Dochter en haar vriend wonen in kraakpand

Negatief?

Jo Hanna is toch niet negatief, ze is realistisch.
De waarheid komt hard binnen. Dat doet pijn, zeker.
Slaap er nog een nachtje over lees morgen alles nog eens rustig door, ook de bijdragen van de anderen, en probeer te zien dat wij het beste met jou en je dochter voor hebben.
Je ziet zelf al dat het pad dat je bent ingeslagen niet het gewenste resultaat heeft dus misschien toch onze adviezen in de praktijk brengen?

Je vangt tenslotte meer vliegen met stroop dan met azijn, écht waar......

Jammer

Ik begrijp dat het niet leuk is om op deze manier toegesproken te worden. Je zou natuurlijk willen dat je de relatie met je dochter naar jouw hand zou kunnen zetten. Dat willen we allemaal wel eens. Maar als het puntje bij paaltje komt hebben onze kinderen daar zelf een beslissende stem in. Er zit niks anders op dan dat te respecteren. Ik zou jou en je dochter gunnen dat jullie elkaar weer weten te vinden.

Succes!

Negatieve omschrijving

'Je zou natuurlijk willen dat je de relatie met je dochter naar jouw hand zou kunnen zetten.' Dit klinkt als iets heel negatiefs, manipulatiefs, dwingend.
Een andere omschrijving van de vraag van Sonja kan zijn: als ouder is het je taak om je kind te beschermen en de juiste weg te wijzen, maar hoe moet je dat doen als je kind niet wil luisteren. Het gaat dan niet om haar relatie met haar dochter (vinden wij in Nederland belangrijk: een goede relatie hebben met je kind), maar om haar taak als ouder.
'Loslaten' lijkt dan te betekenen: je hebt hier geen taak meer als ouder. Ik vermoed dat dat een te negatieve boodschap is voor Sonja, zeker nu haar kind verkeerde beslissingen lijkt te nemen. Wat overigens gelukkig erg mee lijkt te vallen.
Mijn mening: als ouder van jongvolwassenen ligt je taak meer in het spannen van een vangnet: als het kind in de problemen komt (ja, die problemen komen er dan dus wel) zorg je dat je het kind op kunt vangen. Dan gaat het om emoties, verdriet, teleurstellingen etc., om huisvesting en om financiële middelen. Dat betekent dat ik dus accepteer dat het kind door haar/zijn eigen keuzes tegen problemen aan gaat lopen. Dat is in mijn ogen de andere kant van zelfstandig worden. Ik zie het dus niet als mijn taak zie om die problemen te voorkomen, zelfs niet als ik denk dat een andere beslissing beter zou zijn. Ik kan advies geven, maar het kind moet zelf beslissen.

Tsjor

Vervolg

Het was niet altijd gemakkelijk met mijn dochter. Ze was schoolmoe, heeft haar diploma behaald een cadeau wegens corona. Sinds haar 16de neemt ze af en toe wiet. Ben hiervoor met haar in gesprek geweest bij een therapeute. Maar aangezien ze het nog af en toe gebruikt heeft het weinig uitgehaald. Die jongen waar ze mee is heeft geen contact meer met zijn ouders en heeft geen broers of zussen. Hij zal haar dan waarschijnlijk ook niet aanmoedigen om een goed contact met ons te onderhouden. Laatst was haar kaart ingeslikt en hij was plots zijn bankkaart kwijt, dus hadden ze al 2 dagen niet meer gegeten. Zijn voorlopig rijbewijs heeft hij per ongeluk laten vervallen. Hij werkt af en toe maar doet ook als hobby aan kunst, maar daar leef je niet van. Vroeger heeft hij ook drugs genomen maar zou gestopt zijn. Op dit moment doet mijn dochter alles met de fiets, want hij heeft er geen degelijke. In een kraakpand leven zien ze als een manier van sparen. Ja ik maak mij wel degelijk zorgen. Ik ben bang aangezien zijn manier van leven tot nu toe dat hij een negatieve invloed op haar heeft. Dat zij op die manier in het leven niets zal bereiken. We hadden afgesproken voor haar rijexamen en ze heeft die dag gewoon niets laten weten. Als ze hier komt is het enkel om de noodzakelijke dingen mee te nemen. Wat als ze terug meer wiet gaat gebruiken, wij zijn er niet meer om haar daarin bij te sturen. Ja,het is voor mij moeilijk om met die jongen hier aan tafel te zitten. Zijn manier van leven strookt niet met de onze. Ik ben dankbaar om jullie reacties die er mij in deze moeilijke periode er doorheen kunnen helpen.

Zijn manier van leven strookt niet met de onze.

dat is een goed geformuleerd uitgangspunt.
En verschillen hoef je niet te ontkennen.
maar jij hebt de keuze: wil je een toekomstbestendige relatie met je dochter of niet?
Ik neem aan van wel. Dan is dat het doel.

