centrum jeugd en gezin

oh uh.....

niemand?

Ja jammer

Zou mooi zijn en soms zitten er vast wel kundige en hands on mensen. Maar wat ik hoor zijn ze vooral goed in vergaderen.:-)

Daar moet je toch altijd heen voor indicaties e.d.? Mijn ervaring is idd dat ze hun tijd vooral vullen met het opstellen van plannen, papierwerk en evalueren. En TripleP cursussen, waar ik helemaal niets mee heb, aanbieden.

Zelf advocaat?

Ik zou niet al teveel van het CJG verwachten.

Heftig trouwens. Had je zoon geen coach? Kun je niet met die coach eens om de tafel?

En is het niet zo dat je idd altijd zorgplichtig bent als ouders, tot een bepaalde leeftijd? Ook als je kind wegloopt en zijn/haar leven inricht op een manier die jou niet aanstaat?

nee,

het valt inderdaad zwaar tegen. Ze zeggen ronduit dat wij maar met zijn ambulant begeleider moeten kijken of we het contact kunnen herstellen en gerechtelijke bijstand moeten we via onze rechtsbijstandverzekering maar regelen. Terwijl ik goede hoop had dat ze daar met bredere visie eens goed naar de zaak zouden kijken...

Mirreke, ja, dat is zo. Maar daar kwamen wij pas achter toen dit al in gang was gezet.

Nimbo

Zitten jullie al in een zaak verwikkeld?

Ik denk dat ik te allen tijde zou proberen te voorkomen dat ik met mijn kind in een rechtszaak verwikkeld zou raken. Het lijkt mij onherstelbare schade aan de ouder-kindrelatie toebrengen.

Wat voor eisen heeft je zoon, qua geld? Zijn ze onredelijk? Je kunt bv bepalen hoeveel geld jullie aan je zoon kwijt zijn als hij thuis woont, en hem voorstellen dat bedrag te geven. Er zijn geen normbedragen voor volgens mij. E.e.a. is afhankelijk van de behoefte van je zoon en van jullie draaglast. Ook mogen zijn eisen niet onredelijk zijn.

Of kunnen jullie momenteel helemaal niet meer redelijk met hem overleggen?

Ik vraag me ook af hoe het precies zit als je kind inderdaad gerust thuis kan wonen, daar een plek heeft en ouders die bereid zijn om hem op te vangen, en er vervolgens voor kiest om elders te gaan wonen en dan zijn hand ophoudt. Wat zijn jullie rechten dan?

Lastig hoor.

Hmmmm

Ik heb meer van je gelezen en zou met dit kind juist wel de juridische strijd aangaan. Dus: een eigen advocaat raadplegen, met hem/haar bespreken of en hoeveel onderhoudsbijdrage reeel is en als je zoon het tot een zaak laat komen, daar ook in verweer gaan. Alleen zo is voor je zoon heel duidelijk waar hij recht op heeft (en dus niet op meer). Je zoon gaat tegen elke prijs voor waar hij meent recht op te hebben, dus lijkt me dat duidelijk begrenst moet worden waar hij eigenlijk recht op heeft. Dat lijkt hard om het via de rechter te laten lopen, maar ik denk dat hij daar van leert. En je bepaalt zelf of en hoe vuil je de strijd maakt.Zwicht je nu voor zijn dreiging, dan zal hij hiervan leren dat dit de manier is.....niet alleen bij jullie, ook bij anderen.

Ik denk dat je wat hulpverlening betreft weinig meer moet verwachten, sowieso is hulpverlening vaak nogal twijfelachtig, maar zijn leeftijd zit in deze ook niet mee.

ach Nimbo

Ik heb je eerdere draadjes gelezen en ik kan geen inhoudelijk zinnige bijdrage geven. Ik wil je alleen veel sterkte wensen met deze trieste wending.

emine , mirreke puck e.a.

