Herdenken op 4 mei hoort dat bij de opvoeding?

Ik heb er begrip voor

Er zijn er vast meer:-)

Defen sientje

"Nadat het veranderd is in 2 minuten stilte, en dat we de oorlogsslachtoffers van de afgelopen decennia erbij zijn gedenken, en alle mensen die actief voor de vrijheid gestreden en gesneuveld zijn is mijn wrevel gekomen. En die wrevel is langzamerhand omgeslagen naar irritatie. "

Wanneer is het naar 2 minuten gegaan dan? Had jij in 1946 al kinderen?

http://hethistorischatelier.blogspot.nl/2011/05/waarom-twee-minuten-stilte-op-4-mei.html

Dalarna

Ach, dan heb ik de jaren verkeerd. Maakt dat verschil mbt de intentie van mijn verhaal?

Dalarna

Ach, dan heb ik de jaren verkeerd. Maakt dat verschil mbt de intentie van mijn verhaal?

Ik had de hele derde pagina nog niet gezien ;)

sinbadsvrouw

Ik vind wel dat je heel erg in ging op die extra minuut die dus totaal nergens op sloeg. Hoe kan dat? Hoe kan het zijn dat je zo'n punt maakt over die verandering die er dus totaal niet geweest was?

In mijn beleving

In mijn beleving is het "pas" een jaar of 15-2 zo dat er 2 minuten stilte is. Waarom en hoe dan komt? geen idee.
Ik las het vanmiddag ook dat dat al veel langer is.

Als ik de geschiedenis van 4 mei lees:http://www.4en5mei.nl/4_en_5_mei/nationale_herdenking/geschiedenis_van_4_mei dan kàn te maken hebben met de toevoegingen van de laatste 20 jaar aan de herdenking, maar zeker weten doe ik dat niet.

Ik weet alleen dat het zich op die manier in mijn hoofd heeft vastgezet.

Waarmee dus maar weer eens is aangetoond dat dingen heel anders ervaren worden, dan dat ze feitelijk in de praktijk zijn gelopen.

Sindbads vrouw

mensen hebben gewoon geen idee... Daar komt dat onbegrip vandaan. Ze zien alleen maar 'lekker jong met pensioen' - en dat in een tijd waarin iedereen langer moet werken, ook in banen waar de regelingen een jaar of wat geleden veel soepeler waren. Ze hebben geen idee.

Dat is met veel onbegrip zo. Je kunt over veel dingen pas meepraten als je in iemands schoenen hebt gestaan - en tja, veel moeilijke dingen gaan *gelukkig* je deur voorbij.

Respect is inmiddels niet meer dan een woord, in veel gevallen. Zinnen die beginnen met 'Met alle respect...' bevatten meestal het tegendeel.

Sterkte.

Geen idee hebben en ander mijmeringen

Dat is ook zo, de meesten hebben ook geen idee.
Gelukkig hebben de meesten geen idee.

Ik had er ook geen idee van wat het nu daarwerkelijk inhield om met een militair verkering te hebben, een gezin te stichten en om samen verder te gaan.
En ach, de mannen oefenden wel veel, maar het waren oefeningen en daar bleef het ook bij. Leuk voor sterke verhalen op familie feestjes als er een borrel geschonken werd en de dienstverhalen weer voorbij kwamen.

Totdat het echt werd. En de losse flodders veranderden in scherp geschut. Dan is het heel anders. En dan moet je op de ene of andere manier daar een balans in zien te vinden, dan zul je door moeten. Nu had mijn oudste zoon toen gelukkig nog geen tijdsbesef, hij wist alleen dat zijn vader weg was.

Waar ik de meeste moeite mee had was het "niet weten". Ik wist niet waar ze waren, ik wist niet wat ze deden, informatie was er niet of mondjes maat en de informatie die we kregen was van nul en generlei waarde.

Wat ik wel wist (want dat was me verteld) dat als er echt stront aan de knikker was, defensie dan met 2 man sterk aan de deur kwam voor een slecht nieuws gesprek. Regelmatig had ik dan ook het hart in de keel zitten, als ik 2 voor mij onbekende militairen de straat in zag komen. (want ja, dat kon alleen maar een slecht nieuws gesprek zijn...)

Steun vanuit mijn omgeving was er in mijn ogen niet. Ja, er was wel belangstelling, maar dan meer de sensatiezucht belangstelling. Vertel mij hoe verschrikkelijk jij het hebt, want dan kan ik me gelukkig prijzen dat mijn man daar niet zit, zo voelde dat. Wel had ik een goed contact met 1 van de oudere buurvrouwen daar. Daar kon ik mijn ei kwijt. Zij zei niet zo veel, maar haar klopje op mijn hand tesamen met haar opmerking: "hier kind, heb je een kopje thee, ik weet wat je meemaakt" zei voldoende. Gaf mij de steun en het medeleven die ik soms zo nodig had. Zij wist ook wat voelde, want haar man was een aantal jaar vermist geweest, terwijl zij in het jappenkamp terecht was gekomen.

