Hoe en is het verstandig om je zoon te laten testen op adhd

Telegraaf?

Maar Alex, jij schreef:
Bij verdenking dat een kind ADHD heeft, kunnen het beste de ouders Ritalin gaan slikken. Die worden dan lekker rustig en daardoor verdwijnen de verschijnselen van ADHD bij het kind vanzelf.

Je vermelde er niet bij dat het een citaat uit de Telegraaf was. Daarom nam ik aan dat het jouw mening was.
Christientje

En...

Alex, jij schreef ook:
hoewel omgevingsfactoren wel degelijk een rol kunnen spelen bij het onwikkelen ervan.

Ik zou heel graag willen weten hoe ik het dan had kunnen voorkomen. Ik zal werkelijk alles willen doen om het te minderen, om te zorgen dat mijn kind zo 'gewoon' mogelijk opgroeit, ik bied structuur, veiligheid, ik stimuleer hem, bescherm hem, koester hem, probeer hem groot te laten worden, maar hoe ik mijn best ook doe, feit blijft hij dat hij asperger heeft.

Ik snap wel waar je naartoe wilt, maar het gaat echt niet altijd op !
Christientje

Alex

Ik heb het stuk nog maar globaal gelezen, maar geef zelf eens aan wat je er zo goed aan vindt dan. Wat mij direct opviel is dat er een hoop veronderstellingen en algemeenheden in staan. Adhd is bij onze zoon bijv. niet vastgesteld door de huisarts maar door een kinderpsycholoog en kinderpsychiater. We hebben niet gekozen voor even makkelijk medicijnen geven maar hebben ouderondersteuning gehad en onze zoon een half jaar psychotherapie. Ritalin/concerta is inderdaad beiden dezelfde werkzame stof maar hoe ze erbij komen dat Strattera een gelijk soortig medicijn is weet ik niet. Doseringen die in de VS gebruikt worden zijn niet te vergelijken met de doseringen (over het algemeen) in Nederland.
En hoe kom je op de veronderstelling dat ik naar stichting Balans verwijs??
Nogmaals adhd is niet alleen maar druk zijn en niet alle adhd-ers hebben ouders die alleen maar rust willen. Ons is zelfs vaak genoeg verweten dat we onze zoon véél te veel aandacht gaven. We wisten toen onze zoon 2 jaar was al dat hij ánders was, maar dat maakte ons niet uit. We hebben pas hulp gezocht toen hij vast begon te lopen op school en erg ongelukkig werd met zichzelf, we hebben hem nl. al die tijd willen nemen zoals hij was (en dat willen we nog zolang hij maar gelukkig is en goed in zijn vel zit). En helaas lukt vooral dat laatste niet zonder medicatie, het zij zo.
Denk toch niet altijd zo simpel over ouders van kinderen met adhd of ass., wij hebben het beste voor met onze kinderen en zijn er echt niet op uit om ze te vergiftigen. Je hoort mij ook niet zeggen dat medicatie zaligmakend is maar een welkom hulpmiddel kan het wel zijn.

Bezorgde moeder?

Laat je nog wat van je horen? Hoeft niet hoor natuurlijk, maar ik vroeg het me zo af:-)

Sterkte met alles.

Slak, picto

Even een vraagje. Ik heb hier thuis een PDD-NOS'ser die ook veel behoefte heeft aan een duidelijke structuur. Ik wil graag voor hem een picto-bord maken, zodat hij een duidelijk overzicht krijgt van de dag (spelen, huiswerk, eten). Weet jij toevallig een site waar ik duidelijke picto's kan vinden, zodat ik de dagindeling wat inzichtelijker kan maken voor onze zoon, en hem zo wat meer structuur kan bieden.
Hij is dan nog wel geen puber, maar ik herken uit dit draadje wel de neiging om gewelddadig (fysiek en verbaal) te worden als de verwarring toeslaat. Bij hem is ook al Ritalin aanbevolen, maar ik merk toch duidelijk dat hij heel handelbaar is als het leven voor hem duidelijk is.
Ik vind dat zelf ook wel lastig, want zowel mijn partner als ik zijn zelf juist wat minder gestructureerd. Structuur bieden helpt echter zó goed, dat ik het er graag voor over heb.

