderdaad. Waar blijft de andere ouder, jouw man dus?
poeh ik snap het wel
Ik snap je wel hoor Linda, en ook vind ik het sneu voor Mark. Maar Mark is er nu eenmaal en is en blijft hoe dan ook de zoon van je man. Los van zijn moeder, ook je man is verantwoordelijk voor hem.
Als het een half jaar is, zou ik er het beste van maken, met wat duidelijke, normale regels en bouw de kamer van jullie zoontje tijdelijk even om tot zijn kamer, misschien valt het achteraf hartstikke mee en is het best een leuke puber. Ik denk terug aan toen mijn zoon 16 was en dat was toch een behoorlijke kwetsbare leeftijd. Ze doen stoer maar ondertussen zijn het echt nog onzekere kinderen die dat goed proberen te verbergen, misschien kunnen jullie er toch nog een gezellige tijd van maken, dat zou mijn insteek zijn. Knop om ;-)
En een vreemde vraag
vind ik, wat zoon er zelf van vindt.
Wat denk je hoe zo'n puppy van 16 het vindt, bij pa in die hij niet zo goed kent, in een huis waar geen plek is en hij op de bank mag, bij een vreemde vrouw die hem niet wil hebben?
Logisch dat zoon een typische puber 'kan mij het boeien' houding aanneemt, wat moet hij anders?
Floor
op een kamer, een kosthuis, er is van alles mogelijk. Ik had mijn zoon niet graag in een 3 kamerappartement gezien met mensen die hem amper kennen en hem niet willen hebben omdat het gewoon te krap is, zeker niet als hij zich niet aan afspraken kan houden. Ik had als moeder ook zeker geen stage geregeld bij die mensen om de hoek en ze zo voor het blok gezet. Maar ach dat is allemaal niet belangrijk, die moeder doet het fantastisch allemaal....
er zijn echt zat
oudere mensen die tijdelijk best een kamer willen verhuren in hun huis, samen eten etc ze willen alleen niet permanent verhuren, voor altijd dus. Die mensen krijg je er bijna niet meer uit.
Ik vind het overigens bewonderingswaardig van mijn man dat hij toch contact blijft houden en het wil verbeteren, zeker vanwege het feit dat moeders alles tegenwerkt zolang het niet in eigen belang is. En ik juich het contact ook alleen maar toe Het maakt het er niet makkelijker op dat jeugdzorg en bewindvoering betrokken is in deze situatie; die hebben ook een mening en mijn man heeft nou eenmaal geen enkel wettelijk gezag over de oudste zoon. Dus zijn mening doet er verder ook niet zoveel toe.
Mijn comment ‘ik wil er niks mee te maken hebben’ is dan ook vooral van toepassing op de complexe situatie; mijn aanwezigheid maakt het er voor Mark echt niet makkelijker op, ook niet als ik alles oké zou vinden en toe sta te juichen. Vandaar dat ik vanaf het begin de relatie ook heb aangegeven afstand te willen houden tot Mark en de situatie met moeder. Ik denk dat het allemaal heel ander zou zij als Mark jonger was, mijn man wel een en actieve vader rol zou hebben etc. Nu valt het gewoon echt heel rauw op een ieders dak. We kennen het jochie amper!
Triva
Wat doe je vervelend.
Waarom zou moeder het niet goed doen?
Omdat ts dat zegt? Wiens uitspraken bol staan vd vooroordelen rondom one night stands (mbt vrouwen dan, voor mannen ligt dat uiteraard anders) ed?
En due zoon komt niet 'bij mensen'. Hij komt bij zijn vader in huis. (die hem wel wil)
In ieder geval zou ik voor mezelf de lasten met alle plezier voor een half jaartje willen dragen. De boodschap naar de jongen toe is nl voor zeer lange tijd van onschatbare waarde.
(en nogmaals, buiten de lasten kun je er ook veel lusten van hebben en dat ligt voor 90 % aan je eigen instelling)
Triva
'mijn man wist pas na 2 jaar van het bestaan van zijn zoon af en heeft hem voor het eerst gezien toen ie 4 werd want mijn man was het niet eens met de alimentatie die moeders eiste'
Een vader die dus 2 jaar lang ruziet over geld in plaats van een band met zijn zoon op te bouwen. En die blijkbaar vervolgens jarenlang in het buitenland woont. En dan zou de moeder van Mark slecht zijn?!?!
