Baby mijmeringen wanneer gaan ze over?

Euh cobi ;)

Ben je even kwijt, sorry...
Ik heb niets gezegd over IRL en ik heb niet gezegd 'volg je gevoel'.
Wat ik over gevoel heb gezegd ging over dat je dit soort beslissingen vaak uiteindelijk neemt op je gevoel maar dat dat moeilijk uit te leggen is. Het is de optelsom van alle afwegingen plus nogwat. En ik denk dat het zeker nuttig is dit soort afwegingen te bespreken omdat t helpt alles te overdenken. Maar ik denk dat we heel veel beslissingen op gevoel nemen en ze daarna pas rationaliseren.
Maar da's mijn mening....

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Manda: vast wel

Krijg jij hele leuke, schattige kleinkinderen, maar nu nog even niet :)
Serieus, wat ik al schreef, ik kan je niet raden. Heb je het gevoel dat je nu moet beslissen? Of heb je de indruk dat dit gevoel toch niet veranderen zal?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Heel moeilijk dit

Je schrijft dat de 3e er (zonder miskramen en ivf) er al lang geweest zou zijn. Eigenlijk is het enige dat je echt tegenhoudt het medische risico en het ivf traject(en evt. gevolgen voor je andere kinderen).

En die overweging en beslissing kunnen alleen je man en jij (met behulp van een goede specialist, evt. nog second opinion) maken.

In elk geval zou ik de mogelijkheid van een 3e zwangerschap onderzoeken, om te voorkomen dat je later denkt van had ik maar..Eeen echt besluit hoef nu je nog niet te nemen je hebt nog tijd.

De rest (slapeloze nachten, meer kosten, pauze in je werk) regelt zichzelf zo goed en kwaad als het gaat.

viridantia

Linzel

Medische bezwaren vind ik een hele goede reden om van een derde kindje af te zien. Ik reageerde vooral om meningen waarin min of meer wordt gezegd dat je in je handjes moet knijpen als je 2 gezonde kinderen hebt en het lot wel heel erg tart door een derde te willen (op iets latere leeftijd), dat baby's groot worden e.d..

Dendy

Waarom zou je van tevoren niet even goed nadenken over waar je aan begint? Jezelf even afvragen of het wel reeel is wat je wenst?===
Ik vind het derde kind net zo reëel als het tweede kind. Waarom zou je je er bij een tweede wel volledig in storten en zou een derde opeens een risico vormen? Dat kan met de tweede toch ook al? Ik ken een gezin waarbij het bij kind 2 mis ging. Daarna volgden nog 3 kinderen. Mijn inschatting is dat 3 van de kinderen uit dat gezin het redelijk goed zullen redden in het leven. Het tweede kind heeft levenslange verzorging nodig en een ander kind heeft wat andere probleempjes. Kind drie is een volledig normaal kind. Ik ken ook een gezin met 6 kinderen die stuk voor stuk slim zijn en een goede opleiding gedaan hebben, doen of zullen doen.

Je wil iets wat er al is...nee, niet mee eens, geen kind is hetzelfde, je krijgt niet wat er al is. Ik snap je punt maar zo werkt het niet. Ik kreeg ook niet mijn tweede kind omdat ik de eerste een broer of zus wilde geven.

Ja manda

Dat is het. De drukte, de aanhang, de inloop.

Ik zie dat als het verschil tussen het gezin waar mijn man uit komt (4 kinderen) en mijn eigen nest (2 kinderen). En bij ons was het zo overzichtelijk en burgerlijk (sorry mam en bij mijn man thuis was het dus de zoete inval. En dat vond ik zo leuk.

Tel daar bij op: nog eenmaal dit en nog eenmaal dat en de keuze was snel gemaakt bij ons.

Nu weet ik ook wel dat er vast ook wel saaie grote gezinnen en bruisende kleine gezinnen zullen bestaan. Maar sinds nummer 3 er is, is het hier in ieder geval echt niet saai. Het bruist, en dat kost ook wel energie, en carriere kansen, en geld.

In jouw geval lijken de medische risico's het zwaarstwegend. Kun je daar niet iets mee? Een second opinion en een goed gesprek vooraf met de gyn?

Het slijt... (langzaam)

Na een afschuwelijke zwangerschap en een herstel dat letterlijk jaren geduurd heeft, zat er voor ons geen kindje meer in.

