Dochter en haar vriend wonen in kraakpand

Hereniging met dochter

De relatie met de dochter is hersteld. Ze doet nu 2 maanden een vakantiejob hier in de straat. Dikwijls komt ze voor of na haar werk nog eens langs. Ik heb de indruk dat ze wel gelukkig is sinds ze zelfstandig kan wonen en eigen verantwoordelijkheid kan nemen. Haar vriend is hier in de buurt ook aan het solliciteren voor een job. Ze heeft me verteld dat wonen in dat kraakpand voor haar een test is of het goed zit met haar vriend. Als ze langskomt komen we wel beter overeen. Ik help haar met de dingen die zij nodig heeft. Voor een samenkomst met haar vriend vind ik het nog te vroeg. Ik moet sommige zaken die gebeurd zijn nog wat verwerken. Als de relatie blijft duren en hij het dus ook serieus met haar meent ben ik wel bereid om hem beter te leren kennen.

Fijn

Er is weer prettig contact, jullie nemen elkaar zoals je bent. Je ziet wat de zelfstandigheid haar oplevert. Zij neemt jou in vertrouwen. Jij helpt haar. En je houdt de moeite met de jongen bij jezelf. Mettertijd komt dit vast wel op z’n pootjes terecht.

Jo Hanna

Ja je dochter blijft toch je dochter. Ze kan alleen maar uit haar fouten leren. Haar vriend is 11 jaar ouder en moest toch beter weten. Je laat toch geen meisje van 18 in een kraakpand intrekken. Een verzoening zit er nu en in de toekomst met hem er niet bepaald in. Wij kunnen moeilijk begrip opbrengen om zijn manier van leven met onze dochter die hier toch een goede opvoeding heeft genoten.

Beperkt zicht Sonja

"Haar vriend is 11 jaar ouder en moest toch beter weten. Je laat toch geen meisje van 18 in een kraakpand intrekken. "

Je houdt er wel erg ideaaltypische opvattingen op na. Misschien dat het jou zelf gelukt is om daar aan te voldoen? Hoe kom je daar eigenlijk bij? Hoeveel jaar mag er tussen zitten als er een relatie ontstaat? Drie jaar? 0 jaar? En hoe wou je dat gaan afdwingen dan? Denk je dat alleen mensen van een bepaald leeftijdsverschil zich tot elkaar aangetrokken voelen en verliefd worden en daar werk van maken?

Dus niet alleen als er een machtsverhouding is door een werkgeversrelatie of hulpverleningsrelatie moet degene het beter weten, maar ook als je ouder bent dan de ander dan moet je het 'beter' weten? Hoeveel ouder weet je het beter? En wat weet je dan beter?

Het probleem is dat je niet altijd volgens ideaaltypen te werk kunt gaan. Zeker niet in de woningmarkt. Eerst 3 ton bij elkaar sparen voor je een eigen huis betrekt? Misschien haal je dat niet of nog net voordat je met pensioen gaat.

Wachten tot je aan de beurt bent voor een sociale woning? En dan een wachttijd van minimaal 10 jaar. En dan geen gezin stichten? Of een gezin stichten en inwonen bij ouders? Zal ook wel niet goed zijn? Want je sticht pas een gezin als je werk hebt en een eigen huis.

Emigreren? Ook niet goed want te ver weg van jou? Caravanpark? Ook niet goed want daar kun je je niet inschrijven?

Je dochter moet zich klein maken en thuis blijven en haar leven stil laten staan totdat ze aan jou voorwaarden kan voldoen? Jou beeld van hoe een verantwoordelijke volwassene zich in de kaders behoort te gedragen?

Iemand van 18 jaar is volwassen voor de wet. Die mag zelf kiezen. Al gaat ze met een bejaarde van 90! En kraken helpt een signaal uitzenden dat de overheid en maatschappelijke organisaties hier hard nodig zijn voor de gemeenschap.

Negatief

Sonja, je bent wel erg negatief over deze jongen hoor. Ik snap dat het schrikken is, heus. Je moet bijkomen, je dochter is pas net achttien (wat is dat nou helemaal, vergeleken met 29). Als dit nou allemaal nog maar net geleden gebeurd is, dan vind ik je eerste negatieve reactie best begrijpelijk.

Maar je ziet zelfs geen verzoening aankomen, terwijl je wel de indruk hebt dat je dochter gelukkig is. Daar ging het toch om? Of is "hoe het hoort" stiekem toch belangrijker dan of zij gelukkig is?

En eerder schreef je al:

"Als de relatie blijft duren en hij het dus ook serieus met haar meent ben ik wel bereid om hem beter te leren kennen."

Nouhou, denk ik dan, je mag blij zijn als hij bereid is om jóu beter te leren kennen.