Dat is inderdaad ook nog een manier om er naar te kijken: zoek je die grens op, laat hem dan ook maar tegen die grens oplopen. Laat een rechter maar bepalen hoeveel reeel is.Ik weet alleen niet goed hoe het zit met proceskosten: of je daarvoor ook op moet draaien als je de zaak verliest.
Maar...ik vraag me inderdaad ook af of het laten komen tot een rechtszaak of meegaan in de eis die gesteld gaat worden door een advocaat, nou nog wel uitmaakt voor onze relatie met zoon.

Hij is onlangs nog enkele keren bij ons geweest. Niet spontaan, wel omdat hij dan iets nodig had (ik had een reservetelefoon aangeboden omdat die van hem stuk was)maar dan kan er eigenlijk daarnaast heel normaal gepraat worden. Hij lijkt ook geen besef te hebben van waar we eigenlijk inzitten; geen besef van de emotionele kant van een rechtszaak. Alsof dat een van de dingen is die moet regelen als je 18 wordt of zo.

Mirreke, nee we hebben hem onderdak en onderhoud aangeboden, maar dit wijst hij af. Dus dachten wij in ons recht te staan door te zeggen dat hij dan zelf maar moest zien hoe hij zijn onkosten vergoed. Maar later zagen we op internet ook dat je onderhoudsplicht hebt, ook als een kind onder de 18 besluit niet meer thuis te willen wonen. Hij zegt met zoveel woorden dat we te streng zijn: maar welk kind van 17 vindt dat niet?

Wij hebben ook onze regels met hulpverlening doorgesproken; omdat we voor deze problemen al met hulpverlening bezig waren, maar ook begeleiders geven aan onze regels allerzins redelijk te vinden.

Ook de hulpverleners hebben ons geen tip gegeven dat het onderhouden van je kind onder de 18, en ondanks weggelopen van huis, een wettelijke verplichting is. Het lijkt ook niet zoń logisch gegeven. Je gaat ervan uit dat je tot 18 gezag hebt over je kind maar eigenlijk is dat helemaal niet zo.

persoonlijk

vind ik dat een rare move in de wet. Het is toch apart? Snapt iemand het, dat je als kind beneden de 18 financiel onderhoud kan eisen van je ouders en toch weigeren om gewoon thuis onderdak en onderhoud te verkrijgen?
Wat zit daarachter?

nou ja

Ik vind het eigenlijk vanzelfsprekend. Het is toch je kind?
Ook al zijn er problemen.
En ik geloof niet dat er veel kinderen zijn die uit huis gaan op die leeftijd omdat ze hun ouders te streng vinden. Eerlijk gezegd vind ik dat je de kwestie daarmee wel erg simplificeert.
En eigenlijk snap ik ook je probleem niet. Je bent erachter gekomen dat jullie nog verantwoordelijkheid hebben in deze. Waarom die dan niet nemen? Waarom zou je het in godsnaam tot een rechtzaak laten komen?
Dat is nu iets dat ik dus niet snap, dat je dat overweegt.

maar

ok, je weet nu dat je het verkeerd had dus waarom veer je niet gewoon mee? Je zoekt uit wat je moet betalen en dat betaal je in de vorm van boodschappen (of mag dat niet)?

hoezo

nee triva, zo simpel ligt het niet. Een paar boodschapjes betalen. Het om zeker 300 euro per maand, op zijn minst.

Rian, hoezo vanzelfsprekend. Vind jij het normaal dat een kind van huis wegloopt terwijl er niet eens echte problemen zijn (dat geeft zoon zelf aan) en dat de ouders er dan geld achteraan moeten gaan brengen?

(Manipulerende) vriend

Oef, ik dacht dat jullie kontakt met de vriend verbeterd was. Worden de kosten hem te veel en zit de vriend achter de actie van een wetteljke onderhoudsverplichting?

Aan de andere kant, ik ken ook een paar ouders die hun uitwonende studerende kinderen wat extra's geven zodat de studenten niet te veel tijd verliezn met een bijbaan zodat een studie nog langer duurt. Die studenten zijn ouder dan 18. Dus hoeveel waarde moet je aan een leeftijdsgrens hechten.
@NImbo, is je zoon gemotifeerd is om zijn opleiding af te ronden. Had je, als hij serieus met zijn opleiding bezig was, je wat meegaander opgesteld? ( ongeacht zijn leeftijd).

