Zoon van 5 mag middagen niet meer naar school

Moni

Dank voor je reactie, ik heb mijzelf ondertussen flink ingelezen. Valt wel op dat iedereen er een mening over heeft.
Daar waar ik eerst opzag tegen het rondetafelgesprek, voel ik mij nu gesterkt door dat ik meer weet waar zij het over hebben, en wat wij er mee willen doen.

Er is inderdaad niets anders uitgekomen dan deze kloof. Geen ADHD, of iets dergelijks.
Ze gaan gelukkig nog wel een school observatie doen, daar ben ik blij om.

Het is wel een onrustige tijd, ik kan ook nog eens elk moment bevallen waardoor onze beide zoons al meer uit hun doen zijn...

Maar opzich is dat juist wel goed.

van dichtbij gezien

Ik werk op een school en in de klas van mijn zoon was er een 4-jarig meisje dat andere kinderen sloeg en schopte, en ook de juf en klassenassistentes. Er zijn heel wat vergaderingen geweest met staf onderling, met de ouders, en met een psycholoog die de school heeft ingehuurd. De ouders snapten er eerst niets van, want thuis is ze een heel lief rustig meisje. Eigenlijk waren ze eerst vooral heel boos op de school.

De psycholoog heeft toen hele praktische tips gegeven aan personeel om met haar om te gaan. Ik weet niet precies wat ze heeft, maar ik geloof iets in het autistische spectrum. Ze is nu bijna 7, zit nog steeds bij ons op school, en... er is niets meer aan de hand. Ze leert goed, ze heeft een paar vriendinnetjes, maar ze houdt nog steeds niet van veel kabaal of veranderende situaties. Maar zolang de leerkrachten maar de tijd nemen om haar uit te leggen wat ze gaan doen op een dag, en wat er van haar verwacht wordt, dan gaat het prima.

Ik denk dat het een kwestie is van een beetje eroverheen groeien, zij heeft geleerd hoe ze met situaties om moet gaan (veel rollenspellen gedaan), en het personeel heeft ook geleerd duidelijker te zijn en beter in te schatten wanneer ze even een time-out nodig heeft.

Ik denk dat de ouders het heel moeilijk hebben gehad om te beseffen dat er een probleem was en vooral om de school de kans te geven om het op te lossen. Er zijn dingen geprobeerd die niet werkten, en toen werd er weer een nieuw plan opgesteld. Totdat ze dus een methode vonden die werkte.

Docenten zijn ook maar mensen. Ze hebben geen speciale opleiding om om te gaan met probleemgevallen. Als je het gevoel hebt dat de school echt zijn best doet om te zoeken naar een oplossing, dan zou ik duidelijk jullie grenzen aangeven, maar verder zoveel mogelijk meewerken.

Als een school zich zo opstelt als in jouw verhaal, is dat helemaal geweldig. Het probleem is dat scholen vaak doen alsof ze de wijsheid in pacht hebben, in plaats van toe te geven dat ze het nu nog niet weten, maar wel hard aan het zoeken zijn. Vaak vindt school dat alles aan je kind ligt en wil de school van je kind af. Maar fijn dat het ook anders kan, en dat er bijvoorbeeld ook naar de psycholoog geluisterd werd. Dat kan enorm veel verschil maken.

Ik denk dat school wel willend is

Maar ik heb het gevoel dat het nu helemaal niet goed gaat.

Ik denk echt dat ook zij het beste willen voor onze zoon, maar dat zij niet meer weten wat te doen. Ik heb wel het idee dat deze stap helemaal niet goed is voor hem. Sinds deze week is het moeilijk hem naar school te brengen. Hij is ontzettend boos. Maandag is het op school niet goed gegaan, boos en hij wilde alleen zijn. 's Middags ben ik met hem gaan lezen en andere werkjes gaan doen. Vond hij fijn. Dinsdag hebben wij hem helemaal overstuur van school gehaald, zonder directe aanleiding was hij helemaal overstuur. Ook thuis nog. Gister moest hij een Cito-toets doen, wilde hij niet, de juf wilde de strijd niet met hem aangaan en mocht hij wat anders doen, evenals vandaag. Hij onttrekt zich helemaal van zijn groep. Toen wij thuis kwam begon hij ontzettend te schreeuwen en te huilen. Hij wilde even naar zijn kamer, alleen zijn. Mijn hart brak. Toen hij wat rustiger was ben ik naar boven gegaan en hebben we eigenlijk alleen maar geknuffeld. Hij is nog maar 5...

