U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Herdenken op 4 mei hoort dat bij de opvoeding?
Binnenkort is het weer 4 mei. Zoals ieder jaar is er hier weer een bijeenkomst met toespraken, gedichten en zang daarna een stille tocht met een toespraak dan 2 minuten stilte en aansluitend het Wilhelmus.
Sinds enkele jaren ga ik met één of beide kinderen en man naar de herdenking toe.
Ik wil dat mijn kinderen leren wat er wordt herdacht en hoe, en of ze later mee zullen doen is straks hun eigen keus wel wil ik hen leren respect te hebben voor mensen die willen herdenken. Dat ze dus niet als pubers gaan hangen op de bank vlak naast het plaatselijk monument tijdens de herdenking met een radio op vol volume.
In mijn dorp worden de kinderen uit groep 7 en 8 altijd betrokken bij de herdenkingen dus we hebben al een aantal keer schoolgenoten zien voordragen.
Wat vinden jullie, doe je op de een of andere manier mee met de herdenking samen met je kinderen of doe je alleen leuke uitstapjes?
MoniqueD
Bij ons begon de meivakantie op 6 mei. De basisschool van mijn zoons was wel dicht, maar de scholen van mijn dochters gaven die dag dus wel les.
skik
Totaal anders
Ik ben opgegroeid in een familie die de duistere kant van de oorlog beleefd heeft. Hoewel er wel wat familieleden te betreuren waren, werd er nooit gezwegen op 4 mei. Ik kan me herinneren dat mijn opa zich over alle "hypocrisie" opwond. Herdacht wordt (en werd) er wel. Maar, zoals mijn familieleden zeggen.dat gebeurde 365 dagen per jaar. Nu met net zoveel verdriet als 60 jaar geleden. Zelf heb ik ook nooit meegedaan aan de collectieve herdenking. Ik denk vaak genoeg aan de ellende die geweest is en nog steeds doorwerkt: die "verplichte" twee minuten heb ik niet nodig. Een beetje minder onverdraagzaamheid jegens ouders die 4 mei nu eenmaal anders beleven lijkt me juist deze dagen wel op z'n plaats....
Onverdraagzaam
Het voelt heel naar en ongepast dat mijn ouders hier respectloosheid verweten wordt, omdat ze ons op 4 mei gewoon lieten spelen. Het lijkt me dat ze zelf wel mogen bepalen wanneer ze hun dierbaren herdenken en daar in hun gezin aandacht aan willen besteden, zonder daarbij weg te moeten springen voor de lange tenen van anderen.
Daar denk ik heel anders over
Ik vind het toch wel respectloos en asociaal als mensen bewust de twee minuten stilte niet in acht nemen. Wat je binnenshuis doet is natuurlijk je eigen zaak, maar in het openbaar kan dat echt niet.
Anderenick
Uit je berichten spreekt een hoop verdriet en pijn, het spijt me dat WOII jou en je familie zoveel leed heeft gebracht.
Ik denk dat niemand die hier heeft gepost een ander in een keurslijf van herdenken wil duwen. Ik denk dat vooral bedoelt wordt (in ieder geval zie ik het zo) dat - ook al herdenk je niet zelf, om welke reden dan ook- er niets mis mee is en het geen grote moeite is om de twee minuten stilte van anderen te laten kunnen bestaan. Dus kinderen kunnen wel spelen maar even binnen, en misschien niet zelf in de tuin hard praten of muziek draaien ofzo. Dat staat toch los van je persoonlijke manier van herdenkenen is geen aantijging naar de iemand anders zijn manier? Gewoon mogelijk maken, ook al doe je zelf niet mee. Het gaat toch maar om twee minuten per jaar, praktisch gezien?
Ik snap dat het concept een zware emotionele lading kan hebben maar ik denk dat er dan verschil is tussen meedoen en laten bestaan. Dat je met bepaalde achtergrond niet mee wilt doen begrijp ik volkomen, ook na de uitleg van Sinbad's vrouw.
Andere Nick
Daar ben ik het niet mee eens. Wat iemand inderdaad in zijn eigen huis doet, moet diegene helemaal zelf weten, maar op straat mag je ook rekening houden met andere mensen.
Ik begrijp volledig dat 4 mei voor mensen die de Tweede Wereldoorlog meegemaakt hebben, op verschillende manieren en met verschillende emoties wordt beleefd. Míjn ouders waren stil om 8 uur. Tijdens de oorlog 11 tot 16 jaar.
waarom een aparte vraag?
Ik vind de stelligheid waarmee sommige mensen hun kleine kinderen al laten herdenken wel apart. Ik kan me er niet zoveel bij voorstellen dat een peuter of kleuter mee moet naar een herdenking (ik vond het voor mezelf al een aardige verzoeking). Of dat je het storend vind dat je kindje nog even niet stil is om 8 uur (dat komt over een paar jaar wel weer, denk ik dan?)
Daarom vroeg ik mij af of die mensen ook speciaal niet op vakantie gaan rond 4 mei om bij een herdenking te zijn of op zijn minst nederlandse tv te hebben.