Misschien heeft je zoon julle ook overrompeld met de geldvraag. Te bot en te onverwachts. Als hij de vraag anders had aangekleed, beter plan, meer overleg, was er misschien meer mogeljk.

Is thuis wonen beter voor hem en voor jullie?
Studenten die op zichzelf wonen, doen dat ook niet allemaal alleen vanwege de reistijden. Ze willen vaak weg uit de beklemmende inpact van hun ouders, wetende dat hun ouders dat zelf anders zien. Nu is je zoon geen student met een hoog opgeleide diploma en maak je je terecht zorgen. Maar komt de weigering voor de financiele ondersteuning voort uit het feit dat hij niet thuis wilt wonen of heeft het met zijn opleiding te maken?

Dat is een fors bedrag maar nog steeds kun je daar boodschappen voor kopen en wat kleding. Desnoods via internet. Hij kan het niet teruggeven (op jouw naam) en je voldoet aan zijn eisen.

Natuurlijk is de situatie bij jullie niet normaal.
Van wat ik begrijp uit je postings is je zoon een uiterst kwetsbare jongen. Misschien heeft hij geen grote problemen expliciet met jullie maar toch zeker met zichzelf en op die leeftijd (ontwikkelingsleeftijd) is het verschil hiertussen nogal diffuus, en eigenlijk doet het er ook niet zo toe.
Punt is gewoon dat je genoeg reden tot zorg hebt.
Mijn insteek zou zijn proberen nog zoveel mogelijk mee te kunnen geven, daar het nog maar dunne lijntje voor te gebruiken.
Maar sorry, ik hoor jou het tegenovergestelde overwegen. Het beetje relatie dat je nog rest wil je verstoren. Voor, voor wat?
Je gaat nog meer stress op zijn schouders laden terwijl jee, ik denk dat hij veel meer stress heeft dan hij aankan.
Ik snap niet hoe je geld kunt willen zetten om hem te bewegen weer thuis te komen. Maar goed, je hebt dat nu geprobrobeerd en het is niet gelukt. Wat maakt dan toch dat je eraan vast wil houden?

kier

Het hoog spelen dmv een rechtszaak lijkt me niet echt handig om de relatie goed te krijgen. Het wordt dan een wedstrijdje en hij blijft toch wel z'n hakken in het zand zetten, hij is puber, hij wil zich losmaken van jullie. Dat is duidelijk.
Kijk waar hij recht op heeft en heb een gesprek hierover, wat hier eerder wordt gezegd: evt. betaal je deels in natura (boodschappen/kleding) als je eea niet vertrouwt. Zeg hem dat hij altijd terug kan komen als de relatie over is en dat jullie dan helpen met een andere oplossing (kamer zoeken/begeleid wonen), maar als dit zijn keuze is dan is dat zo. Ik zou de deur op een kier houden.
Misschien/hopelijk wordt die relatie opeens minder interessant voor hem als het 'mag' van jullie. Voor zijn vriendje is betalen in natura wellicht ook wat minder interessant, je voelt je dan misschien ook minder een melkkoe.

nou ja...

Laten we wel wezen het gaat om een licht verstandelijk beperkte jongen van 17 die functioneert als 13 of zo. Die woont samen met een gozer van 24 die veel slimmer is. ijn zoon zit aan alle kanten in de tang: zijn vriend is hem op alle vlakken de baas. Is het beter dat hij thuis woont? Ja. Lijkt me wel.
Hij zit daar in een studentenflat met allerlei invloedeen waar we geen zicht op hebben. Er gebeuren rare dingen; ruzies die met politie moeten worden opgelost. waarschijnlijk ook wel drankgebruik, dat weten we niet precies. Hoewel hij dus nog wel naar school en stage gaat.
Van afronden opleiding is nauwelijks sprake. Hij zit in het laatste jaar van het PRO. Dat is dit schooljaar klaar. Er is geen examen aan verbonden. Hij heeft niets gedaan aan zijn verslagen e.d. om zijn port folio af te ronden.
Hij denkt dat hij naar het ROC kan maar is bezig dit toch te proberen, met tegenadvies van zijn school. Stel dat hij nivo 1 haalt; wat met heel veel geluk zou kunnen, dan redt hij een nivo hoger echt niet. En daar heb je op de arbeidsmarkt echt weinig aan.
Inmiddels is hij ook aangemeld voor WAJONG,op advies van school.