En voordat ik weer het verwijt krijg dat ik me hier in "wentel" : Ik wentel me nergens in. Bovenstaande is hoe ik het beleefd en ervaren heb en hoe het mij gevormd heeft. En ja, met dit soort dagen komt het weer even boven. Net zoals het boven komt als er 2 politiemannen voor de deur staan omdat ze op zoek zijn naar de buurjongen. Dan verwacht ik het slecht nieuws gesprek, en ben ik weer even van slag.

Alle begrip

Ik word al onrustig als mijn man een uur later thuiskomt dan normaal en omgekeerd is dat bij mijn man nóg erger. Laat staan als je partner in gevaarlijke omstandigheden verkeert en je niet op de hoogte bent van wat daar gebeurt.

Herkenbaar

Mijn man werkte dan wel bij de politie, maar altijd weer blij als hij naeen dienst ongedeerd thuis kwam, we gingen ook nooit zonder ruzie uit elkaar.

Hij werkte in een moeilijke buurt met veel drugs, geweld en vuurwapens en heeft ook veel meegemaakt.

Het niet weten is het ergst en maar hopen dat het goed gaat.

veel mensen tegenwoordig in mei op vakantie

wij zijn de afgelopen jaren in de meivakantie weg geweest, bedenk ik me nu ( gisteren ook). Ik geloof niet dat er op vakantiebestemmingen nu bijster aandachtig wordt herdacht, eigenlijk.

Gaan de mensen hier die wel actief herdenken nu ook expres niet op vakantie rond 4/5 mei?

nee hoor

Waar je op vakantie bent kun je ook herdenken. Het is juist leuk om in Nederland eens ergens anders aan te sluiten.
Tenzij je meedoet aan het 4/5 mei committee en zelf iets te organiseren hebt. Herdenking of bevrijdingsfestival. Dan blijf je natuurlijk thuis.

5 mei

Hoe zit het toch met Bevrijdingsdag? Het is geen nationale feestdag, maar ambtenaren zijn vrij, banken en scholen gesloten. Wanneer werd er mee begonnen er om de 5 jaar een vrije dag van te maken en is dat nog steeds zo. Die 5 jaar bedoel ik.
Is dit omdat WO II alweer 'lang' geleden is? Ik verbaas mij er over dat de dodenherdenking elk jaar opnieuw een issue is of wordt. Dan is er wel iets te doen over Duitse participanten, dan weer dat slachtoffers van latere missies ook herdacht moeten worden. Nu weer stemmen om het strikt bij de oorlog van 40-45 te houden.
Maar die vrijheid dan? Is die niet belangrijk om te vieren? Moet 5 mei weer de status van jaarlijkse nationale feestdag krijgen?

om de 5 jaar?

Echt waar, is 5 mei alleen eens per 5 jaar een feestdag? Ik woon in Wageningen en daar is het vrij onmogelijk om te werken op bevrijdingsdag:-) Ik ken hier eigenlijk niemand die werkt op die dag.

Foutje...

In 1990 al is er een einde gekomen aan de 5 jaar cyclus. Vanaf toen is het weer een jaarlijkse feestdag geworden. Het is alleen niet zo dat de meeste werknemers dan ook vrij zijn, zoals bijvoorbeeld op koningsdag.
Ik heb het wel meegemaakt dat het om de 5 jaar was, dan was je meestal ook vrij. Nu is het vooral afhankelijk van je cao of je vrij hebt.

Wageningen is ook wel de navel van bevrijdingsdag, hoor. Daar staat immers Hotel de wereld, waar de capitulatie van Duitsland plaatsvond. Dat 5 mei voor Wageningen een vrije dag is lijkt me dan wel op zijn plaats :-)

Niet alle scholen dicht

Mijn dochters moesten allebei naar school (ieder op een andere school). Werkgevers en scholen mogen zelf weten of ze vrij geven of niet.

skik

jarig op 5 mei

Toen ik kind was, was er gewoon school, ook later op het HBO.
Ik trouwde iemand die vele jaren op het gemeentehuis werkte, die was op mijn verjaardag thuis. Op mijn werk (facilitaire dienst zorginstelling) telt men 5 mei als feestdag, in die zin dat er vrijwilligers bij de receptiebalie zitten en geen betaalde krachten. In familie-vriendenkring verscheidene basisschoolleerkrachten, de een werkte wel(dit jaar voor het eerst in vele jaren), de ander niet.

Dodenherdenking als plechtigheid wordt trouwens door steeds meer mensen bezocht, hier ter plaatse. Opvallend. En alle generaties.

traumaatje van 4 mei?

