Orthodox en jeugdzorg

Giften

'Waarom is een ruilmiddel alleen geaccepteerd als we er een bureaucratie en hierarchie omheenhangen zoals bij wetenschappers in een universiteit?.'
Mijn probleem zit hierin: als je het afhankelijk maakt van giften lijkt het alsof je je onttrekt aan alles wat verderfelijk is, geldeconomie, bureaucratie etc. Maar in feite maak je van dezelfde dingen wel degelijk gebruik: de mensen die de giften geven moeten namelijk wel door die verderfelijke poel heen, voordat ze je iets kunnen toestoppen. Dat ook niet-fysieke arbeid, zoals religieuze arbeid, belonenswaardig is kan ik alleen maar van harte toejuichen. Met 'geld', 'inkomen' maak je in feite vooraf afspraken met de rest van de wereld over hoe die waarde ingeschat wordt. Geld is in die zin ook een belangrijk communicatiemiddel, waarmee je verwachtingen over en weer uitwisselt.

Tsjor

God zorgt

Zoals Dirksmama en AnneJ al aanhalen is deze manier van leven helemaal niet uniek. In de missie is het heel normaal om met je gezin naar en ver land te treken en daar volkomen afhankelijk te zijn van donaties die uit de denominatie/kerk komen waar je heen bent gezonden. 1 in de zoveel jaar komen die gezinnen dan weer terug om hun verhaal te doen en te proberen weer donaties voor de komende jaren los te maken.

Wat dit gezin doet is niet veel anders. Daarnaast is het gewoon een vorm van freelance werken. De vader verricht bepaalde diensten (preken) en krijgt hiervoor betaald.

Genoeg gezinnen die op een houtje moeten bijten omdat vader opeens besluit als ZZP'er te beginnen of een eigen bedrijf wil wat helemaal niet loopt of helemaal niet wil. En sommige bijten zich daar dan ook jaren in vast, want eens gaat het lukken terwijl onderwijl er ook nauwelijks geld beschikbaar is.

Ik vind het dus niet erg opzienbarend en inderdaad zelfs al wil ik zelf niet op zo'n manier leven dat houdt nog niet in dat anderen die vrijheid niet hebben om op hun eigen manier te leven.

Toe maar margriet

Ik ben ook orthodox opgevoed en heb daar helemaal geen last van. Integendeel. Tijdens mijn letterenstudie bleek mijn gedegen bijbelkennis goud waard. Je doet nu net of een streng religieuze opvoeding gelijk staat aan een probleemjeugd met lange-termijn gevolgen. Sjonge. Het enige wat ik wel eens denk als ik terugkijk op mijn jeugd is: jammer dat er al zoveel Nederlandse schrijvers een roman aan hun gereformeerde jeugd hebben gewijd, waarom hebben mijn ouders niet iets originelers verzonnen (een sekte in Angola ofzo) zodat ik alsnog de Librisprijs kan opstrijken?
Groetjes
Massi

Fouten

Nog los van de vraag of gelovigen wel kinderen mogen opvoeden (haha) is er hier dus een fout gemaakt door jeugdzorg. Dat komt duidelijk naar voren in 2009, als een van de kinderen op eigen verzoek weer teruggeplaatst wordt. Ik citeer: "Op grond van het vorenoverwogene komt het hof tot het oordeel dat de gronden voor een machtiging tot uithuisplaatsing niet aanwezig waren dan wel zijn, zodat de bestreden beschikking ten aanzien van hem zal worden vernietigd en het inleidende verzoek van Jeugdzorg zal worden afgewezen."

Dat lijkt me duidelijk. En waarom dan de andere kinderen na deze uitspraak niet ook terug konden? Ik vermoed dat dat vooral is omdat de ouders daar geen goede advocaat op hebben gezet, maar het aan God overgelaten hebben om actie te ondernemen.

Helaas

moet ik beamen dat het rechtsbedrijf inmiddels zo ver gezonken is dat je beter voor je dagelijks onderhoud op God kunt vertrouwen dan voor de uitkomst van dit soort idiote bureaucratische verdwaaltoestanden.
Zelfs met advocaat ben je vaak genoeg het haasje.
Ik heb regelmatig zaken gewonnen die ik had moeten verliezen en omgekeerd. Die andere kinderen hadden gewoon teruggemoeten.

Sini afhankelijk

Kinderen leven van het inkomen van hun ouders. Hoe dat wordt verworven doet er niet toe. Anders kun je geen zzper zijn bijvoorbeeld. Veel moeders zijn economisch niet zelfstandig ook een heel riskante situatie voor hun kindeten. Voor je het weet zitten die op bijstandsniveau op een flat in een achterbuurt.
Daar zegt ook niemand wat van.