Aan AnneJ en Lou

Er zijn toch wel enkele verschilllen tussen Nederlanders en Belgen. Indien ik aan onze familie en vrienden zou vertellen dat mijn dochter en haar vriend in een kraakpand wonen zal ik daar enkel negatieve reacties over krijgen en verontwaardiging. Volgens hen zal die jongen dan de oorzaak zijn aangezien hij toch bijna 30 is en al weet hoe de zaken staan. Het gevolg is dat wij dat niet gaan vertellen en enkel zeggen dat ze samenwonen. Ik vind het maar normaal dat hij hier niet zomaar binnenwandelt. Wij kennen hem niet, bij de politie zeggen ze dat hij een speciale is .
Hij gebruikte ook ons gereedschap om het slot van het huisje open te breken. En dat zegt genoeg.

Ondertussen

Wij proberen je de andere kant te laten zien. Want ondertussen boeit het je dochter blijkbaar minder wat jou familie en vrienden vinden over hun relatie en woonsituatie.

Tja Sonja

'Soms denk ik toch meisje waar ben je aan begonnen, je had het hier zo goed, alles werd voor jou gedaan. '

Dat klopt, denk ik, wel. Alles werd voor haar gedaan, zelfs bepalen hoe ze haar leven moest leiden. En nu is ze meerderjarig en mag ze zelf bepalen waar ze woont, wat ze doet, met wie ze omgaat. Wat zal ze zich bevrijd voelen.

Familie? Welke familie?

"Indien ik aan onze familie en vrienden zou vertellen dat mijn dochter en haar vriend in een kraakpand wonen zal ik daar enkel negatieve reacties over krijgen en verontwaardiging."

En ook dat is kennelijk belangrijker dan de vraag of je dochter gelukkig is. Sonja, denk nou eens na. Dit gaat voorbij verschillen tussen Belgen en Nederlanders. Je maakt je druk om wat je familie ervan vindt? Je dochter, ZIJ is je belangrijkste familie in dit verhaal.

Kraken is een gevestigde praktijk

https://decorrespondent.nl/10989/met-krakers-op-straat-zetten-maak-je-de-woningnood-alleen-maar-groter/1171571476779-0695c379

Kraken is niet van gisteren en zeker gezien de aankomende financiële crisis vanwege de economische schade door het coronavirus ga je een toename zien van kraken.

"Ze staan daarmee in een lange traditie. Ook in de jaren zeventig kwamen er ideologisch gedreven krakers op de Afrikaanderwijk (waar de Tweebosbuurt onder valt) af. Waaronder krakers die protesteerden tegen de beroerde huisvesting van gastarbeiders.

En in zekere zin herleven hier in Rotterdam de jaren tachtig

Lees hier op Vers Beton meer over die tijd.
weer: ook toen werd er veel gekraakt vanwege de combinatie van woningnood en leegstaande panden door stadsvernieuwing.

Nog eerder, tijdens de crisis in de jaren dertig, vochten bewoners in de Afrikaanderwijk met de politie, omdat ze weigerden huur te betalen voor hun verkrotte woningen."

https://nl.wikipedia.org/wiki/Kraken_(onroerend_goed)

"Ter verspreiding en ondersteuning van de tegencultuur worden er op sommige plaatsen ook cursussen gegeven voor beginnende en aanstaande krakers, het zogenaamde kraakspreekuur (soms KSU genoemd). Ervaren krakers die weten hoe ze met de politie moeten omgaan om ervoor te zorgen dat alles duidelijk voor iedereen verloopt, verschaffen informatie, juridische tips en praktische ondersteuning aan de nieuwelingen. De meeste organisatoren van kraakspreekuren helpen ook met de kraak zelf. "

AnneJ

'Ook in de jaren zeventig kwamen er ideologisch gedreven krakers op de Afrikaanderwijk (waar de Tweebosbuurt onder valt) af. Waaronder krakers die protesteerden tegen de beroerde huisvesting van gastarbeiders.'

Een belangrijk verschil met de jaren zeventig en tachtig is dat kraken tegenwoordig strafbaar is. Sinds 2010.

Kan nog wel Elena

Nederland

Wikipedia

"Er zijn nog wel juridische mogelijkheden omdat het kraakverbod tegen de grondwet en tegen internationale verdragen indruist.[10]
In oktober 2011 oordeelde de Hoge Raad daarop dat het recht op een woning en huisvrede moeten worden meegenomen in het vonnis, daarom kan strafrechtelijke ontruiming in beginsel pas plaatsvinden nadat de nieuwe bewoners in een kort geding de zaak bij de rechter hebben kunnen voorleggen, het Openbaar Ministerie moet daarbij onder meer de uitkomst van het kort geding afwachten.[11]"

Een lastige want de meeste krakers zullen, ook als ze onrechtmatig uitgezet zijn door de politie en dat gebeurt, niet snel een procedure starten.

