Zoon van 5 mag middagen niet meer naar school

hang ook niet teveel

op aan de resultaten vd test. Kinderen kunnen onderpresteren, ook op zo'n test. Bijv hoogbegaafde kinderen die door een niet-begrijpende tester worden getest. Of kinderen die niet lekker in hun vel zitten, hetgeen bij je zoon ook lijkt te zijn.
Verder snap ik je boosheid naar school toe. Maar wat had ik graag zo'n aanbod gehad. (Niet dat het voor jullie een aanbod is!) Het zou het beste zijn geweest dat ik voor zoon maar had kunnen doen. Paar uurtjes was misschien te doen geweest voor hem, en dan 's middags eindelijk leren, thuis. (al spelend) Helaas (?) voor zoon uitte de onvrede van mijn zoon zich naar binnen toe.

Ik vind de meesten van jullie wel heel erg dezelfde richting uitpraten. Sommigen zelfs heel stellig (Elisa), terwijl ik me echt afvraag op welke grond dan.

Ik lees een verhaal over een kleuter van 5 met behoorlijke gedragsproblemen. Op school, thuis niet. Een juf slaan en schoppen, dat is niet niks. Dat betekent dat er een probleem is.

Het zou kunnen dat het probleem verklaard kan worden, doordat de jongen hoogbegaafd is. Het zou ook kunnen van niet. Het zou ook kunnen dat er wat anders speelt (naast of in de plaats van die hoogbegaafdheid). Ik zou die mogelijkheid in elk geval zeker niet uitsluiten.
In elk geval, hoogbegaafd of niet, verveling of niet, een juf slaan en schoppen dat is een behoorlijk groot probleem.
Die jongen is pas 5, hij gaat dat probleem zelf niet oplossen.

Wat hij nodig heeft, zijn volwassenen die rustig maar heel serieus gaan kijken waar dit vandaan komt en wat eraan gedaan kan worden.
Wat hij, naar mijn bescheiden mening, NIET nodig heeft, zijn volwassenen die roepen dat hij hoogbegaafd is (omdat dat zo leuk klinkt) en zich vast verveelt, en ach, dan is het toch te begrijpen dat je de juf slaat? Meer nog, ze roepen dit nog voor ze weten wat uit de intelligentietest komt (niet dat zo'n test dan zoveel zegt, maar goed). Ze hebben zelfs al een logische maar ietwat vergezochte verklaring klaar voor moest die test toch niet wijzen op hoogbegaafdheid: dan ligt dat aan zoon die slecht in zijn vel zit (ja logische, daar begon het hele verhaal mee), aan de persoon die de test afneemt,... maar natuurlijk NIET aan het feit dat kind misschien wel eens gewoon niet hoogbegaafd zou kunnen zijn.
Stel je dat voor: een niet-hoogbegaafd kind met gedragsproblemen. Dat klinkt toch heel wat minder interessant dan een hoogbegaafd kind met gedragsproblemen...
In het eerste geval moet je keihard aan het werk, in het tweede geval kan je de handen in de lucht gooien want ach, hij verveelt zich en ach, dan ga je natuurlijk de juf slaan.

Wat hij overigens ook niet nodig heeft, is een juf die overspannen raakt van een kleuter met gedragsproblemen (het zou haar moeten prikkelen om er meer over te leren en mee aan de slag te gaan, niet haar tot op de rand van overspannenheid brengen). En al helemaal niet een schooldirecteur die hier in mee gaat en het mooie plan bedenkt dat de kleuter dan maar thuis moet blijven, omdat anders misschien juf weleens zou kunnen thuisblijven. Het lijkt mij dat je het juist niet erg moet vinden als zo'n juf gaat weg blijven. Maar goed, dat laatste daar zal vast iedereen hier het wel mee eens zijn.

