Ergeren aan kinderen, een nieuwe hobby voor ouderen?

Waar zouden jullie willen wonen als je 80 bent?

Het lijkt mij leuk om uitzicht te hebben op druk vaarwater of een sportterrein. Kan ik mooi vanaf mijn balkonnetje met een kopje thee kijken naar de wedstrijden in het weekend. Zet mij alsjeblieft niet in een stille buurt waar niets gebeurd maar ik hoef ook weer niet uitkijk te hebben op een schoolplein. Ik denk dat ik dan toch wel snel knettergek ga worden.

skik (ot)

Mag ik vast een plaatsje naast je op het bankje voor het tehuis reserveren, zodat we samen lekker kunnen mopperen op die jeugd van tegenwoordig? Ik verheug me er nu al op ;-)

Ik herken het niet

Het tegendeel zelfs.

je ziet het pas als je het door hebt

Ik moet altijd wel lachen om dit soort draadjes. Het begint al als ik 'tegenwoordig' lees. Vaak wordt het opgevolgd door een soort van (soms collectieve) verontwaardiging over hoe het 'tegenwoordig' gaat. Op basis van een of enkele gebeurtenissen worden conclusies getrokken en mensen in hokjes gestopt. Ik vind het eigenlijk wel lollig, dit soort draadjes.

Ik denk dat het komt omdat je het pas ziet als je het door hebt. Vroeger waren er natuurlijk ook zure bejaarden, maar het viel je niet op. Maar als de zure bejaarde 'van tegenwoordig' loopt te mopperen op onze prinsjes en prinsesjes, ja, dan merken we het. En raken we verontwaardigd en roepen we dat die oudjes maar op maandagochtend naar de bieb moeten gaan. Tja, en als je het eenmaal door hebt dat er zure bejaarden bestaan... dan zie je ze overal. Da's een leuke eigenschap van ons brein: selectief waarnemen.

(waar zure bejaarde staat kan ook dronkaard staan, of drugsverslaafde, hangjongere, zeurende buurvrouw, mensen met een e-bike, jongens met een opgevoerde brommer....

hele wereld opvoeden

Half a twin, volgens mij sla je een beetje door. Je bent de opvoeder van je kinderen maar volgens mij wil je de hele wereld opvoeden.
Lijkt me onbegonnen werk en je verzuurt er van. Daar word je niet mooier op.
Dus ziet en verwondert! En weet dat wat je ziet niet altijd klopt: die pinnige bejaarde bv kan net haar zoon hebben begraven de vorige week en daarom zo uit haar slof schieten. En al die vooroordelen die jij hebt over die mensen hebben ze lekker ook over jou!

Jippox

Ja hoor! We kunnen trouwens wel al meteen beginnen, ik erger mij in het algemeen overal wel snel aan alles (mensen die de tram instappen voordat de anderen uitgestapt zijn, loslopende honden, joggers op het fietspad). Maar naar tehuis ga ik niet, ik ga lekker zorgmijdend verkommeren vanuit een flatje met zo'n spiekspiegel waarmee ik alles in de gaten kan houden en oordelen.

skik

skik

Oh maar zo'n tehuis is ook lekker hoor. Dan kun je nog zo fijn afsteken bij die andere bejaarden met hun eeuwige kwaaltjes. Misschien kunnen we bij elkaar op bezoek.

Ik moet trouwens soms wel oppassen met mijn licht ironisch-misantropische grondhouding, want de kinderen nemen dat over, maar dan zonder de ironie. Da's natuurlijk niet de bedoeling...

Mijn moto: geen groter genoegen, dan ongenoegen

Die oudere mensen zijn nog van de tijd dat een bibliotheek gewoon een bibliotheek was en niet een veredeld buurtcentrum met multimedia ruimtes en talloze activiteiten en hier en daar een verdwaald boek. Die weten nog dat een bibliotheek ooit een ruimte helemaal vol met alleen maar boeken en hier en daar een tafel waar je rustig kon zitten te lezen en waar helemaal niet gepraat mocht worden. Ik kom vanwege die ongein tegenwoordig ook niet graag meer in de bibliotheek behalve in universiteitsbibliotheken waar gemiddeld genomen het nog redelijk stil is.