Toch nog jaren de wieg bewaard en de kinderwagen. Na heel veel huilbuien en een groot verlangen kan ik nu zeggen: na 7 jaar is het gesleten. Dit was de beste keuze. Door deze keuze kan ik er 100% zijn voor de kinderen die ik wel heb. Het verlangen naar nog zo'n heerlijk babytje van mezelf is weg.

Ik denk dat de argumenten voor iedereen persoonlijk zijn, het is lastig daar iets algemeens van te maken denk ik.

Jamaar linzel

De studie over risico's die je aanhaald gaat over vrouwen die een vaginale bevalling proberen na een keizersnede, na 2 keizersnedes wordt dat inderdaad een stuk risicovoller. Maar de risico's op een een baarmoederruptuur bij een geplande keizersnede is niet erg verschillend na één of twee keizersnedes.
Baarmoederuptuur gebeurd namelijk voornamelijk tijdens de bevalling.
Ik vind het opmerkelijk dat de verhoogde kans op baarmoederruptuur Manda geen moment tegengehouden heeft bij haar wens voor een tweede, terwijl het nu bij mijmeringen over de derde ineens zwaar meespeelt. Ik denk dat dat misschien wel wat zegt over hoe sterk die wens is. Als bij een wens voor een tweede, derde of vierde, enz. ineens allerlei issues gaan meespelen, die bij de eerste totaal niet werden meegewogen dan is die babywens kennelijk toch minder sterk en kan ze misschien beter concluderen dat het ideale plaatje van 3 schattige kindertjes in haar hoofd haar welliswaar heel erg leuk lijkt, maar niet zo zwaarwegend is dat ze daar alles voor over heeft.
Groeten Primavera

Definitief

Wij hebben altijd twee kinderen willen hebben. Toen het 2e kind geboren was wist ik ook heel zeker dat ik het er bij 2 wilde houden, maar toch inderdaad dat gevoel van een derde is ook leuk en nog zo'n lief frummeltje erbij. Maar als ik na ging denken wist ik zeker dat 2 goed was.
Ik heb op een bepaald moment ook heel even gedacht dat ik weer zwanger was en daar was ik niet echt blij mee. Maar toen ik ongesteld werd kwamen weer de gevoelens dat het toch wel leuk zou zijn, misschien.
Niet veel later heeft m'n man zich later steriliseren (in gezamelijk overleg uiteraard, ik stond er helemaal achter ) en daar heb ik ook nooit spijt van gehad. Toen was het klaar, hoefde ik er niet meer over na te denken en dat gaf voor mij veel rust.
(en nog denk ik wel eens dat een 3e leuk zou zijn, maar dat verwerp ik meteen weer, ik ben gelukkig met 2 kinderen, ik denk een leukere moeder dan met 3 kinderen. De jongste is net naar school en hoewel ik haar mis en het stil vind thuis, vind ik het ook fijn om weer andere dingen te kunnen gaan doen.)

Ik denk dat je mij niet hoeft uit te leggen waarom mensen standaard geen vragen stellen bij de tweede maar wel bij volgende kinderen. Ik vind die manier van denken alleen kant noch wal slaan.
Ik ga mee in dat de tweede deels is om het gezin 'compleet' te maken. Een kind is maar alleen, dus nummer twee is bijna een logisch gevolg voor veel mensen. Daar worden dus blijkbaar geen afwegingen gemaakt van 'kan ik de eerste het wel aandoen als de tweede iets mankeert?'. Waarom dat soort vragen bij de derde dan wel uit de kast halen? Waarom mag je 2 kinderen niet aan de risico's blootstellen, maar de eerste wel? Mijn redenatie is dus: je wilt meer kinderen, klaar.
Ingeval van Manda vind ik de medische bezwaren dusdanig groot dat ik een derde toch maar zou vergeten. De eerste twee kinderen hebben wel een zo gezond mogelijke moeder nodig. Maar ik kan me héél goed voorstellen hoe moeilijk dat proces van afstand nemen is.

Geen pleidooi maar een overweging

om maar met de deur in huis te vallen; ik heb een pleegkind. Na mijn eigen kind 3miskramen bbz en daarna een pleegbaby langdurig (lees tot het 18e jaar) bij ons. Het is als mijn eigen kind, nee het is mijn kind. Wat een vreugde geeft dat. Dus voor alle moeders die hier een kind overwegen maar niet durven vanwege wat ook. Echt, denk erover na.

