Als samengesteld gezin op vakantie?

nou moe

Je begon met de moeite van de oudste en nu heb je ook al moeite met de jongste. Dat ze een andere vorm van vermaak hebben is geen ramp toch? Ze horen er gewoon bij.

Wat ik vaak, even algemeen, opmerk is dat de nieuwe partners als een soort fortbewakers hun nieuwe relatie bewaken en daar niet zo graag de exen en zelfs kinderen bijhebben.
De kinderen waren er het eerst, het is hun ouder (vader/moeder). Het eigen kind moet worden opgevangen als ware het eigen, maar de stiefkinderen zijn maar zo zo.
Probeer, zeker op die leeftijd niet zomaar een "gezinnetje" te zijn waarbij het allemaal zo soepel verloopt. (ahum) Je moet je nieuwe partner delen, je kunt die niet voor jezelf krijgen. De al aanwezige kinderen moeten hun vader delen als ze er eens zijn, dat lijkt me vervelender.

Het is blijkbaar een puber, die stiefzoon

Schermtijd is belangrijk voor een puber en helpen niet.

Ik kan me best voorstellen dat vader zijn zoon niet achter de kont aan zit, juist omdat hij hem normaal niet zo lang achter elkaar ziet.
En dat gedrag komt bij veel pubers voor, zie andere draadjes op dit forum.

Grappig

Nergens lees je in mijn laatste post dat ik de kinderen van mijn ex anders wil opvoeden of weg van hun vader wil halen. Maar ik mag best moeite hebben met een paar dingen toch? Ik vind uren beeldscherm tijdens de vakantie zonde als er achter het huis een rivier ligt waar je kan vissen, kanoen, als er gezelschapsspellletjes in overvloed aanwezig zijn (Carcassonne, Catan etc), tennisbaan even verder op, grote tuin waar voetbal spelen zonder probleem kan. Maar nogmaals heb ik me echt niet met puber van vriend bemoeid. Wel een beetje met de mijne: 3 uur beeldscherm per dag was de max, en ik vind het echt heel veel. Wel grappig: we zijn een keer allevier op Pokemon-jacht gegaan in het stadje ernaast. Was grappig. Anti beeldscherm ben ik dus niet maar 6 uur per dag? Pffff...
Sini

Het is maar hoe je het brengt

Je zegt inderdaad niet dat jij dit kind anders wilt opvoeden maar je oordeelt wel behoorlijk scherp over je stiefzoon en daarmee ook over zijn vader.

Je bent blij dat het voorbij is.
Je hebt op je tenen gelopen
Je wil de volgende vakantie niet meer met stiefzoon doorbrengen
Het was stressvol.
Het is volgens zijn moeder normaal pubergedrag maar jij twijfelt daaraan.
Het is zonde om te schermen als je andere dingen kan doen.
En dit alles gaat over één week!

Ik vind een 14-jarige te oud om de schermtijd bij te houden. Toen de kinderen jonger waren, hadden wij de regel dat ze vanaf bijvoorbeeld 16.00 uur mochten schermen. Dan ga ik echt de tijd niet bijhouden.
Maar voor een 14-jarige zou ik het loslaten. Ik wil geen politieagent zijn over de vrije tijd van een 14-jarige. Niet tijdens de vakantie.

Op vakantie mag mijn kind gamen, zonder restricties, behalve als kind zelf andere dingen wil doen. Dat is de luxe van vakantie, doen wat je wilt. Dat doen wij immers ook.
Ja, wat dat betreft had kind ook thuis kunnen blijven. Maar de setting op een camping vind ik toch leuker. En wij kunnen ook dingen zonder puber doen. In ieder geval vonden wij de vakantie gezellig, ook met het scherm erbij. We hebben van alles gezamenlijk ondernomen. En kind is het daarmee eens.

je hebt moeite met eerst oudste, nu ook jongste en de manier waarop vader daarop reageert.
Daarnaast vind je wat JIJ leuk vindt de ander leuk moet vinden (zie voorbeelden wat er te doen was) en noem je dat Jouw kind een max heeft.