Nee zover ga ik niet
Als ik op vakantie zou willen, dan doe ik dat ook. Toch voelt het voor mij wel een beetje als 'spijbelen' als ik in de week van Koningsdag (ik moet nog een beetje repeteren voor dat normaal klinkt...), 4 en 5 mei niet thuis ben. Ik zat een keer met Koninginnedag in Engeland en dat was wel apart. Ik denk dan toch even aan thuis, die de Vrijmarkt bezoekt en dergelijke. Al met al zitten die dagen (Koningsdag, 4 en 5 mei) in mijn systeem en dat wil ik meebeleven, maar als iemand mij zoals toen meevraagt, geheel gratis, voor een vakantie, zeg ik 'graag':-)
Rekening houden
Ik houd rekening met de gevoelens van mensen. Als het om gevoelens gaat die samenhangen met de Tweede Wereldoorlog heel wat intensiever, structureler en langduriger dan de gemiddelde Nederlander. Of het daarbij om een meerderheid gaat of een minderheid, dat maakt me niets uit. Dus 4 mei is voor mij niet anders dan 16 juni of 15 augustus. Respect is niet opeens belangrijk omdat toevallig een grote massa mensen dit af probeert te dwingen. Als ik op 4 mei die mensenmassa's zie, denk ik alleen maar: als die overgrote meerderheid in de jaren dat het er om ging wat minder druk bezig geweest was met zwijgen en respect voor andere mensen werkelijk belangrijk gevonden had, waren er een stuk minder mensen te herdenken. Misschien een gedachte om volgend jaar bij stil te staan?
Katniss
Mijn ouders in het teken van de Tweede Wereldoorlog en de herdenking daarvan asociaal noemen, omdat ze niet zo een boodschap hebben aan het idee van 4 mei getuigt niet bepaald van veel respect en medeleven. Respect voor oorlogsslachtoffers kan kennelijk alleen opgebracht worden voor mensen die doen zoals het volgens de massa heurt. Het wordt wel erg pijnlijk zo.
Anderenick
Wat doe jij als je gasten hebt voor het eten die nog praktiserend christelijk zijn, bied je hen dan de mpgelijkheid te bidden voor het eten?
Zo ja, waarom dan noet iemand die herdenkt dw mogelijkheid bieden in stilte te herdenken?
Het gaat maar om 2 minuten per jaar, waarvan je al jaren op de hoogte bent dat het gaat gebeuren, even vergeten vind ik in deze geen excuus.
Ik neb best respect voor mensen die er anders over denken, die niet willen herdenken ik vind het dan niet meer dan normaal dat er ook respect is voor degenen die wel willen herdenken.
Als heel Nederland 2 miniten stil staat is het wel heel raar als er een paar mensen doorgaan met hetgeen waarmee ze bezig zijn. De buurman met de grasmaaier, de pizzabezorger op zijn brommer langs de herdenking scheurend ik vind dat dat niet kan.
wij zaten in de auto
En hebben het moment totaal gemist. Op de snelweg. Niemand ging er af en we hadden de radio uit. Ik kan er niet mee zitten. Er door het jaar heen af en toe van bewust zijn zet meer zoden aan de dijk dan die twee minuten.
LiesK
"Als heel Nederland 2 miniten stil staat is het wel heel raar als er een paar mensen doorgaan"
Nogmaals, ik ben niet gevoelig voor dat meerderheidsargument. Zou jij ook niet moeten zijn: de Tweede Wereldoorlog leert ons juist dat meerderheden oog moeten hebben voor de (menselijkheid van) minderheden, of vind jij dat 4 mei wel een mooi moment is om als meerderheid je wensen aan een minderheid op te leggen?
Natuurlijk ben ik stil als er aan een tafel waar ik aan zit gebeden wordt, maar als je het me toestaat ben ik niet stil, terwijl mijn buren in hun huis bidden, als ik me in mijn tuin bevind. Hetzelfde geldt voor 4 mei: de buren kunnen prima 2 minuten stilte in acht nemen, terwijl ik die twee minuten op mijn manier invul. Dat noem je nou vrijheid.
hypocrisie
Natuurlijk zit er ook een element van hypocrisie in. Zo goed zijn de slachtoffers niet opgevangen bij terugkeer uit de kampen, nog steeds zijn er bezittingen niet terug gegeven, het gevecht over de voogdij van de ondergedoken kinderen was te erg voor woorden, veel mensen hebben helemaal niet zo'n heldenrol in de oorlog gespeeld als ze later deden voorkomen. Onze inzet bij de huidige oorlogen is ook niet erg effectief en het opvangen van de huidige slachtoffers gaat ook niet van harte. Het lukt ons ook niet zo goed om getraumatiseerde veteranen op te vangen.
Ik kan me goed voorstellen dat het herdenkingsmoment bij sommigen ook een tegenreactie uit kan lokken, juist een moment om express geen rekening te houden, uit woede en ergernis.