Belangrijke toevoeging...

Want waarom leg ik de situatie nogmaals uit: als wij hen leefgeld zouden geven voelt het alsof wij akkoord gaan met de situatie.
En we hebben in het verleden aangeboden dat ze hier altijd kunnen eten: zelfs eten kunnen afhalen als ze geen zin hebben met ons aan tafel te zitten. Maar dat wilden ze niet.
Op die manier is het natuurlijk ook een strijd geworden. Maar eentje die wij voeren omdat wij er echt van overtuigd zijn dat hij niet in goede handen is bij deze jongen. En niet dat we dat contact helemaal zouden willen verbieden, maar juist wel ervoor zorgen dat het contact minder intensief is; dat zoon zijn eigen plek heeft in verhouding tot zijn vriend. Waar hij heen kan als het hem benauwt.

daarom

ga je hem geen leefGELD geven maar boodschappen en kleding via internet besteld zodat hij niets voor elkaar krijgt bij de rechtbank.

Triva,

Hoe zie dat voor je? Moet zoon dat met moeder bespreken welke broek of sweater en welke maat ze mag bestellen? Welke 17-jarige zoon die reeds een relatie heeft met een 24- jarige, vraagt zijn moeder zo iets?
Misschien is hij als een 13- jarige, maar zoon die vrijheid ontnemen om zelf kleding te kopen gaat niet bijdragen aan een goed herstel. Net zo min als moeder gaat bepalen welke frisdrank hij mag drinken door de boodschappen te doen. Dat zal leiden tot ruzie met de 24- jarige kamergenoot, die naar alle verwachting niet wenst mee te gaan in die ' bemoeienis'.

Door het vasthouden aan het standpunt, staan Nimbo en haar man met hun rug tegen de muur. Ze staan op punt hun zoon te verliezen, nog even en hij krijgt een wajong-uitkering en dat hoeft hij hen niet meer om het geld te vragen.

Flanagan

Als je dit op schrift stelt als oplossing sta je in ieder geval sterker bij de rechtbank. Nu doet Nimbo niets terwijl ze weet dat het moet. Het is blijkbaar niet voldoende om te zeggen dat ze thuis mogen komen eten of eten afhalen dus dan zeg je: je mag voor 50 euro per week een boodschappenlijstje geven en voor 100 euro in de maand kleding en andere uitgaven (desnoods geef je dat dan maar).

flanagan

Ook als hij WAJONG krijgt zullen we bij moeten blijven dragen. Hij krijgt namelijk zijn uitkering op basis van een thuiswonende....als hij de uitkering krijgt. Hij staat officieel bij ons ingeschreven.

We staan op het punt onze zoon te verliezen....zo zie ik dat nauwelijks. Hij is in december al weggegaan; het contact is mondjesmaat/moeizaam.
Dus het heeft niet te maken met vasthouden aan het standpunt. Of dacht jij dat hij terugkwam als we weer geld geven?

Triva; met jouw voorstel komen we er niet. Ik leg je net uit dat ze daar dus geen genoegen mee nemen, met levensmiddelen. Bovendien maakt dat weinig verschil voor ons gevoelsmatig, geef je geld of geef je boodschappen....

Jee Nimbo

Wat is belangrijker voor je, het uitgangspunt dat je naar zoon toe de juiste boodschap hebt uitgedragen, advies over wat goed voor hem is, of dat het daadwerkelijk beter met hem gaat?

Vriend

Volgens mij is deze vriend al een hele tijd in beeld. Dat zal toch niet alleen zijn omdat je zoon zo rijk of knap is. Misschien houdt hij wel gewoon van hem en willen ze samen zijn? Er zijn wel meer stellen die op het eerste gezicht niet echt lijken te matchen, maar die het toch heel goed hebben samen.