Orthodox en jeugdzorg

Reactie (1)

'Zelfs daar is verschil van mening over "Volgens de Raad voor de Kinderbescherming was de baby bij de opname in het ziekenhuis stervende, of was er in elk geval sprake van een voor haar levensbedreigende situatie. Het ziekenhuis ontkrachtte die suggestie naderhand meerdere malen en stelde verder dat de baby geen ernstige pijn had geleden."
Het is wel het ziekenhuis zelf geweest dat aan de bel heeft getrokken. Daardoor is het balletje gaan rollen. Vreemd om dat te doen als blijkt dat het kind geen pijn heeft (wat overigens niet het enige criterium hoeft te zijn voor medisch gezien noodzakelijk handelen) en er geen sprake was van een levensbedreigende situatie. Als het alleen maar ging om communicatie (wij vragen of de ouders het kind willen bijvoeden en ouders zeggen: 'we vertrouwen op God',) dan had men beter de dienst geestelijke verzorging kunnen inschakelen onder het motto: ik begrijp niet wat de ouders zeggen.

'Wat gekund had was de rechter om toezicht vragen met een dwingende regeling tav de groei: kind moet die en die controles, moet blijven groeien, als dat niet lukt dan stappen we alsnog naar de rechter.'Herhaling: een ots is daar niet voor, want ouders houden dan nog de ouderlijke macht en die gaat over medische handelingen. Dat is bepaald in de wet op medische medisch handelen.

'Waar het om gaat is hoe je dat gevaar dan bepaalt.' Dat is inderdaad de vraag. Je suggestie: 'Dit kind is uit huis gehaald alsof er het gevaar zou bestaan dat zij dit kind desnoods van de honger zouden laten sterven. Daar kun je wel bang voor zijn als iemand op die manier op god vertrouwt, maar daar een voorschot op nemen gaat een stap te ver.' gaat wel een beetje ver. Afwachten tot het gebeurd is?

Overigens heeft de vader ten aanzien van het babietje toegegeven dat ze een verkeerde inschatting hebben gemaakt en daar nu voor moeten boeten. De ouders zijn (waarschijnlijk blijvend) ontheven uit de ouderlijke macht, dat kindje komt niet meer terug. Zeker niet als een andere factor meegewogen wordt: het babietje is al vijf jaar lang opgegroeid in een ander gezin (mag je hopen) en daar 'gehecht'. Dat tweede argument weegt heel zwaar, zelfs als later blijkt dat de oorspronkelijke reden voor de uithuisplaating niet klopte.

En dan draaft het inderdaad door: 'Alle kinderen zijn uit huis geplaatst.'Zelfs kinderen van 12, 13 jaar, die toch echt niet meer hoeven worden bijgevoed.

Blijft wel staan hoe je nu bepaalt wat voldoende basiszorg is, echt basaal: voldoende voedsel. En wat de overheid gaat doen als ouders dat niet kunnen of willen leveren. Die vraag wordt des te nijpender naarmate de economische situatie verslechtert. Uit het eerdere onderzoek van het SCP bleek als de de meeste ingrepen vanuit de overheid (OTS, UHP) plaats vinden in gezinnen die een laag-economische status hebben. Ingrijpen is een dure liefhebberij. Voedsel brengen zou goedkoper zijn geweest. Dat deden de kerken vroeger. Later overgenomen door de verzorgingsstaat, maar die verzorgingsstaat trekt zich terug. Wordt het toch tijd dat je lid wordt van een kerkgemeenschap.