Waarom ging je op een halve gezinsvakantie. Waarom niet wachten tot jouw zoon eens weg is, zijn kinderen bij moeder zijn en dan samen een trip maken?
Zelf ben ik vroeger zoveel musea in geweest, dat ik met mijn kinderen nauwelijks kwam en het als volwassene vreselijk vindt. Maar jee het is toch leerzaam...
Het lijkt of jouw zoon gewoon geaccepteerd wordt, maar dat zijn kinderen op dat stukje echt tekort komen.
Dat gaat een keer frictie geven.

sinilind

je bent echt oordelend in je postings, en natuurlijk mag je een mening hebben over hoe jij je eigen zoon opvoedt maar kun je dan werkelijk niet bedenken dat er meer waarheden zijn?
Misschien dat je partner jou ondertussen wel een te streng persoon vindt naar je zoon toe, maar houdt hij zijn mond omdat hij oprecht meent dat jullie beide je eigen route kiezen en dat het niet aan hem is om daarover te oordelen.
Als je het zo ingewikkeld vindt en je zo snel je de situatie aantrekt zou ik gaan oefenen in een zennnnn houding. Doe gewoon alsof alles goed is zolang je elkaar respecteert en zolang je als volwassenen elkaar wilt steunen in de dingen die de ander moeilijk vindt. Misschien wil je vriend best wel iets met zijn zoon bespreken of veranderen maar als jij op deze manier jouw mening 'uitstraalt' is het natuurlijk nooit genoeg wat hij eventueel wil proberen. En met jou overleggen over hoe hij het zou kunnen aanpakken, dat durft hij waarschijnlijk niet omdat hij ziet hoe jij het bij jouw zoon aanpakt.
gr Angela

Je legt de lat te hoog

Dat is wat ik denk . Voor jezelf, want je wil graag dat iedereen een leuke vakantie heeft, en voor de kinderen, want die moeten die ene week dat jullie weg zijn natuurlijk wel ten volle benutten!
Maar, zie het draadje "Puber verpest vakantie", pubers zitten helemaal niet te wachten op allerlei leuke uitjes. Die willen gewoon hangen en achter een schermpje. Okee, niet allemaal, maar heel veel wel. Het toverwoord is ook hier: loslaten. En vooral de zoon van je vriend, daar moet je je natuurlijk al helemaal niet tegenaan bemoeien. Beide jongens (zowel jouw zoon als jongste van je vriend) zijn oud en wijs genoeg om te weten dat er bij jou en vriend andere regels gelden. Daar hebben ze vast geen moeite mee. En ieder heeft zijn eigen voorkeuren. Jouw zoon vindt het wel gezellig om wat te ondernemen, en is wel bereid te helpen. Prima, hartstikke fijn. De zoon van je vriend niet. Ook goed, het is vakantie, ieder besteedt die op zijn/haar eigen manier.

Relax, laat los, ga Headspace doen . Nee, serieus, ik denk dat dingen los leren laten je gaat helpen, ook op andere vlakken in je leven. Je bent een hartstikke leuk en lief mens, focus op jezelf en wat jij leuk vindt, en als er dan mensen aanhaken (vriend doet dat vast!) is dat leuk en gezellig, maar geen druk op de jongens leggen. Dat werkt averechts, echt.

Pubers

en schermtijd.

In mijn ogen ook een lastige. Wij laten het los tot een bepaalde hoogte. We geven aan dat er verwacht wordt om ook andere dingen te doen. Daarnaast is helpen heel normaal bij ons. Wij hebben ook vakantie en als iedereen zijn/haar steentje bijdraagt hebben we allemaal onze momenten van rust.

