Orthodox en jeugdzorg

Mirreke

Het is al meer dan 30 jaar geleden. En i.d.d toen mocht dat nog niet. Als ze op dat moment uit de ouderlijke macht waren ontzet en ze wel bloed had gekregen had ook zij het gered.

Ja dat weet ik zeker. We waren er beiden slecht aan toe,als ik geen bloed had gekregen was ik ook overleden.
Ik was er nog slechter aan toe,werd als eerste aangereden,ik had de eerste klap al opgevangen.
Het ergste was dat ik de begrafenis van haar niet heb kunnen bijwonen. Toen ik ging revalideren heb ik het verhaal pas van het zusje gehoord,dat ze is overleden door gebrek aan bloed,wat haar dus om het geloof niet is gegeven. Zusje blijkt ook haar ouders te hebben gesmeekt om het wel te doen. Hoe traumatisch is dit voor haar geweest!.

Margriet

Er zijn ontelbare mensen die last hebben van hun opvoeding. Orthodoxen hebben daar geen patent op.

En daar tegenover staan talloze mensen die hun opvoeding WEL als waardevol hebben ervaren en die wat zij van huis uit hebben meegekregen ook aan hun kinderen door willen geven.

Helaas bestaat er dankzij de frustraties van schrijvers met een gereformeerd verleden zoals Wolkers en Van 't Hart in Nederland nog steeds dat rare vooroordeel t.o.v. orthodoxen. In dat opzicht vind ik iemand als Siebelink, die de orthodoxie ook vaarwel gezegd heeft, veel liefdevoller en respectvoller hierover.

Klets

Nee Margriet, ik zeg niet dat je kletst. je ervaring zal inderdaad jouw ervaring zijn. Wat ik zeg is dat je ervaring bepaald wordt door het milieu waarin je leeft. Als je een stapje opzij doet en naar een andere plaats in nederland verhuist doe je heel andere ervaringen op.

Je plaatste je opmerking in de context van een pleidooi voor een OTS (wat dus niet het goede middel is als medisch handelen noodzakelijk is) en een voorspellen: 'Helaas zijn de lange termijn gevolgen niet zichtbaar. Ik ken meerdere mensen die orthodox religieus zijn opgevoed (streng gereformeerd of katholiek) en allen geven ze aan daar in hun volwassenheid nog steeds last van te hebben.'
Mirjam heeft feilloos aangetoond hoezeer dergelijke voorspellingen leiden tot handelen bij BJZ. Het zijn geen vrijblijvende borrelpraatjes, al vrees ik dat het inderdaad op het niveau gaat zoals nu: redenerend vanuit eigen ervaringen, niet in staat om de relativiteit van die eigen ervaringen te onderkennen en te plaatsen, en dan een voorspelling uit de losse pols. Niet erg voor een verjaardag, wel als daar ingrijpende maatregelen op gebaseerd zijn. Vooral als dan het enige beroep is: 'maar het is mijn ervaring'(de zelf-ideologie waar ik het al eerder over had).

Tsjor

Jessica 5

De belofte van het hiernamaals is één aspect. Een ander aspect is, dat mensen die Jehova zijn niet mogen omgaan (in de zin van familiebanden, wel gewoon op straat) met mensen die niet-jehova zijn. die sociale uitsluiting gaat ver: letterlijk geen kontakt meer mogen hebben met familieleden die uit de gemeenschap zijn gestapt. Het was dus ook kiezen tussen lichamelijk dood gaan (niet dat mensen dat willen, maar ze accepteren Gods wil in deze) en hun kind sociaal dood laten gaan.
Hoe mensen daar nu mee omgaan is heel verschillend. Sommige ouders zijn opgelucht als het ziekenhuis medisch handelt en hun kind redt terwijl zij zelf ontheven zijn uit de ouderlijke macht. Andere ouders vinden het moeilijk om hun kind daarna weer te accepteren.
Persoonlijk vind ik het pijnlijk dat het allemaal op de interpretatie van één komma in de tekst terug te voeren is. Daar staat tegenover dat de weigering wel weer aanzet is geweest tot het ontwikkelen van nieuwe middelen.

Tsjor

Gelukkig

Jessica 5, ik wil nog twee dingen toevoegen. Het eerste is dat ik blij ben dat je het overleefd hebt. Blij dat jouw ouders wel ingestemd hebben met de behandeling.
Het tweede is dat ik niets van het handelen van de ouders van je vriendin begrijp (behalve dan dat ik hun motivatie ken) als ze het verhaal van Abraham hadden gelezen. Geen mensenoffers als bewijs van geloof.Dat ligt aan de wortels van het Jodendom, Christendom en de Islam (het slachtfeest). Als dat inzicht zo wijd verbreid is, dan mag je als gelovige toch wel minstens enigszins vermoeden dat dit dicht ligt bij wat God vraagt.

Tsjor

Tsjor

Mijn ouder waren dan ook geen Jehova getuigen. Haar ouders wel. Ik als 14 jarige begreep ook niets van die motivatie. In ons geloof als Doopsgezinden was deze motivatie dan ook niet aan de orde.
Juist "geen mensen offer" als bewijs van geloof!. Zo heb ik het ook altijd begrepen bij de Doopsgezinden. Daarom heb ik het nooit begrepen deze keuze van haar ouders.
Dit was nu net het punt waarom ik dit wilde plaatsen.
Maar hoe zit het dan met de ouders die daar anders over denken?. Nu is het zo dat dus die ouders uit de ouderlijke macht kunnen worden ontzet. Ik blijf erbij dat ik het goed vind dat dat in speciale gevallen wel gebeurt. Heeft natuurlijk te maken met wat ik meer dan 30 jaar geleden heb meegemaakt.