Tsjor

Beredeneerd of feitelijk

tsjor:"Afwachten tot het gebeurd is?"
Nee. Er gaapt een riant gat tussen wat mensen zeggen en wat mensen doen. Juist bij religieuze argumenten is de verwarring daarover het grootst. Je kunt consequent redenerend een strakke optelling maken van 'we vertrouwen op god' en daarvan de conclusie trekken dat iedereen die dat zegt ook feitelijk elk ingrijpen zal weigeren en het kind zal laten sterven.
Maar het is in de praktijk maar zelden zo dat religieuze motieven op die manier consequent worden uitgevoerd. Het is dus ook niet zinnig om ze op die manier te analyseren.
Ik kan mij voorstellen dat je naar aanleiding van zo'n confrontatie over bijvoeding de vinger aan de pols wilt houden. Maar dat kan ook door dat kind 1 keer in de week te wegen. Als dan blijkt dat er nog steeds teveel op voorzienigheid wordt gerekend, dan kun je ingrijpen.
tsjor:"Blijft wel staan hoe je nu bepaalt wat voldoende basiszorg is, echt basaal: voldoende voedsel. "
Het is nog scherper volgens mij. Je kunt dat niet vooruit bepalen of voorspellen. Je kunt het niet uitdrukken in grammen groente of deciliters melk. Je kunt van mening zijn dat alle kinderen een eigen kamer moeten om goed op te groeien, maar je zult die kinderen die zelfs hun bed delen toch moeten volgen (onderzoeken) voordat je de conclusie kunt trekken dat het kind feitelijk tekort komt.
Bij dergelijk onderzoek is het extra lastig als je te maken hebt met een koppige prediker die zich niet bereid toont om je gerust te stellen (komt ie weer met zijn god), maar het is niet onmogelijk.
Zo was het niet onmogelijk geweest om die baby te volgen (zet er een kraamverzorgster bij die dat kind om de dag weegt) en zo is gebleken dat de andere kinderen ondanks de religieuze argumenten feitelijk niks tekort kwamen.
"Overigens heeft de vader ten aanzien van het babietje toegegeven dat ze een verkeerde inschatting hebben gemaakt en daar nu voor moeten boeten."
Ja. Ik zou, om in religieuze termen te blijven, zeggen dat hij te hoogmoedig is geweest. Hij heeft teveel op zijn goddelijke autonomie en strepen gestaan. Op zijn woordkeus en zijn beroep op het hogere. Ik heb een hekel aan dat soort mensen. Maar de conclusie die getrokken is, namelijk dat hij zelfs bereid zou zijn zijn kind van honger te laten sterven, vind ik te voorbarig genomen.
Groet,
Miriam Lavell

Ze menen het niet echt

'Maar het is in de praktijk maar zelden zo dat religieuze motieven op die manier consequent worden uitgevoerd. Het is dus ook niet zinnig om ze op die manier te analyseren.'

Dan neem je mensen niet serieus. Ja, je zegt het wel, maar je meent het toch niet echt. Of mensen de uiterste consequentie van niet-handelen willen accepteren zul je moeten trachten te achterhalen in gesprekken. Daarover kun je ook in discussie gaan, er zijn allerlei ingangen en vragen bij te stellen. Maar als mensen in het zicht van een mogelijk overlijden van een kind nog steeds aangeven dat alleen God hiervoor zal zorgen, dan kan ik me voorstellen dat je als overheid denkt: maar daar gaan we ingrijpen, want een kind niet sterven alleen door levensovertuiging van ouders. ouders hebben ook nog een wettelijk vastgelegde onderhoudsplicht.
Jij stelt: 'Maar de conclusie die getrokken is, namelijk dat hij zelfs bereid zou zijn zijn kind van honger te laten sterven, vind ik te voorbarig genomen.'Dat weet je niet, je bent niet bij de gesprekken geweest (ik ook niet) dus het is koffiedik kijken wat je hier zegt. Puur op basis van eventuele statistieken of vinger-in-de-wind-houden zou ik zo'n conclusie niet willen trekken. Ook niet voor het omgekeerde. Dat kan alleen op basis van uitputtende gesprekken.

-Ze menen het toch niet- vind ik een tamelijk hovaardige en riskante denkwijze.