Ze roepen dat omdat hier een omschrijving wordt gegeven van een al rekende en lezende kleuter die op school geen enkele uitdaging krijgt. Natuurlijk mag een kind niet schoppen en slaan, maar dat betekent niet dat je niet hoeft te zoeken naar de oorzaken van de onvrede.

In reactie op Jules

Bedankt voor je berichtje. Echter heb ik zelf het gevoel dat je niet het hele verhaal hebt gelezen, of het anders geïnterpreteerd hebt dan dat ik dit heb bedoeld.

Ten slotte heb ik dit bericht geplaatst in 'Zorgenkinderen' en niet in een ander onderwerp. Dit omdat mijn man en ik ons erg zorgen maken om onze jongste zoon. Dat hij 1x de juf heeft geschopt en 1x de juf heeft geslagen, begrijpen wij niet. Buiten dat wij dit niet begrijpen, keuren wij dit aan alle kanten af! Ook vinden wij het eng, hoe kan het dat onze zoon op school zo een ander kind is als dat hij thuis, bij vrienden of ergens anders is?

Zoals ik al eerder aangaf, is onze communicatie en contact met school ontzettend goed. Alles is altijd gegaan als een team om onze zoon heen. Vandaar ook mijn angst zoals beschreven in het eerste stukje, 'Als zij het nu al niet meer weten, waar gaat dit dan heen? Hij is pas 5 jaar.'

Wij hebben het erg met de juf te doen, en willen absoluut niet dat de juf uitvalt, maar dat neemt niet weg dat wij ook het beste willen voor ons eigen kind.

De andere reacties hebben ons doen verdiepen in andere oplossingen, ons doen beseffen dat ook wij hier verder verantwoordelijkheid in hebben om meerdere kanten op te kijken en ons niet te afhankelijk van school op te stellen.

Dat wij kritisch naar onze zoon blijven kijken, dat doen we zeker, voor zover dit kan aangezien het onze zoon is, waardoor wij altijd gekleurd zijn en zullen blijven houden van hem, onvoorwaardelijk. Dit is ook de reden dat wij de onderzoeken zijn gestart bij de GGZ. Professionals die een eerlijke, onbevlekte geleerde kijk hebben op ons kind. Zoals ik al schreef, onze zoon heeft geen autisme, niet duidelijk ADHD wat zijn gedrag kan verklaren. Ook ons contactpersoon van de GGZ begrijpt het nu nog niet. Zijn laatste onderzoek heeft hij afgelopen week gekregen en aankomende maandag krijgen wij hiervan de uitslagen.

Ernstige gedragsproblemen zoals jij beschrijft wat vanuit een kind komt, zou in alle situaties voorkomen, dus ook thuis, bij vrienden, in de supermarkt enz, enz. Niet alleen maar op school.

Nogmaals, ik voel mij machteloos om onze zorgenkindje en vind het prettig ervaringen te lezen van andere die zich hier in herkennen.

Verschil thuis school

Je geeft zelf al een observatie, die mogelijk kan verklaren, waarom je kind thuis anders is dan op school: 'Maar als het te druk is in huis kan hij zich ook wel eens terug trekken en gaat hij zelf lezen en schrijven.' Dat 'terugtrekken' lukt niet op school in een volle klas. Ik denk neit dat je dat school of juf kwalijk kunt nemen: hoe moeten ze dat organiseren?
In die zin zou het inderdaad wel eens goed kunnen uitpakken dat je zoon slechts een halve dag naar school hoeft te gaan: hij kan zich dan 's middags thuis terugtrekken, waardoor de spanning bij hem wellicht wat minder oploopt. Heeft verder niets te maken met hoogbegaafdheid.
De uitslag van de IQ-test zou een antwoord kunnen geven op de vraag: kan onze zoon toe met minder onderwijstijd. Als je dan wat gerichte adviezen krijgt over wat hij die middagen kan doen, dan levert het in elk geval geen probleem op voor zijn leerproces.
En wellicht groeit hij dan wel wat over zijn behoefte aan rust heen en kan hij in september weer hele dagen naar school. Of zul je altijd met de school een afspraak moeten maken dat hij, wanneer het te druk wordt voor hem, een aantal uren minder les krijgt.
Maakt het iets uit wardoor het komt dat hij die behoefte heeft om zich terug te trekken als het te druk wordt? En verklaring is wellicht prettig, maar de observatie van het gedrag zelf is eigenlijk al voldoende om er verder over na te denken.

