U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Ik wil geen stiefmoeder zijn
Hier mijn dilemma.
Ik ben nu 5 jaar samen met mijn man, we hebben samen een zoontje van 3 en hij een oudere zoon Mark van 16. Zijn zoon woont bij zijn moeder (kind komt voort uit een one night stand en mijn man heeft meer een rol als oom Ipv vader) mijn man en de moeder van zijn zoon zijn nooit samen geweest en mijn man wist pas na 2 jaar van het bestaan van zijn zoon af en heeft hem voor het eerst gezien toen ie 4 werd want mijn man was het niet eens met de alimentatie die moeders eiste (uiteindelijk wel akkoord gegaan) Mijn man heeft jaren in het buitenland gewerkt en zag zijn zoon Mark daarom meestal alleen met z’n verjaardag en kerst.
Toen ik 5 jaar geleden samen ben gaan wonen met mijn man in Nederland (we woonden in het buitenland) en ik in verwachting was kwam ineens de moeder van Mark om de hoek kijken en eiste dat vanaf toen Mark om de week en in de vakanties bij ons moest zijn. Ze heeft vanaf het begin mij heel erg in de rol van stiefmoeder gepusht en benoemde dit ook steeds naar Mark. Mijn man was het ook niet eens met het om de week hier komen wonen want het is dus niet zo dat er een heel sterke band is tussen vader/zoon, de situatie is altijd een beetje apart geweest. Het is meer moeders die uit wil gaan met haar nieuwe vriend en al haar 3 kinderen met verschillende mannen ergens anders probeert te droppen.
Ik heb vanaf het begin duidelijk tegen mijn man gezegd dat ik dus geen stiefmoeder rol op me wil nemen en ook weinig behoefte heb aan contact met Mark. Ik zie het als iets waar ik gewoon niks mee te maken heb. Lange tijd hebben we het zo gedaan dat mijn man Met Mark een weekendje weg ging, soms ook met ons zoontje. En soms naar de bios etc. Met kerst zijn we met de hele familie van mijn man samen incl. Mark. Ik houd me op de achtergrond. Eerlijk gezegd ben ik gewoon echt geen stiefmoeder type, ik kan er niet veel mee andermans kind en ook nog zo’n puber.
Nu gaat Mark binnenkort stagelopen Hier in de buurt en heeft moeders gezegd Dat ie dan hier wel kan wonen doordeweeks. Mijn man vindt dit opeens wel een goed idee want hij is nu ouder meer zelfstandig etc. maar ik ga hier echt heel erg van steigeren. Ik zie het echt niet zitten, het voelt als zo’n inbreuk op mijn privacy. Ik voel me ook echt belazerd door mijn man omdat we aan het begin van onze relatie hier uitgebreid over gesproken hebben en ik heel duidelijk heb gesteld dat een stiefzoon in huis voor mij geen optie is. Het klinkt heel egoïstisch, dat weet ik, maar ik ken mezelf, en het zou sneu voor hem zijn omdat hij bij zijn moeder ook een heel ander leven heeft. Ik ben meer van de rust en regelmaat en ja, duidelijke regels en dat is hij echt niet gewend. Daarbij drinkt hij zeer regelmatig (veel te veel in mijn ogen) en rookt als en ketter en dat vind ik een slecht voorbeeld voor mijn eigen zoontje.
Ik denk er heel erg over om met mijn zoon bij een vriendin in te trekken tot die hele stage afgerond is... mijn man is het hier natuurlijk ook niet mee eens maar dat kan me eigenlijk weinig schelen. Wat vinden jullie?
Heftig
Heftig hoor dit draadje. Er bestaan mensen die denken als Linda. Het heeft inderdaad geen zin hier veroordelend over te doen en voor Mark lijkt het me buitengewoon schadelijk langere tijd in een toxische omgeving door te brengen: 1 instabiel systeem is al pittig genoeg. Maar dat de norm dat je verantwoordelijkheid draagt voor je eigen kind opeens gedegradeerd wordt, en niet door een enkeling, tot politiek-correct gezever, gaat me veel te ver. De opvattingen over ouderschap en de invulling hiervan door de vader van Mark zijn voor hemzelf, zijn zoons en de samenleving schadelijk en domweg asociaal (want tegen de heersende normen) te noemen. Hoe asociaal wordt nog eens extra duidelijk gemaakt door de wens van Linda om de samenleving financieel op te laten draaien voor de keuzes van haar man. Dit is gewoon een feitelijke constatering. En totaal niet constructief om te benoemen, maar het was toch al duidelijk dat Linda niet openstaat voor enige zelfreflectie.