'Je kunt dat niet vooruit bepalen of voorspellen. Je kunt het niet uitdrukken in grammen groente of deciliters melk.' Je kunt ondervoeding constateren. Een van de vreemde aspecten bij Savannah vind ik nog steeds, dat pas na haar dood geconstateerd is dat zij jarenlang ondervoed was. Ik heb het zelfs in een derde-wereld-land wel anders meegemaakt: ondervoeding kan geconstateerd worden op basis van gewicht, huid, infecties die niet overgaan etc. Als overheid kun je een minimumgrens aangeven: kind mag niet ondervoed raken. Je kunt dat onderzoeken en je kunt bekijken of er voldoende gedaan wordt om mogelijke ondervoeding op te heffen of te voorkomen. Daar komen grammen groente en centiliters melk bij kijken. Ik ben het met je eens dat je vervolgens andere maatregelen kunt nemen, anders dan een uithuisplaatsing. Toezicht houden is één ding. Maar je kunt ook elke week een voedselpakket achter de deur schuiven. Zeg jij dat het van Sinterklaas komt, denken zij dat God zorgt, maakt niet uit. Of de kinderbijslag in natura uitkeren, elke drie maanden een doos kleren en schoenen. Kortom, met een beetje creativiteit kun je dingen anders oplossen.

'Ik zou, om in religieuze termen te blijven, zeggen dat hij te hoogmoedig is geweest. Hij heeft teveel op zijn goddelijke autonomie en strepen gestaan. Op zijn woordkeus en zijn beroep op het hogere.'En zich te weinig gerealiseerd dat er vragen aan hem gesteld werden die hij moest kunnen beantwoorden. Communicatie met de wereld om je heen. Ook al verfoei je die wereld.

Overigens heb ik een hekel aan mensen die het 'ik-leef-voor-mezelf' discours blijven hangen. Daar kom je ook niet tussen. Ik begrijp de grondhouding van de prediker wel, maar mijn morele bezwaar is dat je dan onvoldoende rekenschap aflegt tegenover de wereld om je heen. Die vol is met mensen, voor wie God ook moet zorgen. Ik heb een hekel aan absolute claims, ook van mensen die 'voor zichzelf' leven.

Tsjor

Ze menen het wel

God helpt en God spreekt op verschillende wijzen.

En als het ziekenhuis er gewoon even een verzorger bij had gehaald die de tale Kanaäns sprak dan was het probleem waarschijnlijk met het aanhalen van Jesaja 49:15 al opgelost geweest.

Eehhh

Toch heb ik een vraag. Tsjor zegt: als een kind dreigt te overlijden, kan zij/ hij zich voorstellen dat je ingrijpt. Maar er zijn kinderen overleden of levenslang gehandicapt geraakt omdat hun bible belt ouders vaccinaties weigeren. Daar werd en wordt niet ingegrepen. Waarom dat dan geen gevalletjes jeugdzorg zijn, ontgaat mij.

Check this

http://www.nu.nl/binnenland/2667137/katwijkse-dominee-wil-pak-slaag-zondig-kind.html