Tsjor

Tsjor

"De uitslag van de IQ-test zou een antwoord kunnen geven op de vraag: kan onze zoon toe met minder onderwijstijd. Als je dan wat gerichte adviezen krijgt over wat hij die middagen kan doen, dan levert het in elk geval geen probleem op voor zijn leerproces."
Maar Linda schrijft dat haar kind al een grote voorsprong heeft. En daar doet school niets mee. Kind heeft zichzelf al leren lezen en schrijven. Een didactische voorsprong zegt misschien nog wel meer dan een IQ-cijfer. Daar staat tegenover dat een IQ-cijfer niet persé iets zegt over de onderwijsbehoefte van een kind. Een kind is zoveel meer dan zijn IQ.

"Dat 'terugtrekken' lukt niet op school in een volle klas. Ik denk niet dat je dat school of juf kwalijk kunt nemen: hoe moeten ze dat organiseren?"

Ik vind dat het paard achter de wagen spannen. In Nederland betekent leerplicht schoolplicht. Alle kinderen MOETEN naar school. De school moet er dus voor alle kinderen zijn, niet alleen voor gemiddelde kinderen. Speciaal onderwijs is er alleen voor een heel kleine groep kinderen. Juist een kind op sommige momenten een rustig plekje geven (hoekje van de klas, koptelefoon op, evt. kamertje van de directeur oid) is relatief eenvoudig te organiseren.
Maar ik blijf bij het punt: waarom doet school niets met de aangetoonde voorsprong? Terwijl iedere deskundige weet dat gebrek aan uitdaging een recept is voor problemen.

Inderdaad

#31 Inderdaad.
Halve dagen naar school is niet alleen maar slecht. Het kan een goede oplossing zijn. Zelf heb ik, omdat oplossingen van school uitbleven, gekozen voor de vrije woensdag. Dat breekt de week. Zoon (4 toen) kon zich wel 2 dagen in het gelid voegen, maar niet 5.
Toen hij een jaar of 7 was kon hij dat wel. De vrije dagen die hij in die tussentijd gehad heeft, hebben zijn onderwijsbelang niet geschaad. Hij had voor zijn ontwikkeling (op die leeftijd) de school niet nodig.

Het probleem moet benaderd worden vanuit het kind en niet vanuit verontwaardiging of personeelsmanagement.

Daarbij heb je niks aan een rij van meningen over hoogbegaafdheid en bijbehorende oplossingen. Je bent afhankelijk van de school en van wat de school wil en kan organiseren.
Los van het feit dat het probleem het probleem is, ook als het iq niet binnen een definitie valt.

Aan de andere kant: de opvatting dat kinderen recht hebben op elke schooldag school, daarvan niet uitgesloten mogen worden en er geen minuut van mogen missen, is de basis van de wijze waarop onze leerplichtwet wordt uitgevoerd. In dat licht is het voorstel van de school een regelrechte aantasting van het recht op onderwijs.

Jules

"Wat hij nodig heeft, zijn volwassenen die rustig maar heel serieus gaan kijken waar dit vandaan komt en wat eraan gedaan kan worden.
Wat hij, naar mijn bescheiden mening, NIET nodig heeft, zijn volwassenen die roepen dat hij hoogbegaafd is (omdat dat zo leuk klinkt) en zich vast verveelt, en ach, dan is het toch te begrijpen dat je de juf slaat? Meer nog, ze roepen dit nog voor ze weten wat uit de intelligentietest komt (niet dat zo'n test dan zoveel zegt, maar goed)."