Bezorgde moeder

Ik begrijp uit je berichtje dat veel problemen van je zoon toch worden veroorzaakt door het tieren van zijn vader. Is het niet veel eerlijker dan om eens over het gedrag van vader te gaan praten? Vader zal zich waarschijnlijk behoorlijk gefrustreerd voelen als hij chronisch Lyme patiënt is, maar hij mag zich niet op zoon afreageren. Voor de rest ben ik het eens met de reactie van Miriam. Je zoon is zeventien. Er gebeuren alleen maar onderzoeken ed. als hij dat zelf wil.

Astrid, uit huis wonen

kan ook heel veel goeds opleveren. Ik ben er zelf eigenlijk helemaal niet voor, omdat het vaak om zulke verkeerde regenen en op zo'n verkeerde wijze gebeurt. Maar in jouw geval zijn er nog twee kinderen (meen ik?) om wie je zorgt hebt.
Bij ons is mijn (stief)dochter vanaf haar 12e uit huis gaan wonen, op vrijwillige basis. Hoewel zij helaas geen psychische hulp heeft gekregen die ze zo nodig had, heeft het ons als gezin zo enorm goed gedaan. Hoe lief wij haar ook hadden, toch was de sfeer om te snijden, omdat ze elk moment weer kon ontploffen, schreeuwen, gillen, stelen, weglopen, spijbelen, enz. enz. Toen ze uiteindelijk met zelfmoordpogingen begon te dreigen en het op school ook heel erg slecht bleek te gaan, hebben we een plek voor haar gezocht. Alles is wel zeer moeizaam gegaan, en zoals ik al zei, echt hulp heeft ze nooit gekregen hoezeer wij ons daar ook voor ingespannen hebben. Maar onze band met haar, en de band tussen haar en haar zusje/broertjes is door onze beslissing enorm verbeterd. Nu is ze 20 en woont bijna helemaal zelfstandig.
Overigens begrijp ik je helemaal! Wij zijn destijds ook ver over onze grenzen en die van onze andere kinderen heen gegaan. Wacht niet tot dat moment, want dan ben je gedwongen minder optimale plaatsingen te accepteren, omdat je bv. een crisisplek nodig hebt. Als je op een goed moment begint kun je zoveel mogelijk zelf regisseren.
Ik denk ook dat je je niet moet laten leiden door het feit dat je oudste begon te huilen toen je uithuisplaatsing noemde. Jij bent de ouder, jij kunt de situatie overzien, voor je kind (dochter in dit geval) is het natuurlijk alleen maar bedreigend omdat het ook een teken is dat jij het nu niet aankunt. Je kunt het positief brengen: je wilt het beste voor haar broer en dat kun je hem niet (meer) zelf bieden. Als vervolgens de dagelijkse dreiging van uitflippen wegvalt omdat hij ergens anders woont zul je merken hoe moe je bent, en hoeveel het van jou en van je kinderen, ook van hem zlef, heeft gevergd.
Mijn stiefdochter zegt nu dat hoewel zij het op dat moment echt vreselijk vond dat ze niet meer thuis kon wonen, het toch voor haar de beste oplossing is geweest. Sommige dingen kun je thuis niet, hoe graag je het ook wil. Juist omdat je zoon je zo lief is... En het komt naar je toe, onze dame was in de weekeinden dat ze thuis was heel gezellig, eindelijk hadden we het toen weer eens echt leuk met elkaar!
Sterkte!

www.sclera.be

Ach, ja daar hebben we alex weer

Ja, ja, daar hebben we onze Alex weer. Ik heb al eerder gezegd dat hij van een andere planeet komt. Het blijkt nu maar weer eens.

Ben zelf moeder van een ADHD zoon (17 jaar). Hij slikt ook Ritalin. Zou wel heel simpel zijn als dat ik het zou slikken het bij hem over zou zijn. Was het maar waar. Zou er dan ook meteen mee beginnen.