Donna
Maar moeten zij dan dubbele kosten gaan hebben als ze Mark in huis nemen of als ze hem een kamer aanbieden? Dus én de alimentatie én de extra kosten, terwijl moeder minder kosten heeft?
Donna
Hoe asociaal wordt nog eens extra duidelijk gemaakt door de wens van Linda om de samenleving financieel op te laten draaien voor de keuzes van haar man.
Ook ik wist oprecht niet hoe het werkt met bijstand en alimentatie. Ik heb met beide geen ervaring en me er ook nog nooit in verdiept.
En waarom de keuzes van haar man? De moeder van Mark had ook in haar eigen onderhoud kunnen voorzien, zoals zoveel alleen staande moeders. Dus die extra steek onder water richting Linda was niet nodig
half, vind ik, 40er
Ik vind de tekst van Donna prachtig.
Wel kan het zijn dat Linda niet wist dat je niet van de kinderalimentatie af kunt zien als je bijstand ontvangt. Dat kan heel goed. Als je je eenmaal realiseert hoe het werkt, en waarom het werkt zoals het werkt, dan vergeet je het ook niet gauw meer.
Maar, 40er, hiermee ben ik het niet eens: "De moeder van Mark had ook in haar eigen onderhoud kunnen voorzien, zoals zoveel alleenstaande moeders."
1. de kinderalimentatie is niet bedoeld voor de moeder (het gaat hier niet om partneralimentatie). De beide ouders moeten financieel voor kinderen zorgen. Dit schokt mij ook telkens als Linda dat soort dingen schrijft, het zou zelfs geëmancipeerd zijn van het Scandinavische land waar zij heeft gewoond, dat moeders 'zelf' voor het geld zorgen. Van een gezamenlijk kind? Zelf? Klinkt mij juist omgekeerd van geëmancipeerd in de oren. Béide ouders zouden liefst financieel én in de praktijk voor hun kind moeten zorgen!
2. Iets anders is het levensonderhoud van de vrouw zelf, voor zichzelf. Daar weten wij niets van, en ook Linda weet niet waarom het de moeder van Mark niet lukt. Volgens mij krijg je niet zomaar bijstand hoor. Misschien heeft ze veel psychische problemen of is er iets anders. Het heeft allemaal waarschijnlijk niet zoveel met wel/niet emancipatie te maken, noch met hoe andere alleenstaande moeders hun leven inrichten. Die moeder werkt niet en het gaat zo slecht dat ze bijstand krijgt en in de schuldsanering zit. Dat kun je allemaal heel stom vinden van die vrouw, maar we weten er niets van en gaan er ook niet over. Het gaat ook niet over de (1e) zoon van de man van topicstarter, het gaat alleen maar over zijn moeder. Waar dus niemand iets mee te maken heeft.
Nu snap ik wel dat het heel erg vervelend voelt om meer dan 500 per maand te besteden, terwijl het geld weer direct verdwijnt. Dat is zeker erg vervelend. Linda, denk maar zo:
- vroeger, toen de moeder zich in de schulden werkte, heeft moeder misschien ook (te) veel uitgegeven aan hun zoon. Dus er is vast wel iets dat naar de schuldeisers gaat, waar zoon (vroeger) van profiteerde.
- denk vooral verder níet meer aan het geld. Ik denk dat als je meer dan 500 voor een kind betaalt, dat je man veel verdient. Beschouw het als belasting. Zie het als geld dat niet van hem is of zou moeten zijn. Hij heeft netto gewoon minder.
- tot slot, mocht je toch weer aan het geld denken: als kind 18 is mag het rechtstreeks aan het kind betaald worden (doe dat vooral vanaf dag 1) en in principe stopt het als kind 21 is. Zo lang duurt het allemaal dus niet meer.