Hm, volgens mij heb je de reacties niet zo goed gelezen. Of je kleurt het wel heel erg in. Hoogbegaafd 'klinkt zo leuk'? Mwah. Dat is wat de buitenwereld soms denkt (en ja, er zijn vast ook wel ouders die het ge-wel-dig vinden), maar het is niet alleen maar een pretje hoor.
Je zegt het juist, hij heeft volwassenen nodig die heel serieus kijken. En daarom blijf ik hier het maar roepen: als je als school constateert dat kind een grote voorsprong heeft, dan moet je daar ook iets mee doen. Daar heb je dus helemaal geen IQ-test voor nodig. En ja, misschien is er nog wel meer aan de hand. Maar een kind van wie is aangetoond dat het slecht ziet, geef je ook direct een bril. Pas als na een tijdje blijkt dat de problemen niet (volledig) voorbij zijn, ga je verder zoeken.

IQ test is eigenlijk niet nodig, tenminste niet op korte termijn

Tsjor schrijft dat de iq test kan uitwijzen of je zoon uitkan met minder onderwijstijd. Een 5-jarige die op school geen aanbod krijgt dat aansluit op zijn capaciteiten (voorsprong is al gemeten) kan uit met minder onderwijstijd. Ik denk eerder dat hij nu helemaal geen onderwijs krijgt op cognitief gebied. En dat is te weinig.

Didaktische voorsprong

Ik ben niet zo onder de indruk van de didaktische voorsprong en eventuele hoogbegaafdheid. Er zijn meer kinderen van 5 die zichzelf leren lezen en rekenen. En hoogbegaafdheid hoeft nog niet te betekenen dat je de juf gaat slaan. Je kunt ook hoogbegaafd zijn en je wel 'normaal' gedragen. Ik viel in elk geval niet op in een klas van 41 kinderen (dorp, dus alle kinderen zaten bij elkaar).

Bovendien leert het kind ook 'gedrag' en als dat nu al zo erg mis gaat, dan is het ook van belang dat het kind daarin gestopt wordt en de kans krijgt om rustiger gedrag te leren en dat verder uit te bouwen.

De opmerking dat het kind zo het kontakt met de klas kwijt raakt snap ik niet zo goed: als je kind zich thuis terugtrekt ben je er ook niet bezorgd over dat het kind 'het kontakt met het gezin' kwijt raakt.

Rustig hoekje en koptelefoon kan een oplossing zijn, maar ik denk dat een hele middag rustig hoekje en koptelefoon voor het kind geen oplossing is, zeker niet als dat elke middag is.

Ik zou de observatie 'kind trekt zich terug als het te druk wordt' serieus nemen en daarmee aan de slag gaan, in die zin dat je je dan afvraagt wat dat betekent in een schoolsituatie. Ongeacht welk etiketje erop geplakt wordt, die observatie staat, is duidelijk en kan een goede verklaring zijn voor het verschil tussen het gedrag thuis en op school. Je kunt bij jezelf ook nagaan wat je thuis allemaal ongemerkt doet om agressieve explosies bij je kind te voorkomen. Dat kunnen heel veel kleine dingen zijn die ingeslopen zijn in de dagelijkse routine. Het kan je helpen om te bekijken of daarmee mogelijke handreikingen aan school gegeven kunnen worden.

Tsjor

Toevoeging

Ik denk dat je als ouder niets liever wil dan een gemiddeld kind te hebben. Je wil dat je kind 'er bij' hoort en mee gaat met wat een ieder van je kind verwacht.

Je wil niet dat je kind anders is. In wat voor opzicht dan ook. Onze oudste zoon is zo een gemiddeld kind, loopt in de pas, doet wat er verwacht wordt, komt lekker mee. Daarbij zit hij goed in zijn vel, is een tevreden mannetje.
Dat onze jongste dit niet is, hakt er in, in ons hele gezin.