De relatie is hersteld

Hmm, je post op 29 juni een licht wanhopig bericht, volgens mij het zoveelste al in 2 jaar. En dan nog geen twee weken later is de relatie ‘hersteld‘? Je dochter heeft een baan, komt regelmatig langs en haar vriend is ook aan het solliciteren. Bijzonder hoor, die snelle ontwikkeling op alle fronten..,
En bij dat ‘hersteld’ hoort dan weer niet dat je überhaupt contact hebt met de vriend, want die moet eerst maar eens bewijzen dat de relatie bestendig is. Heb je daar al een termijn voor bedacht? Is een half jaar genoeg? Of 2 jaar? En waarom denk jij dat JIJ bepaalt of er contact is? Zeker na jouw opstelling tegenover hem tot nu toe denk ik dat hij niet bepaald zal staan te trappelen. En je dochter wellicht ook niet. Dit is het moment om zelf toenadering te zoeken. Nodig ze eens te eten uit.

En eens met Lou, lekker belangrijk wat de rest van je familie vindt, de enige die echt belangrijk is (zou moeten zijn) is je dochter.

België

AnneJ, dat het hier in Nederland wel of niet wettelijk verboden is, zegt niks over de wet in België...

Wikipedia Pluis

In de Wikipedia link is een hoofdstuk gewijd aan de situatie in België. Bovendien heeft ook België die internationale verdragen getekend.

"België
In België is kraken niet verboden bij wet; de braak is het enige duidelijk illegale aspect en de eigenaar kan enkel bij de vrederechter de uitzetting van de krakers eisen. Dit is dan een civielrechtelijke (burgerrechtelijke) procedure, geen strafrechtelijke. In België bestaat geen standaardprocedure of wetgeving rond kraken. Meestal wordt eerst de eigenaar op de hoogte gebracht van de kraak en in de meeste gevallen verwittigt deze dan de politie. Volgens de wet mag de politie een bewoond pand niet zonder huiszoekingsbevel betreden. Doen zij of de eigenaar dit wel dan is er sprake van huisvredebreuk, hetgeen strafbaar is. ................................................................................."

AnneJ

Die jongen was daar wel degelijk van op de hoogte. Waarschijnlijk heeft hij nog in een kraakpand gewoond in Gent want hij wist hoe je het slot moest openbreken en welk hun rechten waren. Mijn dochter had zich nog aan het glas gesneden want ruit was stuk misschien ook door gereedschap hier in huis dat zij heeft meegenomen. Hier met hem aan tafel zitten is erover. We willen zelfs in dat pand niet komen. Ze kan enkel rekenen op steun voor de noodzakelijke zaken. Ja de familie is belangrijk zij zijn er altijd voor haar geweest en ze was er altijd goed ontvangen.

Tolerantie

Hopelijk is je dochter vergevingsgezind. Ik zou je graag bevestigen dat ik begrijp wat je ervaart en hoe je handelt en ergens gaat er wel een belletje maar ik denk dat je bezig bent je dochter van je te vervreemden.
Hopelijk heeft je dochter meer inlevingsvermogen dan jij en is ze vergevingsgezind.

Sonja

Wil je gelijk of wil je geluk?

Belgie

Als er een verschil is tussen Belgen en Nederlanders, dat hier zichtbaar is, is het ‘voor de buitenwereld’. En dan besef ik me dat ik generaliseer, iedereen over één kam scheer en het toch heus wel anders kan.

Maar goed. Ik woon dichtbij België en lees in dit topic ook weer de onderbouwing van dat vooroordeel. Het gaat to niet om hoe het met haar dochter gaat, het gaat haar om wat de anderen ervan vinden. Familie, vrienden - oh jee. Wat zullen die wel denken van een kraakpand en oude vriend. Dat past bij het lokale gezegde ‘een Belgisch huis is mooi aan de buitenkant, maar van binnen leven ze op een houten kist’.

Terwijl wij haar met heel veel woorden proberen te vertellen dat het om haar band met haar dochter gaat. Die alleen maar groeit als ze haar loslaat, keuzes respecteert en in haar verdiept. Die beter wordt als moeder zich verdiept in vriend - en dat is niet hetzelfde als aan de politie vragen wat zij ervan vinden.

Al zou de politie ‘wat een aparte’ al helemaal niet mogen zeggen in verband met AVG.

Dus ja. Ik lees obv mijn vooroordelen een cultuurverschil. Waardoor we moeder in al die jaren niet hebben kunnen helpen.