Scandinavië en reacties
Het is natuurlijk grote onzin dat je in Scandinavië als man kinderen kunt verwekken zonder daar vervolgens de financiële consequenties van te dragen. Ook daar is het de geschreven en ongeschreven norm dat je voor je kinderen zorgt. Ik ken geen beschaafd land waar dit niet het geval is. Totaal achterlijk om de verantwoordelijkheid voor een kind dat buiten het huwelijk wordt geboren eenzijdig bij de moeder te leggen. De bijzondere rechtspositie van “bastaardkinderen” bestaat volgens mij nergens in Europa meer. Als ouder heb je gewoon voor je kinderen zorg te dragen. En als jezelf een kapot moreel kompas hebt, bestaat er gelukkig een systeem dat, met dwang, ervoor zorgt dat het belang van het kind in ieder geval minimaal gediend wordt. In Zweden wordt trouwens de kinderalimentatie onmiddellijk van het loon van een weigerende ouder afgehouden.
@Trivia, ook ik ben van mening dat Mark beter geen tijdelijke verblijfplaats heeft bij zijn vader en stiefmoeder. Ik verwacht ook niet dat zie hulpverlening dit een goed idee vindt. Er is jaren geleden natuurlijk niet voor niets aangeraden om Linda op afstand van haar stiefzoon te houden. Dat betekent dus automatisch dat die dubbele kosten er helemaal niet gaan komen.
@40er, zoals eerder gezegd vind ik het nogal achterlijk om de vrouw/moeder alleen verantwoordelijk te houden voor voortplanting en de consequenties daarvan. Het standpunt dat de vrouw en “haar bastaard” samen negatieve consequenties moeten dragen van “haar zonde” (zij kon immers haar benen niet bij elkaar houden) wordt gelukkig niet meer breed gedragen. In ieder geval in Nederland en Scandinavië, zoals je ook in de wetgeving terug kunt zien.
In 2003
bepaalde een rechtbank in Stockholm dat een spermadonor alimentatie moest betalen. Die uitspraak is ook in beroep in stand gebleven.
Donna
"Dat betekent dus automatisch dat die dubbele kosten er helemaal niet gaan komen."
Wel als er een kamer gehuurd moet worden. Dan wel voor Mark, vader én Mark of Linda én peuter. .
Hoe ver zou je komen
met alimentatie+kinderbijslag+kindgebonden budget, voor een kamerhuur? Ervan uitgaande dat moeder verder niets bijdraagt. Ik weet het niet, maar ik zou dat rekensommetje eens maken en dan rondkijken.
Tsjor
Tsjor
Maar moeder kan toch niet vrijelijk beschikken over die alimentatie? Zie de reacties over bijstand en alimentatie. Ik denk zomaar dat dat ook geldt voor kinderbijslag en kindgebonden budget. Dat geld zal door de bewindvoerder of wie haar zaken dan ook maar behartigt meegenomen worden in het financiële plaatje... Ik denk niet dat op kamers er financieel in zit, tenzij de vader die extra kosten op zich wil nemen.
Nee, er zal niet veel anders op zitten dan dat Mark op zoek gaat naar een stageplek in de buurt van zijn moeder. En school. Want er moet ook iemand van school langs op de stageplek, dus die zullen ook niet happig zijn als ze naar de andere kant van het land moeten voor dat bezoekje. Maar, ik hoop wel dat voor Linda en haar man dit akkefietje en dit draadje aanleiding zijn om de verstandhouding met Mark (en zijn moeder) te verbeteren. Ieder kind verdient 2 liefhebbende ouders, of op zijn minst om ook welkom te zijn bij de niet-opvoedende ouder.
Donna
Je hebt een punt, ook hier in Scandinavië (Denemarken in dit geval) wordt er wel degelijk verwacht dat een vader bijdraagt. Echter zijn de regelingen hier gewoon wettelijk vastgelegd, je kunt zelf als ouders andere afspraken maken. Maar het is heel gangbaar dat het wettelijk vastgesteld bedrag wordt aangehouden als alimentatie. Zon’n 1400 kr 180-190€. Geen gedoe, geen vechtscheidingen en geen eindeloze gang naar rechters die zeker ook schadelijk voor een kind zijn. Geen eindeloze herzieningen omdat vader iets meer gaat verdienen, opnieuw getrouwd is en nu kosten voor huisvesting kan delen enz. Gaat moeder er op achteruit na een scheiding dan zijn daar net zoals in NL regelingen voor zoals kinderbijslag, huurtoeslag, zorgtoeslag, noem maar op. En ja, het is daar algemeen geaccepteerd dat je als vrouw oook gewoon fulltime werkt, mits je dat kunt, niet ziek bent. Maar het idee dat een vader in gevallen dat dat niet kan opdraait voor het inkomen van vrouw, is absoluut niet geaccepteerd. Hij betaalt toch ook mee aan dat sociale vangnet via belastingen? Waarom zou dat dubbel moeten? Draagkracht is overigens (In de meeste gevallen) ook niet van belang bij het berekenen van alimentatie, vastgesteld bedrag voor de daadwerkelijke kosten voor een kind, mocht moeder een laag inkomen hebben en de kinderen in theorie minder ontvangen dan als pa en ma nog samen zouden zijn, dat is lullig maar wel het gevolg van een scheiding. Daar hoeft een vader niet jarenlang aan mee te betalen en ben je als ouders beide verantwoordelijkheid voor, dus ook moeder. Vader zou ook het recht moeten hebben om zijn leven verder op te pakken, een nieuw gezin te stichten etc. Ik zie in andere draadjes dan reacties voorbijkomen als; als vader de alimentatie niet kan betalen omdat er een nieuwe vrouw + kind in het spel is,had ie maar geen nieuwe relatie moeten beginnen en kind op de wereld moeten zetten. Dat vinden we dus blijkbaar wel geaccepteerd voor de alimentatie betalende partij (Vaak vader), en geen passende reactie voor een moeder die meerdere kinderen op de wereld zet zonder daar de financiële mogelijkheden voor te hebben.