Wij zijn dan ook opzoek naar oplossingen. Ik weet niet of verwijdering dan de beste oplossing is, dit ben ik aan het onderzoeken en daarbij heb ik jullie mening gevraagd.

Mentaal

'Ik weet niet of verwijdering dan de beste oplossing is...' Als je in je hoofd het woord 'verwijdering' vervangt door 'halve dagen rust' kun je er misschien anders over denken. Het woord 'verwijdering' roept al direct een emotionele tegenreactie op, want natuurlijk mag een kind niet 'verwijderd' worden. Maar als het kind na een halve dag school 'vol' zit en daarna niet verder kan, dan is een halve dag school voldoende en is rust daarnaast ook belangrijk.
Voor de thuissituatie gebruik je het woord 'terugtrekken' en dat noem je dan ook geen 'verwijdering'. Dat komt, omdat het initiatief thuis bij het kind kan liggen. Op school kan dat niet. Kind kan niet zomaar zijn stoeltje pakken en zelf op de gang gaan zitten.
Label de termen waarin je in je hoofd over school denkt anders, want anders wordt het een strijd tegen school, terwijl je een probleem hebt dat je herkent en dat om een oplossing vraagt.

Tsjor

Maar let op

Inderdaad. Je moet het anders labelen.
Tegelijkertijd moet je wel opletten. Hoe labelt de school het?
Het is namelijk best mogelijk dat de school wel inzet op een verwijderingsprocedure.

In dat geval moet de school het ook anders labelen.

Nogmaals: zoek contact met een onderwijsconsulent. Die kan je helpen. Ook met het herbenoemen van je eigen interpretaties. Ook met het opletten dat je kind er niet bij inschiet.

Juist geen strijd

Ik wil juist geen strijd tegen school, ik wil het beste voor mijn kind.

Mooi dat je mij wijst op het noemen van verwijderen, en niet rust gunnen.

Toen wij dit met GGZ hebben gecommuniceerd, dat dit een oplossing was vanuit de school is dit zo genoemd. Zij geven aan dat het wellicht een tegenstrijdig effect zou kunnen hebben. Het zou kunnen dat onze zoon graag gezien en gehoord zou willen worden, daardoor negatieve aandacht vraagt (niet geleerd om dit op een positieve manier te vragen). Zij zijn bang dat op het moment je hem dus verwijderd (vandaar in mijn hoofd, verwijderd), zijn gedrag alleen maar zou kunnen versterken in de ochtend. Buiten het feit dat het het meest mis gaat in de ochtend en niet in de middag. (Er zijn ook zat dagen dat het wel goed gaat en het is niet altijd fout).

Dank je voor dit inzicht.

Reactie van school

Ook was deze oplossing vanuit school gegeven voor de leerkracht he, niet vanuit het belang voor ons kind. Als wij hem niet thuis houden raken zij de juf kwijt. Vanuit dit gegeven hebben wij deze oplossing gekregen. Vandaar dat het niet juist voelde.

Maar zoals jullie beschrijven zou het inderdaad misschien ook wel een oplossing kunnen zijn voor onze zoon om op deze manier te kunnen ontladen en de ochtenden wel weer 'aan te kunnen'.

Bedankt!

Linda85

Let goed op, want wat de GGZ heeft gezegd is gebaseerd op een ongefundeerde aanname: het zou kunnen zijn dat.... en dan het hele stuk daarna. Ja, dat zou kunnen zijn, maar het zou ook niet kunnen zijn. Ik denk dat de ervaring van je zoon ook mede bepaald kan worden (even ongefundeerd) door de manier waarop je er zelf als ouder mee omgaat. Als dat is: goed, dat je zo even rustig kunt worden en je kunt school toch al heel goed aan; dan is dat iets anders dan een boze reactie: hoe halen ze het in hun hoofd om je te verwijderen.
Kinderen registreren dergelijke verschillen feilloos (proefondervindelijk bewezen).