Maar ach Alex, ben niet boos, voel me niet gekwetst. Weet wie het tenslotte zegt.
Ik weet gewoon dat je zelf niet helemaal honderd bent. Misschien zijn daar ook wel tabletjes voor, je zou eens kunnen informeren. Maar dat wil je toch niet horen, je bent tenslotte diegene die het allemaal wel weet in de wereld (ook al hij is niet de jouwe).

Ha, ha, ha, mensen lach erom. Wij als ouders met kinderen met ADHD weten zelf wel beter. We doen ons stinkende best om het voor deze kinderen zo goed mogelijk te laten verlopen allemaal!

Alex

Vraag: hoeveel kinderen (en hun ouders) die Ritalin slikken ken jij écht? Ik denk weinig of geen, want dan zou je weten dat die niet klopt: "Kinderen gaan zich meer als robots gedragen en gehoorzamen de ouders en de school als nooit tevoren; daarmee wordt het succes afgemeten. Niet de ouders en de school worden in twijfel getrokken maar het kind is de bron van ergernis, de zwakste in het conflict" Tuurlijk, er zijn uitzonderingen, maar voort het merendeel van de kinderen klopt het gewoon niet. En kom nou niet weer met internetlinks, of zoek voor de verandering eens naar wat je eigenlijk niet wilt weten, wedden dat je ook stukjes vindt die het tegenovergestelde aantonen van wat jij aanhaalt?! Gelukkig heeft Rosa wel gezond verstand...

Alex

Wat ik zou willen weten is of die onderzoeken zijn gedaan bij kinderen met ADHD of bij gezonde mensen. Zou het niet zo kunnen zijn dat kinderen met ADHD bv een meer dan gemiddelde bloedtoevoer naar het brein hebben, zodat Ritalin de hoeveelheid weer normaliseert?
Ik weet het niet hoor. Ik ken een jongetjes met ADHD die Ritalin geslikt heeft en om bepaalde redenen nu een langere periode geen medicijnen mag. Zijn moeder is overigens heel erg tegen medicijngebruik maar is op een gegeven moment toch overstag gegaan.
Enfin, jochie nu zonder Ritalin en hij vraag zelf of hij die medicijnen weer mag waar hij rustig van wordt in zijn hoofd.
Lastig allemaal, maar ik probeer ons kind toch zo lang mogelijk medicijnvrij te houden.

Thanx! nikus en jessy

voor de picto's. Daar kan ik wat mee.

Mirreke

"hij vraag zelf of hij die medicijnen weer mag waar hij rustig van wordt in zijn hoofd." dat heb ik inderdaad ook meermalen gehoord, dat kinderen zich er heel pretig bij voelen, het leek altijd of alles hen overkwam, als ze ritalin gebruiken hebben ze het gevoel weer grip op de dingen te hebben, niet meer 'eerst doen, dan denken'. Zelf ben ik er ook helemaal niet voor alle kinderen met AD(H)D ritalin oid voor te schrijven, maar soms is het het beste van 2 kwaden.

Alex

Mijn dochter heeft ADHD, vastgesteld door een team van kinderartsen, kinderpsychiaters, kinderpsychologen en pedagogisch medewerkers.
Inmiddels is bij haar aangetoond (en daar wordt meer onderzoek naar gedaan) dat de neurologisch overdracht zwaar verminderd is. Oftewel, indrukken van buitenaf komen niet in haar hersenen aan zoals het zou moeten. De hersengedeelten die actief zouden moeten zijn bij bv rekenen, film kijken, praten en noem maar op zijn allemaal verminderd actief (uit mijn hoofd werken dus de neurotransmitters niet goed bij de synapsen)
Met Ritalin, waar ieder "normaal" mens hyperactief van gaat worden, zijn bij haar deze gebieden wél actief zoals ze zouden moeten zijn.
Ik zou met geen mogelijkheid weten hoe ik dat voor elkaar moet gaan krijgen als IK die ritalin zou slikken.
Een theorie is dat kinderen met ADHD dus die verminderde neurologische overdracht hebben van indrukken van buitenaf en daarom zelf drukte gaan creëren die wél een goede neurologische overdracht hebben; het zogenaamde hyperactieve, vaak aan nieuwe dingen beginnen (wat een toename van endorfine veroorzaakt), veel en druk denken.
Bij een juiste toediening van ritalin, hef je een mankement op en behou je de karaktereigenschappen van een kind. De voorbeelden die jij noemt zijn de typische voorbeelden die tegenhangers gebruiken en eigenlijk alleen te zien zijn bij overdosering.
Mijn dochter is gelukkiger met ritalin, dan zonder en dat is voor mij het belangrijkste.
Ik hou toch wel zielsveel van haar, ongeacht het hyperactieve, fladderige, chaotische en noem maar op. Daar ben ik moeder voor. Zij houdt een stuk meer van zichzelf zonder die aspecten en dus met die medicijnen. En pas als je van jezelf houdt, kan je van een ander houden en daardoor heeft ze nu wel hartsvriendinnen, die ze eerst niet had.
Graag zou ik willen dat je verder keek dan je neus lang is Alex, want je hebt weinig kennis uit ervaring, slechts uit artikelen en helaas krenk je daar écht een heleboel mensen mee, terwijl het ook anders zou kunnen.