Overigens snap ik ook nooit zo goed waarom kinderactiviteiten perse vergezeld moet en worden van veel lawaai en drukte. Kinderen kunnen ook gewoon leren om stil te zijn. In de kerk bijvoorbeeld lijkt het me heel normaal dat kinderen gewoon rustig zitten. En ik kan me best voorstellen dat iemand met een gevoelig gehoor bijvoorbeeld er moeite mee heeft zich op de dienst te concentreren bij de aanwezigheid van veel kinderen die veel lawaai produceren. Het is ook gewoon niet nodig. Kinderen kunnen best stil leren te zijn.

Ik denk dat dit wel een verschil is met vroeger. Niet dat kinderen nu meer lawaai produceren maar wel dat kinderen nu meer overal lawaai maken en dat volwassenen daar minder van zeggen. Vroeger werd er ook luidruchtig op straat gespeeld bijvoorbeeld maar in de hier genoemde bibliotheek, kapper en kerk wist je dat je stil moest zijn. Natuurlijk ging het wel eens mis maar het besef was er.

Overigens

Ik vind het zelf wel prettig als mensen mijn kinderen aanspreken als ze te veel lawaai produceren. Ik ben zelf na jaren tussen de kleine kinderen lichtelijk doof geworden voor kinderlawaai heb ik soms het idee dus ik heb het niet altijd meer door. Gisteren bijvoorbeeld had ik mijn nichtje bij me met een vriendinnetje. Ik ging met een vriendin een kop koffie drinken en de kinderen speelden in een kleine speeltuin daar in de buurt. Na afloop toen ik de kinderen op ging halen merkte ik pas hoeveel lawaai ze maakten. Ik hoop maar dat niemand zich enorm aan ze geërgerd heeft en in zo'n situatie zou ik het fijn vinden als die persoon de kinderen of mij aan zou spreken als ze overlast geven.

Mijn oren tuitten

van mijn eigen kinderen.
"Doe eens wat zachter" was vanmiddag tegen dovemansoren gezegd. Maar misschien hoorden ze me niet. Gelukkig duurde het niet lang, toen ze merkten dat ze geen van beide konden winnen met de wedstrijd "wie maakt de meeste herrie". Ik hoop dat het ook was omdat ik heel zielig keek.

Mijn moeder

heeft tot haar dood enorm genoten van spelende kinderen op straat. Ik hoor haar nog zeggen "kijk nou eens wat gezellig"! terwijl ze voor het raam stond.

De enige keer in mijn leven dat ik mijn moeder heb horen schreeuwen als een viswijf was toen ik werd lastiggevallen en zelfs bij mijn arm gepakt door een zeurbejaarde, terwijl ik aan het rolschaatsen was. Daarbij maakte mijn moeder's geschreeuw en gescheld meer indruk op me dan de zeurbejaarde, want ik wist niet dat ze dat kon.

puber

Nou, dan wordt mijn puber snel oud! Ze heeft me na de laatste vakantie vriendelijk verzocht volgend jaar te boeken op een seniorencamping zonder honden. ( "maar mam, wel graag met een zwembad") Wat hebben mijn kinderen zich geërgerd aan blèrende (niet spelende) kinderen en niet-opgevoede honden die je 's morgens wakker maken.

oude puber

Haha, grappig! Ik zie zo een zwembad voor me vol zwijgzame, baantjes trekkende bejaarden. Tja, en die honden horen weer in een ander draadje thuis...

wens

ik denk dat het lastig zal worden om helemaal aan de wens te voldoen, maar ik ga m'n best doen.

Ergeren

Ergeren aan de andere groep is van alle tijden. Je wordt trouwens vanzelf de andere groep als je ouder wordt. Daarbij kun je je voornemen dat jij nooooit zo zal worden, maar of dat zal lukken? In jouw ogen waarschijnlijk wel, maar dat zegt niks.
Waar ik me om verbaas is dat leuk en feest per se lawaai moet betekenen.
Heb ik bij mijn eigen kinderen ook nooit geaccepteerd, nutteloos lawaai. Lol is wat anders uiteraard, maar het grut jut elkaar op.
Ik kan slecht tegen nutteloos lawaai en het maakt me niet uit wie of wat dat produceert; wel wie dat corrigeert.

Ouderen mopperen tegen anderen omdat idd hun leefwereld kleiner wordt, maar ook steeds verder van de normen en waarden van NU af komt te staan door hun lange leven. En de jongere generatie moppert op een forum. Geen verschil, alleen de manier waarop.
En of het nu een rollator of kinderwagen is, ik zou het fijn vinden als mensen zich niet als God in Frankrijk gedroegen.