Dat je nu al op twee verschillende scholen tegen grote problemen aanloopt met je zoon zegt wel iets. Of je juf wel of niet overspannen wordt is natuurlijk jouw probleem niet. Maar dat je kind in staat is om iemand zo te 'ontregelen' zou je wel zorgen mogen baren. Vooral omdat het niet de eerste school is, maar nu al de tweede school. Het zou wat zijn als je zelf kon zien wat er gebeurde, maar ja, als jij er bent, dan gedraagt hij zich, dus dat is lastig.

Tsjor

Ter verduidelijking

Op de vorige school, dat het zo fout is gegaan is MIJN kind geslagen door een juf! Niet andersom. Hij heeft daar juist een trauma opgelopen.

Vorig berichtje ging te snel

Op de vorige school is het volledig uit de hand gelopen, maar op een heel andere manier.
Er gingen daar heel veel dingen mis, niet alleen bij mijn jongste, maar ook bij mijn oudste in de klas. Plus was de organisatie heel slecht en geen communicatie.

Waardoor wij midden in het schooljaar weg zijn gegaan, is dat onze zoon is geslagen door een leerkracht. De leerkracht vond dit terecht.
Hij is overgegaan naar de andere school met de beschrijving dat hij een achterstand zou hebben!!! 1 1/2 maand later op de cito toets bleek hij overal A1 op te scooren.

Rokende opa

"Ik ben niet zo onder de indruk van de didaktische voorsprong en eventuele hoogbegaafdheid. Er zijn meer kinderen van 5 die zichzelf leren lezen en rekenen. En hoogbegaafdheid hoeft nog niet te betekenen dat je de juf gaat slaan. Je kunt ook hoogbegaafd zijn en je wel 'normaal' gedragen. Ik viel in elk geval niet op in een klas van 41 kinderen (dorp, dus alle kinderen zaten bij elkaar)."

Dat vind ik nou echt een rokende opa argument. "Anderen maken geen problemen, dus er zal wel wat anders aan de hand zijn." En ondertussen wordt een van de weinige aanwijzigingen die ze wél hebben genegeerd. Ik vind dat je de school behoorlijk een hand boven het hoofd houdt.

Bloem

Ik vind dat er hier veel te snel naar het 'hoogbegaafd zijn' wordt gegrepen als verklaring van het gedrag. Terwijl juist dat nog niet bewezen is en nog helemaal niet duidelijk is of er ook maar enig verband is tussen hoge intelligentie en agressief gedrag in de klas. Het zijn allemaal vooronderstellingen en speculaties, die bovendien ertoe neigen om het gedrag van het kind te rechtvaardigen (moet de juf maar oplossen).

Het 'iets anders aan de hand zijn', dat komt ook niet van mij. Ik weet niet wat er aan de hand is. Ik grijp alleen terug op een observatie van Linda85 zelf, die duidelijk is.

Tsjor

Moeilijke tijd op basisschool

Linda85, mijn kind had het ook moeilijk op de bs. Het heeft dyslexie, bovengemiddeld intelligentie maar ook te maken met hsp. Juist die hooggevoeligheid speelde vanaf het begin op de bs al parten. Leerkrachten denken niet zo snel aan hsp. Ongewenst gedrag wordt sneller verweten aan verveling of overvraging.

Hsp- kinderen zijn niet altijd emotioneel en verdrietig. Ze voelen heel goed aan als een juf het 'irritant' vindt wanneer een kind anders is en zodoende niet meeloopt met de maat wat weer extra werk geeft. Dergelijke gevoelens geeft een kind het gevoel van onrecht en kan dit uiten in kriegel en frustraties de plek waar dit leeft, dus in de klas en niet thuis.