Dus je hebt het uitgangspunt en je hebt een doel.
De weg daartussen zal niet makkelijk zijn maar als ze ziet dat jij moeite doet om je vooroordelen en angsten opzij te zetten zal zij ook makkelijker naar jou toe bewegen.

gr Angela

Sonja

'ben bang aangezien zijn manier van leven tot nu toe dat hij een negatieve invloed op haar heeft. Dat zij op die manier in het leven niets zal bereiken'

Wat moet ze bereiken dan? Zolang ze te eten hebben, en een dak boven hun hoofd, is de basis er toch? Blijkbaar heeft ze (nu) aan meer geen behoefte. En het is haar leven. Dus als dit nu genoeg voor haar is, is het goed. Bovendien is ze nog jong, ze jan er in de toekomst nog anders over gaan denken. En dan zal zij daar wel iets mee doen. Of niet. Haar keuze!

Buitenwereld?

Sonja, je klinkt al heel anders nu. Fijn dat de reacties hier je toch helpen. Ik hoor je ook niet meer over de buitenwereld, de familieleden die raar zouden opkijken. Klopt dat? Maakt de buitenwereld uiteindelijk toch minder uit en gaat het je toch meer om de relatie met en het geluk van je dochter?

En ik vind het trouwens best begrijpelijk dat je deze jongen niet direct met open armen ontvangt, met alles wat je over hem vertelt. Het vergt een omslag in je denken als er iets gebeurt in je leven dat zó ver weg ligt van wat je zelf altijd gewoon hebt gevonden. Maar die omslag is dus wel noodzakelijk als je goed contact met je dochter wilt houden/krijgen. Ik ben echt benieuwd hoe het verder gaat en hoop dat jullie elkaar weer kunnen vinden. Blijf haar mooie kanten zien en je interesse tonen!

En nog even praktisch: over af en toe wiet zou ik me zeker geen zorgen maken. Wie weet wat de gesprekken met de therapeut hebben opgeleverd, daar was jij niet bij neem ik aan. Het is niet raar op deze leeftijd om af en toe een joint te roken. De meeste jongeren houden daar na een tijdje gewoon weer mee op.

willoos schepseltje

"Hij zal haar dan waarschijnlijk ook niet aanmoedigen om een goed contact met ons te onderhouden."
Als zij jullie niet meer wil zien doet zij dat zelf, niet omdat haar vriend dat zegt. Zij is voor zichzelf verantwoordelijk. Je kan het niet fijn vinden dat hij geen nette jongen is met een goede opleiding of baan maar ook als zij het bijltje erbij neergooit: mijn ervaring is dat (hoe moeilijk ook om toe te moeten kijken als ouder) dit een fase is. Op een gegeven moment willen ze wel weer iets bereiken. Je had mijn ouders vroeger moeten horen over mijn langharige nietsnuttende broer. Na een paar jaar gooide hij het roer om. Uit zichzelf, hoe meer mijn ouders riepen hoe minder hij deed.
Zolang ze nog niet keihard aan de drugs zijn of psychische problemen, criminele activiteiten hebben is er niet heel veel reden tot zorg, althans ik vind het eea nog echt niet alarmerend klinken. Natuurlijk ben je er niet blij mee, maar heb vertrouwen in je dochter. Je ziet haar als een willoos schepseltje dat alles gaat doen wat haar vriend doet.
Hoe negatiever jij bent over hem hoe meer kans je hebt op een breuk met je dochter. Slik die ergernis dus in, voor zover dat lukt.

Allerbelangrijkste

wat ik zou wensen, als ik jouw dochter was, is dat jij er voor mij zou zijn. Dat ik bij jou terecht kan, ook en vooral als ik de boel behoorlijk verklooid heb. Dat je niet met verwijten komt, niet zegt dat je dit al zag aankomen maar dat je me steunt. Dat ik mijn verhaal kan doen en dat je vraagt waarmee je me kan helpen.
Ik was zo'n puber/jong volwassene die nogal domme dingen deed. Uiteindelijk ben ik prima terechtgekomen maar wat heb ik de steun van mijn ouders gemist. Wat had ik het nodig gehad dat ik niet veroordeeld en beoordeeld werd maar dat gezien was dat ik ook maar zoekende was naar wie ik kon zijn en wat ik echt wilde.

Aan Tessa

Zeker het overdenken waard!

Oh zo waar!

Pas op, doe er niet te lang over, je hebt geen tijd genoeg!
Mijn ouders zijn uiteindelijk bijgedraaid, na een hoop gedoe omdat ik keuzes maakte waar zij niet achter stonden.
Mooi dat ze bijdraaiden, maar eigenlijk boeide dat na een poos echt niet meer. En helaas is het NOOIT meer goedgekomen!
De buitenwereld ziet niks, ik ben mijn ouders altijd blijven bezoeken en probeer het gezellig te maken etc maar een goede band zullen we nooit meer krijgen, er is in die periode te veel stuk gegaan.