Dus ouders gewoon soms bijsturen die kinderen, niet zo mopperen op het gemopper van een ander en bidden dat je niet zo wordt als de ouderen. Nou, dan wordt het tóch weer gezellig in de bieb!

juist studenten

Ik erger me juist vaak aan van die jong-volwassenen die denken dat de hele wereld van hen is. Die luidkeels in telefoons tetteren midden in winkels, die midden in de nacht met een hoop alcohol op hier door het centrum dwalen en iedereen wakker houden. Die op een vriendelijk verzoek (bijvoorbeeld of ze hun fiets zo willen parkeren dat ik mijn eigen uitrit met mijn auto kan verlaten) antwoorden met 'Whatever' en een onbeschoft gebaar. Bij kleine kinderen heb ik altijd het idee dat het nog wel goed kan komen (op een enkeling na), maar de opvoeding van jong-volwassenen zou toch klaar moeten zijn.

Oude mensen

En over oude mensen: ik merk vaak in de supermarkt of zo dat ze heel eenzaam zijn. Laatst stond ik bij een grote bak met appels in de aanbieding. Joekel van een bord erboven: 99 cent per kilo. Komt er een krom mevrouwtje met een rollator naar me toe: 'wat kosten die appels?' Dus ik vertellen wat ze kostten, komt er een heel verhaal, hoe ze vroeger voor haar vijf kinderen appelmoes maakte als de appels in de aanbieding waren, met suiker en kaneel. Maar de kinderen woonden nu allemaal ver weg en ze zag ze haast niet meer. Een kilo appels was echt te veel voor haar alleen, terwijl ze vroeger wel zes kilo nodig had, voor al die kinderen in de groei. Dit dametje liep niet te zeuren of te klagen, het was meer weemoed. Ik had het echt met haar te doen. Misschien dat andere ouderen dan narrig worden en gaan klagen, uit eenzaamheid.

Stoepkrijt

Daar zou je wel eens de spijker op de kop kunnen slaan. En jaloezie op mensen die wel werk hebben, of een nog levende partner, kinderen om zich heen, kortom in het volle leven staan terwijl zij aan het eindje zitten.

Mij kun je tegen die tijd beter vermijden in de supermarkt, denk ik .

Toch

Er is ook meer lawaai dan vroeger. Dat ligt niet aan onze afbrokkelende tolerantie maar aan de corrigerende factor van de ouders, die aan het afbrokkelen is. Als in mijn jeugd iemand zijn mond tot formaatje misthoorn opentrok werd hij of zij meteen terechtgewezen. Nu laten opvoeders het gaan onder het mom van vrije opvoeding en “ze moeten zich toch al zo inhouden in de klas”. Ik zie het ook in gelegenheden waar men kan verwachten dat het publiek stil is. Kerk, theater, en inderdaad bibliotheek. Zo’n 20 jaar geleden werd er ook op kindermiddagen niet zo gegild en gerend, als nu aan de orde is. Door volwassenen werden kinderen aangesproken en er werd ook nog geluisterd door dezelfde kinderen. Je kunt je dat nu niet meer voorstellen. Als ik vraag of het wat minder kan wordt er juist een tandje bijgezet.
Het voorbeeld van de kerk. Daar is stilte geboden, kinderen werd ook geleerd stil te zijn en niemand kwam op het idee om dan toch herrie te gaan schoppen. Nu is het af en toe een kippenhok, daar is een kerk niet voor, ga dan lekker naar de speeltuin met je kinderen.
Ik vind sommige kinderen tegenwoordig ongeleide projectielen. En ja, soms erger ik me wezenloos. Op zomerdagen als oma achter met haar oppaskinderen de hele dag probeert het geluidsvolume naar beneden te krijgen en dat lukt voor geen meter. Ik zit alleen in de tuin als ouders de kinderen hebben opgehaald.

Eens met Brianna F

Ik ben het helemaal eens met de posting van Brianna. Het lijkt wel alsof veel ouders niet durven in te grijpen. Het is alleen maar goed als je de kinderen al vroeg leert dat ze niet alleen op de wereld zjin en dat ze ook rekening kunnen houden met anderen.

Zelf kan ik ook niet tegen de sirene- en misthoorngeluiden die kinderen kunnen produceren. Mijn kinderen mochten dit niet doen.
Wij wonen zelf op 3 hoog waar de vloeren van hout zijn. Van jongs af aan heb ik de kinderen (en ook andere kinderen die bij ons speelden) geleerd dat ze niet mogen stampen en rennen in huis. Dat konden ze buiten naar hartenlust doen. Helaas ben ik ook vaak mensen tegengekomen waarbij hun benedenburen klagen dat ze gek werden van gestamp en geren boven hun hoofd. "Tja, het zijn maar kinderen," wordt er dan gezegd. "U bent toch ook jong geweest?"