Het heeft hier een lange tijd geduurd voordat duidelijk werd wat er speelde. De info over hsp op de website van opdczodrenthe, was hier een eye-opener. Vooral de 4e en 5e alinea 's "Hoogsensitief...niet genoeg" en " Hoogsensitief .... Concentratieproblemen. De puzzelstukjes vielen op zijn plaats. Voor ons kind was dat fijn want als ouder ga je op een gegeven moment ook twijfelen aan de oorzaak van het gedrag in de klas en die frustratie die later thuis tot uiting kwamen.
Hsp uitleggen op school heeft niets geholpen; een kind dat voelt dat het onrechtvaardig behandeld wordt, ziet dat verkeerd.
http://www.opdc-zodrenthe.nl/hsp-hoogsensitief.htm

Misschien herken je je kind in deze link.

Tsjor

Dat mijn kind de leerkracht 1x geschopt en geslagen heeft betekend niet dat hij continu agressief is. In tegendeel. Het grootste probleem in de klas is dat hij veel aandacht vraagt, eigenlijk continu, kan slecht tegen onrecht, heel erg regelgevoelig. Als een kindje 15 keer springt terwijl 10 keer is afgesproken, kan hij daar erg van overstuur raken. Overstuur als in de zin van, het tegen willen gaan, confrontatie aangaan en de juf hier op wijzen.
Als hier niet op gereageerd wordt (voor zijn gevoel) wordt hij boos, handen over zijn oren en wil hij niet meer bij de groep zijn (gaat dan aan de kant zitten bij gym bijvoorbeeld).

Wat ik nu oa beschrijf zijn voorbeelden uit de praktijk, vanuit de observaties vanuit school. De juf krijgt op dat moment geen contact met hem. Als zij met hem op de gang gaat en hem vastpakt om tot hem door te dringen is het nu 2 keer gebeurt dat hij heeft geslagen of geschopt.

Wij hebben hem meteen opgehaald en zijn boos geworden om wat hij heeft gedaan. Wat er ook de reden van is, er is niets wat zijn gedrag goed praat!!! Wij accepteren dit dan ook niet, maar het is nu helaas wel al 2 keer gebeurt.

Zijn frustratie, onveiligheid of hoe je het ook wil noemen, komt ergens vandaan. Het kan niet dat als het een lastig opvoedbaar kind is dat dit alleen maar op school zo extreem tot uiting komt in tegenstelling tot thuis en andere situaties.

Misschien past mijn kind niet in dit soort onderwijscultuur, misschien doen wij het als ouder het helemaal niet goed, het zijn allemaal vragen waar wij druk mee bezig zijn.

Gedrag

Hoogbegaafd, hooggevoelig of iets anders; het kind heeft duidelijk meer nodig dan hem wordt gegeven. Verveling aan de ene kant en overprikkeling aan de andere kant kan voor grote problemen zorgen. Hij voelt zich genegeerd en gepasseerd en schreeuwt dus om (positieve!) aandacht. Daar moet school iets mee doen. Voldoende cognitieve uitdaging en de mogelijkheid om als het nodig is voor afscherming te zorgen. Een rustig plekje, koptelefoon oid. Mijn zoon was/is ook zo; idem niet tegen onrecht kunnen; erg van de regeltjes. En het belangrijkste: leraren moeten dit begrijpen en het kind als zodanig zien en accepteren. Dus niet als een probleemkind behandelen. Dat incident op de vorige school zal zeker ook iets met je zoontje hebben gedaan. Hij is geslagen door een juf dus in een vlaag van boosheid/frustratie mept hij een andere juf terug. Niet ok natuurlijk maar wel des kleuters en begrijpelijk gezien dat eerste incident. Hoe zijn jullie daarmee omgegaan, los van het weghalen van die school? Hebben jullie het goed besproken met je zoontje en uitgelegd? En diagnoses op deze jonge leeftijd zijn lang niet altijd eenduidig. Het kan heel goed zo zijn dat een kind hoog scoort op verschillende aanwijzingen van AD(H)D, autisme oid maar niet genoeg voor een duidelijke diagnose. Dat doet er verder ook niet toe; die gedragskenmerken zijn er en daar moet rekening mee gehouden worden. Dat kan een school heel goed. En dat zijn ze verplicht. Ik leef echt mee met jou en je zoontje. Ga erachteraan, wees pro-actief, knok voor dat ventje en laat je niet door school de verkeerde weg ingeduwd worden. Anders staat je zoontje een heel vervelende, wellicht traumatische verdere (school)tijd te wachten... Neem in ieder geval contact op met onderwijsconsulenten en vertel je verhaal. Zij kunnen je goed adviseren en indien nodig verder helpen.