Tijgeroog

Ik wilde altijd een derde en misschien zelfs een vierde. Dat was ook daadwerkelijk de bedoeling, zeker de derde was voor mijn man ook heel welkom geweest, en ik heb hier toch wel een tijdje door in de knoop gezeten met mezelf, toen het er niet meer van kwam. Achteraf, toen ik geaccepteerd had dat het bij twee zou blijven en als ik naar grotere gezinnen keek, vond ik het helemaal niet zo erg meer om het met twee te 'moeten' doen. Het leek me maar een gedoe om wéér op het schoolplein te staan, wéér zwemles, enz.. Ik kwam met mijn twee kinderen op den duur inderdaad weer aan mijn eigen leven toe. Maar wat ik daarbij wel bedenk is dat als je in die 'flow', om maar even modern te doen:-), zit van kinderen verzorgen, naar school brengen, broodje smeren etc. je er verder ook geen probleem mee zult hebben. Dan is het gewoon zo.

"Maar Kaaskopje ziet mijn argumentenverschuifbalans ook als een persoonlijke aanval ofzo"
Hoezo,ook? Ik zie niks als persoonlijke aanval, ik denk er gewoon anders over. Ik denk dat voor iedereen de argumenten en redenen anders zijn, dat is alles wat ik wil zeggen, dat kun je niet voor een ander invullen.

Manda, ik heb zelf 4 ks gehad

Manda, ik heb zelf 4 keizersnedes gehad en ik heb me heel goed geinformeerd en ik weet niet hoeveel onderzoeken nageplozen voordat ik het aanbod van sterilisatie tijdens de 3e keizersnede afsloeg. Een vaginale stuitbevalling of een vaginale bevalling waarbij met strumenteel geholpen moet worden heeft meer risico. En mijn gynaecoloog vertelde me dat hij in mijn geval desgewenst tot 5 keizersneds zou gaan.
Verder zitten er niet persé 3 lidtekens, omdat de boel vaak weer op dezelfde lijn opengemaakt wordt en het oude lidtekenweefsel snijden ze eruit. Ook hangt het af van de bepaalde techniek die is gebruikt, je leeftijd, gewicht, etnische afkomst, tijd tussen de zwangerschappen, enz.
Echt, ik heb er vollop begrip voor dat je voor een eventuele derde geen enkel extra risico wil lopen, maar vrouwen zoals ik bestempelen als onverantwoordelijke moeders die moedwillig een te groot risico lopen omdat ze zonodig nog een kind willen hebben schiet me in het verkeerde keelgat.
Groeten Primavera

waarom je bij een derde ineens wel aan de risico's denkt?
Ik kan alleen voor mezelf spreken natuurlijk. De 2e was een logisch vervolg op de 1e. Inderdaad, je (=ik)wilt je kind niet alleen laten opgroeien, zonder broer of zus. Verder heb ik 2 broers en een gezin met 3 was mijn 'ideaal' Man is een nakomertje met 1 zus, en vond eigenlijk 2 wel genoeg. Maar 1 ook 'te weinig' (vooropgesteld dat je al blij mag zijn dat je deze keuze 'zomaar' kunt maken)
Voor we echt definitief voor de 3e gingen heb ik me ook afgevraagd of je een (toen) soepel draaiend gezin het risico op een gehandicapt kindje kunt 'aandoen'. En vreemd genoeg werd ik ook pas zwanger toen ik voor mezelf die vraag beantwoord had.
En dat je niet alles kunt meenemen in je overwegingen blijkt weer ruim na geboorte van jongste, toen oudste een beperking bleek te hebben. Dit maakt mij dubbel blij met de keuze voor een derde, want nu heeft middelste iig iemand om een 'normale' broer-broer band mee op te bouwen.

Maar Kaaskopje ziet mijn argumentenverschuifbalans ook als een persoonlijke aanval ofzo? Waarom nu weer?===

Welnee, ik ben het gewoon niet met je eens en stel vragen die daar mee te maken hebben, dat heet discussiëren.

En de man dan?

Ik heb niet alle reacties gelezen, maar ik geloof dat er niemand echt stilstaat bij de 2e persoon. De moeder voelt dat ze er nog eentje bij wilt, de vader ziet dat niet zitten en heeft daar redenen voor. Was het niet 'it takes two to tango'? De vader moet er, naar mijn inzien, ook 100% voor willen gaan. Zijn stem is net zo veel waard. Al is het de moeder die het kind moet baren en alle zwangerschapskwalen weer moet krijgen, dit wil niet zeggen dat ze haar zin mag doordrijven. Ik zou het niet kunnen hoor, zwanger zijn van een 3e, wetende dat de vader het eigenlijk niet had gewild.