Hebben die klagende bejaarden dan niet een beetje gelijk?

En inderdaad, kinderen kunnen met hun klas een leerzaam middagje in de bibliotheek houden, maar ze kunnen ook erop gewezen worden dat ze dat niet met heel veel lawaai hoeven te doen. Er zijn ook nog andere mensen in de bibliotheek, die rustig een boek willen uitzoeken/lezen of studeren.

AnneJ

Ik ben opgegroeid en heb geleerd rekening te houden met ouderen die niet meer zo wendbaar zijn, maar soms moet ik toch een zucht onderdrukken. Als ik hardop toegeef dat ik wel eens een zucht moet onderdrukken, dan mag dat bijna in de krant:-). Ik heb een ontzettend rekbaar begrip voor alles en iedereen. Mijn eigen dochter vindt ouderen schattig en werkt er nu mee, dus blijkbaar heeft ook zij de juiste mentaliteit te pakken. Maar het komt dus voor dat ik door de supermarkt loop en me erger aan de houding die sommige ouderen hebben.

Eenzaam Omaatje

Wat harteloos, van die kinderen, dat ze nooit meer langs komen bij hun moeder die vroeger zo lief zelfgemaakte appelmoes maakte...

....of zou er ook een andere kant van het verhaal zijn?

Ik ben zelf opgegroeid in een liefdevol gezin, met als boodschap dat ik er altijd mocht zijn, en ik zal mijn ouders als dank daarvoor nooit zomaar in de steek laten.

Ik denk dat er wel het een of ander is misgegaan als mensen niet de behoefte hebben om naar hun eigen moeder om te kijken...

arm oma'tje

Het zou mijn moeder kunnen zijn! Er zit een andere kant aan zo'n verhaal. Ik werk in de zorg en kinderen zijn veel loyaler aan hun ouders dan andersom hoor. Er moet heel wat gebeurd zijn wil een kind zijn of haar ouders laten vereenzamen.
Mijn broer en zus willen niet meer naar hun hoogbejaarde moeder. Ik begrijp ze helemaal, er is bij ons het nodige gebeurd. Ik ga zelf wel, ik ben beter 'bewapend' door mijn werk in de zorg. Vergeet niet dat bejaarden ook mensen zijn, hoe oud ook. Slechte eigenschappen verdwijnen niet zomaar als sneeuw voor de zon als de aow zich aandiend. Neem nou manipulatie met het ouder worden heeft men een nog sterkere troef in handen, oud en 'zwak'. De zelfgemaakte appelmoes, heel lief maar mij zal je dat soort dingen later niet horen zeggen in een supermarkt.

Meer lawaai dan vroeger?

Dat geloof ik dus voor geen meter. Ja, wel meer mechanisch lawaai: auto's, vrachtwagens, bladblazers, scooters, muziek. Het is een wonder dat die schreeuwende kinderen daar nog bovenuit komen.

Vergeet niet dat ook Socrates al klaagde dat de jeugd van tegenwoordig zo slecht opgevoed was en niet meer naar de ouders luisterde. Het is van alle tijden.

Brianna F

Natuurlijk is in een kerk stilte geboden, dat leer ik mijn kinderen ook. Waar hwt mij om ging is dat ouderen zich bewust begeven in een situatie waar kinderen zijn en zich dan ergeren aan die kinderen. Bij een doopviering is er een dopeling (meestal baby en die huilen soms) er zijn zusjes en broertjes van de dopeling, en andere belangstellenden met kinderen. De voorganger past zijn dienst daar op aan. Als je daar als oudere niet tegen kan moet je beter kijken wanneer er vieringen zijn zonder dopen.

Ik grijp ook echt in als mijn schatjes teveel herrie maken in mijn beleving. Helaas ligt de beleving van de buurvrouw anders. Buurvrouw is nog niet oud, mijn leeftijd, maar qua geluidsbeleving hoort ze bij de hoog bejaarden. Als we aan haar normen wilden voldoen mochten we alleen nog maar kaartspellen spelen buiten, dobbelstenen maken al teveel geluid op een mens erger je niet bord, laat staan een stepje over de grindtegels.