Feitenonderzoek

Je kunt religieuze uitspraken ook te serieus nemen. Je zou dan bijvoorbeeld iedereen die zich op de bijbel beroept uit het ouderlijk gezag moeten zetten want in de bijbel staat dat je je kinderen moet slaan (zie die link van Annie).
tsjor:"Dat weet je niet, je bent niet bij de gesprekken geweest (ik ook niet) dus het is koffiedik kijken wat je hier zegt."
Dat klopt, maar ik kan van enig onderzoek naar feitelijkheden ook niks vinden. Was dat er geweest, dan was dat wel genoemd. Bovendien had er dan niet zo'n gat gegaapt tussen wat het ziekenhuis over de situatie beweert en wat de RvK erover te melden had.
Die ouders zijn zelf met dat kind naar het ziekenhuis gekomen. Dat lijkt me al een signaal van het tegendeel van een ultiem beroep op gods wil.
Dat de dokters er de kinderbescherming bij hebben gehaald, is meer een proceduredingetje dan een oordeel over het gedrag van de ouders (dokters willen niet discussieren maar handelen).
tsjor:"Ik begrijp de grondhouding van de prediker wel, maar mijn morele bezwaar is dat je dan onvoldoende rekenschap aflegt tegenover de wereld om je heen."
Ik ook. Ik ben daarom ook blij dat ik het recht heb om het heftig oneens te zijn met dit soort mensen. Dat ik hun uitspraken wel zo serieus mag nemen dat ik ze, voordat ze iets gedaan hebben, voor moordenaar uit mag maken. Dat ik de consequentie van het denken als stinkende wond open mag rukken.
Ik wel. Ik ben een burger. De staat zal zich terughoudender moeten opstellen.
Precies daar zit het verschil. Dat betekent ook dat BJZ zich niet als evangelist van het hedendaagse denken mag gedragen.
tsjor:"Als overheid kun je een minimumgrens aangeven: kind mag niet ondervoed raken."
Die grens ligt al besloten in de wetgeving die er al is. Wat je als overheid moet aantonen in die gevallen dat ondervoeding aan de hand is, is dat er bij de ouders feitelijk en onherstelbare moedwil, onwil of onkunde is om dat op te lossen.
De dochter van een vriendinnetje van mij bleek ondervoed (dat zag je overigens niet aan de buitenkant). Het heeft de medische molen 2 maanden gekost om te onderzoeken hoe dat kwam. Pas toen bleek dat ze last had van een vervelende parasiet.
Het is maar goed dat ondervoeding op zich geen absolute maat is.
Tegelijkertijd is het raar dat een kind als Savannah, waar al andere zorgen over zijn, niet gewoon met grote regelmaat lichamelijk is onderzocht. Dat lijkt me inderdaad horen tot het feitenonderzoek dat nodig is om een kind dat in the picture is bij BJZ, langzaam weer los te kunnen laten (of juist uit huis te plaatsen).
Je komt dan tot een andere beoordeling van opvoedsituaties. Niet langer uhp of ots gebaseerd op het 'niet pluis gevoel', maar op feiten.
Komt het kind feitelijk tekort aan voeding, liefde, vrijheid en bescherming en heeft het daar ook zichtbaar last van?
Het is voorstelbaar dat gelijke gevallen (bloedbeeld, gewicht, inrichting huis, inhoud koelkast) hier juist niet gelijk behandeld hoeven worden.
Sommige ouders zijn wel in staat om tekorten op te lossen en te leren van de situatie. Anderen niet. Sommige kinderen zijn kwetsbaarder dan anderen. Juist dat verschil tussen mensen is niet in maten en gewichten te vatten.
Groet,
Miriam Lavell

Ondoorgrondelijk

Dirksmama:"God helpt en God spreekt op verschillende wijzen. "
Zo is dat. God zal het weten en gods wegen zijn ondoorgrondelijk.
De excuses om het anders te doen dan in de tekst staat waar iemand zich al die tijd op beroepen heeft, zijn legio.
Persoonlijk vind ik dat bijzonder vals en onbetrouwbaar en gelukkig mag ik dat vinden. Daar kan ik hooguit mee beledigen en in het (voor diep religieuze gevallen) ergste geval iemand een ander inzicht mee geven. Echt kwaad doen, iemands kind uit huis halen, een beroepsverbod uitgeven, iemand veroordelen, kan ik niet.
Groet,
Miriam Lavell

Nog een klant voor jeugdzorg

Een arts die ik ken had jaren in een achterstandswijk gewerkt, toen hij in een keurig dorp terecht kwam. Daar vond de kraamverzorgster dat een van de babies die ze onder haar hoede had bij Jeugdzorg gemeld moest worden. Er lagen namelijk vuilniszakken in de keuken. De arts antwoordde dat hij dan in zijn vorige baan ongeveer 95% van zijn populatie bij Jeugdzorg had moeten melden.