In de praktijk komt erop neer dat er dagen zijn dat de schermpjes bijna niet uitgaan (weersafhankelijk), maar over het algemeen wordt er toch wel een uur of 4 gebruikt achter een schermpje. Gelukkig worden gezelschapsspellen erg gewaardeerd hier en is zwemmen ook favoriet. Eten doen we samen en zorgen we dan ook samen voor. Tafeldekken, afwassen, koken enz. Het werk wordt verdeeld.

Ik heb ook mijn ergernissen over de sommige dingen van de kinderen van mijn vriend. Het is jammer, maar ik ben de volwassene hierin. Ik heb er mijn weg in kunnen vinden. Sommige dingen doe ik gewoon niet met een bepaald kind, dat mag mijn vriend doen. Daarnaast loop ik ook wel eens weg van een situatie die mij niet aanstaat. Verder laat ik vooral heel veel los. Het is niet mijn kind, niet mijn verantwoording om het kind te laten opgroeien tot een zelfstandige en evenwichtige volwassene. Dit verantwoording heb ik voor mijn kind, daar mag ik over moederen.

De instelling leven en laten leven, verschillen accepteren waar ze zijn en beseffen dat de kinderen er niets aan kunnen doen. Zij zijn een product van hun opvoeding. Als het mijn kinderen zouden zijn, hadden het andere kinderen geweest. Het klinkt heel cliché, maar zo eenvoudig is het. Mijn vriend en ik stellen een paar duidelijke regels vooraf vast. Mochten zijn kinderen zich niet aan deze regels houden, dan help ik ze daaraan herinneren, meer niet.

Mocht jij echt zoveel problemen hebben met schermpjestijd tijdens een vakantie, dan is het slim om vakantietijd voortaan anders te plannen. Wil je het wel nog een keer proberen, dan zou ik de volgende keer de regels die voor iedereen gelden duidelijk hebben. Bijvoorbeeld: het avond eten regelen we samen, met alles eromheen. Als jij en je vriend deze boodschap duidelijk uitdragen dan kan er wel gemopperd worden, maar bij ons krijgen ze dan te horen: je mag best mopperen tijdens het tafeldekken. Hier had er ook eentje het handje ervan om naar de WC te gaan als er van hem wat werd verwacht. Wij hebben dat opgelost door gewoon te wachten op hem en dan te zeggen: we weten dat je het leuk vind om te helpen, dus hebben we op je gewacht (die blik sprak boekdelen, maar sindsdien gebeurt het niet meer).

Dit is trouwens met alles bij een samengesteld gezin. Verwacht niet van de kinderen van je partner hetzelfde als van je eigen kind(eren). Zoek een tussenweg, stel duidelijke regels op die voor iedereen gelden, daarmee maak je het voor iedereen overzichtelijk.

Zennn

Zennnn, makkelijker gezegd dan gedaan. Als je al jaren een manier van opvoeden, normen en waarden hanteert, is het niet zo eenvoudig te begrijpen wat men van je vraagt en nog moeilijjker, hoe doe je dat. Je valt snel in je oude vertrouwde patroon waar je vaak zelf mee bent groot gebracht.

Maar dat gaat net zo goed op voor de kinderen van je vriend. Zeker in de pubertijd kent koppigheid hoogtij.

------
Spreek anders met je eigen zoon af dat je hem ook meer ' vrijheid' gunt; hij mag meehelpen met afwassen etc. als hij dat zelf leuk vind om te doen. Zo hoeft jou zoon niet te dealen met de ongelijke behandeling. Zo kan hij dingen doen uit vrije wil en stoort hij zich niet aan een ander en zet je hem niet voor het blok.
Je zoon had namelijk ook ruzie kunnen maken en de vakantie kunnen verzieken door je vriend steeds te confronteren met zijn ' gebrek' aan overwicht.