Jakiro

PS Wij hebben tot nu toe alles zonder (psychische)hulp van buitenaf kunnen trekken, dus ADHD alleen is zeker geen belemmering en al helemaal geen reden voor een uithuisplaatsing. Wel al die andere zaken die bezorgde moeder noemde.

Alex

Ken je eigenlijk zelf wel iemand met ADHD?

Alex

Toch uitermate knap van je dat jij zomaar bepalen kunt dat de kinderen die jij kent, geen ADHD hebben en dat het in die gevallen het probleem van de ouders/arts/leerkracht is. Verbazingwekkend gewoon, die gave. Wat was je beroep ook alweer?

Genista

Dat weet je toch? Alex is allesweter, beroepsinternetkopieerder en overaltegenaanschopper. Leuke woorden voor scrabble, maar als mens kun je er het beste zo min mogeijk mee te maken hebben.

Voor alex

Je bent gewoon een vervelend persoon.
Niks meer en niks minder.

Jakiro

Alex

Schoenmaker hou je bij je leest! Ken je de term MBD nog?

Broeva! haro!

"In een maatschappij waar men een hekel heeft aan nerds en brave hendrikken zal men het omkeren en de groep die juist supergoed scoort op de ADHD test volproppen met medicijnen om zich ook eens normaal te gedragen."
Henriken, met 1 k Ik ben dol op mijn nerds. Sterker nog, er liggen hier T-shirts in de kast, die nog worden gedragen ook, met het duidelijke opschrift "Geek". Is een compliment.

Maatschappij

Alex beweert niet dat ouders een hekel hebben aan hun eigen kind met een gedrags/leerstoornis. De maatschappij heeft dat.
En dat lijkt ook zo te zijn. En dat vind ik ook erg. Ik ondervind daar helaas iedere dag de nadelen van. Kinderen moeten opgroeien binnen vaste lijnen die bepaald worden door de maatschappij. Ze moeten sociaal vaardig zijn, zich aanpassen aan het grote geheel en opgroeien binnen de lijnen van het "normale." En jammer genoeg wordt veel gedrag wat behoort bij een bepaalde leeftijd tegenwoordig als afwijkend gezien.
Heeft een 6 jarige vreemd gedrag bij het "samenspelen", moet je met je kind naar speltherapie. Heeft je kind problemen met contact leggen, hup naar een sovatraining. Kan je kleuter niet goed een bal vangen, naar de kinderfysiotherapeut. Ik zeg niet dat dit alles slecht is, maar we ontwikkelen in de maatschappij steeds meer kinderen met faalangst en onzekerheden. Waarom? Niet iedereen voldoet aan de richtlijnen en dat "mag" niet meer. Dat is zeer funest voor je zelfvertrouwen.