Zeer subjectief dus, en dan was hier nog sprake van iets tastbaars (en ruikbaars).

Dirksmama

Ik vrees dat ze in de door jou aangehaalde tekst precies vinden wat ze bedoelen: God vergeet het kind niet.

Blijft overigens wel staan, dat zij (gelukkig) medische zorg hebben ingeschakeld voor hun kind. Of in elk geval iemand hebben laten doen.

Tsjor

1992

Is de laatste uitbraak geweest. Dat is bijna 20 jaar geleden. Het is een risico dat nu niet bestaat, alleen als....dan... . Overigens zouden dan alle niet-prikkers eronder vallen.

Tsjor

Het nooit kunnen begrijpen

Ik was 14 en ik fietste met een vriendin naar huis. Wij werden geschept door een auto en afgevoerd naar het z.h. We moesten beiden geopereerd worden en ik had extra bloed nodig.Mijn vriendin die had dit ook nodig maar haar ouders wilden dit niet om hun geloof. Ze is helaas overleden. Ik hoorde later van haar zusje hoe het zat. Als ze wel bloed had gekregen had ook zij nog geleefd. Dat heb ik dus nooit kunnen begrijpen. Dat je je kind dood laat gaan om zo iets als een geloof. Maar ja de artsen daar konden op dat moment niet anders. Zou je ze dan op zo'n moment dan uit de ouderlijke macht moeten zetten?. Om een kind te redden?.Als ik er op terug kijk zeg ik in dit geval ja. Maar ik ben ook geen "aanhanger" van dat geloof en heb misschien wel makkelijk praten.

Terug

Het probleem lijkt vooral heel erg principieel. Jeugdzorg en ouders hebben elkaar totaal niet gevonden omdat beide partijen vasthielden aan hun eisen. Wat dan verbazing wekt is, dat eisen van jeugdzorg zwaarder wegen dan die van ouders als er geen gevaar dreigt (de uhp van de jongste van de kinderen is buiten de latere zittingen gebleven). Dat er geen sprake is van gevaar blijkt uit de terugplaatsing van een van de oudere kinderen.

Ik citeer: "Bureau Jeugdzorg heeft aan de verzoeken ten grondslag gelegd - samengevat - dat het niet is gelukt om de ouders binnen de ondertoezichtstelling aan enkele eisen te laten voldoen, waarmee uithuisplaatsing vermeden zou kunnen worden. De ouders bieden volgens Bureau Jeugdzorg nog onvoldoende zekerheid om erop te kunnen vertrouwen dat de basisvoorzieningen voor de kinderen ook de komende winter in het gezin aanwezig zullen zijn. De eis dat de ouders een plan zouden hebben en de eerste stappen zouden hebben gezet om gas en elektra weer te laten aansluiten, is gestuit op een weigering van de ouders, die vinden dat zij daarmee het vertrouwen in God zouden beschamen. Aan de eis dat de vader naar de huisarts zou gaan voor een verwijzing naar de GGZ is evenmin voldaan. De kinderen zijn voorts niet verzekerd tegen ziektekosten, aldus Bureau Jeugdzorg."

Deze samenvatting van de rechtbank geeft de grond van de uhp aan. Het is niet verwonderlijk dat hier een enorme draad over ontstaat op OO, er is schijnbaar ergens een set regels waar ouders zich aan moeten houden die niet in de wet staan. In een leefgemeenschap in mongoolse yurts bijvoorbeeld zul je dus wat jeugdzorg betreft geen kinderen mogen laten wonen. Het is misschien ook beter om mensen voor de bevruchting een rapport van de GGZ te laten opmaken over hun geschiktheid. En verzekeren tegen ziektekosten is dus ook een harde eis. Niet in de wet, maar je kinderen ben je kwijt.