zendaa

Ja dat probeer ik. Van nature ben ik redelijk controlefreakerig, dus loslaten kan een probleem zijn voor mij. Nogmaals, ik heb me echt niet bemoeid met zoon van vriend, echt niet. Dat ik het zonde vond heb ik wijselijk voor mij gehouden, zelf met vriend heb ik niet als eerste het onderwerp ingebracht, de discussie ontstond omdat vriend een keer 's avonds in bed zuchtte dat zijn zoon veel te veel bezig met beeldscherm was en veel te weinig met de wereld om zich heen. Toen pas is de discussie ontsttaan over schermtijd en het feit dat hij geen regels wil opstellen terwijl hij zijn zoon voor het eerst na de scheding langer dan 24 uur bij zich had. En dat begrijp ik echt, er is veel beschadigd in hun relatie en het moet weer gan groeien. Daar heb ik eigenlijk geen enkele rol in te spelen, behalve mijn vriend de tijd en mogelijkheid geven om dingen alleen te doen met zoon (lees: zonen maar de oudste is ruim 18 en trekt veel meer zijn eigen plannen).
Waar ik het vervelend vind worden is ten opzichte van mijn eigen zoon. Hij heeft zoals bijna ieder puber ook de neiging om redelijk gameverslaafd te zijn. Mijn exman en ik hebben samen regels opgesteld en wensen graag dat de andere ouder zich eraan houdt, ook tijdens de vakantie. 3 uur per dag vinden mijn ex en ik echt lang zat, zeker in een omgeving waar zoveel te doen is en waar het mooi weer was.
Het is me op zich wel duidelijk geworden dat een "samengesteld gezin" echt geen makkelijke opgave is. Misschien keek ik er te rooskleurig naar, maar dit is een les in nederigheid geworden. Nu even ademhalen en de verhuizing voorbereiden van vriend.
sini

Huh?

titel vorige reactie moest natuurlijk zijn Zen. waarom mijn ipad er zandaa van gemaakt heeft is mij een raadsel!

Ook een puber,

Ha, ik was al een beetje jaloers op de 'brave' gehoorzaamheid van je zoon naar zijn moeder. Een puber dat zonder morren wel met alles mee doet terwijl een ander zit te spelen.
Ik vroeg mij al af of ik mijn pubers te veel ruimte gaf.

Ben toch ergens benieuwd of je exman tijdens de zomervakantie zich ook zo strikt aan de regels houdt. 14 jaar is wel een typische kantelleeftijd.

Lastig

Het is gewoon lastig om met twee gezinnen op vakantie gaan als een gezin. Jullie hebben allebei je eigen geschiedenis en opvoeding. Ik kan me goed voorstellen dat je de eigen regels niet los wil laten tijdens de vakantie. En die ongelijkheid is natuurlijk vervelend.
Heel veel mensen schrijven hier dat jij je regels moet laten vieren maar ik vind dat niet terecht. Jij hanteert bepaalde regels en ik snap prima dat je die niet 100% los gaat laten alleen omdat je vriend geen regels hanteert voor je kinderen. Je kan natuurlijk samen een compromis afspreken of je kan afspreken dat ieder voor zijn eigen kinderen zijn eigen regels hanteert maar ik kan me goed voorstellen dat voor jouw zoon het niet leuk is als hij dingen niet mag/kan die de zoon van je vriend wel kan.
Om eerlijk te zijn zou ik voorlopig samen niet langer dan een weekend op vakantie gaan en verder gewoon met je eigen zoon op vakantie gaan. Is ook gezellig.

Tussen mijn stiefkinderen en biologische kinderen is het leeftijdsverschil dusdanig groot dat we sowieso wel verschillende regels hanteren maar anders was het ook lastiger geweest. Zij hebben natuurlijk een andere opvoeding gehad.

verschillend perspectief - beetje OT

' Ik vind uren beeldscherm tijdens de vakantie zonde als er achter het huis een rivier ligt waar je kan vissen, kanoen, als er gezelschapsspellletjes in overvloed aanwezig zijn (Carcassonne, Catan etc), tennisbaan even verder op, grote tuin waar voetbal spelen zonder probleem kan'

