Ongepland zwanger vriend niet blij

Tsjor

Mijn kind heeft geen keuze (het is allemaal hypothetisch, maar ik zou het zo gedaan hebben). Er zijn hele kuddes alleenstaande ouders, moet ik dan opeens gewetensbezwaren hebben over het alleenstaand moederschap?

Wat betreft het moment dat bekend is dat je zwanger bent en dat niet zo best blijkt te vallen, zul je wel geduld móeten hebben. Inderdaad... de kans geven om het nieuws te laten inwerken en eraan te kunnen wennen... of niet. Maar mijn boodschap zou absoluut niet zijn dat de mogelijkheid van abortus open staat. Die mogelijkheid is er niet. Dus het zou draaien om wat vader beslist. Doet hij mee, of doet hij niet mee? En daar is ook nog wat variatie in te bedenken: meedoen maar in een lat-vorm. Als vader wil dat het weggehaald wordt, kunnen er afspraken gemaakt worden die uitsluiten dat er aanspraak gedaan wordt op zijn vaderschap. Ik zou tegen dat dat aan de orde komt al zo'n hekel aan de vader hebben, dat ik dat ook wel zonder zwart op wit gedoe voor elkaar zou kunnen krijgen, maar voor de zekerheid van vader moet dat dan maar. Ik zou wel eisen dat vader medische informatie verstrekt die van belang is voor kind. Daar hoeft vader niets mee te doen verder, het is alleen voor eventuele gezondheidsproblemen van kind.

Waarom moet je akkoord gaan met abortus, of iemand de kans geven je daartoe over te halen, als je daar totaal niet achterstaat? Nee is nee in dit geval voor mij. Dat hoef jij niet te begrijpen of ermee eens te zijn.

Elkaar de tijd geven om te wennen

aan de gedachte en energie stoppen in de relatie lijkt me inderdaad het minste wat je kunt doen. In die zin vind ik de suggestie van Tsjor niet gek om samen bij de huisarts te gaan praten en wellicht het Fiom in te schakelen. Mn bij de laatstgenoemde zit een bak aan ervaring over deze problematiek.

Maar tegelijkertijd blijft staan dat niemand en ook ts niet gedwongen kan en mag worden een zwangerschapsafbreking te ondergaan. Dat blijft haar beslissing. En dat maakt dat zij toch wel de ‘macht in handen’ heeft mbt iets dat hem ook levenslang raakt. Op basis van wat ts eerder schreef zal haar partner dat wel voelen.

En andersom?

Stel dat twee mensen afspreken om wel aan kinderen te beginnen, en de man laat zich stiekem steriliseren zodat ze kinderloos blijven? Dat mag dan dus ook.

Beslissing

De beslissing is aan de vrouw en hoewel de man uiteraard zijn mening mag en kan geven heeft hij uiteindelijk geen macht hier. Gelukkig maar. Deze beslissing is aan de vrouw zelf. Je kan uiteraard wel in gesprek blijven met je vriend en dat zou ik ook zeker doen maar ik zou geen er geen schijn discussie van maken. Als je de beslissing al hebt genomen dan heeft dan zou ik niet net doen alsof het niet al vaststaat.

Ik zou wel je vriend tijd geven aan het idee te wennen, niet dreigen met uitmaken maar hem rustig zelf zijn conclusies te laten trekken. Hij heeft geen keuze in of je de baby zal houden. Hij heeft wel een keuze in hoe hij vervolgens hier mee om wil gaan. Betrokken vader of vader op afstand. Wel of niet in een relatie met jou. Ik zou hem zeker de tijd geven om hier rustig over na te denken en ook zeker in gesprek te blijven.

Knurf

Uiteraard mag een man zich laten steriliseren tegen de wens van zijn vrouw.
Stiekem dat mag ook maar dat zegt heel wat over de kwaliteit van de relatie. Kan ook makkelijk uitkomen als de vrouw maar niet zwanger raakt en zich laat onderzoeken en alles blijkt in orde te zijn. Dan kom je toch al bij de man uit. De kans is groot dat het huwelijk daarna is afgelopen. Gewoon eerlijk zijn en zeggen dat je geen kinderen wil en je laat steriliseren. Dat is ook een beslissing die je alleen kan nemen want het gaat om zijn lichaam.

dat kán toch helemaal niet?