Raar advies
Wat een raar advies dat jij geen enkele rol mag spelen. Je bent toch gewoon de vrouw van zijn vader? Natuurlijk heb je dan een rol. Niet die van opvoeder, maar je hoeft echt je eigen huis niet te ontvluchten omdat iemand van jeugdzorg dat een goed idee vindt. Zulke goede ideeën hebben ze meestal niet bij jeugdzorg, dus dat zou ik sowieso met een korreltje zout nemen.
Verder zou het je sieren als je je man steunt in het contact met zijn zoon en met compassie naar Mark kunt kijken. Stel je voor dat het om je eigen zoontje ging, dan zou je toch ook alles doen om hem gelukkig maken? Je man heeft twee zoons, het is te prijzen dat hij met de oudste een betere band wil opbouwen.
Maar een half jaar intrekken vanwege een stage in een te klein huis is natuurlijk te gek. En het kan niet waar zijn dat moeder dat in haar eentje bepaalt. Laat vader samen met zoon een andere stage regelen zodat hij bij moeder kan blijven wonen en hij rustig het contact met vader kan opbouwen.
Linda
Hoe lang duurt die stage nu en komt hij dan op maandagavond aan en gaat hij vrijdagochtend weer weg of is het langer?
Trivia
Een half jaar, hij zou dan op zondagavond komen en vrijdagmiddag weggaan (idee moeder van Mark) .
Linda D
wat ik mis is hoe concreet je nu met je man de zaken op een rijtje aan het zetten bent.
Uitgangspunt 1: Mark komt inderdaad een half jaar bij julie inwonen.
of
Uitgangspunt 2; Man wil graag Mark ondersteunen bij zijn woonprobleem gedurende stage, maar Mark komt niet bij jullie in huis
Liggen beide opties nog open?
Waar zijn jullie in het gesprek samen?
Want ik lees vanalles over wat je vindt, maar eigenlijk is het niet aan de orde wat jij vindt - dat klinkt onaardig, maar ik denk dat als je niet ergens een oplossing zag, je al lang 'vertrokken' was of er een oplossing was gekomen.
Dus hoeveel tijd hebben jullie, wat wil je man, hoeveel geld is er etc?
en laat het verleden alsjeblieft rusten, dat heeft echt geen zin als argumentatie bij dit probleem.
Groet,
Angela
ps als Mark bij jullie in de buurt een kamer kan huren en elke avond bij jullie komt eten, dan is het ook al weer ander verhaal.
Stel je open voor Mark als iemand die er ook niets aan kan doen, net als jij. Maar jij bent de volwassene en straks is jouw kind 16 ....
Mooi angela
Inderdaad, dat opperde ik ook: elders slapen en bij jullie eten. Er zijn best andere oplossingen te bedenken.
Laat dat los
'idee moeder van Mark'
Zou het anders zijn als het een idee van Mark zelf was? Of van je man? Je lijkt zo bezig met de ex (hoe kortstondig de 'relatie' ook was) van je man.
Mark is dus overdag op zijn stageadres en ik het weekend bij zijn moeder. Dan blijft dus alleen het avondeten en slapen over. Kun je daar echt niets voor regelen?
elenaH
je spitst het nu toe op deze oplossing en de vraag is of dat nodig is in deze fase. Het lijkt me zinniger dat TS met man een plan gaat maken . . . Er zijn veel wegen naar Rome. En wat voor jou klein bier lijkt kan voor TS en/of gezin fikse impact hebben.
gr Angela
Verbeter de wereld, begin bij jezelf
Je gaat nogal voorbij aan het gegeven dat de jeugd niet alleen de toekomst heeft, maar tevens die toekomst is. Sta er eens grondig stil bij de vraag wat voor positieve rol je eventueel zou kunnen spelen in het leven van de tiener. Hem van het roken en drinken af krijgen bijvoorbeeld en - wat dacht je wat! - aan het sporten natuurlijk! Past het nemen van die verantwoordelijkheid niet ook veel beter bij jouw principiële afkeuring van een losbandig leven?
Als jij denkt dat je het allemaal veel beter doet dan zijn moeder? Dan is dit je kans om hem te laten zien hoe dat gedrag eruit ziet.
Rode krullenbol
yeah right Krullenbol
Laten we deze 'stiefmoeder' even de rol van nieuwe opvoeder geven, haar verantwoordelijkheid laten nemen. Dat zal helpen!
Oh ja!
Vergeet niet: iemand die rookt en drinkt is per definitie nog heel wat meer dan een roker en een drinker. Dat je niet nieuwsgierig bent naar zo'n spruitje van je partner ...
Rode krullenbol