Dit doet me denken aan de opa van vrienden van ons. Kleinzoon was in een mooie Italiaanse stad met veel cultuurschoon geweest. Opa informeerde belangstellend naar al dat moois. Kleinzoon had daar echter niets van gezien, die was de hele nacht in de disco, sliep overdag een gat in de tijd en kwam niet verder dan de rand van het zwembad. Zonde van de mooie locatie, in opa's ogen. Maar kleinzoon vond het een toffe vakantie.

haha bromvlieg

Doet me aan mijn puber van 14 denken. Die was naar een pitooreske kerstmarkt in Duitsland geweest. Prachtige auto's had hij daar gezien en Mac D. was geweldig.

Na de vakantie

De vakantie is alweer even voorbij en ik moet zeggen dat ik er met dubbele gevoelens naar kijk. Aan de ene kant vond ik het gezellig maar aan de anderen kant...... en ik denk dat het ligt aan de manier van opvoeden. Van mijn vriend hoeven zijn kinderen niks te doen op de camping terwijl ik die kleutertjes van mij laat mee helpen de tafeldekken, afwas, spullen opruimen. Zijn kinderen wilden alleen maar zijn aandacht, papa moest ze de hele vakantie vermaken en zij hingen achterover en klaagden dat het zo lang duurde voordat papa beschikbaar was. Ze hebben zichzelf geen seconde vermaakt want deed papa. Ik heb mijn vriend dus ook echt niet gesporken als 2 volwassenen onder elkaar. Vriend werkt dat gedrag dus zelf in de hand en kennelijk zijn de kinderen het gewend om vermaakt te worden.
Vriend vond het geweldig en wil volgend jaar 3 weken met zn allen op vakantie (nu waren we 11 dagen weg)...... Ik zie dat niet echt zitten helaas. Misschien wel als ik in die 3 weken even een weekje langs kom met mijn kinderen, of als we allebei een andere tent of sta caravan hebben... of als alle kinderen hetzelfde behandeld worden en dat betekent voor mij dat die van hem meehelpen maar ook dat ze zichzelf gaan vermaken ipv dat papa hun speelmaatje is ipv hun vader.
Ik moet dit nog met vriendlief bespreken maar die gelegenheid is er nog altijd niet geweest. Ben ook bang dat vriend zich aangevallen voelt maar dat bedoel ik niet zo. We hebben gewoon hele andere ideeen over vakantie vieren (ik vind dat ik ook mag relaxen na een jaar hard werken, hij wil dat de kinderen relaxen en dat hij daarvoor alles in het werk moet stellen om dat mogelijk te maken).
Lastig onderwerp!

ook wel man/vrouw verschil

Dit is ook vaak wel het verschil tussen een man en een vrouw. Van 'oudsher' was de man de hele week aan het werk en de vrouw deed thuis het huishouden. Als ze dan met het hele gezin op vakantie gaan doet de man opeens veel meer met de kinderen en wil de vrouw 'vakantie' door niet zelf de hele tijd voor het eten te moeten zorgen, opruimen, tafel dekken etc.

Dit soort dingen kunnen er lang in blijven en heeft dus niet meteen iets te maken met een verschil aan opvoeding. Ik ergerde me ook altijd enorm als de kinderen zich op vakantie niet konden vermaken en als ik wéér voor het eten moest zorgen terwijl mijn man heel vaak kookt, altijd alles opruimt etc. Hij vond het minder een probleem dat de kinderen aan hem hingen voor vermaak. Let op dat dit dus niet te veel in jouw eigen hoofd zit en dat dit bij 'gewone' gezinnen ook wel een dingetje is.