"Als vader wil dat het weggehaald wordt, kunnen er afspraken gemaakt worden die uitsluiten dat er aanspraak gedaan wordt op zijn vaderschap."

Dat doe JIJ dan, die afspraak maken.

Maar later is er een kind en dat kind heeft maling aan jouw afspraak...en dan? Dan zit de onwillige vader alsnog met een kind dat hem misschien wil leren kennen of geld van hem wil.

Jij kunt toch niet voor je kind bepalen dat die vader voor altijd buiten beeld blijft? Dat kind gaat zelf ook dingen willen.

O, en stel je loopt tegen wat financiële problemen aan en besluit dan toch ineens de vader te gaan houden aan zijn onderhoudsplicht...

Arda

'De kans is groot dat het huwelijk daarna is afgelopen. '

Precies. Net als wanneer een man tegen de afspraken in met een kind wordt opgezadeld, zoals bij TS.

2 dingen

Toch, in de begintekst staat ook dat TS bang is om alleenstaande moeder te worden. Natuurlijk kun je zeggen: schep moed. Maar sommigen willen gewoon geen kinderen als het niet met een partner is.

En verder, niet om te zaak te compliceren, maar het is ook normaal dat in een enkel geval er een miskraam optreedt. Dat kan ook nog gebeuren. Het komt vaker voor dan je denkt omdat niet iedereen er over spreekt. De zwangerschap is nog pril.

Schijndiscussie

Arda: 'De beslissing is aan de vrouw en hoewel de man uiteraard zijn mening mag en kan geven heeft hij uiteindelijk geen macht hier. Gelukkig maar. Deze beslissing is aan de vrouw zelf. Je kan uiteraard wel in gesprek blijven met je vriend en dat zou ik ook zeker doen maar ik zou geen er geen schijn discussie van maken. Als je de beslissing al hebt genomen dan heeft dan zou ik niet net doen alsof het niet al vaststaat.'
Daarom moet je zien te voorkomen dat je al een beslissing vast hebt staan, voordat je met je vriend hebt gecommuniceerd dat er sprake is van een zwangerschap.
Het lichaam is van de vrouw en zij zal het moeten uitdragen. Maar wat erin zit is niet alleen van haar. Het zou toch goed zijn als dat het uitgangspunt is van de beslissing, en niet 'baas in eigen buik'.
Neemt niet weg dat niemand je kan dwingen tot abortus of uitdragen (herhaling).

Tsjor

Knurf

zonder andere reacties te lezen: je stiekem laten steriliseren laat door het woord stiekem al zien dat daar een verschil zit met de situatie van TS. Hun kindje is niet stiekem zonder voorbehoedsmiddel verwekt. Stiekem steriliseren vind ik laaghartig gedrag en een uitstekende reden voor een relatiebreuk.

Ik mag toch hopen dat je het verschil zelf ook al had gezien?

Floria

Ja, dat een kind nog bij de vader langs kan gaan, dat is zeker waar. Ik bedoel vooral dat je als moeder van dan geen aanspraak gaat maken op zijn geld, of belangstelling.

Tsjor

Toen ik onverwachts zwanger raakte stond mijn besluit ook gelijk vast. Ik wilde de baby houden. Ik heb daar verder nauwelijks zelf over nagedacht. Er was voor mij geen andere keuze. Toen ik het de vader vertelde stond voor mij dus ook al vast dat ik de baby zou houden. Er was voor mij dan ook geen enkele discussie: ik zou een baby krijgen. Dus een gesprek aangaan kon uiteraard wel maar het was geen gelijkwaardig gesprek. Mijn beslissing stond vanaf het begin vast en dus zou het een schijn discussie zijn. Het is natuurlijk wat anders als je zelf nog geen beslissing hebt genomen. Dan kan je inderdaad een echte discussie hebben.