Het liefst, als je in mijn hart kijkt, breng ik hem niet meer naar school. Hij is helemaal van slag. Maar wat voor signaal geef ik dan af? Is dat wel het beste? Ik weet het niet meer.

Net weer spelletje met hem gedaan en gelezen en gerekend. Hij geniet hier echt van. Nu even tv aan en niets doen of hoeven.

Wat hoop ik dat deze tijd snel voorbij is zeg...

Linda85

De middagen niet naar school is geen wet van Meden en Perzen, maar een poging om in elk geval één ding te bereiken (juf niet overspannen) en mogelijk ook nog iets anders (kind wat rustiger). Als je merkt dat deze doelen niet behaald worden kun je het gesprek hierover toch weer openen? Ik neem aan dat bijna-overspannen juf ook niet blij wordt van een kind dat dan op de ochtenden zo ontdaan is.

Maar goed, je kunt nog even wachten, want er komt nog een schoolbezoek etc.

Het kan wel zijn dat je kind haarfijn aanvoelt hoe jij tegen deze halve time-out aankeek in het begin en dat het kind daarop reageert. Of misschien kun je het hem vragen: wil je op school ook lezen en rekenen? Sommige kinderen denken dat school vooral lezen en rekenen is en zijn teleurgesteld als ze andere dingen moeten doen.

Tsjor

Tsjor

Ik ben er van overtuigd dat hij heeft gemerkt dat ik het er niet mee eens ben, ook al hebben wij daarover niets tegen hem gezegd en het hem verteld vanuit ons. Ik geloof alleen ook echt dat hij zich niet veilig en/of gewenst voelt in de groep.

Gister hebben we tijdens het eten er toevallig over gesproken, wat hij zou willen op school.
Hij zei heel duidelijk wat hij zou willen, hij wil net als zijn grote broer zijn eigen tafel (dat is dan mijn ruimte toch papa), en ik wil verder met lezen en schrijven, maar ook buiten spelen.

Hij wil nu niet meer naar school en vindt het fijn om thuis te zijn.

Ik wacht morgen ochtend af anders ga ik inderdaad aangeven dat dit niet de oplossing is en alleen maar averechts werkt, juist voor de juf.

Beeld

Blijkbaar heeft hij zich een bepaald beeld gevormd van 'school' (via zijn oudere broer) en dat beeld klopt niet met zijn realiteit. Het zou kunnen zijn dat hij daar opstandig van wordt.

Tsjor

Herkenbaar

Deze draad min of meer helemaal doorgelezen. Voor mij zit er veel herkenbaars in. Het resultaat van de iq test lijkt ook wel wat op die van mijn zoon. Wij hebben gelukkig net de basisschooltijd moet goed gevolg kunnen afsluiten, maar het was niet bepaald 'smooth sailing' zeg maar. Het moeilijke gedrag zagen we ook steeds meer thuis en wat later is bij hem autisme met adhd geconstateerd. Daardoor is het misschien toch wat anders dan bij jou.

Wat ik hoor aan interventies van de juf, denk ik dat ze niet goed met hem omgaat en daardoor het gedrag alleen maar versterkt. Ken je het boek 'het explosieve kind' van Ross Greene? Kijk ook eens op livesinthebalance.org. Heb ik veel aan gehad. Als je het thuis niet nodig hebt, kun je de juf handreikingen doen hoe ze wel met hem om zou moeten gaan. Want echt, hoe je op zijn gedrag reageert kan een wereld van verschil maken!

Er zijn bij je zoon nu al diverse dingen uitgeprobeerd. Het enige wat nog niet is gedaan is de oplossing zoeken bij zijn didactische voorsprong. Voor een didactische voorsprong hoeft een kind helemaal niet hb te zijn. Misschien wordt het eens tijd om de oplossing in die hoek te gaan zoeken? Als ze het op school niet oppakken, kun je ook thuis met hem verder werken. Heeft hij 'honger' naar kennis en informatie? Veel naar musea gaan en informatieboeken laten lezen, zodat hij in ieder geval thuis aan zijn intellectuele trekken komt.

voor boven je bed!