De ochtenden naar groep 3 zou heel goed kunnen helpen

Er is meer structuur en meer rust in de klas. De kinderen zijn wat ouder en begrijpen regels beter. En hij leert nog wat.

Eerder iets goed

Linda85, ik begrijp heel goed, dat je het gedrag van je kind onacceptabel vindt en dat je er boos om geworden bent, ook al helpt dat waarschijnlijk helemaal niet.
Ik denk niet dat jullie als ouders iets verkeerds gedaan hebben, eerder iets goed, namelijk dat je ongemerkt wellicht je kind en de situatie thuis zodanig hebt benaderd, dat het thuis allemaal eigenlijk geen problemen oplevert. Nu is het simpel om te stellen dat de school 'dat' dan ook maar moet doen. Dat kun je stellen als je zelf goed in de gaten hebt wat 'dat' dan is. Vergelijk het terugtrekken om even te gaan lezen. Het is niets wat je bedacht hebt, je kind heeft het zelf bedacht. Hooguit heb je in een fractie van een seconde erover nagedacht: waarom doet hij dat en wat vind ik ervan? Maar dat was ook zo over, je hebt er zeker geen observatie, analyse, diagnose en behandelingsplan voor uit de kast gehaald. Zo kunnen er nog veel meer aanpassingen zijn, die zo minuscuul klein zijn dat je ze nauwelijks opmerkt, maar wel degelijk van belang zijn, waardoor je kind thuis minder problemen veroorzaakt.
Ik zou het echter niet gaan badineren. De explosies die naar jou toe benoemd worden zijn waarschijnlijk een topje van de berg , waaronder veelal kleinere kwesties zitten die het benoemen niet waard zijn, maar wel irritaties opleveren. Bovendien geef je zelf al aan, dat in jullie gezin het gedrag van de tweede op zijn minst opgemerkt is als ander gedrag.
Het gaat niet over schuld, noch ten aanzien van de school, noch ten aanzien van de ouders. Er is op dit moment vanuit de GGZ nog geen enkele heldere diagnose over mogelijke oorzaken (het forum van ouders online is daar al veel verder mee), dus voorlopig kun je niet zo heel veel meer doen dan erkennen dat er wat aan de hand is; erkennen dat je niet weet waardoor het precies komt; maar wel kijken naar wat je ziet of wat de school aangeeft en daarover nadenken hoe je dit probleem kunt oplossen. Tijdelijke oplossingen dan wel, niet de grote definitieve oplossing voor de rest van zijn leven.
Het is nu winter, kinderen zijn dan wat meer moe, hij vindt het fijn om thuis te zijn, dus voorlopig zijn de vrije middagen een prima oplossing. Ondertussen kun je dan bekijken of het daardoor voor hem in de klas beter gaat en op basis van die observatie zet je weer een volgende stap. De IQ-uitslag komt eraan, op basis daarvan kun je ook weer een stap zetten.
Ouders krijgen geen handleiding mee bij de geboorte, scholen ook niet. Soms moet je het samen ontdekken gaandeweg.

Tsjor