Aan Tessa

Vind het mooi verwoord en ja het is de realiteit. Jong volwassenen kunnen het verkloten zoals jij zegt. En je moet ze helpen en naar hen luisteren. Wel ik ben daartoe bereid voor mijn dochter. Een samenkomst met haar vriend zie ik nog niet zitten.

Het vriendje

is ook een ding waarbij je haar eventueel zou moeten helpen. Niet zozeer wat betreft jouw eigen mening of voorkeur daarover, jij hoeft er geen relatie mee te hebben. Maar wel als er straks wat wrijvel komt, of juist om te begrijpen waarom beiden bepaalde stappen nemen.
Vriendje buitensluiten, daarmee sluit je ook een deel van haar buiten.

Tsjor

Wrijvel

Mooi woord Tsjor.. :)

Juist de vriend insluiten

'Vriendje buitensluiten, daarmee sluit je ook een deel van haar buiten.'

Dát inderdaad, en ook:

Een vriend die ik ongeschikt zou vinden, zou ik extra graag ontvangen en leren kennen. Misschien vergis ik me en is hij wél geschikt. Misschien is hij écht ongeschikt, dat valt dan mogelijk ook voor dochter meer op. In elk geval heb je dan enig zicht op wat er gebeurt, hoe ze met elkaar omgaan.

Ik zou zeker geen negatief commentaar geven, maar wel vragen stellen: maakt deze relatie je gelukkig? Kun je je eigen grenzen voldoende bewaken? Vragen om je dochter zelf na te laten denken, vooral niet om je eigen mening door te drukken. Echt vanuit oprechte belangstelling en liefde.

Aan Veer

Die vriend heeft waarschijnlijk vroeger al eens in een kraakpand geleefd want hij kende hier de tactiek om een slot open te breken. Verder is hij er bijna 30 en beweert op 18 jarige leeftijd al een bedrag geërfd te hebben. Voorts heeft hij af en toe eens gewerkt en ontvangt nu een leefloon van het OCMW omdat hij reeds 3 jaar een cursus volgt. Als hobby doet hij aan grafische vormgeving en kan af en toe een werk verkopen. Ik vraag mij af aangezien hij toch een erfenis heeft gekregen waarom hij dan met mijn dochter in een kraakpand intrekt? Mijn dochter komt uit een welstellende gezin en is nooit iets te kort gekomen. Zij is ook nog maar 18 en moet haar leven na de studies nog beginnen. Zij werkt af en toe als jobstudente maar een vaste job moet zij nog zoeken. Ook moet zij haar praktisch rijexamen nog afleggen.. Hij heeft zijn voorlopig rijbewijs laten verlopen en heeft nog geen degelijke fiets. Daarom doet zij het meeste met de fiets. Voor mij is het moeilijk om hem te aanvaarden als misschien een toekomstige schoonzoon. Het idee dat een kraakpand ok.iis is al moeilijk voor mij om te aanvaarden. Wat als ze hier na 1 jaar buiten moeten? Naar Gent verhuizen waar hij een zaak wil beginnen en wonen in een ander kraakpand. Ik mag er niet aan denken. Ik snap mijn dochter niet. In haar ogen is het iemand die zich heeft opgewerkt en goed bezig is.

Sonja

'Ook moet zij haar praktisch rijexamen nog afleggen.. Hij heeft zijn voorlopig rijbewijs laten verlopen en heeft nog geen degelijke fiets. Daarom doet zij het meeste met de fiets. '

Je lijkt hem overal de schuld van te geven. Maar dat je dochter moet fietsen, kun je hem echt niet aanrekenen. Tenzij je vindt dat een vriendje verantwoordelijk is voor het vervoer van je dochter.

Vraag aan dochter

'Ik snap mijn dochter niet.'

Die vraag zou ik mjjn dochter wel durven stellen. "Kind, ik snap je niet, wil je het me uitleggen?"

En dan vanuit de oprechte bedoeling om haar te begrijpen. Of heb je het antwoord al ( In haar ogen is het iemand die zich heeft opgewerkt en goed bezig is.)?

Ik snap echt je zorgen en ook echt dat jij een ander idee hebt bij een gelukkig leven voor je dochter. Maar... je kunt haar niet sturen en dwingen.

Volgens mij kun je alleen proberen haar te begrijpen en haar keuzes te respecteren en ondertussen intens hopen dat ze ándere keuzes gaat maken.

Maar steeds staat één ding vast: het is jóuw dochter, ze leeft leven op de manier die zij verkiest en jij houdt tóch van haar. En je probeert open te staan voor de dingen en mensen die voor haar (nu) belangrijk zijn. Omdat je van haar houdt.