Wil 40

Is dat nu anders dan vroeger? Ik herinner me de BLO-scholen, waar kinderen die anders waren echt gedropt werden... De gezinnen waren groter, het dagelijks leven qua werk zwaarder, dus er was minder tijd om je op de kinderen te richten, daardoor lijkt het nu of het meer geaccepteerd werd, maar daar geloof ik niks van. Toen ik bijna 30 jaar geleden ging werken met kinderen met gedragsproblemen kwam ik echt niet meer acceptatie en tolerantie tegen dan nu. Het werd meer doodgezwegen. En hoezo zegt Alex niet dat ouders een hekel hebben aan hun kind met een gedragsstoornis? Ik lees toch echt 'de afgenomen tolerantie van ouders en leerkrachten'.

Alex

Ik ken wel iemand met ADHD. Mijn partner namelijk, en mijn zoontje waarschijnlijk. Ze krijgen geen medicijnen, maar heel veel structuur is wel nodig. Ik denk dat als je geen verstand hebt van ADHD , je er ook niet over mee kan praten.

Reina

Ik dacht ook dat dankzij de diagnoses en rugzakjes er nu meer kinderen met "ander gedrag" in het reguliere onderwijs blijven. Maar ik heb juist op het OOL forum geleerd dat het tegendeel waar is.
Er worden nu meer kinderen doorgestuurd naar het speciale onderwijs dan vroeger naar BLO scholen.
Vroeger minder tijd om je op de kinderen te richten? Ik kom zelf uit een groot gezin, maar mijn moeder was altijd thuis. Ik zeg niet dat dat beter is of slechter dan dat beide ouders werken, maar er was genoeg tijd om je op de kinderen te richten.
En ik heb zelf niet het idee dat "ander gedrag"werd doodgezwegen. Ik weet nog goed wie het "domme"jongetje uit de klas was. Waar het door kwam dat hij zo dom was? Geen idee, iemand was de domste uit de klas en iemand de slimste. Net zoals nu. Alleen weten we het nu te benamen als "kind met een leerachterstand" en een hoogbegaafd kind. Alles heeft een naam, maar het bijpassende gedrag van het kind is nog steeds hetzelfde. En aangezien ze nu in een vakje passen gaat de èèn naar het speciaal onderwijs en de ander naar een Leonardo school. En waarom? Ze passen niet in het reguliere onderwijs, de leerkrachten kunnen geen passend onderwijs aanbieden.Kortom ze worden nog steeds "gedropt", alleen nu met een etiketje.
En wat doe je met de rest? De normaal/boven gemiddeld intelligente kinderen die ander gedrag vertonen, opvallend gedrag? Help, het reguliere onderwijs tollereert het niet, de maatschappij niet, hoe krijgen we ze passend in het "normaal gemiddelde?". Op naar speltherapie, sovatrainingen, psychologen en in nog ernstiger gevallen de psychiater.
Het afnemen van tollerantie in het stukje van Alex heb ik anders gelezen. We hebben minder begrip,hogere verwachtingen, minder geduld en zoals mijn zoon zelf zegt: "Veel dingen moet ik nog leren, ik krijg daarvoor niet eens de kans, ik ben nu al niet goed genoeg want ik ben anders...wat is er mis met anders en misschien is de rest wel anders."
Aanpassen, leren en soms flink op je bek gaan. Dat is volwassen worden. Onze kinderen mogen steeds minder door ervaringen en leerprocessen opgroeien. Ze moeten als peuter al binnen de lijnen zitten van het "normale". Ja, wat dat betreft denk ik dat er steeds minder tollerantie is.Ondanks alle diagnoses, psychische hulp en zelfs medicijnen. We beginnen op steeds jongere leeftijd onze kinderen in de hokjes te proppen.

Karin

Zelfs iemand kennen met ADHD geeft je geen kijk op ADHD. Omdat ieder mens zijn eigen karakter heeft en zich anders ontwikkelt. Dus iedere ADHD~er is ook anders.
Het is geen kwestie van "verstand" van hebben. Je kunt je er hoogstens in verdiepen, er veel over lezen en zelfs psychologie studeren. Maar dat betekent niet dat je de antwoorden hebt. Niets is zo moeilijk als het brein. In principe kan er dus niemand op dit forum meepraten omdat we verstand hebben van ADHD. We kunnen hoogstens ervaringen wisselen.