Ik zie het

wel als een verschil. In ieder geval zoals Kandelaar zelf schrijft in de manier van vakantie vieren. Gelukkig denkt mijn vriend er hetzelfde over: "als we allemaal meehelpen heeft iedereen vakantie"

Dit keer waren er bij ons ook wat dingen. De kinderen vonden het maar onzin dat ze moesten helpen, want ja, ze hebben vakantie (echte pubers dus). Gelukkig werd het snel duidelijk toen wij een keertje 'vrij' hadden. Het is toch allemaal wel veel werk... Moeten jullie nu al weer de honden uitlaten? Ga je nu alweer afwassen? Het gevolg: de volgende dag dat de ene zei, ik heb de honden uitgelaten toen ik terug kwam van douchen en de andere de ontbijttafel al had gedekt.

Als je als volwassenen niet op 1 lijn zit over hoe jij denkt over vakantie, dan wordt het gewoon heel erg moeilijk. Dat is ook zo in een 'traditioneel' gezin, dat klopt. Ik begrijp Kandelaar heel goed als ze zegt dat ze geen zin heeft in 3 weken op deze manier. Zou mijn manier ook niet zijn.

Triva

Ik denk dat je daarvoor een groot deel gelijk in hebt! De man heeft dan eindelijk tijd voor zin kroost en benut die tijd ook... tenminste, zo ging het vroeger zeker wel denk ik.
Ik zit vooral in het denkbeeld van Paddington, iedereen helpt zodat het voor iedereen relaxt en gezellig is. Nu waren vooral mijn kinderen druk met meehelpen.

Wat ook een enorm stempel op de vakantie drukte (en dat heb ik in mijn verhaaltje hierboven helemaal niet genoemd zie ik) is dat de jongste van mijn vriend om niks ging huilen en boos ging doen. Als iets hem niet zinde ging hij huilen en mokken zodat mijn vriend weer aandacht aan hem besteedde. Eigenlijk liep iedereen een beetje op zijn tenen om het hem naar zijn zin te maken. Dit heb ik overigens wel met vriend besproken en hij zag het helemaal niet zo. Heel gek dat ik iets zie gebeuren wat de vriend niet ziet. Bijvoorbeeld: mijn kind was best hard op zijn hoofd gevallen en daar besteedde minn vriend aandacht aan. het viel mee maar vriend was wel geschrokken. Vervolgens stoot zijn jongste heel zachtjes zijn elleboog, deed geen pijn helemaal niks dus niemand besteedde daar aandacht aan. Ging die jongste helemaal uit zijn dak tegen vriend dat hij wèl aandacht aan mijn jongste besteedde maar niet aan hem .....nou ja... dat ging ook ongeveer elke dag zo.

Ik had het niet in mijn eerder verhaaltje gezet omdat het dan zo'n lap tekst zou worden, maar dit is wel een beetje een probleem.... dat meehelpen in de vakantie kan je nog wel enigszins sturen maar dit niet... mijn kinderen zijn altijd vrij rustig. Ook heus weleens dwars hoor maar ze schreeuwen nooit en maken nooit echt ruzie. Maar na deze vakantie waren ze alleen maar ruzie aan het maken omdat (zo zeiden ze) ze net als A en B wilden doen (A en B zijn de kids van mijn vriend). Vond k wat zorgelijk.

Herkenbaar

Zo is ook mijn ervaring met een samengesteld gezin. Het lastige is ook dat niemand gelijk heeft. Ik vind het zelf bijvoorbeeld niet erg om 'alles' te doen maar heb de kinderen heel duidelijk gemaakt dat ik geen animatieteam ben. Maar ik kook bij voorkeur ook niet op vakantie, dus als we 'thuis' eten zorgen we samen voor het eten (niveau soep uit blik en broodjes).

Ik wilde het alleen even gezegd hebben omdat dit ook binnen een 'normaal' gezin met één opvoeding een dingetje kan zijn.