Intussen is het alweer 6 mei maar hier is 4 mei beladen. Man is jarig op die dag. Zijn ouders, nu hoogbejaard, hebben de oorlog nog meegemaakt en zijn vader is Indië-veteraan. Dat betekent dus dat de verjaardag van manlief altijd een intens treurige dag was waarbij de vlag halfstok ging. Wanneer man vragen stelde aan zijn vader over de oorlog of over Indië dan kwam er nooit antwoord. Over de oorlog werd gezwegen.
Deze combinatie van factoren heeft bij man tot een grote angst en afkeer van oorlog en geweld geleid. Hij heeft dienst geweigerd en vervangende dienstplicht gedaan.
Op 4 mei wil hij nu gewoon zijn verjaardag vieren en niet stil zijn en geen t.v. aan hebben. Ik vind dat moeilijk, zeker met twee puberzonen. De verjaardag verzetten, dat doen we nu vaak, en soms zijn we in het buitenland op vakantie waar we 4 mei laten voor wat het is. Dit jaar waren we niet weg en de kinderen moesten spelen met de muziekvereniging. Ze wilden niet gaan; al die treurmuziek vonden ze niks en die hele dodenherdenking ook niet. Oudste lijkt ook bang te zijn (overgeërfd?). Ik ging voor het eerst een beetje door het lint. Hoezo niet gaan? Als je van een vorige generatie was geweest, had je in dienst gemoeten, was jij misschien wel geroepen om Nederland hier of in den vreemde te dienen. Nu hoef je alleen maar even te spelen om anderen te troosten en de vrijheid te eren. Kortom, na een emotioneel gesprek togen de heren naar de herdenking om het Wilhelmus te spelen. Ik ging kijken.
Het blijft lastig bij ons: 4 mei.

Tonny

Alsnog gefeliciteerd met je verjaardag! Dat was dan destijds voor jouw moeder een dubbele bevrijdingsdag.

skik

vakantie

Gaan de mensen hier die wel actief herdenken nu ook expres niet op vakantie rond 4/5 mei?

AnneJ zei het al: natuurlijk kun je tijdens vakantie ook herdenken. Mijn opmerking: wat een aparte vraag. Herdenken is toch niet afhankelijk van de tv-beelden of de bijeenkomsten? Geloven doe je toch ook niet alleen in de kerk? Het gaat om het moment. Ik kan me overigens wel voorstellen dat je in het buitenland ietwat uit het ritme bent en het makkelijker vergeet dan thuis. Niet helemaal, maar ik zie mezelf wel in staat om rond half 9 verschrikt mijn hand voor mijn mond te slaan en uit te roepen "oh help we zijn te laat!" Maar de intentie om het te doen zal er wel zijn.

5 mei vrij

De vijfjaarscyclus is er in zekere zin nog wel, maar op vrijwillige basis. In sommige CAO's, zo las ik, is opgenomen dat iedere 5 jaar 5 mei vrij is.

Ik heb altijd een beetje een sneu gevoel bij scholen die gewoon les gaan geven. Overal zijn festivals, laat die kinderen toch lekker meedoen.

Scholen zijn op 5 mei toch altijd dicht?

5 mei hoort ook bij de meivakantie.. volgens mij is er geen enkele school open. Net zoals gemeente-instellingen.

Bij ons

De kinderen hebben vanaf een jaar of vier, vijf (net hoe het uitkwam) meegekeken naar een meegedaan met de herdenking op tv. In simpele bewoording uitgelegd en verteld dat ze twee minuten stil moeten zijn en daarna hun vragen mogen stellen. (Ja, als je in die twee minuten een arm breekt mag je praten, nee, als je naar de wc moet niet) Vakantie, dus geen probleem met bedtijd. Voor die tijd zorgden we dat ze om kwart voor acht in bed lagen. Dat is goed te plannen, je weet een jaar van te voren wanneer het 4 mei is, dus het tegen die tijd geen verrassing, en zelfs ik weet dat nog in te plannen. :-)
Een keer liep het bijna de soep in, zwangerschapsgym was tot 8 uur... Gelukkig iets te vroeg afgelopen, maar niet vroeg genoeg, toen ik 500 meter van huis was begon op de radio de twee minuten stilte. Dus die heb ik langs de kant van de weg afgewacht, en ik ben een paar minuten na 8 uur thuisgekomen.
En die vakantie: voor ons is dat dit jaar. In een ver land, met een heel ander ritme waren we op 4 mei net in een grote, drukke, indrukwekkende stad aangekomen. Die twee minuten stilte zijn er dus volledig bij ingeschoten, maar we hebben er wel over gepraat tijdens de vakantie. Deels door wat er in de week voor de vakantie op school besproken is (oa bezoek aan synagoge) deels door dingen die we in de vakantie zien. (We lopen in een joodse wijk, maar er zijn amper joden, hoe zit dat. Maar ook het minder, minder van Geert Wilders is heel actueel)
Dus geen herdenking, wat ik als we thuis zijn nooit zal missen, maar wel stil staan bij en bezig zijn met. Volgend jaar zijn we allemaal weer twee minuten stil.