Anne j

"Dat doen mensen de werkelijkheid betekenis geven vanuit hun diepste geloof."
En zo ging mijn vriendin dood!.
Iedereen mag vinden wat hij er van vind in de diepzin van zijn geloof. Als er niet ingegrepen was (in de posting van jou stuk) was dat kind dood gegaan. Dat die andere kinderen uit huis zijn geplaatst is niet terecht vind ik.
Het vertrouwen in God valt voor gelovigen toch wel anders. Er zitten nogal veel verschillen in de opvattingen over "offers". In dat stuk vind ik dat kind meer een "offer" naar God is . Ook al ben je als hulpverlener gelovig kan ik me goed voorstellen dat je in dit geval "dat offer" het kind niet als "offer " wilt zien. Meer als "slachtoffer" van het geloof van de ouders.
In mijn geval heb ik mijn vriendin ook meer als "slachtoffer" gezien van haar ouders. Mijn ouders hebben vanuit hun geloof mij niet gezien als "offer". Mij wel bloed geven was meer een "offer" van God die mij wel gegeven werd om in leven te blijven,gezien vanuit hun geloof.
"Het is dit vertrouwen, dat als een harde diamant gekoesterd wordt door mensen."
Ja mooi, maar daar zijn wel mensen/kinder levens mee gemoeid. Ik vraag me af al God dat zo bedoeld heeft.

Nood

'Ik blijf erbij dat ik het goed vind dat dat in speciale gevallen wel gebeurt.' Ik ook, ik vind ook dat de overheid ervoor mag waken dat kinderen niet dood gaan door religieuze of levensbeschouwelijke opvattingen van ouders of ernstig ondervoed raken; en ik vind het goed dat daarvoor noodmaatregelen bestaan die doelgericht ingezet kunnen worden. Dat zou ook kunnen voorkomen bij ouders die reguliere behandeling weigeren en vertrouwen op homeopathie o.i.d. Als het echt van belang is, niet voor een verkoudheid die toch wel vanzelf overgaat. Volwassenen mogen zulke beslissingen voor zichzelf nemen, tot de dood erop volgt. Maar kinderen kunnen dat niet zelf afwegen en beslissen.
Die maatregelen zijn er en ze kunnen worden ingezet. Wat daarna is gebeurd in deze situatie is superschadelijk, niet alleen voor de kinderen en de ouders, maar ook voor de maatregel zelf. Ziekenhuizen zullen zich nog meer achter de oren krabben voordat ze om een dergelijke maatregel vragen. Het is bijna hetzelfde dramatische dilemma als met je vriendin: de keuze tussen het leven van één kind fysiek redden, om vervolgens een sociaal drama te krijgen.

Tsjor

Waar ligt de grens?

Blijkbaar vinden veel mensen het begrijpelijk dat ouders uit de macht ontzegd worden als het om een bloedtransfusie gaat.
Maar hoe zit het met kinderen die niet ingeënt worden?
Kinderen die alleen maar homeopatisch behandeld worden?
Kinderen die teveel verzadigde vetten in hun eten krijgen?
Kinderen die niet in een autostoeltje zitten?
Kinderen zonder fietshelm?

Dirksmama

Begrijp ik goed dat jij het niet goedkeert dat ouders om religieuze redenen hun kind laten overlijden omdat ze een bloedtransfusie weigeren?

Ja, ik ben dus zo iemand die vindt dat het leven van een kind prioriteit heeft boven de religieuze opvattingen van de ouders, de tijdelijke ontzetting uit de ouderlijke macht die er momenteel is, vind ik dan ook een goede zaak. En de grens tussen iemand die doodgaat als er niet NU gehandeld wordt en zaken als vaccinatie, vet eten etc. lijkt me overduidelijk.

Verkeerd

Moet dus zijn wel goedkeurt. Goedemorgen allemaal.

Gerry

Ik ben het met je eens. Een kind zou niet met zijn of haar leven moeten hoeven batalen voor de opvattingen van de ouders.
Bij vaccinatie is er geen acuut gevaat. Tot er inderdaad een epidemie uitbreekt omdat er te veel niet gevaccineerde kinderen in elkaars buurt wonen. Vanaf dat moment is er wel acuut gevaar. Vaccineren is dan nog steeds ern optie. Wat moet je dan doen als ouders blijven weigeren? De situatie is hetzelfde: voor een aantal kinderen gaat het uitdraaien op overlijden of levenslange invaliditeit, omdat hen een medische behandeling is onthouden door hun ouders.

Iphone

typt toch niet zo fijn. batalen = betalen. gevaat = gevaar en ern optie = een optie.

Cypress

Niet vaccineren in tijden van uitbraak is toch iets anders dan een bloedtransfusie weigeren. Bij het weigeren van een bloedtransfusie bij levensgevaar is het duidelijk dat dit individuele kind dood zal gaan als het deze benodigde medische zorg niet krijgt. Bij niet vaccineren heeft het individuele kind een grote kans om ziek te worden en als het ziek wordt een bepaalde kans om daar gevolgen aan over te houden. Maar er is geen enkele zekerheid voor een specifiek kind. Dat is toch essentieel iets anders. Je kunt namelijk helemaal niet zeggen welk kind zal overlijden of levenslang invalide zal zijn als het geen prik krijgt. Alleen dàt ze ertussen zullen zitten als je pech hebt. Persoonlijk snap ik totaal niet dat ouders een dergelijk risico voor hun kind willen lopen en vind ik dat vaccineren bij een uitbraak zeker verplicht gesteld mag worden. Maar goed, in sommige christelijke kringen denkt men daar anders over en je kind kan natuurlijk geluk hebben, zoals de meesten geluk hebben.