Tsja

Het is natuurlijk wel even wennen dat je dochter haar eigen leven heeft, maar volgens mij is het de hoogste tijd dat je haar nu gaat leren kennen. En samen met haar de vriend waar ze nu mee is. Dus nodig ze uit, wees geïnteresseerd, kijk waar je haar kunt helpen etc. Al die negatieve gedachten over haar maakt het gat tussen jullie alleen maar groter.

Ze moet wel veel

Je dochter moet wel heel veel van jou. En dat moet dan ook nog precies in jouw plaatje passen.
Wat is er mis met fietsen en over? Ik ken genoeg mensen zonder rijbewijs die ook overal komen.

Waarom.zou ze een vaste job moeten hebben, misschien wil ze wel freelancen of gewoon van baantje naar baantje in het begin tot ze weet wat ze wil.
Wil ze eigenlijk wel studeren?

Mijn zwager heeft ook jaren in een kraakpand gewoond inclusief Regenboogkleurige hanenkam. Is toch behoorlijk terecht gekomen: als IC- en neonatologie verpleegkundige.
Gelukkig hebben mijn schoonouders altijd gezegd: je bent welkom hoe je je leven ook aanpakt.

Aan Lou

Misschien zijn jullie in Nederland meer vertrouwd met leven in een kraakpand. In België is het zo dat het grootste deel van de bevolking een officiële woonst zoekt. Bij wonen in een kraakpand komt de politie ook ter plaatse. Als de eigenaar geen klacht indient mag je er voorlopig blijven wonen en kunnen ze je er niet uitzetten. In het geval er een klacht is komt dit voor het vredegerecht en wordt je er uit gezet. Een woning kraken is illegaal. Wij zeggen ook niet tegen de familie en vrienden dat zij in een kraakpand woont maar dat zij bij haar vriend is ingetrokken. Er wordt vanuit gegaan dat je eerst een inkomen hebt om zelfstandig te wonen.

Lieve Sonja

In Nederland wonen alle mensen die ik ken in een gewoon huis of appartement. Ik ken niemand die daar vertrouwd mee is. Wonen in een kraakpand is uitzonderlijk en volgens ook in Nederland illegaal.

Je maakt je erg veel zorgen om je dochter en je zou graag willen dat ze weer 'gewoon' gaat doen. Dat gun ik je ook.

Maar... dat kun je niet afdwingen. Ze is op een leeftijd dat ze haar eigen keuzes maakt. Je kunt haar van je wegduwen omdat ze niet (meer) volgens jouw normen leeft. Of proberen haar te accepteren hoe ze nu (mogelijk tijdelijk) is.

Dat is wat iedereen je probeert te vertellen.

Niemand zegt hier dat de vriend en de woning van je dochter ideaal of oké zijn. En iederéén wil liever een 'passende' partner voor zijn of haar kind. MMaarsoms.loopt het anders....

En als je dan haar en haar keuzes afwijst raak je haar mogelijk toch kwijt? Of ben je daar niet bang voor? Heb je dat liever dan haar en haar huidige omstandigheden te moeten accepteren?

Dus toch?

Ik vroeg of het klopte dat je de relatie met je dochter toch belangrijker vindt dan wat de buitenwereld vindt, en als antwoord krijg ik dat kraken illegaal is. Sonja, daar ging het dus juist NIET over.....

Nee, wij zijn hier niet meer vertrouwd met kraken dan jullie. Ik probeerde je duidelijk te maken dat het geluk van je dochter op één zou moeten staan. Dat kraken is toch hopelijk minder minder belangrijk?

Aan Lou

Ja ik vind de relatie met mijn dochter belangrijk. Zij kwam hier altijd op de eerste plaats. Zij had wel altijd een sterke wil en dreef die dan door om haar zin te krijgen. Ze kon moeilijk een neen verdragen. Dit leidde vaak tot discussies. Natuurlijk wil ik dat het weer goedkomt maar het vertrouwen in haar is voor een deel weg. Voor ze wegging heeft ze over alles gelogen. Ik besef nu dat zij al een hele tijd van plan was om na de proclamatie op te stappen. Haar vriend heeft geen contact meer met zijn ouders en is enig kind. Ergens baart dit me wel zorgen want wie zegt dat hij haar ook niet afzondert.

Ze heeft gelogen

Ik zou haast zeggen: ‘natuurlijk heeft ze gelogen!’ Als het nooit goed is wat je zegt of doet, ga je vanzelf andere dingen zeggen om van het gezeur af te zijn. En dan zondert ze zich van je af, door JOUW negatieve gedrag, niet door dat van haar vriend. Als je bij haar net zo hardleers bent als in dit draadje, stoot je haar alleen maar verder van je af. Echt, wanneer ga je eens naar je eigen gedrag kijken?