Dit schreef Mirreke een paar berichtjes geleden:

(Het gedrag wat ik bedoel: je druk maken over het volgen van regels, daarmee naar de juf/meester, en overstuur raken als die er niets mee doet... Uitflippen bij dit soort gesprekjes op de gang, veel aandacht vragen... )
Ik snap dat je benieuwd bent naar de uitslag van de iq-test, maar ik denk dat een oplossing voor de school vooral ligt in een leerkracht die meer kijkt naar en inspeelt op wat het kind nodig heeft. Een juf die samen met het kind een oplossing verzint wil ook wel eens helpen. Dus niet een opgelegde oplossing ('vind je ook niet') maar echt samen met het kind overleggen en de oplossing zoeken.

Voor boven je bed, echt. Zo belangrijk. Hoe een juf op je kind reageert. Wordt er wel gekeken waar hij behoefte aan heeft, wat hij nodig heeft om te leren/zich te gedragen in de klas! Lees Greene!

Greene

Ik heb het boek direct besteld! Bedankt voor de tip, ziet er veel belovend uit.

Vandaag hebben wij een terugkoppeling gevraagd aan de juf. Ze geeft duidelijk aan dat de ochtenden niet beter zijn geworden, in tegen deel zelfs, hij is onrustig en ze merkt dat hij het moeilijk heeft. Wel zegt ze dat zij zelf blij is dat hij er 's middags niet is. Ik weet niet of ik persoonlijk als moeder blij ben met deze eerlijkheid.

Ze (school) heeft verder niets gevraagd hoe het thuis gaat. Ze hebben extra werkjes meegegeven en thats it. Toen ik het haar vertelde dat het niet goed gaat hem, reageerde ze bijna niet. Mijn man en ik hebben het gevoel dat ze het (onze zoon) heeft opgegegeven. Maandag hebben we ronde tafel gesprek. Ben benieuwd wat dat ons gaat brengen. Ik hoop dat ik die kleine man nog even binnen hou zodat ik bij alle gesprekken aanwezig kan zijn.

Linda85,

Tip: wees niet te open, hou de info over hoe hij nu thuis is voor jezelf. Wat je in een gesprek vertelt over reacties thuis, kan je tegen komen in een dossier terwijl het dossier schoolse zaken betreft.
Succes met gesprek.

Bedankt voor de tips

Ik heb veel informatie van jullie gekregen waar ik wat mee kan. Morgen het gesprek, ik ben heel benieuwd wat daar uit zal komen.

Succes Linda!

Je gaat niet alleen hoop ik?

Dank je Moni

Nee zeker niet, mijn man en ik gaan samen.
We hebben opgeschreven wat we echt besproken en gevraagd willen hebben.

Zie het vaak somber in, waar gaat het heen, wat kunnen we nog doen. Mijn man zegt ook dat het wel aan mijn hormonen zal liggen........

Zoon ging het weekend heel goed, alleen tijdens het eten klapte hij dicht en werd weer boos. Hij wil morgen niet naar school.....

Duim voor je

Succes hoor!

moeilijk

Halve dagen naar school kam een prima middel zijn.
Maar zoals het nu ingezet wordt lijkt het een noodsprong. Juf kan kind niet aan. Dan is halveren natuurlijk absoluut geen oplossing.
Voor sommige kinderen is een slechte wisselwerking met leerkracht echt funest.
Is er op school geen andere klas met een betere leerkracht?

Vanmiddag

Ik hoop dat we vanmiddag wijzer worden over de opties. Wij hebben nu al best veel opties, maar wij zijn afhankelijk van school.

Zij zijn al duidelijk een weg ingeslagen. Dat baart ons zorgen. Maar we moeten het echt even afwachten. Dat de situatie veranderd moet worden is wel duidelijk.