Vrijheid
Anderenick jij mag jou 2 minuten op die 4e mei invullen naar jouw wens, ik blijf alleen van mening dat je dan wel een stille bezigheid zoekt. Grasmaaien, of boren vindt ik dan een minder handige bezigheid. Dan leg ik wel de wens van de meerderheid op aan de minderheid zoals jij het verwoord. Ik noem dat respect hebben voor de meerderheid.
nogmaals: 'heel Nederland'
Het is nu al een paar keer genoemd dat 'heel Nederland' stil is, op een handjevol 'respectlozen' na. Dat is echt zwaar overdreven. Ik heb er dit jaar maar eens wel op gelet en zie alleen hier in mijn directe omgeving al heel veel mensen die gewoon doorgaan met wat ze doen. Er is verkeer op straat, in de verte klinkt een motormaaier, je hoort kinderen...
Prima dat mensen willen herdenken, en als ze dat ergens gezamenlijk doen vind ik ook dat je daar in de buurt best rekening mee kunt houden. Maar verder mag iedereen ook gewoon fijn doen en laten wat hij wil.
Dat heet nou vrijheid.
en LiesK
Verdiend een minderheid ook respect, of is dat voorbehouden aan de meerderheid?
Annej
Niet herdenken is geen tegenreactie van een recalcitrante kleuter. Lekker makkelijk om een volkomen legitieme andere beleving zo denigrerend af te doen.
LiesK
De wens van de meerderheid aan een minderheid opleggen heeft helemaal niets met respect te maken. Verder lijk je heel wat meer energie kwijt te zijn aan ergernis over al die mensen die niet goed weten hoe het volgens LiesK hoort en blijdschap omdat je het zelf wel heel goed weet dan aan iets anders. Als je dan toch zo druk met herdenken bezig bent, kun je de inhoud misschien wat meer op de voorgrond zetten, in plaats van zo op de vorm te hameren.
Ik begrijp het ook wel
Dat er veel gemengde gevoelens zijn en dat het weerstand oproepen kan na bepaalde ervaringen of vanuit bepaalde overtuiging. Ik begrijp zo'n verhaal als bij de snelweg ook heel goed. Ik probeer zelf mijn kinderen van jongst af aan erin mee te nemen maar misschien bof ik dat dat aardig lukt, kan me ook voorstellen dat dat ook per kind verschilt. En voor de goede orde; ik ben zelf niet met kleintjes naar herdenkingsbijeenkomsten geweest
Voor wat betreft het niet mee willen doen aan de massa die twee minuten stil is (vanuit het argument, ze zijn er ook niet als het nodig is, of vanuit ander argument) wil ik het toch omdraaien; als we ons niet kunnen verenigen in zo'n laagdrempelige manier om met elkaar stil te staan wat in de basis voor ons allemaal belangrijk is (vrijheid, respect voor elkaar en voor diegenen die voor ons (onze vrijheid) gevochten en geleden hebben), als die twee minuten al niet met elkaar op te brengen zijn, wanneer dan wel?
En nogmaals, ik vind niet dat we allemaal stil moeten zijn in onze eigen huizen maar gewoon even rekening houden met door geluid te beperken waar andere mensen wel aan het herdenken zijn lijkt me kleine moeite.
Jippox
Ja, de minderheid die om alle hier genoemde redenen niet wil herdenken is daar vrij in maar, dat geeft de minderheid niet het recht om de herdenking van anderen te verstoren. Zoals Ely zegt in #121: als we ons niet kunnen verenigen in zo'n laagdrempelige manier om met elkaar stil te staan wat in de basis voor ons allemaal belangrijk is (vrijheid, respect voor elkaar en voor diegenen die voor ons (onze vrijheid) gevochten en geleden hebben), als die twee minuten al niet met elkaar op te brengen zijn, wanneer dan wel?
Recalcitrante kleuter
Drammen op het recht van een minderheid om door de respect beogende stilte van een meerderheid heen je gang te gaan lijkt me juist wel gedrag van een recalcitrante kleuter.
We gaan niet om acht uur schreeuwend over straat of iets dergelijks. We leven gewoon door. En ook dat zou door de actieve herdenkers positief uitgelegd kunnen worden: we leven gewoon door, terwijl dit nou niet bepaald de bedoeling was.
hoezo wanneer dan wel?
Ik vind dat helemaal geen argument: 'als die 2 minuten al niet op te brengen zijn, wanneer dan wel?' Dan doe je alsof dat iets is dat MOET.
Wat denk je dan dat er gebeurt als wij Nederlanders niet in staat zijn om 1x per jaar allemaal tegelijk stil te zijn??
Misschien zijn er wel veel betere manieren om er voor te zorgen dat oorlogen niet meer voorkomen, en om tolerantie en begrip bij te brengen voor àlle mogelijke mensen en groepen. Deze manier is in ieder geval aantoonbaar niet al te effectief gebleken...
Bij kinderen
Bij de herdenking waren een stel kinderen die ondanks dat er ge ssssttt werd het toch bestonden om op het stiltemoment weg te gaan rennen over knerpend grind en met hol klinkende stappen. Dat begrijp ik wel, het zijn maar kinderen, en dan denk ik ook dat het fijn is dat deze kinderen zo argeloos in een vrij land leven. Als volwassenen dat doen dan vind ik dat respectloos.