Ik zou overigens NOOIT in één huisje/tent gaan in zo'n situatie. Het is net of ik met het gezin van mijn zwager op vakantie ga. Een weekendje bij elkaar logeren gaat nog net maar na vier dagen is iedereen elkaar helemaal zat. We konden wel twee weken naast elkaar in een huisje op de camping. Gewoon 's ochtends je eigen ding doen en zelf ontbijten en 's avonds ook alleen eten. Overdag en 's avonds waren we dan vaak bij elkaar en soms gingen we met wisselende samenstellingen ergens naar toe. De hele dag op elkaars lip met kinderen uit een verschillend gezin is in mijn ogen echt onhaalbaar en zelfs een beetje dom ;)

Het kan ook

echt goed gaan. Zo is het bij ons. Mijn vriend en ik hebben dezelfde ideeën.
De perikelen die er waren hadden alleen maar te maken met de normale puber dingen. De kinderen hebben zich prima vermaakt en het was erg gezellig. De dagen dat vrienden op dezelfde camping waren, was het ook erg leuk.

Dat de manier van vakantie vieren overeen komt, is wat mij betreft doorslaggevend, niet de samenstelling van het gezelschap.

Altijd wat

In groepen is altijd wat over de huishoudelijke taken of de invulling van activiteiten. Je kunt het ook gewoon accepteren en proberen het wat naar elkaar toe te brengen waar dat wel lukt.
Als het redelijk is, en je kunt het op een gemoedelijke manier aankaarten en in gang zetten, en soms even scherp zijn is ook niet erg, dan is er toch ook veel mogelijk?
Het heeft denk ik toch ook met je eigen tolerantie te maken.
Ik vond vakanties met diverse soorten aanhang, familie, vrienden van kinderen, ooms en tantes, vroeger heerlijk, maar mijn zus heeft zich er met haar gezin snel vanaf gemaakt, die vond het niks.

Apart

Ik voel er wel veel voor om in aparte accommodaties te verblijven in de toekomst. Zoals Triva ook beschrijft is het na 4 dagen samen wel klaar terwijl ze wel 2 weken naast elkaar in een huisje konden verblijven. Top!

Paddington, hadden alle kinderen dan ook ongeveer hetzelfde karakter? Bij ons valt er 1 een beetje uit de toom om het zo maar te noemen. Ik zou heel goed met de oudste van mijn vriend vakantie kunnen vieren omdat hij zich ook schikt in de dynamiek van de groep. Maar die jongste maakt zoveel ruzie, is zo gebrand op de aandacht van zijn vader dat hij eigenlijk alles doet om dat te krijgen. Soms vind ik dat heel sneu voor hem maar soms irriteert het me ook mateloos. Dan zou het denk ik wel fijn zijn als je je terug kan trekken ipv op 4 vierkante meter verblijven met zn allen.

AnneJ ik kon ook heel goed op vakantie met familie en dat kwam voornamelijk omdat we dezelfde normen en waarden hadden. Het was ee nsoort organisch geheel waarbij ooms en tantes mij en mijn zus ook opvoedden net zoals ze bij hun eigen kinderen deden. En dat werd door iedereen geaccepteerd. Als ik tegen de jongste van mijn vriend zeg dat hij zijn slippers even op moet ruimen wordt ik aangekeken of ik gek ben en loopt hij als nog zonder slippers, weg.

Het zijn bij mij dus eigenlijk 2 dingen... het meehelpen en meedoen op vaknatie, en het veeleisende gedrag van jongste bonus kind. Niet allemaal boos worden om wat ik schrijf, ik probeer het wat duidleijker te krijgen.

AnneJ heeft gelijk als het om tolerantie gaat. Die is bij mij niet heel groot omdat ik min kinderen streng op voedt, vind ik het moeilijk om bij anderen alles goed te vinden.

Misschien

Kinderen die veel aandacht vragen hebben dat waarschijnlijk gewoon nodig. Misschien krijgt hij het pas als hij er actief om vraagt? Dan kan het schelen als je hem ook eens aandacht geeft als hij er niet om vraagt. Vaak zie je dat ouders dan juist denken dat ze eindelijk een keer rust hebben en dan zo'n kind een beetje aan zijn lot overlaten.