Opties

Ondertussen blijft helaas ook nog onduidelijk wat er nu echt aan de orde is. In elk geval zijn school en jullie het eens over één ding: 'Dat de situatie veranderd moet worden is wel duidelijk.' Misschien is het goed om dat eerst uit te spreken, vervolgens uit te spreken wat er veranderd moet worden volgens de school en volgens jullie, dan bespreken dat alle onderzoeken geen duidelijke oorzaken hebben gegeven, dat er nog een onderzoek komt p school en dat je dus alleen maar voorlopige opties kunt bespreken, waarbij je elke keer weer met elkaar moet bekijken wat het gewenste resultaat zal geven.

Ik zou zeker bespreken wat voor voorstelling jullie zoon heeft van 'school'. Misschien ligt daarin een aanknopingspunt. Maar er zijn vooral heel veel 'misschien'-punten. Ik hoop dat de sfeer in het gesprek zodanig wordt, dat je open met elkaar die 'misschien'-punten kunt bespreken. Veel opties dus, en geen enkele zekerheid. Behalve dan dat het zo niet goed gaat en dat de gekozen oplossing het probleem heeft verergert.

Tsjor

consulenten

Als het gesprek met school moeizaam wordt, wordt het misschien tijd om de onderwijsconsultente in te schakelen. Het gesprek met school moet gaan over wat deze leerling nodig heeft om weer naar school te gaan. Ook als dat een andere school is. Dat kan betekenen dat deze school het niet geven kan of dat de combinatie leerling-school geen goede combinatie is. Scholen vinden dit soort gesprekken doorgaans heel moeilijk en leggen graag de bal (en de schuld) bij de ouders en leerling. Je hebt ook kans dat je met gesprekspunten naar huis gaat waar je weinig mee kan. Ik zou daar heel alert op zijn. Als je je afvraagt of school wel haar best doet voor je kind (of eerder best voor zichzelf), schakel dan de onderwijsconsulente in. Je mag van dit gesprek verwachten dat je op weg bent: to the point, praktisch, hier en nu.

Je ziet vaak in dit soort gevallen dat het hele gespreksproces met school zo langdradig is en lang duurt dat bij de tijd dat je eindelijk de onderwijsconsulenten inschakelt, het al mei is (met de zomervakantie niet ver weg). Tegen die tijd hebben de consulentes het erg druk en wordt deze zaak naar begin volgend schooljaar opgeschoven.

Scholen vinden dat niet leuk. Het klopt wat Flanagan zegt maar er is wel een verschil of je ze eerst inlicht of dat ze er achterkomen als via de onderwijsconsulente. Als je dat brengt naar school voordat de onderwijsconsulenten contact opnemen, met een opmerking over dat het jou over het hoofd groeit omdat er naast de communicatie alleen, zoveel andere aspecten zijn waar jij als ouder te weinig kaas van hebt gegeten, kan school het je minder snel kwalijk nemen. Gebeurt dat toch, dan ben ik bang dat de conclusie niet anders is dan dat je zoon het niet van deze school zal krijgen en dat het inschakelen van de onderwijsconsulenten juist een goede stap is.

Onderwijsconsulenten

Ik hoop dat er een goede oplossing gevonden wordt maar anders is het inschakelen van Onderwijsconsulenten heel nuttig. Ik heb er vorig jaar bij een situatie met zoon op school bijzonder veel hulp en profijt van gehad. Het scheelt enorm als er zo'n organisatie achter je staat; je staat veel sterker. Onderwijsconsulenten is een onafhankelijke organisatie met veel kennis en ervaring en zij kunnen school wijzen op hun onderwijs- en zorgplicht alsmede handvaten geven danwel verder verwijzen. Scholen kunnen op hun beurt trouwens ook Onderwijsconsulenten inschakelen. Het kost niets. Het is wel zo dat met de invoering van het Passend Onderwijs Onderwijsconsulenten het drukker heeft dan ooit dus tijdig contact opnemen is raadzaam.

Nou, vandaag het ronde tafel gesprek gehad.
Het is ons enigszins meevallen, maar er zijn nog geen concrete stappen gezet.
Het was een zeer open gesprek en daar ben ik nog het meest blij mee. We zaten daar met de leerkracht, IB'er en iemand van passend onderwijs die onze zoon 2x heeft geobserveerd, iemand van ggz en wij als ouders.