Wat ik ervan vind

Sini:"Ik vind het persoonlijk van de zotte dat een vader en een moeder met z\'n groot gezin zich in een volledig afhankelijke positie manoeuvreren door geen regelmatige inkomen te hebben die ze in staat zou stellen om aan de dagelijkse behoeftes van hun kinderen te voldoen."
Vind ik ook hoor. Ik gruwel van mensen die vertrouwen op gods oplossingen. En dat mag, gelukkig.
We mogen zelfs met hordes de straat op om te demonstreren tegen dit fenomeen in al haar verschijningen. We zijn tegen, fel tegen.
Maar dat is toch allemaal vrijblijvend gefilosofeer. De ouders in kwestie hoeven zich er niets van aan te trekken. Zij mogen de opvoeding formuleren die ze willen.
De kwestie is vooral dat wij het als ouders, burgers, heftig oneens mogen zijn met de ideologische trekjes van een ander, maar dat de staat op geen enkele manier het recht heeft om op grond daarvan in gezinnen in te grijpen.
Niet bij gelovigen én niet bij ongelovigen, bij ons dus. Ook niet als de PVV bij de volgende verkiezingen een mega meerderheid haalt en coalitie vindt met de CU en de SGP (waar ze eigenlijk het meest thuishoren).
Zie je de mogelijke bezuinigingen al voor je als we allemaal op god _moeten_ vertrouwen? Zie je de inburgeringsversnelling al voor je als we voortaan voor onderwijs, ziekenzorg, sport en cultuur lid moeten worden van de (christelijke!) kerk?
Zo is Amerika georganiseerd. En inderdaad, niet aangesloten zijn bij een kerkgenootschap daar is een vette min in het kader van kinderbescherming.
Dat wil je toch niet?
Dat wil niet zeggen dat je het eens moet worden met deze ouders. De kwestie gaat feitelijk niet over deze ouders, maar veel breder over de vraag in hoeverre BJZ zich mag mengen in de ideologie van de opvoeding.
En dat gebeurt. Niet alleen met deze ouders, maar in heel veel meer gevallen.
Tsjor licht dat al toe met de Black Box. De mening van BJZ blijft, ook als volstrekt onduidelijk blijft waarop die mening rust.
Het is de makke aan de insteek van preventief ingrijpen. Het grijpt in naar dat wat er misschien zou kunnen gebeuren, gebaseerd op een private theorie daar over.
Het is gevaarlijk daarvan te doen alsof dat wel mag omdat je je toevallig iets kunt voorstellen bij die theorie.
Mind you, de bijbel staat vol met theorie over ons, de ongelovigen. En welke hel ons en onze kinderen te wachten staat.
Als preventief ingrijpen op basis van ideologische motieven mag, dan mag dat ook bij ons. Of dat gebeurt hangt dan af van de waan van de dag of de private heersende mening bij beleidsvorming binnen een BJZ.
Groet,
Miriam Lavell

Sini

Veel ouders weigeren om religieuze redenen de poliovaccinatie. Omdat ze op een klont wonen, krijgen sommige van hun kinderen polio. Wat moet daar dan mee gebeuren? Verder werkt die man voor zijn geld, hij haalt geld op met preekbeurten. Wat is het verschil met een, pakweg, musicus die leeft van deelname aan concerten of een free lancer die maar moet afwachten of zij werk zal hebben? Ik zie het niet hoor.

Ontheffing

Sinilind: 'Verlies van het ouderlijke macht tja, dat gaat me ook ver, een (tijdelijk) OTS was waarschujnlijk voldoede geweest.' Nee, als het gaat om een medisch gezien noodzakelijke handeling voldoet een OTS niet, omdat bij een OTS ouders de ouderlijke macht houden en zij moeten en kunnen dan nog beslissen over medische kwesties. Veel BJZ-medewerkers maken ook die denkfout. Een voogd kan en mag niet beslissen over het laten ondergaan van onderzoeken, therapieën en andere medische kwesties. Pleegouders ook niet, zolang ouders de ouderlijke macht hebben moeten zij de toestemming geven. Vandaar dat bij een probleem tussen religie en medische noodzaak de oplossing is een tijdelijke ontheffing uit de ouderlijke macht, zodat de medische handeling kan worden uitgevoerd. Voor het ziekenhuis is dat belangrijk, omdat zij dan in elk geval iets kunnen doen. Daarna kan die tijdelijke ontheffing weer opgeheven worden. Tenzij er natuurlijk sprake is van het gevaar van de terugkeer van hetzelfde medische probleem. Daar was hier sprake van waarschijnlijk (kind groeit niet genoeg op borstvoeding). Dan moet je kijken welke maatregel effectief is. Een OTS als ouders begrijpen dat ze iets meer moeten doen voor de voeding van hun kind dan op God vertrouwen, dan kan de OTS ervoor zorgen dat daarop wordt toegezien. Als de ouders nog steeds niet meer willen doen dan borstvoeding geven, ook al is dat aantoonbaar ontoereikend en raakt het kind ondervoed, dan zal de ontheffing wellicht blijven.