Nu speelde dit bij ons verder niet want de vader was ook geen voorstander van abortus dus dat probleem hadden we niet. Maar het was voor mij echt meer een mededeling dan iets anders. Hij had geen inspraak. En ik kon mijn beslissing ook niet uitstellen want voor mij was er geen andere keuze mogelijk.

AnneJ

Als TS zelf achter een abortus staat, omdat ze zelf nog niet toe is aan het moederschap, is er niemand die zegt dat het niet mag. Het gaat mij erom dat een vrouw de bepalende partij is. Alleen al het idee dat je een abortus moet ondergaan omdat iemand ánders vindt dat het moet, bezorgt mij een vreselijk gevoel. Zo diep zit dat bij mij.

Knurf

Uiteraard. het is ook niet dat de vader geen keuze heeft. Het is alleen een andere keuze. Hij kan er voor kiezen om te blijven of weg te gaan. Hij kan er voor kiezen om een rol op afstand te spelen of juist betrokken te zijn bij de baby. Dat is een andere keuze maar het is niet alsof hij helemaal geen keuze heeft. Die gaat echter over andere zaken.

Respecteren

Het is ook belangrijk dat iemand gesteund wordt in de keuze die ze maakt. Zelf heb ik, als begin dertigjarige, wel eens een andere begin dertigjarige geprobeerd van een abortus af te houden. Gewoon omdat ik zelf zo'n kinderwens had en nooooiiiiiit abortus zou doen. Dat was ook niet erg respectvol van mij en het heeft me wel de vriendschap gekost.

Kaaskopje

'Hun kindje is niet stiekem zonder voorbehoedsmiddel verwekt. '

Dat vraag ik me dus af. Zie ook mijn eerdere vraag aan TS.

Afspraken

Ik zou heel goed begrijpen dat je daar als onwillige vader niet op wil vertrouwen. Een vrouw kan dat wel zeggen, dat ze niks van je wil, en dan ga je akkoord, maar volgens mij kan een rechter je zo dwingen tot betaling of omgang als ze ineens van gedachten verandert, bijvoorbeeld als het toch minder meezit in haar eentje. Zo'n afspraak lijkt me heel onbetrouwbaar, als je als man echt, echt niet wil.

En dat moet je als vrouw ook laten meetellen.

Verantwoordelijkheid man

Lieve mensen, deze man heeft willens en wetens het grote risico (kans) genomen om zijn vrouw zwanger te maken. Hij heeft dus al lang de keus voor zwangerschap en kind gemaakt. Dat hij nu een abortus wil, tegen de zin van de vrouw, is belachelijk en immoreel. Abortus is geen voorbehoedsmiddel.

Al dat gejank over alimentatie en dat hij niet kan kiezen en er ongewild zijn hele leven aan vast zou zitten is flauwekul. Hij heeft zijn vrouw bewust zwanger gemaakt en moet nu niet janken maar zijn verantwoordelijkheid nemen.

"Ja dat wist hij.... twee maanden geleden moest spiraal eruit. Heb gezegd laat geen nieuwe zetten. Condooms gehaald (vinden beide minder) maar ik had ze gehaald. Toen gaf ie zelf aan doen het lekker op de oudewetse manier (die ken je vast wel *** de kerk uit ...) heb gezegd je loopt een risico."

Wenda en Knurf, AnneJ

Dank je wel voor het knippen en plakken. Dit vond ik zelf ook aanleiding om direct door te schakelen naar stevigere taal richting aanstaande vader. Hij was er zelf bij.

Knurf, ik lees zelf ook weleens slordig, maar bovenstaande heb jij kennelijk gemist.

AnneJ, ik zou mijn dochter persoonlijk naar een kliniek begeleiden als ze dat zou willen. Dan doen mijn gevoelens er niet toe. Ik zou het wel moeilijk vinden.