Jessica, toen mocht dat niet, of in ieder geval was dat toen nie

en nu is daar idd een soort noodvoorziening voor getroffen. Enkele jaren geleden was dat in het nieuws in verband met een zwaar ziek jongetje dat de ouders geloof ik wilden laten sterven (uitbehandeld, geen uitzicht op beter leven, had pijn, zwaar gehandicapt) terwijl het ziekenhuis wilde doorzorgen. Toen zijn deze mensen uit de ouderlijke macht ontzet en kon het ziekenhuis doen wat het wilde.
Voor wat betreft je vriendin. Inmiddels mogen geloof ik ook kinderen die ouder zijn dan 12 zelf beslissen... Maar ja, als je doodziek bent of in coma ligt komen alsnog die weigerouders, en dan mogen die dus uit de ouderlijke macht worden ontzet.

Zzp'er

Dat ben ik dus ook, en idd vind ik het vaak ook best onzeker, vooral nu weer in deze crisis. Het ging net het afgelopen jaar zo goed, potverdikkie...!
Maar idd is het voor de kinderen denk ik risicovoller dan voor de kinderen van mijn vriendin, arts, en haar man, chirurg, die een veel betere inkomensvoorziening hebben.

Overheid kindonvriendelijk

Althans als je ziet waar het met de bezuinigingen naartoe gaat zijn het vooral de gezinnen die hiervan de dupe zijn. Dan wordt alles zo'n beetje aangepakt, van cultuur, (bibliotheken, cultuurkaart), onderwijs, pgb, en dan belastingverhogingen enz. Dit treft direct gezinnen en de betreffende kinderen.
Binnenkort is het dus zo dat je onder een bepaald inkomen met goed fatsoen geen kinderen meer kunt/mag/zult krijgen, zodat de wel geboren kinderen steeds meer in een zeer op elkaar lijkende bovenlaag geboren zullen worden. Krijgt BJZ toch nog zijn zin...

Opvoedpolitie

Yta:"er is schijnbaar ergens een set regels waar ouders zich aan moeten houden die niet in de wet staan. "
Dat klopt. BJZ werkt als een controle-apparaat. Compleet met sancties. Er wordt maar weinig hulp geboden. Het rust voornamelijk op het opstellen van een set van eisen (die staan niet in de wet want ze zijn iedere keer anders) die ingevuld en gehoorzaamd moeten worden. Dat wordt overigens niet als overzichtelijk af te vinken lijstje gepresenteerd, maar in gesprekken. "Misschien zou het goed zijn als..." of "heeft u zus of zo al geprobeerd".
Picture de smaakpolitie (op alle slakken zout), maar dan een die het harde commentaar wel opschrijft maar niet uitspreekt. In gesprek blijft het wollig en weinig dwingend of duidelijk.
Zie de ruzie die Laura Dekker met BJZ had. Dat was precies hetzelfde probleem.
Ouders (en kinderen) vatten de gesprekken op als echte hulp en echte adviezen, waarvan ze sommige in de wind kunnen slaan omdat zij zelf verantwoordelijk zijn.
Ze zeggen dus wel eens nee. Of zeggen in eerste instantie nee. Of doen iets anders dan is voorgesteld omdat ze dat beter lijkt.
Gedwee meedoen is de redding, hoewel dat ook weer lastig is, want de beoordeling is ook volkomen subjectief. Je weet niet hoe je het goed kunt doen en of wat je doet genoeg is. Voor je het weet wordt 'fijn dat u meehelpt, ik was er zelf niet op gekomen het zo te doen' vertaald naar erkenning van het door BJZ vastgestelde feit dat je niet op kunt voeden.
Die set van eisen geldt in het bureaucratische spel als de 'hulp'. En dan komt de wet om de hoek: wie 'hulp' weigert raakt de kinderen kwijt.
Vervolgens komt de gang naar de rechter voor uhp. Hier is het dossier wat de hulpverleners hebben bijgehouden zeer belangrijk. Daaruit wordt alles opgediept wat past in de stelling dat de ouders niet mee willen werken. Uitspraken die de ouders zelf al vergeten zijn, of die in een andere context zijn gedaan. Gebeurtenissen die elk kind wel eens overkomen (kind droeg geen ondergoed), etc.
Maar het meest idiote is wel dat er met dat dossier en die stelling vooral gedoeld wordt op de toekomst. Zoals dat hier ook zo is.
Heel vaak komt het erop neer dat er op dit moment niks aan de hand is, maar dat dit en dat en zus en zo in de toekomst tot problemen kan leiden en dat er onvoldoende zekerheid is bij BJZ dat dat zich dan niet zal voordoen.
Net als in dit geval. Misschien is er volgende winter geen stroom. Misschien is het niet verzekerd zijn van de kinderen een probleem.
Uhp om "Wat niet is kan nog komen".
BJZ functioneert in deze rol als opvoedpolitie. De gesprekken die gevoerd worden bieden geen hulp, maar zijn verhoren. Alles wat u zegt wordt tegen u gebruikt. Over alles wordt u uitgehoord, tussen neus en lippen door, ook als u het zelf niet doorhebt.
Groet,
Miriam Lavell