Ik besef me echt wel, dat de manier waarop het in NL geregeld is, nu zo is. Onnodig gecompliceerd met alle gevolgen van dien, en met een onevenredige vaak jarenlange zware financiële belasting voor de vader. Maar vind het wel belachelijk en achterhaald, zeker omdat ik dus ervaren heb dat het zeker wel anders kan. Het is maar net wat je als samenleving wil, los van de situatie van Mark overigens, maar ook in andere gevallen. Dat het blijkbaar de heersende norm is maakt het niet per definitie acceptabel.
Het is helaas te vaak dat moeder het volledige gezag toegewezen krijgt, grotendeels de zeggenschap heeft omtrent omgangsregelingen en zelf lekker halve dagen blijft werken want de op draagkracht gebaseerde alimentatie is vaak zo royaal dat er geen enkele financiële prikkel aanwezig is voor moeder om zelf een hoger inkomen te vergaren en dus ook bijdraagt aan het welzijn van haar eigen kind(eren). Als het gaat om jonge niet schoolgaande kinderen, oké. Maar zodra ze naar school gaan en naar de buitenschoolse opvang kunnen zou je toch echt zelf gewoon aan de slag kunnen.
Overigens verdient mijn heel modaal, de afgelopen jaren. Maar daar wordt in NL niet naar gekeken, de alimentatie is toendertijd, in een andere situatie vastgesteld. Dat er nu een nieuw gezin in het spel is, mijn man nu niet meer een Scandinavisch loon ontvangt, en hij met een hogere functie in NL toch minder verdient wordt alsnog als verwijtbaar gezien en dus geen reden om de alimentatie te verlagen. Nou hadden wij het verder prima naar ons zin in Denemarken en zijn we vooral hier vanwege mijn familie maar het is zeker een reden op termijn weer terug te verhuizen, de kosten worden hier nu gewoon te hoog om zelf een leuk leven op te bouwen. Als er iets minder star met dit soort situaties zou worden omgegaan door de NL rechtsstaat was een ieder er beter op geworden (Ook Mark, in deze situatie) of in ieder geval niet op achteruit gegaan (moeder), maar ja, dat is inderdaad wishful thinking.
Het is voor mijn man wel degelijk een ontzettende smak geld die hij, in zijn ogen, elke maand in een zwart gat gooit, want nee er komt dus amper iets bij Mark terecht.
Deze discussie omtrent alimentatieverplichting heeft verder niet zoveel zin meer, al is en blijft het relevant in de discussie omtrent de situatie met Mark, er staat dus geen geldboom in de tuin, dus en alimentatie betalen en bijvoorbeeld kamerhuur zoals velen geopperd hebben is dus gewoon geen optie.
Ik blijf wat betreft de alimentatie regelingen in NL ook bij mijn standpunt als snap ik dat er ongetwijfeld mensen (moeders?) zijn die ontzettend veel baat hebben bij de bestaande regelingen en voorwie het een eng idee is om zelf (weer) lekker fulltime aan de slag te gaan en kinderen ook een goed voorbeeld meegeven; Vrouwen kunnen prima in eigen onderhoud (en deels) in dat van hun kinderen voorzien! Mijn ex is niet voor niets een ex, dus wat ben ik toch blij niet mijn handje bij hem op te hoeven houden voor meer dan het hoognodige!