Eerst werden de uitslagen van alle onderzoeken besproken. Dat daar dus niets afwijkends uit is gekomen. En dat we ons echt moeten richten op zijn gedrag op school en daarin kijken naar oplossingen. Wel heeft zij nog eens duidelijk aangegeven dat zij het een ondoordachte zet van school vind om onze zoon de middagen te verwijderen van school en dat het haar niets verbaasd dat de ochtenden nu dus ook slechter gaan als dat ze al gingen.

In eerste instantie vertelde school dat ze onze zoon weer doorgetoetst hadden en dat hij nu ook met geltetterdheid gelijk ligt als rekenen, dus hij heeft weer een half jaar voorsprong erbij binnen een maand ontwikkeld. Toen gingen we brainstormen over mogelijke vervolgstappen. Ggz vond wel dat zij nog te klein aan het denken waren, en dat zij nu echt van koers moesten veranderen. Dat kleine aanpassingen voor onze zoon alleen maar meer onrust zal brengen, aangezien dit al een jaar gedaan wordt.

School gaat nu onderzoeken of het mogelijk is om hem in groep 3 te plaatsen, voor helemaal of halve dagen. En misschien met hulp en begeleiding van een kinder coach of iets dergelijks.

Mijn man en ik zijn blij dat het een open gesprek is geworden. We hebben donderdag een vervolg gesprek met school en dan horen we wat zij voor onze zoon en ons kunnen doen en wat haalbaar is.

Bedankt voor jullie tips!!!

Klinkt goed Linda

Het zou mij niet verbazen als donderdag school met het idee komt om je zoon (deels) in groep 3 te plaatsen.
Daarmee los je de cognitieve uitdaging een heel eind op en kunnen jullie en school na een paar weken samen kijken of er nog meer nodig is. Een coach klinkt ook prima. Die kan een hele goede intermediair zijn naar ouders en naar school.

super

fijn om te lezen dat jullie een goed gevoel hadden bij dit gesprek. ik las dat er nogal veel externen aan tafel zaten. GGZ, PA, IB-er en de leerkrachten.
ik hoop dat hij inderdaad naar de 3e klas mag. i.i.g. krijgt hij dan een andere leerkracht wat al veel spanning zal wegnemen.
succes donderdag!

neefje

Mijn neefje is een paar jaar geleden na de kerstvakantie van groep 2 in groep 3 geplaatst. Hij vertikte het om iets in groep 2 te doen. Hing hele dagen ongeïnteresseerd onderuit in zijn stoel. Uiteindelijk ging het prima in groep 3. Wel heeft hij schrijftherapie gehad. Neef zit nu in groep 7 en doet het daar prima. Hij istrouwens niet hoogbegaafd maar het was gewoon geen kleuter. Hij stroomt straks uit met waarschijnlijk een Havo advies.

Update

Nou, er is helaas nog helemaal niets aan de situatie veranderd.
Na het gesprek bij de GGZ zijn we bij elkaar gekomen op donderdag. Wij hebben daar nog eens het gesprek geëvalueerd en besproken dat wij snel tot actie over moeten gaan.
Vandaag hadden wij een vervolg gesprek en wij waren van mening dat wij nu zou horen welke koers wij zouden gaan varen. Helaas was dit niet het geval. Weer hebben wij de knelpunten van onze zoon in kaart gebracht en kwam school met kleine veranderingen.
Wij hebben duidelijk gemaakt dat wij dit geen oplossing vinden aangezien wij dit dus al 2 jaar zo doen en het nu blijkt dat dit niet werkt voor onze zoon.
Plus het feit dat hij nog steeds de middagen niet naar school mag. De ochtenden gaan nog exact het zelfde op school, ene dag goed, andere dag niet. Thuis gaat het daarin tegen beter tot zelfs wel goed. Als zijn oudere broer weer naar school gaat ga ik met hem zitten lezen, schrijven, rekenen en spelmateriaal wat hij van school heeft gekregen. Hij geniet hier zichtbaar van en kijkt ook uit om dit te gaan doen (verteld de leerkracht ons).
Het is dus een beetje omgekeerde wereld aan het worden lijkt wel. Op school lekker doen, en thuis leren en onderwijzen....

Tot zo ver dus nog niets veranderd, al ben ik blij dat hij niet meer zo depressief lijkt als die eerste week! Maar het heeft voor op school nog geen baadt gehad.