Bestaat wel tsjor

Inderdaad was de laatste grote uitbraak in 1992. De natuurlijke immuniteit die deze achterliet, is nu weer verdwenen. Er zijn immers weer flink wat nieuwe orthodoxe in de bible belt wonende kinderen geboren. De EU noemde Nederland in 2002 uitdrukkelijk als een van de gebieden waar een polio-epidemie opnieuw kan uitbreken.

Dirksmama

"de domme opmerking van Margriet over mensen die orthodox opgevoed zijn is een duidelijk voorbeeld van zo'n vooroordeel)."
Het is mijn ervaring, ik generaliseer juist niet, dat is wat IK heb gezien.

In naam van God opeens van alles mogen en als dekmantel gebruiken dat vind ik pas schrijnend.

Tsjor

"Dat is een forse uitspraak in dit verband, want dan zou je alle kinderen van orthodox religieuze mensen uit huis moeten plaatsen. Als je zelf in orthodoxe kringen zou verkeren zou je veel mensen kennen die als kind zo'n opvoeding hebben genoten en het zo waardevol vinden dat zij het weer aan hun kinderen willen doorgeven. Een jeugdzorgmedewerker (IHA) zou zich bewust moeten zijn van de beperkingen van de eigen kennis in dit verband."

Hiermee stel jij dat ik klets en dat het flauwekul is wat de mensen die ik ken en die orthodox zijn opgevoed beweren. Zoveel mensen zoveel achtergronden.... en dus zoveel verschillende ervaringen. Dat je daar UHP bijhaalt vind ik wat vergaan.
Wie weet zijn er wel heel veel jeugdzorgwerkers religieus opgevoed, dat ze kiezen voor het vak als hulpverlener juist om goed te doen.... Vroeger wel!

Joyeur

"Die ouders keken waarschijnlijk verder dan het huidige leven. Die hielden ook rekening met het hiernamaals. Hun kind zou met een bloedtransfusie misschien langer op aarde rondgelopen hebben, maar ze zou het hiernamaals nooit meer in gemogen hebben. En de tijd in het hiernamaals duurt nou eenmaal veel langer dan de tijd op aarde.

Voor die ouders was het dus een besluit waarmee ze hun dochter het recht op het hiernamaals lieten behouden. Voor niet-gelovigen is dat niet voor te stellen, maar als je echt gelooft in leven na de dood, is hun redenering juist in het belang van (de zielenheil van) hun dochter geweest."

Klopt helemaal wat je schrijft. Dit heb ik als wel gelovige toen ook niet kunnen begrijpen. Die "geloofsovertuiging" in het hiernamaals die hun hadden hadden wij niet. Voor mij was het zo dat er een vriendin dood ging (wat in mijn ogen niet nodig was geweest) en dat ik die ouders dat heel kwalijk heb genomen. Het zusje wat anderhalf jaar scheelde heeft het daar ook erg moeilijk mee gehad.