Aanvulling
Mijn man heeft vanaf het begin (dus vanaf het moment dat hij van Marks bestaan af wist) absoluut meegewerkt en zijn verantwoordelijkheid genomen, echter is er vanaf dag 1 bepaald dat Mark meer binding had met moeder (tenslotte kwam ze zelf pas na een aantal jaar met het nieuws dat man vader was) en vervolgens jarenlang elke vorm van betrokkenheid van mijn man tegengewerkt.Zij wilde zelf Mark opvoeden en dulde geen enkele inbreng van mijn man en daar kreeg ze dus gewoon de kans voor. Dat is zeker ook een reden dat er nu dus amper een band is met Mark en na zoveel jaar strijd, is de koek ook op voor mijn man. Dat kun je harteloos vinden maar zeker niet alleen de schuld van mijn man.
Aanvulling
Om nog even terug te komen op het feit dat een ieder van jullie van mening is dat we de situatie omtrent Mark los moeten zien van moeder/financiële plaatje; mee eens, zowel mijn mans mening en die van mij is erg gekleurd door de situatie, daar moeten we zeker iets aan doen. Er hebben hier, naar aanleiding van dit topic, talloze gesprekken plaatsgevonden over hoe dat (los van de stage) en n na al die jaren beperkt contact, in te vullen en daar gaat mijn man (en ik deels ook) mee aan de slag. Dank voor alle positieve en opbouwende feedback en tips. Soms blijf je inderdaad erg hangen in je eigen wrok, ongelijkheid etc. en dat is inderdaad niet goed voor alle betrokken partijen.
Ook wil ik nog even toevoegen dat ik en mijn man inderdaad vooral wrok voelen tegenover Marks moeder. De manier waarop ze de situatie omtrent het vaderschap van mijn man heeft aangepakt, haar financiële puinhoop en het feit dat ze alle eerdere pogingen tot samenwerking heeft afgeketst. Echter heeft ze niet voor niks, zelfs na een OTS etc, nog wel het gezag over Mark en doet ze dus van alles wel goed wat betreft de opvoeding van Mark. Nu ken ik haar dus vooral op een negatieve manier en wil ze zelf geen enkel contact met mij. En minimaal en vooral via een derde partij, met mijn man. Via haar eigen moeder weet ik dat ze ondanks haar problemen wel een betrokken moeder is, ik wil dan ook niet beschuldigd blijven worden dat ik haar volledig als misbaksel afschilder.
financieel
'Maar moeder kan toch niet vrijelijk beschikken over die alimentatie? Zie de reacties over bijstand en alimentatie. Ik denk zomaar dat dat ook geldt voor kinderbijslag en kindgebonden budget. Dat geld zal door de bewindvoerder of wie haar zaken dan ook maar behartigt meegenomen worden in het financiële plaatje... Ik denk niet dat op kamers er financieel in zit, tenzij de vader die extra kosten op zich wil nemen.'
De alimentatie is bedoeld voor het kind, als het kind bij vader is hoeft vader aan moeder toch geen alimentatie te betalen? Tenzij het partneralimentatie is, dat is een ander verhaal. Idem voor kinderbijslag en kindgebonden budget.
Het zou mooi zijn als vader, moeder en Mark in gezamenlijk overleg zo'n plaatje zouden kunnen maken: hoeveel geld is er beschikbaar, hoeveel kost een kamer en is er wel een kamer te vinden?
een andere optie is dat het kind dan uitgeschreven wordt bij moeder en ingeschreven bij vader. Dan komt de kinderbijslag en het kindgebonden budget (afhankelijk van het inkomen van vader) automatisch bij vader terecht.
Voor meer info over schuldhulpverlening en kindgebonden regelingen: http://www.schuldengids.nl/schulden/beslaglegging-op-kinderbijslag/
Overigens: op MBO's is het niet ongebruikelijk dat stageplaatsen ver verwijderd zijn van de scholen; het bezoek van de scholen aan de stageplaatsen is, voor zover ik het heb meegemaakt, vrij minimaal.
Tsjor
Wat verdrietig
Hoe erger kan je een kind afwijzen.
Geen enkel begrip voor de drie volwassenen in dit verhaal. Alle drie stellen ze zich op als slachtoffer.
Maar het grootste slachtoffer is het kind: Mark.
Jullie moeten je alle drie de ogen uit de kop schamen.