Dochter is ook Belg

Klopt wat je zegt Biebel, ik heb het ook wel vaker gezien, dat "voor de buitenwereld" zo belangrijk is voor Belgen. Maar dan nog hè. Ik bedoel, de dochter is toch óók Belg. Zij heeft kennelijk andere ideeën. Dus het kan wel.

Bovendien: dochter is een volwassen vrouw, die zelf nu ook deel uitmaakt van Sonja's geliefde buitenwereld. Als ze dan toch zo nodig gezichtsverlies moet vermijden, dan toch liever bij haar eigen volwassen dochter dan bij de buurvrouw.

Voor de buitenkant

Toen ik tiener was heeft mijn moeder en langere periode intensief gemantelzorgd voor mijn oma en in vakanties of op vrije middagen gingen mijn zus en ik dan mee. Deden we de dan de dingen met zijn drieën, snel klaar en nog tijd over voor wat gezelligs.
Als ik dan de was aan de droogmolen stond op te hangen riep mijn moeder wel 3 keer naar buiten dat ik wel" nette lijnen" moest maken. De hand en theedoeken in setjes bij elkaar, handdoeken van klein naar groot of vice versa maar GEEN GASTENDOEKJE TUSSEN 2 BADLAKENS IN!!!!!
Op mijn vraag waarom dat nodig was (de lijn tot de knikarm vol maken met een gastendoekje en pas na de arm verder gaan met het volgende badlaken was veel praktischer) kwam het vage antwoord dat de buurt niet mocht denken dat oma's keurige huishouden verslonsde nu ze zo in de lappenmand zat.
Ik een stevige tienerdiscussie met mijn moeder. Dat ze allerlei redenen aan kon dragen, van beter drogen tot makkelijker vouwen tot lange badlakens aan de lage lijnen kan niet want dan handen ze op de grond, maar dat "de buurt" een non reden was.
Liever herrie met je kind dan gezichtsverlies bij de buren.
Weer hebben er thuis nog eens over gepraat en mijn moeder is bijgedraaid. Die neemt het "wat zullen....... er wel van denken nooit meer in de mond. En als ik nu ze ouder wordt voor haar wel eens een wasje ophang houdt ze haar mond als ik het anders doe dan zij.

Maar Sonja aan jou de keus, contact met je dochter herstellen of gezichtsverlies lijden in de buurt/ familie. Ik zou het wel weten. F.ck de buurt.
Klik van je voetstuk en ga bij je dochter op de koffie met een bos bloemen en een taart om haar zelfstandigheid te vieren.
Hoe harder jij haar wegduwt hoe meer ze aan dat vriendje komt vast te zitten. Laat ze allebei toe in je leven, pad als je hem een paar maanden kent kun je oordelen wat voor knaap het is, dat is het nu nog veel te vroeg voor.

Loslaten

Ouders die niet loslaten en overtuigd blijven dat zij beter weten hoe een kind haar leven moet inrichten dan zijzelf, lopen een flink risico losgekapt te worden. In het beste geval (voor je kind) word je gedoogd en strategisch genegeerd. Je moet je echt de vraag stellen of je je kind wil leren kennen zoals ze echt is, of dat je haar wil blijven vormen naar je eigen beeld en gelijkenis en dat van je familie en buren. Dat is heel bepalend voor de relatie die jullie zullen kunnen hebben. Als ze ‘een goede opvoeding’ heeft genoten, zou je erop moeten leren vertrouwen dat ze zich daarmee linksom of rechtsom wel door het leven gaat slaan. Hoe meer je haar verstikt, hoe meer ze aan jou zal willen ontsnappen, en bewijzen dat ze niet zo is als jij. Je draagt zo zelf bij aan de polarisatie en geeft voeding aan de stappen waar jij de meeste moeite mee hebt. Kalmeer dus, doe een stapje naar achteren. Verwonder je, maak je soms zorgen, schud je hoofd, maar houd jouw angst (!) bij jezelf en trek jouw dwingende energie uit de situatie terug.

Bijna 19

De volgende keer als je hier iets post, zet het dan in jongvolwassen. Ze is geen puber meer maar een volwassene. Misschien helpt het jou om de werkelijkheid te benoemen zoals hij is.

Jo Hanna

Bedankt voor de vele negatieve reacties, het was echt een stimulans voor mij om hier niets meer op te vermelden.

sonja

ik hoop dat je dochter hier meeleest. Het leidt wellicht tot een gesprek waarbij er meer gelijkwaardigheid ontstaat tussen jullie.
Inzake opvoeding en levenswijze is er nooit een gelijk. Als jij denkt dat je gelijkt hebt dan zegt dat iets over jouw angst voor afkeuring.

gr Angela