Tsjor

Gevaar (l) ;-)

Sini "meen eens tot het punt dat het psychologische of lichamelijke welzijn van de kinderen in gevaal komt."
Ik vind het ook een rotding, die Ipad ;-)
Ik ben het niet met je oneens. Waar het om gaat is hoe je dat gevaar dan bepaalt.
Sini:"Het 5 maanden babietje was wel in gevaar. "
Zelfs daar is verschil van mening over "Volgens de Raad voor de Kinderbescherming was de baby bij de opname in het ziekenhuis stervende, of was er in elk geval sprake van een voor haar levensbedreigende situatie. Het ziekenhuis ontkrachtte die suggestie naderhand meerdere malen en stelde verder dat de baby geen ernstige pijn had geleden."
Zonder problemen was het niet, maar (dat is al eerder aangehaald) daar had de gangbare procedure op kunnen worden toegepast (tijdelijk ots voor toediening behandeling).
De kern is, vrees ik, dat vader de verkeerde woorden heeft gebruikt. "wij vertrouwen op god" kan hier ook ingevuld worden met "wij vertrouwen op borstvoeding". Bijvoeden bij borstvoeding is niet zo'n goed idee, vindt de borstvoedingsmaffia. Is deze mevrouw überhaupt hulp aangeboden in de richting van het verbeteren de kwaliteit van haar borstvoeding? Of is hier, zoals wel vaker gebeurt (zie kritiek van de borstvoedingsmaffia) op een dwingende manier op bijvoeding aangestuurd?
"Gesprekken om de ouders ertoe te bewegen het meisje bijvoeding te blijven geven, leidden echter tot niets."
Een voorschot op de toekomst: "als uw kind nu weer te weinig aankomt, geeft u het dan wel bijvoeding?" "Wij vertrouwen op god".
Kind is uit huis geplaatst om nog een keer te weinig aankomen te voorkomen (let wel: het gaat niet over het voorkomen van een levensbedreigende situatie, zie de mening van het ziekenhuis). Het gaat over niet genoeg groeien volgens de curve.
Dit kind is uit huis gehaald alsof er het gevaar zou bestaan dat zij dit kind desnoods van de honger zouden laten sterven. Daar kun je wel bang voor zijn als iemand op die manier op god vertrouwt, maar daar een voorschot op nemen gaat een stap te ver.
Wat gekund had was de rechter om toezicht vragen met een dwingende regeling tav de groei: kind moet die en die controles, moet blijven groeien, als dat niet lukt dan stappen we alsnog naar de rechter.
Dat BJZ met de omgang met die baby al is doorgeslagen, afgegleden naar te groot ingrijpen, blijkt vooral uit het feit dat dat denken over die ouders (ze vertrouwen alleen maar op god en doen zelf niks om hun kinderen te beschermen) volkomen uit de hand is gelopen.
Alle kinderen zijn uit huis geplaatst. Bij geen van die kinderen is er reden om aan te nemen dat ze tekort zijn gekomen, zie wat het Hof erover zegt (Het hof stelde in zijn voor de zoon gunstige beschikking dat onvoldoende was gebleken dat de zedelijke of geestelijke belangen, dan wel zijn gezondheid, ernstig werden bedreigd in de thuissituatie.)
Er is alleen maar de overtuiging dat je het lot van die kinderen niet op die manier in de handen van de voorzienigheid mag leggen. Kennelijk zelfs niet als het NIET schadelijk is.
Het uit huis geplaatst laten van de kinderen is daarmee geen oordeel over een feitelijke opvoedsituatie, maar een oordeel over denken. Over woordgebruik misschien zelfs wel.
Ging het maar over gevaar.
Groet,
Miriam Lavell

Annej

Als ze geholpen willen worden, natuurlijk. En als ze inderdaad prioriteit geven aan de basiszorg voor de kinderen boven eigen idealen.

Tsjor

Borstvoedingsdip?

Vier maanden na de geboorte opgenomen vanwege niet goed groeien? Zou dit een gevalletje ondeskundigheid en borstvoedingsdip kunnen zijn geweest?

Wat ik hier dus echt stuitend aan vindt, is zo'n uitspraak van het Hof over de oudste en een jeugdzorg die niet bij zichzelf te raden gaat en naar de andere kinderen wil kijken, maar meteen zegt 'maar de rest blijft lekker in onze handen.' Dit totale gebrek aan zelfreflexie, dat 'wij hebben gelijk,' tot elke prijs. Dàt doet heel veel schade aan de naam van BJZ. Dàt zouden ze eens moeten beseffen.

Sinilind

Ik ben ZZP'er en ik heb mijn inkomen dus ook niet in de hand. Ik kan en doe mijn best daarvoor, marketting, netwerken, etc. Maar uiteindelijk beslissen de klanten zelf of ze met mij in zee gaan of met een ander. Inkomenszekerheid heb ik dus niet, wèl inkomenswaarschijnlijkheid en een financiële reserve. Ik heb een uurtarief, de vader hier werkt op donatiebasis. Wat mij betreft hetzelfde, behalve dat de vader dat uitdrukt in de taal van zijn geloof. Als hij het had uitgedrukt in de taal van de markt, was er waarschijnlijk niets aan de hand geweest.