Nergens

Lieve Wenda, er is nergens gezegd dat hij een abortus wil. Alleen Maria heeft dat, min of meer in paniek of boosheid, geroepen: wat dan?
En dan is zij ook bewust zwanger geworden, terwijl ze wist dat het nog niet de planning was. Zij heeft geen spiraaltje meer laten zetten, en geen ander voorbehoedmiddel gebruikt. Nu lijkt het vooral het gevolg van vage communicatie: zij denkt dat hij wel zou begrijpen en hij denkt dat het nog wel veilig is.
Ik denk overigens dat ze er wel allebei uit zullen komen.

Tsjor

Nee Kaaskopje

Dat had ik niet gemist. Ik weet zeker dat hij er niet op rekende dat hij binnen 2 maanden (!) met een zwangerschap zou worden geconfronteerd. En TS ook niet, aangezien ze in december wilde praten over het krijgen van kinderen.

Arda

Maar hij wordt wel vader. En er zijn mensen die dat een grote verantwoordelijkheid vinden. De keuzes die je aangeeft zijn grote keuzes, meer dan 'wat wil je eten'.

Tsjor

Kaaskopje

'Het gaat mij erom dat een vrouw de bepalende partij is. Alleen al het idee dat je een abortus moet ondergaan omdat iemand ánders vindt dat het moet, bezorgt mij een vreselijk gevoel.'
Herhaling: niemand kan je dwingen een abortus te ondergaan of een zwangerschap uit te dragen. Ik vind alleen wel, dat je je ervan bewust moet zijn dat wat er in je lichaam is niet alleen van jou is. Dat je je het vervolgens kunt toe-eigenen, omdat jij het kind draagt wil niet zeggen dat je daarom geen rekening hoeft te houden met het gegeven dat dat kind een vader heeft. Of je nu wil of niet.
'Ik bepaal en de vader moet maar zien wat hij ermee doet', tsja, ik vind dat een toonbeeld van weinig respect voor het kind en voor de vader.
De eerste vraag moet toch zijn: willen wij een kind.
En dan: willen wij nu een kind. Dan wordt het konkreter. Dan komen er meer praktische vragen bij kijken. Je hebt tijd nodig om daarnaar te kijken en dat te overwegen. Tijd om met elkaar over serieuze zaken te praten en elkaar te respecteren in waar je mee bezig bent.
Dan kan het zijn dat de uitkomst verschillend is: hij zegt nee, zij zegt ja.
Vanaf dat moment heeft ieder een andere keuze. Voor haar: abortus of alleenstaand ouderschap; voor hem: blijven, alleenstaand ouderschap, weekendouder of op afstand en verdwijnen.
Ik vind het echt te simpel om te stellen: ik beslis en als het je niet bevalt dan hoepel je maar op.

Tsjor

Tsjor

'dat wat er in je lichaam is niet alleen van jou is. Dat je je het vervolgens kunt toe-eigenen, omdat jij het kind draagt wil niet zeggen dat je daarom geen rekening hoeft te houden met het gegeven dat dat kind een vader heeft.'

Precies!

Ik vind hoe jullie hierover praten niet prettig

Dat zeg ik niet boos of zo, gewoon mijn mening. Ik vind het een voorbeeld van " de maakbare wereld". Een kind komt nu niet uit, dus weg ermee. Zo denk ik niet. Een zwangerschap is een kind in wording. Geen onbeduidend cellenzakje. Ik denk weleens na over die mening en ben dan haast bang dat ik op een anti-abortus fanatiekeling kan lijken. Dat is niet mijn bedoeling. Ik ga oprecht uit van "baas in eigen buik". Maar dan ook totaal. Desnoods ten koste van de relatie met de vader. Niemand mag meebeslissen of ik een kind hou of niet. Dat vind ik niet getuigen van weinig respect naar de vader toe. Hij hoeft er niet voor te zorgen, liever wel. Als je onbeschermd seks hebt, is een zwangerschap een risico, dus dom als je dat niet beseft. Ik zou bij zo'n domme actie mijn verantwoordelijkheid nemen. Is het niet respectloos van de vader als hij dat niet wil?